Αυτή η ανάρτηση είναι αντίγραφο - για ευνοήτους λόγους - από το https://athens.indymedia.org/post/1548519/
Αναρχική διαφάνεια (απαιτώ ενημέρωση) *
Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος για δημόσια απεύθυνση εκτός από εδώ στο ΙΝΤΥ.
Συμμετείχα σε όλες (από την αρχή) προπαρασκευαστικές διεργασίες για την δημιουργία πολιτικής αναρχικής οργάνωση και σε τέσσερις αρχικές πανελλαδικές συναντήσεις, μετά διαφώνησα και έφυγα.
Παράλληλα και γα να μην αρχίσω να ποστάρω εδώ μέσα σε αυτό το νήμα κείμενα, η βιβλία μου για το ζήτημα της οργάνωσης, το ζήτημα της οργάνωσης με έχει απασχολήσει δεκαετίες και σχεδόν από τότε που εντάχτηκα στον αναρχικό χώρο το 1979.
Έχω συμμετέχει σχεδόν άλλες τις πανελλαδικές προσπάθειες, που η περισσότερες απέτυχαν, τουλάχιστον όσο αφορά την μακροβιότητα τους.
Βλέπω εδώ στο ιντυ, τις ανακοινώσεις δυο σχημάτων που δημιουργήθηκαν μετά από τέσσερα χρονιά συζητήσεων που γινόντουσαν από κοινού.
Η απαίτηση μου είναι να ενημερωθώ εγώ και οι υπόλοιποι σύντροφοι/ες σε πιο σημείο θέσεων και που υπήρξε διαφωνία ούτω σώστε να υπάρξει “διάσπαση” και να δημιουργηθούν δυο σχήματα.
Προειδοποιώ:
Μην μου αναφέρετε τα επιχειρήματα: α) αφού έφυγες τι σε ενδιαφέρει η ενημέρωση, β) δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με άτομα (περσονες), γ) δεν ενημερώνουμε δημόσια για να μην δώσουμε τροφή στον εχθρό.
Μια από της συνισταμένες της αναρχικής δεοντολογίας είναι η δημόσια και όχι παρασκηνιακή αντιπαράθεση απόψεων και θέσεων, η δημοσιοποίηση των διαφωνιών ή των συμφωνιών είναι μια κορυφαία πολιτική πράξη γιατί ενημερώνει και πληροφορεί τους ενδιαφερόμενους/νες ή μη, όσο αφορά τις ζυμώσεις και διεργασίες και είναι πρόσφορη προς δημόσια κριτική, έτσι δεν εργαλειοποιούνται οι άνθρωποι, έτσι αποκτά ο αναρχικός λόγος την δημόσια σφαίρα του.
Το αναρχικό κίνημα αν αποφύγει την δημόσια κριτική και αυτοκριτική, αν νομίζει ότι είναι στο απυρόβλητο, αποκτάει σεχταριστική νοοτροπία με μπολσεβίκικες ή νετσαγεφικές λογικές, τότε δεν είναι αναρχικό κίνημα αλλά κάτι άλλο.
Και επειδή αυτό το κάτι άλλο σαν σκηνικό το έχουμε δει (ποιος μαλάκας λέει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται;) πολλές φορές μέσα στην ιστορία των επαναστατικών κινημάτων απαιτώ δημόσια ενημέρωση.
Υγ. Διευκρίνηση, πότε δεν είχα την άποψη για μια μόνο (μονολιθική) οργανωτική εγχειρηματική εκδοχή.
Συντροφικά
Γιώργος Μεριζιώτης
*****************************************************
Μερικά απο τα καλέσματα των δυο εδώ:
Κοινό Αναρχικό κάλεσμα στη ΔΕΘ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΘ 2015
Ενημέρωση εν όψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Πολιτικό Κάλεσμα στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης Αθήνα 7-8 Νοεμβρίου 2015
****************************************************
Η ανακοίνωση και η συζήτηση όπως δημοσιεύτηκε στο idymedia
Αναρχική διαφάνεια (απαιτώ ενημέρωση)
Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος για δημόσια απεύθυνση εκτός από εδώ στο ΙΝΤΥ.
Συμμετείχα σε όλες (από την αρχή) προπαρασκευαστικές διεργασίες για την δημιουργία πολιτικής αναρχικής οργάνωση και σε τέσσερις αρχικές πανελλαδικές συναντήσεις, μετά διαφώνησα και έφυγα.
Παράλληλα και γα να μην αρχίσω να ποστάρω εδώ μέσα σε αυτό το νήμα κείμενα, η βιβλία μου για το ζήτημα της οργάνωσης, το ζήτημα της οργάνωσης με έχει απασχολήσει δεκαετίες και σχεδόν από τότε που εντάχτηκα στον αναρχικό χώρο το 1979.
Έχω συμμετέχει σχεδόν άλλες τις πανελλαδικές προσπάθειες, που η περισσότερες απέτυχαν, τουλάχιστον όσο αφορά την μακροβιότητα τους.
Βλέπω εδώ τις ανακοινώσεις δυο σχημάτων που δημιουργήθηκαν μετά από τέσσερα χρονιά συζητήσεων που γινόντουσαν από κοινού.
Η απαίτηση μου είναι να ενημερωθώ εγώ και οι υπόλοιποι σύντροφοι/ες σε πιο σημείο θέσεων και που υπήρξε διαφωνία ούτω σώστε να υπάρξει “διάσπαση” και να δημιουργηθούν δυο σχήματα.
Προειδοποιώ:
Μην μου αναφέρετε τα επιχειρήματα: α) αφού έφυγες τι σε ενδιαφέρει η ενημέρωση, β) δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με άτομα (περσονες), γ) δεν ενημερώνουμε δημόσια για να μην δώσουμε τροφή στον εχθρό.
Μια από της συνισταμένες της αναρχικής δεοντολογίας είναι η δημόσια και όχι παρασκηνιακή αντιπαράθεση απόψεων και θέσεων, η δημοσιοποίηση των διαφωνιών ή των συμφωνιών είναι μια κορυφαία πολιτική πράξη γιατί ενημερώνει και πληροφορεί τους /τις ενδιαφερόμενους ή μη, όσο αφορά τις ζυμώσεις και διεργασίες και είναι πρόσφορη προς δημόσια κριτική, έτσι δεν εργαλειοποιούνται οι άνθρωποι, έτσι αποκτά ο αναρχικός λόγος την δημόσια σφαίρα του.
Το αναρχικό κίνημα αν αποφύγει την δημόσια κριτική και αυτοκριτική, αν νομίζει ότι είναι στο απυρόβλητο, αποκτάει σεχταριστική νοοτροπία με μπολσεβίκικες ή νετσαγεφικές λογικές, τότε δεν είναι αναρχικό κίνημα αλλά κάτι άλλο.
Και επειδή αυτό το κάτι άλλο σαν σκηνικό το έχουμε δει (ποιος μαλάκας λέει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται;) πολλές φορές μέσα στην ιστορία των επαναστατικών κινημάτων απαιτώ δημόσια ενημέρωση.
Υγ. Διευκρίνηση, πότε δεν είχα την άποψη για μια μόνο (μονολιθική) οργανωτική εγχειρηματική εκδοχή.
Συντροφικά
Γιώργος Μεριζιώτης
*****************************************************
Μερικά απο τα καλέσματα των δυο εδώ:
Κοινό Αναρχικό κάλεσμα στη ΔΕΘ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΘ 2015
Ενημέρωση εν όψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Πολιτικό Κάλεσμα στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης Αθήνα 7-8 Νοεμβρίου 2015
Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος για δημόσια απεύθυνση εκτός από εδώ στο ΙΝΤΥ.
Συμμετείχα σε όλες (από την αρχή) προπαρασκευαστικές διεργασίες για την δημιουργία πολιτικής αναρχικής οργάνωση και σε τέσσερις αρχικές πανελλαδικές συναντήσεις, μετά διαφώνησα και έφυγα.
Παράλληλα και γα να μην αρχίσω να ποστάρω εδώ μέσα σε αυτό το νήμα κείμενα, η βιβλία μου για το ζήτημα της οργάνωσης, το ζήτημα της οργάνωσης με έχει απασχολήσει δεκαετίες και σχεδόν από τότε που εντάχτηκα στον αναρχικό χώρο το 1979.
Έχω συμμετέχει σχεδόν άλλες τις πανελλαδικές προσπάθειες, που η περισσότερες απέτυχαν, τουλάχιστον όσο αφορά την μακροβιότητα τους.
Βλέπω εδώ τις ανακοινώσεις δυο σχημάτων που δημιουργήθηκαν μετά από τέσσερα χρονιά συζητήσεων που γινόντουσαν από κοινού.
Η απαίτηση μου είναι να ενημερωθώ εγώ και οι υπόλοιποι σύντροφοι/ες σε πιο σημείο θέσεων και που υπήρξε διαφωνία ούτω σώστε να υπάρξει “διάσπαση” και να δημιουργηθούν δυο σχήματα.
Προειδοποιώ:
Μην μου αναφέρετε τα επιχειρήματα: α) αφού έφυγες τι σε ενδιαφέρει η ενημέρωση, β) δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με άτομα (περσονες), γ) δεν ενημερώνουμε δημόσια για να μην δώσουμε τροφή στον εχθρό.
Μια από της συνισταμένες της αναρχικής δεοντολογίας είναι η δημόσια και όχι παρασκηνιακή αντιπαράθεση απόψεων και θέσεων, η δημοσιοποίηση των διαφωνιών ή των συμφωνιών είναι μια κορυφαία πολιτική πράξη γιατί ενημερώνει και πληροφορεί τους /τις ενδιαφερόμενους ή μη, όσο αφορά τις ζυμώσεις και διεργασίες και είναι πρόσφορη προς δημόσια κριτική, έτσι δεν εργαλειοποιούνται οι άνθρωποι, έτσι αποκτά ο αναρχικός λόγος την δημόσια σφαίρα του.
Το αναρχικό κίνημα αν αποφύγει την δημόσια κριτική και αυτοκριτική, αν νομίζει ότι είναι στο απυρόβλητο, αποκτάει σεχταριστική νοοτροπία με μπολσεβίκικες ή νετσαγεφικές λογικές, τότε δεν είναι αναρχικό κίνημα αλλά κάτι άλλο.
Και επειδή αυτό το κάτι άλλο σαν σκηνικό το έχουμε δει (ποιος μαλάκας λέει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται;) πολλές φορές μέσα στην ιστορία των επαναστατικών κινημάτων απαιτώ δημόσια ενημέρωση.
Υγ. Διευκρίνηση, πότε δεν είχα την άποψη για μια μόνο (μονολιθική) οργανωτική εγχειρηματική εκδοχή.
Συντροφικά
Γιώργος Μεριζιώτης
*****************************************************
Μερικά απο τα καλέσματα των δυο εδώ:
Κοινό Αναρχικό κάλεσμα στη ΔΕΘ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΘ 2015
Ενημέρωση εν όψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Πολιτικό Κάλεσμα στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης Αθήνα 7-8 Νοεμβρίου 2015
από G 03/09/2015 5:03 μμ.
επειδη τα ποσταρισματα ειναι προβλημα στο ιντυ, τα ξαναβαζω.
Κοινό Αναρχικό κάλεσμα στη ΔΕΘ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΘ 2015
Ενημέρωση εν όψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Πολιτικό Κάλεσμα στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης Αθήνα 7-8 Νοεμβρίου 2015
Κοινό Αναρχικό κάλεσμα στη ΔΕΘ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΘ 2015
Ενημέρωση εν όψει του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Πολιτικό Κάλεσμα στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης Αθήνα 7-8 Νοεμβρίου 2015
από @ναρχικός 03/09/2015 6:02 μμ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω σύντροφε είναι την όλη πρεμούρα
και την προκαλούμενη με το ζόρι ίντριγκα. Αφού λες ότι συμμετείχες κι
αποχώρησες έχεις όλη τη δυνατότητα να ενημερωθείς και να βγαλεις τα
συμπεράσματα σου αν δεν είσαι ήδη ενήμερος και τα δεν τα έχεις βγάλει.
Κι αν έχεις βγαλει ήδη τα συμπερασματά σου μπορείς εφόσον το θελεις να
τα καταθέσεις να ενημερωθούμε και οι υπολοιποι ενδιαφερόμενοι. Εαν πάλι
δεν γνωρίζεις πραγματικά σε τι διαφώνησαν οι ομάδες για την οργανωση
γιατί δεν ρωτάς συγκεκριμένα την ομάδα σου και ρωτάς γενικά κι
αόριστα τους πάντες. Ότι έχουν να πυν οι οργανώσεις φανταζομαι ότι το
λένε γιατί το θεωρούν χρησιμο κι όχι γιατί καποιος τις ρωταει με
αναρτήσεις στο ινδυμεδια. Προσωπικά είμαι από εκείνους που δεν
βιάζομαι, διαβάζω τις δημόσιες ανακοινώσεις των συντρόφων σε μια από τις
οποίες αναφέρεται ότι υπήρξε διαφωνία πάνω στη δομή της αναρχικής
οργάνωσης και περιμένω να δω το καταστατικό ή τα καταστατικά. Εσύ γιατί
βιαζεσαι, ποιος είναι ο λόγος μιας ανεύθυνης ιντερνετικής συζήτησης
τώρα; Δεν καταλαβαίνω το ζητούμενο. Κι αν δεν μπορείς να ρωτήσεις την
ομάδα σου επειδή αποχώρησες ή δεν σε καλύπτει η απάντησή τηςς ρώτα
καποια άλλη. Τι στο καλό, το αμίλητο νερό ήπιαν;
από @ 04/09/2015 2:31 πμ.
Μια και λες ότι διαφώνησες και εφυγες από τις πανελλαδικές
συναντήσεις της ΑΠΟ γιατί δεν ενημερώνεις πρώτος εσύ για το λόγο που
διαφώνησες και αποχώρησες; Και μετα ζητάς από τους άλλους να απαντήσουν
στα ερωτήματά σου γιατί διαφώνησαν κι αποχώρησαν αυτοί. Εκτός αν η
διαφωνία και η αποχώρησή σου δεν είχε πολιτικό περιεχόμενο οπότε και δεν
ενδιαφέρει. Και αυτό το απαιτώ ενημέρωση τώρα δεν ακόυγεται πολύ ωραίο.
Από που κι ως που απαιτείς; Τι είσαι, o ειδικός της οργάνωσης και
πρέπει οπωσδήποτε να σε ενημερώσουν για να κρίνεις εσύ πιο είναι το
σωστό;`
από ενας που σημετειχε απο την αρχη και τωρα σημετεχει στην πρωτοβουλια για την αναρχικη ομοσπονδια 04/09/2015 3:45 πμ.
περιμενε λιγακι και τα 2 εγχειρηματα θα δημοσιευσουν τα
καταστατικα τους (η απο ηδη το εκανε) και εκει θα φανει ποιες ειναι οι
πολιτικες διαφορες.
Off the record που θα ελεγαν και οι αγγλοσαξωνες η βασικη διαφορα ηταν και παραμενει οι αρμοδιοτητες των τοπικων και του κεντρικου οργανου. Η μειοψηφικη ταση (η μετεπειτα ΑΠΟ) πιστευε οτι το κεντρικο οργανο επρεπε να εχει αυξημενες αρμοδιοτητες σε σχεση με τις τοπικες (ολες οι κινησεις, τα κειμενα, οι πορειες τα παντα που θα κανει η καθε τοπικη να περναει απο την εγκριση του κεντρικου οργανου). Αντιθετα η πλειοψηφικη ταση (η μετεπειτα πρωτοβουλια για την Αναρχικη Ομοσπονδια) πιστευε οτι οι τοπικες θα επρεπε να εχουν μεγαλυτερη αυτονομια ως προς την κινηση τους (δεν θα ειναι αναγκαια η εγκριση απο την κρητη για μια μικροφονικη στην Θεσσαλονικη) με δεδομενο οτι δεν θα παραγουν λογο αντιθετο με τον κοινα συμφωνηθεντα και ουτε θα κινουνταν εκτος του πλαισιου.
Πολυ χοντρικα αυτη ηταν η κυρια διαφωνια που προκαλεσε την διασπαση (υπηρξαν και αλλες). Οσα αναφορα τα υπολοιπα λιγο υπομονη για οσα ειναι ανακοινοσιμα για τα μη ανακοινοσιμα (υπαρχουν και τετοια συντροφε) καλο θα ειναι να μην μαθουν οσοι δεν ηταν παροντες
Off the record που θα ελεγαν και οι αγγλοσαξωνες η βασικη διαφορα ηταν και παραμενει οι αρμοδιοτητες των τοπικων και του κεντρικου οργανου. Η μειοψηφικη ταση (η μετεπειτα ΑΠΟ) πιστευε οτι το κεντρικο οργανο επρεπε να εχει αυξημενες αρμοδιοτητες σε σχεση με τις τοπικες (ολες οι κινησεις, τα κειμενα, οι πορειες τα παντα που θα κανει η καθε τοπικη να περναει απο την εγκριση του κεντρικου οργανου). Αντιθετα η πλειοψηφικη ταση (η μετεπειτα πρωτοβουλια για την Αναρχικη Ομοσπονδια) πιστευε οτι οι τοπικες θα επρεπε να εχουν μεγαλυτερη αυτονομια ως προς την κινηση τους (δεν θα ειναι αναγκαια η εγκριση απο την κρητη για μια μικροφονικη στην Θεσσαλονικη) με δεδομενο οτι δεν θα παραγουν λογο αντιθετο με τον κοινα συμφωνηθεντα και ουτε θα κινουνταν εκτος του πλαισιου.
Πολυ χοντρικα αυτη ηταν η κυρια διαφωνια που προκαλεσε την διασπαση (υπηρξαν και αλλες). Οσα αναφορα τα υπολοιπα λιγο υπομονη για οσα ειναι ανακοινοσιμα για τα μη ανακοινοσιμα (υπαρχουν και τετοια συντροφε) καλο θα ειναι να μην μαθουν οσοι δεν ηταν παροντες
από G 04/09/2015 8:39 πμ.
Σύντροφε, δεν είναι τα βιβλία το ζήτημα μου, αλλά αφού θες άντε να βοηθήσω.
α) ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αναρχισμός και Οργάνωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Το Ζήτημα της Οργάνωσης
Μια σύντομη Ιστορική αναδρομή
Η ειδική αναρχική οργάνωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 - Οργάνωση σε έκτακτες συνθήκες
Κανονικός στρατός ή πολιτοφύλακες με πλήρη ελευθερία
Πολιτοφύλακες ναι, στρατιώτες ποτέ!
Επέμβαση του εκπροσώπου της σιδερένιας φάλαγγας στην ολομέλεια της περιφέρειας της Βαλένθια
Το ιταλικό τμήμα της φάλαγγας Ασκάσο εναντίον της στρατιωτικοποίησης
Ο λαϊκός στρατός και τα συμβούλια στρατιωτών
Μιλάει ο Ντουρούτι
Το πνεύμα του Ντουρούτι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - Οργάνωση και πρόγραμμα
ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ "Ένα αναρχικό πρόγραμμα"
Διακήρυξη του συνεδρίου της Σαραγόσα
Το πρόγραμμα των ομόσπονδων αναρχικών ομάδων Ιταλίας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 - Μιλώντας για δομές
ΛΟΥΙΣ ΜΕΡΘΙΕ ΒΕΓΑ: Σχετικά με τις ομάδες Συγγένειας
Οι ομάδες χωρίς δομή και τα όριά τους
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . Α
Δυο αναρχοκομμουνιστικές αφηγήσεις
I.Αναρχικοί κομμουνιστές και οι μαζικές οργανώσεις
II.Η αναρχική κομμουνιστική θεωρία και η αντιοργανωτική παρέκκλιση
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . Β
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
β) ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Αρχές της αμεσοδημοκρατικής δομής
Ιδεοσχήματα
Η εσωτερική οργάνωση και λειτουργία των ομάδων
Μερικές διαδικασίες ρουτίνας
Η τοπική και κοινωνική παρέμβαση
Οι σχέσεις των ομάδων μεταξύ τους
Επιθέματα
ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Περί αναρχικής συναίνεσης ο λόγος
γ) ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
ΣΥΝΟΨΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ (ΑΡΧΕΣ, ΣΤΟΧΟΙ, ΘΕΣΕΙΣ)
1. ΑΡΧΕΣ
Σημειώσεις
Παραθέματα Α
2. ΣΤΟΧΟΙ
Παραθέματα Β
3. ΘΕΣΕΙΣ
Παραθέματα Γ
Αντί Επιλόγου
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. Ι
Η ταξική πάλη και η επανάσταση
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. II
Εναλλακτικές κρατικό - ελιτίστικες Διευθυντικές ιδεολογίες
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΙΙΙ
Το νέο καιρικό μέτωπο
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. IV
Αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. V
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ( Η αυτοδιεύθυνση στην καθημερινή ζωή)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. VI
Επιχειρήματα (κριτικές αναφορές στον αναρχισμό)
υγ. υπάρχουν και σε ptf στο www.anarxeio.gr/ και σε άλλα βιβλιοπωλεία ψάξε, επίσης υπάρχουν και πολλά αποσπάσματα δημοσιευμένα στο ιντυ και αλλού.
α) ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αναρχισμός και Οργάνωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Το Ζήτημα της Οργάνωσης
Μια σύντομη Ιστορική αναδρομή
Η ειδική αναρχική οργάνωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 - Οργάνωση σε έκτακτες συνθήκες
Κανονικός στρατός ή πολιτοφύλακες με πλήρη ελευθερία
Πολιτοφύλακες ναι, στρατιώτες ποτέ!
Επέμβαση του εκπροσώπου της σιδερένιας φάλαγγας στην ολομέλεια της περιφέρειας της Βαλένθια
Το ιταλικό τμήμα της φάλαγγας Ασκάσο εναντίον της στρατιωτικοποίησης
Ο λαϊκός στρατός και τα συμβούλια στρατιωτών
Μιλάει ο Ντουρούτι
Το πνεύμα του Ντουρούτι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - Οργάνωση και πρόγραμμα
ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ "Ένα αναρχικό πρόγραμμα"
Διακήρυξη του συνεδρίου της Σαραγόσα
Το πρόγραμμα των ομόσπονδων αναρχικών ομάδων Ιταλίας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 - Μιλώντας για δομές
ΛΟΥΙΣ ΜΕΡΘΙΕ ΒΕΓΑ: Σχετικά με τις ομάδες Συγγένειας
Οι ομάδες χωρίς δομή και τα όριά τους
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . Α
Δυο αναρχοκομμουνιστικές αφηγήσεις
I.Αναρχικοί κομμουνιστές και οι μαζικές οργανώσεις
II.Η αναρχική κομμουνιστική θεωρία και η αντιοργανωτική παρέκκλιση
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . Β
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
β) ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Περιεχόμενα
Ιχνηλατώντας τα κινηματικά ήθηΑρχές της αμεσοδημοκρατικής δομής
Ιδεοσχήματα
Η εσωτερική οργάνωση και λειτουργία των ομάδων
Μερικές διαδικασίες ρουτίνας
Η τοπική και κοινωνική παρέμβαση
Οι σχέσεις των ομάδων μεταξύ τους
Επιθέματα
ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Περί αναρχικής συναίνεσης ο λόγος
γ) ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
ΣΥΝΟΨΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ (ΑΡΧΕΣ, ΣΤΟΧΟΙ, ΘΕΣΕΙΣ)
Περιεχόμενα
Προοίμιο1. ΑΡΧΕΣ
Σημειώσεις
Παραθέματα Α
2. ΣΤΟΧΟΙ
Παραθέματα Β
3. ΘΕΣΕΙΣ
Παραθέματα Γ
Αντί Επιλόγου
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. Ι
Η ταξική πάλη και η επανάσταση
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. II
Εναλλακτικές κρατικό - ελιτίστικες Διευθυντικές ιδεολογίες
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΙΙΙ
Το νέο καιρικό μέτωπο
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. IV
Αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. V
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ( Η αυτοδιεύθυνση στην καθημερινή ζωή)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. VI
Επιχειρήματα (κριτικές αναφορές στον αναρχισμό)
υγ. υπάρχουν και σε ptf στο www.anarxeio.gr/ και σε άλλα βιβλιοπωλεία ψάξε, επίσης υπάρχουν και πολλά αποσπάσματα δημοσιευμένα στο ιντυ και αλλού.
από G 04/09/2015 10:03 πμ.
Κοίτα @ναρχικός οι περισσότεροι/ες που θα
διαβάσου την ανακοίνωση μου θα γελάσουν και θα πουν ποίος είσαι εσύ ρε
μάστορα που απαιτείς κιόλας; αυτό το λέω μην νομίσεις/τε ότι έχω
ψευδαίσθηση ότι θα υπάρξει ενημέρωση.
Όσο για το αν βιάζομε, έγινε μια συζήτηση πριν τρις μήνες εδώ :
Είναι έτσι γιατί θέλετε να είναι έτσι... 1570448
από G 27/07/2015 11:57 μμ.,
Συζήτηση περί της πρωτοβουλίας δημιουργίας Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
https://athens.indymedia.org/post/1545441/
Στην αρχή δεν συμμετείχα, άλλα όταν άρχισαν να γράφονται ανακρίβειες συμμετείχα.
Τώρα βγήκαν δυο καλέσματα για ΔΕΘ, ένας αδαής που συμπαθή τους αναρχικούς σε πιο μπλοκ θα πάει; εγώ που δεν είμαι αδαής που θα πάω; όπου έχει ωραιότερες γκόμενες, (να με συχωρέσουν οι συντρόφισσες) συζήτηση τεσσάρων χρόνων και δεν βρέθηκε μια κοινή συνισταμένη; τι θα λέμε στους καταπιεσμένους/ες όταν θα ρωτάνε γιατί είστε χόρια; ότι εμείς έχουμε καλύτερες θέσης στόχους από τους άλλους γιαυτό διαβάστε και επιλέξτε, και η ενότητα του αγώνα που πάει;
Ηταν τόσο θεμελιακή η διαφορά θέσεων που υπήρξε διαχωρισμός;, η είναι μια σύγκρουση προσωπικοτήτων και μικρο ηγεμονισμών; θα κάνουμε αγώνα περιχαράκωσης σε μια εποχή που είναι ευνοϊκή για την αναρχία; όχι σύντροφοι/ες αυτό το έχω ονομάσει χιμαιρική αναρχία, οι αναρχικοί/ες δεν είναι σε θέση να πραγματώσουν την αναρχία και αυτή θα πραγματωθεί – πραγματώνετε είδει από μη αναρχικούς/ες λχ. δείτε λίγο πολύ Ζαπατίστας Κομπάνι κλπ, αυτοί είναι το σύγχρονο Κομμουναριάτο.
Υγ 1. και μην λες για ανεύθυνες συζητήσεις εδώ, εγώ δεν είπα να γίνει κουβέντα εδώ, άλλα και εδώ θα μπορούσε να δημοσιευτούν κείμενα για την διαφωνία από την στιγμή που υπάρχει η επιλογή της “ Απενεργοποίηση σχολίων (ισχύει μόνο για τις κατηγορίες Ανακοινώσεις και Έντυπα-Αφίσες-Προκυρήξεις)”.
Επίσης θα μπορούσε να γίνει μια συζήτηση σε συμφωνία με την ΣΟ για την περιφρούρηση της, για να συμμετέχουν και σύντροφοι/ες, από όλοι την Ελλάδα και ιδίως από επαρχία.
Τελικά από τη θα μας απελευθερώσετε/απελευθερωθούμε εμείς και εσείς ως καταπιεσμένοι ; (δεν είναι καθόλου ρητορική η ερώτηση) μήπως να αρχίσουμε από τον κακούς μας εαυτούς;
Δεν φετιχοποίησα ποτέ την οργάνωση και πάντα έλεγα- λέω: καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι.
Υγ. 2 Σε αυτόν που λέει ότι δεν ενημέρωσα, μπορεί να μην έπεσε στην αντίληψη σου αυτό που ποσταρω πιο πάνω “χιμαιρική αναρχία”, (που δημοσιεύτηκε και στο ιντυ) αλλά είναι η ενημέρωση μου, επίσης υπάρχου και άλλα κείμενα εδώ στο ιντυ, λχ
{..} Σημείωση:
Όλα τα χωρία αυτού του κειμένου μπήκαν για να καταδείξουν την σημασία που δίνει ο αναρχισμός, τόσο στο ατομικό όσο και στο συλλογικό, τόσο στα ζητήματα τον βασικών αναγκών του ανθρώπου, όσο και στα ζητήματα της ελευθέριας.
Επειδή αναπτύσσεται μια συζήτηση στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου τον τελευταίο καιρό για το πρόταγμα του (κάτι που γίνεται σε διασυλλογικό επίπεδο πρώτη φορά) υπάρχει ο κίνδυνος να απαντήσουμε στο ατομικισμό και στον μηδενισμό με προταγματικές αντιλήψεις κοινωνιστικού περιεχομένου έξω από το αναρχικό αξιακό.
Όπως υπάρχει ο κίνδυνος ξεπεράσματος του αφορμαλισμού, να φετιχοποιήσουμε την οργάνωση και να προτείνουμε οργανωτικά σχήματα εργαλειακα δύσκαμπτα και στο τέλος ή γραφειοκρατικά ή «σφραγίδες». Το ζήτημα της οργάνωσης για εμάς δεν είναι ένα ζήτημα εφάπαξ και, προπάντων, δεν είναι στατικό . Η οργάνωση κτίζεται λιθαράκι – λιθαράκι, είναι ένα οργανικό δυναμικό φαινόμενο που εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της συνεχούς βελτίωσης, τόσο τη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο. {...}
όλο το κείμενο εδώ:
Υγ.3 Προς ενας που σημετειχε απο την αρχη και τωρα σημετεχει στην πρωτοβουλια για την αναρχικη , 1571655
ήμουν και είμαι υπέρ της πλήρους αποκεντροποίησης και αυτενέργειας των ομάδων μέσα από περιφερειακά όργανα, με την προϋπόθεση να μην ξεφεύγουν από την συμφωνημένες θέσης και αρχές , αυτό το έχω ονομάσει ομοσπονδία- δίκτυο- ιστός και επειδή έχω βάλει στην μπροσούρα “οργάνωση και αγώνας για την αναρχία” έναν ιστό αράχνης σαν σχήμα οι περισσότεροι/ες γελάγανε/γελάνε.
Άντε γεια χαρανταν και τα κουκιά παγκλαν, μαζέψτε τα αμνοερίφια στις μάντρες σας.
Όσο για το αν βιάζομε, έγινε μια συζήτηση πριν τρις μήνες εδώ :
Είναι έτσι γιατί θέλετε να είναι έτσι... 1570448
από G 27/07/2015 11:57 μμ.,
Συζήτηση περί της πρωτοβουλίας δημιουργίας Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
https://athens.indymedia.org/post/1545441/
Στην αρχή δεν συμμετείχα, άλλα όταν άρχισαν να γράφονται ανακρίβειες συμμετείχα.
Τώρα βγήκαν δυο καλέσματα για ΔΕΘ, ένας αδαής που συμπαθή τους αναρχικούς σε πιο μπλοκ θα πάει; εγώ που δεν είμαι αδαής που θα πάω; όπου έχει ωραιότερες γκόμενες, (να με συχωρέσουν οι συντρόφισσες) συζήτηση τεσσάρων χρόνων και δεν βρέθηκε μια κοινή συνισταμένη; τι θα λέμε στους καταπιεσμένους/ες όταν θα ρωτάνε γιατί είστε χόρια; ότι εμείς έχουμε καλύτερες θέσης στόχους από τους άλλους γιαυτό διαβάστε και επιλέξτε, και η ενότητα του αγώνα που πάει;
Ηταν τόσο θεμελιακή η διαφορά θέσεων που υπήρξε διαχωρισμός;, η είναι μια σύγκρουση προσωπικοτήτων και μικρο ηγεμονισμών; θα κάνουμε αγώνα περιχαράκωσης σε μια εποχή που είναι ευνοϊκή για την αναρχία; όχι σύντροφοι/ες αυτό το έχω ονομάσει χιμαιρική αναρχία, οι αναρχικοί/ες δεν είναι σε θέση να πραγματώσουν την αναρχία και αυτή θα πραγματωθεί – πραγματώνετε είδει από μη αναρχικούς/ες λχ. δείτε λίγο πολύ Ζαπατίστας Κομπάνι κλπ, αυτοί είναι το σύγχρονο Κομμουναριάτο.
Υγ 1. και μην λες για ανεύθυνες συζητήσεις εδώ, εγώ δεν είπα να γίνει κουβέντα εδώ, άλλα και εδώ θα μπορούσε να δημοσιευτούν κείμενα για την διαφωνία από την στιγμή που υπάρχει η επιλογή της “ Απενεργοποίηση σχολίων (ισχύει μόνο για τις κατηγορίες Ανακοινώσεις και Έντυπα-Αφίσες-Προκυρήξεις)”.
Επίσης θα μπορούσε να γίνει μια συζήτηση σε συμφωνία με την ΣΟ για την περιφρούρηση της, για να συμμετέχουν και σύντροφοι/ες, από όλοι την Ελλάδα και ιδίως από επαρχία.
Τελικά από τη θα μας απελευθερώσετε/απελευθερωθούμε εμείς και εσείς ως καταπιεσμένοι ; (δεν είναι καθόλου ρητορική η ερώτηση) μήπως να αρχίσουμε από τον κακούς μας εαυτούς;
Δεν φετιχοποίησα ποτέ την οργάνωση και πάντα έλεγα- λέω: καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι.
Υγ. 2 Σε αυτόν που λέει ότι δεν ενημέρωσα, μπορεί να μην έπεσε στην αντίληψη σου αυτό που ποσταρω πιο πάνω “χιμαιρική αναρχία”, (που δημοσιεύτηκε και στο ιντυ) αλλά είναι η ενημέρωση μου, επίσης υπάρχου και άλλα κείμενα εδώ στο ιντυ, λχ
{..} Σημείωση:
Όλα τα χωρία αυτού του κειμένου μπήκαν για να καταδείξουν την σημασία που δίνει ο αναρχισμός, τόσο στο ατομικό όσο και στο συλλογικό, τόσο στα ζητήματα τον βασικών αναγκών του ανθρώπου, όσο και στα ζητήματα της ελευθέριας.
Επειδή αναπτύσσεται μια συζήτηση στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου τον τελευταίο καιρό για το πρόταγμα του (κάτι που γίνεται σε διασυλλογικό επίπεδο πρώτη φορά) υπάρχει ο κίνδυνος να απαντήσουμε στο ατομικισμό και στον μηδενισμό με προταγματικές αντιλήψεις κοινωνιστικού περιεχομένου έξω από το αναρχικό αξιακό.
Όπως υπάρχει ο κίνδυνος ξεπεράσματος του αφορμαλισμού, να φετιχοποιήσουμε την οργάνωση και να προτείνουμε οργανωτικά σχήματα εργαλειακα δύσκαμπτα και στο τέλος ή γραφειοκρατικά ή «σφραγίδες». Το ζήτημα της οργάνωσης για εμάς δεν είναι ένα ζήτημα εφάπαξ και, προπάντων, δεν είναι στατικό . Η οργάνωση κτίζεται λιθαράκι – λιθαράκι, είναι ένα οργανικό δυναμικό φαινόμενο που εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της συνεχούς βελτίωσης, τόσο τη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο. {...}
όλο το κείμενο εδώ:
H κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα;
https://athens.indymedia.org/post/1503860/Υγ.3 Προς ενας που σημετειχε απο την αρχη και τωρα σημετεχει στην πρωτοβουλια για την αναρχικη , 1571655
ήμουν και είμαι υπέρ της πλήρους αποκεντροποίησης και αυτενέργειας των ομάδων μέσα από περιφερειακά όργανα, με την προϋπόθεση να μην ξεφεύγουν από την συμφωνημένες θέσης και αρχές , αυτό το έχω ονομάσει ομοσπονδία- δίκτυο- ιστός και επειδή έχω βάλει στην μπροσούρα “οργάνωση και αγώνας για την αναρχία” έναν ιστό αράχνης σαν σχήμα οι περισσότεροι/ες γελάγανε/γελάνε.
Άντε γεια χαρανταν και τα κουκιά παγκλαν, μαζέψτε τα αμνοερίφια στις μάντρες σας.
από @1!@.! 04/09/2015 3:57 μμ.
Παροτι περασαν αρκετα χρονια ορισμενοι δεν εννοουν να
βαλουν μυαλο.συντροφε G σεβαστη η διαδρομη σου στον Α. χωρο ,αλλα πλεον
δεν ζουμε στην δεκετια του '80.Ασε τα πραγματα να κυλισουν και θα
βρεις και εσυ τον χωρο που σου αντιστοιχει στα τεκταινομενα.οχι πλεον σε
πισωγυρισματα.Οπως και αρκετοι αλλοι που βρισκονται πιο πριν χρονικα
και δεν εχουν εκφραστει.επιτελους ας σπασει η ιντριγκα και η δολοπλοκια
παλαιοτερων γενεων που εκρεμει η ιστορικη τους καταθεση.Αυτο
δεν σημαινει σταματημα των τωρινων διαδικασιων αλλα αποσαφηνιση των
πρωιμων χρονων μετα την μεταπολιτευση ,χωρις να εμποδιζουν τις συγχρονες
διαδικασιες αλλα ει δυνατον να τις διευκολυνουν.Διαφορετικα ασ τις
αφησουν προς αναζητηση στις νεες δυναμεις του Α/Α κινηματος.Καλη σκεψη
και δυναμη σε ολους μας.
από @ 04/09/2015 4:08 μμ.
Πάντως, μόνο βλέποντας τις υπογραφές των ομάδων της αθήνας
τουλάχιστον, στο κομμάτι των θέσεων, με βάση τη κίνηση και τον λόγο των
ομάδων, καταλαβαίνω γιατί δεν είναι οι μεν με τους δε. Πιό πολύ αυτό που
δεν καταλαβαίνω είναι πώς βρίσκονται στο ίδιο πράγμα κάποιες ομάδες.
από @ 04/09/2015 4:40 μμ.
"μαζέψτε τα αμνοερίφια στις μάντρες σας;" Προφανώς
και οι προθέσεις σου δεν είναι ουτε αγαθές ούτε συντροφικές. Απαιτείς
και ψάχνεσαι συνέχεια για καυγάδες, κάνοντας επιδείξεις παλαιότητας,
χλευασμού και εξυπνακισμού. Δεν συμβάλεις ουσιαστικά ούτε έχεις σκοπό να
το κάνεις, και δείχνεις μια συμπεριφορά τυπικού looser που απαξιώνει
τους πάντες και τα πάντα. Κρίμα σύντροφε. Και στο τέλος τέλος από το να
κοροιδεύεις και να κατακρίνεις τους άλλους φτιαξε εσύ μια ομοσπονδία
καλύτερη. Ποιός σε εμπόδισε;
από @ 04/09/2015 6:11 μμ.
To γιατί έγινε το όποιο σχίσμα στην υποτιθέμενη ομοσπονδία
των αναρχικών δεν έχει πολύ σημασία. Γιατί από την αρχή της αυτή η
ομοσπονδία ήταν ένα λάθος. Οι πολλοί αναρχικοί είναι άτομα και καλώς ή
κακώς δεν συμμετέχουν στις ομάδες που είναι λίγες και συνήθως εφήμερες
συμπράξεις ατόμων που μαζεύονται, διασπώνται, διαλύονται και
επανεμφανίζονται με διάφορα ονόματα. Από την αρχή της η ομοσπονδία
αποκλείοντας τη συμμετοχή ατόμων είναι λάθος γιατί αυτοί που την
ξεκίνησαν είναι κατι τετοιες ομάδες που δεν ήθελαν να οργανώσουν τους
αναρχικούς αλλά διαχωρισμένες από αυτούς ήθελαν να οργανώσουν τον εαυτό
τους. Αρα δεν μιλάμε σε καμια περίπτωση για οργάνωση των αναρχικών αλλά
την οργάνωση μεταξύ μερικών ομάδων τις μισές από τις οποίες δεν τις έχω
δει πουθενά καν δεν τις έχω καν ακουστά. Το επιχείρημα ότι δεν θα
μπορούσαν να οργανωθούν μαζί άτομα και ομάδες είναι παραπλανητικό γιατί
αν ήθελαν αυτοί που το ξεκίνησαν να οργανώσουν τους αναρχικούς τότε δεν
θα τους αποκλείανε με τη δικαιολογία ότι είναι άτομα. Για να μπορέσουν
να συσπειρώσουν τα άτομα που αποτελούν και τον κύριο όγκο της αναρχίας
θα αυτοδιαλύονταν οι ομάδες και συγκροτούνταν η ομοσπονδία με πολύ κόσμο
αποτελούμενη από τοπικές συνελευσιακές ομαδοποιήσεις των αναρχικών σε
καθε πόλη. Αντίθετα όμως οι ομάδες που το ξενίνησαν αντί να
αυτοδιαλυθούν για να επιτύχουν μια πραγματική οργανωση των αναρχικών
απέκλεισαν όλο τον κόσμο και υποχρέωσαν τα άτομα να φτιάξουν ομάδες για
να συμμετάσχουν στην ομοσπονδία με αποτέλεσμα να εμφανιστούν κάτι ομάδες
που δεν έχουν καμια υπόσταση και δεν τις ξέρει κανένας. Ουτε ρωτώντας
στο χώρο ούτε ψάχνοντας στο γκουγκλ θα βρεις κατι για αυτές θέλουν όμως
να εμφανίζονται σαν οργάνωση των αναρχικών στην Ελλάδα. Τελικά
σκοτώθηκαν και μεταξύ τους αυτές οι ομάδες, γνωστές και άγνωστες,
πραγματικές και ψεύτικες δεν έχει τόση σημασία, και παρά την κατάργηση
της αρχής της ομοφωνίας προκειμένου να μπορούν να αποφασίζουν γιατί
διαφωνούσαν συνεχώς τελικά δεν μπορούσαν ούτε και έτσι να πάρουν μια
κοινή απόφαση και χωρίστηκαν σε πλειοψηφα και μειοψηφία φτιάχνοντας δυο
ομοσπονδίες που αυριο μπορούν να γίνουν δύο και τρεις ψευτομοσπονδίες
αποτελούμενες από ψευτοομάδες. Άρα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το όποιο
σχίσμα τους και μολονότι δεν ξέρω γιατί τα σπάσανε μεταξύ τους έχω τη
βεβαιότητα ότι οι αξεπέραστες διαφωνίες της πλειοψηφίας και της
μειοψηφία της υποτιθέμενης ομοσπονδίας
τους ήταν ψευτοδιαφωνίες.
από G 04/09/2015 8:59 μμ.
Εντάξει κάνω την αυτοκριτική μου αυτό “ "μαζέψτε τα αμνοερίφια στις μάντρες σας;" είναι λάθος και υπερβολή και το παίρνω πίσω.
Είχα πιστέψει υπερβολικά στο ενδεχόμενο οργάνωσης ενός μεγάλου κομματιού του χώρου, πονάω που δεν επιτεύχθηκε.
Πονάω όμως περισσότερο που μέσα από αυτή την μικρή ενημέρωση από το σύντροφο εδώ: ενας που σημετειχε απο την αρχη και τωρα σημετεχει στην πρωτοβουλια για την αναρχικη ομοσπονδια 1571655 (σύντροφε ευχαριστώ για την έστω και πολύ περιληπτική ενημέρωση) κατάλαβα κάποια πράγματα που τα αγνοούσα.
Πονάω όμως περισσότερο γιατί σύντροφοι/ες από τον κύκλο της φωτιάς με μεγάλη κινηματική εμπειρία επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη του παρελθόντος ( ένωση,συσπείρωση) με συγκεντρωτικά σχήματα, οπότε άσε ρε @ το περί παρελθόν και μέλλον, επιπλέον αφήστε το αν το παίζω παλιός κλπ, μην αρχίσω εδώ περιαυτολογία για στάση ζωής κλπ.
Σχετικά με την ιστορία επειδή δεν πάσχω από ιστορικισμό λέων με μια εκνευριστική επανάληψη συμπυκνωμένα αυτά:
"... Ένα κίνημα που αγνοεί ή αποστρέφεται την ταξική και κοινωνική ιστορία, αλλά και την ιστορικότητα του, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βρίσκεται διαρκώς στο νησί των λωτοφάγων... " Γ. Μ
Επίσης:
Αγαπητοί/ες η ιστορία δεν είναι μόνο για μελέτη, αλλά και για να βγάζουμε συμπεράσματα, για λάθη, παραλήψεις, ανεπάρκειες του τότε και να μην τα επαναλαμβάνουμε στο σήμερα, χωρίς να θυσιάζουμε το παρόν στο παρελθόν, ούτε το παρελθόν στο παρόν.
Αυτό το είδες/είδατε; 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα (έχει δημοσιευτεί και στο ιντυ).
Ξανά λίγα για την οργάνωση:
Μέσα από την ιστορία των επαναστάσεων να βλέπουμε ότι όπως οργανωνόντανε οι επαναστάτες κατά αναλογία οργανώνουν /οργανώνετε και η επαναστατική κοινωνία, τώρα αν οι αναρχικοί/ ες έχουν μια άλλη (τρόπο -φόρμα) οργάνωση για αυτούς και μια άλλη οργάνωση για την μελλοντική κοινωνία που οραματίζονται (αν την έχουν) , αυτό δεν είναι δυισμός άλλα σχιζοφρένια, γιατί ένα συγκεντρωτικό σύστημα – αντίληψη, συγκεντρωτισμό θα δημιουργήσει, και ένα αποκεντρωμένο αποκέντρωση, και ούτω καθεξής, άρα δεν υπάρχει τίποτα πιο σχιζοειδείς από το οτι, οι αναρχικοί να προτείνουν άλλη οργάνωση για αυτούς και άλλη για την κοινωνία, αν έχουν πρόταση οργάνωσης της κοινωνίας.
{...} Δε φετιχοποιούμε την οργάνωση, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδιθούν τα πάντα. Είμαστε της άποψης, ότι καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι. Όπως επίσης, ότι όταν μια οργάνωση φτάνει στα όρια της και δεν έχει να δώσει τίποτα πλέον, καλό είναι να διαλύεται για να μην παγώνει στο χρόνο και να γίνεται απολίθωμα. Θα επαναλάβουμε με έναν κουραστικό τρόπο ότι:
Οι οργανώσεις μας είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία. Οι οργανώσεις μας, δεν είναι μόνο λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία είτε με τις εκλογές είτε με έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα.
Οργάνωση σημαίνει και οργανισμός (συνασπισμός κυττάρων). Τι παραπάνω από ομοσπονδία κυττάρων είναι ο οργανισμός του ανθρώπου και των άλλων πλασμάτων; Έτσι βλέπουμε την οργάνωση. Σαν μια φυσική κατάσταση. Οι οργανώσεις που προτείνουν οι αναρχικοί είναι ζωντανοί οργανισμοί, αντιθεσμίσεις, μια ρωγμή μέσα στον ιστορικό χωρόχρονο της κυριαρχίας. Γι'αυτό είναι δύσκολο για τους αναρχικούς λόγω του ότι εναντιώνονται στην πραγματικότητα (δηλαδή το κράτος, την κάθετη υπερδομή), να είναι υποχρεωμένοι να ζουν μέσα σε αυτή την πραγματικότητα και παράλληλα να της εναντιώνονται. Από εδώ προκύπτει πολλές φορές η δυσπιστία για την οργάνωση αλλά και ο φόβος για πειραματισμό, φόβος για τυχόν λάθη, παραλείψεις και αποτυχημένες προσπάθειες.
Εμείς δεν έχουμε να ακολουθήσουμε καμιά πεπατημένη σε σχέση με τους εξουσιαστές και ιδιαίτερα της αριστεράς που αναπαράγουν τις αστικές κάθετες δομές (το λενινιστικό «κόμμα νέου τύπου») είτε σε χαλαρή είτε σε σφιχτή μορφή στο εσωτερικό τους. Η πρόταση μας για την ομοσπονδία (οργάνωση ιστός), θα συζητηθεί πιο αναλυτικά όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις και φυσικά όταν βρεθούν τα άτομα και οι ομάδες που θα επιδιώξουν κάτι τέτοιο (εμείς εδώ απλώς παραθέτουμε μια πρόταση),δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε σ'αυτό που υποστηρίζανε παλιά κάποιοι σύντροφοι: «... η Οργάνωση, θα πρέπει να απορρέει απ' την ενότητα ως προς το σκοπό και τη δράση ... Απ' τις ίδιες τις ομάδες, που συνενώνονται σιγά - σιγά μέσα από τη δράση, πρέπει να ξεπηδήσει η αναρχική ομοσπονδία κι όχι επειδή θα έχει αποφασιστεί η δημιουργία της από μια ομάδα επιφορτισμένη να οργανώσει αυτήν την ομοσπονδία.».
Προς το παρόν περιοριζόμαστε σε ένα δυο πράγματα μόνο. Η ομοσπονδία ιστός, είναι διεύρυνση της αντιθέσμισης στο χωρόχρονο και παράλληλα δίκτυο και συνασπισμός δράσης. Μπορεί επίσης να είναι και ένα εργαστήριο πειραματισμού του πώς μπορούν να λειτουργήσουν στο σήμερα και στην πράξη οι οριζόντιες κυκλικές αντιιεραρχικές δομές και αρχές λειτουργίας, όπως και πολλές από τις αναρχικές αρχές σε ένα διευρυμένο σύνολο ανθρώπων και να επαληθευτούν στην πράξη.{...} (από την μπροσούρα “οργάνωση και αγώνας για την αναρχία) .
Ξανά μανά
{...} Επειδή αναπτύσσεται μια συζήτηση στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου τον τελευταίο καιρό για το πρόταγμα του (κάτι που γίνεται σε διασυλλογικό επίπεδο πρώτη φορά) υπάρχει ο κίνδυνος να απαντήσουμε στο ατομικισμό και στον μηδενισμό με προταγματικές αντιλήψεις κοινωνιστικού περιεχομένου έξω από το αναρχικό αξιακό.
Όπως υπάρχει ο κίνδυνος ξεπεράσματος του αφορμαλισμού, να φετιχοποιήσουμε την οργάνωση και να προτείνουμε οργανωτικά σχήματα εργαλειακα δύσκαμπτα και στο τέλος ή γραφειοκρατικά ή «σφραγίδες». Το ζήτημα της οργάνωσης για εμάς δεν είναι ένα ζήτημα εφάπαξ και, προπάντων, δεν είναι στατικό . Η οργάνωση κτίζεται λιθαράκι – λιθαράκι, είναι ένα οργανικό δυναμικό φαινόμενο που εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της συνεχούς βελτίωσης, τόσο τη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο. {...}
Υγ. επαναλαμβανω, παράκληση, μην μου απευθύνετε επί του προσωπικού, αφήστε τη λέω εγώ, άλλωστε τι έχω προσφέρει στο αναρχικό κίνημα; τίποτα, μην πιάνετε το προσωπικό περί αναρχομπαμπά,παλιός,ηγετικούς κλπ, γατί τότε θα αρχίσω και θα δούμε ποίος που.
Είχα πιστέψει υπερβολικά στο ενδεχόμενο οργάνωσης ενός μεγάλου κομματιού του χώρου, πονάω που δεν επιτεύχθηκε.
Πονάω όμως περισσότερο που μέσα από αυτή την μικρή ενημέρωση από το σύντροφο εδώ: ενας που σημετειχε απο την αρχη και τωρα σημετεχει στην πρωτοβουλια για την αναρχικη ομοσπονδια 1571655 (σύντροφε ευχαριστώ για την έστω και πολύ περιληπτική ενημέρωση) κατάλαβα κάποια πράγματα που τα αγνοούσα.
Πονάω όμως περισσότερο γιατί σύντροφοι/ες από τον κύκλο της φωτιάς με μεγάλη κινηματική εμπειρία επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη του παρελθόντος ( ένωση,συσπείρωση) με συγκεντρωτικά σχήματα, οπότε άσε ρε @ το περί παρελθόν και μέλλον, επιπλέον αφήστε το αν το παίζω παλιός κλπ, μην αρχίσω εδώ περιαυτολογία για στάση ζωής κλπ.
Σχετικά με την ιστορία επειδή δεν πάσχω από ιστορικισμό λέων με μια εκνευριστική επανάληψη συμπυκνωμένα αυτά:
"... Ένα κίνημα που αγνοεί ή αποστρέφεται την ταξική και κοινωνική ιστορία, αλλά και την ιστορικότητα του, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βρίσκεται διαρκώς στο νησί των λωτοφάγων... " Γ. Μ
Επίσης:
Αγαπητοί/ες η ιστορία δεν είναι μόνο για μελέτη, αλλά και για να βγάζουμε συμπεράσματα, για λάθη, παραλήψεις, ανεπάρκειες του τότε και να μην τα επαναλαμβάνουμε στο σήμερα, χωρίς να θυσιάζουμε το παρόν στο παρελθόν, ούτε το παρελθόν στο παρόν.
Αυτό το είδες/είδατε; 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα (έχει δημοσιευτεί και στο ιντυ).
Ξανά λίγα για την οργάνωση:
Μέσα από την ιστορία των επαναστάσεων να βλέπουμε ότι όπως οργανωνόντανε οι επαναστάτες κατά αναλογία οργανώνουν /οργανώνετε και η επαναστατική κοινωνία, τώρα αν οι αναρχικοί/ ες έχουν μια άλλη (τρόπο -φόρμα) οργάνωση για αυτούς και μια άλλη οργάνωση για την μελλοντική κοινωνία που οραματίζονται (αν την έχουν) , αυτό δεν είναι δυισμός άλλα σχιζοφρένια, γιατί ένα συγκεντρωτικό σύστημα – αντίληψη, συγκεντρωτισμό θα δημιουργήσει, και ένα αποκεντρωμένο αποκέντρωση, και ούτω καθεξής, άρα δεν υπάρχει τίποτα πιο σχιζοειδείς από το οτι, οι αναρχικοί να προτείνουν άλλη οργάνωση για αυτούς και άλλη για την κοινωνία, αν έχουν πρόταση οργάνωσης της κοινωνίας.
{...} Δε φετιχοποιούμε την οργάνωση, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδιθούν τα πάντα. Είμαστε της άποψης, ότι καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι. Όπως επίσης, ότι όταν μια οργάνωση φτάνει στα όρια της και δεν έχει να δώσει τίποτα πλέον, καλό είναι να διαλύεται για να μην παγώνει στο χρόνο και να γίνεται απολίθωμα. Θα επαναλάβουμε με έναν κουραστικό τρόπο ότι:
Οι οργανώσεις μας είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία. Οι οργανώσεις μας, δεν είναι μόνο λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία είτε με τις εκλογές είτε με έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα.
