Όταν ακούω τη λέξη έθνος, ανθρώπινη σάρκα μου μυρίζει

Όταν ακούω τη λέξη έθνος, ανθρώπινη σάρκα μου μυρίζει

Αφορμές για αυτή την μικρή, όχι ανάλυση αλλά παρέμβαση, στάθηκαν τρεις καταστάσεις,

α) τα μέιλ που μου ήρθαν (γράφω σχετικά πιο κάτω) και αφορούν ζητήματα ταυτοτικού – εθνική ταυτότητα, κάποια έγιναν και εκδηλώσεις.

β) τα συνθήματα και η μορφή της πρόσφατης πορείας του αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομου, και το κείμενο τους που λέει – εμμέσως – ότι κληρονόμοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν είναι οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ άλλα εμείς, και φυσικά οι εκδηλώσεις πάνω στο κείμενο “γιατί με το ΕΑΜ; Διότι το ΕΑΜ… (Η σύνδεση του εγχώριου εξισωτικού κινήματος με τις εγχώριες ιστορικές του ρίζες)”.

γ) η μπροσούρα – μελέτη την αναρχικής συλλογικότητας Καθ’οδόν με τίτλο “Εθνικισμός – πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους” ( Όλη η μπροσούρα εδώ: Εθνικισμός – πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους).

 Το κείμενο της αναρχικής συλλογικότητας Καθ’οδόν “Εθνικισμός – πατριωτισμός: η πολιτική θρησκεία του κράτους” είναι εξαιρετικό, όχι γιατί αναδεικνύει νέα αναλυτικά πεδία (υπάρχουν άραγε;) πάνω στο έθνος και τον εθνικισμό αλλά γιατί έρχεται σε μια συγκυρία όπου η φασιστική (ακροδεξιά) ατζέντα διαμορφώνει την τρέχουσα πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο και δεν χρειάζεται να φέρω παραδείγματα, αυτό το κείμενο πάσχει από μεστότητα δεν είναι επαμφοτερίζον, είναι ένα υπόδειγμα πάγιων αναρχικών θέσεων πάνω στο ζήτημα.

Ο ίλιγγος και η ζαλάδα που επέφερε η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, η γύμνια του μαρξισμού – λενινισμού και η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, η μετατροπή της σοσιαλδημοκρατίας σε σοσιαλφιλελεύθερη σκηνή μαζί με την κινέζικη εκδοχή του σοσιαλκαπιταλισμού έχουν μετατοπίσει την συζήτηση από το κοινωνικό – ταξικό στο ταυτοτικό – εθνικό.

Αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν τώρα αλλά εδώ και κάποιες δεκαετίες, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι όσο πιο νεοφιλελεύθερο είναι το πολιτικό αφήγημα, τόσο πιο εθνικιστική – ρατσιστική – ξενοφοβική ρητορική ακολουθεί. (1) Αυτή την εθνικιστική ρητορική έρχεται να ενισχύσει, “νομιμοποιήσει” ηθικά ένα κομμάτι της αριστεράς (2) μαζί με ένα κομμάτι του ελευθεριακού– αντιεξουσιαστικού χώρου, είτε μέσα από αντεστραμμένες αφηγήσεις ιστορικού αναθεωρητισμού, είτε μέσα από ανθρωπολογικές – κοινωνιολογικές διατυπώσεις τύπου χαμένων ή νέων ταυτοτήτων.(3)

Όμως σε αυτή την συγκυρία, το να μιλάς για εθνικές ταυτότητες (4) και ότι η ελευθερία προέρχεται από το έθνος ή να ταυτίζεις το έθνος με την ελευθερία, γυρνάς την συζήτηση στον 19ο αιώνα παρακάμπτοντας τον 20o αιώνα και ό,τι αυτό συνεπάγεται ιστορικά γύρω από το εθνικό ζήτημα και πως αυτό διευθετήθηκε. Οποιαδήποτε θετική αναφορά στο έθνος από κάποιους ελευθεριακούς δεν προσφέρει τίποτα άλλο από το να γρασάρει την κρεατομηχανή των εθνικιστών που ετοιμάζεται προς χρήση, γιαυτό λέω 0 στο έθνος, ο εθνομηδενισμός (5) στις μέρες μας είναι ένας από τους παράγοντες της ελευθερίας.