Οργάνωση σημαίνει και οργανισμός (συνασπισμός κυττάρων). Τι παραπάνω από ομοσπονδία κυττάρων είναι ο οργανισμός του ανθρώπου και των άλλων πλασμάτων; Έτσι βλέπουμε την οργάνωση. Σαν μια φυσική κατάσταση. Οι οργανώσεις που προτείνουν οι αναρχικοί είναι ζωντανοί οργανισμοί, αντιθεσμίσεις, μια ρωγμή μέσα στον ιστορικό χωρόχρονο της κυριαρχίας. Γι'αυτό είναι δύσκολο για τους αναρχικούς λόγω του ότι εναντιώνονται στην πραγματικότητα (δηλαδή το κράτος, την κάθετη υπερδομή), να είναι υποχρεωμένοι να ζουν μέσα σε αυτή την πραγματικότητα και παράλληλα να της εναντιώνονται. Από εδώ προκύπτει πολλές φορές η δυσπιστία για την οργάνωση αλλά και ο φόβος για πειραματισμό, φόβος για τυχόν λάθη, παραλείψεις και αποτυχημένες προσπάθειες.
Εμείς δεν έχουμε να ακολουθήσουμε καμιά πεπατημένη σε σχέση με τους εξουσιαστές και ιδιαίτερα της αριστεράς που αναπαράγουν τις αστικές κάθετες δομές (το λενινιστικό «κόμμα νέου τύπου») είτε σε χαλαρή είτε σε σφιχτή μορφή στο εσωτερικό τους. Η πρόταση μας για την ομοσπονδία (οργάνωση ιστός), θα συζητηθεί πιο αναλυτικά όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις και φυσικά όταν βρεθούν τα άτομα και οι ομάδες που θα επιδιώξουν κάτι τέτοιο (εμείς εδώ απλώς παραθέτουμε μια πρόταση),δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε σ'αυτό που υποστηρίζανε παλιά κάποιοι σύντροφοι: «... η Οργάνωση, θα πρέπει να απορρέει απ' την ενότητα ως προς το σκοπό και τη δράση ... Απ' τις ίδιες τις ομάδες, που συνενώνονται σιγά - σιγά μέσα από τη δράση, πρέπει να ξεπηδήσει η αναρχική ομοσπονδία κι όχι επειδή θα έχει αποφασιστεί η δημιουργία της από μια ομάδα επιφορτισμένη να οργανώσει αυτήν την ομοσπονδία.».
Προς το παρόν περιοριζόμαστε σε ένα δυο πράγματα μόνο. Η ομοσπονδία ιστός, είναι διεύρυνση της αντιθέσμισης στο χωρόχρονο και παράλληλα δίκτυο και συνασπισμός δράσης. Μπορεί επίσης να είναι και ένα εργαστήριο πειραματισμού του πώς μπορούν να λειτουργήσουν στο σήμερα και στην πράξη οι οριζόντιες κυκλικές αντιιεραρχικές δομές και αρχές λειτουργίας, όπως και πολλές από τις αναρχικές αρχές σε ένα διευρυμένο σύνολο ανθρώπων και να επαληθευτούν στην πράξη.{...} (από την μπροσούρα “οργάνωση και αγώνας για την αναρχία) .
Ξανά μανά
{...} Επειδή αναπτύσσεται μια συζήτηση στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου τον τελευταίο καιρό για το πρόταγμα του (κάτι που γίνεται σε διασυλλογικό επίπεδο πρώτη φορά) υπάρχει ο κίνδυνος να απαντήσουμε στο ατομικισμό και στον μηδενισμό με προταγματικές αντιλήψεις κοινωνιστικού περιεχομένου έξω από το αναρχικό αξιακό.
Όπως υπάρχει ο κίνδυνος ξεπεράσματος του αφορμαλισμού, να φετιχοποιήσουμε την οργάνωση και να προτείνουμε οργανωτικά σχήματα εργαλειακα δύσκαμπτα και στο τέλος ή γραφειοκρατικά ή «σφραγίδες». Το ζήτημα της οργάνωσης για εμάς δεν είναι ένα ζήτημα εφάπαξ και, προπάντων, δεν είναι στατικό . Η οργάνωση κτίζεται λιθαράκι – λιθαράκι, είναι ένα οργανικό δυναμικό φαινόμενο που εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της συνεχούς βελτίωσης, τόσο τη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο. {...}
Υγ. επαναλαμβανω, παράκληση, μην μου απευθύνετε επί του προσωπικού, αφήστε τη λέω εγώ, άλλωστε τι έχω προσφέρει στο αναρχικό κίνημα; τίποτα, μην πιάνετε το προσωπικό περί αναρχομπαμπά,παλιός,ηγετικούς κλπ, γατί τότε θα αρχίσω και θα δούμε ποίος που.
από Yianiris 05/09/2015 12:49 πμ.
Ας φανταστούμε που μπορεί να είχαμε φτάσει τώρα αν κουβέντες σαν αυτή ακουγόντουσαν πιο συχνά από πιο πολλούς.
Εντάξει κάνω την αυτοκριτική μου αυτό “ "μαζέψτε τα αμνοερίφια στις μάντρες σας;" είναι λάθος και υπερβολή και το παίρνω πίσω.
Είχα πιστέψει υπερβολικά στο ενδεχόμενο οργάνωσης ενός μεγάλου κομματιού του χώρου, πονάω που δεν επιτεύχθηκε.
Απ' όσο έχω καταλάβει και μπορώ να κρίνω ο μόνος λόγος που πολιτικά χρειάζεται η οργάνωση είναι για να αναπτυχθεί η πολιτική δύναμη που απαιτείται (αν θεωρήσουμε ότι απαιτείται τέτοια) για να επηρεάσει την κοινωνία να ενταχθεί στο μέτωπο της επανάστασης, όπως την εννοούμε εμείς και όχι όπως την εννοούν οι Λενινιστές. Στρατιωτικά αν είναι αυτό το αίτημα και χρειάζεται στρατιωτική δύναμη χρειάζεται στρατιωτική οργάνωση. Ταξικά χρειάζεται συνδικαλισμός (οργάνωση) και κοινωνικά χρειάζεται κοινωνική οργάνωση. Κάπου αλλού ξεκίνησε ο G να αναφέρεται στον διαχωρισμό μεταξύ κοινωνικής και πολιτικής και αν είναι θεμιτός ο διαχωρισμός ή όχι αλλά δεν επεκτάθηκε. Μας το χρωστάει, το απαιτούμε κι εμείς!
Ασχέτως του τι μπορεί να λέμε εμείς μια "κοινωνία" χρειάζεται δομές και οργάνωση για να επιβιώσει. Όποιοι το αρνούνται αυτό είναι σαν να αρνούνται τον νόμο του Νεύτωνα για τη βαρύτητα. Κι εδώ επαναφέρω την πιο πάνω κουβέντα για το αν η κοινωνία πρέπει να οργανωθεί διαφορετικά απ' τους αναρχικούς κι αν το πρόταγμα για την κοινωνία διαφέρει με αυτό της πολιτικής οργάνωσης. Για μένα θα ήταν δύο μέτρα και δύο σταθμά αν προτεινόταν κάτι τέτοιο. Η όποια ελευθεριακή αναρχική οργάνωση για οτιδήποτε θα πρέπει να έχει πάντα τις ίδιες αρχές και αξίες με την κοινωνία που βλέπουμε όταν αυτή επαναστατήσει. Η όποια άλλη πρόταση συμβαδίζει με αυτή των Λενινιστών όπου το ενδιάμεσο στάδιο θα λειτουργεί αλλιώς από την αταξική κοινωνία. Το είδαμε, κάηκε, πάμε παρακάτω.
Αυτό για την στρατιωτική οργάνωση αν εμπεριέχεται σε κάποια άλλη μορφή οργάνωσης και τι έχει να αντιμετωπίσει είναι μια κουβέντα που συχνά αποφεύγεται. Πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά να επανεξεταστούν κάποια πράγματα και η συγκυρία με πιο ανοικτό πεδίο διερεύνησης. Αν καλούμαστε να πολεμήσουμε έναν εχθρό με συμβατικές παραδοσιακές μεθόδους ο οποίος δεν παίζει ούτε συμβατικά ούτε γνωρίζει κανείς αυτό το αντικείμενο καλύτερα απ'τον εχθρό, είμαστε χαμένοι από χέρι. Μήπως θα έπρεπε αυτό το κομμάτι να διαχωριστεί και να εξεταστεί σαν αντικείμενο κάθε άλλης μορφής οργάνωσης; Η ψευδαίσθηση της ασφάλειας, της ικανοποιητικής περιφρούρησης, της αυτοάμυνας του κινήματος, ίσως να είναι περισσότερο προβληματική σαν ψευδαίσθηση παρά σαν απουσία. Αντίστροφα μια τέτοια δομή αποκτά μια πολιτική πρωτοπορία ακόμα πιο επικίνδυνη αν δεν είναι συνειδητός και καθορισμένος ο ρόλος της. Εγώ διακρίνω μια σύγχυση στο θέμα αυτό και ταμπού αποφυγής. Σαν κάτι να είναι δεδομένο. Αυτά σε άλλους χώρους, όχι εδώ.
Πέρα από όλα αυτά θεωρώ ότι αυτοί που επιλέγουν να μην οργανωθούν σε ένα φορμαλιστικό σχήμα δεν μπορεί να απασχολούν αυτούς που το κάνουν. Ούτε η οργάνωση κάποιων θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με εχθρότητα προς αυτούς όπως το παρουσιάζει ο πολύ αγχωμένος "@ Σιγά τ΄ αυγά 1571685". Η οργάνωση ούτε απέκλεισε κάποιους ούτε δημιουργείται εναντίον τους, άρα προς τι τόσο άγχος μη και οργανωθούν κάποιοι; Απλά από κοινού κάποιοι βάζουν όρους για το πως θα συμμετέχουν τα άτομα. Το "μην οργανωθείτε εσείς" για να είμαστε όλοι ανοργάνωτοι σαν ένα, δεν αποτελεί επιχείρημα, τουλάχιστον όχι μέσα στα πλαίσια της λογικής. Προς το παρόν δεν υπάρχει επιχείρημα από την πλευρά τους εκτός από την ευελιξία και την πολιτική ανευθυνότητα. Μια μικροαστική αντίληψη που θα μπορούν κάποιοι για μια μικρή περίοδο της ζωής τους να παίζουν τους αναρχικούς και μετά το παιχνίδι του καπιταλισμού ενώ διασφαλίζεται ότι αυτό θα γίνεται για πάντα. Πάντα δηλαδή θα υπάρχουν τέτοιοι αναρχικοί, θα υπάρχει τέτοιο κράτος, και τέτοιος καπιταλισμός. Πάντα όμως. Κάποιοι άλλοι έχουν ανάγκη για επανάσταση κι όχι για παιχνίδια τάχα μου επαναστατικά.
Το σημαντικότερο ζήτημα για μένα ως προς το θέμα της οργάνωσης είναι ότι μέσα στην πολιτική που γνωρίζουμε έως τώρα, την πολιτική που εφαρμόζουν οι εξουσιαστές (δεν ξέρουμε άλλη πολιτική), είναι ότι συχνά και ιστορικά επιβάλλεται και νικά αυτός που έχει την αποτελεσματικότερη οργάνωση και όχι αυτός που έχει οργανωθεί απαραίτητα ορθά και ηθικά (βάση των αρχών και αξιών του). Όπως είπε ο Μαλατέστα στην κριτική του για την Ιταλική Ομοσπονδία τότε ότι το ζητούμενο για μας είναι οι τρόποι και όχι η αποτελεσματικότητα. Το σημερινό συμπέρασμα μου είναι ότι εμείς δεν ξέρουμε και δεν μάθαμε ποτέ να κάνουμε πολιτική. Προσπαθούμε να μιμηθούμε την πολιτική των εξουσιαστών και να ανταγωνιστούμε με τους δικούς τους όρους και τρόπους. Το να μιλάμε πολιτικά για τις λιγοστές νίκες μας και τις πολλές ήττες μας δεν είναι ακριβώς πολιτική. Το να προβάλεις το αντικείμενο του αγώνα με τρόπο που ο εχθρός δεν μπορεί να νικήσει αυτό θα μπορούσε να είναι πολιτική, με θεατή τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους που δεν έχουν ακόμα εξεγερθεί συνειδησιακά όπως εμείς.
Υπάρχουν ειδήμονες που λένε ότι οι Ζαπατίστας, στους οποίους είμαστε αλληλέγγυοι, κάνουν κάτι διαφορετικό που ταιριάζει σε αυτούς κι εμείς κάτι άλλο που ταιριάζει σε εμάς. Εγώ αυτά τα ακούω βερεσέ, ειδικά από ανθρώπους που βάζουν το Ζαπατιστικό εγχείρημα σε μια γυάλα για έκθεση για τους φαν του κλάμπ. Αν έχουν προσθέσει κάτι σημαντικό οι Ζαπατίστας στην πολιτική ιστορία της ανθρωπότητας είναι η "τέχνη της πολιτικής από τα κάτω". Διδάσκουν πως οι από κάτω κάνουν πολιτική ενάντια στην πολιτική των από πάνω. Αυτό δεν είναι καθόλου ιθαγενική παράδοση και τρόπος, είναι κάτι που θα έπρεπε να μπορεί να ισχύει παντού. Εμείς δεν ξέρουμε να κάνουμε πολιτική και αρνούμαστε και να μάθουμε.
Δεν ξέρω αν το βρίσκει και κάποιος άλλος απαράδεκτο στον 21ο αιώνα να γράφεται καταστατικό ομοσπονδίας από αναρχικούς και να μην υπάρχει καμιά αναφορά στους Ζαπατίστας και στην Έκτη. Μπορεί οι Ζαπατίστας να μην λένε ότι είναι αναρχικοί, οι τρόποι τους είναι αναρχικότεροι των αναρχικών. Και οι τρόποι τους είναι στην καθημερινή πράξη δεν είναι στο βιβλίο κάποιου Μαλατέστα. Η κεντρική ιδέα (κατά την γνώμη μου) της πολιτικής που κάνουν είναι ότι αντέστρεψαν τους όρους των εξουσιαστών και ασχέτως της όποιας διεξαγωγής αντιπαραθέσεων μπορούν πάντα να νικάνε, πάντα! Κι αυτό γιατί ο δικός τους τρόπος δεν επιβάλλεται αλλά πείθει. Δηλαδή η επιβολή δεν είναι νίκη, είναι ήττα. Η πειθώ είναι πολιτική υπεροχή! Δεν μπορεί να επιτρέψεις στον κάθε εξουσιαστή να αποφασίζει για σένα, πρέπει πάντα εσύ να αποφασίζεις για σένα. Πρέπει εσύ να μιλάς για σένα κι όχι ο εξουσιαστής.
Πρόσφατο παράδειγμα της έλλειψης της τέχνης της πολιτικής ήταν ο αγώνας του Ρωμανού και των αλληλέγγυων. Κάποια εξουσιαστική δύναμη ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ να κάνει εξουσιαστική πολιτική εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο όλον αυτό τον αγώνα όλων αυτών των ανθρώπων, και μίλησε για τον αγώνα σαν νικήτρια. Εμείς βέβαια δεν εξαργυρώνουμε αγώνες, αλλά στο θέμα της πολιτικής πήραμε ένα μηδέν, και ο Ρωμανός ακόμα δεν έχει πάρει άδεια. Εμείς δεν μπορέσαμε να αρθρώσουμε λόγο για τον ίδιο τον αγώνα στον οποίο συμμετείχαμε. Οι άλλοι εξουσίασαν λίγο αργότερα πατώντας και σε αυτόν τον αγώνα. Οργάνωση και ομοσπονδία που δεν ξέρει να κάνει πολιτική δεν θα πάει πολύ μακρυά. Θα ξαναγυρίζει πάντα στο νησί του G.
Ανυπομονώ κι εγώ την στιγμή που θα πάρουμε σοβαρά το ζήτημα της οργάνωσης κι ας χτυπιέται ο κάθε αφορμαλιστής ότι δεν πρέπει. Πάω να φάω τώρα ακόμα έναν λωτό γιατί πείνασα.
από G 05/09/2015 1:48 μμ.
Μπράβο ρε σύντροφε Yianiris τώρα μου
γλύκανες τον πόνο, επίσης τώρα είσαι αυτός που γνώρισα ο σύντροφος
αναρχικός, δεν πειράζει ρε σύντροφε ίσως σε μια άλλη ζωή, πιάσουν τόπο
αυτά που λέμε...δεν πειράζει. Και επειδή μου ζήτησες κάτι ποσταρο ένα
κομμάτι από τις πολλές μου δημοσιεύσεις στο ιντυ για το ζήτημα, συγνώμη
για το σεντόνι άλλα δεν γίνετε να το κόψω, μέσα εκεί θα δεις/δείτε και
ψήγματα αυτού που ονόμασα Κομμουναριάτο, δεν πειράζει ρε σύντροφε γιατί
ξέραμε/ ξέρουμε ότι αν δεν θέλουμε και εναντιωνόμαστε στους ακολουθιτές
/βαστάζους θα βιώσουμε την μοναξιά μας.. δεν πειράζει.
**********************************************
1. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Πιστεύοντας πως οι παλιές κριτικές και αναλύσεις δεν είναι για πέταμα και χρειάζονται όσο και οι νέες, και αποσκοπώντας να ξεκινήσει μία νέα συζήτηση πάνω στο ζήτημα της οργάνωσης, αυτό το κείμενο προσπαθεί όσο μπορεί να αναδείξει ένα φάσμα απόψεων γύρω από το ζήτημα της οργάνωσης καθεαυτό.
Κατά τη γνώμη μας, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδηθούν τα πάντα ( δηλαδή, δεν πρέπει η οργάνωση να είναι αυτοσκοπός). Η οργάνωση των αναρχικών λειτουργεί σε δύο επίπεδα: το πρώτο είναι η οργάνωση, η συνοχή και η αποτελεσματικότητα του αγώνα μας, το δεύτερο -που κατά τη γνώμη μας είναι και το πιο ουσιώδες- είναι η επιβεβαίωση στην πράξη ότι μπορούν να υπάρξουν δομές και υποδομές οριζόντιας και κυκλικής σύνθεσης χωρίς τον συγκεντρωτισμό, την ιεραρχία και το διατάζει.
Γύρω μας τα πάντα είναι ιεραρχικοποιημένα και είναι επόμενο να δεχόμαστε τις επιδράσεις αυτής της ιεραρχίας και κυριαρχίας. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πειραματιστούμε σε συμφωνία με το αξιακό μας πλαίσιο. Δε μιλάμε εδώ για τις μικρές κυτταρικές μορφές συλλογικότητας (ομάδες) -που τις περισσότερες φορές η εσωτερική τους συγκρότηση είναι εμπειρική, εθιμική- αλλά για ευρύτερα σύνολα ατόμων και ομάδων, όπου λόγω της ευρύτητας τους είναι αναγκασμένα να πραγματώνουν την αυτο-θέσμιση και την αυτο-διεύθυνση. Αυτοί οι ευρύτεροι οργανισμοί, είναι επίσης απαραίτητοι γιατί μπορεί να συγκεράσουν την τάση των ατόμων ή των μικρών ομάδων να βλέπουν τον κόσμο μοριακά και μικροσκοπικά (τοπικιστικά όχι μόνο με την έννοια του χώρου αλλά και των ιδεών), κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό αρκεί να μην θέλουν να αναγορεύουν το μικρόκοσμο τους και την μερικότητα σαν το όλο.
Δεν μπορεί να είμαστε παντού και να τα ξέρουμε όλα. Το ποσοτικό και το ποιοτικό για μας τους αναρχικούς, βρίσκεται σε μια αλληλουχία. Είναι οργανικά συνδεδεμένο το ένα με το άλλο γιατί αν μείνουμε μόνο στην ποιότητα κινδυνεύουμε να γίνουμε ελιτιστές, ενώ αν μείνουμε μόνο στην ποσότητα υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπούμε σε μάζα. Να γιατί είναι απαραίτητοι οι μαζικοί (από το πολλοί μαζί- όσο πιο πολλοί τόσο καλύτερα) οργανισμοί. Απαραίτητοι στους αναρχικούς που είναι διατεθειμένοι να υπερβούν το κίνημα διαμαρτυρίας, εμπαθούς δράσης που επικρατεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα και να θέσουν τις βάσεις για ένα ιστορικό - επαναστατικό κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής του ισχύοντος πολιτικού - κοινωνικού συστήματος. Δηλαδή, να θέσουν κοινωνικό και πολιτειακό ζήτημα.
2. Σκιαγραφώντας την κατάσταση
Εκείνο που είναι ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι οι νέες καταστάσεις που προβάλλουν στο προσκήνιο – παράλληλα με τα παλιά προβλήματα – στο μέτρο που γίνονται πια ολοφάνερες στα μάτια χιλιάδων προλετάριων της σημερινής εποχής ορισμένες καταστάσεις, λογουχάρη, ο αποκλεισμός των εφικτών λύσεων μέσα στη αστική καπιταλιστική κοινωνία, η πλήρης αποτυχία του σοβιετικού αυταρχικού «κομμουνισμού» από την άποψη των δεδηλωμένων του στόχων, η συμπαιγνία ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία, τον “προωθημένο φιλελευθερισμό” και μια ορισμένη λανθάνουσα φασιστικοποίηση ρατσιστικοποίηση της κοινωνίας, αναγκάζουν ένα ποσοστό του προλεταριάτου των πόλεων (ιδιαίτερα των νέων) και ορισμένα στρώματα των μισθωτών να αντιμετωπίσουν συνολικά το σύστημα και (τηρουμένων των αναλογιών), όπως έκανε και το βιομηχανικό προλεταριάτο των πόλεων στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα. Αν σήμερα σπρώχνονται εκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι στο να διεκδικούν αυτό που ήδη υπάρχει – υπήρξε και στον κρετινισμό του κοινοβουλευτισμού, αύριο θα καταλάβουν ότι αυτό το σύστημα δεν επιδέχεται βελτίωση προς το ανθρωπινότερο ούτε καν μεταρρύθμιση, γιατί η αξιακή του αναγωγή βασίζεται στο “ παν μέτρο είναι το χρήμα το κέρδος και η κυριαρχία ”.
Ανοίγοντας μια παράγραφο ισχυριζόμαστε ότι :
Ενώ έχουμε απομακρυνθεί πολύ από την εποχή της βιομηχανικής αστικής πρωτοσυσσώρευσης κεφαλαίου και την προβληματική της, στην πραγματικότητα όμως δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι ότι το προλεταριάτο, στον εμπειρικό προσδιορισμό του, από τη μια δεν είχε εκληφθεί μόνο σαν οι χειρώνακτες εργαζόμενοι, οι παραγωγοί, αλλά προπάντων σαν η δυνατή ελευθερία. Από την άλλη οριζόταν αρνητικά για να τονιστεί ότι αποτελεί το αντίθετο της αστικής τάξης.
Μέσα σε μια κατάσταση όπου η μεγάλη τάση του σύγχρονου κόσμου είναι - για πρώτη φορά σε τέτοιο μέγεθος στην ιστορία - η πολιτική πόλωση της κοινωνίας σε δύο τάξεις, η αστική τάξη έχει στην κατοχή της τα μέσα παραγωγής και απολαμβάνει από αυτά, ενώ το προλεταριάτο ούτε τα έχει στην κατοχή του, ούτε απολαμβάνει τίποτα. Προτιμούμε να λέμε «έχει στην κατοχή της» και όχι «είναι ιδιοκτήτρια», για να κάνουμε πιο φανερό ότι η νομική ιδιοκτησία είναι ένα ιδεολογικό εποικοδόμημα που μπορεί να αντικατασταθεί από ένα άλλο. Για παράδειγμα με τη συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από τη κομματική - κρατική γραφειοκρατία.
Ο καπιταλισμός στην πραγματικότητα δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, τα διαπλέκει, τα εντείνει και το κυριότερο τα μεταθέτει στο χρόνο. Ούτε τα ζητήματα της φτώχιας διευθετεί. Αυξάνει τόσο την σχετική όσο και την πραγματική φτώχια, εν μέσω αφθονίας -εδώ να σημειώσουμε ότι είναι πράξη ελευθερίας το να επιλέξεις να ζεις λιτά, αντίθετα όταν σου το επιβάλλουν είναι πράξη καταναγκασμού- ούτε τα νέα ζητήματα ελευθερίας, ούτε τα οικολογικά προβλήματα που διογκώνονται και προσπαθούν να μας πείσουν οι ελίτ ότι είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Και ενώ πετά έξω από την παραγωγική διαδικασία (ανεργία) λόγο του αυτοματισμού της ρομποτικής και της οικονομικής αναδιάρθρωσης χιλιάδες εργαζόμενους μετατρέποντας τους σε πλεονάζοντας πληθυσμούς προσπαθεί να διαχειριστή αυτή την κρίση – αναδιάρθρωσης με νέο δεσποτικούς νέο απολυταρχικούς τρόπους. Παράλληλα η συστημικη κρίση είναι πολυδιάστατη και αγγίζει όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής είναι κρίση οικονομική, θεσμική, οικολογική , πολιτισμική.
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, τα ζητήματα ποιότητας ζωής, το οικολογικό - κλιματικό πρόβλημα η οικονομική περιθωριοποίηση του λαού είναι άμεσα συνδεμένα με τα κοινωνικά και ταξικά - ζητήματα.
3. Κοινωνία και ταξική πάλη (βασικές κοινοτυπίες)
α) Εκμεταλλευτές – εκμεταλλευόμενοι
Προκύπτει η ανάγκη μίας συνοπτικής αναφοράς στην ταξικότητα του συστήματος και επομένως στο υποκείμενο στο οποίο απευθυνόμαστε, καθώς είναι απαραίτητη η διαφοροποίηση από διαταξικές, δεξιόστροφες, στιρνερικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και λογικές που καλλιεργεί η κυριαρχία και αναπαράγει δυστυχώς ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου. Επιπλέον, αν και η ταξική πάλη δεν είναι γραμμική, αν και έχει σημεία ύφεσης και κορύφωσης, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι η ταξική διαίρεση της κοινωνίας αναπαράγεται σε συνέχεια και προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ξέχωρα όμως από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, διακρίνουμε και μορφές κοινωνικού αγώνα, που δεν είναι κατ’ ανάγκη ταξικές, αλλά που μέσα από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους θέλουν και προσπαθούν να διευρύνουν τις μορφές της κοινωνικής ελευθερίας. Αναφερόμαστε σε αγώνες ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό την πατριαρχία, του περιβαντολογικους, φεμινιστικούς αγώνες κλπ.
Αν και οι αντικειμενικές συνθήκες, δηλαδή η ταξική διαίρεση της κοινωνίας και ο ίδιος ο ρόλος και η θέση των εκμεταλλευόμενων – εξουσιαζόμενων σε αυτή, είναι που δημιουργούν την ανάγκη για υπέρβαση και ανατροπή του συστήματος, και που οδηγούν και πολλές φορές σε αυθόρμητες αντιδράσεις, αυτές η αντιδράσεις δεν είναι από μόνες τους ικανές για την υπέρβαση και την ανατροπή του. Χρειάζεται να αναπτυχθεί η επαναστατική συνείδηση. Χρειάζεται να αναπτυχθούν εκείνοι οι υποκειμενικοί παράγοντες, που μπορούν οδηγήσουν στην συνολική ανατροπή του συστήματος .
β) Διευθυντές – διευθυνόμενοι (εξουσιαστές – εξουσιαζόμενοι)
Η ταξική πάλη είναι κεντρικό σημείο αναφοράς στην αντίληψή μας, και δεν αναφέρεται μόνο στην οικονομική εκμετάλλευση αλλά και στην σχέση μεταξύ διευθυντή – διευθυνόμενου δηλαδή στην σχέση μεταξύ μίας πολιτικής και τεχνικογραφειοκρατικής ελίτ η οποία σχεδιάζει, αποφασίζει και επιβάλλει και της υπόλοιπης κοινωνίας που απλώς εκτελεί.
Το κράτος ως υπερθεσμός και ως κύριος εκφραστής της ταξικότητας της καπιταλιστικής κοινωνίας, αναπαράγει και επιβάλλει την ταξική διαίρεση της κοινωνίας, τις ιεραρχικές κοινωνικές σχέσεις, και προσπαθεί να συγκεντρώνει στα χέρια του και να διαμεσολαβεί σε κάθε λειτουργία της κοινωνικής ζωής. Επομένως, η ταξική πάλη είναι πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και το κράτος το οποίο ζει σε βάρος του δημοσίου δηλαδή της κοινωνίας.
Το βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού είναι η ιδιοποίηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου μέσω της ατομικής μορφής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, και συνεπώς η επικαρπία της υπεραξίας από τους καπιταλιστές. Ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής μορφής παραγωγής συνιστά την κύρια μορφή εκμετάλλευσης. Παράλληλα, η αναπαραγωγή του κεφαλαίου δημιουργεί και επιβάλλει τις αντίστοιχες κοινωνικές σχέσεις (εμπορευματοποίηση, αλλοτρίωση, ανταγωνισμός, ατομισμός, ιεραρχία , κυριαρχία κλπ), με το κράτος, σαν συλλογικό καπιταλιστή, να αναπαράγει και να διαιωνίζει με τη βία αυτές τις σχέσεις. Η πάλη ενάντια σε αυτές τις σχέσεις στο πεδίο της ταξικής σύγκρουσης έχει να κάνει με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στην κατεύθυνση της αταξικής, ακρατικής κοινωνίας, μέσα από την κοινωνική επανάσταση, η οποία, σε αντιδιαστολή με την πολιτική, δεν επιζητά την επανασύσταση και επαναδημιουργία του κράτους και τους θεσμούς του.
Αντίθετα με την πολιτική επανάσταση ή τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις - και εννοούμε πολιτική, τη διαχείριση του συστήματος της ανισότητας και της κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα - η κοινωνική επανάσταση σε όλα τα επίπεδα, είναι η αναγκαία συνθήκη για να αποκτήσει η πολιτική την πραγματική της σημασία. Να περάσει, δηλαδή, στα χέρια των πολιτών η διεύθυνση και η διαχείριση τον λειτουργιών της πόλης, της κοινότητας, της εργασίας και της συλλογικής δημόσιας ζωής.
Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχείται από αλλοτριωμένες κοινωνικές ταξικές σχέσεις που επιβάλει η εκάστοτε πολιτική-οικονομική ελίτ μέσω του κράτους (δηλαδή της «νομιμοποιημένης» δομικής βίας), μεταξύ εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, διευθυντή και διευθυνόμενου, κυβερνήτη και κυβερνώμενου δεν θα είναι ποτέ αληθινά δίκαιη, ούτε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Μια κοινωνία διχαστικά πολωμένη μεταξύ φτώχειας και πλούτου, μεταξύ αυτών που δίνουν εντολές και αυτών που εκτελούν δεν θα είναι ποτέ οικολογικά ισορροπημένη, γιατί η κυριαρχία απέναντι στην φύση έχει τις ρίζες της στην κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Η οικολογική ισορροπία προϋποθέτει την κοινωνική αρμονία.
4. Σκιαγραφώντας το υποκείμενο της σημερινής εποχής
Από αυτή την πλευρά, οι υπάλληλοι, οι τεχνικοί, οι μαθητές- φοιτητές χωρίς προοπτική και οι λούμπεν (τα κατώτερα στρώματα του συστήματος), μπορεί να έχουν την ίδια αντιληπτική στάση της κατάστασης τους , να είναι διαθέσιμοι για αγώνες όπως και οι εργάτες. Η ενότητα των «λούμπεν» και των «μηχανικών», η σύγχρονη περιθωριακότητα «των φοιτητών χωρίς διπλώματα και των πτυχιούχων χωρίς δουλειά», οι περιθωριοποιημένοι μικρό συνταξιούχοι, οι προλεταριοποιημένοι μικροί αγρότες, ακόμα και οι μετανάστες μπορεί να βρεθούν και να είναι κάποια στιγμή διαθέσιμοι.
Ενάντια σε μια διαταξική αντίληψη στιρνερικού δεξιόστροφου λόγου που αναπαράγεται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό αναρχικό χώρο, εμείς προτείνουμε το παρακάτω περίγραμμα που λίγο ως πολύ ισχύει και για την ελληνική κοινωνία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις σημερινές συνθήκες δε χρειάζεται μια νέα πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση των κοινωνικών συνθηκών που διαμορφώνει ο καπιταλισμός, όπου εννοείτε ότι μέσα σε αυτές ζούμε και αγωνιζόμαστε. Άλλωστε κάνοντας μια κοινωνική χαρτογράφηση του αναρχικού κινήματος τη χώρα μας θα δούμε ότι σε μικρογραφία από αυτές τις τάξις και υπό κατηγορίες αντλούν διαθεσιμότητα οι αναρχικές ιδέες.
Η διαφορά εμάς των δρώντων αναρχικών με την υπόλοιπη καταπιεσμένη κοινωνία (δηλαδή πάνω από το 80 τις εκατό του πληθυσμού), έγκειται στο ότι εμείς βρισκόμαστε σε άλλους χρόνους εξεγερτικούς- επαναστατικούς ενώ αυτή όχι. Ένα μεγάλο μέρος του αγώνας μάς επικεντρώνεται και πρέπει στον σινχρονισμό με την καταπιεσμένη κοινωνία όχι προς την μεριά της αδράνειας αλλά προς την μεριά μας της κοινωνικής επανάστασης . Ώμος όταν δεν συμβαίνει αυτό βρίζουμε τους καταπιεσμένους – εκμεταλλευομένους υπεκφεύγοντας και παρακάμπτοντας την δική μας ευθύνη και αδυναμία να προτείνουμε κοινωνικά προγράμματα και συνεκτικές κοινωνικές δομές, έτσι ανυψωνόμαστε πάνω από την τάξη μας αποκτώντας μια ελιτίστικη αριστοκρατική νοοτροπία.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετη με αυτή την νοοτροπία, είμαστε σάρκα από την σάρκα αυτής της καταπιεσμένης εκμεταλλευομένης κοινωνίας και ότι πάθη αυτή θα πάθουμε και εμείς, κλίνοντας τη παράγραφο θα αναφερθούμε σε μια σοφή ρύση ενός συντρόφου και ο νοών νοείτω, « Πιο εύκολα πεθαίνεις για της ιδέες σου παρά ζώντας με αυτές » .
Με αυτήν ακριβώς την έννοια, ανακαλύπτουμε πάλι ορισμένες κριτικές και δράσεις ενάντια στο συνδικαλιστικό οικονομισμό (τραίηντ-γιούνιονς) και κορπορατιβισμό, κριτικές ενάντια στις δομές κυριαρχίας, στην πατριαρχική οικογένεια και την καθημερινή ζωή. Επιπλέον, ορισμένες μορφές αγώνα που κατατείνουν να αυτονομηθούν και να αυτοοργανωθούν έξω από το κατεστημένο συστημικό συνδικαλιστικό πλαίσιο, όπως και αρκετοί κοινωνικοί αγώνες έξω από την πολιτική διαμεσολάβηση, αλλά και το σαμποτάζ και ορισμένες μορφές άμυνας, περισσότερο ή λιγότερο παράνομες, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια.
5. Αυθορμητισμός και οργάνωση
Οπωσδήποτε, η αντίθεση ανάμεσα στην τάση για οργάνωση και τη μη οργάνωση, ανάμεσα στον αυθορμητισμό, την αυτοθέσμιση και τη θεσμοποίηση, ανάμεσα στο συγκεντρωτισμό και την ετερονομία την αποκέντρωση και την αυτονομία, ανάμεσα στην αυτοοργάνωση και την διαμεσολάβηση είναι εγγενής στο καπιταλιστικό σύστημα, στην ταξική κοινωνία, όπως και η μόνιμη αντίθεση ανάμεσα στο ρεφορμισμό και την επανάσταση. Είναι αλήθεια αυτό που γράφει ο Μάτικ: “ Όσο θα διαιωνίζονται η ταξική κοινωνία και οι προσπάθειες για την καταστροφή της, θα υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στην οργάνωση και τον αυθορμητισμό’’.
Με αυτή την συλλογιστική θέλουμε να καταδείξουμε τα διάφορα επίπεδα με βάση τα οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε το θέμα της οργάνωσης. Γιατί αλλά ζητήματα θέτει κατά την γνώμη μας η οργάνωση και ο αυθορμητισμός των μαζών ειδικά κατά την εξεγερτική ή επαναστατική διαδικασία, άλλα η ειδική οργάνωση των επαναστατών και εντελώς άλλα πάλι, η εφικτή οργάνωση μιας κοινωνίας χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση. Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σε επαναστατική περίοδο, αλλά δεν είναι κακό να λαμβάνουμε υπόψη μας μερικούς παράγοντες.
Όπως έχει δείξει η κοινωνική ιστορία (την οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη, αν δεν θέλουμε να μας κλείνει πονηρά το μάτι), είναι ότι στα πλαίσια μιας επανάστασης, η σχέση μεταξύ προγράμματος και πράξης (εξέγερση) παίρνει δραματική οξύτητα.
Εκεί συναντώνται:
α. Η παλιά κοινωνία, μια κοινωνία που πεθαίνει αλλά ανθίσταται.
β. Ο αυθορμητισμός των μαζών που επιζητά την οργάνωση μιας νέας κοινωνίας.
γ. Οι επαναστάτες, αυτοί που έχουν μελετήσει και επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα μέσα στα σκοτάδια των διώξεων, μέσα από τις ρωγμές του παλιού κόσμου.
Είναι φανερό ότι από αυτήν την άποψη, δύο είναι τα σημαντικά προβλήματα που εμφανίζονται συνεχώς κατά την κοινωνική επαναστατική διαδικασία :
α. Το ένα αναφέρεται στη δυνατότητα ύπαρξης μιας κοινωνίας χωρίς καταναγκασμούς, μιας κοινωνικής οργάνωσης, μιας αυτοθέσμισης της κοινωνικής ζωής που θα βασίζεται στην αυτονομία των ατόμων και των κοινοτήτων. Εν προκειμένω μιας αντιεξουσιαστικής οργάνωσης της κοινωνίας ως ένα όλον.
β. Το άλλο αναφέρεται στη σχέση που πρέπει να εδραιωθεί στο εσωτερικό της υπάρχουσας κοινωνίας, μιας ταξικής, ιεραρχικής και γραφειοκρατικής κοινωνίας, ανάμεσα στην πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων που “πρέπει” να κάνουν την επανάσταση και τη μειοψηφία των επαναστατών που ‘’θέλουν’’ να την κάνουν. Ανάμεσα σ΄ αυτά τα προβλήματα που περιγράψαμε σχηματικά, εμφανίζονται και τα προβλήματα που αναφέρονται στη συνείδηση της κατάστασης και στο πρόγραμμα για την αλλαγή.
Ως προς το πρώτο, είναι πια γνωστό ότι οι αναρχικοί επιμένουν πως υπάρχει η δυνατότητα μιας κοινωνικής οργάνωσης χωρίς κυριαρχία και ιεραρχία η οποία θα βασίζεται στις ελεύθερες συμφωνίες μεταξύ των ανθρώπων και στην κοινωνική αλληλεγγύη. Η οργάνωση της ελευθεριακής κοινωνίας είναι ο βασικός πυρήνας της αναρχικής θεωρίας, όπως και η ιδέα ότι αυτή η δυνατότητα υπάρχει εδώ και τώρα, στο παρόν της καθημερινής ζωής και όχι σε ένα υποθετικό μέλλον όπου, χάρη στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, θα καταλήξουμε στην εξαφάνιση των τάξεων και στο μαρασμό του κράτους.
Πράγμα που σημαίνει – και αυτό αναφέρεται στο δεύτερο πρόβλημα που τέθηκε προηγουμένως - ότι στο εσωτερικό της πάλης των τάξεων (με τη σημερινή ευρύτερη έννοια), έτσι όπως εκδηλώνεται μέσα στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα και σε συνάρτηση με ένα αντιεξουσιαστικό επαναστατικό πρόγραμμα, η θεωρητική και πρακτική κριτική των σχέσεων εξουσίας (κυριαρχίας) θα πρέπει να γίνεται τόσο με βάση τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την εφικτή οργάνωση των αναρχικών, όσο και με βάση τις σχέσεις ανάμεσα στην πλειοψηφία και την μειοψηφία στο εσωτερικό των διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα.
“Πρέπει να απαλλαγούμε από το αστικό ρομαντισμό. Θέλω να πω: να δούμε τις μάζες σε προοπτική. Δεν υπάρχει ο ομοιογενής λαός αλλά το πλήθος των ανθρώπων που διαφέρουν μεταξύ τους, που είναι χωρισμένοι σε κατηγορίες. Δεν υπάρχει η επαναστατική θέληση των μαζών αλλά επαναστατικές στιγμές κατά τις οποίες οι μάζες λειτουργούν ως κινητήριος μοχλός’’, γράφει πολύ σωστά από το 1925 κιόλας ο Καμίλο Μπερνέρι. Πώς να οργανωθούμε – ή να μην οργανωθούμε – λοιπόν; Να περιμένουμε πότε θα φτάσει η επαναστατική στιγμή; Να θεωρήσουμε ως συνώνυμα τον αυθορμητισμό της μάζας και την αυτονομία της;
Είναι σαφές ότι για τους αναρχικούς η συνείδηση δεν είναι “εξωγενής” ως προς την τάξη. Δεν υπάρχει καμιά πρωτοποριακή ομάδα που πρέπει να διαφωτίσει και να καθοδηγήσει το προλεταριάτο. Ωστόσο, η συνείδηση αυτή δεν είναι ούτε “ενδογενής”. Είναι αποτέλεσμα της επαναστατικής διαδικασίας. Είναι η επεξεργασία του προγράμματος από μέρους των διαφορετικών επαναστατικών ομάδων οι οποίες, σε συνάρτηση με την επιμέρους συνείδηση που έχουν για τη διαδικασία, αγωνίζονται με διαφορετικούς τρόπους μέσα στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας. Αυτή η επιμέρους συνείδηση εκφράζεται με τις ιδέες, τις ιδεολογίες, τις θεωρητικές αντιλήψεις. Χάρη σε αυτές συναντώνται, έρχονται σε επαφή, οργανώνονται οι επαναστάτες και όχι μόνο σε σχέση με την ταξική τους θέση. Αλλά, όπως επεσήμανε ο Μπακούνιν, “οι ιδέες μπορούν να επιδράσουν μόνο πάνω στα άτομα. Οι μάζες παραμένουν αδιάφορες ή εχθρικές εφόσον οι ιδέες τους δεν συναντώνται και δεν συνδέονται με τα ίδια τους τα ένστικτα, με τη μοιραία κίνηση που τους επιβάλλεται από την οικονομική τους κατάσταση”.
Ειδικότερα στις μέρες μας που ο αστισμός αναπαράγεται κάθε δευτερόλεπτο από τα μαζικά μέσα αποβλάκωσης, και η εδραίωση του συστήματος της διαμεσολαβημένης κοινωνικής ζωής φαντάζει ακλόνητη μπορεί να αισθανόμαστε ασφυκτικά περικυκλωμένοι από αυτή την κατάσταση, όμως δεν χρειάζεται να περάσουμε σε άλογες πρακτικές. Αυτό που χρειάζεται είναι η ανασυγκρότηση των επαναστατικών εννοιών ενάντια στην ασυναρτησία, ιδιαίτερα τώρα που οι ελίτ παρουσιάζουν με ένα κυνικό τρόπο την κρίση του συστήματος ως “δημιουργικό καταστροφισμό”.
Η διαστρέβλωση των εννοιών και του λόγου είναι μια πολύ παλιά τακτική των διανοούμενων απολογητών των κυρίαρχων τάξεων για να θολώνουν τα νερά και να προκαλούν σύγχυση στους κυριαρχούμενους. Ο Ράουτερ παρατηρούσε από την δεκαετία του 60 κιόλας στο "Η Κατασκευή Υπηκόων" ότι: "όσο ασαφέστερα εκφράζεται κανείς, τόσο περισσότερο μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στον λόγο του...".
Αλλά δεν είναι μόνο το ψέμα που προκύπτει από την αποσύνθεση των εννοιών που προάγουν αναπαράγουν οι απολογητές (θεραπαινίδες) του συστήματος, είναι ο πόλεμος για τη διατήρηση του στάτους της κυριαρχίας, εδώ πολύ σωστά παρατηρεί ο Τόμας Σαζ στο «Ο Πόλεμος των Ορισμών» ότι: «… Ο πόλεμος για τον έλεγχο του κόσμου είναι πόλεμος ορισμών… Ο αγώνας καθορισμού και ελέγχου των νοημάτων είναι αγώνας για επιβίωση… αυτός που πρώτος θα ορίσει το νόημα μιας κατάστασης, επιβάλλει στον άλλον την δική του πραγματικότητα και τον ορίζει, είναι ο νικητής... έτσι κυριαρχεί κι επιβιώνει. Εκείνος που ετεροκαθορίζεται, υποτάσσεται και ίσως ακόμα και εξοντώνεται...»
Σίγουρα το ζήτημα της οργάνωσης δεν είναι εννοιολογικό, από την άλλη θα επαναλάβουμε με έναν κουραστικό τρόπο ότι η οργάνωση δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Είμαστε της άποψης ότι καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι. Όμως μπορούμε να ξεκινήσουμε τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο να οργανώνουμε με σαφήνεια και συνοχή το ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Γνωρίζουμε ότι για να περάσουμε σε μια σοβαρή διαδικασία αμφισβήτησης και ανατροπής των αφεντικών και να γκρεμίσουμε την οργάνωση τους το κράτος, πρώτα από όλα χρειάζεται οι ανατροπείς να έχουνε μεταξύ τους κοινότητα απόψεων, ιδεών και πεποιθήσεων. Από αυτή την κοινότητα εκπορεύονται οι κοινές θελήσεις.
Για τους αναρχικούς, πτυχή αυτής της διαδικασίας και προωθητική για αυτή τη διαδικασία, είναι η επεξεργασία προγράμματος από μέρους των διαφορετικών αναρχικών ομάδων, οι οποίες, σε συνάρτηση με την επί μέρους συνείδηση που έχουν για την διαδικασία, αγωνίζονται με διαφορετικούς τρόπους μέσα στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας. Αυτή η επί μέρους συνείδηση εκφράζεται με τις ιδέες, και τις θεωρητικές αντιλήψεις. Όμως, χωρίς κοινή στόχευση και συλλογική δράση, χωρίς συνεκτικότητα λόγου, αλλά και μέσων και σκοπών, οι αγώνες των αναρχικών οι οποίοι αναπτύσσονται, δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από τη μερικότητα την αποσπασματικότητα και την ασυνέχεια με λίγα λόγια απέχουμε πολύ ακόμα από το να μιλάμε με όρους κινήματος .
Ως αναρχικό κίνημα θεωρούμε ένα εκτεταμένο σύνολο δίκτυο ανθρώπων που δρα συλλογικά μέσα στην κοινωνία, έχοντας ως στόχο, μέσα από κοινές θέσεις, περιεχόμενα και αξίες, την υπέρβαση του εκμεταλλευτικού - εξουσιαστικού συστήματος, θέλοντας να οργανώσει την κοινωνική ζωή από «κάτω» προς τα «πάνω», χωρίς εκμετάλλευση, ιεραρχία και καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Από τη στιγμή που ένα μέρος του κινήματός μας παύει να είναι κολλημένο επίμονα στην ιδεολογία της αδιαρθρωσίας, της μερικότητας, της αποσπασματικότητας της ασυνέχειας και του ατομιστικού αφορμαλισμού θα είναι έτοιμο και ώριμο να αναπτύξει εκείνες τις μορφές οργάνωσης που θα ταιριάζουν καλύτερα στην αναρχική, ελευθεριακή λειτουργία του. Δυστυχώς, στην εποχή του μη αυτονόητου και της σύγχυσης, είμαστε υποχρεωμένοι να μιλάμε για την «κοινωνική αναρχία», λες και δεν είναι. Εδώ χρειάζεται να διευκρινίσουμε κάτι. Εμείς θεωρούμε την άμεση δημοκρατία σαν ιδιοσυστατικό της αναρχίας, αλλά ακόμη και η περιεκτική είναι πιο κοντά με τις αναρχικές, ελευθεριακές αρχές με την έννοια της Μπακουνικής κληρονομιάς, παρά με αυτό το νιχιλικό, στιρνερικό συνοθύλευμα αρνητικών θελήσεων που θέλει να αποκαλείται τυχοδιωκτικά αναρχικό. Η άμεση δημοκρατία είναι το οξυγόνο και η γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση, το καύσιμο της αναρχίας, ενώ οι οργανώσεις, συλλογικότητες και λοιπές συσσωματώσεις μας είναι οχήματα προς την ελευθεριακή κοινωνία.
Οι οργανώσεις μας πρέπει να είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία, γι΄ αυτό δεν πρέπει να συγχέουμε την αναρχική οργάνωση ούτε με την παρέα (παρεϊσμός) ούτε με τον λειτουργισμό. Οι οργανώσεις μας, δεν είναι λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία και το κράτος.
Μερικές από τις «παραδοσιακές» παλιές τεχνικές θα αποδειχτούν χρήσιμες αν και όχι τέλειες. Άλλες πάλι θα μας βοηθήσουν να δούμε τι δεν πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε σ' ορισμένους στόχους με τις λιγότερες «θυσίες» για τα άτομα και το κίνημα, επιπλέον θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την αναπαραγωγή στην εσωτερική μας συγκρότηση αλλοτριωμένων συμπεριφορών και τάσεων του κυρίαρχου συστήματος, δηλαδή του καπιταλισμού.
Ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η συνειδητοποίηση και η προσπάθεια εξάλειψης μιας σημαντικής αντίφασης που υφίσταται εντός του κινήματος και που για μας τους αναρχικούς, παίρνει πολλές φορές οριακές διαστάσεις. Το δέον είναι, εφόσον την αναγνωρίζουμε, να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την άρση της. Το μη δέον είναι το να την αγνοούμε, αλλά και όταν παραδεχόμαστε την ύπαρξη της να μην είμαστε διατεθειμένοι να πράξουμε για την υπέρβασή της.
Ενώ κατανοούμε ότι κουβαλάμε συνήθειες και αντιλήψεις του κόσμου που ζούμε (αλλά και θέλουμε να αλλάξουμε), γνωρίζοντας ότι υπάρχουν ατομικές και συλλογικές ανεπάρκειες (κανείς τέλειος, όχι με την θρησκευτική έννοια ούτε με την φιλοσοφική τελεολογία), πολλές φορές αναπαράγουμε αυτόν τον κόσμο στο εσωτερικό μας, στις μεταξύ μας σχέσεις. Αυτό καταντάει την αναρχία αναξιόπιστη και χιμαιρική επιβεβαιώνοντας αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατες οι κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων χωρίς ιεραρχία και κυριαρχία.
Το μη δέον είναι, ότι ξέροντας πως από το κέλυφος της παλιάς κοινωνίας θα γεννηθεί η νέα, εντούτοις δε βρίσκουμε εκείνες τις διαδικασίες και τα συλλογικά εκείνα εργαλεία για να αποτρέπουμε την αναπαραγωγή αυτών των παλιών συνηθειών στις μεταξύ μας σχέσεις (ιδιαίτερα όταν οι παλιές συνήθειες αναπαράγονται με την μορφή της «άτυπης ιεραρχίας» και των αόρατων διευθυντηρίων λήψης αποφάσεων που είναι δύσκολο λόγω του ότι είναι «αόρατα» να ελεγχθούν και να εξαλειφθούν).
Το δέον είναι, το να παλεύουμε να ξεπεραστεί, όσο είναι δυνατόν, η συνείδηση της ιεραρχίας-κυριαρχίας και των διακρίσεων-προνομίων μεταξύ των ανθρώπων (ιδιαίτερα στον τρόπο που παίρνουμε και υλοποιούμε τις συλλογικές μας αποφάσεις) και το να μη φοβόμαστε να πειραματιστούμε με νέες πρακτικές, ενάντια στη δύναμη της συνήθειας που παράγει συντηρητισμό.
Θα αφήσουμε κατά μέρος τους ισχυρισμούς ότι «οποιαδήποτε οργάνωση οδηγεί αναπόφευκτα στην ολιγαρχία» και ότι η ατομικότητα είναι το παν, (αυτή είναι μια κατάσταση που ταιριάζει καλύτερα στη ζωή της αρκούδας). Στην ανθρώπινη διάσταση δε χρειάζεται να αποδεικνύουμε το αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή στη μοναξιά δεν τίθεται ζήτημα ελευθερίας, στη μοναξιά δεν τίθεται ζήτημα ισότητας. Η αναρχία αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο μέσα από τον δισυπόστατο χαρακτήρα του: από τη μια, ο ατομικός-ιδιωτικός και από την άλλη, ο συλλογικός-δημόσιος που πρέπει να εκπληρώνονται και οι δύο και ο ένας να μην ζει εις βάρος του άλλου. Δεν μπορεί να υπάρχει ατομικότητα χωρίς κοινωνικότητα και κοινωνικότητα χωρίς ατομικότητα. Γιατί το να μιλάει κανείς για το άτομο ως διαχωρισμένο από τις κοινωνικές του ρίζες και τις κοινωνικές του περιπλοκές είναι τόσο κενό νοήματος, όσο το να μιλάει κανείς για μια ζωή χωρίς οξυγόνο, για μια κοινωνία άδεια από ανθρώπους άρα και θεσμούς. Ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου πραγματοποιείται μέσω των σχέσεων του με τους άλλους ανθρώπους δηλαδή μέσω της κοινωνίας, γι΄ αυτό ο «νόμος της κοινωνικής αλλαγής είναι ο καλύτερος ανθρώπινος νόμoς». Μ. Μπακούνιν
Γι αυτό οσο εμείς οι αναρχικοί δεν προτείνουμε μια άλλη εφικτή οργάνωση της κοινωνίας (όχι με την μορφή του σχεδιασμού αλλά με την μορφή της υπέρβασης του υπάρχοντος), όσο εμείς οι αναρχικοί δεν διάγουμε ένα βίο όσο το δυνατόν κοντά στις αρχές μας, αλλά και με το παράδειγμα μας σαν στάση ζωής (άλλωστε για να αλλάξουμε τον κόσμο χρειάζεται πρώτα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας) τόσο θα διαιωνίζεται στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων-εκμεταλλευομένων της σημερινής εποχής, ο ιστορικός ρόλος της οργάνωσης του καπιταλισμού, το σύγχρονο εθνικό ή διεθνοποιημένο κράτος, η ιεραρχία και η κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα που απορρέουν από αυτό.
Ας έρθουμε τώρα σε ένα άλλο ζήτημα όχι δευτερευούσης σημασίας, την κοινωνική απεύθυνση, το πώς παρουσιαζόμαστε, το «προς τα έξω» στην επαφή μας με τις καταπιεσμένες - εκμεταλλευόμενες τάξεις της σημερινής εποχής (ενώ σωστά καταδικάζουμε τη πολιτική διαμεσολάβηση). Θέλει προσοχή για να μην μεταβληθεί - εκ των περιστάσεων - ο αγώνας μας και οι δράσεις μας ως η διαμεσολάβηση του κοινωνικού αγώνα. Επιλέγοντας να μιλάμε πάντα σε πρώτο πρόσωπο στην απεύθυνση μας προς στους εξουσιαζόμενους – εκμεταλλευόμενους, δηλαδή σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα κοινωνία, είμαστε πρώτα και κύρια εμείς οι ίδιοι εκμεταλλευόμενοι – εξουσιαζόμενοι, γι΄αυτό δεν είμαστε «πεφωτισμένες» πρωτοπορίες, ενώ είναι έξω από τον αξιακό μας κόσμο το αξίωμα «όποιος δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερος θα αναγκαστεί να ζήσει ελεύθερος».
Με λίγα λόγια ή θα απαλλαγούμε όλοι μαζί από την μιζέρια της οικονομικής εκμετάλλευσης, την εξουσία και τη λεηλασία της φύσης ή που δε θα απαλλαγούμε. Παραφράζοντας το παλιό σύνθημα «Η χειραφέτηση των εργατών πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργατών», που ήταν, είναι και θα είναι σύνθημα μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε το ότι η «Η χειραφέτηση της κοινωνίας πρέπει να είναι έργο της ίδιας της κοινωνίας». Το πώς και πότε θα συμβεί αυτή η χειραφέτηση είναι ένα «στοίχημα» που τίθεται από την εκάστοτε γενιά επαναστατών εδώ και πάνω από διακόσια χρόνια.
Κάνοντας μια φανταστική υπόθεση: Αν αύριο ξέσπαγε μια επανάσταση και δεν είχε διαμορφωθεί μια αρκετά διευρυμένη αντι κρατική, αντι ιεραρχική, αντι καπιταλιστική προταγματική συνείδηση, ένας υπολογίσιμος συσχετισμός δύναμης, μια πλειοψηφούσα κοινωνική δυναμική, πάλι κράτος, ιεραρχία και καπιταλισμός θα δημιουργηθεί..(αυτό μην εξηγηθεί ως εναντίωση στην αντίσταση ή στην εξέγερση).
Ο σύντροφος Α. Πάπι γράφει σχετικά: «Οι εξεγέρσεις και οι διάφορες μορφές της επανάστασης με κανέναν τρόπο δεν είναι μια δική μας ιδιαιτερότητα, δεν είναι αυτό που μας διακρίνει. Οι πάντες, συμπεριλαμβανομένων των μπολσεβίκων, των ισλαμιστών, μέχρι και των φασιστών, εφόσον καταπιέζονται και εμποδίζονται να εκφραστούν, τείνουν να εξεγείρονται, προκειμένου ν’ απελευθερωθούν απ’ ότι τους καταπιέζει.
Αλλά η εξέγερση τους και, εφόσον υπάρξει, η επανάστασή τους, έχουν μια γεύση καθ΄όλα διαφορετική από τη δική μας. Αναμφιβόλως αντίθετη. Αυτοί, με ιδεολογικές αιτιολογήσεις και ιδανικά διαφορετικά μεταξύ τους, θέλουν την εγκαθίδρυση μιας νέας ισχυρής εξουσίας, απόλυτης, ολοκληρωτικής και θεοκρατικής. Εξεγείρονται απέναντι στην υπάρχουσα εξουσία επειδή θέλουν να μπουν στη θέση της και να κυριαρχήσουν πάνω στους ανθρώπους.
Εμείς, όταν καταφέρουμε να εξεγερθούμε, αντιθέτως, θα θέλουμε να γκρεμίσουμε όχι μόνο την υπάρχουσα εξουσία, αλλά και κάθε άλλη μορφή κυριαρχίας, γιατί θέλουμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία θεμελιωμένη στην απουσία ιεραρχίας και κυρίαρχης εξουσίας. Δεν παρουσιαζόμαστε ως εκ τούτου σαν εξεγερτικοί, αλλά κυρίως ως φανατικοί εραστές της ελευθερίας, όλης της δυνατής ελευθερίας, της αυτο-κυβέρνησης, της θέλησης να μην μας κυβερνούν από τα πάνω και να ζούμε και να συμβιώνουμε με τους άλλους χωρίς βίαιη επιβολή, με αλληλεγγύη, αμοιβαιότητα και τη μέγιστη συναινετική συμφωνία…»
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, όπως ο Λαντάουερ, ότι πρέπει να οργανωθούμε όχι στα πλαίσια του κράτους αλλά έξω απ’ αυτό, χωρίς κράτος –παράλληλα προς το κράτος. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η πραγμάτωση των ιδεών, της οργάνωσης και του πάθους για την αναρχία, είναι, και ανέκαθεν υπήρξε, επίκαιρη, υπάρχοντας παράλληλα προς το κράτος… Πρέπει να γίνει συνείδηση στον καθένα ότι εμείς είμαστε το «κράτος» και θα συνεχίσουμε να είμαστε μέχρι να δημιουργήσουμε τους θεσμούς τις κοινωνικές, αλλά και διαπροσωπικές σχέσεις εκείνες που θα συνθέτουν μια δίκαιη α-κρατική κοινωνία.
Ο Λαντάουερ γράφει: «Το κράτος είναι μια κατάσταση, μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ ανθρώπων, ένας τρόπος ανθρώπινης συμπεριφοράς· το καταστρέφουμε συνάπτοντας άλλες σχέσεις, συμπεριφερόμενοι διαφορετικά. Οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλον στα πλαίσια μιας «στατικής» σχέσης που καθιστά αναγκαίο το καθεστώς του κρατικού καταναγκασμού και αντιπροσωπεύεται από αυτό και μέσα σε αυτό. Συνεπώς, το καθεστώς μπορεί να ξεπεραστεί μόνο στον βαθμό που αυτή η σχέση μεταξύ των ανθρώπων θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη.
Αυτή η άλλη σχέση είναι οι Άνθρωποι. Είναι ένας δεσμός μεταξύ των ανθρώπων που ήδη υπάρχει, μόνο που δεν έχει ακόμη αποκτήσει σάρκα και οστά, δεν έχει ακόμη εξελιχθεί σε ανώτερο οργανισμό. Στον βαθμό που οι άνθρωποι, βάσει της προόδου της παραγωγής και της διανομής, ανακαλύπτουν ότι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον ως άνθρωποι και αναπτύσσονται μαζί σαν ένας οργανισμός με αναρίθμητα όργανα και μέλη, ο σοσιαλισμός, που τώρα ζει μόνο στον νου και στις επιθυμίες μοναχικών, ατομικοποιημένων ανθρώπων, θα γίνει πραγματικότητα όχι μέσα στο κράτος αλλά έξω απ’ αυτό, χωρίς το κράτος, και αυτό σημαίνει παράλληλα προς το κράτος. Το ότι «οι άνθρωποι βρίσκονται μαζί», δεν σημαίνει ότι γεννιέται κάτι καινούργιο, αλλά ότι αποκτά σάρκα και οστά και ανα-συστήνεται κάτι που υπήρχε πάντα –η κοινότητα, που στην πραγματικότητα υπάρχει παράλληλα προς το κράτος, αν και θαμμένη και αφημένη στην τύχη της.
Κάποια μέρα θα καταλάβουν όλοι ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι μια εντελώς καινούργια επινόηση, αλλά η ανακάλυψη ενός πράγματος που υπήρχε πάντοτε, ενός πράγματος που αναπτύχθηκε. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η υλοποίηση του σοσιαλισμού είναι πάντα εφικτή, αν την επιθυμεί ένας ικανός αριθμός ανθρώπων. Η υλοποίησή του δεν εξαρτάται από το επίπεδο της τεχνολογίας, αν και όταν ο σοσιαλισμός γίνει πράξη, θα είναι φυσικά διαφορετικός, θα ξεκινήσει και θα εξελιχθεί διαφορετικά, σύμφωνα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας· εξαρτάται από τους ανθρώπους και την διάθεσή τους. Ο σοσιαλισμός κάθε εποχή είναι και εφικτός και ανέφικτος. Είναι εφικτός όταν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που να τον θέλουν και να τον πραγματοποιήσουν, και ανέφικτος όταν οι άνθρωποι είτε δεν τον θέλουν ή απλώς φαντάζονται ότι τον θέλουν, δεν είναι όμως ικανοί να τον πραγματοποιήσουν…».
Ο αναρχισμός θεωρεί ως μία από τις πρώτιστες αρχές του τη θέση βάσει της όποιας μόνον ελευθεριακά μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν (και όχι απλώς «θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν»), για να οικοδομηθεί με επιτυχία μια ελευθεριακή κομουνιστική κοινωνία. Αυτή είναι και ή σημασία της άποψης του Μπακούνιν (ή όποια θεωρήθηκε σαν ένας παραλογισμός από μερικούς αντιπάλους του), όταν υποστήριζε ότι «η ελευθερία μπορεί να δημιουργηθεί μόνον από την ελευθερία».
Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό κίνημα πρέπει να είναι ένας μικρόκοσμος της νέας κοινωνίας, ή οποία, τοιουτοτρόπως, έρχεται στο φως «δημιουργημένη μέσα στο κέλυφος της παλιάς». Ή νέα ανθρωπότητα δεν μπορεί να δημιουργηθεί για να ζήσει σε μια κοινότητα χωρίς κυριαρχία, εάν καθοδηγείται από μία επαναστατική ελίτ. (κάτοχο του μυστικού της φύσης του επαναστατικού κινήματος), ή εάν οι δομές των επαναστατικών οργανώσεων είναι διαμορφωμένες με βάση τα μοντέλα των ιεραρχημένων οργανώσεων της αστικής κοινωνίας. Οι επαναστατικές δομές πρέπει, αντιθέτως, να εμπεριέχουν την ανάπτυξη της αυτοσυνείδησης, της υπευθυνότητας, της αυτοδιεύθυνσης και της ελεύθερης δραστηριότητας. Ή νέα ανθρωπότητα όταν και εφόσον θελήσει να λέγετε νέα πρέπει να δημιουργηθεί όχι διά μέσου μιας νέας κατάκτησης της εξουσίας, αλλά με τη δημιουργία νέου τύπων ανθρωπίνων κοινωνικών σχέσεων.
Ένα ακόμα ζήτημα υπαρξιακής φύσης είναι η ταύτιση που γίνεται -αν και είναι ανθρώπινο και κατανοητό- όταν συνδέουμε τον ατομικό βιολογικό μας κύκλο με την ελευθεριακή, κοινωνική προοπτική. Είναι ότι αύριο θέλουμε να γίνει η αναρχία. Απογοητεύονται σύντομα και πολλοί σταματούν την ενεργό δράση λόγω ανυπομονησίας και απογοήτευσης . Δεν καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ο τοίχος της κοινωνικής αδράνειας και κύρια του φόβου. Αν πέσουμε επάνω του με 150 χιλιόμετρα είναι σίγουρο πως θα γίνουμε χαλκομανία. Ενώ μπορούμε με το καλέμι σιγά να τον υποσκάπτουμε για να πέσει. Οι αναρχικοί μόνο έτσι μπορούν να δράσουν. Δηλαδή, σαν συνεργεία κατεδάφισης αυτού του τοίχου, σαν ωθητήρες αντίστασης και ανατροπής.
Μπορούμε να δρούμε ενώ παράλληλα να δημιουργούμε ανθρώπινες συσσωματώσεις (συλλογικότητες), κύρια ζωτικού και βιοτικού χαρακτήρα και όχι μόνο λειτουργικoύ. Το ιδανικότερο είναι όσο προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε για την κοινωνική επανάσταση μέσα από εξεγερτικές φάσεις να δημιουργούμε και να ζούμε την αντικοινωνία μας, όχι σαν εσώκλειστοι καλόγεροι, και βέβαια ανεξάρτητα από το πότε θα γίνει αυτή η επανάσταση.
Σήμερα, οι περισσότερες συλλογικότητες αποτελούμενες από νεαρούς συντρόφους -αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκη περιοριστικό- είναι σαν τον άνεμο. Σήμερα υπάρχουν, αύριο όχι. Έτσι όμως, δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικά αποτελεσματικός ο κοινωνικός απελευθερωτικός αγώνας, ο οποίος προϋποθέτει συνέχεια, συνέπεια, επιμονή, υπομονή και προπάντων οραματικό πρόταγμα. Αλλά, ακόμα και όταν δημιουργείται μια αντιεξουσιαστικη συλλογικότητα, όσο μικρή και ασήμαντη και αν φαίνεται, όσο βραχύβια και να είναι, για μας είναι ένα σπουδαίο γεγονός αφού έστω και για λίγο καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι να ζήσουν, να πάρουν αποφάσεις και να δράσουν απαλλαγμένοι στο εσωτερικό τους από τον κρετινισμό της ιεραρχίας της ανάθεσης και της κυριαρχίας ανθρώπου από άνθρωπο.
Περισσότερο από όλα, θα πρέπει να πειραματιστούμε με διάφορα είδη αντί ιεραρχικής δομής και να αναπτύξουμε μια ποικιλία τεχνικών για χρήση σε διαφορετικές περιπτώσεις, αναγνωρίζοντας ότι χρειάζονται και νέες ιδέες για το ζήτημα της οργάνωσης. Αλλά, πριν προχωρήσουμε στον έξυπνο πειραματισμό, είναι χρήσιμο να δεχτούμε την ιδέα πως δεν υπάρχει κανένα έμφυτο κακό στην ίδια την έννοια της δομής - παρά μονάχα στην υπερβολική χρήση της – είναι χρήσιμο όμως να καταλάβουμε ότι οι ομάδες και οι διαδικασίες στις συνελεύσεις τους χρειάζεται να διέπονται από μια «αναρχική τυπικότητα».
Όχι μόνο γιατί πολλές φορές «ο τύπος κάνει την ουσία» αλλά και γιατί έτσι αποφεύγουμε να ολισθήσουμε σε άτυπες ιεραρχίες. Δεν μπορεί να μετατρέπεται η καθημερινή ζωή σε διαδικασία συνέλευσης γιατί έτσι χάνεται η ουσία της - εκτός του ότι έχουμε ανάγκη και την χαλάρωση – ή από την άλλη να μετατρέπεται η συνέλευση και η δράση σε εικοτολογία και η χαλαρότητά μας να τη μετατρέπει σε ιδιωτική κοινωνία και να χάνουμε την δημόσια σφαίρα. Όσο ασχολούμαστε με αυτούς τους προβληματισμούς να έχουμε στο νου μας και μερικές ακόμα αρχές λειτουργίας που είναι αναγκαίες για ένα αμεσοδημοκρατικό οριζόντιο - κυκλικό τρόπο οργάνωσης και δράσης.
6. Η οριζόντια κυκλική δομή και η αναρχική άμεση δημοκρατία
Η οργάνωση Ιστός
«… Αν θέλουμε να επιτελέσουμε κάτι πραγματικά χρήσιμο, η συνεργασία είναι απόλυτα αναγκαία – σήμερα περισσότερο από ποτέ. Αναμφίβολα, η συνένωση πρέπει να είναι τέτοια που να επιτρέπει την πλήρη αυτονομία των ατόμων που συμμετέχουν και η ομοσπονδία πρέπει να σέβεται αυτή την αυτονομία στην περίπτωση των ομάδων. Καλό θα είναι, όμως, να απορρίψουμε την πεποίθηση ότι η έλλειψη οργάνωσης αποτελεί εγγύηση ελευθερίας. Όλα αποδεικνύουν ότι ισχύει το αντίθετο. Οι κρίσεις από κάποιες πολεμικές μπορεί να δείχνουν ότι υπάρχουν αναρχικοί που απεχθάνονται κάθε είδους οργάνωση. Αλλά στην πραγματικότητα οι πολλές, πάρα πολλές, συζητήσεις για αυτό το θέμα, ακόμα και όταν κρύβονται από γλωσσικές ερωτήσεις ή φαρμακώνονται από προσωπικά ζητήματα, αφορούν τους τρόπους και όχι την πραγματική αρχή της οργάνωσης. Έτσι συμβαίνει όταν αυτοί οι σύντροφοι, που μοιάζουν οι πιο εχθρικοί προς την οργάνωση, θέλουν πραγματικά να κάνουν κάτι να οργανώνονται όπως και εμείς οι υπόλοιποι και συχνά πιο αποτελεσματικά. Το πρόβλημα, επαναλαμβάνω, είναι μόνο στους τρόπους … ». Ερρίκο Μαλατέστα
Δε φετιχοποιούμε την οργάνωση, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδιθούν τα πάντα. Είμαστε της άποψης, ότι καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι. Όπως επίσης, ότι όταν μια οργάνωση φτάνει στα όρια της και δεν έχει να δώσει τίποτα πλέον, καλό είναι να διαλύεται για να μην παγώνει στο χρόνο και να γίνεται απολίθωμα. Θα επαναλάβουμε με έναν κουραστικό τρόπο ότι: Οι οργανώσεις μας είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία. Οι οργανώσεις μας, δεν πρέπει να είναι μόνο λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία είτε με τις εκλογές είτε με έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα. Οργάνωση σημαίνει και οργανισμός (συνασπισμός κυττάρων). Τι παραπάνω από ομοσπονδία κυττάρων είναι ο οργανισμός του ανθρώπου και των άλλων πλασμάτων; Έτσι βλέπουμε την οργάνωση. Σαν μια οργανική φυσική κατάσταση που δεν είναι στατική .
Οι οργανώσεις που προτείνουν οι αναρχικοί είναι ζωντανοί οργανισμοί, αντιθεσμίσεις, μια ρωγμή μέσα στον ιστορικό χωρόχρονο της κυριαρχίας. Γι΄αυτό είναι δύσκολο για τους αναρχικούς λόγω του ότι εναντιώνονται στην πραγματικότητα (δηλαδή το κράτος, την κάθετη υπερδομή), να είναι υποχρεωμένοι να ζουν μέσα σε αυτή την πραγματικότητα και παράλληλα να της εναντιώνονται. Από εδώ προκύπτει πολλές φορές η δυσπιστία για την οργάνωση αλλά και ο φόβος για πειραματισμό, φόβος για τυχόν λάθη, παραλείψεις και αποτυχημένες προσπάθειες. Εμείς δεν έχουμε να ακολουθήσουμε καμιά πεπατημένη σε σχέση με τους εξουσιαστές και ιδιαίτερα της αριστεράς που αναπαράγουν τις αστικές κάθετες δομές (το λενινιστικό «κόμμα νέου τύπου») είτε σε χαλαρή είτε σε σφιχτή μορφή στο εσωτερικό τους.
Η πρόταση μας για την ομοσπονδία (οργάνωση ιστός), θα συζητηθεί πιο αναλυτικά όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις και φυσικά όταν βρεθούν τα άτομα και οι ομάδες που θα επιδιώξουν κάτι τέτοιο (εμείς εδώ απλώς παραθέτουμε μια πρόταση), δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε σ΄αυτό που υποστηρίζανε παλιά κάποιοι σύντροφοι: «… η Οργάνωση, θα πρέπει να απορρέει απ΄ την ενότητα ως προς το σκοπό και τη δράση. Απ΄ τις ίδιες τις ομάδες, που συνενώνονται σιγά - σιγά μέσα από τη δράση, πρέπει να ξεπηδήσει η αναρχική ομοσπονδία κι όχι επειδή θα έχει αποφασιστεί για την δημιουργία της μιας ομάδας επιφορτισμένης να οργανώσει αυτήν την ομοσπονδία…».
Προς το παρόν περιοριζόμαστε σε ένα δυο πράγματα μόνο. Η ομοσπονδία ιστός, είναι διεύρυνση της αντιθέσμισης στο χωρόχρονο και παράλληλα δίκτυο και συνασπισμός δράσης. Μπορεί επίσης να είναι και ένα εργαστήριο πειραματισμού του πώς μπορούν να λειτουργήσουν στο σήμερα και στην πράξη οι οριζόντιες κυκλικές αντιιεραρχικές δομές και αρχές λειτουργίας, όπως και πολλές από τις αναρχικές αρχές σε ένα διευρυμένο σύνολο ανθρώπων και να επαληθευτούν στην πράξη. Η οργάνωση ιστός είναι ένα ομόκεντρο, παράλληλο και πολυεπίπεδο σύστημα σχέσεων. Το μόνο κέντρο που έχει, είναι η συμφωνία των κοινών αποφάσεων και η υλοποίησή τους από αυτούς που έχουν συμφωνήσει. Παράλληλα, όπως βλέπετε, υπάρχουν άπειρες διαδρομές προς όλες τις κατευθύνσεις για τη σύναψη των πολιτικών και κοινωνικών σχέσεων των ομάδων και των ατόμων μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει το «από κάτω προς τα πάνω», ούτε το «από πάνω προς τα κάτω», αλλά από το κατώτερο στο ανώτερο, από το μοριακό στο πολυσύνθετο, από το μερικό στο ολικό, από το συνειδητό στο αυθόρμητο και το αντίστροφο. Δεν είναι οριζόντιο γιατί είναι κυκλικό. Δεν είναι η οριζοντικοποίηση του κύκλου. Δεν είναι ούτε το πίσω ούτε το μπροστά. Στην οριζόντια σχέση κάποιος είναι στην αρχή, κάποιος είναι στη μέση και κάποιος είναι πιο μπροστά, ενώ στην κυκλική δεν υπάρχει αρχή, μέση ή τέλος. Η γνώση και η εμπειρία διαμοιράζεται προς όλες τις κατευθύνσεις εκ των πραγμάτων. Παράλληλα, εμπεριέχει το στοιχείο της αλληλοκάλυψης και της αλληλοσυμπλήρωσης. Στρατηγικά, αν καταστραφεί μια διαδρομή υπάρχουν άπειρες άλλες για να πας εκεί ή όπου αλλού θες και δεν είσαι μόνος και εκτεθειμένος. Επίσης, είναι η οριζόντια κυκλική σχέση αναφορικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και στο κράτος, από τον αγώνα για να είναι κανείς άνθρωπος μέσα σε μια ανθρώπινη κοινωνία.
«… Δεν πρέπει να φοβόμαστε να δανειστούμε, οφείλουμε όμως να παραμείνουμε αμετακίνητοι στις ιδέες μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε τόπους ελευθεριακού πειραματισμού, όπου θα μπορούμε να ζούμε και να δοκιμάζουμε μορφές αυτοκυβέρνησης και κοινωνικής αλληλεγγύης, λέγοντας όχι στη διδαχή ενός και μόνο μοντέλου, ναι σε πολλά περισσότερα. Πολυσθενείς, πολυκεντρικοί και άκεντροι τόποι, χωρίς ιεραρχίες και γραφειοκρατίες στο εσωτερικό τους, ικανοί να γεννούν καινοτομίες και πολιτιστικές ανατροπές, να είναι δημιουργικοί και χωρίς προκαταλήψεις, αποτελώντας παραδείγματα για το πώς μπορεί να φτιαχτεί και να υπάρξει μια κοινωνία. Στιγμές συλλογικής αυτοκυβέρνησης, ελευθεριακά κοινωνικά κέντρα, ελευθεριακά σχολεία, ελευθεριακοί δήμοι κοινότητες κλπ , οργανωμένοι από τα κάτω, δυνατότητα για όποιον επιθυμεί να προβεί σε κοινούς πειραματισμούς και οτιδήποτε άλλο έρχεται στο μυαλό που αντιπροσωπεύει και δείχνει την κοινωνία την οποία επιθυμούμε…». Θα αφήσουμε σκόπιμα να αιωρείται το αφηρημένο, ανεπεξέργαστο του θέματος. Όχι γιατί είμαστε πιο έξυπνοι και έχουμε κάποια λύση στο τσεπάκι μας, αλλά για να αφεθεί η φαντασία όλων να οργιάσει και να αυτοσχεδιάσει, άλλωστε στην πράξη και στην καθημερινή ζωή επαληθεύονται η διαψεύδονται όλα.
7. Ο αναρχικός κομμουνισμός
Οι αναρχικοί έχουν εκπονήσει και εφαρμόσει πολυάριθμα δημιουργικά προγράμματα. Έχουν οργανώσει κοινόβια και «τράπεζες», και έχουν αναπτύξει την αυτοδιεύθυνση στην γεωργία, στο εργοστάσιο, στην κοινότητα και στην ομοσπονδία.
Αναρχικός κομμουνισμός σημαίνει ένα εκτεταμένο δίκτυο ατόμων και ομάδων που παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, ελέγχουν την ζωή τους και αναπτύσσουν την ατομικότητά τους. Η κοινωνική οργάνωση αυτών των δικτύων έχει την μορφή κομμούνων, συμβουλίων και συνδικάτων, η δε οργάνωση της εργασίας/ζωής είναι αποκεντρωτική, μεταξύ αλληλεπιδρώντων ατόμων τα οποία ρυθμίζουν τις μεταξύ τους σχέσεις αυτόνομα και ισότιμα. Η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να οικοδομηθεί επί τη βάσει μιας σειράς αυτόνομων κοινοτήτων, οι οποίες θα μπορούν ελεύθερα να δημιουργούν ομοσπονδίες και δεσμούς μεταξύ τους.
8. Εν κατακλείδι (και αυτό έχει να κάνη με την προταγματικη μας αντίληψη) υποστηρίζουμε ότι:
Από την αρχαιότητα, ο όρος κομμουνισμός δεν σήμαινε μια μέθοδο αγώνα και πολύ λιγότερο μια συγκεκριμένη μέθοδο συλλογισμού, αλλά ένα κοινωνικό σύστημα βασισμένο στην ολοκληρωτικά ριζοσπαστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας, στη βάση της κοινής ιδιοκτησίας του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, της κοινής απόλαυσης των καρπών της κοινής εργασίας από τα μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας, χωρίς κανείς να μπορεί να οικειοποιείται κάποιο κοινωνικό κεφάλαιο για τον εαυτό του για τα αποκλειστικά του οφέλη και να αποκλείσει ή να βλάψει τους άλλους. Ο κομμουνισμός πρέπει να συνθέτει την οικονομική-κοινωνική βάση μιας κοινωνίας που έχει μετασχηματιστεί μέσω μιας επαναστατικής διαδικασίας, ενώ η αναρχία είναι το πολιτικό της αποκορύφωμα.
Ο ελευθεριακός κομμουνισμός είναι η οικονομική-πολιτική διευθέτηση πάνω στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί μια κοινωνία χωρίς κυβέρνηση. Η αυτοοργάνωση-αυτοδιεύθυνσης όλης τις δημόσιας σφαίρας, η άμεση δημοκρατία αναφορικά με τους τρόπους λήψης των αποφάσεων της ελευθερίας του λόγου του πράττειν του σκέπτεστε και του συνέρχεσθε βρίσκουν την κορύφωση τους στην αναρχία,(δηλαδή, στην απουσία κάθε κυβέρνησης από τα πάνω), ενώ η ελεύθερη και εθελούσια οργάνωση από τα « κάτω προς τα πάνω» των κοινωνικών σχέσεων, δηλαδή η αυτοκυβέρνηση είναι ο καλύτερος τρόπος να εφαρμοστεί ο κομμουνισμός. Η μια κατάσταση είναι, κατά τον αποτελεσματικότερο τρόπο, η εγγύηση τις άλλης και αντιστρόφως. Από εδώ και η συγκεκριμένη διατύπωση του Αναρχικού κομμουνισμού ως ιδανικού και ως κίνητρου για αγώνα.
Σημείωση
1) Δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι οι καταπιεζόμενοι – εκμεταλλευόμενοι της σημερινής εποχής, θα ακολουθήσουν τον έναν ή τον άλλο δρόμο.
Εκείνο, όμως, που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι, ότι χωρίς πλατιές μαζικές ελευθεριακές, αντιιεραρχικές, αντισυγκενρωτικές οργανώσεις, χωρίς λαϊκά αντιθεσμικά όργανα, χωρίς συνοχή θεωρίας και πράξης δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο αγώνας. Ή που θα είναι αγώνας απελευθερωτικός ή που δε θα είναι!
Καθώς δεν μπορεί να υπάρξει ελευθεριακη-αντιιεραρχική κοινωνία χωρίς ελευθεριακούς-αντιεξουσιαστές, και καθώς αυτοί δημιουργούνται μόνο από την ορθολογική συζήτηση και κατανόηση των αγώνων, εκείνοι που ήδη αντιπαρατίθενται στο κράτος και την ταξική κυριαρχία οφείλουν να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν θετικά και πρακτικά αυτές τις διαδικασίες και τους αγώνες .
Σ΄ αυτή την κατεύθυνση, είναι αναγκαία η δημιουργία ελευθεριακών συλλογικοτήτων δράσης (συμβούλια γειτονιάς, επιτροπές κατοίκων, συνεργατικές δράσεις, αυτόνομα συνδικάτα, πολιτιστικά στέκια, εργασιακά συμβούλια, σύλλογοι νέων και φοιτητών, οικολογικές ομάδες και οργανώσεις, οικοκοινότητες, κτλ), που μπορούν να μετατραπούν σε όργανα αποδόμησης του κρατικού και κομματικού ελέγχου και ρήξης με την υπάρχουσα κατάσταση.
Αυτά τα όργανα αποδόμησης, σε οριζόντια διασύνδεση, συνεργασία και συντονισμό, τόσο για τα ιδιαιτέρα, τα τοπικά, όσο και για τα γενικότερα προβλήματα και ενδιαφέροντα τους, πρέπει να εμπεριέχουν ξέχωρα από το μερικό και το ολικό ζήτημα ανατροπής, μέσα από τη σύνδεση της καθημερινότητας με τα υπαρκτά προβλήματα που δημιουργεί αυτή η κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της μόλυνσης, σε μια διαδικασία αναπόσπαστη από την υπόθεση της συνολικής ρήξης και ανατροπής της κεφαλαιο-κρατικής κοινωνίας.
Αυτές οι αυτοθεσμίσεις χρειάζεται να δημιουργούν το δικό τους πρότυπο ζωής, τη δική τους «εσωτερική» ζωή με τις δικές τους ανθρώπινες σχέσεις που είναι ενάντια στην αλλοτρίωση και ενάντια στην αποξένωση, όπου ο κάθε αγωνιστής, αλλά και ο καθένας καταπιεσμένος άνθρωπος, θα πρέπει να βρίσκει ζεστασιά, κατανόηση, αγάπη, θαλπωρή και αλληλεγγύη. Αυτές οι αυτοθεσμίσεις, αυτοί οι συλλογικοί οργανισμοί μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την «αντι- κοινωνία» μας, το πρόπλασμα για την μετάβαση στην νέα κοινωνική ζωή.
2) Ποιες είναι οι βασικές αρχές της αυτοδιεύθυνσης; Θα τις αναφέρουμε εν συντομία:
Αυτοδιεύθυνση, σημαίνει εξ΄ ορισμού αυτοκαθορισμός. Αποκλείει τη διεύθυνση άλλων, την κυριαρχία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο. Αποκλείει, όχι μόνο τη διαρκή νομική κατοχυρωμένη εξουσία του κράτους με τους καταπιεστικούς θεσμούς, αλλά απαιτεί την κατάργηση της αρχής του κράτους από τις ανεπίσημες ενώσεις του λαού: από τα συνδικάτα, από τους χώρους εργασίας και από τις μυριάδες συσπειρώσεις και σχέσεις που συγκροτούν την κοινωνία.
Η Αυτοδιεύθυνση, εξ΄ ορισμού, είναι η ιδέα ότι οι εργάτες (όλοι οι εργάτες περιλαμβανομένων των τεχνικών, των μη-χανικών, των επιστημόνων, των προγραμματιστών, των συντονιστών, όλων), που απασχολούνται με την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών μπορούν οι ίδιοι να διευθύνουν και να συντονίζουν αποτελεσματικά την οικονομική ζωή της κοι-νωνίας. Αυτή η πίστη στηρίζεται σε τρεις αδιαχώριστες αρχές: α) πίστη στη δημιουργική ικανότητα των μαζών, στον διασυρμένο “κοινό άνθρωπο” και όχι σε μια αριστοκρατική τάξη “ανώτερων” ανθρώπων, β) αυτονομία (αυτοκυβέρνηση), γ) αποκέντρωση και συντονισμός, με την ελεύθερη συμφωνία του φεντεραλισμού (ομοσπονδιοποίηση).
Όλη η δημοσίευση εδώ: https://athens.indymedia.org/post/1459190/
Εν κατακλείδι
Tο Κομμουναριάτο
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την οικουμένη το Κομμουναριάτο
“… Όταν θα αντιλαλεί η ηχώ και ο κουρνιαχτός που θα αναγγείλει
τα οδοφράγματα των κομμούνων του Παρισιού του 21ου αιώνα,
οι τσαρλατάνοι ποιητές θα σωπάσουν ή θα αναγκαστούν να σωπάσουν.
Οι νέες κομμούνες περιμένουν αυτούς – αυτές που θα τις
δημιουργήσουν…” Γ. Μεριζιώτης
... ήδη έχουν ξεκινήσει σε μικρές γαίες έχουν ακουμπήσει
τα μεγάλα τους όνειρα απλώνουν στις φυλλωσιές της Λακαντόνα
και στους βράχους της Rojava ...
http://komunariato.blogspot.gr/2015/04/21.html
**********************************************
1. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Πιστεύοντας πως οι παλιές κριτικές και αναλύσεις δεν είναι για πέταμα και χρειάζονται όσο και οι νέες, και αποσκοπώντας να ξεκινήσει μία νέα συζήτηση πάνω στο ζήτημα της οργάνωσης, αυτό το κείμενο προσπαθεί όσο μπορεί να αναδείξει ένα φάσμα απόψεων γύρω από το ζήτημα της οργάνωσης καθεαυτό.
Κατά τη γνώμη μας, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδηθούν τα πάντα ( δηλαδή, δεν πρέπει η οργάνωση να είναι αυτοσκοπός). Η οργάνωση των αναρχικών λειτουργεί σε δύο επίπεδα: το πρώτο είναι η οργάνωση, η συνοχή και η αποτελεσματικότητα του αγώνα μας, το δεύτερο -που κατά τη γνώμη μας είναι και το πιο ουσιώδες- είναι η επιβεβαίωση στην πράξη ότι μπορούν να υπάρξουν δομές και υποδομές οριζόντιας και κυκλικής σύνθεσης χωρίς τον συγκεντρωτισμό, την ιεραρχία και το διατάζει.
Γύρω μας τα πάντα είναι ιεραρχικοποιημένα και είναι επόμενο να δεχόμαστε τις επιδράσεις αυτής της ιεραρχίας και κυριαρχίας. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πειραματιστούμε σε συμφωνία με το αξιακό μας πλαίσιο. Δε μιλάμε εδώ για τις μικρές κυτταρικές μορφές συλλογικότητας (ομάδες) -που τις περισσότερες φορές η εσωτερική τους συγκρότηση είναι εμπειρική, εθιμική- αλλά για ευρύτερα σύνολα ατόμων και ομάδων, όπου λόγω της ευρύτητας τους είναι αναγκασμένα να πραγματώνουν την αυτο-θέσμιση και την αυτο-διεύθυνση. Αυτοί οι ευρύτεροι οργανισμοί, είναι επίσης απαραίτητοι γιατί μπορεί να συγκεράσουν την τάση των ατόμων ή των μικρών ομάδων να βλέπουν τον κόσμο μοριακά και μικροσκοπικά (τοπικιστικά όχι μόνο με την έννοια του χώρου αλλά και των ιδεών), κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό αρκεί να μην θέλουν να αναγορεύουν το μικρόκοσμο τους και την μερικότητα σαν το όλο.
Δεν μπορεί να είμαστε παντού και να τα ξέρουμε όλα. Το ποσοτικό και το ποιοτικό για μας τους αναρχικούς, βρίσκεται σε μια αλληλουχία. Είναι οργανικά συνδεδεμένο το ένα με το άλλο γιατί αν μείνουμε μόνο στην ποιότητα κινδυνεύουμε να γίνουμε ελιτιστές, ενώ αν μείνουμε μόνο στην ποσότητα υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπούμε σε μάζα. Να γιατί είναι απαραίτητοι οι μαζικοί (από το πολλοί μαζί- όσο πιο πολλοί τόσο καλύτερα) οργανισμοί. Απαραίτητοι στους αναρχικούς που είναι διατεθειμένοι να υπερβούν το κίνημα διαμαρτυρίας, εμπαθούς δράσης που επικρατεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα και να θέσουν τις βάσεις για ένα ιστορικό - επαναστατικό κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής του ισχύοντος πολιτικού - κοινωνικού συστήματος. Δηλαδή, να θέσουν κοινωνικό και πολιτειακό ζήτημα.
2. Σκιαγραφώντας την κατάσταση
Εκείνο που είναι ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι οι νέες καταστάσεις που προβάλλουν στο προσκήνιο – παράλληλα με τα παλιά προβλήματα – στο μέτρο που γίνονται πια ολοφάνερες στα μάτια χιλιάδων προλετάριων της σημερινής εποχής ορισμένες καταστάσεις, λογουχάρη, ο αποκλεισμός των εφικτών λύσεων μέσα στη αστική καπιταλιστική κοινωνία, η πλήρης αποτυχία του σοβιετικού αυταρχικού «κομμουνισμού» από την άποψη των δεδηλωμένων του στόχων, η συμπαιγνία ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία, τον “προωθημένο φιλελευθερισμό” και μια ορισμένη λανθάνουσα φασιστικοποίηση ρατσιστικοποίηση της κοινωνίας, αναγκάζουν ένα ποσοστό του προλεταριάτου των πόλεων (ιδιαίτερα των νέων) και ορισμένα στρώματα των μισθωτών να αντιμετωπίσουν συνολικά το σύστημα και (τηρουμένων των αναλογιών), όπως έκανε και το βιομηχανικό προλεταριάτο των πόλεων στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα. Αν σήμερα σπρώχνονται εκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι στο να διεκδικούν αυτό που ήδη υπάρχει – υπήρξε και στον κρετινισμό του κοινοβουλευτισμού, αύριο θα καταλάβουν ότι αυτό το σύστημα δεν επιδέχεται βελτίωση προς το ανθρωπινότερο ούτε καν μεταρρύθμιση, γιατί η αξιακή του αναγωγή βασίζεται στο “ παν μέτρο είναι το χρήμα το κέρδος και η κυριαρχία ”.
Ανοίγοντας μια παράγραφο ισχυριζόμαστε ότι :
Ενώ έχουμε απομακρυνθεί πολύ από την εποχή της βιομηχανικής αστικής πρωτοσυσσώρευσης κεφαλαίου και την προβληματική της, στην πραγματικότητα όμως δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι ότι το προλεταριάτο, στον εμπειρικό προσδιορισμό του, από τη μια δεν είχε εκληφθεί μόνο σαν οι χειρώνακτες εργαζόμενοι, οι παραγωγοί, αλλά προπάντων σαν η δυνατή ελευθερία. Από την άλλη οριζόταν αρνητικά για να τονιστεί ότι αποτελεί το αντίθετο της αστικής τάξης.
Μέσα σε μια κατάσταση όπου η μεγάλη τάση του σύγχρονου κόσμου είναι - για πρώτη φορά σε τέτοιο μέγεθος στην ιστορία - η πολιτική πόλωση της κοινωνίας σε δύο τάξεις, η αστική τάξη έχει στην κατοχή της τα μέσα παραγωγής και απολαμβάνει από αυτά, ενώ το προλεταριάτο ούτε τα έχει στην κατοχή του, ούτε απολαμβάνει τίποτα. Προτιμούμε να λέμε «έχει στην κατοχή της» και όχι «είναι ιδιοκτήτρια», για να κάνουμε πιο φανερό ότι η νομική ιδιοκτησία είναι ένα ιδεολογικό εποικοδόμημα που μπορεί να αντικατασταθεί από ένα άλλο. Για παράδειγμα με τη συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από τη κομματική - κρατική γραφειοκρατία.
Ο καπιταλισμός στην πραγματικότητα δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, τα διαπλέκει, τα εντείνει και το κυριότερο τα μεταθέτει στο χρόνο. Ούτε τα ζητήματα της φτώχιας διευθετεί. Αυξάνει τόσο την σχετική όσο και την πραγματική φτώχια, εν μέσω αφθονίας -εδώ να σημειώσουμε ότι είναι πράξη ελευθερίας το να επιλέξεις να ζεις λιτά, αντίθετα όταν σου το επιβάλλουν είναι πράξη καταναγκασμού- ούτε τα νέα ζητήματα ελευθερίας, ούτε τα οικολογικά προβλήματα που διογκώνονται και προσπαθούν να μας πείσουν οι ελίτ ότι είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Και ενώ πετά έξω από την παραγωγική διαδικασία (ανεργία) λόγο του αυτοματισμού της ρομποτικής και της οικονομικής αναδιάρθρωσης χιλιάδες εργαζόμενους μετατρέποντας τους σε πλεονάζοντας πληθυσμούς προσπαθεί να διαχειριστή αυτή την κρίση – αναδιάρθρωσης με νέο δεσποτικούς νέο απολυταρχικούς τρόπους. Παράλληλα η συστημικη κρίση είναι πολυδιάστατη και αγγίζει όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής είναι κρίση οικονομική, θεσμική, οικολογική , πολιτισμική.
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, τα ζητήματα ποιότητας ζωής, το οικολογικό - κλιματικό πρόβλημα η οικονομική περιθωριοποίηση του λαού είναι άμεσα συνδεμένα με τα κοινωνικά και ταξικά - ζητήματα.
3. Κοινωνία και ταξική πάλη (βασικές κοινοτυπίες)
α) Εκμεταλλευτές – εκμεταλλευόμενοι
Προκύπτει η ανάγκη μίας συνοπτικής αναφοράς στην ταξικότητα του συστήματος και επομένως στο υποκείμενο στο οποίο απευθυνόμαστε, καθώς είναι απαραίτητη η διαφοροποίηση από διαταξικές, δεξιόστροφες, στιρνερικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και λογικές που καλλιεργεί η κυριαρχία και αναπαράγει δυστυχώς ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου. Επιπλέον, αν και η ταξική πάλη δεν είναι γραμμική, αν και έχει σημεία ύφεσης και κορύφωσης, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι η ταξική διαίρεση της κοινωνίας αναπαράγεται σε συνέχεια και προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ξέχωρα όμως από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, διακρίνουμε και μορφές κοινωνικού αγώνα, που δεν είναι κατ’ ανάγκη ταξικές, αλλά που μέσα από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους θέλουν και προσπαθούν να διευρύνουν τις μορφές της κοινωνικής ελευθερίας. Αναφερόμαστε σε αγώνες ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό την πατριαρχία, του περιβαντολογικους, φεμινιστικούς αγώνες κλπ.
Αν και οι αντικειμενικές συνθήκες, δηλαδή η ταξική διαίρεση της κοινωνίας και ο ίδιος ο ρόλος και η θέση των εκμεταλλευόμενων – εξουσιαζόμενων σε αυτή, είναι που δημιουργούν την ανάγκη για υπέρβαση και ανατροπή του συστήματος, και που οδηγούν και πολλές φορές σε αυθόρμητες αντιδράσεις, αυτές η αντιδράσεις δεν είναι από μόνες τους ικανές για την υπέρβαση και την ανατροπή του. Χρειάζεται να αναπτυχθεί η επαναστατική συνείδηση. Χρειάζεται να αναπτυχθούν εκείνοι οι υποκειμενικοί παράγοντες, που μπορούν οδηγήσουν στην συνολική ανατροπή του συστήματος .
β) Διευθυντές – διευθυνόμενοι (εξουσιαστές – εξουσιαζόμενοι)
Η ταξική πάλη είναι κεντρικό σημείο αναφοράς στην αντίληψή μας, και δεν αναφέρεται μόνο στην οικονομική εκμετάλλευση αλλά και στην σχέση μεταξύ διευθυντή – διευθυνόμενου δηλαδή στην σχέση μεταξύ μίας πολιτικής και τεχνικογραφειοκρατικής ελίτ η οποία σχεδιάζει, αποφασίζει και επιβάλλει και της υπόλοιπης κοινωνίας που απλώς εκτελεί.
Το κράτος ως υπερθεσμός και ως κύριος εκφραστής της ταξικότητας της καπιταλιστικής κοινωνίας, αναπαράγει και επιβάλλει την ταξική διαίρεση της κοινωνίας, τις ιεραρχικές κοινωνικές σχέσεις, και προσπαθεί να συγκεντρώνει στα χέρια του και να διαμεσολαβεί σε κάθε λειτουργία της κοινωνικής ζωής. Επομένως, η ταξική πάλη είναι πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και το κράτος το οποίο ζει σε βάρος του δημοσίου δηλαδή της κοινωνίας.
Το βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού είναι η ιδιοποίηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου μέσω της ατομικής μορφής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, και συνεπώς η επικαρπία της υπεραξίας από τους καπιταλιστές. Ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής μορφής παραγωγής συνιστά την κύρια μορφή εκμετάλλευσης. Παράλληλα, η αναπαραγωγή του κεφαλαίου δημιουργεί και επιβάλλει τις αντίστοιχες κοινωνικές σχέσεις (εμπορευματοποίηση, αλλοτρίωση, ανταγωνισμός, ατομισμός, ιεραρχία , κυριαρχία κλπ), με το κράτος, σαν συλλογικό καπιταλιστή, να αναπαράγει και να διαιωνίζει με τη βία αυτές τις σχέσεις. Η πάλη ενάντια σε αυτές τις σχέσεις στο πεδίο της ταξικής σύγκρουσης έχει να κάνει με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στην κατεύθυνση της αταξικής, ακρατικής κοινωνίας, μέσα από την κοινωνική επανάσταση, η οποία, σε αντιδιαστολή με την πολιτική, δεν επιζητά την επανασύσταση και επαναδημιουργία του κράτους και τους θεσμούς του.
Αντίθετα με την πολιτική επανάσταση ή τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις - και εννοούμε πολιτική, τη διαχείριση του συστήματος της ανισότητας και της κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα - η κοινωνική επανάσταση σε όλα τα επίπεδα, είναι η αναγκαία συνθήκη για να αποκτήσει η πολιτική την πραγματική της σημασία. Να περάσει, δηλαδή, στα χέρια των πολιτών η διεύθυνση και η διαχείριση τον λειτουργιών της πόλης, της κοινότητας, της εργασίας και της συλλογικής δημόσιας ζωής.
Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχείται από αλλοτριωμένες κοινωνικές ταξικές σχέσεις που επιβάλει η εκάστοτε πολιτική-οικονομική ελίτ μέσω του κράτους (δηλαδή της «νομιμοποιημένης» δομικής βίας), μεταξύ εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, διευθυντή και διευθυνόμενου, κυβερνήτη και κυβερνώμενου δεν θα είναι ποτέ αληθινά δίκαιη, ούτε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Μια κοινωνία διχαστικά πολωμένη μεταξύ φτώχειας και πλούτου, μεταξύ αυτών που δίνουν εντολές και αυτών που εκτελούν δεν θα είναι ποτέ οικολογικά ισορροπημένη, γιατί η κυριαρχία απέναντι στην φύση έχει τις ρίζες της στην κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Η οικολογική ισορροπία προϋποθέτει την κοινωνική αρμονία.
4. Σκιαγραφώντας το υποκείμενο της σημερινής εποχής
Από αυτή την πλευρά, οι υπάλληλοι, οι τεχνικοί, οι μαθητές- φοιτητές χωρίς προοπτική και οι λούμπεν (τα κατώτερα στρώματα του συστήματος), μπορεί να έχουν την ίδια αντιληπτική στάση της κατάστασης τους , να είναι διαθέσιμοι για αγώνες όπως και οι εργάτες. Η ενότητα των «λούμπεν» και των «μηχανικών», η σύγχρονη περιθωριακότητα «των φοιτητών χωρίς διπλώματα και των πτυχιούχων χωρίς δουλειά», οι περιθωριοποιημένοι μικρό συνταξιούχοι, οι προλεταριοποιημένοι μικροί αγρότες, ακόμα και οι μετανάστες μπορεί να βρεθούν και να είναι κάποια στιγμή διαθέσιμοι.
Ενάντια σε μια διαταξική αντίληψη στιρνερικού δεξιόστροφου λόγου που αναπαράγεται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό αναρχικό χώρο, εμείς προτείνουμε το παρακάτω περίγραμμα που λίγο ως πολύ ισχύει και για την ελληνική κοινωνία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις σημερινές συνθήκες δε χρειάζεται μια νέα πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση των κοινωνικών συνθηκών που διαμορφώνει ο καπιταλισμός, όπου εννοείτε ότι μέσα σε αυτές ζούμε και αγωνιζόμαστε. Άλλωστε κάνοντας μια κοινωνική χαρτογράφηση του αναρχικού κινήματος τη χώρα μας θα δούμε ότι σε μικρογραφία από αυτές τις τάξις και υπό κατηγορίες αντλούν διαθεσιμότητα οι αναρχικές ιδέες.
Η διαφορά εμάς των δρώντων αναρχικών με την υπόλοιπη καταπιεσμένη κοινωνία (δηλαδή πάνω από το 80 τις εκατό του πληθυσμού), έγκειται στο ότι εμείς βρισκόμαστε σε άλλους χρόνους εξεγερτικούς- επαναστατικούς ενώ αυτή όχι. Ένα μεγάλο μέρος του αγώνας μάς επικεντρώνεται και πρέπει στον σινχρονισμό με την καταπιεσμένη κοινωνία όχι προς την μεριά της αδράνειας αλλά προς την μεριά μας της κοινωνικής επανάστασης . Ώμος όταν δεν συμβαίνει αυτό βρίζουμε τους καταπιεσμένους – εκμεταλλευομένους υπεκφεύγοντας και παρακάμπτοντας την δική μας ευθύνη και αδυναμία να προτείνουμε κοινωνικά προγράμματα και συνεκτικές κοινωνικές δομές, έτσι ανυψωνόμαστε πάνω από την τάξη μας αποκτώντας μια ελιτίστικη αριστοκρατική νοοτροπία.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετη με αυτή την νοοτροπία, είμαστε σάρκα από την σάρκα αυτής της καταπιεσμένης εκμεταλλευομένης κοινωνίας και ότι πάθη αυτή θα πάθουμε και εμείς, κλίνοντας τη παράγραφο θα αναφερθούμε σε μια σοφή ρύση ενός συντρόφου και ο νοών νοείτω, « Πιο εύκολα πεθαίνεις για της ιδέες σου παρά ζώντας με αυτές » .
Με αυτήν ακριβώς την έννοια, ανακαλύπτουμε πάλι ορισμένες κριτικές και δράσεις ενάντια στο συνδικαλιστικό οικονομισμό (τραίηντ-γιούνιονς) και κορπορατιβισμό, κριτικές ενάντια στις δομές κυριαρχίας, στην πατριαρχική οικογένεια και την καθημερινή ζωή. Επιπλέον, ορισμένες μορφές αγώνα που κατατείνουν να αυτονομηθούν και να αυτοοργανωθούν έξω από το κατεστημένο συστημικό συνδικαλιστικό πλαίσιο, όπως και αρκετοί κοινωνικοί αγώνες έξω από την πολιτική διαμεσολάβηση, αλλά και το σαμποτάζ και ορισμένες μορφές άμυνας, περισσότερο ή λιγότερο παράνομες, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια.
5. Αυθορμητισμός και οργάνωση
Οπωσδήποτε, η αντίθεση ανάμεσα στην τάση για οργάνωση και τη μη οργάνωση, ανάμεσα στον αυθορμητισμό, την αυτοθέσμιση και τη θεσμοποίηση, ανάμεσα στο συγκεντρωτισμό και την ετερονομία την αποκέντρωση και την αυτονομία, ανάμεσα στην αυτοοργάνωση και την διαμεσολάβηση είναι εγγενής στο καπιταλιστικό σύστημα, στην ταξική κοινωνία, όπως και η μόνιμη αντίθεση ανάμεσα στο ρεφορμισμό και την επανάσταση. Είναι αλήθεια αυτό που γράφει ο Μάτικ: “ Όσο θα διαιωνίζονται η ταξική κοινωνία και οι προσπάθειες για την καταστροφή της, θα υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στην οργάνωση και τον αυθορμητισμό’’.
Με αυτή την συλλογιστική θέλουμε να καταδείξουμε τα διάφορα επίπεδα με βάση τα οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε το θέμα της οργάνωσης. Γιατί αλλά ζητήματα θέτει κατά την γνώμη μας η οργάνωση και ο αυθορμητισμός των μαζών ειδικά κατά την εξεγερτική ή επαναστατική διαδικασία, άλλα η ειδική οργάνωση των επαναστατών και εντελώς άλλα πάλι, η εφικτή οργάνωση μιας κοινωνίας χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση. Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σε επαναστατική περίοδο, αλλά δεν είναι κακό να λαμβάνουμε υπόψη μας μερικούς παράγοντες.
Όπως έχει δείξει η κοινωνική ιστορία (την οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη, αν δεν θέλουμε να μας κλείνει πονηρά το μάτι), είναι ότι στα πλαίσια μιας επανάστασης, η σχέση μεταξύ προγράμματος και πράξης (εξέγερση) παίρνει δραματική οξύτητα.
Εκεί συναντώνται:
α. Η παλιά κοινωνία, μια κοινωνία που πεθαίνει αλλά ανθίσταται.
β. Ο αυθορμητισμός των μαζών που επιζητά την οργάνωση μιας νέας κοινωνίας.
γ. Οι επαναστάτες, αυτοί που έχουν μελετήσει και επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα μέσα στα σκοτάδια των διώξεων, μέσα από τις ρωγμές του παλιού κόσμου.
Είναι φανερό ότι από αυτήν την άποψη, δύο είναι τα σημαντικά προβλήματα που εμφανίζονται συνεχώς κατά την κοινωνική επαναστατική διαδικασία :
α. Το ένα αναφέρεται στη δυνατότητα ύπαρξης μιας κοινωνίας χωρίς καταναγκασμούς, μιας κοινωνικής οργάνωσης, μιας αυτοθέσμισης της κοινωνικής ζωής που θα βασίζεται στην αυτονομία των ατόμων και των κοινοτήτων. Εν προκειμένω μιας αντιεξουσιαστικής οργάνωσης της κοινωνίας ως ένα όλον.
β. Το άλλο αναφέρεται στη σχέση που πρέπει να εδραιωθεί στο εσωτερικό της υπάρχουσας κοινωνίας, μιας ταξικής, ιεραρχικής και γραφειοκρατικής κοινωνίας, ανάμεσα στην πλειοψηφία των εκμεταλλευομένων που “πρέπει” να κάνουν την επανάσταση και τη μειοψηφία των επαναστατών που ‘’θέλουν’’ να την κάνουν. Ανάμεσα σ΄ αυτά τα προβλήματα που περιγράψαμε σχηματικά, εμφανίζονται και τα προβλήματα που αναφέρονται στη συνείδηση της κατάστασης και στο πρόγραμμα για την αλλαγή.