Μπράβο στις συντρόφισσες και τους συντρόφους από την Καθ΄οδόν που μας υπενθυμίζουν τα αυτονόητα γιατί:

«…τίποτα δεν είναι νέο και τίποτα παλιό … όλα έχουν ειπωθεί και η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης… επίσης σε αυτή την μικρή μελέτη τα ευκόλως εννοούμενα δεν παραλείπονται, γιατί τις περισσότερες φορές ξεχνιούνται …», αλλά θέλει και την δέουσα προσοχή γιατί:«…η επανάληψη μπορεί να είναι μητέρα της μάθησης, όμως είναι και γιαγιά του τέλους κάθε προσδοκίας και όλων των προορισμών …».

Γιώργος Μεριζιώτης 10/11/2018

Σημειώσεις – Παραπομπές

Μερικά δείγματα:

1) O φασισμός στην εξουσία, οι αγορές πανηγυρίζουν

2) α. Ο Λαφαζάνης, οι «Σπαρτιάτες» και το πολιτικό σοκ της ΛΑΕ
https://tvxs.gr/news/ellada/o-lafazanis-oi-spartiates-kai-politiko-sok-tis-lae

β. Αυτοί οι αριστεροί τύποι από το Αρδην- Ρήξη έκαναν στον εθνικιστή- φασίστα Κωνσταντίνο Κατσίφα μεγαλύτερο αφιέρωμα από την χρυσή αυγή «Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δίπλα στον Σολωμό Σολωμού» γράφουν, http://ardin-rixi.gr/archives/209884 φυσικά δεν δημοσίευσαν άλλες φώτο από το Facebook του Κωνσταντίνος Κατσίφας:

Ο «σκληροπυρηνικός» πατριώτης και οι αναρτήσεις του στο Facebook
https://www.zougla.gr/greece/article/konstantinos-katsifas-o-en8ermos-patriotis-ke-i-anartisis-tou-sto-facebok δεν μου προκαλεί εντύπωση η κατρακύλα αυτών των τύπων από τον κύκλο του περιοδικού Αρδην- Ρήξη και των εναλλακτικών εκδόσεων Κομμούνα, γιατί εδώ και δεκαετίες πέρασαν από το ταξικό στο εναλλακτικό (μαζί με τους οικολόγους εναλλακτικούς μπήκαν στην βουλή) και μετά στο ταυτοτικό – εθνικιστικό, άλλωστε από παλιά η θέση του μέντορα τους Γιώργου Καραμπελία ήταν η ένωση όλης της Ελλάδας με όλη την Κύπρο.

γ. Ένας έτερος αριστερός που το παίζει ελευθεριακός – αντιεξουσιαστής ο Κώστας Λάμπος στέλνει μειλ (και σε μένα) προωθώντας υπογραφές για δημοψήφισμα ενάντια στης συμφωνία των Πρεσπών γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική κάνοντας μας και μια μικρή ιστορική υπενθύμιση λυκειακού επιπέδου ότι η Μακεδονία είναι ελληνική εδώ και 3.000 χρόνια. http://classlessdemocracy.blogspot.com/2018/09/blog-post_29.html

Αυτός ο κύριος πρώην σοσιαλδημοκράτης (σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου του νεότερου) το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει γίνει γραφομηχανή, έχει εκδώσει δεν ξέρω πάσα βιβλία, σε μια παλιότερη επικοινωνία μας μέσω μέιλ τον ρώτησα γιατί δεν βάζει στα γραφτά του βιβλιογραφία από αναρχικούς; αφού από αυτά που λέει το 90% τα έχουν πει οι αναρχικοί εδώ και 150 χρόνια, έκανε τον ανήξερο και δεν μου απάντησε.

3) α. «το έθνος και η ελευθερία» Αυτός είναι ο τίτλος που έχει δώσει ένας ελευθεριακός – αντιεξουσιαστής στέλνοντας μου μέιλ, (φίλος του Αρδην- Ρήξη του Καραμπελιά, της ευτοπιας και πρόσφατα φίλος του σταλινοειδούς μορφώματος Ταξική Αντεπίθεση ), https://eleftheriako-giro-giro.espivblogs.net/to-ethnos-kai-i-eleytheria/ . Είναι ο ίδιος που έγραψε το πόνημα : Γιατί με το ΕΑΜ; Διότι το ΕΑΜ… (Η σύνδεση του εγχώριου εξισωτικού κινήματος με τις εγχώριες ιστορικές του ρίζες) https://eleftheriako-giro-giro.espivblogs.net/giati-me-to-eam/ και αρχίζει με αφιέρωση “Στα ιερά κόκκαλα του Άρη Βελουχιώτη” και τα δυο κείμενα τα έχει στο μπλοκ του ανυπόγραφα, από μετριοφροσύνη; ή δεν έχει την παρρησία να τα υπογράψει; τέλος πάντων ο καθένας/μια έχει το αναφέρετο δικαίωμα να γράφει ότι θέλει (για την ελευθερία του λόγου έχουμε αγωνιστεί και ματώσει εμείς οι αναρχικοί από παλιά) όμως πρέπει να αναλαμβάνει και την ευθύνη αυτών που λέει/γράφει και πράττει και απ΄ ότι φαίνεται ο Γιώργος Κυριακού δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του.