Ως προς το πρώτο, είναι πια γνωστό ότι οι αναρχικοί επιμένουν πως υπάρχει η δυνατότητα μιας κοινωνικής οργάνωσης χωρίς κυριαρχία και ιεραρχία η οποία θα βασίζεται στις ελεύθερες συμφωνίες μεταξύ των ανθρώπων και στην κοινωνική αλληλεγγύη. Η οργάνωση της ελευθεριακής κοινωνίας είναι ο βασικός πυρήνας της αναρχικής θεωρίας, όπως και η ιδέα ότι αυτή η δυνατότητα υπάρχει εδώ και τώρα, στο παρόν της καθημερινής ζωής και όχι σε ένα υποθετικό μέλλον όπου, χάρη στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, θα καταλήξουμε στην εξαφάνιση των τάξεων και στο μαρασμό του κράτους.
Πράγμα που σημαίνει – και αυτό αναφέρεται στο δεύτερο πρόβλημα που τέθηκε προηγουμένως - ότι στο εσωτερικό της πάλης των τάξεων (με τη σημερινή ευρύτερη έννοια), έτσι όπως εκδηλώνεται μέσα στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα και σε συνάρτηση με ένα αντιεξουσιαστικό επαναστατικό πρόγραμμα, η θεωρητική και πρακτική κριτική των σχέσεων εξουσίας (κυριαρχίας) θα πρέπει να γίνεται τόσο με βάση τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την εφικτή οργάνωση των αναρχικών, όσο και με βάση τις σχέσεις ανάμεσα στην πλειοψηφία και την μειοψηφία στο εσωτερικό των διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα.
“Πρέπει να απαλλαγούμε από το αστικό ρομαντισμό. Θέλω να πω: να δούμε τις μάζες σε προοπτική. Δεν υπάρχει ο ομοιογενής λαός αλλά το πλήθος των ανθρώπων που διαφέρουν μεταξύ τους, που είναι χωρισμένοι σε κατηγορίες. Δεν υπάρχει η επαναστατική θέληση των μαζών αλλά επαναστατικές στιγμές κατά τις οποίες οι μάζες λειτουργούν ως κινητήριος μοχλός’’, γράφει πολύ σωστά από το 1925 κιόλας ο Καμίλο Μπερνέρι. Πώς να οργανωθούμε – ή να μην οργανωθούμε – λοιπόν; Να περιμένουμε πότε θα φτάσει η επαναστατική στιγμή; Να θεωρήσουμε ως συνώνυμα τον αυθορμητισμό της μάζας και την αυτονομία της;
Είναι σαφές ότι για τους αναρχικούς η συνείδηση δεν είναι “εξωγενής” ως προς την τάξη. Δεν υπάρχει καμιά πρωτοποριακή ομάδα που πρέπει να διαφωτίσει και να καθοδηγήσει το προλεταριάτο. Ωστόσο, η συνείδηση αυτή δεν είναι ούτε “ενδογενής”. Είναι αποτέλεσμα της επαναστατικής διαδικασίας. Είναι η επεξεργασία του προγράμματος από μέρους των διαφορετικών επαναστατικών ομάδων οι οποίες, σε συνάρτηση με την επιμέρους συνείδηση που έχουν για τη διαδικασία, αγωνίζονται με διαφορετικούς τρόπους μέσα στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας. Αυτή η επιμέρους συνείδηση εκφράζεται με τις ιδέες, τις ιδεολογίες, τις θεωρητικές αντιλήψεις. Χάρη σε αυτές συναντώνται, έρχονται σε επαφή, οργανώνονται οι επαναστάτες και όχι μόνο σε σχέση με την ταξική τους θέση. Αλλά, όπως επεσήμανε ο Μπακούνιν, “οι ιδέες μπορούν να επιδράσουν μόνο πάνω στα άτομα. Οι μάζες παραμένουν αδιάφορες ή εχθρικές εφόσον οι ιδέες τους δεν συναντώνται και δεν συνδέονται με τα ίδια τους τα ένστικτα, με τη μοιραία κίνηση που τους επιβάλλεται από την οικονομική τους κατάσταση”.
Ειδικότερα στις μέρες μας που ο αστισμός αναπαράγεται κάθε δευτερόλεπτο από τα μαζικά μέσα αποβλάκωσης, και η εδραίωση του συστήματος της διαμεσολαβημένης κοινωνικής ζωής φαντάζει ακλόνητη μπορεί να αισθανόμαστε ασφυκτικά περικυκλωμένοι από αυτή την κατάσταση, όμως δεν χρειάζεται να περάσουμε σε άλογες πρακτικές. Αυτό που χρειάζεται είναι η ανασυγκρότηση των επαναστατικών εννοιών ενάντια στην ασυναρτησία, ιδιαίτερα τώρα που οι ελίτ παρουσιάζουν με ένα κυνικό τρόπο την κρίση του συστήματος ως “δημιουργικό καταστροφισμό”.
Η διαστρέβλωση των εννοιών και του λόγου είναι μια πολύ παλιά τακτική των διανοούμενων απολογητών των κυρίαρχων τάξεων για να θολώνουν τα νερά και να προκαλούν σύγχυση στους κυριαρχούμενους. Ο Ράουτερ παρατηρούσε από την δεκαετία του 60 κιόλας στο "Η Κατασκευή Υπηκόων" ότι: "όσο ασαφέστερα εκφράζεται κανείς, τόσο περισσότερο μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στον λόγο του...".
Αλλά δεν είναι μόνο το ψέμα που προκύπτει από την αποσύνθεση των εννοιών που προάγουν αναπαράγουν οι απολογητές (θεραπαινίδες) του συστήματος, είναι ο πόλεμος για τη διατήρηση του στάτους της κυριαρχίας, εδώ πολύ σωστά παρατηρεί ο Τόμας Σαζ στο «Ο Πόλεμος των Ορισμών» ότι: «… Ο πόλεμος για τον έλεγχο του κόσμου είναι πόλεμος ορισμών… Ο αγώνας καθορισμού και ελέγχου των νοημάτων είναι αγώνας για επιβίωση… αυτός που πρώτος θα ορίσει το νόημα μιας κατάστασης, επιβάλλει στον άλλον την δική του πραγματικότητα και τον ορίζει, είναι ο νικητής... έτσι κυριαρχεί κι επιβιώνει. Εκείνος που ετεροκαθορίζεται, υποτάσσεται και ίσως ακόμα και εξοντώνεται...»
Σίγουρα το ζήτημα της οργάνωσης δεν είναι εννοιολογικό, από την άλλη θα επαναλάβουμε με έναν κουραστικό τρόπο ότι η οργάνωση δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Είμαστε της άποψης ότι καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι. Όμως μπορούμε να ξεκινήσουμε τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο να οργανώνουμε με σαφήνεια και συνοχή το ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Γνωρίζουμε ότι για να περάσουμε σε μια σοβαρή διαδικασία αμφισβήτησης και ανατροπής των αφεντικών και να γκρεμίσουμε την οργάνωση τους το κράτος, πρώτα από όλα χρειάζεται οι ανατροπείς να έχουνε μεταξύ τους κοινότητα απόψεων, ιδεών και πεποιθήσεων. Από αυτή την κοινότητα εκπορεύονται οι κοινές θελήσεις.
Για τους αναρχικούς, πτυχή αυτής της διαδικασίας και προωθητική για αυτή τη διαδικασία, είναι η επεξεργασία προγράμματος από μέρους των διαφορετικών αναρχικών ομάδων, οι οποίες, σε συνάρτηση με την επί μέρους συνείδηση που έχουν για την διαδικασία, αγωνίζονται με διαφορετικούς τρόπους μέσα στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας. Αυτή η επί μέρους συνείδηση εκφράζεται με τις ιδέες, και τις θεωρητικές αντιλήψεις. Όμως, χωρίς κοινή στόχευση και συλλογική δράση, χωρίς συνεκτικότητα λόγου, αλλά και μέσων και σκοπών, οι αγώνες των αναρχικών οι οποίοι αναπτύσσονται, δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από τη μερικότητα την αποσπασματικότητα και την ασυνέχεια με λίγα λόγια απέχουμε πολύ ακόμα από το να μιλάμε με όρους κινήματος .
Ως αναρχικό κίνημα θεωρούμε ένα εκτεταμένο σύνολο δίκτυο ανθρώπων που δρα συλλογικά μέσα στην κοινωνία, έχοντας ως στόχο, μέσα από κοινές θέσεις, περιεχόμενα και αξίες, την υπέρβαση του εκμεταλλευτικού - εξουσιαστικού συστήματος, θέλοντας να οργανώσει την κοινωνική ζωή από «κάτω» προς τα «πάνω», χωρίς εκμετάλλευση, ιεραρχία και καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Από τη στιγμή που ένα μέρος του κινήματός μας παύει να είναι κολλημένο επίμονα στην ιδεολογία της αδιαρθρωσίας, της μερικότητας, της αποσπασματικότητας της ασυνέχειας και του ατομιστικού αφορμαλισμού θα είναι έτοιμο και ώριμο να αναπτύξει εκείνες τις μορφές οργάνωσης που θα ταιριάζουν καλύτερα στην αναρχική, ελευθεριακή λειτουργία του. Δυστυχώς, στην εποχή του μη αυτονόητου και της σύγχυσης, είμαστε υποχρεωμένοι να μιλάμε για την «κοινωνική αναρχία», λες και δεν είναι. Εδώ χρειάζεται να διευκρινίσουμε κάτι. Εμείς θεωρούμε την άμεση δημοκρατία σαν ιδιοσυστατικό της αναρχίας, αλλά ακόμη και η περιεκτική είναι πιο κοντά με τις αναρχικές, ελευθεριακές αρχές με την έννοια της Μπακουνικής κληρονομιάς, παρά με αυτό το νιχιλικό, στιρνερικό συνοθύλευμα αρνητικών θελήσεων που θέλει να αποκαλείται τυχοδιωκτικά αναρχικό. Η άμεση δημοκρατία είναι το οξυγόνο και η γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση, το καύσιμο της αναρχίας, ενώ οι οργανώσεις, συλλογικότητες και λοιπές συσσωματώσεις μας είναι οχήματα προς την ελευθεριακή κοινωνία.
Οι οργανώσεις μας πρέπει να είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία, γι΄ αυτό δεν πρέπει να συγχέουμε την αναρχική οργάνωση ούτε με την παρέα (παρεϊσμός) ούτε με τον λειτουργισμό. Οι οργανώσεις μας, δεν είναι λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία και το κράτος.
Μερικές από τις «παραδοσιακές» παλιές τεχνικές θα αποδειχτούν χρήσιμες αν και όχι τέλειες. Άλλες πάλι θα μας βοηθήσουν να δούμε τι δεν πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε σ' ορισμένους στόχους με τις λιγότερες «θυσίες» για τα άτομα και το κίνημα, επιπλέον θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την αναπαραγωγή στην εσωτερική μας συγκρότηση αλλοτριωμένων συμπεριφορών και τάσεων του κυρίαρχου συστήματος, δηλαδή του καπιταλισμού.
Ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η συνειδητοποίηση και η προσπάθεια εξάλειψης μιας σημαντικής αντίφασης που υφίσταται εντός του κινήματος και που για μας τους αναρχικούς, παίρνει πολλές φορές οριακές διαστάσεις. Το δέον είναι, εφόσον την αναγνωρίζουμε, να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την άρση της. Το μη δέον είναι το να την αγνοούμε, αλλά και όταν παραδεχόμαστε την ύπαρξη της να μην είμαστε διατεθειμένοι να πράξουμε για την υπέρβασή της.
Ενώ κατανοούμε ότι κουβαλάμε συνήθειες και αντιλήψεις του κόσμου που ζούμε (αλλά και θέλουμε να αλλάξουμε), γνωρίζοντας ότι υπάρχουν ατομικές και συλλογικές ανεπάρκειες (κανείς τέλειος, όχι με την θρησκευτική έννοια ούτε με την φιλοσοφική τελεολογία), πολλές φορές αναπαράγουμε αυτόν τον κόσμο στο εσωτερικό μας, στις μεταξύ μας σχέσεις. Αυτό καταντάει την αναρχία αναξιόπιστη και χιμαιρική επιβεβαιώνοντας αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατες οι κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων χωρίς ιεραρχία και κυριαρχία.
Το μη δέον είναι, ότι ξέροντας πως από το κέλυφος της παλιάς κοινωνίας θα γεννηθεί η νέα, εντούτοις δε βρίσκουμε εκείνες τις διαδικασίες και τα συλλογικά εκείνα εργαλεία για να αποτρέπουμε την αναπαραγωγή αυτών των παλιών συνηθειών στις μεταξύ μας σχέσεις (ιδιαίτερα όταν οι παλιές συνήθειες αναπαράγονται με την μορφή της «άτυπης ιεραρχίας» και των αόρατων διευθυντηρίων λήψης αποφάσεων που είναι δύσκολο λόγω του ότι είναι «αόρατα» να ελεγχθούν και να εξαλειφθούν).
Το δέον είναι, το να παλεύουμε να ξεπεραστεί, όσο είναι δυνατόν, η συνείδηση της ιεραρχίας-κυριαρχίας και των διακρίσεων-προνομίων μεταξύ των ανθρώπων (ιδιαίτερα στον τρόπο που παίρνουμε και υλοποιούμε τις συλλογικές μας αποφάσεις) και το να μη φοβόμαστε να πειραματιστούμε με νέες πρακτικές, ενάντια στη δύναμη της συνήθειας που παράγει συντηρητισμό.
Θα αφήσουμε κατά μέρος τους ισχυρισμούς ότι «οποιαδήποτε οργάνωση οδηγεί αναπόφευκτα στην ολιγαρχία» και ότι η ατομικότητα είναι το παν, (αυτή είναι μια κατάσταση που ταιριάζει καλύτερα στη ζωή της αρκούδας). Στην ανθρώπινη διάσταση δε χρειάζεται να αποδεικνύουμε το αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή στη μοναξιά δεν τίθεται ζήτημα ελευθερίας, στη μοναξιά δεν τίθεται ζήτημα ισότητας. Η αναρχία αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο μέσα από τον δισυπόστατο χαρακτήρα του: από τη μια, ο ατομικός-ιδιωτικός και από την άλλη, ο συλλογικός-δημόσιος που πρέπει να εκπληρώνονται και οι δύο και ο ένας να μην ζει εις βάρος του άλλου. Δεν μπορεί να υπάρχει ατομικότητα χωρίς κοινωνικότητα και κοινωνικότητα χωρίς ατομικότητα. Γιατί το να μιλάει κανείς για το άτομο ως διαχωρισμένο από τις κοινωνικές του ρίζες και τις κοινωνικές του περιπλοκές είναι τόσο κενό νοήματος, όσο το να μιλάει κανείς για μια ζωή χωρίς οξυγόνο, για μια κοινωνία άδεια από ανθρώπους άρα και θεσμούς. Ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου πραγματοποιείται μέσω των σχέσεων του με τους άλλους ανθρώπους δηλαδή μέσω της κοινωνίας, γι΄ αυτό ο «νόμος της κοινωνικής αλλαγής είναι ο καλύτερος ανθρώπινος νόμoς». Μ. Μπακούνιν
Γι αυτό οσο εμείς οι αναρχικοί δεν προτείνουμε μια άλλη εφικτή οργάνωση της κοινωνίας (όχι με την μορφή του σχεδιασμού αλλά με την μορφή της υπέρβασης του υπάρχοντος), όσο εμείς οι αναρχικοί δεν διάγουμε ένα βίο όσο το δυνατόν κοντά στις αρχές μας, αλλά και με το παράδειγμα μας σαν στάση ζωής (άλλωστε για να αλλάξουμε τον κόσμο χρειάζεται πρώτα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας) τόσο θα διαιωνίζεται στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων-εκμεταλλευομένων της σημερινής εποχής, ο ιστορικός ρόλος της οργάνωσης του καπιταλισμού, το σύγχρονο εθνικό ή διεθνοποιημένο κράτος, η ιεραρχία και η κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα που απορρέουν από αυτό.
Ας έρθουμε τώρα σε ένα άλλο ζήτημα όχι δευτερευούσης σημασίας, την κοινωνική απεύθυνση, το πώς παρουσιαζόμαστε, το «προς τα έξω» στην επαφή μας με τις καταπιεσμένες - εκμεταλλευόμενες τάξεις της σημερινής εποχής (ενώ σωστά καταδικάζουμε τη πολιτική διαμεσολάβηση). Θέλει προσοχή για να μην μεταβληθεί - εκ των περιστάσεων - ο αγώνας μας και οι δράσεις μας ως η διαμεσολάβηση του κοινωνικού αγώνα. Επιλέγοντας να μιλάμε πάντα σε πρώτο πρόσωπο στην απεύθυνση μας προς στους εξουσιαζόμενους – εκμεταλλευόμενους, δηλαδή σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα κοινωνία, είμαστε πρώτα και κύρια εμείς οι ίδιοι εκμεταλλευόμενοι – εξουσιαζόμενοι, γι΄αυτό δεν είμαστε «πεφωτισμένες» πρωτοπορίες, ενώ είναι έξω από τον αξιακό μας κόσμο το αξίωμα «όποιος δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερος θα αναγκαστεί να ζήσει ελεύθερος».
Με λίγα λόγια ή θα απαλλαγούμε όλοι μαζί από την μιζέρια της οικονομικής εκμετάλλευσης, την εξουσία και τη λεηλασία της φύσης ή που δε θα απαλλαγούμε. Παραφράζοντας το παλιό σύνθημα «Η χειραφέτηση των εργατών πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργατών», που ήταν, είναι και θα είναι σύνθημα μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε το ότι η «Η χειραφέτηση της κοινωνίας πρέπει να είναι έργο της ίδιας της κοινωνίας». Το πώς και πότε θα συμβεί αυτή η χειραφέτηση είναι ένα «στοίχημα» που τίθεται από την εκάστοτε γενιά επαναστατών εδώ και πάνω από διακόσια χρόνια.
Κάνοντας μια φανταστική υπόθεση: Αν αύριο ξέσπαγε μια επανάσταση και δεν είχε διαμορφωθεί μια αρκετά διευρυμένη αντι κρατική, αντι ιεραρχική, αντι καπιταλιστική προταγματική συνείδηση, ένας υπολογίσιμος συσχετισμός δύναμης, μια πλειοψηφούσα κοινωνική δυναμική, πάλι κράτος, ιεραρχία και καπιταλισμός θα δημιουργηθεί..(αυτό μην εξηγηθεί ως εναντίωση στην αντίσταση ή στην εξέγερση).
Ο σύντροφος Α. Πάπι γράφει σχετικά: «Οι εξεγέρσεις και οι διάφορες μορφές της επανάστασης με κανέναν τρόπο δεν είναι μια δική μας ιδιαιτερότητα, δεν είναι αυτό που μας διακρίνει. Οι πάντες, συμπεριλαμβανομένων των μπολσεβίκων, των ισλαμιστών, μέχρι και των φασιστών, εφόσον καταπιέζονται και εμποδίζονται να εκφραστούν, τείνουν να εξεγείρονται, προκειμένου ν’ απελευθερωθούν απ’ ότι τους καταπιέζει.
Αλλά η εξέγερση τους και, εφόσον υπάρξει, η επανάστασή τους, έχουν μια γεύση καθ΄όλα διαφορετική από τη δική μας. Αναμφιβόλως αντίθετη. Αυτοί, με ιδεολογικές αιτιολογήσεις και ιδανικά διαφορετικά μεταξύ τους, θέλουν την εγκαθίδρυση μιας νέας ισχυρής εξουσίας, απόλυτης, ολοκληρωτικής και θεοκρατικής. Εξεγείρονται απέναντι στην υπάρχουσα εξουσία επειδή θέλουν να μπουν στη θέση της και να κυριαρχήσουν πάνω στους ανθρώπους.
Εμείς, όταν καταφέρουμε να εξεγερθούμε, αντιθέτως, θα θέλουμε να γκρεμίσουμε όχι μόνο την υπάρχουσα εξουσία, αλλά και κάθε άλλη μορφή κυριαρχίας, γιατί θέλουμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία θεμελιωμένη στην απουσία ιεραρχίας και κυρίαρχης εξουσίας. Δεν παρουσιαζόμαστε ως εκ τούτου σαν εξεγερτικοί, αλλά κυρίως ως φανατικοί εραστές της ελευθερίας, όλης της δυνατής ελευθερίας, της αυτο-κυβέρνησης, της θέλησης να μην μας κυβερνούν από τα πάνω και να ζούμε και να συμβιώνουμε με τους άλλους χωρίς βίαιη επιβολή, με αλληλεγγύη, αμοιβαιότητα και τη μέγιστη συναινετική συμφωνία…»
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, όπως ο Λαντάουερ, ότι πρέπει να οργανωθούμε όχι στα πλαίσια του κράτους αλλά έξω απ’ αυτό, χωρίς κράτος –παράλληλα προς το κράτος. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η πραγμάτωση των ιδεών, της οργάνωσης και του πάθους για την αναρχία, είναι, και ανέκαθεν υπήρξε, επίκαιρη, υπάρχοντας παράλληλα προς το κράτος… Πρέπει να γίνει συνείδηση στον καθένα ότι εμείς είμαστε το «κράτος» και θα συνεχίσουμε να είμαστε μέχρι να δημιουργήσουμε τους θεσμούς τις κοινωνικές, αλλά και διαπροσωπικές σχέσεις εκείνες που θα συνθέτουν μια δίκαιη α-κρατική κοινωνία.
Ο Λαντάουερ γράφει: «Το κράτος είναι μια κατάσταση, μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ ανθρώπων, ένας τρόπος ανθρώπινης συμπεριφοράς· το καταστρέφουμε συνάπτοντας άλλες σχέσεις, συμπεριφερόμενοι διαφορετικά. Οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλον στα πλαίσια μιας «στατικής» σχέσης που καθιστά αναγκαίο το καθεστώς του κρατικού καταναγκασμού και αντιπροσωπεύεται από αυτό και μέσα σε αυτό. Συνεπώς, το καθεστώς μπορεί να ξεπεραστεί μόνο στον βαθμό που αυτή η σχέση μεταξύ των ανθρώπων θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη.
Αυτή η άλλη σχέση είναι οι Άνθρωποι. Είναι ένας δεσμός μεταξύ των ανθρώπων που ήδη υπάρχει, μόνο που δεν έχει ακόμη αποκτήσει σάρκα και οστά, δεν έχει ακόμη εξελιχθεί σε ανώτερο οργανισμό. Στον βαθμό που οι άνθρωποι, βάσει της προόδου της παραγωγής και της διανομής, ανακαλύπτουν ότι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον ως άνθρωποι και αναπτύσσονται μαζί σαν ένας οργανισμός με αναρίθμητα όργανα και μέλη, ο σοσιαλισμός, που τώρα ζει μόνο στον νου και στις επιθυμίες μοναχικών, ατομικοποιημένων ανθρώπων, θα γίνει πραγματικότητα όχι μέσα στο κράτος αλλά έξω απ’ αυτό, χωρίς το κράτος, και αυτό σημαίνει παράλληλα προς το κράτος. Το ότι «οι άνθρωποι βρίσκονται μαζί», δεν σημαίνει ότι γεννιέται κάτι καινούργιο, αλλά ότι αποκτά σάρκα και οστά και ανα-συστήνεται κάτι που υπήρχε πάντα –η κοινότητα, που στην πραγματικότητα υπάρχει παράλληλα προς το κράτος, αν και θαμμένη και αφημένη στην τύχη της.
Κάποια μέρα θα καταλάβουν όλοι ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι μια εντελώς καινούργια επινόηση, αλλά η ανακάλυψη ενός πράγματος που υπήρχε πάντοτε, ενός πράγματος που αναπτύχθηκε. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η υλοποίηση του σοσιαλισμού είναι πάντα εφικτή, αν την επιθυμεί ένας ικανός αριθμός ανθρώπων. Η υλοποίησή του δεν εξαρτάται από το επίπεδο της τεχνολογίας, αν και όταν ο σοσιαλισμός γίνει πράξη, θα είναι φυσικά διαφορετικός, θα ξεκινήσει και θα εξελιχθεί διαφορετικά, σύμφωνα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας· εξαρτάται από τους ανθρώπους και την διάθεσή τους. Ο σοσιαλισμός κάθε εποχή είναι και εφικτός και ανέφικτος. Είναι εφικτός όταν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που να τον θέλουν και να τον πραγματοποιήσουν, και ανέφικτος όταν οι άνθρωποι είτε δεν τον θέλουν ή απλώς φαντάζονται ότι τον θέλουν, δεν είναι όμως ικανοί να τον πραγματοποιήσουν…».
Ο αναρχισμός θεωρεί ως μία από τις πρώτιστες αρχές του τη θέση βάσει της όποιας μόνον ελευθεριακά μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν (και όχι απλώς «θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν»), για να οικοδομηθεί με επιτυχία μια ελευθεριακή κομουνιστική κοινωνία. Αυτή είναι και ή σημασία της άποψης του Μπακούνιν (ή όποια θεωρήθηκε σαν ένας παραλογισμός από μερικούς αντιπάλους του), όταν υποστήριζε ότι «η ελευθερία μπορεί να δημιουργηθεί μόνον από την ελευθερία».
Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό κίνημα πρέπει να είναι ένας μικρόκοσμος της νέας κοινωνίας, ή οποία, τοιουτοτρόπως, έρχεται στο φως «δημιουργημένη μέσα στο κέλυφος της παλιάς». Ή νέα ανθρωπότητα δεν μπορεί να δημιουργηθεί για να ζήσει σε μια κοινότητα χωρίς κυριαρχία, εάν καθοδηγείται από μία επαναστατική ελίτ. (κάτοχο του μυστικού της φύσης του επαναστατικού κινήματος), ή εάν οι δομές των επαναστατικών οργανώσεων είναι διαμορφωμένες με βάση τα μοντέλα των ιεραρχημένων οργανώσεων της αστικής κοινωνίας. Οι επαναστατικές δομές πρέπει, αντιθέτως, να εμπεριέχουν την ανάπτυξη της αυτοσυνείδησης, της υπευθυνότητας, της αυτοδιεύθυνσης και της ελεύθερης δραστηριότητας. Ή νέα ανθρωπότητα όταν και εφόσον θελήσει να λέγετε νέα πρέπει να δημιουργηθεί όχι διά μέσου μιας νέας κατάκτησης της εξουσίας, αλλά με τη δημιουργία νέου τύπων ανθρωπίνων κοινωνικών σχέσεων.
Ένα ακόμα ζήτημα υπαρξιακής φύσης είναι η ταύτιση που γίνεται -αν και είναι ανθρώπινο και κατανοητό- όταν συνδέουμε τον ατομικό βιολογικό μας κύκλο με την ελευθεριακή, κοινωνική προοπτική. Είναι ότι αύριο θέλουμε να γίνει η αναρχία. Απογοητεύονται σύντομα και πολλοί σταματούν την ενεργό δράση λόγω ανυπομονησίας και απογοήτευσης . Δεν καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ο τοίχος της κοινωνικής αδράνειας και κύρια του φόβου. Αν πέσουμε επάνω του με 150 χιλιόμετρα είναι σίγουρο πως θα γίνουμε χαλκομανία. Ενώ μπορούμε με το καλέμι σιγά να τον υποσκάπτουμε για να πέσει. Οι αναρχικοί μόνο έτσι μπορούν να δράσουν. Δηλαδή, σαν συνεργεία κατεδάφισης αυτού του τοίχου, σαν ωθητήρες αντίστασης και ανατροπής.
Μπορούμε να δρούμε ενώ παράλληλα να δημιουργούμε ανθρώπινες συσσωματώσεις (συλλογικότητες), κύρια ζωτικού και βιοτικού χαρακτήρα και όχι μόνο λειτουργικoύ. Το ιδανικότερο είναι όσο προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε για την κοινωνική επανάσταση μέσα από εξεγερτικές φάσεις να δημιουργούμε και να ζούμε την αντικοινωνία μας, όχι σαν εσώκλειστοι καλόγεροι, και βέβαια ανεξάρτητα από το πότε θα γίνει αυτή η επανάσταση.
Σήμερα, οι περισσότερες συλλογικότητες αποτελούμενες από νεαρούς συντρόφους -αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκη περιοριστικό- είναι σαν τον άνεμο. Σήμερα υπάρχουν, αύριο όχι. Έτσι όμως, δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικά αποτελεσματικός ο κοινωνικός απελευθερωτικός αγώνας, ο οποίος προϋποθέτει συνέχεια, συνέπεια, επιμονή, υπομονή και προπάντων οραματικό πρόταγμα. Αλλά, ακόμα και όταν δημιουργείται μια αντιεξουσιαστικη συλλογικότητα, όσο μικρή και ασήμαντη και αν φαίνεται, όσο βραχύβια και να είναι, για μας είναι ένα σπουδαίο γεγονός αφού έστω και για λίγο καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι να ζήσουν, να πάρουν αποφάσεις και να δράσουν απαλλαγμένοι στο εσωτερικό τους από τον κρετινισμό της ιεραρχίας της ανάθεσης και της κυριαρχίας ανθρώπου από άνθρωπο.
Περισσότερο από όλα, θα πρέπει να πειραματιστούμε με διάφορα είδη αντί ιεραρχικής δομής και να αναπτύξουμε μια ποικιλία τεχνικών για χρήση σε διαφορετικές περιπτώσεις, αναγνωρίζοντας ότι χρειάζονται και νέες ιδέες για το ζήτημα της οργάνωσης. Αλλά, πριν προχωρήσουμε στον έξυπνο πειραματισμό, είναι χρήσιμο να δεχτούμε την ιδέα πως δεν υπάρχει κανένα έμφυτο κακό στην ίδια την έννοια της δομής - παρά μονάχα στην υπερβολική χρήση της – είναι χρήσιμο όμως να καταλάβουμε ότι οι ομάδες και οι διαδικασίες στις συνελεύσεις τους χρειάζεται να διέπονται από μια «αναρχική τυπικότητα».
Όχι μόνο γιατί πολλές φορές «ο τύπος κάνει την ουσία» αλλά και γιατί έτσι αποφεύγουμε να ολισθήσουμε σε άτυπες ιεραρχίες. Δεν μπορεί να μετατρέπεται η καθημερινή ζωή σε διαδικασία συνέλευσης γιατί έτσι χάνεται η ουσία της - εκτός του ότι έχουμε ανάγκη και την χαλάρωση – ή από την άλλη να μετατρέπεται η συνέλευση και η δράση σε εικοτολογία και η χαλαρότητά μας να τη μετατρέπει σε ιδιωτική κοινωνία και να χάνουμε την δημόσια σφαίρα. Όσο ασχολούμαστε με αυτούς τους προβληματισμούς να έχουμε στο νου μας και μερικές ακόμα αρχές λειτουργίας που είναι αναγκαίες για ένα αμεσοδημοκρατικό οριζόντιο - κυκλικό τρόπο οργάνωσης και δράσης.
6. Η οριζόντια κυκλική δομή και η αναρχική άμεση δημοκρατία
Η οργάνωση Ιστός
«… Αν θέλουμε να επιτελέσουμε κάτι πραγματικά χρήσιμο, η συνεργασία είναι απόλυτα αναγκαία – σήμερα περισσότερο από ποτέ. Αναμφίβολα, η συνένωση πρέπει να είναι τέτοια που να επιτρέπει την πλήρη αυτονομία των ατόμων που συμμετέχουν και η ομοσπονδία πρέπει να σέβεται αυτή την αυτονομία στην περίπτωση των ομάδων. Καλό θα είναι, όμως, να απορρίψουμε την πεποίθηση ότι η έλλειψη οργάνωσης αποτελεί εγγύηση ελευθερίας. Όλα αποδεικνύουν ότι ισχύει το αντίθετο. Οι κρίσεις από κάποιες πολεμικές μπορεί να δείχνουν ότι υπάρχουν αναρχικοί που απεχθάνονται κάθε είδους οργάνωση. Αλλά στην πραγματικότητα οι πολλές, πάρα πολλές, συζητήσεις για αυτό το θέμα, ακόμα και όταν κρύβονται από γλωσσικές ερωτήσεις ή φαρμακώνονται από προσωπικά ζητήματα, αφορούν τους τρόπους και όχι την πραγματική αρχή της οργάνωσης. Έτσι συμβαίνει όταν αυτοί οι σύντροφοι, που μοιάζουν οι πιο εχθρικοί προς την οργάνωση, θέλουν πραγματικά να κάνουν κάτι να οργανώνονται όπως και εμείς οι υπόλοιποι και συχνά πιο αποτελεσματικά. Το πρόβλημα, επαναλαμβάνω, είναι μόνο στους τρόπους … ». Ερρίκο Μαλατέστα
Δε φετιχοποιούμε την οργάνωση, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδιθούν τα πάντα. Είμαστε της άποψης, ότι καλύτερα μη οργανωμένοι παρά άσχημα οργανωμένοι. Όπως επίσης, ότι όταν μια οργάνωση φτάνει στα όρια της και δεν έχει να δώσει τίποτα πλέον, καλό είναι να διαλύεται για να μην παγώνει στο χρόνο και να γίνεται απολίθωμα. Θα επαναλάβουμε με έναν κουραστικό τρόπο ότι: Οι οργανώσεις μας είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία. Οι οργανώσεις μας, δεν πρέπει να είναι μόνο λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία είτε με τις εκλογές είτε με έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα. Οργάνωση σημαίνει και οργανισμός (συνασπισμός κυττάρων). Τι παραπάνω από ομοσπονδία κυττάρων είναι ο οργανισμός του ανθρώπου και των άλλων πλασμάτων; Έτσι βλέπουμε την οργάνωση. Σαν μια οργανική φυσική κατάσταση που δεν είναι στατική .
Οι οργανώσεις που προτείνουν οι αναρχικοί είναι ζωντανοί οργανισμοί, αντιθεσμίσεις, μια ρωγμή μέσα στον ιστορικό χωρόχρονο της κυριαρχίας. Γι΄αυτό είναι δύσκολο για τους αναρχικούς λόγω του ότι εναντιώνονται στην πραγματικότητα (δηλαδή το κράτος, την κάθετη υπερδομή), να είναι υποχρεωμένοι να ζουν μέσα σε αυτή την πραγματικότητα και παράλληλα να της εναντιώνονται. Από εδώ προκύπτει πολλές φορές η δυσπιστία για την οργάνωση αλλά και ο φόβος για πειραματισμό, φόβος για τυχόν λάθη, παραλείψεις και αποτυχημένες προσπάθειες. Εμείς δεν έχουμε να ακολουθήσουμε καμιά πεπατημένη σε σχέση με τους εξουσιαστές και ιδιαίτερα της αριστεράς που αναπαράγουν τις αστικές κάθετες δομές (το λενινιστικό «κόμμα νέου τύπου») είτε σε χαλαρή είτε σε σφιχτή μορφή στο εσωτερικό τους.
Η πρόταση μας για την ομοσπονδία (οργάνωση ιστός), θα συζητηθεί πιο αναλυτικά όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις και φυσικά όταν βρεθούν τα άτομα και οι ομάδες που θα επιδιώξουν κάτι τέτοιο (εμείς εδώ απλώς παραθέτουμε μια πρόταση), δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε σ΄αυτό που υποστηρίζανε παλιά κάποιοι σύντροφοι: «… η Οργάνωση, θα πρέπει να απορρέει απ΄ την ενότητα ως προς το σκοπό και τη δράση. Απ΄ τις ίδιες τις ομάδες, που συνενώνονται σιγά - σιγά μέσα από τη δράση, πρέπει να ξεπηδήσει η αναρχική ομοσπονδία κι όχι επειδή θα έχει αποφασιστεί για την δημιουργία της μιας ομάδας επιφορτισμένης να οργανώσει αυτήν την ομοσπονδία…».
Προς το παρόν περιοριζόμαστε σε ένα δυο πράγματα μόνο. Η ομοσπονδία ιστός, είναι διεύρυνση της αντιθέσμισης στο χωρόχρονο και παράλληλα δίκτυο και συνασπισμός δράσης. Μπορεί επίσης να είναι και ένα εργαστήριο πειραματισμού του πώς μπορούν να λειτουργήσουν στο σήμερα και στην πράξη οι οριζόντιες κυκλικές αντιιεραρχικές δομές και αρχές λειτουργίας, όπως και πολλές από τις αναρχικές αρχές σε ένα διευρυμένο σύνολο ανθρώπων και να επαληθευτούν στην πράξη. Η οργάνωση ιστός είναι ένα ομόκεντρο, παράλληλο και πολυεπίπεδο σύστημα σχέσεων. Το μόνο κέντρο που έχει, είναι η συμφωνία των κοινών αποφάσεων και η υλοποίησή τους από αυτούς που έχουν συμφωνήσει. Παράλληλα, όπως βλέπετε, υπάρχουν άπειρες διαδρομές προς όλες τις κατευθύνσεις για τη σύναψη των πολιτικών και κοινωνικών σχέσεων των ομάδων και των ατόμων μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει το «από κάτω προς τα πάνω», ούτε το «από πάνω προς τα κάτω», αλλά από το κατώτερο στο ανώτερο, από το μοριακό στο πολυσύνθετο, από το μερικό στο ολικό, από το συνειδητό στο αυθόρμητο και το αντίστροφο. Δεν είναι οριζόντιο γιατί είναι κυκλικό. Δεν είναι η οριζοντικοποίηση του κύκλου. Δεν είναι ούτε το πίσω ούτε το μπροστά. Στην οριζόντια σχέση κάποιος είναι στην αρχή, κάποιος είναι στη μέση και κάποιος είναι πιο μπροστά, ενώ στην κυκλική δεν υπάρχει αρχή, μέση ή τέλος. Η γνώση και η εμπειρία διαμοιράζεται προς όλες τις κατευθύνσεις εκ των πραγμάτων. Παράλληλα, εμπεριέχει το στοιχείο της αλληλοκάλυψης και της αλληλοσυμπλήρωσης. Στρατηγικά, αν καταστραφεί μια διαδρομή υπάρχουν άπειρες άλλες για να πας εκεί ή όπου αλλού θες και δεν είσαι μόνος και εκτεθειμένος. Επίσης, είναι η οριζόντια κυκλική σχέση αναφορικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και στο κράτος, από τον αγώνα για να είναι κανείς άνθρωπος μέσα σε μια ανθρώπινη κοινωνία.
«… Δεν πρέπει να φοβόμαστε να δανειστούμε, οφείλουμε όμως να παραμείνουμε αμετακίνητοι στις ιδέες μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε τόπους ελευθεριακού πειραματισμού, όπου θα μπορούμε να ζούμε και να δοκιμάζουμε μορφές αυτοκυβέρνησης και κοινωνικής αλληλεγγύης, λέγοντας όχι στη διδαχή ενός και μόνο μοντέλου, ναι σε πολλά περισσότερα. Πολυσθενείς, πολυκεντρικοί και άκεντροι τόποι, χωρίς ιεραρχίες και γραφειοκρατίες στο εσωτερικό τους, ικανοί να γεννούν καινοτομίες και πολιτιστικές ανατροπές, να είναι δημιουργικοί και χωρίς προκαταλήψεις, αποτελώντας παραδείγματα για το πώς μπορεί να φτιαχτεί και να υπάρξει μια κοινωνία. Στιγμές συλλογικής αυτοκυβέρνησης, ελευθεριακά κοινωνικά κέντρα, ελευθεριακά σχολεία, ελευθεριακοί δήμοι κοινότητες κλπ , οργανωμένοι από τα κάτω, δυνατότητα για όποιον επιθυμεί να προβεί σε κοινούς πειραματισμούς και οτιδήποτε άλλο έρχεται στο μυαλό που αντιπροσωπεύει και δείχνει την κοινωνία την οποία επιθυμούμε…». Θα αφήσουμε σκόπιμα να αιωρείται το αφηρημένο, ανεπεξέργαστο του θέματος. Όχι γιατί είμαστε πιο έξυπνοι και έχουμε κάποια λύση στο τσεπάκι μας, αλλά για να αφεθεί η φαντασία όλων να οργιάσει και να αυτοσχεδιάσει, άλλωστε στην πράξη και στην καθημερινή ζωή επαληθεύονται η διαψεύδονται όλα.
7. Ο αναρχικός κομμουνισμός
Οι αναρχικοί έχουν εκπονήσει και εφαρμόσει πολυάριθμα δημιουργικά προγράμματα. Έχουν οργανώσει κοινόβια και «τράπεζες», και έχουν αναπτύξει την αυτοδιεύθυνση στην γεωργία, στο εργοστάσιο, στην κοινότητα και στην ομοσπονδία.
Αναρχικός κομμουνισμός σημαίνει ένα εκτεταμένο δίκτυο ατόμων και ομάδων που παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, ελέγχουν την ζωή τους και αναπτύσσουν την ατομικότητά τους. Η κοινωνική οργάνωση αυτών των δικτύων έχει την μορφή κομμούνων, συμβουλίων και συνδικάτων, η δε οργάνωση της εργασίας/ζωής είναι αποκεντρωτική, μεταξύ αλληλεπιδρώντων ατόμων τα οποία ρυθμίζουν τις μεταξύ τους σχέσεις αυτόνομα και ισότιμα. Η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να οικοδομηθεί επί τη βάσει μιας σειράς αυτόνομων κοινοτήτων, οι οποίες θα μπορούν ελεύθερα να δημιουργούν ομοσπονδίες και δεσμούς μεταξύ τους.
8. Εν κατακλείδι (και αυτό έχει να κάνη με την προταγματικη μας αντίληψη) υποστηρίζουμε ότι:
Από την αρχαιότητα, ο όρος κομμουνισμός δεν σήμαινε μια μέθοδο αγώνα και πολύ λιγότερο μια συγκεκριμένη μέθοδο συλλογισμού, αλλά ένα κοινωνικό σύστημα βασισμένο στην ολοκληρωτικά ριζοσπαστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας, στη βάση της κοινής ιδιοκτησίας του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, της κοινής απόλαυσης των καρπών της κοινής εργασίας από τα μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας, χωρίς κανείς να μπορεί να οικειοποιείται κάποιο κοινωνικό κεφάλαιο για τον εαυτό του για τα αποκλειστικά του οφέλη και να αποκλείσει ή να βλάψει τους άλλους. Ο κομμουνισμός πρέπει να συνθέτει την οικονομική-κοινωνική βάση μιας κοινωνίας που έχει μετασχηματιστεί μέσω μιας επαναστατικής διαδικασίας, ενώ η αναρχία είναι το πολιτικό της αποκορύφωμα.
Ο ελευθεριακός κομμουνισμός είναι η οικονομική-πολιτική διευθέτηση πάνω στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί μια κοινωνία χωρίς κυβέρνηση. Η αυτοοργάνωση-αυτοδιεύθυνσης όλης τις δημόσιας σφαίρας, η άμεση δημοκρατία αναφορικά με τους τρόπους λήψης των αποφάσεων της ελευθερίας του λόγου του πράττειν του σκέπτεστε και του συνέρχεσθε βρίσκουν την κορύφωση τους στην αναρχία,(δηλαδή, στην απουσία κάθε κυβέρνησης από τα πάνω), ενώ η ελεύθερη και εθελούσια οργάνωση από τα « κάτω προς τα πάνω» των κοινωνικών σχέσεων, δηλαδή η αυτοκυβέρνηση είναι ο καλύτερος τρόπος να εφαρμοστεί ο κομμουνισμός. Η μια κατάσταση είναι, κατά τον αποτελεσματικότερο τρόπο, η εγγύηση τις άλλης και αντιστρόφως. Από εδώ και η συγκεκριμένη διατύπωση του Αναρχικού κομμουνισμού ως ιδανικού και ως κίνητρου για αγώνα.
Σημείωση
1) Δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι οι καταπιεζόμενοι – εκμεταλλευόμενοι της σημερινής εποχής, θα ακολουθήσουν τον έναν ή τον άλλο δρόμο.
Εκείνο, όμως, που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι, ότι χωρίς πλατιές μαζικές ελευθεριακές, αντιιεραρχικές, αντισυγκενρωτικές οργανώσεις, χωρίς λαϊκά αντιθεσμικά όργανα, χωρίς συνοχή θεωρίας και πράξης δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο αγώνας. Ή που θα είναι αγώνας απελευθερωτικός ή που δε θα είναι!
Καθώς δεν μπορεί να υπάρξει ελευθεριακη-αντιιεραρχική κοινωνία χωρίς ελευθεριακούς-αντιεξουσιαστές, και καθώς αυτοί δημιουργούνται μόνο από την ορθολογική συζήτηση και κατανόηση των αγώνων, εκείνοι που ήδη αντιπαρατίθενται στο κράτος και την ταξική κυριαρχία οφείλουν να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν θετικά και πρακτικά αυτές τις διαδικασίες και τους αγώνες .
Σ΄ αυτή την κατεύθυνση, είναι αναγκαία η δημιουργία ελευθεριακών συλλογικοτήτων δράσης (συμβούλια γειτονιάς, επιτροπές κατοίκων, συνεργατικές δράσεις, αυτόνομα συνδικάτα, πολιτιστικά στέκια, εργασιακά συμβούλια, σύλλογοι νέων και φοιτητών, οικολογικές ομάδες και οργανώσεις, οικοκοινότητες, κτλ), που μπορούν να μετατραπούν σε όργανα αποδόμησης του κρατικού και κομματικού ελέγχου και ρήξης με την υπάρχουσα κατάσταση.
Αυτά τα όργανα αποδόμησης, σε οριζόντια διασύνδεση, συνεργασία και συντονισμό, τόσο για τα ιδιαιτέρα, τα τοπικά, όσο και για τα γενικότερα προβλήματα και ενδιαφέροντα τους, πρέπει να εμπεριέχουν ξέχωρα από το μερικό και το ολικό ζήτημα ανατροπής, μέσα από τη σύνδεση της καθημερινότητας με τα υπαρκτά προβλήματα που δημιουργεί αυτή η κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της μόλυνσης, σε μια διαδικασία αναπόσπαστη από την υπόθεση της συνολικής ρήξης και ανατροπής της κεφαλαιο-κρατικής κοινωνίας.
Αυτές οι αυτοθεσμίσεις χρειάζεται να δημιουργούν το δικό τους πρότυπο ζωής, τη δική τους «εσωτερική» ζωή με τις δικές τους ανθρώπινες σχέσεις που είναι ενάντια στην αλλοτρίωση και ενάντια στην αποξένωση, όπου ο κάθε αγωνιστής, αλλά και ο καθένας καταπιεσμένος άνθρωπος, θα πρέπει να βρίσκει ζεστασιά, κατανόηση, αγάπη, θαλπωρή και αλληλεγγύη. Αυτές οι αυτοθεσμίσεις, αυτοί οι συλλογικοί οργανισμοί μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την «αντι- κοινωνία» μας, το πρόπλασμα για την μετάβαση στην νέα κοινωνική ζωή.
2) Ποιες είναι οι βασικές αρχές της αυτοδιεύθυνσης; Θα τις αναφέρουμε εν συντομία:
Αυτοδιεύθυνση, σημαίνει εξ΄ ορισμού αυτοκαθορισμός. Αποκλείει τη διεύθυνση άλλων, την κυριαρχία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο. Αποκλείει, όχι μόνο τη διαρκή νομική κατοχυρωμένη εξουσία του κράτους με τους καταπιεστικούς θεσμούς, αλλά απαιτεί την κατάργηση της αρχής του κράτους από τις ανεπίσημες ενώσεις του λαού: από τα συνδικάτα, από τους χώρους εργασίας και από τις μυριάδες συσπειρώσεις και σχέσεις που συγκροτούν την κοινωνία.
Η Αυτοδιεύθυνση, εξ΄ ορισμού, είναι η ιδέα ότι οι εργάτες (όλοι οι εργάτες περιλαμβανομένων των τεχνικών, των μη-χανικών, των επιστημόνων, των προγραμματιστών, των συντονιστών, όλων), που απασχολούνται με την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών μπορούν οι ίδιοι να διευθύνουν και να συντονίζουν αποτελεσματικά την οικονομική ζωή της κοι-νωνίας. Αυτή η πίστη στηρίζεται σε τρεις αδιαχώριστες αρχές: α) πίστη στη δημιουργική ικανότητα των μαζών, στον διασυρμένο “κοινό άνθρωπο” και όχι σε μια αριστοκρατική τάξη “ανώτερων” ανθρώπων, β) αυτονομία (αυτοκυβέρνηση), γ) αποκέντρωση και συντονισμός, με την ελεύθερη συμφωνία του φεντεραλισμού (ομοσπονδιοποίηση).
Όλη η δημοσίευση εδώ: https://athens.indymedia.org/post/1459190/
Εν κατακλείδι
Tο Κομμουναριάτο
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την οικουμένη το Κομμουναριάτο
“… Όταν θα αντιλαλεί η ηχώ και ο κουρνιαχτός που θα αναγγείλει
τα οδοφράγματα των κομμούνων του Παρισιού του 21ου αιώνα,
οι τσαρλατάνοι ποιητές θα σωπάσουν ή θα αναγκαστούν να σωπάσουν.
Οι νέες κομμούνες περιμένουν αυτούς – αυτές που θα τις
δημιουργήσουν…” Γ. Μεριζιώτης
... ήδη έχουν ξεκινήσει σε μικρές γαίες έχουν ακουμπήσει
τα μεγάλα τους όνειρα απλώνουν στις φυλλωσιές της Λακαντόνα
και στους βράχους της Rojava ...
http://komunariato.blogspot.gr/2015/04/21.html
από Θ. 5/9/15 05/09/2015 7:46 μμ.
Αν αυτό που ζητούσες απαιτητικά το βρήκες επιτέλους στα
σχόλια του ιντιμίντια, και σου ήταν αρκετές οι ακριτομυθίες ενός
σχολιαστή περί μικροφωνικών και αλλων τέτοιων αστειοτήτων για να βγάλεις
τα εύκολα και βιαστικά συμπεράσματά σου προσφέροντας πόνο.
χαρακτηρισμούς και στοχοποίηση συντρόφων/ισσών, με γεια σου με χαρά
σου. Όπως λέει και το δημώδες: κουκιά τρως - κουκιά μολογάς. Αν δεν
έισαι απλά προπέτης τότε είσαι βαθειά προκατειλημμένο και ρίχνεις άδεια
για να πιάσεις γεμάτα... Δε βαριέσαι, δικαίωμά σου, δεν τρέχει τίποτα.
Όσο για τις επαναλαμβανόμενες ατάκες και τις ρετσινιές που εκτοξεύεις
περί "αμνοεριφίων", "βαστάζων" και "ακολουθητών" για να σπιλώσεις
αγωνιστές και την προσπαθεια τους να πραγματώσουν το όνειρο τους για την
αναρχική οργάνωση, είναι για λύπηση. Από τους δρόμους του αγώνα, χαίρε
G!
από Θ. 5/9/15 05/09/2015 9:15 μμ.
... να έχει κι αυτό την αξία του. Η διάσπαση δεν
συναποφασίστηκε από όλους και δεν ήταν επιλογή των 5. Δεν την ήθελαν
αλλά κατόπιν της αποχώρησης των υπολοίπων επιλογή τους ήταν να
συνεχίσουν. Και πάλι χαίρε.
από G 06/09/2015 1:04 πμ.
Κοίτα Θ. εσύ με ξέρεις ενώ εγώ όχι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, σημασία έχει αυτά που λες εδώ: G μη πονάς τζάμπα, δεν υπάρχει λόγος... 1571758
Καταρχήν ποιος νομίζετε μίλησε πρώτη φορά στην Ελλάδα για το φαινόμενο της άτυπης ιεραρχίας μέσα στους αναρχικούς κύκλος; βρείτε το. Και προσέξτε, μην κάνετε το λάθος, εγώ δεν είμαι/ήμουν ποτέ αγωνιστής.
Μίλησα γενικά για κάποια φαινόμενα όσο αφορά βαστάζους κλπ, δεν κατανόμασα για αυτά κανέναν άτομο η συλλογικότητα,στο μόνο που κατανόμασα είναι για την συγκεντρωτική άποψη - θέση και αυτό είναι δικαίωμα μου να διαφωνώ. Επίσης δεν εκδηλώθηκα ευμενώς για κάποια από της δυο συσσωματώσεις που δημιουργήθηκαν, όχι γιατί είμαι τύπος τον ίσων αποστάσεων, άλλα δίνω και στους δυο ευθύνη για το ότι μετά από τέσσερα χρόνια ζυμώσεων δεν υπήρξε ενότητα.
Θα πείτε μα πως μπορούσε να υπάρξει ενότητα αφού υπάρχουν δυο διαφορετικές αντιλήψεις για την οργάνωση; τουλάχιστον στις προπαρασκευαστικές συζήτηση και όσο ήμουν και μετά για λίγο στην διαδικασία δεν υπήρξε και δεν εκδηλώθηκε τάση συγκεντρωτισμού, αυτή εκδηλώθηκε μετά, τον τελευταίο καιρό προτού τον διαχωρισμό (διάσπαση) δηλαδή πριν κάποιους μήνες από ότι πληροφορήθηκα. Πως και γιατί κρύβονται αυτή η τάση και δεν εκδηλώθηκε από την αρχή και να πουν οι φορείς της, σύντροφοι/ες εμείς έτσι και έτσι, αυτό είναι ένα ζήτημα.
Θ. επειδή σου αρε τα δημώδης θα πω και εγώ με την σειρά μου, όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται που λέει ο λαός. ΑΝ στην παρακάτω παράγραφο δεν βλέπεις τον εαυτό σου και δεν συμβαίνουν στον αναρχικό χώρο τέτοια φαινόμενα και συμπεριφορές έχεις το δικαίωμα να με αποκαλέσεις χυδαίο συκοφάντη.
Λες: προπέτης και σπίλωση Ε...ΟΚ.... σημασία έχει ότι αυτά που λες εδώ να πας να τα πεις εκεί που γαλουχήθηκες και διαπαιδαγωγήθηκες, εκεί που σου είπανε ότι η αναρχία είναι στο απυρόβλητο, ότι οι αναρχικοί/ες δεν κάνουν πότε λάθη, ότι ειδικά οι αγωνιστές /ες όχι μόνο δεν κάνουν λάθη, αλλά όποιος επιχειρήσει να τους κριτικάρει το μόνο που κάνει είναι να τους σπιλώνει. Πήγαινε στους αναρχό μπαμπάδες και μαμάδες σου/σας, πήγαινε στους αναρχοσταλίνες, πήγαινε στην στάνη σου τι θες εδώ θα σε φαΐ ο λύκος, πήγαινε εκεί που διεκδικούν το αλάθητο του πάπα.