    

β. Υπάρχει και αυτή η εκδοχή Εθνικοαναρχισμός (καινούργιο λήμμα στην wikipedia, μόλις πριν ένα μηνά) και είναι αυτοί οι τύποι που το δημιούργησαν στις 20/10/2018 όπως λένε εδώ: http://www.exitarea.gr/2018/10/blog-post_20.html

4) α. και μια φιλελε άποψη «Μεταμοντέρνος Εθνικισμός»

     

    β. δείτε και εδώ Το νέο πρόσωπο της Ακροδεξιάς τo «Ταυτοτικό κίνημα»

5) εμένα οι ρίζες μου ανευρίσκονται στο μακρινό παρελθόν, στους πρώτους “εθνομηδενιστές” και κοσμο – πολίτες. Τους Κυνικούς, τους Σοφιστές, τους Στωικούς, (Οι πνευματικοί και ταξικοί μας πρόγονοι ) και εδώ Το πρώτο αντιεθνικιστικό και διεθνιστικό κείμενο που γράφτηκε στην Ελλάδα , Να μην παραλείψω να προτείνω και αυτά τα κείμενα:  ΟΕθνικισμός και τo «Εθνικό Ζήτημα», επίσης Ο εθνικισμός ως μια πολιτική θρησκεία  και το κλασικό και ανυπέρβλητο «Από τον Εθνικό Πόλεμο στον Ταξικό Πόλεμο» του  Μπακούνιν,  και το Η αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης,

Στο δια ταύτα

Έδειξα με ένα έστω επιγραμματικό τρόπο (θα μπορούσα να γεμίσω το κείμενο με παραδείγματα) ότι πλέον τα όρια “σύνορα” μεταξύ φιλελεύθερου , ακροδεξιού, αριστερού, εναλλακτικού, ελευθεριακού ταυτοτικού εθνισμού ή εθνικισμού είναι πλέον δυσδιάκριτα και το ταυτοτικό είναι η συγκολλητική ουσία που τα ενώνει.

Οι αναρχικοί/ες άτομα και συλλογικότητες (όσες έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα) πρέπει να τοποθετηθούν σε αυτά τα φαινόμενα, εδώ και κάποιο καιρό όταν άρχισαν να παρουσιάζονται φαινόμενα μπολσεβικοποίησης στον αναρχικό χώρο αντιμετωπιστήκαν από αρκετούς/ες ως γραφικά τώρα να δω πως θα αντιμετωπιστούν.

Εν κατακλείδι με λίγη ιστορία

Ήταν τότε λίγο πριν το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ( Ιούλιο του 1914 ως τις 11 Νοεμβρίου 1918) μια εποχή που οι προσδοκίες για την κοινωνική επανάσταση ειδικά στην κεντρική Ευρώπη ήταν μεγάλες, η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από το κοινωνικό ζήτημα  στο εθνικό – πατριωτικό είχε σαν αποτέλεσμα να επικρατήσει ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και ο σοβινιστικός πατριωτισμός.

Η κήρυξη του πολέμου από τις ευρωπαϊκές άρχουσες πολιτικές και οικονομικές ελίτ και η υιοθέτηση του (είτε με συναίνεση, είτε με βια ) από την πλειοψηφία των καταπιεσμένων – εκμεταλλευομένων τάξεων είχε σαν αποτέλεσμα το όνειρο για κοινωνική χειραφέτηση και παγκόσμια συναδελφοσύνη των λαών να θαφτεί στα χαρακώματα, την λάσπη, το αίμα  και τον βόρβορο. Η  ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία με κύριο εκπρόσωπο την γερμανική διακήρυττε ότι: «… προέχει τώρα ο αγώνας για την προάσπιση της πατρίδας, ο ταξικός αγώνας πρέπει να περιμένει …» Το κάθε  σοσιαλιστικό κόμμα στην χώρα του ακολούθησε μια εθνικιστική σοβινιστική πολιτική και ταυτίστηκε με την άρχουσα τάξη υπέρ του πολέμου.