Και αν μυγιάζεσαι με γεια σου.
ὃ γέγονε, γέγονε...! ότι έγινε δεν μπορεί να μεταστραφεί, να αλλάξει.
Καταρχήν ποιος νομίζετε μίλησε πρώτη φορά στην Ελλάδα για το φαινόμενο της άτυπης ιεραρχίας μέσα στους αναρχικούς κύκλος; βρείτε το. Και προσέξτε, μην κάνετε το λάθος, εγώ δεν είμαι/ήμουν ποτέ αγωνιστής.
Μίλησα γενικά για κάποια φαινόμενα όσο αφορά βαστάζους κλπ, δεν κατανόμασα για αυτά κανέναν άτομο η συλλογικότητα,στο μόνο που κατανόμασα είναι για την συγκεντρωτική άποψη - θέση και αυτό είναι δικαίωμα μου να διαφωνώ. Επίσης δεν εκδηλώθηκα ευμενώς για κάποια από της δυο συσσωματώσεις που δημιουργήθηκαν, όχι γιατί είμαι τύπος τον ίσων αποστάσεων, άλλα δίνω και στους δυο ευθύνη για το ότι μετά από τέσσερα χρόνια ζυμώσεων δεν υπήρξε ενότητα.
Θα πείτε μα πως μπορούσε να υπάρξει ενότητα αφού υπάρχουν δυο διαφορετικές αντιλήψεις για την οργάνωση; τουλάχιστον στις προπαρασκευαστικές συζήτηση και όσο ήμουν και μετά για λίγο στην διαδικασία δεν υπήρξε και δεν εκδηλώθηκε τάση συγκεντρωτισμού, αυτή εκδηλώθηκε μετά, τον τελευταίο καιρό προτού τον διαχωρισμό (διάσπαση) δηλαδή πριν κάποιους μήνες από ότι πληροφορήθηκα. Πως και γιατί κρύβονται αυτή η τάση και δεν εκδηλώθηκε από την αρχή και να πουν οι φορείς της, σύντροφοι/ες εμείς έτσι και έτσι, αυτό είναι ένα ζήτημα.
Θ. επειδή σου αρε τα δημώδης θα πω και εγώ με την σειρά μου, όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται που λέει ο λαός. ΑΝ στην παρακάτω παράγραφο δεν βλέπεις τον εαυτό σου και δεν συμβαίνουν στον αναρχικό χώρο τέτοια φαινόμενα και συμπεριφορές έχεις το δικαίωμα να με αποκαλέσεις χυδαίο συκοφάντη.
Λες: προπέτης και σπίλωση Ε...ΟΚ.... σημασία έχει ότι αυτά που λες εδώ να πας να τα πεις εκεί που γαλουχήθηκες και διαπαιδαγωγήθηκες, εκεί που σου είπανε ότι η αναρχία είναι στο απυρόβλητο, ότι οι αναρχικοί/ες δεν κάνουν πότε λάθη, ότι ειδικά οι αγωνιστές /ες όχι μόνο δεν κάνουν λάθη, αλλά όποιος επιχειρήσει να τους κριτικάρει το μόνο που κάνει είναι να τους σπιλώνει. Πήγαινε στους αναρχό μπαμπάδες και μαμάδες σου/σας, πήγαινε στους αναρχοσταλίνες, πήγαινε στην στάνη σου τι θες εδώ θα σε φαΐ ο λύκος, πήγαινε εκεί που διεκδικούν το αλάθητο του πάπα.
Και αν μυγιάζεσαι με γεια σου.
ὃ γέγονε, γέγονε...! ότι έγινε δεν μπορεί να μεταστραφεί, να αλλάξει.
από Θ. 5/9/15 06/09/2015 3:41 πμ.
αν δεν ήσουν απλά ένας προπέτης τότε είσαι ένας βαθειά
προκατειλημμένος άνθρωπος. Έρριχνες άδεια, απαιτώντας (τρομάρα σου)
ενημέρωση για την οργάνωση, παριστάνοντας τον ανίδεο ενώ ήσουν φουλ
προϊδεασμένος, γιατί δεν κρατιόσουν να εμφανιστείς κάπως κι εσύ από το
πουθενά, υποδυόμενος το ρόλο του εξπέρ της οργάνωσης και του δικαιοκρίτη
των τεκταινόμενων. Όπως προείπα επίσης η όλη συμπεριφορά σου είναι
απλώς για λύπηση γιαυτό και δεν αγγίζει αυτούς που στοχεύει. Η ζωή
κυλάει δίχως να κοιταζει την δική σου μελαγχολία… Ο αγώνας για την
πολιτική συγκρότηση της αναρχίας (και όχι του «χωρου» ή των πικραμένων
περσόνων του) είναι ήδη στο δρόμο και προχωράει βήμα-βήμα εκεί έξω. Οι
βαστάζοι της αναρχίας θα τη σηκώσουν όπως έκαναν πάντα, κάνοντας πράξη
αυτά που είναι τζάμπα λόγια για τους αποκαμωμένους. Καληνύχτα και καλό
ξημέρωμα…
από Yianiris 06/09/2015 1:23 μμ.
Και κατι που ίσως ... 1571767 από Θ.
Η διάσπαση δεν συναποφασίστηκε από όλους και δεν ήταν επιλογή των 5. Δεν την ήθελαν αλλά κατόπιν της αποχώρησης των υπολοίπων επιλογή τους ήταν να συνεχίσουν.
Εγώ δεν ρίχνω άδεια να πιάσω γεμάτα γιατί ότι κι αν μάθω από εδώ σαν πληροφορία του δίνω χαμηλή αξία σε σχέση με το τι μάθω από άμεση έμπιστη επαφή. Οι ιδέες και τα σκεπτικά έχουν ενδιαφέρον. Ας πούμε ότι έχουμε 10 σε μια συνάντηση και οι 5 αποχωρούν, γιατί; Γιατί συμφωνούσαν; Όχι, γιατί διαφωνούσαν σε κάτι. Και ποιός αποχωρεί από τι; Και γιατί να αποχωρήσουν οι μεν 5 και όχι οι δε; Είναι κοινή συμφωνία η διάσπαση να φτιαχτούν δύο "νέα" σχήματα με βάση αυτή τη διαφωνία κρατώντας όλες τις άλλες συμφωνίες;
Ασχέτως δηλαδή του τι έγινε, αναλύοντας το σκεπτικό που παρουσιάζεις, διακρίνω μια "ιδιώτευση" πάνω στο αρχικό. Δηλαδή κάποιοι γίνονται ιδιοκτήτες του αρχικού και όποιος διαφωνεί φεύγει. Πολύ μα πάρα πολύ προβληματικά σκεπτικά στον χώρο της αναρχίας. Ασχέτως των αριθμών, πλειοψηφίας και μειοψηφίας, η διαχείριση της διαφωνίας είναι ο τρόπος λήψης αποφάσεων. Μπορεί εσύ να το παρουσιάζεις λανθασμένα και τα πράγματα να μην ήταν καθόλου έτσι, την δική σου παρουσίαση κρίνω σαν προβληματική. Το να θεωρεί κάποιος ότι είναι αποδεκτοί τέτοιοι τρόποι σε ανθρώπους που χαρακτηρίζονται τουλάχιστον "αντεξουσιαστές".
Οργάνωση ατόμων, συλλογικοτήτων, αυτοοργάνωση, με πόρτες ανοικτές να περιστρέφονται συνεχώς με την ελευθερία του μπαίνω και κυρίως με την ελευθερία του βγαίνω, δεν πρόκειται να προκύψει ποτέ. Δεν μπορεί να φεύγει κανείς που διαφωνούσε και οι υπόλοιποι να συνεχίζουν σαν να μην έγινε τίποτα. Οι ευθύνες πάντα βαραίνουν αυτούς που μένουν γιατί αυτό στο οποίο μένουν δεν είναι πια το αρχικό αλλά ξαναρχίζουν απ' την αρχή εξαιρώντας κάποιο μέλος.
Στη πολυμορφία που επιδιώκουν κάποιοι το να υπάρχουν δύο και περισσότερα σχήματα που διασπάστηκαν από διαφωνία είναι ότι καλλιεργούνται έτσι δύο διαφορετικά σκεπτικά και δυναμικές στη βάση της διαφωνίας. Σε κάποια στιγμή, η λογική το επιβάλει, τα δύο ή περισσότερα θα έρθουν αντιμέτωπα γύρω από τον ίδιο άξονα της διαφωνίας. Και αυτό είναι αντιφατικό με τις αξίες και τις αρχές τους. Αποκλείουν έτσι και την όποια σύμπραξη γιατί αν ήταν δυνατή τότε γιατί διαχωρίστηκαν;
Είναι πολύ διαφορετικό να υπάρχουν διαφορετικές αφετηρίες και να συμπράξουν στο μέλλον από το να ξεκινήσουν μαζί σαν ένα και να διαχωριστούν. Τα εγχειρήματα αυτά είναι όσο δύσκολα όσο και επικίνδυνα, γιατί τώρα θα υπάρξουν δύο αναρχίες, η σωστή και η λάθος, η καλή και η κακιά.
από @ 06/09/2015 4:41 μμ.
προσεχε γιατι αν αρχισουμε τωρα το ποιος φταιει δεν θα
βγαλουμε ακρη. Επισης υπαρχει περιπτωση να αρχισει και κανεις αλλος να
αρχισει να λεει τι συνεβη τα τελευταια 3 χροννια οποτε μπορει να
ακολουθησει ξεκατινιασμα κατι που δεν νομιζω να το θελει κανεις.
Α το ποιος εφυγε δεν λεει και πολλα πραγματα δεδομενου οτι υπαρχει η περιπτωση αυτοι οι οποιοι μενουν σε ενα εγχειρημα να κανουν οτι μπορουν για να διωξουν τους διαφωνουντες με σκοπο να κρατησουν την <<σφραγιδα>>. Θεωρητικα ομιλωντας παντα... Τα χουμε ξαναδει αλλωστε αυτα στο παρελθον...
οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα και καταστασεις ειναι εντελως συμπτωματικη...
Α το ποιος εφυγε δεν λεει και πολλα πραγματα δεδομενου οτι υπαρχει η περιπτωση αυτοι οι οποιοι μενουν σε ενα εγχειρημα να κανουν οτι μπορουν για να διωξουν τους διαφωνουντες με σκοπο να κρατησουν την <<σφραγιδα>>. Θεωρητικα ομιλωντας παντα... Τα χουμε ξαναδει αλλωστε αυτα στο παρελθον...
οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα και καταστασεις ειναι εντελως συμπτωματικη...
από @ 06/09/2015 10:32 μμ.
φοβερή δουλειά η λασπολόγηση...για πείτε κι άλλα...Να δω
πώς αυτή η επίδειξη πολιτικού "ήθους" θα κάνει καλό στην όποια
οργανωτική προσπάθεια..ή νομίζετε πως θα ευνοηθούν κάποιοι και κάποιοι
άλλοι όχι; Πριν ξεκινήσουν καν τη δράση τα εγχειρήματα έχει ξεκινήσει ο
πόλεμος και τον τροφοδοτούν και άνθρωποι από μέσα, φοβερή στρατηγική
αυτουπονόμευσης..συνεχίστε λοιπόν....
από G 06/09/2015 11:41 μμ.
1. Υπάρχουν οι ομφαλοσκόποι που
νομίζουν ότι αυτοί και η γκρούπα τους, αυτοί και κανείς άλλος είναι το
κέντρο του κόσμου, οι γκρούπες έχουν φυσικά και τα γκρουπούσκουλα, αυτές
οι σέχτες και οι σεχταριστές πάνε μια ζωή τους αγώνες πίσω γιατί τους
περιχαρακώνουν, όπου διεξήχθη μέχρι τώρα ένας καλός αγώνας είτε τον
πλαισιώσανε για να τον καπελώσουν, και αφού δεν τα κατάφεραν είτε τον
απαξίωσαν, είτε τον σαμποτάρανε, ή διασπάσανε.
Γιατί τα γκρουπούσκουλα βάζουν πάνω από όλα το συμφέρον της γκρούπας τους σε σχέση με το γενικότερο κινηματικό συμφέρων.
Συμμετείχα σε πολλοίς αγώνες που διαφωνούσα με τις τακτικές τους σε κάποιος ακόμα και με μέρος του περιεχόμενου τους , άλλα έβαζα πίσω την διαφωνία μου για το καλό του αγώνα, πολλές φορές θέλω να συμμετέχω σε κάποιο εγχείρημα αλλά επειδή διαφωνώ με κάποιος από αυτό στερώ στον εαυτό μου την συμμετοχή και δραστηριοποίηση για να μην δημιουργήσω πρόβλημα στο ίδιο το εγχείρημα, λχ πρόσφατο παράδειγμα πήγα σε κάποιες συναντήσεις για τους ζαπατίστας, όταν είδα μέσα εκεί άτομα με τα οποίο διαφωνώ και είναι εκεί πιο παλιά από μένα έφυγα για να μην δημιουργήσω πρόβλημα. Διαφωνώ με τους αναρχοσυνδικαλιστές αυτής της περιόδου σε παρά πολλά αλλά σε κινητοποιήσεις τους πηγαίνω και τους στηρίζω.
Για το πότε εμφανίστηκαν και πως δρουν τα γκρουπούσκουλα και οι δημοσιοσχεσίτες στον αναρχικό χώρο μιλάω λίγο πιο εκτενέστερα εδώ.
1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα
Επίσης τα γκρουπούσκουλα οι σεχταριστές είναι ένας σοβαρός λόγος -όχι ο μοναδικός- που έφυγε και φεύγει κόσμος από την αναρχία και μένουμε πάντα σχεδόν ένα νεολαιίστικο κίνημα ηλικιακά και δεν υπάρχει ηλικιακή διαστρωμάτωση, μέχρι πρότινος εγώ και άλλη 4-5 είμαστε κινηματικά ενεργοί από την δεκαετία του ογδόντα.
Θ. Αν δεν βλέπεις το εαυτό σου σε αυτα που περιγράφω ή αν γίνομε υπερβολικός και αυτά δεν συμβαίνουν στον χώρο που θέλει να λέγετε κίνημα ΜΗΓΙΑΣΟΥ.
2. Ήμουν όχι ισχνή μειοψηφία αλλά ο μόνος που υποστήριξα ότι πρέπει στις συζητήσεις αλλά και στο συνέδριο και στην ομοσπονδία- αν δημιουργηθεί- να βρεθεί μια φόρμουλα να συμμετέχουν και άτομα, εννοείτε ότι η πρόταση μου δεν πέρασε, αντίθετα σχηματίστηκαν “τυχοδιωκτικά” κάποιες “συλλογικότητες” μέχρι και δυο ατόμων για να συμμετέχουν στης προσυνεδριακές διεργασίες , και κάποιοι χωρίς να ρωτήσουν τους έφεραν με το έτσι θέλω, αφού αυτοί που ήρθαν δεν συμμετείχαν στην πρώτη διακινηματική συνάντηση που έγινε την ΑΣΟΕΕ, ούτε είχαν πάρει θέση στο αρχικό συμφωνημένο πλαίσιο και τις λεγόμενες “κόκκινες γραμμές” που πήγαν περίπατο, αυτά και κάποια άλλα με έκαναν να αποχωρήσω και από τις διεργασίες και από την ομάδα που συμμετείχα γιατί και αυτή δεν ήταν άμοιρη ευθυνών.
Σε όλες της συναντήσεις και στα προσυνεδριακά που παραβρέθηκα καθόμουν λίγο πίσω γιατί ηλικιακά και κινηματικά ήμουν ο μεγαλύτερος και έδινα προτεραιότητα στους νεότερους/ες.
Φανταζόμουνα το συνέδριο σαν έναν πανηγυρικό οργασμό θέσεων και απόψεων επίσης ένα κρεσέντο αναλύσεων του τώρα και της συγκυρίας , είχα μεγάλες προσδοκίες και διαψεύστηκα, οπως ότι αντιμετώπισα ένα “χάσμα γενεών” και δεν αφέθηκα εμποδίστηκα να συμβάλω με της λίγες γνώσης μου και εμπειρία. Κάποιοι “παλιοί” σύντροφοι ήρθαν και συμμετείχαν στα προσυνεδριακά μετά από την υποχώρηση μου, (δεν λέω ότι έγινε σκόπιμα).
3. Όταν προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα (που είχα προβλέψει) ήμουν επαρχία, και όταν με πήρε σύντροφος τηλέφωνο ήμουν παραλία μου είπε για την στάση ομάδων και ατόμων για το δημοψήφισμα, που άλλοι ήταν υπέρ και άλλοι δεν έπαιρναν ξεκάθαρη θέση ενάντια, έπαθα κατάθλιψη παράτησα το μπάνιο (ιαματικό για μένα) πήγα σε ίντερνετ καφέ και είδα, για δυο μέρες δεν έκανα μπάνιο., όταν επέστεψα έγραψα αυτό το μικρο και ασήμαντο άρθρο.
Λέγοντας "...Η παρέμβαση αυτή αφιερώνεται πρωτίστως στους αναρχικούς/ες και τους αναρχίζοντες που μας έπρηξαν από το τον Γενάρη προτείνοντας άλλοι άμεσα και άλλοι έμμεσα ότι πρέπει εμείς οι αναρχικοί να ξεκολλήσουμε από ιδεολογικές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες και να ψηφίσουμε αριστερά ως μια προοπτική υπέρβασης της συγκυρίας, (αυταρχική δεξιά κυβέρνηση, επέλαση του νεοφιλελευθερισμού κλπ). Επίσης αφιερώνεται στους αριστερούς /ες που τώρα κλαίνε σαν μωρές παρθένες (ποιητική αδεία ας μην μου την πέσουν οι φεμινίστριες)..."
Η χαμένη τιμή της αριστεράς https://athens.indymedia.org/post/1547164/
4. Επίσης αυτό το χάλι ο κατακερματισμός του αναρχικού κινήματος, αυτές οι ντροπές βλέπε λχ Θεσσαλονίκη, Πάτρα, αυτή η σεχταροποίηση, αυτή η κατάσταση όπου ένα κομμάτι του χώρου μαρξίζει και φλερτάρει με τον μπολσεβικισμό, ένα άλλο με τον μεταμοντερνισμό και ένα τρίτο είναι περιχαρακωμένο γύρω από βεβαιότητες του παρελθόντος, και μετά από σχεδόν 35 χρόνια κινηματικής ζωής (που πάλεψα στο μερίδιο που μου αναλογούσε με λάθη παραλήψεις και ανεπάρκειες αλλά και με πάθος και αγάπη) να δω ένα χώρο να μετασχηματίζεται σε ιστορικό κίνημα ζωηρό και ρωμαλέο χωρίς ιδεοληψίες και περιχαρακώσει.
Τώρα έρχονται κάποιοι άθλιοι λένε και θα πούνε, αν πονάω κε... ψυχολογικοποιούνε τις ενστάσεις μου και την κριτική μου ; θα δεχόμουν, το ότι, εδώ σύντροφε κάνεις λάθος εκεί μιλάς σωστά, εκεί είσαι υπερβολικός, θα δεχόμουν, το ότι, σύντροφε οι γενικότερες κοινωνικές και παγκόσμιες συνθήκες είναι δυσμενής άκρος αντεπαναστατικές και αυτό έχει αντανάκλαση στα κινήματα, όπερ χαμήλωσε λίγο τα φτερά σου γιατί θα τα κάψει ο ήλιος.
Είμαι εδώ και καιρό μια “φωνή βοώντος εν τη ερήμο”, και την διαστροφική αντίφαση που λέει από την μια εμείς ως αναρχικοί δίνουμε έμφαση μέσα από το αξιακό μας στην ατομικότητα σε παραλληλία με την κοινωνικότητα και από την άλλη στην πράξη όταν μιλάει ένα άτομο να απαξιώνετε μέσω της ψυχολογικοποίησης δεν το δέχομαι.
5. Όταν κάποιες ομάδες σε μια από τις πανελλαδικές συναντήσεις κατέβασαν τις θέσης τους ήταν τέτοια η διαδικασία που δεν μπορούσα να εκφέρω ένσταση σε ζητήματα που είναι και άπτονται του αναρχικού αξιακού- φαντασιακού, και με αφορμή δημοσιοποίησα αυτό στο ιντυμιντια ποιος/ποια έδωσε σημασία; κανείς, δείτε ένα δείγμα (και προσέξτε ημερομηνία δημοσίευσης γιατί τότε ήμουν ακόμα στης διαδικασίες:
Μερικά δείγματα:
{...} Πολλοί σύντροφοι επηρεασμένοι από μια μαρξιστική λογική αναπαράγουν το σκόπιμο λάθος των μαρξιστών που λένε ότι η οικονομική – κοινωνική εκμετάλλευση προηγήθηκε της πολίτικης αλλοτρίωσης - καταπίεσης, ανάγοντας την οικονομία σαν την βάση της κοινωνίας και την πολιτική εξουσία σαν το εποικοδόμημα. Για εμάς δεν υπάρχει διαχωρισμός και όταν ένα επαναστατικό ρεύμα επικαλείται μόνο την οικονομική και όχι και την θεσμική αλλαγή κάνη μισή επανάσταση. Αυτή η παραπλανητική θεώρηση ότι αλλάζοντας μετασχηματίζοντας της παραγωγικές σχέσης στην κοινωνία αλλάζει και το εποικοδόμημα πολίτικη εξουσία – κράτος και μεταβάλλοντας την υπόθεση της πολιτικής και οικονομικής χειραφέτησης σε στάδια είχε ολέθρια αποτελέσματα για την υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομουνισμού στην ανθρωπότητα και πήγε το κοινωνικό ζήτημα διακόσια χρόνια πίσω. {...}
{...} Δεν αντιλαμβανόμαστε (σαν τους μαρξιστές) τον κομμουνισμό σαν αναγκαιοκρατία και ένα παραγωγήστικο μοντέλο που συνεχώς θα αναπτύσσεται, η κοινωνία που θέλουμε θα είναι πιο λιτή σε σχέση με τη κατασπατάληση των φυσικών πόρων και της ανθρώπινης εργασίας που προάγει ο καπιταλισμός αλλά αυτή την λιτότητα θα την αποφασίσουμε όλοι μας ως κοινωνική συνθήκη γι αυτό και θα είναι μια πράξη ελευθερίας σε αντίθεση με μορφές οικονομικής λιτότητας που προωθεί ο καπιταλισμός και οι πολιτικές ελίτ που τον εκπροσωπούν σε ορισμένες χώρες (λόγο κρίσης ) και είναι μια πράξη επιβολής.
Παράλληλα ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να ζει μόνο για το ψωμί (ριζικές ανάγκες) αλλά και από πνευματική τροφή και σε έναν κομουνισμό που δεν εκπληρώνει και δεν αφήνει ελεύθερο χώρο για της πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων, την ατομική δημιουργικότητα, την φαντασία , το παιχνίδι , το ονειρικό στοιχείο και την αισθαντικότητα ως βασικά συστατικά της δημιουργικότητας δεν μπορεί να σταθεί η παλιά αλλά και νέα αξιωματική θέση ότι ο κομουνισμός είναι το πέρασμα από το «βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθέριας» . Ένας κομμουνισμός που δεν εκπληρώνει και δεν πραγματώνει τις πνευματικές ανάγκες είναι κομμουνισμός των στρατοπέδων {...}
{...} Το άτομο μέσα σε αυτή την νέα κοινωνία που θέλουμε δεν το αντιλαμβανόμαστε σαν το στάχυ μέσα σε ένα χωράφι από στάρι, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε αντιλήψεις που ισοπεδώνουν και δεν αναγνωρίζουν την ατομικότητα εξ ονόματι μιας ισοπεδωτικής ισότητας που προωθεί ολοκληρωτικές κοινοτιστικές αντιλήψεις Και θέλει , ή οι περιγραφές της προσμοιάζουν ως πρότυπο τις κοινωνίες των μυρμηγκιών ή των μελισσών.
Ανάμεσα στις πολιτικές θεωρίες, ο αναρχισμός συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που επεξεργάστηκαν, με τη μεγαλύτερη πληρότητα και αυθεντικότητα, ένα πρόταγμα κοινωνικής μεταβολής προς την κατεύθυνση του κοινοτισμού. Η πιο χαρακτηριστική πλευρά του ελευθεριακού κοινοτισμού πηγάζει από το γεγονός ότι ο αναρχισμός στοχεύει στη δημιουργία μιας κοινωνίας, στην οποία συνυπάρχουν ταυτοχρόνως και η ατομική ελευθερία και η κοινωνική ισότητα, και γι' αυτό προτείνει φιλόδοξα τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής οργάνωσης, όπου, για να χρησιμοποιήσουμε τη διάσημη έκφραση του Μπένζαμιν Κονστάν, η ελευθερία των αρχαίων και η ελευθερία των μοντέρνων μπορούν να συνυπάρχουν, δίνοντας τόπο σε μία κοινωνική ισορροπία που δεν έχει ανάγκη καμία θεσμική μορφή καταναγκασμού.
Από αυτήν την άποψη, φαίνεται ιδιαιτέρως ελκυστική η έκφραση που επινοήθηκε, εδώ και μερικά χρόνια, από τον Alain Ritter. Αυτός χρησιμοποίησε, προκειμένου να προσδιορίσει τον κεντρικό αξιολογικό πυρήνα του αναρχισμού, την παράδοξη έκφραση «ατομικιστικός κοινοτισμός». «Ο ανθρωπολογικός τύπος που προτείνεται ως επιθυμητός από τον αναρχισμό», έχει γράψει σε ένα άλλο κείμενο ο Αmedeo Bertolo , «δεν βρίσκεται εξ ολοκλήρου ούτε στο κοινωνικό ούτε στο άτομο, αλλά σε μία συνεχή και ανεπίλυτη ένταση ανάμεσά τους. Εάν κυριαρχεί το κοινωνικό, ακόμα και υπό δημοκρατική μορφή, υπάρχει τυραννία. Εάν κυριαρχεί το άτομο, υπάρχει αποσύνθεση και απώλεια του νοήματος. Η αναρχία είναι ζηλότυπα ατομικιστική, αλλά και γενναιόδωρα κοινοτική. Και έχει πλήρη συνείδηση ότι το άτομο που είναι ανεπανάληπτο είναι αναπόφευκτα και κοινωνικό προϊόν και κοινωνικό υποκείμενο». {...} (1)
Στην συνέχεια βάζω ένα απόσπασμα θέσεων του ανεπανάληπτου συνεδρίου της GNT που έγινε ένα μήνα πριν τα επαναστατικά γεγονότα το Μάιο του 1936, τι λέτε τα έβαλα έτσι και χωρίς λόγο;
Για να μην μακρηγορώ (που μάλλον έγινε) και ξέροντας ότι αυτό το νήμα λίγοι θα το δούνε (άμα ήθελα θα το πήγαινα στης συζητήσεις) ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΤΩ πλήρως σε αυτά που λέω και να προχωρήσει, να εξελιχθεί το κίνημα σε νέες διαδρομές και διεργασίες στο εσωτερικό του και στην κοινωνία που εγώ δεν έχω συλλάβει ή φανταστεί.
* Yianiris , όλη η ουσία βρίσκετε σε αυτό που λες: “...Είναι πολύ διαφορετικό να υπάρχουν διαφορετικές αφετηρίες και να συμπράξουν στο μέλλον από το να ξεκινήσουν μαζί σαν ένα και να διαχωριστούν. Τα εγχειρήματα αυτά είναι όσο δύσκολα όσο και επικίνδυνα, γιατί τώρα θα υπάρξουν δύο αναρχίες, η σωστή και η λάθος, η καλή και η κακιά...”
* @θ 1571787 , συμφωνώ με αυτό που λες: “... Επισης υπαρχει περιπτωση να αρχισει και κανεις αλλος να αρχισει να λεει τι συνεβη τα τελευταια 3 χροννια οποτε μπορει να ακολουθησει ξεκατινιασμα κατι που δεν νομιζω να το θελει κανεις...” όμως χωρίς να υποτιμάω τις Κατίνες αυτό, πολλές φορές έχει αποτελέσει άλλοθι και εμπόδιο για να μην συζητηθούνε δημόσια τα κακώς κείμενα του χώρου για να βελτιωθούμε, και να συζητιούνται ιδιωτικά σε παρέες, σε καφέ και μπαράκια.
* @ ... 157179, την ώρα που τελείωνα το κείμενο σε είδα, λάσπη ε... το ίδιο κλισέ χρονιά τώρα δεν βαρεθήκατε;
Τέλος
Σχετικά για το αν υπαρχή πόνος για το κίνημα, σε αυτούς που θα προσπαθήσουνε να ψυχολογικοποιήσουν τα επιχειρήματα μου τους αφιερώνω ένα ποιήματα.
Ευθύνη
Τη ζωή μας πώς ν’ αλλάξουμε
Και το έργο μας από πού αρχίζει;
Φάρσα τα επαναστατικά κινήματα!
Από μέσα μας η αλλαγή ροδίζει.
Την αλήθεια ο ηγέτης δεν μπορεί να κηλιδώνει
Και με το μαχαίρι να διαδίδει.
Να σκεφτώ πρέπει και να ψάξω
Την μία αυτή ζωή να ξαναφτιάξω.
Το κίνημα το επαναστατικό τούς λίγους τρέφει
Και να λιμοκτονούν αφήνει τους πολλούς.
Ψέματα λέει ο ηγέτης όταν ρητορεύει
Για να ηρεμήσει και να συντρίψει τους περήφανους.
Όταν όλοι κι ο καθένας θα ’χουν δει το φως,
Ένα χτύπημα θ’ αρκεί να εξαλείψει
Χιλιάδων χρόνων φρίκης καθεστώς,
Χρόνων γεμάτων φόβο, τρόμο και πολέμους.
Έτσι ξεσηκώθηκαν οι δυνατοί Ρώσοι, οι Φινλανδοί κι οι Γερμανοί.
Κι απ’ αυτούς πριν, όλη η Ευρώπη. Μετά η μαρτυρική Ισπανία.
Ανάγκη από ηγέτες δεν είχανε τα χρόνια εκείνα.
Μια μέρα μόνοι τους θα ξεσηκωθούν ξανά.
Κάθε εξουσία μπορεί να συντριβεί,
Αν ο καθένας μας βρει τον τρόπο
Τις αδικίες τις πολλές να εμποδίσει,
Σε Λένιν να προδώσουν να μην επιτρέψει.
Τα εργοστάσια θ’ αυτοδιευθύνονται
Με «συμφωνίες» κι όχι με «διαταγές».
Ο καθένας κι όλοι μαζί να δράσουν θα ’ναι ελεύθεροι
Το θάρρος παίρνοντας με πράξεις συλλογικές.
Ο καθένας του εαυτού του μόνο θα ’ναι άρχοντας,
Υπεύθυνος θα είναι πάντα για ό,τι κάνει.
Μόνο στα χέρια του κάθε εξουσία πάντα έχοντας
Σωτήρα του εαυτού του ποτέ άλλον δεν θα κάνει.
Τσακίστε λοιπόν την δύναμη κάθε κακού.
Καλλιεργείστε τους νέους.
Διδάξτε τους ανόητους.
Η μεγάλη Καινούργια Μέρα ανατέλλει!
Γρηγόρη Νέστωρ Ρουντένκο 195
Σημείωσης:
1) ξανά ποστάρω το νήμα:
H κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα;
https://athens.indymedia.org/post/1503860/
2) έχω δηλώσει ότι φεύγω από το ιντυ, δεν ξανά γράφω, αυτή είναι η τελευταία μου παρέμβαση, εξόν και δεκτό προκλήσεις.
Είμαι παλιά στον αναρχικό χώρο – κίνημα, χρόνια τώρα αποφάσισα να ζήσω επαρχία, σε μια μικρή κωμόπολη, η μετακίνηση είναι δύσκολη ( τώρα και οικονομικά) ένας από του τρόπος για να ενημερωθώ είναι το ιντυμιντια.
Τον σύντροφο G Μεριζιώτη δεν τον ξέρω προσωπικά, όμως έχω διάβαση εκατοντάδες κείμενα του που έχει δημοσίευση εδώ επώνυμα, φυσικά δεν θα γίνω αυτόκλητη υπερασπιστής του τι αναρχικά θα ήμουν, όμως:
α) Σύντροφε Θ., ο G στη αρχική του δημοσίευση δεν ζητάει ενημέρωση για τον εαυτό του μόνο αλλά για όλες/όλους εμάς που για Χ λόγους δεν συμμετέχουμε σε κάποια συλλογικότητα, επίσης λέει να μην γίνει κουβέντα εδώ.
β) Σύντροφε Θ., όλα αυτά τα κακώς κείμενα του χώρου περί γκρουπούσκουλων, σεχτών κλπ που θίγει ο σύντροφος G με ένα έστω άκομψο και εριστικό τρόπο δεν είναι αήθεια; Τι νομίζεις ότι εγώ και άλλοι που δεν ήμαστε «ενεργοί» έχουμε φοβηθεί τους μπάτσους η αφομοιωθήκαμε; ξέρεις τι θα ποιοι απογοήτευση;
Παράλιά δεν συνέβησαν άθλια γεγονότα σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη με ξυλοδαρμούς, εκατέρωθεν και καταγγελίες, ακόμη και πορείες γίνανε.
γ) Σύντροφε Θ., θα απαντήσεις επώνυμα σε αυτά που θίγει ο G τι φοβάσαι τους μπάτσους; Μα μας ξέρουν όλους.
δ) Σύντροφε Θ., φαίνεται ότι προσπαθείς να ψυχολογικοποιήσης τα επιχειρήματα του G
Σύντροφε G εδώ σου κάνω κριτική, μην γίνεσαι τόσο εριστικός, υπάρχει άλλος τρόπος να εκθέσεις τα επιχειρήματα σου, επίσης διάβασα που λες ότι δεν θα ξανα δημοσιεύσεις στο ιντυμιντια και θα αφήσουμε –δώσουμε χώρο στους Σταλινες; Ελπίζω να το ξανά σκεφτείς.
Υγ,. σκέφτομαι να ανοίξω ένα θρεντ στις συζητήσεις για φαινόμενα άτυπης ιεραρχίας, γκρουπούσκουλων, σεχτών και δημοσιοσχεσίτων στων αναρχικό χώρο, στην ουσία για φαινόμενα παρακμής και αλλοτρίωσης- αποξένωσης από την αναρχική ηθική και δεοντολογία.
1. Παρόλα αυτά που μου σούρει ο Θ. Δίνει μια ψιλό ενημέρωση, εδώ λέει:
Και κατι που ίσως ... από Θ. 5/9/15 05/09/2015 9:15 μμ., 157176 7
“... να έχει κι αυτό την αξία του. Η διάσπαση δεν συναποφασίστηκε από όλους και δεν ήταν επιλογή των 5. Δεν την ήθελαν αλλά κατόπιν της αποχώρησης των υπολοίπων επιλογή τους ήταν να συνεχίσουν. Και πάλι χαίρε...”
Επειδή είμαι λίγο καθυστερημένος και δεν τα πιάνω με την πρώτη, από που αποχώρισαν οι υπόλοιποι; από το κτήριο που γίνονταν οι διαδικασίες; και εσείς μείνατε ως θεματοφύλακες των παλιών (πρώτων) αποφάσεων που είχαν προαποφασιστεί; και αυτές οι απόφασης έλεγαν για κεντρικό σχήμα; (Καλά δεν είμαι αφελής να περιμένω απάντηση).
2. Κάποιοι που θέλουν σκόπιμα να μην βλέπουν, είναι ότι ενώ με κατηγορούν για πρεμούρα ποσταρα την συζήτηση που έγινε εδώ πριν τρις μήνες και δεν θέλουν να την δουν, σε αυτή την συζήτηση μπήκα ένα μήνα μετά (προσέξτε ημερομηνίες από την στιγμή που άρχισε) γράφοντας και λέγοντας σχεδόν τα ίδια που λέω και εδώ, (επειδή έχω εμφανιστεί από το πουθενά όπως λέγετε)
Μιλάω για αυτό το νήμαΣυζήτηση περί της πρωτοβουλίας δημιουργίας Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης από Ανώνυμος 12/06/2015 2:25 μμ., 1545441 που όπωςβλέπετε άνοιξε στις 12/06/2015 και η δική μου πρώτη παρέμβαση στης 27/07/2015
Είναι έτσι γιατί θέλετε να είναι έτσι... από G 27/07/2015 11:57 μμ., 1570448
“... Σκόπιμα και σεβόμενος κάποια πράγματα τόσο καιρό δεν είχα εμπλοκή σε αυτό το νήμα, όμως δεν άντεξα με τις ανακρίβειες που διαβάζω, επειδή συμμετείχα στις πρώτες προπαρασκευαστηκές συζητήσεις για την οργάνωση , άλλα μετά έφριξα, τέσσερα χρονιά συζήτηση ;!!! και δεν βρέθηκε μια κοινή συνισταμένη; τέσσερα χρονιά για να διασπαστούν οι μεν με τους δε και ας είχαμε συνθέσει- συντάξει παράγραφο παράγραφο μαζί το αρχικό κείμενο καλέσματος με τις λεγόμενε κόκκινες γραμμές ως προϋπόθεση για συμμετοχή, οι κόκκινες γραμμές πήγαν περίπατο, που στην ιστορία οι αγωνιστές κάνετε τέσσερα χρονιά συζήτηση για να διαφωνήσουν;
Θέλετε να σας πάρουν στα σοβαρά οι καταπιεζόμενου – εκμεταλλευόμενοι που θέλετε να απευθυνθείτε; τι πολυτέλεια χρόνου είναι αυτή; αν η κοινωνία έκανε τέσσερα χρονιά για να οργανωθεί (που δεν θα το κάνει ) θα λιμοκτονούσε. Δεν θα κάνω καμία παρέμβαση στα δυο κείμενα που δημοσιεύτηκαν.
Eδώ: Ενημέρωση για τις διαδικασίες προσυνεδριακού διαλόγου για τη δημιουργία Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Και εδώ: ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ
Αλλά απαιτώ όλα τα κείμενα τόσο από τα προπαρασκευαστικά όσο και από την συνεχεία των πανελλαδικών συναντήσεων μέχρι την διαφωνία και τον διαχωρισμό να δημοσιευτούν .
Για τις ανακρίβειες – διαστρεβλώσεις δημοσιεύω και σε άλλο νήμα τα κάτωθι:
Κάθε ανθρώπινη ιδέα που αναφέρεται στη βελτίωση και εξέλιξη των κοινωνικών συνθηκών είναι πρωτίστως μία επιθυμία που στηρίζεται μόνο στην πιθανότητα.
Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει κάποια νομοτελειακή αλήθεια (ούτε αιώνια) που να μας οδηγεί στην απελευθέρωση από τα δεσμά του κράτους και του καπιταλισμού. Σε μια συνάντηση για το οργανωτικό (που συμμετείχα ) άκουσα μια εισήγηση ομάδας να λέει ότι: “είναι τέτοια η δύναμη της εξέλιξης που η ανθρωπότητα οδηγείται προς την αναρχία” !!
αντίθετα από την παραπάνω ντετερμινιστική μπαρούφα έγραφα το 2007 μέσα στο
Εγχειρίδιο ιστορικότητας λόγου και δράσης. Σύνοψη του κοινωνικού αναρχισμού
{...} δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι οι καταπιεζόμενοι εκμεταλλευόμενοι της σημερινής εποχής , θα ακολουθήσουν τον έναν ή τον άλλο δρόμο.
Εκείνο, όμως, που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι, ότι χωρίς πλατιές μαζικές ελευθεριακές, αντιιεραρχικές, αντισυγκενρωτικές οργανώσεις, χωρίς λαϊκά αντιθεσμικά όργανα, χωρίς συνοχή θεωρίας και πράξης δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο αγώνας. Ή που θα είναι αγώνας απελευθερωτικός ή που δε θα είναι! Καθώς δεν μπορεί να υπάρξει ελευθεριακή- αντιιεραρχική κοινωνία χωρίς ελευθεριακούς- αντιεξουσιαστές , και καθώς αυτοί δημιουργούνται μόνο από την ορθολογική συζήτηση και κατανόηση των αγώνων, εκείνοι που ήδη αντιπαρατίθενται στο κράτος και την ταξική κυριαρχία οφείλουν να υποστρίξουν και να βοηθήσουν θετικά και πρακτικά αυτές τις διαδικασίες και τους αγώνες.
Ο αγώνας για μια κοινωνία προς το ανθρωπινότερο, δηλαδή, χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, θα είναι διαρκής και πολύμορφος. Δε θα είναι αγώνας μόνο για την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου, αλλά και αγώνας για την αλλαγή της συνείδησης και του τρόπου σκέψης μας.
Αγώνας που δε θα αφορά μόνο την αλλαγή της «κοινωνικής βάσης» (οικονομία, σχέσης παραγωγής), κατά την προσφιλή στους μαρξιστές θεωρία, αλλά και το «εποικοδόμημα» (πολιτισμός, κοινωνικές σχέσης) θέτοντας σε αμφισβήτηση και ανατροπή το πολιτειακό και πολιτισμικό μοντέλο του καπιταλισμού και του κράτους. {...}...”
Δεν βάζω άλλο απόσπασμα δείτε την όλοι η συζήτηση εδώ:
https://athens.indymedia.org/post/1545441/
3. Δεν απαντώ στον Θ. προσωπικά αλλά στην πολιτική νοοτροπία που εκφράζει που είναι χαρακτηριστική στον αναρχικό χώρο. Ο Θ. Λέει εδώ: Άκου ρε κακομοίρη που είχες το θράσος να απαιτείς ενημέρωση και διαφανεια από Θ. 5/9/15 07/09/2015 8:51 μμ., 1571835
“... Απροκλητα, ύπουλα αλλά κι απερίσκεπτα πρόσβαλες συντρόφους/ισσες, συλλογικότητες και την φιλότιμη οργανωτική προσπαθειά τους και θα λάβεις αυτό που σου αξίζει, την περιφρόνησή τους....”
Σε μια μελλοντική κοινωνία που οραματίζονται αυτοί με στην συγκεκριμένη πολιτική νοοτροπία τι θα γίνονται; όποιος ασκούσε κρητική ακόμα και εριστική θα πέρναγε από αναρχοδικειο και η ποινήθα ήταν στην χειρότερη εξόντωση στην καλύτερη “την περιφρόνησή” δηλαδή η εξορία ή εξορία μέσα στην κοινωνία που είναι η χειρότερη, γιατί η περιφρόνηση στα ανθρώπινα οντά που είναι κατεξοχήν κοινωνικά (ακόμα και οι ατομικιστές) σημαίνει πνευματικός θάνατος, να γράψω και για άλλες πολιτικές νοοτροπίες ολοκληρωτικού χαρακτήρα; μα θα γεμίσω το νήμα.
Καταλαβαίνετε νομίζω ότι αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, το πως και με ποιο τρόπο θα διευθετούνται οι διένεξης και οι διαφωνίες σε μια αναρχική κοινωνία χωρίς κυριαρχία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα.
4. Λέει ο Θ. “...Μέχρι τότε, κι όταν του περάσει ο πόνος κι ο θυμός, μπορείτε κάλλιστα να τα συζητήσετε με τον ειδήμονα G....” Πιάνομε από το ειδήμονα, είμαστε ένα “κίνημα” είδη πάνω από σαράντα χρονιά, και θα έπρεπε να έχουμε ενηλικιωθεί, δηλαδή να βάζαμε σε θεραπεία ίασης τις παιδικές μας ασθένειες .... αυτή η εναντίωση στους ειδήμονες και εννοώ τους θεωρητικούς – διανοούμενους είναι χαρακτηριστική στην εγχώρια αναρχία, γιαυτό δεν έχει υπάρξει ένας Έλληνας/δα αναρχικός θεωρητικώς πανελλαδικής πόσο μάλλον παγκόσμιας εμβέλειας.
Για να μην πουν διάφορες μαλακίες, διανοούμενος σημαίνει αυτός που παράγει νέα σκέψη και διευρύνει το πεδίο της αντιληπτικότητας, εξόν και αν λέμε ότι οι παλιοί και προπάντων οι “κλασικοί” τα είπαν άλλα, όπερ και δεν χρειάζεται νέα θεώρηση, μα τότε δεν θα είμαστε ένα κίνημα επαναστατικό (η επανάσταση είναι πάντα κάτι νέο) άλλα δόγμα, και με αυτή την έννοια θρησκευτικές σέχτες. (και δεν θα ποστάρω εδώ ονόματα νέων και παλιών διανοούμενων συντρόφων αναρχικών από το εξωτερικό διότι θα γεμίσω το νήμα) .
“Χωρείς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη” λέει ένα χορείο από παλιά, το εγχώριο κίνημα στραγγαλίζει όποιον/όποια ξεφεύγει από την γενική μετριότητα, το εγχώριο κίνημα από παλιά στραγγαλίζει την όποια προσπάθεια για επαναστατική θεωρία γιατί από την μια είναι ένα κίνημα με λαϊκίστικες και από την άλλη ελιτίστικες πολιτικές νοοτροπίες. Και η παραδοξότητα έχει συνέχεια , έχω βιώσει χαρακτηριστικά το εξής, όταν δημιουργείτε είτε σαν πρακτική ειται σαν θεώρηση κάτι πρωτοτυπώ από εγχώριους συντρόφους/ες όχι μόνο λοιδορείτε αλλά και αποξενώνετε, αντίθετα εισαγάγετε από το εξωτερικό ότι μπαρούφα φαντάζεστε (για το έξω και το μέσα δεν θα συζητήσω εδώ) που είναι ρε σεις ενώ από την μια μεριά λέγετε ότι το αναρχικό κίνημα στη Ελλάδα είναι από τα ποιο ζωντανά – δυναμικά, από την άλλη δεν έχει να προσφέρει ένα πρακτικό εγχείρημα μια τάση που να αποτελέσει παράδειγμα για τους συντρόφους του εξωτερικού; φυσικά ξέρω την απάντηση που θα δοθεί, μα η μολότοφ...
Για να δούμε τι λέει ένας διανοούμενος σύντροφος για το σοβαρό αυτό ζήτημα
Συμφωνώντας με την διατύπωση του συντρόφου Ρομπέρτο Αμπροσόλι, το 1984 – που την έκανα σημαία μου – ότι: «…Το αναρχικό κίνημα υποφέρει από μια δυσκολία στην πολιτική-πολιτιστική του μετάδοση: οι αναρχικοί προσπαθούν να παρουσιάσουν το σχέδιό τους για την κοινωνική αλλαγή, αλλά δεν είναι ικανοί να γνωστοποιήσουν τους λόγους που το πιστεύουν. Αυτό οφείλεται στο ότι το σχέδιο για την κοινωνική αλλαγή παρουσιάζεται στους πιθανούς «πιστούς» χωρίς να συνοδεύεται από μια κατάλληλη και συναφή κοσμοθεωρία .
Χωρίς δηλαδή μια γενική θεωρία της ύπαρξης και των σχέσεων (ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση κλπ.) στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να βρουν μια ταυτότητα, συνδεδεμένη με το αναρχικό ηθικό ιδανικό. Το καθήκον, να εφοδιαστεί η αναρχική προοπτική με μια επαρκή, ζωντανή θεωρία, έχει αφεθεί στην πρωτοβουλία ξεχωριστών ατόμων, που μόνα τους πρέπει να ανακαλύψουν τους τρόπους απελευθέρωσης τους από τη σκλαβιά και τη φαντασιακή κυριαρχία. Σαν συνέπεια έχουμε, να παρουσιάζεται μια πολλαπλότητα ερμηνειών, απ’ αυτούς που κατάφεραν να πετύχουν κάτι τέτοιο, που… ναι μεν, μπορεί να μη διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, αλλά δεν έχουν και ένα κοινό πλαίσιο αρχών και κατεύθυνσης,
Η έλλειψη μιας αυτόνομης και αυθεντικής ζωντανής φιλοσοφίας, περιορίζει την πιθανότητα διάδοσης της ελευθεριακής κοινωνικής προοπτικής, και επίσης αναγκάζει τους αναρχικούς να αναζητούν την προσωπική τους ταυτότητα μέσα στη φαντασιακή κυριαρχία. Η αναφορά στον ακτιβισμό σαν μια πηγή ταυτότητας (σύνηθες φαινόμενο στο κίνημα) λύνει επιφανειακά το πρόβλημα, γιατί ο ακτιβισμός, ειδικά της ιδιαίτερης αναρχικής μούχλας, δεν μπορεί να καλύψει όλες τις πλευρές της ύπαρξης, και αφήνει ακάλυπτους διαφόρους τομείς της προσωπικότητας στην επιρροή της φαντασιακής κυριαρχίας. Ο ακτιβιστής δεν είναι αρκετός ώστε να εκφράσει ολοκληρωτικά τον αναρχικό.
Η κατάσταση αυτή απαιτεί μια συλλογική αντιμετώπιση και μελέτη, με στόχο την οικοδόμηση μιας αναρχικής ζωντανής φιλοσοφίας, που θα είναι μια ανάμεσα σε πολλές άλλες, αλλά η οποία θα περιέχει τις γενικές αρχές και τα όρια αυτού του ξεχωριστού τρόπου αντιμετώπισης των πραγμάτων (και έτσι, αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής, ακόμη και καθημερινά), και η οποία θα είναι συνδεδεμένη με την ελευθεριακή άποψη της κοινωνικής οργάνωσης,. Για να κατακτήσουμε αυτόν τον πραγματικά φιλόδοξο στόχο, πρέπει οπωσδήποτε να δώσουμε πρώτα ένα θετικό ορισμό της έννοιας της ελευθερίας …».
Το ποιοι σαμποτάρισαν όταν παλιά πήγα να δημιουργήσω ένα κέντρο ελευθεριακών μελετών και γιατί δεν έγινε; μα όλοι αυτοί με την νοοτροπία το Θ. Που είναι ενάντια στους ειδήμονες.
ΥΓ. Συντροφισα Θάλεια όπως διαπίστωσες πάσχω από ακατάλυτο ναρκισσιστικό υπέρ εγώ ( παλεύω να το διευθετήσω και δεν τα έχω καταφέρει, ακόμα παλεύω τις αντίφασης μου) γιαυτό σε παρακαλώ μην απαξιώνεις την εριστικότητα μου, είμαι εριστικός γιατί. Δεν υπάρχει μόνο η αρχαία σκουριά αλλά και ο χρυσός. “Ανήκω” στην Εριστική σχολή, δηλαδή στην πρώτη παγκοσμίως μεγαρική (από τα Μέγαρα) σχολή της λογικής και της διαλεκτικής, πνευματικούς μου προγονούς θεωρώ αυτούς, τους μύστες και τον μυστικισμό τους συχαίνομαι, η αναρχία πιστεύει εκτός των άλλων στο, ουδέν κρυπτό – μυστικό - υπό του ήλιου.
Οι ταξικοί και πνευματικοί μου πρόγονοι
Μέγαρα
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B1
Μεγαρική
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE
Λογικής
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C121/40/240,1140/
από καποιος μεταναστης 23/08/2015 1:41 μμ.,
{...} Σχεδον τριαντα χρονια πανε απο την εποχη που ψαχνιομουνα πολιτικα και στην διαδικασια αυτη ειχα συνομιλησει ωρες ατελειωτες με τους περισσοτερους βετερανους αναρχικους απο τη συσπειρωση μεχρι τον Καραπλη και τους συντροφους του, απο την παλια Κεραμεικου μεχρι την Λελας Καραγιαννη απο Σαλονικη μεχρι Χανια , συντροφους και συντροφισσες που εσυ και ολοι οι οπαδοι του «επιστημονικου» (τρομαρα σας) σοσιαλισμου δεν θα φτασετε ουτε στο ελαχιστο ποτε.{...}
{...} Τον Μεριζιωτη τον ξεχωριζω για πολλα πραγματα, κυριως ομως για τη σταση του . Αν και δεν δισταζει ποτε να πει τι εχει στο μυαλο του χωρις να χαριζεται ουτε σε δοκιμασμενους συντροφους, δεν το επαιξε ποτε μεντορας, δεν την ειδε ποτε διανοουμενος, δεν αντιμετωπισε ποτε πατερναλιστικα αλλους συντροφους. Παντα μιλαει στα ισα με ολους ειτε παλιους ειτε νεους στο χωρο, ποτε αφ’ υψηλου ποτε δε σνομπαρει και δε δισταζει να εμπλεκεται και σε δημοσιες συζητησεις αδιαφορωντας για την εικονα του με παθος.Τον θυμαμαι να ξενυχταει συζητωντας με καμποσους απο μας πιτσιρικαδες τοτε, μεχρι που τελειωναν τα τσιγαρα και στριβαμε τσιγαρα απο τις γοπες στα τασακια.Οπως και το παθος με το οποιο ηθελε να μοιραζοταν κατι ενδιαφερον που θα ειχε διαβασει , με οποιον συναντουσε για μερες.Νανε καλα παντα. {...}
https://athens.indymedia.org/post/1548104/
https://athens.indymedia.org/post/1546653/
1. Λένε ότι το περιορισμένο λεξιλόγιο, αναδεικνύει και την περιορισμένη σκέψη του ατόμου, λέω ότι και η ακατάσχετη πολυλογία είναι η αντεστραμμένη εικόνα του περιορισμένου λεξιλογίου, είναι και αυτή περιορισμός της σκέψης.
Άλλες λέξεις εκτός από της, σπίλωση, φωτογραφίζει, συκοφαντεί, λασπώνει,κλπ δεν ξέρετε . Αν αυτές της λέξης τις αναγάγω σε επάγγελμα έχουμε ένα τύπο πολυπράγμων δηλαδή: είναι σπηλαιολόγος, φωτογράφος, καλλιεργητής σύκον, εργαζόμενος σε σπα, ιαματικά λασπόλουτρα κλπ.
Που είδες/είδατε ότι καταφέρομε ενάντια στην ΑΠΟ ρε @ που λες/λέτεσυνέχειαεδώ μέσα Λάσπη 1571909 από @ 09/09/2015 1:46 πμ., 1571909
επειδή το λέτε συνέχεια και έχει καταντήσει τροπάρι για ξαναδείτε το νήμα, μόλις δημοσίευσα άρχισαν οι υπαινιγμοί και η απαξίωση, από εδώ και κάτω
Συντροφικά από @ναρχικός 03/09/2015 6:02 μμ., 1571637
Με το ζόρι G δεν γίνεται τίποτα. από @ 04/09/2015 2:31 πμ., 1571652
και εδώ: Κάτι τελευταίο από G 04/09/2015 8:59 μμ., 157169 εκτός τον άλλων λέω
“... Πονάω όμως περισσότερο γιατί σύντροφοι/ες από τον κύκλο της φωτιάς με μεγάλη κινηματική εμπειρία επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη του παρελθόντος ( ένωση,συσπείρωση) με συγκεντρωτικά σχήματα...”