Η δεύτερη (μαρξιστική) Διεθνής διαλύθηκε και το ευρωπαϊκό  προλεταριάτο που ελέγχονταν κατά πλειοψηφία από την σοσιαλδημοκρατία παραπλανημένο αντί να ακολουθήσει τα επαναστατικά κελεύσματα για κοινωνική αλλαγή και το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», παρασύρθηκε σε αυτό τον όλεθρο υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα των άρχουσων πολιτικών και οικονομικών ελίτ των κρατών του  και έγινε κρέας για τα κανόνια των  καπιταλιστών. Το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» παραχώρησε την θέση του  στο «Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε»!. «Γιατί είναι γλυκός και ωραίος ο θάνατος  για την πατρίδα …».

Μόνο μερικοί ριζοσπάστες σοσιαλιστές όπως ο  Γάλλος Ζαν Ζωρές  που δολοφονείτε στο Παρίσι, οι αναρχικοί, το μικρο τότε κόμμα των μπολσεβίκων με τον Λένιν και μια μικρή φράξια σοσιαλεπαναστατών μέσα στο γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα,  μαζί με την  Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Καρλ Λίμπκνεχτ εναντιώνονται στο πόλεμο. Δυστυχώς ο θεμελιωτής του αναρχικού κομμουνισμού Πιοτρ Κροπότκιν φοβούμενος τον γερμανικό μιλιταρισμό και επεκτατισμό τάσσεται με το πλευρό των Γάλλων, της Αντάντ,  και  υπέρ της συμμετοχής  της Ρωσίας στο πόλεμο. Οι αντιδράσεις των αναρχικών ήταν έντονες, ελάχιστοι αναρχικοί ακολούθησαν την άποψη του Κροπότκιν και αυτό είχε σαν συνέπια να  οδηγήσει τον Κροπότκιν σε πολιτική απομόνωση.

Παράλληλα οι αναρχικοί μαζί με άλλους ριζοσπάστες σοσιαλιστές μένοντας συνεπείς στο «πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικόν» και στο «Από τον Εθνικό Πόλεμο στον Ταξικό Πόλεμο» του Μπακούνιν ανέπτυξαν ένα αντιπολεμικό – αντιμιλιταριστικό κίνημα. Αφαίρεσαν από το πολιτικό τους λεξιλόγια τις λέξις – έννοιες  πατρίδα, πατριώτης και εθνότητα – έθνος. Οι διαδηλώσεις και οποιαδήποτε καμπάνια ενάντια στον πόλεμο σε πολλές χώρες ήταν απαγορευμένες από τις κυβερνήσεις. Παρ’όλα αυτά όμως έγιναν διαδηλώσεις σε κάποιες χώρες και   παρουσιάστηκαν οι πρώτοι αντιμιλιταριστές, λιποτάκτες και αρνητές στράτευσης (αντιρρησίες συνείδησης), οι περισσότεροι στην παρανομία και  κυνηγημένοι από τα καθεστώτα γιατί υπήρχε η εκτέλεση, η  ποινή του θανάτου για εσχάτη προδοσία.(*)

Το ίδιο  έργο του έθνους και του εθνικισμού (από τα αριστερά, εδώ δεν μιλάω για τα αμιγώς φασιστικά- ναζιστικά εθνοκεντρικά – ρατσιστικά κινήματα)  ξαναπαίχτηκε την  εποχή  της Βαϊμάρης, όταν δημιουργήθηκε το ρεύμα του εθνομποσλεβικισμού στην Γερμανία και αλλού με τους στρασερικούς. Το είδαμε όταν ο Λένιν (πισωγύρισε)  και μετά ο Στάλιν προωθούσαν τον πανρωσισμό στην Σοβιετική Ένωση, το είδαμε με το σύνθημα “σοσιαλισμός σε μια χώρα”, το είδαμε με τα Εθνικά Απελευθερωτικά Μέτωπα (και το εγχώριο ΕΑΜ στην κατοχή) ενάντια στον ναζισμό που προωθούσε η Κομιτερ (μπολσεβίκικη κομμουνιστική διεθνή), τέλος το είδαμε με όλα τα μαρξιστικά αντιιμπεριαλιστικά – αντιαποικιοκρατικά κινήματα που οδηγήθηκαν  από την κοινωνική – ταξική, στην εθνική – πολιτική επανάσταση και κατέληξαν  σε αυταρχικά – απολυταρχικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα. 

Μένει να δούμε τι άλλο θα δούμε σήμερα την εποχή των μεταλλαγμένων.

*) σημ. Εκατό χρόνια από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου: «Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε» (ντοκιμαντέρ)

Περισσότερα για εθνικισμό εδώ: ΕΝΘΕΤΑ – ΦΑΚΕΛΟΙ: Εθνικισμός – Φασισμός – Ναζισμός και Η πάλη ενάντια στον φασισμό αρχίζει με την πάλη ενάντια στον μπολσεβικισμό