θα μπορούσαν κάποιοι από τον κύκλο της φωτιάς είτε να υπερασπίσουν την θέση τους περί κεντρικού πολιτικού σχήματος, (που εγώ ονομάζω συγκεντρωτισμό), ειται να πουν ότι κάνω λάθος. Αντα φτου άρχισε/τε την σολομωνική.
Σας πείραξαν τα ακολουθιτές /βαστάζους; μα μιλάω για όλους /όλες αυτούς που ειδικά στης γενικές συνελεύσεις του χώρου και γενικά δεν τοποθετούνται και δεν περνούν θέση για πολλά θέματα (πόσοι,πόσες μιλάνε σε συνελεύσεις; ή παίρνουν θέση δημόσια για ζητήματα; ) μιλάω για αυτό που έλεγε ο φιλόσοφος Ηράκλειτος (πατέρας της διαλεκτικής) ότι: “δύστυχος η πλειοψηφία των ανθρώπων παρόντες απουσιάζουν” τι ήθελε να ποιεί ο σοφός που τον ονόμασαν και σκοτεινό; βρείτε το.
2. Φίλοι μου η αναρχία για να υπάρξει απαιτεί και είναι σχεδόν το άκρον άωτο της συμμετοχής, χωρείς την κουλτούρα της συμμετοχής ακόμα και σε μια μελλοντική επαναστατική κοινωνία πάλη το σύστημα της ανάθεσης θα επικρατήσει, γιατί; μα γιατί τα κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα επιζητούν διευθέτηση, λύση.
3. Ο Θ. και εσείς όλοι που μου την πέφτετε χωρίς πολιτικά επιχείρημα, τελικά ποιοι είστε; οι τιμητές όλης της ΑΠΟ; και επειδή ο Θ. αγαπάει τα δημώδη “η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται” έτσι θα αντιμετωπίζετε την κρητική που πιθανών στην πορεία προκύψει; με απολιτικα επιχειρήματα ψυχιατρικού τύπου; (φυσικά κάποιοι θα πουν, εξαρτάτε από την κριτική, αν είναι καλοπροαίρετη...) σύντροφοι/ες καλή οργάνωση και καλούς αγώνες.
4. Είμαι εγώ που εδώ και πολλά χρόνια έχω κριτικάρει και στηλιτεύσει το φαινόμενο ναι είναι 300 αναρχικοί/ες σε συλλογικότητες και 10.000 ως άτομα, είμαι εγώ που έχω ποιοι ότι αυτό το φαινόμενο απαξιώνει και εκβιάζει την έννοια της συλλογικότητας, και μου λέτε διάφορα εδώ; τις ξέρετε τις θέσεις μου; αν όχι βρείτε τες, αν ναι ντροπή σας να μου λέτε αυτά που λέτε.
Μίλησα για την ευθύνη διάσπασης των αγώνων που έχουν και τα δυο σχήματα που (όχι τώρα όπως ψευδός λέτε αλλά εδώ και τέσσερις μήνες, τα γραπτά υπάρχουν) δημιουργήθηκαν, και πείτε μου τώρα σε (εποχές δύσκολες όσο αφορά την συμμετοχή) εκδηλώσεις η πορείες κλπ θα πηγαίνουν η μεν στους δε η θα γίνει αυτό που γίνετε χρόνια τώρα στο χώρο, ποιος την καλεί την πορεία; α... δεν πάω γιατί διαφωνώ, ή δεν μου αρε οι φάτσες τους.
5. Έκανα τον μαλάκα δεν μίλησα (εδώ κάνω την αυτοκριτική μου) για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στις οργανωτικές διεργασίες όταν:
Μάλλον ο Θ. , και η συλλογικότητα που είναι, φέρατε στο οργανωτικό τα φιλαράκια (από αμπελόκηπους μεριά) που έγινε συλλογικότητα δυο και μετά τριών άτομον, και άρχισαν να κωλύουν της διαδικασίες, αυτά τα φιλαράκια που είναι τώρα; με εσάς στην ΑΠΟ η στους άλλους;
Έκανα τον μαλάκα όταν άτομα από το άλλο τώρα σχήμα “Αναρχικές Συλλογικότητες” (διευκρίνηση τα σχήματα δεν είχαν δημιουργηθεί τότε) έφεραν στης διαδικασίες του μόλις συσταθείς σε ομάδα αναρχομπολσεβίκους από τα Εξάρχεια, που και αυτή έφεραν κωλύματα στις συζητήσεις.
Έκανα τον μαλάκα όταν μάλλον ο Θ. Και η συλλογικότητα του υπερασπιζόμενη τα φιλαράκια όταν αυτά μετά από μια διένεξη , δημοσιά είπαν ότι η συλλογικότητα που συμμετείχα έκανε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών, και εσείς ενώ συμμετείχαμε στην ίδια διασυλλογική την αυτοδιευθιση, όχι μόνο δεν πήρατε θέση άλλα ύπατε και εγγράφως ότι ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ κάναμε πλάτες, τι σεβάστηκαν ρε οι παλιοί σύντροφοι; έμενα; ( εδώ σε αυτό το νήμα μιλάω για τον ευτο μου και δεν εκπροσωπώ κανέναν) ξέρετε ρε τι ήταν αυτό για μένα που είμαι μιας άλλης γενιάς; που όταν μας έλεγε κάποιος σου γαμώ την μάνα ήταν σημείο για αιματοχυσία, αν δε το έπαιρνε πίσω;
Ξέρετε τι είναι για μένα ρε η αναγωγή αφού η συλλογικότητα που συμμετείχα εξ αντικειμένου έκανε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών αφορά και έμενα γιατί ήμουν μέλος της συλλογικότητας; και μέχρι τώρα το “εξ αντικειμένου” δεν το έχετε πάρει πίσω; ότι ήταν σημείο για αιματοχυσία; το ξέρετε ρε, και έκανα τον μαλάκα για χάρη του οργανωτικού και τώρα μου λέει ο ελεεινός Θ. Ότι είμαι κακομοίρης, προπέτης και σπιλωτής!!
Την ομάδα που συμμετείχα την βρήκα συγκροτημένη και είναι μια συλλογικότητα αναλογικά με του πιο νεαρότερους/ες (ηλικιακά) συντρόφους, τους σεβάστηκα και βεβαίας θα κάνουν λάθη, τα άτομα και ο Θ. Προφανώς παλιός στο κίνημα πια είναι η αγάπη του για τους νέους/ες συντρόφους και πιο η διαπαιδαγώγηση του; το ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ; έχω ποιοι και έχω κριτικάρει αρκετούς στον χώρο (ειδικά παλιούς/ες) ότι παρόλες τις ικανότητες που είχαν/έχουν δεν τις θέτουν για το καλό του κινήματος γιατί τους τρώνε τα πάθη τους.
ΥΓ. 1 Στα τριάντα πέντε μου χρόνια κινηματικής ζωής προκαλώ- προσκαλώ όποιον / όποια συκοφάντησα και μάλιστα με ζητήματα ηθικής τάξις, ναρκωτικών και άλλες αηδίες να το πουν δημόσια και θα κάτσω δημόσια στην πλατεία Εξαρχείων να με φτύσουν.
ΥΓ 2 α) όταν λέω ότι δεν πήγα το νήμα στις συζητήσεις και εδώ μπορεί να μπουν πολύ λίγοι να το δουν το εννοώ, β) αν προκληθώ και άλλο θα βγάλω τα μειλ με την επικοινωνία γύρω από το κάνουμε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών στη δημοσιότητα.
Σημείωση
Κοίτα ρε συ: από Δώσε πόνο Δεν χρειάζεται κανένας για να διασύρει ένα Μεριζιώτη, το κάνει από μόνος του 1571921
Μάλλον ο @ εδώ 1571928 έχει δίκιο
Όπως λέω πιο πάνω 1571880 στη “... Συντροφισα Θάλεια όπως διαπίστωσες πάσχω από ακατάλυτο ναρκισσιστικό υπέρ εγώ ( παλεύω να το διευθετήσω και δεν τα έχω καταφέρει, ακόμα παλεύω τις αντίφασης μου), ...” ρε συ δείξε λίγη κατανόηση άρρωστος άνθρωπος είμαι.
Ρε συ τη θα κάνετε με τους αρρώστους στην κοινωνία που ευαγγελίζεστε όπως λέει και και μια πιο πάνω άκου ευαγγελίζεστε ( από το άγγελος και το ευαγγέλιο).
Ρε συ δεν ήμαστε στην Ισπανία που από παλιά όταν εντασεσε σε μια αναρχική οργάνωση σου δίνουν δελτίο (ταυτότητα) μέλους που γράφει πότε οργανώθηκες, τι να κάνουμε μπήκα στην αναρχία το 1979 και δεν υπήρχαν /υπάρχουν αυτές οι κάρτες.
Ρε συ αν κατάλαβα καλά ποίος είσαι, όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση φιλάθλων παναθηναϊκού. (βέβαια μικρός τότε)
Το ότι οι αναρχία έχει τραβήξει κόσμο από κόμματα, ακόμα και δεξιά και από φασίστες αυτό είναι θετικό, όπως θετικό και ότι εσύ έφυγες από εκεί και μπήκες στην αναρχία.
Όπως λέω εδώ: 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα αστειευόμενος άλλα με μια δόση αλήθειας ότι “δεν μπορείς ρε φίλε το βράδυ να πέφτεις για ύπνο σταλινικός και το πρωί να ξυπνάς ελευθεριακός”, θέλει μια διαδικασία μια αυτοανάλυση μια ενδοσκόπηση, όλοι αυτοί που το πρωί ξύπνησαν ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές κουβάλησαν τα πολιτικά ήθη του αριστερισμού στον αναρχικό χώρο.
Ρε συ λες “...Γιατί από όσο ξέρω δεν εμφανίστηκε στα τέλη του 70 όπως γραφει συνέχεια, αλλά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80...”
Τι σε χαλάει ρε, δεν πειράζει “πέντε πάνω πέντε κάτω στο φινάλε θα την βρούμε” τα ίδια επιχειρήματα έλεγες και κάποτε που είχαμε διαπληκτιστεί σε μια κατάληψη Πολυτεχνείου, τι έγινε κομπλάρεις που είμαι τρία - τέσσερα χρόνια ποιο αρχαίος στον χώρο, με είσαι και ηλικιακά πιο μικρός.
Ρε συ ξεφτίλα ξέρει και το έχω γράψει στην ανοικτή μου επιστολή ότι κατάγομαι από μια πάμφτωχη πολύτεκνη οικογένεια και ότι έπρεπε να δουλέψω, και ότι από τα μέσα του 1981 μέχρι τα μέσα του 1984 διαδοχικά και ανά εννεάμηνο που ήταν η σύμβαση των ναυτικών τότε, παρκάριζα σαν δόκιμος ηλεκτρολόγος και στην ξενιτιά στα λιμάνια τι να έκανα να πήγαινα στην αναρχική ομάδα Κουκουβάουνες η του Ροτερνταμ;
Δεν λογοδοτώ σε εσένα ρε άθλιε, άλλα στην αναρχία, δείτε σύντροφοι/ες ένα δείγμα από τα προσωπικά μου δεδομένα (από το ΝΑΤ), μήπως να σκαναρω και το φυλλάδιο;
Ρε συ λες για παλιά κίνηση ομοσπονδίας από Πειραιά τι δουλεία είχα/έχω, με το Μάκη και του λοιπούς παροπλισμένους πολιτικά τώρα και που και τότε διαφωνούσα μαζί του.
Ρε συ λες στα προσυνεδριακά ότι λέω ψέματα ότι ήμουν ο αρχαιότερος, ρε συ σε όλα τα προκαταρκτικά (όχι στην πανελλαδική στην ΑΣΟΕΕ) που ήσουν εσύ, αλλά και στις τρις πανελλαδικές συνάντησης στα ΤΕΙ Πειραιά ( λέω τρις γιατί μετά αποχώρησα ) που συμμετείχα αναφέρεις και άτομο από Χανιά , μήπως ήταν και ο Βαρδής, ο μόνος πιο παλιός που είναι από την γενιά του πολυτεχνείου; μήπως ήταν και δεν τον πήρε το μάτι μου;
Ρε συ λες “... Και στο κάτω κάτω τι αναμασά και τσιτάρει συστηματικά τους μπαμπάδες και τις μαμάδες όλων των αναρχικών εποχών; Άντε λοιπόν ρε φαφλατά, στο ανάθεμα η έμμα γκόλντμαν και την κατάρα μας νάχει ο μπουαναβεντούρα ντουρούτι. Στο πυρ το εξώτερο και τα έρημα τα ρίφια που δώσαν την ψυχή και τη ζωή τους για την αναρχία...”
ποιος δεινή έστω και διαδικτυακή μάχη με τους σταλινες που βρίζουν τον Ντουρουτι ρε άθλιε, εγώ μαζί με άλλους συντρόφους/ες εδώ που εσύ μπορεί να το θεωρείς αμελητέο.
Εδώ: Επαναστατικές αλήθειες που επιβαβαιώνει η ζωή
και εδώ: Πρέπει ο σταλινισμός να προβάλετε στο indymedia;
νομίζεις ότι δεν έχω τίποτε άλλο καλύτερο να κάνω και ασχολούμαι με διαδίκτυο, πάτα ρε επανάσταση στη Ισπανία και θα σου βγάλει το γκουκλι 50.000 λύματα από αριστερούς που βρίζουν τους αναρχικούς και 5 αναρχικά που ασχολούνται με το θέμα, έχεις πάρει/πάρετε χαμπάρι τον διαδικτυακό πόλεμο, ή νομίζετε ότι είναι εικονικός;
Κοίτα ρε άθλιε στο αφιέρωμα που έκανα για την ταξική και πολιτική μου προγονή Εμα δεν έβαλα αυτό το ελεηνο που λέγετε ότι έγινε πόρνη για να αγοράσει όπλα Έμμα Γκόλντμαν και αν έγινε δεν με ενδιαφέρει γιατί εγώ κάνω πολιτικές βιογραφίες και όχι ανθολόγια.
Ρε συ λες που συμμετείχα/συμμετέχω, να γελάσω, πάντως όχι στην σέχτα σου.
Τι άλλο να σου πω ρε άθλιε πολιτικά σου αφιερώνω αυτο : Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή αναρχικά μέσα και σκοποί;
Εδώ λέω: Αποχαιρετώντας το indymedia
{...} Όπως το διαδίκτυο είναι αντανάκλαση της κοινωνίας έτσι και το indymedia είναι αντανάκλαση του επιπέδου του αναρχικού χώρου, ένας χώρος που φλερτάρει μεταξύ μικροαστισμού και ταξικότητας, μεταξύ κοινοτισμού και ατομικισμού, μεταξύ επανάστασης και συνωμοτικότητας – πραξικοπηματισμού, μεταξύ μιλιταρισμού και αντιμιλιταρισμού, μεταξύ ολοκληρωτισμού και άμεσης δημοκρατίας, μεταξύ συγκεντρωτισμού και αποκέντρωσης, μεταξύ οργάνωσης από τα κάτω και από τα πάνω, μεταξύ διαμεσολάβησης και αντι ... και πλήθος άλλων μεταξύ... αυτός ο μετεωρισμός των μεταξύ που έχει ονομαστή και πολυμορφία είναι που έχει φέρει την αναρχία σε αυτήν την χιμαιρική κατάσταση. http://eleftheriakos.gr {...}
Δείτε τη γίνετε αυτή την στιγμή στο ιντυ. Με τους αναρχικούς/ες, τι ανταγωνισμός και τι διαγκωνισμός υπάρχει, τι εκατέρωθεν καταγγελίες υπάρχουν και θα καταλάβετε για ποια χίμαιρα εννοώ.
Καλύτερα ρε συ το αστικόκαθεστώτος εμείς θα φτιάξουμε μια νέα κοινωνία; “κρατήστε καλά των μικροαστισμό σας” έλεγε ο Όργουελ παρά την πολιτική ηθική και ήθος του Δώσε πόνο, η αστική δικαιοσύνη τουλάχιστον όταν σε καταδικάζει σου αναγνωρίζει κάποια ελαφρυντικά.
Υγ. η επόμενη παρέμβαση μου θα είναι μια μικρή λογοδοσία στο αναρχικό κίνημα, στην αναρχία
γιατί χρησιμοποίησα τόσο πολύ το παλιός τον πρώτο ενικό κλπ.
Γιατί τα γκρουπούσκουλα βάζουν πάνω από όλα το συμφέρον της γκρούπας τους σε σχέση με το γενικότερο κινηματικό συμφέρων.
Συμμετείχα σε πολλοίς αγώνες που διαφωνούσα με τις τακτικές τους σε κάποιος ακόμα και με μέρος του περιεχόμενου τους , άλλα έβαζα πίσω την διαφωνία μου για το καλό του αγώνα, πολλές φορές θέλω να συμμετέχω σε κάποιο εγχείρημα αλλά επειδή διαφωνώ με κάποιος από αυτό στερώ στον εαυτό μου την συμμετοχή και δραστηριοποίηση για να μην δημιουργήσω πρόβλημα στο ίδιο το εγχείρημα, λχ πρόσφατο παράδειγμα πήγα σε κάποιες συναντήσεις για τους ζαπατίστας, όταν είδα μέσα εκεί άτομα με τα οποίο διαφωνώ και είναι εκεί πιο παλιά από μένα έφυγα για να μην δημιουργήσω πρόβλημα. Διαφωνώ με τους αναρχοσυνδικαλιστές αυτής της περιόδου σε παρά πολλά αλλά σε κινητοποιήσεις τους πηγαίνω και τους στηρίζω.
Για το πότε εμφανίστηκαν και πως δρουν τα γκρουπούσκουλα και οι δημοσιοσχεσίτες στον αναρχικό χώρο μιλάω λίγο πιο εκτενέστερα εδώ.
1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα
Επίσης τα γκρουπούσκουλα οι σεχταριστές είναι ένας σοβαρός λόγος -όχι ο μοναδικός- που έφυγε και φεύγει κόσμος από την αναρχία και μένουμε πάντα σχεδόν ένα νεολαιίστικο κίνημα ηλικιακά και δεν υπάρχει ηλικιακή διαστρωμάτωση, μέχρι πρότινος εγώ και άλλη 4-5 είμαστε κινηματικά ενεργοί από την δεκαετία του ογδόντα.
Θ. Αν δεν βλέπεις το εαυτό σου σε αυτα που περιγράφω ή αν γίνομε υπερβολικός και αυτά δεν συμβαίνουν στον χώρο που θέλει να λέγετε κίνημα ΜΗΓΙΑΣΟΥ.
2. Ήμουν όχι ισχνή μειοψηφία αλλά ο μόνος που υποστήριξα ότι πρέπει στις συζητήσεις αλλά και στο συνέδριο και στην ομοσπονδία- αν δημιουργηθεί- να βρεθεί μια φόρμουλα να συμμετέχουν και άτομα, εννοείτε ότι η πρόταση μου δεν πέρασε, αντίθετα σχηματίστηκαν “τυχοδιωκτικά” κάποιες “συλλογικότητες” μέχρι και δυο ατόμων για να συμμετέχουν στης προσυνεδριακές διεργασίες , και κάποιοι χωρίς να ρωτήσουν τους έφεραν με το έτσι θέλω, αφού αυτοί που ήρθαν δεν συμμετείχαν στην πρώτη διακινηματική συνάντηση που έγινε την ΑΣΟΕΕ, ούτε είχαν πάρει θέση στο αρχικό συμφωνημένο πλαίσιο και τις λεγόμενες “κόκκινες γραμμές” που πήγαν περίπατο, αυτά και κάποια άλλα με έκαναν να αποχωρήσω και από τις διεργασίες και από την ομάδα που συμμετείχα γιατί και αυτή δεν ήταν άμοιρη ευθυνών.
Σε όλες της συναντήσεις και στα προσυνεδριακά που παραβρέθηκα καθόμουν λίγο πίσω γιατί ηλικιακά και κινηματικά ήμουν ο μεγαλύτερος και έδινα προτεραιότητα στους νεότερους/ες.
Φανταζόμουνα το συνέδριο σαν έναν πανηγυρικό οργασμό θέσεων και απόψεων επίσης ένα κρεσέντο αναλύσεων του τώρα και της συγκυρίας , είχα μεγάλες προσδοκίες και διαψεύστηκα, οπως ότι αντιμετώπισα ένα “χάσμα γενεών” και δεν αφέθηκα εμποδίστηκα να συμβάλω με της λίγες γνώσης μου και εμπειρία. Κάποιοι “παλιοί” σύντροφοι ήρθαν και συμμετείχαν στα προσυνεδριακά μετά από την υποχώρηση μου, (δεν λέω ότι έγινε σκόπιμα).
3. Όταν προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα (που είχα προβλέψει) ήμουν επαρχία, και όταν με πήρε σύντροφος τηλέφωνο ήμουν παραλία μου είπε για την στάση ομάδων και ατόμων για το δημοψήφισμα, που άλλοι ήταν υπέρ και άλλοι δεν έπαιρναν ξεκάθαρη θέση ενάντια, έπαθα κατάθλιψη παράτησα το μπάνιο (ιαματικό για μένα) πήγα σε ίντερνετ καφέ και είδα, για δυο μέρες δεν έκανα μπάνιο., όταν επέστεψα έγραψα αυτό το μικρο και ασήμαντο άρθρο.
Λέγοντας "...Η παρέμβαση αυτή αφιερώνεται πρωτίστως στους αναρχικούς/ες και τους αναρχίζοντες που μας έπρηξαν από το τον Γενάρη προτείνοντας άλλοι άμεσα και άλλοι έμμεσα ότι πρέπει εμείς οι αναρχικοί να ξεκολλήσουμε από ιδεολογικές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες και να ψηφίσουμε αριστερά ως μια προοπτική υπέρβασης της συγκυρίας, (αυταρχική δεξιά κυβέρνηση, επέλαση του νεοφιλελευθερισμού κλπ). Επίσης αφιερώνεται στους αριστερούς /ες που τώρα κλαίνε σαν μωρές παρθένες (ποιητική αδεία ας μην μου την πέσουν οι φεμινίστριες)..."
Η χαμένη τιμή της αριστεράς https://athens.indymedia.org/post/1547164/
4. Επίσης αυτό το χάλι ο κατακερματισμός του αναρχικού κινήματος, αυτές οι ντροπές βλέπε λχ Θεσσαλονίκη, Πάτρα, αυτή η σεχταροποίηση, αυτή η κατάσταση όπου ένα κομμάτι του χώρου μαρξίζει και φλερτάρει με τον μπολσεβικισμό, ένα άλλο με τον μεταμοντερνισμό και ένα τρίτο είναι περιχαρακωμένο γύρω από βεβαιότητες του παρελθόντος, και μετά από σχεδόν 35 χρόνια κινηματικής ζωής (που πάλεψα στο μερίδιο που μου αναλογούσε με λάθη παραλήψεις και ανεπάρκειες αλλά και με πάθος και αγάπη) να δω ένα χώρο να μετασχηματίζεται σε ιστορικό κίνημα ζωηρό και ρωμαλέο χωρίς ιδεοληψίες και περιχαρακώσει.
Τώρα έρχονται κάποιοι άθλιοι λένε και θα πούνε, αν πονάω κε... ψυχολογικοποιούνε τις ενστάσεις μου και την κριτική μου ; θα δεχόμουν, το ότι, εδώ σύντροφε κάνεις λάθος εκεί μιλάς σωστά, εκεί είσαι υπερβολικός, θα δεχόμουν, το ότι, σύντροφε οι γενικότερες κοινωνικές και παγκόσμιες συνθήκες είναι δυσμενής άκρος αντεπαναστατικές και αυτό έχει αντανάκλαση στα κινήματα, όπερ χαμήλωσε λίγο τα φτερά σου γιατί θα τα κάψει ο ήλιος.
Είμαι εδώ και καιρό μια “φωνή βοώντος εν τη ερήμο”, και την διαστροφική αντίφαση που λέει από την μια εμείς ως αναρχικοί δίνουμε έμφαση μέσα από το αξιακό μας στην ατομικότητα σε παραλληλία με την κοινωνικότητα και από την άλλη στην πράξη όταν μιλάει ένα άτομο να απαξιώνετε μέσω της ψυχολογικοποίησης δεν το δέχομαι.
5. Όταν κάποιες ομάδες σε μια από τις πανελλαδικές συναντήσεις κατέβασαν τις θέσης τους ήταν τέτοια η διαδικασία που δεν μπορούσα να εκφέρω ένσταση σε ζητήματα που είναι και άπτονται του αναρχικού αξιακού- φαντασιακού, και με αφορμή δημοσιοποίησα αυτό στο ιντυμιντια ποιος/ποια έδωσε σημασία; κανείς, δείτε ένα δείγμα (και προσέξτε ημερομηνία δημοσίευσης γιατί τότε ήμουν ακόμα στης διαδικασίες:
Μερικά δείγματα:
{...} Πολλοί σύντροφοι επηρεασμένοι από μια μαρξιστική λογική αναπαράγουν το σκόπιμο λάθος των μαρξιστών που λένε ότι η οικονομική – κοινωνική εκμετάλλευση προηγήθηκε της πολίτικης αλλοτρίωσης - καταπίεσης, ανάγοντας την οικονομία σαν την βάση της κοινωνίας και την πολιτική εξουσία σαν το εποικοδόμημα. Για εμάς δεν υπάρχει διαχωρισμός και όταν ένα επαναστατικό ρεύμα επικαλείται μόνο την οικονομική και όχι και την θεσμική αλλαγή κάνη μισή επανάσταση. Αυτή η παραπλανητική θεώρηση ότι αλλάζοντας μετασχηματίζοντας της παραγωγικές σχέσης στην κοινωνία αλλάζει και το εποικοδόμημα πολίτικη εξουσία – κράτος και μεταβάλλοντας την υπόθεση της πολιτικής και οικονομικής χειραφέτησης σε στάδια είχε ολέθρια αποτελέσματα για την υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομουνισμού στην ανθρωπότητα και πήγε το κοινωνικό ζήτημα διακόσια χρόνια πίσω. {...}
{...} Δεν αντιλαμβανόμαστε (σαν τους μαρξιστές) τον κομμουνισμό σαν αναγκαιοκρατία και ένα παραγωγήστικο μοντέλο που συνεχώς θα αναπτύσσεται, η κοινωνία που θέλουμε θα είναι πιο λιτή σε σχέση με τη κατασπατάληση των φυσικών πόρων και της ανθρώπινης εργασίας που προάγει ο καπιταλισμός αλλά αυτή την λιτότητα θα την αποφασίσουμε όλοι μας ως κοινωνική συνθήκη γι αυτό και θα είναι μια πράξη ελευθερίας σε αντίθεση με μορφές οικονομικής λιτότητας που προωθεί ο καπιταλισμός και οι πολιτικές ελίτ που τον εκπροσωπούν σε ορισμένες χώρες (λόγο κρίσης ) και είναι μια πράξη επιβολής.
Παράλληλα ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να ζει μόνο για το ψωμί (ριζικές ανάγκες) αλλά και από πνευματική τροφή και σε έναν κομουνισμό που δεν εκπληρώνει και δεν αφήνει ελεύθερο χώρο για της πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων, την ατομική δημιουργικότητα, την φαντασία , το παιχνίδι , το ονειρικό στοιχείο και την αισθαντικότητα ως βασικά συστατικά της δημιουργικότητας δεν μπορεί να σταθεί η παλιά αλλά και νέα αξιωματική θέση ότι ο κομουνισμός είναι το πέρασμα από το «βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθέριας» . Ένας κομμουνισμός που δεν εκπληρώνει και δεν πραγματώνει τις πνευματικές ανάγκες είναι κομμουνισμός των στρατοπέδων {...}
{...} Το άτομο μέσα σε αυτή την νέα κοινωνία που θέλουμε δεν το αντιλαμβανόμαστε σαν το στάχυ μέσα σε ένα χωράφι από στάρι, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε αντιλήψεις που ισοπεδώνουν και δεν αναγνωρίζουν την ατομικότητα εξ ονόματι μιας ισοπεδωτικής ισότητας που προωθεί ολοκληρωτικές κοινοτιστικές αντιλήψεις Και θέλει , ή οι περιγραφές της προσμοιάζουν ως πρότυπο τις κοινωνίες των μυρμηγκιών ή των μελισσών.
Ανάμεσα στις πολιτικές θεωρίες, ο αναρχισμός συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που επεξεργάστηκαν, με τη μεγαλύτερη πληρότητα και αυθεντικότητα, ένα πρόταγμα κοινωνικής μεταβολής προς την κατεύθυνση του κοινοτισμού. Η πιο χαρακτηριστική πλευρά του ελευθεριακού κοινοτισμού πηγάζει από το γεγονός ότι ο αναρχισμός στοχεύει στη δημιουργία μιας κοινωνίας, στην οποία συνυπάρχουν ταυτοχρόνως και η ατομική ελευθερία και η κοινωνική ισότητα, και γι' αυτό προτείνει φιλόδοξα τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής οργάνωσης, όπου, για να χρησιμοποιήσουμε τη διάσημη έκφραση του Μπένζαμιν Κονστάν, η ελευθερία των αρχαίων και η ελευθερία των μοντέρνων μπορούν να συνυπάρχουν, δίνοντας τόπο σε μία κοινωνική ισορροπία που δεν έχει ανάγκη καμία θεσμική μορφή καταναγκασμού.
Από αυτήν την άποψη, φαίνεται ιδιαιτέρως ελκυστική η έκφραση που επινοήθηκε, εδώ και μερικά χρόνια, από τον Alain Ritter. Αυτός χρησιμοποίησε, προκειμένου να προσδιορίσει τον κεντρικό αξιολογικό πυρήνα του αναρχισμού, την παράδοξη έκφραση «ατομικιστικός κοινοτισμός». «Ο ανθρωπολογικός τύπος που προτείνεται ως επιθυμητός από τον αναρχισμό», έχει γράψει σε ένα άλλο κείμενο ο Αmedeo Bertolo , «δεν βρίσκεται εξ ολοκλήρου ούτε στο κοινωνικό ούτε στο άτομο, αλλά σε μία συνεχή και ανεπίλυτη ένταση ανάμεσά τους. Εάν κυριαρχεί το κοινωνικό, ακόμα και υπό δημοκρατική μορφή, υπάρχει τυραννία. Εάν κυριαρχεί το άτομο, υπάρχει αποσύνθεση και απώλεια του νοήματος. Η αναρχία είναι ζηλότυπα ατομικιστική, αλλά και γενναιόδωρα κοινοτική. Και έχει πλήρη συνείδηση ότι το άτομο που είναι ανεπανάληπτο είναι αναπόφευκτα και κοινωνικό προϊόν και κοινωνικό υποκείμενο». {...} (1)
Στην συνέχεια βάζω ένα απόσπασμα θέσεων του ανεπανάληπτου συνεδρίου της GNT που έγινε ένα μήνα πριν τα επαναστατικά γεγονότα το Μάιο του 1936, τι λέτε τα έβαλα έτσι και χωρίς λόγο;
Για να μην μακρηγορώ (που μάλλον έγινε) και ξέροντας ότι αυτό το νήμα λίγοι θα το δούνε (άμα ήθελα θα το πήγαινα στης συζητήσεις) ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΤΩ πλήρως σε αυτά που λέω και να προχωρήσει, να εξελιχθεί το κίνημα σε νέες διαδρομές και διεργασίες στο εσωτερικό του και στην κοινωνία που εγώ δεν έχω συλλάβει ή φανταστεί.
* Yianiris , όλη η ουσία βρίσκετε σε αυτό που λες: “...Είναι πολύ διαφορετικό να υπάρχουν διαφορετικές αφετηρίες και να συμπράξουν στο μέλλον από το να ξεκινήσουν μαζί σαν ένα και να διαχωριστούν. Τα εγχειρήματα αυτά είναι όσο δύσκολα όσο και επικίνδυνα, γιατί τώρα θα υπάρξουν δύο αναρχίες, η σωστή και η λάθος, η καλή και η κακιά...”
* @θ 1571787 , συμφωνώ με αυτό που λες: “... Επισης υπαρχει περιπτωση να αρχισει και κανεις αλλος να αρχισει να λεει τι συνεβη τα τελευταια 3 χροννια οποτε μπορει να ακολουθησει ξεκατινιασμα κατι που δεν νομιζω να το θελει κανεις...” όμως χωρίς να υποτιμάω τις Κατίνες αυτό, πολλές φορές έχει αποτελέσει άλλοθι και εμπόδιο για να μην συζητηθούνε δημόσια τα κακώς κείμενα του χώρου για να βελτιωθούμε, και να συζητιούνται ιδιωτικά σε παρέες, σε καφέ και μπαράκια.
* @ ... 157179, την ώρα που τελείωνα το κείμενο σε είδα, λάσπη ε... το ίδιο κλισέ χρονιά τώρα δεν βαρεθήκατε;
Τέλος
Σχετικά για το αν υπαρχή πόνος για το κίνημα, σε αυτούς που θα προσπαθήσουνε να ψυχολογικοποιήσουν τα επιχειρήματα μου τους αφιερώνω ένα ποιήματα.
Ευθύνη
Τη ζωή μας πώς ν’ αλλάξουμε
Και το έργο μας από πού αρχίζει;
Φάρσα τα επαναστατικά κινήματα!
Από μέσα μας η αλλαγή ροδίζει.
Την αλήθεια ο ηγέτης δεν μπορεί να κηλιδώνει
Και με το μαχαίρι να διαδίδει.
Να σκεφτώ πρέπει και να ψάξω
Την μία αυτή ζωή να ξαναφτιάξω.
Το κίνημα το επαναστατικό τούς λίγους τρέφει
Και να λιμοκτονούν αφήνει τους πολλούς.
Ψέματα λέει ο ηγέτης όταν ρητορεύει
Για να ηρεμήσει και να συντρίψει τους περήφανους.
Όταν όλοι κι ο καθένας θα ’χουν δει το φως,
Ένα χτύπημα θ’ αρκεί να εξαλείψει
Χιλιάδων χρόνων φρίκης καθεστώς,
Χρόνων γεμάτων φόβο, τρόμο και πολέμους.
Έτσι ξεσηκώθηκαν οι δυνατοί Ρώσοι, οι Φινλανδοί κι οι Γερμανοί.
Κι απ’ αυτούς πριν, όλη η Ευρώπη. Μετά η μαρτυρική Ισπανία.
Ανάγκη από ηγέτες δεν είχανε τα χρόνια εκείνα.
Μια μέρα μόνοι τους θα ξεσηκωθούν ξανά.
Κάθε εξουσία μπορεί να συντριβεί,
Αν ο καθένας μας βρει τον τρόπο
Τις αδικίες τις πολλές να εμποδίσει,
Σε Λένιν να προδώσουν να μην επιτρέψει.
Τα εργοστάσια θ’ αυτοδιευθύνονται
Με «συμφωνίες» κι όχι με «διαταγές».
Ο καθένας κι όλοι μαζί να δράσουν θα ’ναι ελεύθεροι
Το θάρρος παίρνοντας με πράξεις συλλογικές.
Ο καθένας του εαυτού του μόνο θα ’ναι άρχοντας,
Υπεύθυνος θα είναι πάντα για ό,τι κάνει.
Μόνο στα χέρια του κάθε εξουσία πάντα έχοντας
Σωτήρα του εαυτού του ποτέ άλλον δεν θα κάνει.
Τσακίστε λοιπόν την δύναμη κάθε κακού.
Καλλιεργείστε τους νέους.
Διδάξτε τους ανόητους.
Η μεγάλη Καινούργια Μέρα ανατέλλει!
Γρηγόρη Νέστωρ Ρουντένκο 195
Σημείωσης:
1) ξανά ποστάρω το νήμα:
H κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα;
https://athens.indymedia.org/post/1503860/
2) έχω δηλώσει ότι φεύγω από το ιντυ, δεν ξανά γράφω, αυτή είναι η τελευταία μου παρέμβαση, εξόν και δεκτό προκλήσεις.
από Θ. 6/9/15 07/09/2015 8:05 πμ.
Για τον @ προσεχε...
Τα "πρόσεχε" να τα λές αλλού... Όχι σε μένα γιατί δεν καταλαβαίνω από τέτοια, αντιθέτως….
Να τα έλεγες σε αυτόν τον κουτοπόνηρο που μου ήθελε κι ανακοινώσεις στο ιντιμίντια απαιτώντας διαφάνεια! Κι αφού "ενημερώθηκε" δήθεν, με ένα σχολιάκι περί μικροφωνικών κι άλλων αστείων (από εσένα ή άλλον καλοθελητή το ίδιο μου κάνει) μη μπορώντας πια να κρατηθεί εκδηλώθηκε κανονικότατα με πόνο, ιερή αγανάκτηση, στοχοποιήσεις συντρόφων κλπ κλπ ...
Για τα υπόλοιπα, (κι ασχετα με αυτόν τον ταλαίπωρο που προβοκάρει μόνο και μόνο για να βγάλει τη πίκρα, τα απωθημένα και τα κόμπλεξ του) άσε τα πρόσεχε και τα ξεπρόσεχε γιατί ότι πρέπει να ειπωθεί θα ειπωθεί οτι πρέπει να γίνει θα γίνει, όσον αφορά τη διαφάνεια απέναντι στο κίνημα και την ιστορία του. Και από μέρους μου θα το είχα ήδη κάνει, όπως και άλλοι σύντροφοι που παρακολουθούν την αξιολύπητη κατρακύλα του G, αν θεωρούσα πως το ιντιμίντια είναι το κατάλληλο πεδίο για ενημέρωση περί της οργάνωσης κι αν ήμουν απελπισμένος και δηλητηριασμένος όπως του λόγου του που άνοιξε για προσωπικούς του λόγους αυτό το νήμα.
Προς το παρόν μου είναι αρκετό το ξεμπρόστιασμα της υποκρισίας του, όταν ζητούσε και καλά «ενημέρωση», καθώς και η διασκεδαστική έκρηξη της εμπάθειας του, μέχρι που έφθασε ο καημένος να μου παριστάνει και τον κακό λύκο!
Για τον Yianiris
Με χαρά μου θα απαντούσα πολιτικά για ότι γνωρίζω κι ότι εκτιμώ σχετικά με τα τεκταινόμενα περί της οργάνωσης σε μια συζήτηση που θα θεωρούσα συντροφική και γόνιμη για το κίνημα και προφανώς δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για μια τέτοια συζήτηση τα σχόλια κάτω από τη δήθεν ανακοίνωση που έβαλε ο καημένος με μοναδικό σκοπό να προβοκάρει αυτούς που την προχωρούν. Οπότε θα πρέπει να περιμένεις αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι τις σχετικές πολιτικές διαδικασίες. Μέχρι τότε, κι όταν του περάσει ο πόνος κι ο θυμός, μπορείτε κάλλιστα να τα συζητήσετε με τον ειδήμονα G. Μην δίνεις σημασία στις βαρύγδουπες ανακοίνωση για αποχώρησή του από το ιντιμίντια. Ετσι τα λέει, του αρέσει να κάνει ντόρο γύρω από την πάρτη του. «Προκαλώ άρα υπάρχω…» Μην ανησυχείς θα ξανασκάσει.
Καλημέρα!
Τα "πρόσεχε" να τα λές αλλού... Όχι σε μένα γιατί δεν καταλαβαίνω από τέτοια, αντιθέτως….
Να τα έλεγες σε αυτόν τον κουτοπόνηρο που μου ήθελε κι ανακοινώσεις στο ιντιμίντια απαιτώντας διαφάνεια! Κι αφού "ενημερώθηκε" δήθεν, με ένα σχολιάκι περί μικροφωνικών κι άλλων αστείων (από εσένα ή άλλον καλοθελητή το ίδιο μου κάνει) μη μπορώντας πια να κρατηθεί εκδηλώθηκε κανονικότατα με πόνο, ιερή αγανάκτηση, στοχοποιήσεις συντρόφων κλπ κλπ ...
Για τα υπόλοιπα, (κι ασχετα με αυτόν τον ταλαίπωρο που προβοκάρει μόνο και μόνο για να βγάλει τη πίκρα, τα απωθημένα και τα κόμπλεξ του) άσε τα πρόσεχε και τα ξεπρόσεχε γιατί ότι πρέπει να ειπωθεί θα ειπωθεί οτι πρέπει να γίνει θα γίνει, όσον αφορά τη διαφάνεια απέναντι στο κίνημα και την ιστορία του. Και από μέρους μου θα το είχα ήδη κάνει, όπως και άλλοι σύντροφοι που παρακολουθούν την αξιολύπητη κατρακύλα του G, αν θεωρούσα πως το ιντιμίντια είναι το κατάλληλο πεδίο για ενημέρωση περί της οργάνωσης κι αν ήμουν απελπισμένος και δηλητηριασμένος όπως του λόγου του που άνοιξε για προσωπικούς του λόγους αυτό το νήμα.
Προς το παρόν μου είναι αρκετό το ξεμπρόστιασμα της υποκρισίας του, όταν ζητούσε και καλά «ενημέρωση», καθώς και η διασκεδαστική έκρηξη της εμπάθειας του, μέχρι που έφθασε ο καημένος να μου παριστάνει και τον κακό λύκο!
Για τον Yianiris
Με χαρά μου θα απαντούσα πολιτικά για ότι γνωρίζω κι ότι εκτιμώ σχετικά με τα τεκταινόμενα περί της οργάνωσης σε μια συζήτηση που θα θεωρούσα συντροφική και γόνιμη για το κίνημα και προφανώς δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για μια τέτοια συζήτηση τα σχόλια κάτω από τη δήθεν ανακοίνωση που έβαλε ο καημένος με μοναδικό σκοπό να προβοκάρει αυτούς που την προχωρούν. Οπότε θα πρέπει να περιμένεις αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι τις σχετικές πολιτικές διαδικασίες. Μέχρι τότε, κι όταν του περάσει ο πόνος κι ο θυμός, μπορείτε κάλλιστα να τα συζητήσετε με τον ειδήμονα G. Μην δίνεις σημασία στις βαρύγδουπες ανακοίνωση για αποχώρησή του από το ιντιμίντια. Ετσι τα λέει, του αρέσει να κάνει ντόρο γύρω από την πάρτη του. «Προκαλώ άρα υπάρχω…» Μην ανησυχείς θα ξανασκάσει.
Καλημέρα!
από G 07/09/2015 1:03 μμ.
Θ. Από το λεξιλόγιο σου και τον
τρόπο σου κατάλαβα ποίος είσαι, και αφού είμαι όλα αυτά που λες γιατί
μου δίνεις σημασία; και πουρνό, πουρνό, (πρωί, πρωί) μου απαντάς; από Θ. 6/9/15 07/09/2015 8:05 πμ.,
Εδώ ώμος στο ιντυ, γράφω με ονοματεπώνυμο όλοι ξέρουν ότι ο G είναι ο Γιώργος Μεριζιώτης
έχεις την παρρησία να μιλήσεις επώνυμα;
Αποχαιρετώντας το indymedia
https://athens.indymedia.org/post/1548104/
Εδώ ώμος στο ιντυ, γράφω με ονοματεπώνυμο όλοι ξέρουν ότι ο G είναι ο Γιώργος Μεριζιώτης
έχεις την παρρησία να μιλήσεις επώνυμα;
Αποχαιρετώντας το indymedia
https://athens.indymedia.org/post/1548104/
από @ 07/09/2015 4:46 μμ.
Σιγα φοβηθηκαμε...
Συμφωνω μαζι σου οτι πρεπει να ειπωθει θα ειπωθει και οτι πρεπει να γινει θα γινει. Μια μικρη παρατηρηση. Το οτι δεν ποιανουμε κοσμο σε καφενεια των εξαρχειων και στεκια της επαρχιας να κραζουμε η να απανταμε σε αυτα που λεγονται καποιοι το περνουν ως αδυναμια η ως αγνοια του τι σημβαινει. Η ελλαδα ειναι μικρο μερος και ο χωρος ακομα μικροτερο ως εκ τουτου ολα μαθαινονται. Επισης η μη απαντηση δεν ειναι αδυναμια ειναι επιλογη. Επιλογη που προκειπτει απο 2 λογους. Α) εχουμε καλυτερα πραγματα να κανουμε και Β) Οσοι ξερουν καταλαβενουν ποιος λεει τι και για ποιο λογο, οσοι δεν ξερουν αργα η γρηγορα θα καταλαβουν...
Συμφωνω μαζι σου οτι πρεπει να ειπωθει θα ειπωθει και οτι πρεπει να γινει θα γινει. Μια μικρη παρατηρηση. Το οτι δεν ποιανουμε κοσμο σε καφενεια των εξαρχειων και στεκια της επαρχιας να κραζουμε η να απανταμε σε αυτα που λεγονται καποιοι το περνουν ως αδυναμια η ως αγνοια του τι σημβαινει. Η ελλαδα ειναι μικρο μερος και ο χωρος ακομα μικροτερο ως εκ τουτου ολα μαθαινονται. Επισης η μη απαντηση δεν ειναι αδυναμια ειναι επιλογη. Επιλογη που προκειπτει απο 2 λογους. Α) εχουμε καλυτερα πραγματα να κανουμε και Β) Οσοι ξερουν καταλαβενουν ποιος λεει τι και για ποιο λογο, οσοι δεν ξερουν αργα η γρηγορα θα καταλαβουν...
από someone 07/09/2015 5:17 μμ.
Η οργανωτική προσπάθεια απο το αρχικό της κείμενο είχε
ξεκαθαρίσει ότι ούτε μπορούσε ούτε ήθελε να είναι η οργάνωση όλου του
χώρου. Φαίνεται πως αρκετός κόσμος εκτός οργανωτικού εγχειρήματος τελικα
ήθελε κάτι τέτοιο και αυτό είναι ολίγον τι κουλό.
Επίσης ένας πολιτικός χώρος που δεν διεκδικεί την εξουσία δεν έχει κανένα λόγο να ονειρεύεται την μία μεγάλη οργάνωση των πάντων. Θα ήταν καλύτερο αν τα σχήματα αντί για 10+5 ήταν 15, 25, 35 θα ήταν όμως πολύ χειρότερο αν ήταν 15 με διαφορές που θα τους οδηγούσαν στην παράλυση.
Επίσης, επειδή συμμετέχω σε ένα εκ των δύο εγχειρημάτων, η απόφαση η όλη διαδικασία να κρατηθεί εσωτερική είχε παρθεί απο την αρχή. Και ο G όντας σε συλλογικότητα τότε είχε αποδεχτεί αυτή τη λογική. Αν δεν του έκανε μπορούσε να διαφωνήσει (και αν μη τι άλλο ξέρει να διαφωνεί θορυβωδώς). Αλλά όποιος θέλει "διαφάνεια" δεν μπορεί να την θέλει αλα καρτ από τη στιγμή που χάνει την πρόσβαση ο ίδιος. Χώρια που, ο χώρος συνηθίζει να βγάζει διαφορα ηθικά φιρμάνια: αρέσει η όχι δεν θα βάλουμε "κάμερες" στις διαδικασίες κανείς δεν έχει υποχρέωση να ενημερώνει για τα εσωτερικά του κανέναν. Σόρυ G αλλά μην κουνάς το δάχτυλο γιατι θα στο κουνήσουν και εσένα.
Τα δύο σχήματα προχωράνε, είναι σίγουρα πρωτότυπο για τα επαναστατικά δεδομένα να γίνεται διάσπαση που να μην την ακολουθεί ανταλλαγή ανακοινώσεων και πόλεμος. Είναι φανερό ότι αυτό κάνει αρκετά βαρετή την οργανωτική προσπάθεια στα καφενεία: πόσο πιο ενδιαφέρον θα ήταν ένα ζουμερό παρασκήνιο με μπηχτές και χωσίματα. Δυστυχώς για τον ελεύθερο χρόνο αναρχικών τα 2 σχήματα δεν ακολούθησαν αυτόν τον συνηθισμένο δρόμο. Ευτυχώς όμως για τον αγώνα.
Περισσότερο ή λιγότερο σαφες απο τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις των σχημάτων διακρίνεται τι θεωρεί το καθένα ως αιτία της διάσπασης. Η ουσία όμως θα φανεί αφού τα σχήματα στηθούν. Όταν θα αναπτύξουν το πολιτικό τους περιεχόμενο και τις επιλογές αγώνα. Κι εκεί ο καθένας μπορεί όμορφα και συντροφικά να διαλέξει τι του κάνει.
Στην περίπτωση μάλιστα που κάποιου δεν του κάνει τίποτα απο τα 2, πεδίο δόξης λαμπρό να υπάρξει και άλλο εγχείρημα. Αυτή η οργανωτική προσπάθεια, οι 4 αρχικές ομάδες και όλες οι άλλες που συνέχισαν δεν έχρισαν τους εαυτούς τους Αη βασίληδες της οργάνωσης να πρέπει να πραγματοποιήσουν ότι έχει ο καθένας στο νού του. Αν κάποιος θέλει μαζική οργάνωση με άτομα μέλη, με δεδομένο ότι οι λίγες εκατοντάδες άτομα που αφορούν και οι 2 προσπάθειες είναι μικρό κομμάτι ενός χώρου που αποτελείται απο άτομα ας φτιάξει μαζική οργάνωση. Όποιος θέλει δίκτυο ας φτιάξει δίκτυο. Αλλά μέχρι στιγμής έχουμε ένα σχέδιο που με χίλιους κόπους πραγματοποιεί τον εαυτό του και άλλα σχέδια που γκρινιάζουν γιατί μια σειρά από ομάδες δεν ανέλαβαν την ανάθεση να τα πραγματοποιήσουν.
Ο άλλος απο πάνω μας ψέγει γιατί δεν αυτοδιαλυθήκαμε.
Μήπως έχεις και τίποτα άπλυτα να βάλουμε καμιά μπουγάδα;
Ελεος ρε!
Επίσης ένας πολιτικός χώρος που δεν διεκδικεί την εξουσία δεν έχει κανένα λόγο να ονειρεύεται την μία μεγάλη οργάνωση των πάντων. Θα ήταν καλύτερο αν τα σχήματα αντί για 10+5 ήταν 15, 25, 35 θα ήταν όμως πολύ χειρότερο αν ήταν 15 με διαφορές που θα τους οδηγούσαν στην παράλυση.
Επίσης, επειδή συμμετέχω σε ένα εκ των δύο εγχειρημάτων, η απόφαση η όλη διαδικασία να κρατηθεί εσωτερική είχε παρθεί απο την αρχή. Και ο G όντας σε συλλογικότητα τότε είχε αποδεχτεί αυτή τη λογική. Αν δεν του έκανε μπορούσε να διαφωνήσει (και αν μη τι άλλο ξέρει να διαφωνεί θορυβωδώς). Αλλά όποιος θέλει "διαφάνεια" δεν μπορεί να την θέλει αλα καρτ από τη στιγμή που χάνει την πρόσβαση ο ίδιος. Χώρια που, ο χώρος συνηθίζει να βγάζει διαφορα ηθικά φιρμάνια: αρέσει η όχι δεν θα βάλουμε "κάμερες" στις διαδικασίες κανείς δεν έχει υποχρέωση να ενημερώνει για τα εσωτερικά του κανέναν. Σόρυ G αλλά μην κουνάς το δάχτυλο γιατι θα στο κουνήσουν και εσένα.
Τα δύο σχήματα προχωράνε, είναι σίγουρα πρωτότυπο για τα επαναστατικά δεδομένα να γίνεται διάσπαση που να μην την ακολουθεί ανταλλαγή ανακοινώσεων και πόλεμος. Είναι φανερό ότι αυτό κάνει αρκετά βαρετή την οργανωτική προσπάθεια στα καφενεία: πόσο πιο ενδιαφέρον θα ήταν ένα ζουμερό παρασκήνιο με μπηχτές και χωσίματα. Δυστυχώς για τον ελεύθερο χρόνο αναρχικών τα 2 σχήματα δεν ακολούθησαν αυτόν τον συνηθισμένο δρόμο. Ευτυχώς όμως για τον αγώνα.
Περισσότερο ή λιγότερο σαφες απο τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις των σχημάτων διακρίνεται τι θεωρεί το καθένα ως αιτία της διάσπασης. Η ουσία όμως θα φανεί αφού τα σχήματα στηθούν. Όταν θα αναπτύξουν το πολιτικό τους περιεχόμενο και τις επιλογές αγώνα. Κι εκεί ο καθένας μπορεί όμορφα και συντροφικά να διαλέξει τι του κάνει.
Στην περίπτωση μάλιστα που κάποιου δεν του κάνει τίποτα απο τα 2, πεδίο δόξης λαμπρό να υπάρξει και άλλο εγχείρημα. Αυτή η οργανωτική προσπάθεια, οι 4 αρχικές ομάδες και όλες οι άλλες που συνέχισαν δεν έχρισαν τους εαυτούς τους Αη βασίληδες της οργάνωσης να πρέπει να πραγματοποιήσουν ότι έχει ο καθένας στο νού του. Αν κάποιος θέλει μαζική οργάνωση με άτομα μέλη, με δεδομένο ότι οι λίγες εκατοντάδες άτομα που αφορούν και οι 2 προσπάθειες είναι μικρό κομμάτι ενός χώρου που αποτελείται απο άτομα ας φτιάξει μαζική οργάνωση. Όποιος θέλει δίκτυο ας φτιάξει δίκτυο. Αλλά μέχρι στιγμής έχουμε ένα σχέδιο που με χίλιους κόπους πραγματοποιεί τον εαυτό του και άλλα σχέδια που γκρινιάζουν γιατί μια σειρά από ομάδες δεν ανέλαβαν την ανάθεση να τα πραγματοποιήσουν.
Ο άλλος απο πάνω μας ψέγει γιατί δεν αυτοδιαλυθήκαμε.
Μήπως έχεις και τίποτα άπλυτα να βάλουμε καμιά μπουγάδα;
Ελεος ρε!
από θαλεια 07/09/2015 7:25 μμ.
Είμαι παλιά στον αναρχικό χώρο – κίνημα, χρόνια τώρα αποφάσισα να ζήσω επαρχία, σε μια μικρή κωμόπολη, η μετακίνηση είναι δύσκολη ( τώρα και οικονομικά) ένας από του τρόπος για να ενημερωθώ είναι το ιντυμιντια.
Τον σύντροφο G Μεριζιώτη δεν τον ξέρω προσωπικά, όμως έχω διάβαση εκατοντάδες κείμενα του που έχει δημοσίευση εδώ επώνυμα, φυσικά δεν θα γίνω αυτόκλητη υπερασπιστής του τι αναρχικά θα ήμουν, όμως:
α) Σύντροφε Θ., ο G στη αρχική του δημοσίευση δεν ζητάει ενημέρωση για τον εαυτό του μόνο αλλά για όλες/όλους εμάς που για Χ λόγους δεν συμμετέχουμε σε κάποια συλλογικότητα, επίσης λέει να μην γίνει κουβέντα εδώ.
β) Σύντροφε Θ., όλα αυτά τα κακώς κείμενα του χώρου περί γκρουπούσκουλων, σεχτών κλπ που θίγει ο σύντροφος G με ένα έστω άκομψο και εριστικό τρόπο δεν είναι αήθεια; Τι νομίζεις ότι εγώ και άλλοι που δεν ήμαστε «ενεργοί» έχουμε φοβηθεί τους μπάτσους η αφομοιωθήκαμε; ξέρεις τι θα ποιοι απογοήτευση;
Παράλιά δεν συνέβησαν άθλια γεγονότα σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη με ξυλοδαρμούς, εκατέρωθεν και καταγγελίες, ακόμη και πορείες γίνανε.
γ) Σύντροφε Θ., θα απαντήσεις επώνυμα σε αυτά που θίγει ο G τι φοβάσαι τους μπάτσους; Μα μας ξέρουν όλους.
δ) Σύντροφε Θ., φαίνεται ότι προσπαθείς να ψυχολογικοποιήσης τα επιχειρήματα του G
Σύντροφε G εδώ σου κάνω κριτική, μην γίνεσαι τόσο εριστικός, υπάρχει άλλος τρόπος να εκθέσεις τα επιχειρήματα σου, επίσης διάβασα που λες ότι δεν θα ξανα δημοσιεύσεις στο ιντυμιντια και θα αφήσουμε –δώσουμε χώρο στους Σταλινες; Ελπίζω να το ξανά σκεφτείς.
Υγ,. σκέφτομαι να ανοίξω ένα θρεντ στις συζητήσεις για φαινόμενα άτυπης ιεραρχίας, γκρουπούσκουλων, σεχτών και δημοσιοσχεσίτων στων αναρχικό χώρο, στην ουσία για φαινόμενα παρακμής και αλλοτρίωσης- αποξένωσης από την αναρχική ηθική και δεοντολογία.
από Θ. 5/9/15 07/09/2015 8:51 μμ.
μόνο και μόνο για να προβοκάρεις συντρόφους, συντροφικές
σχέσεις και εγχειρήματα αγώνα. Για τα απαράδεκτα κι αντισυντροφικά που
εκτόξευσες, τους χαρακτηρισμούς, τα υπονοούμενα, τις φωτογραφίσεις
ατόμων και συλλογικοτήτων κι όλη τη κρυμμένη μαυρίλα που έβγαλες από την
ψυχή σου παριστάνοντας τον ξερόλα, τον μεγάλο αδικημένο και τον τιμητή
τον πάντων είσαι γαι λύπηση αλλά αυτή τη φορά δεν θα συγχωρεθείς.
Απροκλητα, ύπουλα αλλά κι απερίσκεπτα πρόσβαλες συντρόφους/ισσες,
συλλογικότητες και την φιλότιμη οργανωτική προσπαθειά τους και θα λάβεις
αυτό που σου αξίζει, την περιφρόνησή τους. Για το τι κατάλαβες εσύ και
τι όχι βρε κουτοπόνηρε δεν ενδιαφέρομαι. Καθόλου όμως. Αυτό που με
ενδιαφέρει είναι αυτό που κατάλαβα εγώ για την κατάντια σου. Μπήκα στον
πειρασμό να σου απαντήσω σε μία προς μία σε όσες αθλιότητες ξεστόμισες
αλλά δεν θα διακύβευα σε κοινή θέα τον αγώνα τόσων ανθρώπων για την
οργάνωση για να εξηγηθώ προσωπικά μαζί σου. Ούτε τη αμετροέπεια, ούτε
την ψωνάρα σου και την ανάγκη σου για αυτοπροβολή έχω. Αντε να πονέσεις
τώρα για αυτούς που σε περιφρονούν και σε λυπούνται. Αρκετά ασχολήθηκα
μαζί σου και το ξεμπρόστιασμα της κακοηθειάς σου είναι υπεραρκετό. Τέλος
με σένα άθλιε. Η υπόθεση της οργάνωσης είναι πολύ σοβαρή για να ξεπέσει
στο δρόμο της κατρακύλας σου.
από G 07/09/2015 11:38 μμ.
Θ. σιγά γιατί σε βλέπω να βαράς επιληψία πάνω στο πληκτρολόγιο,
δεν έχω πει η κάνω μόνο αυτά που λες, έχω πει ότι πρέπει να διαχωριστούμε εμείς οι αναρχικοί σε οπαδούς του ολοκληρωτισμού και οπαδούς της άμεσης δημοκρατίας, πόσο ολοκληρωτιστές είστε εσείς τα γκρουπούσκουλα φαίνεται δεν θέλει ανάλυση.
Το παίζω ειδικός ε; άσε ρε τα σχόλια, δείξε ρε ένα κείμενο ατομικό δικό σου για το ζήτημα της οργάνωσης, και μην κρύβεσαι πίσω από την κουρτίνα την όποιας συλλογικότητας βρίσκεσαι!!!
Απειλής εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή ρε ότι όπου θα με βρεις θα με πλακώσεις - πλακώσετε ; απειλής την σωματική μου ακεραιότητα;
Θ. από αυτούς είσαι τους σχολιαστές είσαι :
Σχετικά με τους σχολιαστές διαδικτυακών καφενείων.
Το σχόλιο στις μέρες μας έχει αποκτήσει τη δύναμή του από την επιρροή που ασκεί στο επίπεδο των εντυπώσεων. Έχει τη δυνατότητα να κατευθύνει και να χρωματίζει τις σκέψεις κενών ανθρώπων. Είναι τέτοια η δυναμική του που ακόμα και οι πολιτικοί, τα διάφορα καθεστωτικά μπλογκς και διαδικτυακές σελίδες εφημερίδων, χρησιμοποιούν ψεύτικους σχολιαστές αν χρειαστεί, για να γεμίσουν το μενού που συνοδεύει την είδηση και να στείλουν το μήνυμά τους.
Τελικά Θ. Τι θα ψηφίσεις ρε.
Υγ. συντρόφισα Θάλεια καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά δεν δέχομαι την κρητική και σου συνιστώ μη ανοίξεις νήμα για αυτά που λες γιατί θα μπλέξεις άσχημα, η αναρχία στην Ελλάδα είναι στο απυρόβλητο.
δεν έχω πει η κάνω μόνο αυτά που λες, έχω πει ότι πρέπει να διαχωριστούμε εμείς οι αναρχικοί σε οπαδούς του ολοκληρωτισμού και οπαδούς της άμεσης δημοκρατίας, πόσο ολοκληρωτιστές είστε εσείς τα γκρουπούσκουλα φαίνεται δεν θέλει ανάλυση.
Το παίζω ειδικός ε; άσε ρε τα σχόλια, δείξε ρε ένα κείμενο ατομικό δικό σου για το ζήτημα της οργάνωσης, και μην κρύβεσαι πίσω από την κουρτίνα την όποιας συλλογικότητας βρίσκεσαι!!!
Απειλής εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή ρε ότι όπου θα με βρεις θα με πλακώσεις - πλακώσετε ; απειλής την σωματική μου ακεραιότητα;
Θ. από αυτούς είσαι τους σχολιαστές είσαι :
Σχετικά με τους σχολιαστές διαδικτυακών καφενείων.
Το σχόλιο στις μέρες μας έχει αποκτήσει τη δύναμή του από την επιρροή που ασκεί στο επίπεδο των εντυπώσεων. Έχει τη δυνατότητα να κατευθύνει και να χρωματίζει τις σκέψεις κενών ανθρώπων. Είναι τέτοια η δυναμική του που ακόμα και οι πολιτικοί, τα διάφορα καθεστωτικά μπλογκς και διαδικτυακές σελίδες εφημερίδων, χρησιμοποιούν ψεύτικους σχολιαστές αν χρειαστεί, για να γεμίσουν το μενού που συνοδεύει την είδηση και να στείλουν το μήνυμά τους.
Τελικά Θ. Τι θα ψηφίσεις ρε.
Υγ. συντρόφισα Θάλεια καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά δεν δέχομαι την κρητική και σου συνιστώ μη ανοίξεις νήμα για αυτά που λες γιατί θα μπλέξεις άσχημα, η αναρχία στην Ελλάδα είναι στο απυρόβλητο.
από Yianiris 08/09/2015 2:01 πμ.
Μακάρι όλα τα εγχειρήματα οργάνωσης να ανθίσουν και να δυναμώσουν,
τάσσομαι υπέρ αυτής της απόπειρας για οργάνωση. Ως προς την κριτική να
αντιμετωπίζεται σαν μηχανισμός υπονόμευσης θεωρώ ότι δε χρειάζεται
ανάλυση, ισχύουν τα ίδια όπως έχουν χιλιο-ειπωθεί και για το ΚΚΕ. Αν
είναι δυνατό όμως τα οργανωτικά εγχειρήματα των αναρχικών να αποφεύγουν
την όποια κριτική ή να είναι επιλεκτική η απάντηση της. Αν η κριτική
έχει βάσεις, επιχειρήματα, και δεν είναι αερολογία μόνο να δυναμώσει ένα
εγχείρημα μπορεί. Κακομοίρης είναι όποιος πολιτικάντης υποτιμά την
κριτική.
H αντιπαράθεση προσωπικού χαρακτήρα και οι χαρακτηρισμοί θα έπρεπε είτε να αποφεύγονται ή να αφαιρούνται από την ΔΟ. Εδώ έχει νόημα η ανωνυμία, αν τα ίδια πράγματα τα έλεγε κάποιος ανώνυμα θα είχε την ίδια αντιμετώπιση; Μέσα σε αυτά τα σχόλια προσωπικής αντιπαράθεσης αν αφαιρέσει κάποιος τους ατομικούς χαρακτηρισμούς το πολιτικό περιεχόμενο που απομένει είναι ελάχιστα πάνω απ'το μηδέν.
Θάλεια τα σέβη μου, έχει ανάγκη αυτό το κίνημα από πολλές περισσότερες τέτοιες φωνές, και μάλιστα πριν φθάσουν στην εξορία. Έστω και με σχόλια στο ιντιμίντια, που για μας που δεν συχνάσαμε ποτέ σε καφενεία είναι πολύτιμο εργαλείο ανταλλαγής ιδεών.
Τώρα να πάρω το μέρος των ΑΠΟ..... και των αμεσοδημοκρατικών τους διαδικασιών. Ασκήθηκε κάποια κριτική, ασχέτως αν προέρχεται από άτομο ή ομάδα ή οργάνωση. Αν περιμέναμε άμεσα απάντηση (σε λιγότερο από κάποιους μήνες) τότε σημαίνει ότι δεν θα σεβόμασταν τον τρόπο λειτουργίας τους. Αν όντως κάποιοι απαντούσαν άμεσα εκ μέρους τέτοιου εγχειρήματος εκεί είναι που θα υπήρχε πρόβλημα. Πως και ποιοί του έδωσαν το δικαίωμα να μιλήσει εκ μέρους όλων; Άρα πως δευτερολογούμε και τριτολογούμε χωρίς να υπάρξει τέτοια τοποθέτηση. Ας φανταστούμε ότι 2-3 άτομα σε κάθε ομάδα είδαν την κριτική και την θεωρούν βάσιμη, προσπαθούν να πείσουν την ομάδα τους να το προτείνει να συζητηθεί στο συνέδριο, και να τοποθετηθούν ομάδες στο θέμα..... ΜΗΝΕΣ! Και ίσως έτσι πρέπει, αυτός είναι ο τρόπος. Αυτό που ακούγεται συχνά από τα στόματα των αφορμαλιστών, ότι πρέπει να έχουμε την ευελιξία και τα αντανακλαστικά να απαντάμε άμεσα ... είναι η τάση να εδραιωθεί μιά ακόμα άτυπη ιεραρχία και εξουσία της πρωτοβουλίας. Το βρίσκω θετικό και ελπιδοφόρο δηλαδή ότι δεν υπάρχει απάντηση. Όπως έλεγαν και κάτι ιθαγενείς πρέπει να κάνουμε κατάληψη στον χρόνο που έχουν πάρει στα χέρια τους οι εξουσιαστές/καπιταλιστές και να λειτουργούμε με τον δικό μας χρόνο. Κι ο οριζόντιος χρόνος είναι αυτός που είναι.
Το Πρώτο Θέμα όπως ακούγεται σε ρουφιανοδημοσιογραφικούς κύκλους το πλήρωνε η αρχιεπισκοπή και έγραφε με ψευδώνυμο ο Χριστόδουλος. Έκανε πολιτική μέσα από εκεί. Σε μπλογκ γράφουν επώνυμοι ηγετίσκοι και κάνουν πολιτική με αυτόν τον τρόπο. Εδώ όμως έχουμε μια σημαντική διαφορά, ότι αναλόγως της ιεραρχίας που βρίσκονται αυτοί οι τύποι μπορούν να μιλούν εκπροσωπώντας αυτούς που έχουν από κάτω τους χωρίς να τους ρωτήσουν. Στο ΚΚ πρέπει να συνεδριάσει το ΠΓ για να μιλήσει το φερέφωνο. Για το Σύριζα να μην πω τι γίνεται. Εμείς όμως λειτουργούμε αλλιώς, 40 ομοσπονδίες να συμφωνούν σε κάτι σε όλη την γη μπορεί μιά 16χρονη με τον λόγο της να τις στήσει στον τοίχο με τα επιχειρήματα της και να τις αφήσει βουβές. Και αλίμονο τότε αν αυτές οι ομοσπονδίες, αν δεν έχουν κάτι να πουν, δεν υιοθετήσουν την θέση της 16χρονης. Αλίμονο δηλαδή αν δεν το κάνουν και θεωρούνται αναρχικές οργανώσεις.
Δεν χρειάζεται καν δηλαδή το άτομο σαν άτομο να συμμετέχει σε ένα τέτοιο οργανωτικό εγχείρημα, αρκεί να έχει τον πολιτικό λόγο που θα πείθει άτομα μέσα σε αυτό το εγχείρημα. Παρ'όλο αυτά εγώ το θεωρώ αδιανόητο το πως θα μπορούσαν άτομα να είναι ισότιμοι συμμετέχοντες με ομάδες, αλλά και το πως ευκαιριακά άτομα μπορούν να στήσουν ομάδα για να συμμετέχουν σε ένα 2βάθμιο εγχείρημα. Ομάδες χωρίς συγκεκριμένες θέσεις και καταστατικό που να έχουν δημοσιευθεί δεν είναι πολιτικές ομάδες αλλά παρέες. Και οι παρέες μπορούν ανα πάσα στιγμή να παρουσιάσουν θέσεις χωρίς καμιά αντίφαση με την ιδρυτική τους συμφωνία. Άρα δεν έχουμε μόνο ομάδες και άτομα, έχουμε και παρέες, δηλαδή τρία διαφορετικής μορφής υποκείμενα.
Όταν αυτές οι συζητήσεις για κάποια ΑΠΟ είχαν ξεκινήσει το κοινωνικό και το ταξικό κίνημα βάσης ήταν πιο ζωντανό από ποτέ. Ο χώρος είχε κι αυτός μια δυναμική και αντανακλαστικά που μετέτρεπε την πρόταση σε δράση ενισχυμένη με εκατοντάδες άτομα μέσα σε ώρες. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν για ποικίλους λόγους. Μπορεί και να συνεχίσουν να μην υπάρχουν μέχρι να ιδρυθούν αυτά τα εγχειρήματα. Ποιός θα είναι ο ρόλος τους σε μια κοινωνία αδράνειας και απάθειας; Φοβάμαι ότι έχουν δομηθεί πάνω στην υπόθεση του υπαρκτού ζωντανού κινήματος της βάσης. Φοβάμαι δηλαδή τον ρόλο τους στον βάλτο της ακινησίας.
Αντίστροφα η συγκυρία είναι τέτοια που αργά η γρήγορα οι ταξικές διαφορές που έχουν προαχθεί θα δημιουργήσουν μια πολύ γόνιμη κατάσταση για να φυτρώσουν διάφορα ριζοσπαστικά εγχειρήματα. Είναι τέτοια η εξέλιξη δηλαδή που οποιεσδήποτε ουσιαστικές λύσεις σε ταξικά και κοινωνικά προβλήματα δεν μπορούν παρά να έχουν ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Το αστικό πολίτευμα λόγο της βλακείας που το δέρνει μόλις έκαψε τις ίδιες τις δικλείδες ασφαλείας του, τον ρεφορμισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Τι κάνει ένα καζάνι χωρίς ασφαλιστικές βαλβίδες εκτόνωσης; Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι τόσο μονολιθικός που ούτε ο εθνικισμός δεν τον σώνει. Ακόμα κι αυτός αντιφατικός είναι.
Θα πρωταγωνιστήσει η αναρχία μέσα σε αυτό το τσουνάμι που έρχεται ή θα την ρουφήξει η δύνη. Γιατί μπορεί να τρωγόμαστε μεταξύ μας για την κιβωτό που χτίζεται αλλά θέλω να πιστεύω ότι το κάνουμε από άγχος μη και γίνει κανένα λάθος. Ας κατεβάσουμε λίγο τους τόνους. Οι Σταλινικοί που ενδιαφέρονται για το τι σκαρφιζόμαστε έχουν φτιάξει κάτι τσιμεντένιες άγκυρες για να αντιμετωπίσουν αυτό το τσουνάμι και έχουν βάλει και τα πόδια τους μέσα. Θα γελάει ο κάθε Λαφαζάνης. Ένα είναι σίγουρο, ότι μετά το τσουνάμι μια κιβωτός θα υπάρξει κι απ'τη κιβωτό θα λείπει ότι λείπει. Η ιστορία της ανθρωπότητας σε σχέση με την οικονομία είναι ότι μετά από κάθε τσουνάμι η οικονομία εμπεριείχε περισσότερους παίκτες. Η εξουσία πάντα γινόταν πιο κοντή και πιο πλατιά. Κι έτσι θα συνεχίσει. Η αναρχία είναι φυσική εξέλιξη της ανθρωπότητας, το μόνο που μπορούμε να επιτύχουμε είναι η επιτάχυνση.
H αντιπαράθεση προσωπικού χαρακτήρα και οι χαρακτηρισμοί θα έπρεπε είτε να αποφεύγονται ή να αφαιρούνται από την ΔΟ. Εδώ έχει νόημα η ανωνυμία, αν τα ίδια πράγματα τα έλεγε κάποιος ανώνυμα θα είχε την ίδια αντιμετώπιση; Μέσα σε αυτά τα σχόλια προσωπικής αντιπαράθεσης αν αφαιρέσει κάποιος τους ατομικούς χαρακτηρισμούς το πολιτικό περιεχόμενο που απομένει είναι ελάχιστα πάνω απ'το μηδέν.
Θάλεια τα σέβη μου, έχει ανάγκη αυτό το κίνημα από πολλές περισσότερες τέτοιες φωνές, και μάλιστα πριν φθάσουν στην εξορία. Έστω και με σχόλια στο ιντιμίντια, που για μας που δεν συχνάσαμε ποτέ σε καφενεία είναι πολύτιμο εργαλείο ανταλλαγής ιδεών.
Τώρα να πάρω το μέρος των ΑΠΟ..... και των αμεσοδημοκρατικών τους διαδικασιών. Ασκήθηκε κάποια κριτική, ασχέτως αν προέρχεται από άτομο ή ομάδα ή οργάνωση. Αν περιμέναμε άμεσα απάντηση (σε λιγότερο από κάποιους μήνες) τότε σημαίνει ότι δεν θα σεβόμασταν τον τρόπο λειτουργίας τους. Αν όντως κάποιοι απαντούσαν άμεσα εκ μέρους τέτοιου εγχειρήματος εκεί είναι που θα υπήρχε πρόβλημα. Πως και ποιοί του έδωσαν το δικαίωμα να μιλήσει εκ μέρους όλων; Άρα πως δευτερολογούμε και τριτολογούμε χωρίς να υπάρξει τέτοια τοποθέτηση. Ας φανταστούμε ότι 2-3 άτομα σε κάθε ομάδα είδαν την κριτική και την θεωρούν βάσιμη, προσπαθούν να πείσουν την ομάδα τους να το προτείνει να συζητηθεί στο συνέδριο, και να τοποθετηθούν ομάδες στο θέμα..... ΜΗΝΕΣ! Και ίσως έτσι πρέπει, αυτός είναι ο τρόπος. Αυτό που ακούγεται συχνά από τα στόματα των αφορμαλιστών, ότι πρέπει να έχουμε την ευελιξία και τα αντανακλαστικά να απαντάμε άμεσα ... είναι η τάση να εδραιωθεί μιά ακόμα άτυπη ιεραρχία και εξουσία της πρωτοβουλίας. Το βρίσκω θετικό και ελπιδοφόρο δηλαδή ότι δεν υπάρχει απάντηση. Όπως έλεγαν και κάτι ιθαγενείς πρέπει να κάνουμε κατάληψη στον χρόνο που έχουν πάρει στα χέρια τους οι εξουσιαστές/καπιταλιστές και να λειτουργούμε με τον δικό μας χρόνο. Κι ο οριζόντιος χρόνος είναι αυτός που είναι.
Το Πρώτο Θέμα όπως ακούγεται σε ρουφιανοδημοσιογραφικούς κύκλους το πλήρωνε η αρχιεπισκοπή και έγραφε με ψευδώνυμο ο Χριστόδουλος. Έκανε πολιτική μέσα από εκεί. Σε μπλογκ γράφουν επώνυμοι ηγετίσκοι και κάνουν πολιτική με αυτόν τον τρόπο. Εδώ όμως έχουμε μια σημαντική διαφορά, ότι αναλόγως της ιεραρχίας που βρίσκονται αυτοί οι τύποι μπορούν να μιλούν εκπροσωπώντας αυτούς που έχουν από κάτω τους χωρίς να τους ρωτήσουν. Στο ΚΚ πρέπει να συνεδριάσει το ΠΓ για να μιλήσει το φερέφωνο. Για το Σύριζα να μην πω τι γίνεται. Εμείς όμως λειτουργούμε αλλιώς, 40 ομοσπονδίες να συμφωνούν σε κάτι σε όλη την γη μπορεί μιά 16χρονη με τον λόγο της να τις στήσει στον τοίχο με τα επιχειρήματα της και να τις αφήσει βουβές. Και αλίμονο τότε αν αυτές οι ομοσπονδίες, αν δεν έχουν κάτι να πουν, δεν υιοθετήσουν την θέση της 16χρονης. Αλίμονο δηλαδή αν δεν το κάνουν και θεωρούνται αναρχικές οργανώσεις.
Δεν χρειάζεται καν δηλαδή το άτομο σαν άτομο να συμμετέχει σε ένα τέτοιο οργανωτικό εγχείρημα, αρκεί να έχει τον πολιτικό λόγο που θα πείθει άτομα μέσα σε αυτό το εγχείρημα. Παρ'όλο αυτά εγώ το θεωρώ αδιανόητο το πως θα μπορούσαν άτομα να είναι ισότιμοι συμμετέχοντες με ομάδες, αλλά και το πως ευκαιριακά άτομα μπορούν να στήσουν ομάδα για να συμμετέχουν σε ένα 2βάθμιο εγχείρημα. Ομάδες χωρίς συγκεκριμένες θέσεις και καταστατικό που να έχουν δημοσιευθεί δεν είναι πολιτικές ομάδες αλλά παρέες. Και οι παρέες μπορούν ανα πάσα στιγμή να παρουσιάσουν θέσεις χωρίς καμιά αντίφαση με την ιδρυτική τους συμφωνία. Άρα δεν έχουμε μόνο ομάδες και άτομα, έχουμε και παρέες, δηλαδή τρία διαφορετικής μορφής υποκείμενα.
Όταν αυτές οι συζητήσεις για κάποια ΑΠΟ είχαν ξεκινήσει το κοινωνικό και το ταξικό κίνημα βάσης ήταν πιο ζωντανό από ποτέ. Ο χώρος είχε κι αυτός μια δυναμική και αντανακλαστικά που μετέτρεπε την πρόταση σε δράση ενισχυμένη με εκατοντάδες άτομα μέσα σε ώρες. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν για ποικίλους λόγους. Μπορεί και να συνεχίσουν να μην υπάρχουν μέχρι να ιδρυθούν αυτά τα εγχειρήματα. Ποιός θα είναι ο ρόλος τους σε μια κοινωνία αδράνειας και απάθειας; Φοβάμαι ότι έχουν δομηθεί πάνω στην υπόθεση του υπαρκτού ζωντανού κινήματος της βάσης. Φοβάμαι δηλαδή τον ρόλο τους στον βάλτο της ακινησίας.
Αντίστροφα η συγκυρία είναι τέτοια που αργά η γρήγορα οι ταξικές διαφορές που έχουν προαχθεί θα δημιουργήσουν μια πολύ γόνιμη κατάσταση για να φυτρώσουν διάφορα ριζοσπαστικά εγχειρήματα. Είναι τέτοια η εξέλιξη δηλαδή που οποιεσδήποτε ουσιαστικές λύσεις σε ταξικά και κοινωνικά προβλήματα δεν μπορούν παρά να έχουν ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Το αστικό πολίτευμα λόγο της βλακείας που το δέρνει μόλις έκαψε τις ίδιες τις δικλείδες ασφαλείας του, τον ρεφορμισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Τι κάνει ένα καζάνι χωρίς ασφαλιστικές βαλβίδες εκτόνωσης; Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι τόσο μονολιθικός που ούτε ο εθνικισμός δεν τον σώνει. Ακόμα κι αυτός αντιφατικός είναι.
Θα πρωταγωνιστήσει η αναρχία μέσα σε αυτό το τσουνάμι που έρχεται ή θα την ρουφήξει η δύνη. Γιατί μπορεί να τρωγόμαστε μεταξύ μας για την κιβωτό που χτίζεται αλλά θέλω να πιστεύω ότι το κάνουμε από άγχος μη και γίνει κανένα λάθος. Ας κατεβάσουμε λίγο τους τόνους. Οι Σταλινικοί που ενδιαφέρονται για το τι σκαρφιζόμαστε έχουν φτιάξει κάτι τσιμεντένιες άγκυρες για να αντιμετωπίσουν αυτό το τσουνάμι και έχουν βάλει και τα πόδια τους μέσα. Θα γελάει ο κάθε Λαφαζάνης. Ένα είναι σίγουρο, ότι μετά το τσουνάμι μια κιβωτός θα υπάρξει κι απ'τη κιβωτό θα λείπει ότι λείπει. Η ιστορία της ανθρωπότητας σε σχέση με την οικονομία είναι ότι μετά από κάθε τσουνάμι η οικονομία εμπεριείχε περισσότερους παίκτες. Η εξουσία πάντα γινόταν πιο κοντή και πιο πλατιά. Κι έτσι θα συνεχίσει. Η αναρχία είναι φυσική εξέλιξη της ανθρωπότητας, το μόνο που μπορούμε να επιτύχουμε είναι η επιτάχυνση.
από Someone else 08/09/2015 10:05 πμ.
Η πολιτικη οργανωση της αναρχιας δεν μπορει να γινει απο
βασταζους, αυτοι το μονο που θα καταφερουν ειναι η μεταφορα του φερετρου
της.
Ο Μεριζιωτης μιλωντας με πολιτικους ορους αναδεικνύει την αναγκη για διαφανεια απαραιτητη αμεσοδημοκρατικη παραμετρος που διεσφαλιζει σημαντικοτατους κινδυνους παρεκτροπης αναρχικων εγχειρηματων.Απαιτει ενημερωση στηριζομενος σε μια αλλη απαιραιτητη παραμετρο την συντροφικη αλληλοκαλυψη αφου κανεις δεν μπορει να ειναι παντου.
Η αναρχια δεν εχει αναγκη απο συντροφους με νοοτροπια οπαδων που θιγονται οταν τους τιθονται βασικα ερωτηματα-ποσο μαλλον οταν τους ασκουν κριτικη- και ελειψει αναρχικης παιδειας απαντουν αναλογα με την ικανοτητα τους, με ακατασχετη απολιτικη λογοδιάρροια ανευ εστω και μισου επιχειρηματος, με ελεεινη προσωπικη επιθεση , συκοφαντιες, υποτιμιση οποιου τολμησε να τους «θιξει».Ποιους φωτογραφισε ο Μεριζιωτης ρε Θ? Μονο κατι αμνοεριφια πηρε το ματι μου.
Ουτε ζητησε να μπουν καμερες σε διαδικασιες που λεει ο someone. Το απλουστατο ζητησε , μια ενημερωση με θεσεις και επιχειρηματα και εχει δικιο να το ζηταει αφου ακομα και οι αποτυχιες – ειτε μερικες ειτε οχι, ειτε προσωρινες ειτε οχι και σιγουρα οχι μονο οι επιτυχιες- εχουν τη χρησιμοτητα τους στον εμπλουτισμο της συλλογικης αναρχικης εμπειριας και της καταγεγραμμενης ιστοριας της αναρχικης δρασης.
Και κατι για τον θ στην περιπτωση που δεν με εννοησε. Ναι εσενα φωτογραφισα ποιο πανω και κοιτα τι θα κανεις με την παρτη σου πρωτα, η αναρχια μπορει και να σε περιμενει.
Ο Μεριζιωτης μιλωντας με πολιτικους ορους αναδεικνύει την αναγκη για διαφανεια απαραιτητη αμεσοδημοκρατικη παραμετρος που διεσφαλιζει σημαντικοτατους κινδυνους παρεκτροπης αναρχικων εγχειρηματων.Απαιτει ενημερωση στηριζομενος σε μια αλλη απαιραιτητη παραμετρο την συντροφικη αλληλοκαλυψη αφου κανεις δεν μπορει να ειναι παντου.
Η αναρχια δεν εχει αναγκη απο συντροφους με νοοτροπια οπαδων που θιγονται οταν τους τιθονται βασικα ερωτηματα-ποσο μαλλον οταν τους ασκουν κριτικη- και ελειψει αναρχικης παιδειας απαντουν αναλογα με την ικανοτητα τους, με ακατασχετη απολιτικη λογοδιάρροια ανευ εστω και μισου επιχειρηματος, με ελεεινη προσωπικη επιθεση , συκοφαντιες, υποτιμιση οποιου τολμησε να τους «θιξει».Ποιους φωτογραφισε ο Μεριζιωτης ρε Θ? Μονο κατι αμνοεριφια πηρε το ματι μου.
Ουτε ζητησε να μπουν καμερες σε διαδικασιες που λεει ο someone. Το απλουστατο ζητησε , μια ενημερωση με θεσεις και επιχειρηματα και εχει δικιο να το ζηταει αφου ακομα και οι αποτυχιες – ειτε μερικες ειτε οχι, ειτε προσωρινες ειτε οχι και σιγουρα οχι μονο οι επιτυχιες- εχουν τη χρησιμοτητα τους στον εμπλουτισμο της συλλογικης αναρχικης εμπειριας και της καταγεγραμμενης ιστοριας της αναρχικης δρασης.
Και κατι για τον θ στην περιπτωση που δεν με εννοησε. Ναι εσενα φωτογραφισα ποιο πανω και κοιτα τι θα κανεις με την παρτη σου πρωτα, η αναρχια μπορει και να σε περιμενει.
από αναρχική 08/09/2015 12:18 μμ.
Απεριόριστη εκτίμηση για τις συντρόφισσες και τους
συντρόφους που κοπιάζουν μακριά από φανφαρονισμούς για την οργάνωση του
αναρχικού αγώνα. Ένας λόγος παραπάνω είναι το ξεπέρασμα αυτής της
πανούκλας που εκπροσωπεί επάξια στο νήμα ο G, της νοοτροπίας των
"ειδημόνων" που τοποθετούν τον εαυτό τους υπεράνω των συλλογικών
διαδικασιών, "απαιτούν" λες και η αναρχία είναι τσιφλίκι τους και ζητούν
το λόγο για πράγματα στα οποία δεν συμμετέχουν, δεν συνδιαμορφώνουν.
Απεριόριστο σεβασμό σε όσους ανώνυμα αγωνίζονται για να γίνουμε κίνημα
και όχι άθροισμα περσόνων. Η επίθεση και οι γελοίοι χαρακτηρισμοί που
δέχονται από άτομα που προτιμούν την καθήλωση στο παρελθόν είναι τόσο
αναμενώμενη όσο και θλιβερή. Το μόνο που καταφέρνει είναι να δικαιώνει
όσους προσπαθούν για το ξεπέρασμά του.
Απέναντι στο ντροπιαστικό -για αναρχικούς- ερώτημα "πότε έγραψες εσύ κάτι με το όνομά σου;", η ταπεινή μου άποψη είναι ότι και η πιο μακροσκελής επώνυμη αναλυσάρα δεν φτάνει την αξία έστω μιας μικρής προτσούλας που γεννήθηκε συλλογικά, μιας συμφωνίας που κατακτήθηκε, μιας χειρόγραφης προκήρυξης που έγραψαν δυο μαθητές σε ένα σχολείο ή μιας καταγγελίας σε ένα χώρο δουλειάς, ενός κειμένου που διαφορετικοί σύντοφοι ή διαφορετικές ομάδες διάβασαν, συζήτησαν και διόρθωσαν μαζί. Μιλώντας για τον αγώνα πάντα.
Το να ευαγγελίζεται δε κανείς την οργάνωση της αναρχίας ή και της επαναστατημένης κοινωνίας και να μη μπορεί να συλλογικοποιηθεί ούτε με τον αφαλό του, γιατί όλοι είναι κακοί, στραβοί, βαστάζοι, και αμνοειρείφια, με ξεπερνά.
Απέναντι στο ντροπιαστικό -για αναρχικούς- ερώτημα "πότε έγραψες εσύ κάτι με το όνομά σου;", η ταπεινή μου άποψη είναι ότι και η πιο μακροσκελής επώνυμη αναλυσάρα δεν φτάνει την αξία έστω μιας μικρής προτσούλας που γεννήθηκε συλλογικά, μιας συμφωνίας που κατακτήθηκε, μιας χειρόγραφης προκήρυξης που έγραψαν δυο μαθητές σε ένα σχολείο ή μιας καταγγελίας σε ένα χώρο δουλειάς, ενός κειμένου που διαφορετικοί σύντοφοι ή διαφορετικές ομάδες διάβασαν, συζήτησαν και διόρθωσαν μαζί. Μιλώντας για τον αγώνα πάντα.
Το να ευαγγελίζεται δε κανείς την οργάνωση της αναρχίας ή και της επαναστατημένης κοινωνίας και να μη μπορεί να συλλογικοποιηθεί ούτε με τον αφαλό του, γιατί όλοι είναι κακοί, στραβοί, βαστάζοι, και αμνοειρείφια, με ξεπερνά.
από G 08/09/2015 3:24 μμ.
1. Παρόλα αυτά που μου σούρει ο Θ. Δίνει μια ψιλό ενημέρωση, εδώ λέει:
Και κατι που ίσως ... από Θ. 5/9/15 05/09/2015 9:15 μμ., 157176 7
“... να έχει κι αυτό την αξία του. Η διάσπαση δεν συναποφασίστηκε από όλους και δεν ήταν επιλογή των 5. Δεν την ήθελαν αλλά κατόπιν της αποχώρησης των υπολοίπων επιλογή τους ήταν να συνεχίσουν. Και πάλι χαίρε...”
Επειδή είμαι λίγο καθυστερημένος και δεν τα πιάνω με την πρώτη, από που αποχώρισαν οι υπόλοιποι; από το κτήριο που γίνονταν οι διαδικασίες; και εσείς μείνατε ως θεματοφύλακες των παλιών (πρώτων) αποφάσεων που είχαν προαποφασιστεί; και αυτές οι απόφασης έλεγαν για κεντρικό σχήμα; (Καλά δεν είμαι αφελής να περιμένω απάντηση).
2. Κάποιοι που θέλουν σκόπιμα να μην βλέπουν, είναι ότι ενώ με κατηγορούν για πρεμούρα ποσταρα την συζήτηση που έγινε εδώ πριν τρις μήνες και δεν θέλουν να την δουν, σε αυτή την συζήτηση μπήκα ένα μήνα μετά (προσέξτε ημερομηνίες από την στιγμή που άρχισε) γράφοντας και λέγοντας σχεδόν τα ίδια που λέω και εδώ, (επειδή έχω εμφανιστεί από το πουθενά όπως λέγετε)
Μιλάω για αυτό το νήμαΣυζήτηση περί της πρωτοβουλίας δημιουργίας Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης από Ανώνυμος 12/06/2015 2:25 μμ., 1545441 που όπωςβλέπετε άνοιξε στις 12/06/2015 και η δική μου πρώτη παρέμβαση στης 27/07/2015
“... Σκόπιμα και σεβόμενος κάποια πράγματα τόσο καιρό δεν είχα εμπλοκή σε αυτό το νήμα, όμως δεν άντεξα με τις ανακρίβειες που διαβάζω, επειδή συμμετείχα στις πρώτες προπαρασκευαστηκές συζητήσεις για την οργάνωση , άλλα μετά έφριξα, τέσσερα χρονιά συζήτηση ;!!! και δεν βρέθηκε μια κοινή συνισταμένη; τέσσερα χρονιά για να διασπαστούν οι μεν με τους δε και ας είχαμε συνθέσει- συντάξει παράγραφο παράγραφο μαζί το αρχικό κείμενο καλέσματος με τις λεγόμενε κόκκινες γραμμές ως προϋπόθεση για συμμετοχή, οι κόκκινες γραμμές πήγαν περίπατο, που στην ιστορία οι αγωνιστές κάνετε τέσσερα χρονιά συζήτηση για να διαφωνήσουν;
Θέλετε να σας πάρουν στα σοβαρά οι καταπιεζόμενου – εκμεταλλευόμενοι που θέλετε να απευθυνθείτε; τι πολυτέλεια χρόνου είναι αυτή; αν η κοινωνία έκανε τέσσερα χρονιά για να οργανωθεί (που δεν θα το κάνει ) θα λιμοκτονούσε. Δεν θα κάνω καμία παρέμβαση στα δυο κείμενα που δημοσιεύτηκαν.
Eδώ: Ενημέρωση για τις διαδικασίες προσυνεδριακού διαλόγου για τη δημιουργία Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Και εδώ: ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ
Αλλά απαιτώ όλα τα κείμενα τόσο από τα προπαρασκευαστικά όσο και από την συνεχεία των πανελλαδικών συναντήσεων μέχρι την διαφωνία και τον διαχωρισμό να δημοσιευτούν .
Για τις ανακρίβειες – διαστρεβλώσεις δημοσιεύω και σε άλλο νήμα τα κάτωθι:
Κάθε ανθρώπινη ιδέα που αναφέρεται στη βελτίωση και εξέλιξη των κοινωνικών συνθηκών είναι πρωτίστως μία επιθυμία που στηρίζεται μόνο στην πιθανότητα.
Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει κάποια νομοτελειακή αλήθεια (ούτε αιώνια) που να μας οδηγεί στην απελευθέρωση από τα δεσμά του κράτους και του καπιταλισμού. Σε μια συνάντηση για το οργανωτικό (που συμμετείχα ) άκουσα μια εισήγηση ομάδας να λέει ότι: “είναι τέτοια η δύναμη της εξέλιξης που η ανθρωπότητα οδηγείται προς την αναρχία” !!
αντίθετα από την παραπάνω ντετερμινιστική μπαρούφα έγραφα το 2007 μέσα στο
Εγχειρίδιο ιστορικότητας λόγου και δράσης. Σύνοψη του κοινωνικού αναρχισμού
{...} δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι οι καταπιεζόμενοι εκμεταλλευόμενοι της σημερινής εποχής , θα ακολουθήσουν τον έναν ή τον άλλο δρόμο.
Εκείνο, όμως, που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι, ότι χωρίς πλατιές μαζικές ελευθεριακές, αντιιεραρχικές, αντισυγκενρωτικές οργανώσεις, χωρίς λαϊκά αντιθεσμικά όργανα, χωρίς συνοχή θεωρίας και πράξης δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο αγώνας. Ή που θα είναι αγώνας απελευθερωτικός ή που δε θα είναι! Καθώς δεν μπορεί να υπάρξει ελευθεριακή- αντιιεραρχική κοινωνία χωρίς ελευθεριακούς- αντιεξουσιαστές , και καθώς αυτοί δημιουργούνται μόνο από την ορθολογική συζήτηση και κατανόηση των αγώνων, εκείνοι που ήδη αντιπαρατίθενται στο κράτος και την ταξική κυριαρχία οφείλουν να υποστρίξουν και να βοηθήσουν θετικά και πρακτικά αυτές τις διαδικασίες και τους αγώνες.
Ο αγώνας για μια κοινωνία προς το ανθρωπινότερο, δηλαδή, χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, θα είναι διαρκής και πολύμορφος. Δε θα είναι αγώνας μόνο για την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου, αλλά και αγώνας για την αλλαγή της συνείδησης και του τρόπου σκέψης μας.
Αγώνας που δε θα αφορά μόνο την αλλαγή της «κοινωνικής βάσης» (οικονομία, σχέσης παραγωγής), κατά την προσφιλή στους μαρξιστές θεωρία, αλλά και το «εποικοδόμημα» (πολιτισμός, κοινωνικές σχέσης) θέτοντας σε αμφισβήτηση και ανατροπή το πολιτειακό και πολιτισμικό μοντέλο του καπιταλισμού και του κράτους. {...}...”
Δεν βάζω άλλο απόσπασμα δείτε την όλοι η συζήτηση εδώ:
https://athens.indymedia.org/post/1545441/
3. Δεν απαντώ στον Θ. προσωπικά αλλά στην πολιτική νοοτροπία που εκφράζει που είναι χαρακτηριστική στον αναρχικό χώρο. Ο Θ. Λέει εδώ: Άκου ρε κακομοίρη που είχες το θράσος να απαιτείς ενημέρωση και διαφανεια από Θ. 5/9/15 07/09/2015 8:51 μμ., 1571835
“... Απροκλητα, ύπουλα αλλά κι απερίσκεπτα πρόσβαλες συντρόφους/ισσες, συλλογικότητες και την φιλότιμη οργανωτική προσπαθειά τους και θα λάβεις αυτό που σου αξίζει, την περιφρόνησή τους....”
Σε μια μελλοντική κοινωνία που οραματίζονται αυτοί με στην συγκεκριμένη πολιτική νοοτροπία τι θα γίνονται; όποιος ασκούσε κρητική ακόμα και εριστική θα πέρναγε από αναρχοδικειο και η ποινήθα ήταν στην χειρότερη εξόντωση στην καλύτερη “την περιφρόνησή” δηλαδή η εξορία ή εξορία μέσα στην κοινωνία που είναι η χειρότερη, γιατί η περιφρόνηση στα ανθρώπινα οντά που είναι κατεξοχήν κοινωνικά (ακόμα και οι ατομικιστές) σημαίνει πνευματικός θάνατος, να γράψω και για άλλες πολιτικές νοοτροπίες ολοκληρωτικού χαρακτήρα; μα θα γεμίσω το νήμα.
Καταλαβαίνετε νομίζω ότι αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, το πως και με ποιο τρόπο θα διευθετούνται οι διένεξης και οι διαφωνίες σε μια αναρχική κοινωνία χωρίς κυριαρχία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα.
4. Λέει ο Θ. “...Μέχρι τότε, κι όταν του περάσει ο πόνος κι ο θυμός, μπορείτε κάλλιστα να τα συζητήσετε με τον ειδήμονα G....” Πιάνομε από το ειδήμονα, είμαστε ένα “κίνημα” είδη πάνω από σαράντα χρονιά, και θα έπρεπε να έχουμε ενηλικιωθεί, δηλαδή να βάζαμε σε θεραπεία ίασης τις παιδικές μας ασθένειες .... αυτή η εναντίωση στους ειδήμονες και εννοώ τους θεωρητικούς – διανοούμενους είναι χαρακτηριστική στην εγχώρια αναρχία, γιαυτό δεν έχει υπάρξει ένας Έλληνας/δα αναρχικός θεωρητικώς πανελλαδικής πόσο μάλλον παγκόσμιας εμβέλειας.
Για να μην πουν διάφορες μαλακίες, διανοούμενος σημαίνει αυτός που παράγει νέα σκέψη και διευρύνει το πεδίο της αντιληπτικότητας, εξόν και αν λέμε ότι οι παλιοί και προπάντων οι “κλασικοί” τα είπαν άλλα, όπερ και δεν χρειάζεται νέα θεώρηση, μα τότε δεν θα είμαστε ένα κίνημα επαναστατικό (η επανάσταση είναι πάντα κάτι νέο) άλλα δόγμα, και με αυτή την έννοια θρησκευτικές σέχτες. (και δεν θα ποστάρω εδώ ονόματα νέων και παλιών διανοούμενων συντρόφων αναρχικών από το εξωτερικό διότι θα γεμίσω το νήμα) .
“Χωρείς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη” λέει ένα χορείο από παλιά, το εγχώριο κίνημα στραγγαλίζει όποιον/όποια ξεφεύγει από την γενική μετριότητα, το εγχώριο κίνημα από παλιά στραγγαλίζει την όποια προσπάθεια για επαναστατική θεωρία γιατί από την μια είναι ένα κίνημα με λαϊκίστικες και από την άλλη ελιτίστικες πολιτικές νοοτροπίες. Και η παραδοξότητα έχει συνέχεια , έχω βιώσει χαρακτηριστικά το εξής, όταν δημιουργείτε είτε σαν πρακτική ειται σαν θεώρηση κάτι πρωτοτυπώ από εγχώριους συντρόφους/ες όχι μόνο λοιδορείτε αλλά και αποξενώνετε, αντίθετα εισαγάγετε από το εξωτερικό ότι μπαρούφα φαντάζεστε (για το έξω και το μέσα δεν θα συζητήσω εδώ) που είναι ρε σεις ενώ από την μια μεριά λέγετε ότι το αναρχικό κίνημα στη Ελλάδα είναι από τα ποιο ζωντανά – δυναμικά, από την άλλη δεν έχει να προσφέρει ένα πρακτικό εγχείρημα μια τάση που να αποτελέσει παράδειγμα για τους συντρόφους του εξωτερικού; φυσικά ξέρω την απάντηση που θα δοθεί, μα η μολότοφ...
Για να δούμε τι λέει ένας διανοούμενος σύντροφος για το σοβαρό αυτό ζήτημα
Συμφωνώντας με την διατύπωση του συντρόφου Ρομπέρτο Αμπροσόλι, το 1984 – που την έκανα σημαία μου – ότι: «…Το αναρχικό κίνημα υποφέρει από μια δυσκολία στην πολιτική-πολιτιστική του μετάδοση: οι αναρχικοί προσπαθούν να παρουσιάσουν το σχέδιό τους για την κοινωνική αλλαγή, αλλά δεν είναι ικανοί να γνωστοποιήσουν τους λόγους που το πιστεύουν. Αυτό οφείλεται στο ότι το σχέδιο για την κοινωνική αλλαγή παρουσιάζεται στους πιθανούς «πιστούς» χωρίς να συνοδεύεται από μια κατάλληλη και συναφή κοσμοθεωρία .
Χωρίς δηλαδή μια γενική θεωρία της ύπαρξης και των σχέσεων (ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση κλπ.) στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να βρουν μια ταυτότητα, συνδεδεμένη με το αναρχικό ηθικό ιδανικό. Το καθήκον, να εφοδιαστεί η αναρχική προοπτική με μια επαρκή, ζωντανή θεωρία, έχει αφεθεί στην πρωτοβουλία ξεχωριστών ατόμων, που μόνα τους πρέπει να ανακαλύψουν τους τρόπους απελευθέρωσης τους από τη σκλαβιά και τη φαντασιακή κυριαρχία. Σαν συνέπεια έχουμε, να παρουσιάζεται μια πολλαπλότητα ερμηνειών, απ’ αυτούς που κατάφεραν να πετύχουν κάτι τέτοιο, που… ναι μεν, μπορεί να μη διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, αλλά δεν έχουν και ένα κοινό πλαίσιο αρχών και κατεύθυνσης,
Η έλλειψη μιας αυτόνομης και αυθεντικής ζωντανής φιλοσοφίας, περιορίζει την πιθανότητα διάδοσης της ελευθεριακής κοινωνικής προοπτικής, και επίσης αναγκάζει τους αναρχικούς να αναζητούν την προσωπική τους ταυτότητα μέσα στη φαντασιακή κυριαρχία. Η αναφορά στον ακτιβισμό σαν μια πηγή ταυτότητας (σύνηθες φαινόμενο στο κίνημα) λύνει επιφανειακά το πρόβλημα, γιατί ο ακτιβισμός, ειδικά της ιδιαίτερης αναρχικής μούχλας, δεν μπορεί να καλύψει όλες τις πλευρές της ύπαρξης, και αφήνει ακάλυπτους διαφόρους τομείς της προσωπικότητας στην επιρροή της φαντασιακής κυριαρχίας. Ο ακτιβιστής δεν είναι αρκετός ώστε να εκφράσει ολοκληρωτικά τον αναρχικό.
Η κατάσταση αυτή απαιτεί μια συλλογική αντιμετώπιση και μελέτη, με στόχο την οικοδόμηση μιας αναρχικής ζωντανής φιλοσοφίας, που θα είναι μια ανάμεσα σε πολλές άλλες, αλλά η οποία θα περιέχει τις γενικές αρχές και τα όρια αυτού του ξεχωριστού τρόπου αντιμετώπισης των πραγμάτων (και έτσι, αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής, ακόμη και καθημερινά), και η οποία θα είναι συνδεδεμένη με την ελευθεριακή άποψη της κοινωνικής οργάνωσης,. Για να κατακτήσουμε αυτόν τον πραγματικά φιλόδοξο στόχο, πρέπει οπωσδήποτε να δώσουμε πρώτα ένα θετικό ορισμό της έννοιας της ελευθερίας …».
Το ποιοι σαμποτάρισαν όταν παλιά πήγα να δημιουργήσω ένα κέντρο ελευθεριακών μελετών και γιατί δεν έγινε; μα όλοι αυτοί με την νοοτροπία το Θ. Που είναι ενάντια στους ειδήμονες.
ΥΓ. Συντροφισα Θάλεια όπως διαπίστωσες πάσχω από ακατάλυτο ναρκισσιστικό υπέρ εγώ ( παλεύω να το διευθετήσω και δεν τα έχω καταφέρει, ακόμα παλεύω τις αντίφασης μου) γιαυτό σε παρακαλώ μην απαξιώνεις την εριστικότητα μου, είμαι εριστικός γιατί. Δεν υπάρχει μόνο η αρχαία σκουριά αλλά και ο χρυσός. “Ανήκω” στην Εριστική σχολή, δηλαδή στην πρώτη παγκοσμίως μεγαρική (από τα Μέγαρα) σχολή της λογικής και της διαλεκτικής, πνευματικούς μου προγονούς θεωρώ αυτούς, τους μύστες και τον μυστικισμό τους συχαίνομαι, η αναρχία πιστεύει εκτός των άλλων στο, ουδέν κρυπτό – μυστικό - υπό του ήλιου.
Οι ταξικοί και πνευματικοί μου πρόγονοι
Μέγαρα
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B1
Μεγαρική
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE
Λογικής
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C121/40/240,1140/
από @ 08/09/2015 3:47 μμ.
φιλε θ το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να σταματησεις
να μιλας γιατι εκτειθεσε. Το προσεχε που σου ειπα το πηρες ως απειλη
αλλα ηταν συμβουλη, οχι τιποτα αλλο αλλα ορισμενοι καταλαβαν ποιος εισαι
και ξεφτιληζεσαι κριμα ειναι... Αντι να υπερασπιζεσαι το εγχειρημα που
σημετεχεις το ταυτιζεις στα ματια πολλων με το <<ηθος>> που
εχεις...
από G 08/09/2015 6:15 μμ.
Υπήρχε- υπάρχει ένα φόρουμ που
δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του συνεδριακού διαλόγου, εκεί μέσα
δημοσιεύονται άλλες οι εισηγήσεις των ομάδων και η διαφωνίες, φυσικά και
ένας διάλογος σύνθεσης, αφού αποχώρησα μου αφαιρέθηκαν οι κωδικοι
,(λογικό) αυτό που είπα και λέω είναι να δημοσιευθεί όλο αυτό το υλικό
και οι διαφωνίες και οι συμφωνίες σε μια μπροσούρα η αν τα έξοδα πιέζουν
σε ένα PDF εδώ στο ιντυ, αυτό ζήτησα ρε σεις, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Για την διαφωνία μου με πολιτικές συγκεντρωτικές λογικές δεν έχετε παρά να της δείτε από την δεκαετία του ογδόντα.
Θ. είναι άλλης τάξις ζήτημα το να μη θέλετε να μου μιλάτε και να με κάνετε παρέα, (δικαίωμα σας) και άλλα αυτά που λες.
Και από αβλεψία εκεί που λέω στο 1571880 ότι: “ 3. Δεν απαντώ στον Θ. προσωπικά αλλά στην πολιτική νοοτροπία που εκφράζει που είναι χαρακτηριστική στον αναρχικό χώρο..” συγνώμη για την γενίκευση μου ξέφυγε, θέλω να πω για ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου.
Για την διαφωνία μου με πολιτικές συγκεντρωτικές λογικές δεν έχετε παρά να της δείτε από την δεκαετία του ογδόντα.
Θ. είναι άλλης τάξις ζήτημα το να μη θέλετε να μου μιλάτε και να με κάνετε παρέα, (δικαίωμα σας) και άλλα αυτά που λες.
Και από αβλεψία εκεί που λέω στο 1571880 ότι: “ 3. Δεν απαντώ στον Θ. προσωπικά αλλά στην πολιτική νοοτροπία που εκφράζει που είναι χαρακτηριστική στον αναρχικό χώρο..” συγνώμη για την γενίκευση μου ξέφυγε, θέλω να πω για ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου.
από @Σίμος 08/09/2015 8:14 μμ.
…στις προπαρασκευαστικές συζήτηση και όσο ήμουν και
μετά για λίγο στην διαδικασία δεν υπήρξε και δεν εκδηλώθηκε τάση
συγκεντρωτισμού, αυτή εκδηλώθηκε μετά, τον τελευταίο καιρό προτού τον
διαχωρισμό (διάσπαση) δηλαδή πριν κάποιους μήνες από ότι πληροφορήθηκα.
Πως και γιατί κρύβονται αυτή η τάση και δεν εκδηλώθηκε από την αρχή και
να πουν οι φορείς της, σύντροφοι/ες εμείς έτσι και έτσι, αυτό είναι ένα
ζήτημα.
…σχηματίστηκαν “τυχοδιωκτικά” κάποιες “συλλογικότητες” μέχρι και δυο ατόμων για να συμμετέχουν στης προσυνεδριακές διεργασίες , και κάποιοι χωρίς να ρωτήσουν τους έφεραν με το έτσι θέλω, αφού αυτοί που ήρθαν δεν συμμετείχαν στην πρώτη διακινηματική συνάντηση που έγινε την ΑΣΟΕΕ, ούτε είχαν πάρει θέση στο αρχικό συμφωνημένο πλαίσιο και τις λεγόμενες “κόκκινες γραμμές” που πήγαν περίπατο
Τα λες που τα λες, πέστα καθαρά όχι με μισόλογα για τους αναρχοσταλίνες που έκρυβαν τους σκοπούς της και τα γκρουπούσκουλα που την ακολουθούν.
…σχηματίστηκαν “τυχοδιωκτικά” κάποιες “συλλογικότητες” μέχρι και δυο ατόμων για να συμμετέχουν στης προσυνεδριακές διεργασίες , και κάποιοι χωρίς να ρωτήσουν τους έφεραν με το έτσι θέλω, αφού αυτοί που ήρθαν δεν συμμετείχαν στην πρώτη διακινηματική συνάντηση που έγινε την ΑΣΟΕΕ, ούτε είχαν πάρει θέση στο αρχικό συμφωνημένο πλαίσιο και τις λεγόμενες “κόκκινες γραμμές” που πήγαν περίπατο
Τα λες που τα λες, πέστα καθαρά όχι με μισόλογα για τους αναρχοσταλίνες που έκρυβαν τους σκοπούς της και τα γκρουπούσκουλα που την ακολουθούν.
από @ 09/09/2015 1:21 πμ.
{...} Σοβαρα τωρα, νομιζεις οτι θα καταφερεις να διασυρεις ενα Μεριζιωτη?
1571232από καποιος μεταναστης 23/08/2015 1:41 μμ.,
{...} Σχεδον τριαντα χρονια πανε απο την εποχη που ψαχνιομουνα πολιτικα και στην διαδικασια αυτη ειχα συνομιλησει ωρες ατελειωτες με τους περισσοτερους βετερανους αναρχικους απο τη συσπειρωση μεχρι τον Καραπλη και τους συντροφους του, απο την παλια Κεραμεικου μεχρι την Λελας Καραγιαννη απο Σαλονικη μεχρι Χανια , συντροφους και συντροφισσες που εσυ και ολοι οι οπαδοι του «επιστημονικου» (τρομαρα σας) σοσιαλισμου δεν θα φτασετε ουτε στο ελαχιστο ποτε.{...}
{...} Τον Μεριζιωτη τον ξεχωριζω για πολλα πραγματα, κυριως ομως για τη σταση του . Αν και δεν δισταζει ποτε να πει τι εχει στο μυαλο του χωρις να χαριζεται ουτε σε δοκιμασμενους συντροφους, δεν το επαιξε ποτε μεντορας, δεν την ειδε ποτε διανοουμενος, δεν αντιμετωπισε ποτε πατερναλιστικα αλλους συντροφους. Παντα μιλαει στα ισα με ολους ειτε παλιους ειτε νεους στο χωρο, ποτε αφ’ υψηλου ποτε δε σνομπαρει και δε δισταζει να εμπλεκεται και σε δημοσιες συζητησεις αδιαφορωντας για την εικονα του με παθος.Τον θυμαμαι να ξενυχταει συζητωντας με καμποσους απο μας πιτσιρικαδες τοτε, μεχρι που τελειωναν τα τσιγαρα και στριβαμε τσιγαρα απο τις γοπες στα τασακια.Οπως και το παθος με το οποιο ηθελε να μοιραζοταν κατι ενδιαφερον που θα ειχε διαβασει , με οποιον συναντουσε για μερες.Νανε καλα παντα. {...}
https://athens.indymedia.org/post/1548104/
https://athens.indymedia.org/post/1546653/
από @ 09/09/2015 1:46 πμ.
Me το που εμφανίστηκαν οι ομάδες της ΑΠΟ (2 Σεπτέμβρη) με
αφίσα συμμετοχής στην πορεία της ΔΕΘ, καταθετοντας σχέδιο καταστατικού
της αναρχικής οργάνωσης και καλώντας σε ιδρυτικό συνέδριο άρχισαν και τα
όργανα... Με πρώτο να σέρνει το χορό της λάσπης τη μεγάλη ιντιμιντιακή
περσόνα που είχε αποχωρήσει αλλά ξαναγύρισε άρον άρον πονεμένος! (3
Σεπτέμβρη) Για να απαιτήσει με επείγουσα ανακοίνωση «ενημέρωση» και να
ξεκινήσει …το λασπόλουτρο. Αναρχική πολιτική οργάνωση; Τι είναι αυτό;
Ποιο καταστατικό; Θα σας πω Εγώ τι είναι ΑΠΟ: γκρούπες και
γκρουπούσκουλα, αναρχομπαμπάδες και αναρχομαμάδες, κρυφοσταλίνες και
μπολσεβίκοι, βασταζοι κι ακολουθητές, Ενώσεις, Συσπειρώσεις και Κύκλοι,
κρυμένα σχέδια και τυχοδιωκτικές ψευτοομάδες, στάνες και αμνοερίφια κλπ
κλπ μπλα μπλα μπλα . Καταλάβατε; Καταλάβαμε G, καταλάβαμε! Περισσότερα
απ΄όσα νομίζεις...
από Δώσε πόνο 09/09/2015 1:48 μμ.
Βγάζει μάτι ότι αυτή η ξεκούδουνη δημοσίευση του G Απαιτώ
Ενημέρωση έγινε από σκοπιμότητα αμέσως μετα το κάλεσμα της Απο στη
πορεία της Δεθ. Επιτέθηκε με λύσσα στην Απο λούζοντας την με ένα οχετό
κάθε είδους λάσπης φθάνοντας σε παραλήρημα κακίας για ομάδες και άτομα.
Ενδεικτικά, και χωρίς πολλά πολλά πέταξε τη πιασάρικη ρετσέτα του
«συγκεντρωτισμού» χωρίς να αναφερθεί ουτε για μια στιγμή, έτσι για τα
ματια του κόσμου, στο καταστατικό της βάση των συλλογικών αποφάσεων του
προσυνεδριακού διαλόγου. Χρέωσε σε ομάδες επειδή έτσι του γουσταριζε
κρυφούς συγκεντρωτικούς σχέδιασμούς χωρίς να μπει στον κόπο να αποδειξει
κάπως τον απίθανο ισχυρισμό του. Εφθασε να μιλάει για ψεύτικες ομάδες
των 2 ατόμων χωρίς θέσεις που τις κουβάλησαν άλλοι και καταπάτησαν τις
κοκκινες γραμμές των 7 σημείων, παρότι είναι γνωστό ότι οι ομάδες στην
ΑΠΟ είναι πραγματικές, με κατατεθειμένες θέσεις και δραση , έχοντας
αρκετα έως και πολλά μέλη, ενώ δεν μπήκε στον κόπο να πει πότε και που
έστειλαν αυτές οι ομάδες περίπατο τις κοκκινες γραμμές.
Πες το ένα πες το άλλο όλο και κατι θα πιάσει όλο και κατι μείνει που έλεγε και ο Gαίμπελς. Το γιατί επιδόθηκε σε όλη αυτή την μαλακία για την απο, των ομάδων και των μελών της καταλήγοντας στον αυτοεξεφτελισμό του ας το εξηγήσουν άλλοι που τον γνωρίζουν καλύτερα. Πέρα πάντως από τον εγωκεντρισμό και την ατελείωτη περιαυτολογία του είναι τελείως αλλοπρόσαλλος. Πως διάολο όλα αυτά που ξεσέρνει σε αυτές τις ομάδες που ήταν στον προσυνεδριακό διάλογο πάνω από τρια χρόνια τα ανακάλυψε μόλις τώρα; Και αφού τέλος πάντων τώρα τα κατάλαβε γιατί τα έκρυβαν καλά από το γατίσιο μάτι του ή τα ήξερε και τα κρυβε ο μπαγάσας για δικούς του λόγους, γιατί πονάει και στενοχωριέται που χάθηκε η ενότητα; Δηλαδή πως και γιατί τις ήθελε αυτές τις ομάδες σε μια ενιαία οργανωση αν είναι τετοιες όπως τις χαρακτηρίζει στο παραλήρημά του; Γιατί αν ήταν όπως τις χαρακτηρίζει χωρίς να μπει στον κόπο και να το εξηγήσει , αρκούμενος να προκαλέσει συνειρμούς και εντυπώσεις, θα έπρεπε να πανηγυρίζει για τη διάσπαση κι όχι να πονάει και να κατακεραυνώνει το σύμπαν που χάθηκε η ενότητα! Γιατί πονάει και τι στο διάολο την ήθελε την ενότητα με αυτές τις τρισκατάρατες γκρούπες, τα γκρουπουσκουλα και τις ψεύτικες ομάδες των 2 ατόμων, τους αναρχομπαμπάδες και τους κρυφοσταλίνες με τα μαντριά και τα κατσίκια; Ποιο ψεύτης, δίγνωμος και αλλοπρόσαλος πεθαίνεις!
Και όταν λέμε ψεύτης και περιαυτολόγος του κερατά κυριολεκτώ, Καλά παράτησε τα ιαματικά λουτρά του να πιάσει πόστο στο ιντιμίντια, καλά πονάει και οδύρεται για την διάσπαση της ενότητας με τις σατανικές γκρούπες και τους κρυφούς σχεδιασμούς τους, τα κουλά ότι αυτός είναι όντως ειδήμονας της οργάνωσης, ο παλαιός των παλαιών (μαζί με άλλους 4-5!), αυτός που συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά σχήματα του παρελθόντος κι ο παλιότερος που συμμετείχε στα προσυνεδριακά της Από, γιατι τα λέει. Τι ζόρι τραβάει και μας κοπανάει συνέχεια το βιογραφικό του.; Άσε που με λίγο ψάξιμο και ρώτημα όλα τούτα τα σπουδαία αποδεικνύονται φούσκες για εντυπωσιασμούς της πλάκας. Γιατί κομπάζει ότι ήταν ο παλιότερος λέει αφού στον προσυνεδριακό ήταν και παλιότεροι από αυτόν; Από την δεκαετία του 70 υπάρχουν πολύ περισσότεροι από 4-5 ενεργοί σ Αθήνα, Σαλονίκη, Χανιά και αλλού., παλαιότεροι και πολύ ενεργότεροι από την αφεντιά του που ενεργός είναι κατά κύριο λόγο στο ιντιμίντια, Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς που να τον θυμάται τότε; Γιατί από όσο ξέρω δεν εμφανίστηκε στα τέλη του 70 όπως γραφει συνέχεια, αλλά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80. Τι κάνει, προσθετει χρόνια στην αυτοβιογραφία του; Πάλι καλά που δεν ήταν και στο πολυτεχνείο του 73. Κι αφού λέει ότι συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά εγχειρήματα του παρελθόντος τότε θα ήταν και σε μια Κίνηση για συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας το 1982. Πως την ξέχασε αυτή από το βιογραφικό του ο οργανωσιολόγος; Αλήθεια, τον είχε δει κανείς τότε;
Και πως στο διαολο ο ειδήμονας της οργάνωσης είναι σχεδόν πάντα πουθενάς και μόνος ή περιφερόμενος από ομάδα σε ομάδα, μέχρι να φύγει σε πολύ μικρό χρόνο είτε γιατί δεν αντέχει για πολύ με άλλους συντρόφους είτε γιατί δεν τον αντέχουν αυτοί; Και γιατί κομπάζει ο ειδήμονας της οργάνωσης με τέτοια πολιτική μαγκουφιά που τον δέρνει και δεν σταυρώνει δεύτερο για τάβλι, όχι να φτάξει ομάδα πόσο μάλλον οργάνωση Τι το καινοφανές πρόσφερε στο χώρο έστω και σε επίπεδο απλής σκέψης και καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, (για δράση δεν μιλάω γιατί δεν γνωρίζω να υπάρχει και πολύ τέτοια κι αν υπήρχε θα το είχε κάνει βούκινο) και τι χρησίμευσε στον ίδιο όλη αυτή η οργανωσιολογία του εκτός από το να καταγγέλει τους άλλους ότι δεν ακούνε και να περιμένει όπως έγραψε ο ίδιος μιαν άλλη ζωή για να εισακουσθεί, λες και είναι βιβλικός προφήτης; Τι πρόσφερε με την ακατάσχετη τσιτατολογία και οργανωσιολογία του στους άλλους πέρα από την κλάψα και τις λυσσαλέες επιθέσεις του γιατί δεν του δίνουν την πρέπουσα σημασία οι κακοί αναρχοσταλινοτσοπάνοι (και τσοπάνες) και τα καθυστερημένα αμνοερίφια;
Και στο κάτω κάτω τι αναμασά και τσιτάρει συστηματικά τους μπαμπάδες και τις μαμάδες όλων των αναρχικών εποχών; Άντε λοιπόν ρε φαφλατά, στο ανάθεμα η έμμα γκόλντμαν και την κατάρα μας νάχει ο μπουαναβεντούρα ντουρούτι. Στο πυρ το εξώτερο και τα έρημα τα ρίφια που δώσαν την ψυχή και τη ζωή τους για την αναρχία.
Πες το ένα πες το άλλο όλο και κατι θα πιάσει όλο και κατι μείνει που έλεγε και ο Gαίμπελς. Το γιατί επιδόθηκε σε όλη αυτή την μαλακία για την απο, των ομάδων και των μελών της καταλήγοντας στον αυτοεξεφτελισμό του ας το εξηγήσουν άλλοι που τον γνωρίζουν καλύτερα. Πέρα πάντως από τον εγωκεντρισμό και την ατελείωτη περιαυτολογία του είναι τελείως αλλοπρόσαλλος. Πως διάολο όλα αυτά που ξεσέρνει σε αυτές τις ομάδες που ήταν στον προσυνεδριακό διάλογο πάνω από τρια χρόνια τα ανακάλυψε μόλις τώρα; Και αφού τέλος πάντων τώρα τα κατάλαβε γιατί τα έκρυβαν καλά από το γατίσιο μάτι του ή τα ήξερε και τα κρυβε ο μπαγάσας για δικούς του λόγους, γιατί πονάει και στενοχωριέται που χάθηκε η ενότητα; Δηλαδή πως και γιατί τις ήθελε αυτές τις ομάδες σε μια ενιαία οργανωση αν είναι τετοιες όπως τις χαρακτηρίζει στο παραλήρημά του; Γιατί αν ήταν όπως τις χαρακτηρίζει χωρίς να μπει στον κόπο και να το εξηγήσει , αρκούμενος να προκαλέσει συνειρμούς και εντυπώσεις, θα έπρεπε να πανηγυρίζει για τη διάσπαση κι όχι να πονάει και να κατακεραυνώνει το σύμπαν που χάθηκε η ενότητα! Γιατί πονάει και τι στο διάολο την ήθελε την ενότητα με αυτές τις τρισκατάρατες γκρούπες, τα γκρουπουσκουλα και τις ψεύτικες ομάδες των 2 ατόμων, τους αναρχομπαμπάδες και τους κρυφοσταλίνες με τα μαντριά και τα κατσίκια; Ποιο ψεύτης, δίγνωμος και αλλοπρόσαλος πεθαίνεις!
Και όταν λέμε ψεύτης και περιαυτολόγος του κερατά κυριολεκτώ, Καλά παράτησε τα ιαματικά λουτρά του να πιάσει πόστο στο ιντιμίντια, καλά πονάει και οδύρεται για την διάσπαση της ενότητας με τις σατανικές γκρούπες και τους κρυφούς σχεδιασμούς τους, τα κουλά ότι αυτός είναι όντως ειδήμονας της οργάνωσης, ο παλαιός των παλαιών (μαζί με άλλους 4-5!), αυτός που συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά σχήματα του παρελθόντος κι ο παλιότερος που συμμετείχε στα προσυνεδριακά της Από, γιατι τα λέει. Τι ζόρι τραβάει και μας κοπανάει συνέχεια το βιογραφικό του.; Άσε που με λίγο ψάξιμο και ρώτημα όλα τούτα τα σπουδαία αποδεικνύονται φούσκες για εντυπωσιασμούς της πλάκας. Γιατί κομπάζει ότι ήταν ο παλιότερος λέει αφού στον προσυνεδριακό ήταν και παλιότεροι από αυτόν; Από την δεκαετία του 70 υπάρχουν πολύ περισσότεροι από 4-5 ενεργοί σ Αθήνα, Σαλονίκη, Χανιά και αλλού., παλαιότεροι και πολύ ενεργότεροι από την αφεντιά του που ενεργός είναι κατά κύριο λόγο στο ιντιμίντια, Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς που να τον θυμάται τότε; Γιατί από όσο ξέρω δεν εμφανίστηκε στα τέλη του 70 όπως γραφει συνέχεια, αλλά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80. Τι κάνει, προσθετει χρόνια στην αυτοβιογραφία του; Πάλι καλά που δεν ήταν και στο πολυτεχνείο του 73. Κι αφού λέει ότι συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά εγχειρήματα του παρελθόντος τότε θα ήταν και σε μια Κίνηση για συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας το 1982. Πως την ξέχασε αυτή από το βιογραφικό του ο οργανωσιολόγος; Αλήθεια, τον είχε δει κανείς τότε;
Και πως στο διαολο ο ειδήμονας της οργάνωσης είναι σχεδόν πάντα πουθενάς και μόνος ή περιφερόμενος από ομάδα σε ομάδα, μέχρι να φύγει σε πολύ μικρό χρόνο είτε γιατί δεν αντέχει για πολύ με άλλους συντρόφους είτε γιατί δεν τον αντέχουν αυτοί; Και γιατί κομπάζει ο ειδήμονας της οργάνωσης με τέτοια πολιτική μαγκουφιά που τον δέρνει και δεν σταυρώνει δεύτερο για τάβλι, όχι να φτάξει ομάδα πόσο μάλλον οργάνωση Τι το καινοφανές πρόσφερε στο χώρο έστω και σε επίπεδο απλής σκέψης και καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, (για δράση δεν μιλάω γιατί δεν γνωρίζω να υπάρχει και πολύ τέτοια κι αν υπήρχε θα το είχε κάνει βούκινο) και τι χρησίμευσε στον ίδιο όλη αυτή η οργανωσιολογία του εκτός από το να καταγγέλει τους άλλους ότι δεν ακούνε και να περιμένει όπως έγραψε ο ίδιος μιαν άλλη ζωή για να εισακουσθεί, λες και είναι βιβλικός προφήτης; Τι πρόσφερε με την ακατάσχετη τσιτατολογία και οργανωσιολογία του στους άλλους πέρα από την κλάψα και τις λυσσαλέες επιθέσεις του γιατί δεν του δίνουν την πρέπουσα σημασία οι κακοί αναρχοσταλινοτσοπάνοι (και τσοπάνες) και τα καθυστερημένα αμνοερίφια;
Και στο κάτω κάτω τι αναμασά και τσιτάρει συστηματικά τους μπαμπάδες και τις μαμάδες όλων των αναρχικών εποχών; Άντε λοιπόν ρε φαφλατά, στο ανάθεμα η έμμα γκόλντμαν και την κατάρα μας νάχει ο μπουαναβεντούρα ντουρούτι. Στο πυρ το εξώτερο και τα έρημα τα ρίφια που δώσαν την ψυχή και τη ζωή τους για την αναρχία.
από @ 09/09/2015 3:33 μμ.
ο θ αλλαζει ονοματα και κραζει, απλα δεν μπορει να κρυφτει
γιατι το ηθος του ανδρος διαπερνα τα ψευδονυμα και τα πληκτρολογια...
Ετσι σοβαρα πολιτικα επειχηρηματα ανωνυμα απεναντι στον συκοφαντη που
γραφει με το ονομα του...
Παιδια αν ειναι να αντιπετωπιζετε με αυτον τον τροπο την επωνυμη κριτικη (καλη η κακη) τοτε δεν το ξεκινησατε καλα εκει στην ΑΠΟ και οπως σας ειπα και ποιο πανω αυτος που απανταει ουτε λιγο ουτε πολυ εξ ονοματος της ΑΠΟ κανει πολυ μεγαλο κακο στο εγχειρημα οποτε εσεις εκει στην ΑΠΟ μαζευτε τον και γρηγορα κριμα ειναι ενα ατομο να χαλαει μια προσπαθεια 50 ατομων, εκτοςκαι αν ειναι συλογικη σας αποφαση να απαντατε με αυτον το τροπο (κατι που πραγματικα δεν νομιζω) οποτε πασο.
Παιδια αν ειναι να αντιπετωπιζετε με αυτον τον τροπο την επωνυμη κριτικη (καλη η κακη) τοτε δεν το ξεκινησατε καλα εκει στην ΑΠΟ και οπως σας ειπα και ποιο πανω αυτος που απανταει ουτε λιγο ουτε πολυ εξ ονοματος της ΑΠΟ κανει πολυ μεγαλο κακο στο εγχειρημα οποτε εσεις εκει στην ΑΠΟ μαζευτε τον και γρηγορα κριμα ειναι ενα ατομο να χαλαει μια προσπαθεια 50 ατομων, εκτοςκαι αν ειναι συλογικη σας αποφαση να απαντατε με αυτον το τροπο (κατι που πραγματικα δεν νομιζω) οποτε πασο.
από G 09/09/2015 4:05 μμ.
1. Λένε ότι το περιορισμένο λεξιλόγιο, αναδεικνύει και την περιορισμένη σκέψη του ατόμου, λέω ότι και η ακατάσχετη πολυλογία είναι η αντεστραμμένη εικόνα του περιορισμένου λεξιλογίου, είναι και αυτή περιορισμός της σκέψης.
Άλλες λέξεις εκτός από της, σπίλωση, φωτογραφίζει, συκοφαντεί, λασπώνει,κλπ δεν ξέρετε . Αν αυτές της λέξης τις αναγάγω σε επάγγελμα έχουμε ένα τύπο πολυπράγμων δηλαδή: είναι σπηλαιολόγος, φωτογράφος, καλλιεργητής σύκον, εργαζόμενος σε σπα, ιαματικά λασπόλουτρα κλπ.
Που είδες/είδατε ότι καταφέρομε ενάντια στην ΑΠΟ ρε @ που λες/λέτεσυνέχειαεδώ μέσα Λάσπη 1571909 από @ 09/09/2015 1:46 πμ., 1571909
επειδή το λέτε συνέχεια και έχει καταντήσει τροπάρι για ξαναδείτε το νήμα, μόλις δημοσίευσα άρχισαν οι υπαινιγμοί και η απαξίωση, από εδώ και κάτω
Συντροφικά από @ναρχικός 03/09/2015 6:02 μμ., 1571637
Με το ζόρι G δεν γίνεται τίποτα. από @ 04/09/2015 2:31 πμ., 1571652
και εδώ: Κάτι τελευταίο από G 04/09/2015 8:59 μμ., 157169 εκτός τον άλλων λέω
“... Πονάω όμως περισσότερο γιατί σύντροφοι/ες από τον κύκλο της φωτιάς με μεγάλη κινηματική εμπειρία επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη του παρελθόντος ( ένωση,συσπείρωση) με συγκεντρωτικά σχήματα...”
θα μπορούσαν κάποιοι από τον κύκλο της φωτιάς είτε να υπερασπίσουν την θέση τους περί κεντρικού πολιτικού σχήματος, (που εγώ ονομάζω συγκεντρωτισμό), ειται να πουν ότι κάνω λάθος. Αντα φτου άρχισε/τε την σολομωνική.
Σας πείραξαν τα ακολουθιτές /βαστάζους; μα μιλάω για όλους /όλες αυτούς που ειδικά στης γενικές συνελεύσεις του χώρου και γενικά δεν τοποθετούνται και δεν περνούν θέση για πολλά θέματα (πόσοι,πόσες μιλάνε σε συνελεύσεις; ή παίρνουν θέση δημόσια για ζητήματα; ) μιλάω για αυτό που έλεγε ο φιλόσοφος Ηράκλειτος (πατέρας της διαλεκτικής) ότι: “δύστυχος η πλειοψηφία των ανθρώπων παρόντες απουσιάζουν” τι ήθελε να ποιεί ο σοφός που τον ονόμασαν και σκοτεινό; βρείτε το.
2. Φίλοι μου η αναρχία για να υπάρξει απαιτεί και είναι σχεδόν το άκρον άωτο της συμμετοχής, χωρείς την κουλτούρα της συμμετοχής ακόμα και σε μια μελλοντική επαναστατική κοινωνία πάλη το σύστημα της ανάθεσης θα επικρατήσει, γιατί; μα γιατί τα κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα επιζητούν διευθέτηση, λύση.
3. Ο Θ. και εσείς όλοι που μου την πέφτετε χωρίς πολιτικά επιχείρημα, τελικά ποιοι είστε; οι τιμητές όλης της ΑΠΟ; και επειδή ο Θ. αγαπάει τα δημώδη “η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται” έτσι θα αντιμετωπίζετε την κρητική που πιθανών στην πορεία προκύψει; με απολιτικα επιχειρήματα ψυχιατρικού τύπου; (φυσικά κάποιοι θα πουν, εξαρτάτε από την κριτική, αν είναι καλοπροαίρετη...) σύντροφοι/ες καλή οργάνωση και καλούς αγώνες.
4. Είμαι εγώ που εδώ και πολλά χρόνια έχω κριτικάρει και στηλιτεύσει το φαινόμενο ναι είναι 300 αναρχικοί/ες σε συλλογικότητες και 10.000 ως άτομα, είμαι εγώ που έχω ποιοι ότι αυτό το φαινόμενο απαξιώνει και εκβιάζει την έννοια της συλλογικότητας, και μου λέτε διάφορα εδώ; τις ξέρετε τις θέσεις μου; αν όχι βρείτε τες, αν ναι ντροπή σας να μου λέτε αυτά που λέτε.
Μίλησα για την ευθύνη διάσπασης των αγώνων που έχουν και τα δυο σχήματα που (όχι τώρα όπως ψευδός λέτε αλλά εδώ και τέσσερις μήνες, τα γραπτά υπάρχουν) δημιουργήθηκαν, και πείτε μου τώρα σε (εποχές δύσκολες όσο αφορά την συμμετοχή) εκδηλώσεις η πορείες κλπ θα πηγαίνουν η μεν στους δε η θα γίνει αυτό που γίνετε χρόνια τώρα στο χώρο, ποιος την καλεί την πορεία; α... δεν πάω γιατί διαφωνώ, ή δεν μου αρε οι φάτσες τους.
5. Έκανα τον μαλάκα δεν μίλησα (εδώ κάνω την αυτοκριτική μου) για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στις οργανωτικές διεργασίες όταν:
Μάλλον ο Θ. , και η συλλογικότητα που είναι, φέρατε στο οργανωτικό τα φιλαράκια (από αμπελόκηπους μεριά) που έγινε συλλογικότητα δυο και μετά τριών άτομον, και άρχισαν να κωλύουν της διαδικασίες, αυτά τα φιλαράκια που είναι τώρα; με εσάς στην ΑΠΟ η στους άλλους;
Έκανα τον μαλάκα όταν άτομα από το άλλο τώρα σχήμα “Αναρχικές Συλλογικότητες” (διευκρίνηση τα σχήματα δεν είχαν δημιουργηθεί τότε) έφεραν στης διαδικασίες του μόλις συσταθείς σε ομάδα αναρχομπολσεβίκους από τα Εξάρχεια, που και αυτή έφεραν κωλύματα στις συζητήσεις.
Έκανα τον μαλάκα όταν μάλλον ο Θ. Και η συλλογικότητα του υπερασπιζόμενη τα φιλαράκια όταν αυτά μετά από μια διένεξη , δημοσιά είπαν ότι η συλλογικότητα που συμμετείχα έκανε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών, και εσείς ενώ συμμετείχαμε στην ίδια διασυλλογική την αυτοδιευθιση, όχι μόνο δεν πήρατε θέση άλλα ύπατε και εγγράφως ότι ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ κάναμε πλάτες, τι σεβάστηκαν ρε οι παλιοί σύντροφοι; έμενα; ( εδώ σε αυτό το νήμα μιλάω για τον ευτο μου και δεν εκπροσωπώ κανέναν) ξέρετε ρε τι ήταν αυτό για μένα που είμαι μιας άλλης γενιάς; που όταν μας έλεγε κάποιος σου γαμώ την μάνα ήταν σημείο για αιματοχυσία, αν δε το έπαιρνε πίσω;
Ξέρετε τι είναι για μένα ρε η αναγωγή αφού η συλλογικότητα που συμμετείχα εξ αντικειμένου έκανε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών αφορά και έμενα γιατί ήμουν μέλος της συλλογικότητας; και μέχρι τώρα το “εξ αντικειμένου” δεν το έχετε πάρει πίσω; ότι ήταν σημείο για αιματοχυσία; το ξέρετε ρε, και έκανα τον μαλάκα για χάρη του οργανωτικού και τώρα μου λέει ο ελεεινός Θ. Ότι είμαι κακομοίρης, προπέτης και σπιλωτής!!
Την ομάδα που συμμετείχα την βρήκα συγκροτημένη και είναι μια συλλογικότητα αναλογικά με του πιο νεαρότερους/ες (ηλικιακά) συντρόφους, τους σεβάστηκα και βεβαίας θα κάνουν λάθη, τα άτομα και ο Θ. Προφανώς παλιός στο κίνημα πια είναι η αγάπη του για τους νέους/ες συντρόφους και πιο η διαπαιδαγώγηση του; το ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ; έχω ποιοι και έχω κριτικάρει αρκετούς στον χώρο (ειδικά παλιούς/ες) ότι παρόλες τις ικανότητες που είχαν/έχουν δεν τις θέτουν για το καλό του κινήματος γιατί τους τρώνε τα πάθη τους.
6. Σαν συλλογικότητα
θέσαμε τότε στην αρχή τις συζήτησης για το οργανωτικό ( συντάσσαμε το
κάλεσμα πλαίσιο) το ταξικό σαν προϋπόθεση και κόκκινη γραμμή για
συμμετοχή μας στις διαδικασίες, επίσης ότι δεν έχουν θέση εργοδότες
μεγάλοι ή μικροί στην οργάνωση που πάμε να φτιάξουμε, χύσαμε ιδρώτα και
εργατοώρες για να συζητάμε με την συλλογικότητα που μάλλον είναι ο Θ.
γιατί θέσανε το ερώτημα τι είναι εργοδότης στην σημερινή εποχή; και αν
ένας μικροεργοδότης λχ με δυο εργαζόμενους έχει θέση στην οργάνωση, στην
αρχή η ομάδα που πιθανό βρίσκετε ο Θ. ήταν υπέρ τις συμμετοχής μικροεργοδοτών στη οργάνωση , μετά άλλαξαν.
ΥΓ. 1 Στα τριάντα πέντε μου χρόνια κινηματικής ζωής προκαλώ- προσκαλώ όποιον / όποια συκοφάντησα και μάλιστα με ζητήματα ηθικής τάξις, ναρκωτικών και άλλες αηδίες να το πουν δημόσια και θα κάτσω δημόσια στην πλατεία Εξαρχείων να με φτύσουν.
ΥΓ 2 α) όταν λέω ότι δεν πήγα το νήμα στις συζητήσεις και εδώ μπορεί να μπουν πολύ λίγοι να το δουν το εννοώ, β) αν προκληθώ και άλλο θα βγάλω τα μειλ με την επικοινωνία γύρω από το κάνουμε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών στη δημοσιότητα.
Σημείωση
αν δημοσιευθεί το ίδιο κείμενο με @ αντί για G δικό μου είναι έκανα λάθος
από Δώσε πόνο, 1571921 ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΙΔΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ
από G 09/09/2015 9:41 μμ.
Κοίτα ρε συ: από Δώσε πόνο Δεν χρειάζεται κανένας για να διασύρει ένα Μεριζιώτη, το κάνει από μόνος του 1571921
Μάλλον ο @ εδώ 1571928 έχει δίκιο
Όπως λέω πιο πάνω 1571880 στη “... Συντροφισα Θάλεια όπως διαπίστωσες πάσχω από ακατάλυτο ναρκισσιστικό υπέρ εγώ ( παλεύω να το διευθετήσω και δεν τα έχω καταφέρει, ακόμα παλεύω τις αντίφασης μου), ...” ρε συ δείξε λίγη κατανόηση άρρωστος άνθρωπος είμαι.
Ρε συ τη θα κάνετε με τους αρρώστους στην κοινωνία που ευαγγελίζεστε όπως λέει και και μια πιο πάνω άκου ευαγγελίζεστε ( από το άγγελος και το ευαγγέλιο).
Ρε συ δεν ήμαστε στην Ισπανία που από παλιά όταν εντασεσε σε μια αναρχική οργάνωση σου δίνουν δελτίο (ταυτότητα) μέλους που γράφει πότε οργανώθηκες, τι να κάνουμε μπήκα στην αναρχία το 1979 και δεν υπήρχαν /υπάρχουν αυτές οι κάρτες.
Ρε συ αν κατάλαβα καλά ποίος είσαι, όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση φιλάθλων παναθηναϊκού. (βέβαια μικρός τότε)
Το ότι οι αναρχία έχει τραβήξει κόσμο από κόμματα, ακόμα και δεξιά και από φασίστες αυτό είναι θετικό, όπως θετικό και ότι εσύ έφυγες από εκεί και μπήκες στην αναρχία.
Όπως λέω εδώ: 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα αστειευόμενος άλλα με μια δόση αλήθειας ότι “δεν μπορείς ρε φίλε το βράδυ να πέφτεις για ύπνο σταλινικός και το πρωί να ξυπνάς ελευθεριακός”, θέλει μια διαδικασία μια αυτοανάλυση μια ενδοσκόπηση, όλοι αυτοί που το πρωί ξύπνησαν ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές κουβάλησαν τα πολιτικά ήθη του αριστερισμού στον αναρχικό χώρο.
Ρε συ λες “...Γιατί από όσο ξέρω δεν εμφανίστηκε στα τέλη του 70 όπως γραφει συνέχεια, αλλά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80...”
Τι σε χαλάει ρε, δεν πειράζει “πέντε πάνω πέντε κάτω στο φινάλε θα την βρούμε” τα ίδια επιχειρήματα έλεγες και κάποτε που είχαμε διαπληκτιστεί σε μια κατάληψη Πολυτεχνείου, τι έγινε κομπλάρεις που είμαι τρία - τέσσερα χρόνια ποιο αρχαίος στον χώρο, με είσαι και ηλικιακά πιο μικρός.
Ρε συ ξεφτίλα ξέρει και το έχω γράψει στην ανοικτή μου επιστολή ότι κατάγομαι από μια πάμφτωχη πολύτεκνη οικογένεια και ότι έπρεπε να δουλέψω, και ότι από τα μέσα του 1981 μέχρι τα μέσα του 1984 διαδοχικά και ανά εννεάμηνο που ήταν η σύμβαση των ναυτικών τότε, παρκάριζα σαν δόκιμος ηλεκτρολόγος και στην ξενιτιά στα λιμάνια τι να έκανα να πήγαινα στην αναρχική ομάδα Κουκουβάουνες η του Ροτερνταμ;
Δεν λογοδοτώ σε εσένα ρε άθλιε, άλλα στην αναρχία, δείτε σύντροφοι/ες ένα δείγμα από τα προσωπικά μου δεδομένα (από το ΝΑΤ), μήπως να σκαναρω και το φυλλάδιο;
Ρε συ λες για παλιά κίνηση ομοσπονδίας από Πειραιά τι δουλεία είχα/έχω, με το Μάκη και του λοιπούς παροπλισμένους πολιτικά τώρα και που και τότε διαφωνούσα μαζί του.
Ρε συ λες στα προσυνεδριακά ότι λέω ψέματα ότι ήμουν ο αρχαιότερος, ρε συ σε όλα τα προκαταρκτικά (όχι στην πανελλαδική στην ΑΣΟΕΕ) που ήσουν εσύ, αλλά και στις τρις πανελλαδικές συνάντησης στα ΤΕΙ Πειραιά ( λέω τρις γιατί μετά αποχώρησα ) που συμμετείχα αναφέρεις και άτομο από Χανιά , μήπως ήταν και ο Βαρδής, ο μόνος πιο παλιός που είναι από την γενιά του πολυτεχνείου; μήπως ήταν και δεν τον πήρε το μάτι μου;
Ρε συ λες “... Και στο κάτω κάτω τι αναμασά και τσιτάρει συστηματικά τους μπαμπάδες και τις μαμάδες όλων των αναρχικών εποχών; Άντε λοιπόν ρε φαφλατά, στο ανάθεμα η έμμα γκόλντμαν και την κατάρα μας νάχει ο μπουαναβεντούρα ντουρούτι. Στο πυρ το εξώτερο και τα έρημα τα ρίφια που δώσαν την ψυχή και τη ζωή τους για την αναρχία...”
ποιος δεινή έστω και διαδικτυακή μάχη με τους σταλινες που βρίζουν τον Ντουρουτι ρε άθλιε, εγώ μαζί με άλλους συντρόφους/ες εδώ που εσύ μπορεί να το θεωρείς αμελητέο.
Εδώ: Επαναστατικές αλήθειες που επιβαβαιώνει η ζωή
και εδώ: Πρέπει ο σταλινισμός να προβάλετε στο indymedia;
νομίζεις ότι δεν έχω τίποτε άλλο καλύτερο να κάνω και ασχολούμαι με διαδίκτυο, πάτα ρε επανάσταση στη Ισπανία και θα σου βγάλει το γκουκλι 50.000 λύματα από αριστερούς που βρίζουν τους αναρχικούς και 5 αναρχικά που ασχολούνται με το θέμα, έχεις πάρει/πάρετε χαμπάρι τον διαδικτυακό πόλεμο, ή νομίζετε ότι είναι εικονικός;
Κοίτα ρε άθλιε στο αφιέρωμα που έκανα για την ταξική και πολιτική μου προγονή Εμα δεν έβαλα αυτό το ελεηνο που λέγετε ότι έγινε πόρνη για να αγοράσει όπλα Έμμα Γκόλντμαν και αν έγινε δεν με ενδιαφέρει γιατί εγώ κάνω πολιτικές βιογραφίες και όχι ανθολόγια.
Ρε συ λες που συμμετείχα/συμμετέχω, να γελάσω, πάντως όχι στην σέχτα σου.
Τι άλλο να σου πω ρε άθλιε πολιτικά σου αφιερώνω αυτο : Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή αναρχικά μέσα και σκοποί;
Εδώ λέω: Αποχαιρετώντας το indymedia
{...} Όπως το διαδίκτυο είναι αντανάκλαση της κοινωνίας έτσι και το indymedia είναι αντανάκλαση του επιπέδου του αναρχικού χώρου, ένας χώρος που φλερτάρει μεταξύ μικροαστισμού και ταξικότητας, μεταξύ κοινοτισμού και ατομικισμού, μεταξύ επανάστασης και συνωμοτικότητας – πραξικοπηματισμού, μεταξύ μιλιταρισμού και αντιμιλιταρισμού, μεταξύ ολοκληρωτισμού και άμεσης δημοκρατίας, μεταξύ συγκεντρωτισμού και αποκέντρωσης, μεταξύ οργάνωσης από τα κάτω και από τα πάνω, μεταξύ διαμεσολάβησης και αντι ... και πλήθος άλλων μεταξύ... αυτός ο μετεωρισμός των μεταξύ που έχει ονομαστή και πολυμορφία είναι που έχει φέρει την αναρχία σε αυτήν την χιμαιρική κατάσταση. http://eleftheriakos.gr {...}
Δείτε τη γίνετε αυτή την στιγμή στο ιντυ. Με τους αναρχικούς/ες, τι ανταγωνισμός και τι διαγκωνισμός υπάρχει, τι εκατέρωθεν καταγγελίες υπάρχουν και θα καταλάβετε για ποια χίμαιρα εννοώ.
Καλύτερα ρε συ το αστικόκαθεστώτος εμείς θα φτιάξουμε μια νέα κοινωνία; “κρατήστε καλά των μικροαστισμό σας” έλεγε ο Όργουελ παρά την πολιτική ηθική και ήθος του Δώσε πόνο, η αστική δικαιοσύνη τουλάχιστον όταν σε καταδικάζει σου αναγνωρίζει κάποια ελαφρυντικά.
Υγ. η επόμενη παρέμβαση μου θα είναι μια μικρή λογοδοσία στο αναρχικό κίνημα, στην αναρχία
γιατί χρησιμοποίησα τόσο πολύ το παλιός τον πρώτο ενικό κλπ.
από old one 10/09/2015 1:36 πμ.
Ο μεριζιώτης είναι από τους πρωτοπόρους στο ελληνικό
αναρχικό κίνημα. Μίλησε για αναρχοκομμουνισμό όταν ο χώρος ήταν κατά 90%
από τη μια πιτσιρικάδες που έβριζαν τους μπάτσους και από την άλλη
πρώην αριστεριστές που ονειρεύονταν IRA και sin fein. Μίλησε για
οργάνωση της τοπικότητας και αντιθεσμίσεις όταν οι άλλοι περίμεναν την
μεγάλη νύχτα κάτι σαν διάχυτο πλανητικό καγκελάκι που θα ακολουθηθεί απο
την δευτέρα παρουσία. Μίλησε για οργάνωση και ομοσπονδία όταν οι άλλοι
σε έλεγαν σταλινικό επειδή ήθελες συντονισμό σε κουβέντα.
Ο μεριζιώτης απο την άλλη δεν μπορεί να συγκρατήσει τις ορμόνες του. Δεν αντέχει στην αυτοπειθάρχιση της πολιτικής ομάδας, δεν διαθέτει το απόλυτο επαναστατικό εργαλείο, την υπομονή και τον έμπρακτο σχεδιασμό. Εκρηκτικοί άνθρωποι, πάθη (όταν είναι για καλό τα λέμε πάθη όταν είναι στο κακό τα λέμε εμπάθειες), και φυσικά ο ζηλότυπος ατομικισμός των αναρχικών, όλων των τάσεων, που δίνει αυτή την πινελιά αυθεντικότητας στο πιο ειλικρινές και ανιδιοτελές κίνημα της ανθρώπινης ιστορίας.
Ο μεριζιώτης είναι ο τύπος του επαναστάτη που είναι ιδανικός για να σου προτείνει τον δρόμο αλλά αν θέλεις να τον περπατήσεις για καιρό μαζί του θα σε κάνει να θες να τον ρίξεις σε κάνα χαντάκι.
Η ανάρτησή του εδώ είναι μαλακία. Ρίχνει λάδι σε μια φωτιά έριδας που για την ώρα - και μακάρι να παραμείνει έτσι- ίσα που διακρίνεται. Χρησιμοποιεί με ανήθικο (ή μάλλον συνειδητά προβοκατόρικο) τρόπο αποσπασματικές γνώσεις και πληροφορίες απο το παρελθόν ατόμων και διαδικασιών, που και μόνο το γεγονός ότι τις χρησιμοποιεί την ώρα που θίγεται και κατόπιν εορτής τις καθιστά υποβολιμιαίες.
Και τα δύο σχήματα που φαίνεται να δημιουργούνται οφείλουν την ύπαρξη τους στο ωρίμασμα συνειδήσεων που ο Γ.Μ. πρώτος (και με μερικούς ακόμα εδώ και μια δεκαετία) προκάλεσαν στον χώρο γύρω από το θέμα της οργάνωσης. Κι όποιος δεν του το αναγνωρίζει είναι άδικος. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ο ίδιος φορέας μιας ανούσιας και ιμπεριαλιστικής εμπάθειας και παραφουσκωμένου "εγώ" που απειλεί αυτά τα εγχειρήματα.
Φυσικά και υπάρχουν περσόνες στον χώρο. Τις γεννάει ο βολονταρισμός και οι επενδύσεις ζωών στην Ιδέα.
Έχουν δικαίωμα να κρίνουν και δεν θα αποφύγουν να κρίνονται.
Το σημαντικό είναι ότι μέσα στο σκορποχώρι έχουμε δύο προσπάθειες που αν αποτύχουν, τουλάχιστον θα το έχουν κάνει με ένα εντελώς πρωτότυπο, για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο.
Καθένας μπορεί να υποθέσει ότι έπαιξε παρασκήνιο. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις το εμπαθές στοιχείο από κανέναν, όπως άλλωστε αποδυκνύει ο Γ.Μ. εδώ πέρα.
Αλλά το παρασκήνιο είναι εντελώς αδιάφορο: οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα σχήματα, θα φανούν πολύ περισσότερο στο πως θα πολιτευτούν, τι προτεραιότητες θα βάλουν στην συγκυρία, τι ποσότητα και ποιότητα δράσης θα παράγουν αν θα δοκιμάσουν να ηγεμονεύσουν στον χώρο ή αν θα σφαχτούν μεταξύ τους και λιγότερο στα θεωρητικά τους κείμενα (που παρεπιτόντως, διάβασα της ΑΠΟ και το βρίσκω εξαιρετικό, περιμένω να δω και της ομοσπονδίας).
Καλά θατανε να μην είχαν διασπαστεί. Αλλά καλύτερα δύο οργανώσεις παρά καμία.
Και μα την παναία δεν μου καίγεται καρφί τι ακριβώς έπαιξε και ποιος φταίει. Θα μου καεί καρφί και θα είναι πλήγμα αν δεν φανούν αντάξιες της Ιδέας και του Αγώνα στις κρισιμες εποχές που ζούμε.
Κι ακόμα κι αν τελικά προτιμήσω μια από τις δύο στην πόλη μου, αξίζει τιμή στους κόπους και στον ιδρώτα και των δύο να ανέβουν σκαλί.
Αυτά.
Υ. Γ. 1 Μεριζιώτη, αν ο χώρος μπαίνει στην εφηβική ηλικία μπορείς να τον βοηθήσεις ως ενήλικας κι όχι ως νήπιο.
Υ.Γ 2 Ούτε είμαστε 20 χρονών, ούτε η ΑΠΟ και η Ομοσπονδία είναι η "ενωση αναρχικών". Μην αναπαράγεις ως φάρσα την τραγωδία του 87. Και όχι, τίποτα δεν προστατεύεις με αυτό τον τρόπο.
Υ.Γ. 3 Αν δεν σου αρέσουν οι συναισθηματικές και ψυχολογίστικες ερμηνειές φρόντισε να δρας με τρόπους που να μην τις κάνουν τόσο πετυχημένες
Υ.Γ.4 ...και τώρα χώστα μου!
Κάπως έτσι... Και η ιστορική αναφορά στο λόγο περί αντιθεσμίσεων, τοπικότητας κλπ πραγματική. Κι εντοπίζεται χρονικά. καπου στο 1986-87. Κανενός όμως ο λόγος δεν δικαιολογεί την ιδιοποίηση της ιστορίας και όσων προηγήθηκαν σε βάθος χρόνου καθώς και την παραχάραξή τους λόγω της άγνοιας γι αυτά. Πώς να τα το κανουμε, κάποιοι τα έζησαν πραγματικά και θυμούνται. Αλλά δε βαριέσαι, το ψέμα έχει και την κώμικη πλευρά του, χώρια που χει και κοντά ποδάρια...
Τάδε έφη...SPI... συνέχεια... και λογοδοσία 1571966
μια συμπλήρωση εδώ στο Υγ 1 “... Γιατί δεν λες ότι τα κοινωνικά σας εγχειρήματα – δράσεις τα έχω προβάλει, ακόμα και εδώ στο ιντυ, (να γεμίσω το νήμα με ποσταρισμοτα)...”
ακόμα και τώρα έχω δημοσιεύσει δικά σας εγχειρήματα -δράσεις που θεωρώ σημαντικές. Εκδηλώσεις της «Αυτόνομης Συνάντησης Αγωνα» ενάντια στα φράγματα & την εκτροπή του Αχελώου
Προς old one Ψυχραιμία παλικάρια 1571944
1. Διαβάζοντας το σχόλιο σου για το τι είναι ο Μεριζιώτης δεν χρησιμοποιείς ούτε μια φορά την λέξη σύντροφος, τώρα ή δεν χρησιμοποιείς καθόλου αυτή την λέξη (έννοια) ή δεν με θεωρείς σύντροφο, οκ κανένα πρόβλημα, επίσης χρησιμοποιείς την λέξει πρωτοπόρος , αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις, αυτή η λέξη (έννοια) μου προκαλεί απέχθεια όπερ αν με ξέρει από κοντά όπως υπονοείτε διαβάζοντας κάποιος/α το σχόλιο σου, δε θα χρησιμοποιούσες αυτή τι λέξη που την συχαίνομαι, αλλά αυτές που χρησιμοποιώ, δηλαδή αντί για πρωτοπόρος, πρωτεργάτης ή ωθητήρας, θα πεις, έχει σημασία; βεβαίας και έχει και δεν είναι η απλή αντικατάσταση των λέξεως άλλα αυτό που έχω ονομάσει και πριν από μένα άλλοι ως πόλεμο των εννοιών, εμπας περιπτώσει αν με έχεις ζήση από κοντά φαίνεται ότι απέτυχα να σε επηρεάσω για να αλλάξεις λεξιλόγιο.
Δεν θα βάλω χορεία από κείμενα σχετικά με τον πόλεμο των εννοιών άλλα μόνο αυτό από το Εγχειρίδιο του κοινωνικού αναρχισμού , σε ένα σημείο γράφω :
{...} Ο ρόλος των αναρχικών δεν είναι να δημιουργήσουν μια κοινωνία και ένα σύστημα που θα γίνει δόγμα και καθεστώς. Αγωνίζονται να απελευθερώσουν και να αναδείξουν τους διάχυτους αντιεξουσιαστικούς-εξισωτικούς πόθους των εκμεταλλευόμενων-καταπιεσμένων κοινωνικών τάξεων της σημερινής εποχής, που είναι σε ύπνωση ή σε λανθάνουσα μορφή.
Να τους ενώσουν, να τους συνθέσουν, να δημιουργήσουν συνοχή μέσα από διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης των κοινωνικών ταξικών αγώνων, λειτουργώντας καθημερινά σαν ωθητήρες αντίστασης και ανατροπής, εκεί που αναπαράγεται το ιεραρχικό-εκμεταλλευτικό σύστημα δηλαδή στην καθημερινότητα και στην βάση της κοινωνικής ζωής. Οι αναρχικοί δεν αποτελούν πρωτοπορία. Δε διαμεσολαβούν για κανέναν.{...} (τα μπολτ μόνο για εδώ)
2. Μπήκες στο νήμα και έγραψες και καλά σου, όμως εδώ λες “...Ο μεριζιώτης απο την άλλη δεν μπορεί να συγκρατήσει τις ορμόνες του...” δηλαδή εκτός από τη ψυχολογικοποίηση που χρησιμοποιούν οι “αντίδικοι” μου εδώ μέσα, εσύ χρησιμοποιείς την βιολογία με βιολογικοποιής; αντί να συζητήσουμε τα πολιτικά ζητήματα που θέτω εδώ, λάθος, ή σωστά, το έριξες στην ιδιοσυγκρασία του υποκείμενου;
Ένας από τους πρώτους αναρχικούς της νέας εποχής, από την γενιά του Μάη 68 και του Πολυτεχνείου73 (εκλιπών εδώ και πολλά χρονιά) σε μια μεγάλη συνέλευση του χώρου είπε κάποτε “δεν γίνετε τίποτα γιατί η εξουσία είναι στα γονίδια μας” ο σύντροφος από ότι έμαθα μετά είχε φύγει από την Αθήνα έμενε στην Κρήτη και είχε γίνει βουδιστής εκείνη την περίοδο, ερώτηση, να περιμένω να έρθει κάποιος να πει εδώ ότι φταίει το γονίδιο μου;
3. Αλλάζοντας λίγο την συζήτησε φέρνω ένα σχετικό άσχετο παράδειγμα, και παρακαλώ μην εκληφθεί ότι θέλω να είμαι ο Μπακούνιν στη θέση του Μπακούνιν, δεν τον φθάνω ούτε σε μια τρίχα του.
Όταν κοντραρίζομαι με μαρξιστές, προσέχεται και του χώρου Πολ...!! κλπ (μην ποσταρω άλλο έγινα βαρετός) ξέρω το κλισέ που έχουν όταν η συζήτηση πάει στους “κλασικούς” Μαρξ, Μπακούνιν, αυτοί έχουν ένα τρίπτυχο κλισέ, λένε: πες μας για τον Μπακούνιν που ήταν πανσλαβιστής, που ήταν νετσαγεφικός, που έστειλε φυλακισμένος επιστολή στο τσάρο και το εκλιπαρούσε, δηλωσίας δηλαδή, κοίτα, δείτε, τι απαντώ όχι στον αναρχομαρξιστή αλλά σε έναν καθαρόαιμο σταλινικό από την “Κόντρα”
{...} Κοίτα el quinto regimiento έχεις μείνει πολύ πίσω στην βιβλιογραφία για τον Μπακούνιν, έχεις μείνει στον 19ο αιώνα, η καινούργιες μελέτες- από αρχεία - λένε ότι ο Μπακούνιν ήταν αδερφή (προειδοποιώ ότι όχι μόνο είμαι υπέρ της σεξουαλικής διαφορετικότητας, αλλά έχω αγωνιστή για αυτήν όταν οι καιροί ήταν δύσκολη χωρίς να είμαι ομοφυλόφιλος) και ήταν ερωτευμένος με τον Νετσαγιεφ, ότι ήταν αλκοολικός και ακόλαστος, και συφιλητικος, ότι τα δόντια του δεν τα έχασε από σκορβούτο στην φυλακή του τσάρου άλλα από σύφιλη.
Ότι έφαγε τα λεφτά του Καφιερο τα καταχράστηκε, ενώ προορίζονταν για την επανάσταση. Ότι σε μια εξέγερση στην Μπολόνια έπαθε κατάθλιψη και πήγε να αυτοκτονήσει αλλά τον έσωσαν οι σύντροφοι του (κακός για μένα), με ένα τέτοιο σκοτεινό, συνωμοτικό με δέκα μυστικές εταιρίες και φράξιες, με ένα τέτοιο φραξιονιστικό υποκείμενο πως να βγάλεις άκρη; καλά έκαναν ο Μαρξ και ο Ενγκελς και πήγαν την έδρα της Πρώτης Διεθνούς από το Λονδίνο την Νέα Υόρκη για να την γλιτώσουν
Μου έχει έρθει μια ιδέα, να ψάξω να βρω με πόσα έχουν στολίσει αυτόν τον άνθρωπο Μπακούνιν, διάφοροι γραφιάδες από παλιά έως σήμερα.{...} ( το ψάχνω και έχω φρίξει, μπορεί να βγάλω βιβλίο )
Πρόσφατα διάβασα την μελέτη του Καρίτσα για τον Μπακούνιν και μέσα βλέπω να λέει ο Καρίτσας, ότι ο Μπακούνιν ήταν ανίκανος σεξουαλικά!!! κοίτα τώρα τι θα κάνω, θα πάρω το βιβλίο και θα πάω να των βρω σαν ελευθεριακός και διανοούμενος που είναι και θα του πω, ρε μάστορα τη με ενδιαφέρει αν ο Μπακούνιν δεν κατούραγε στην τουαλέτα αλά στο κήπο; αν θες να γράψεις για αυτά γράψε μια βιογραφία τύπου ανθολογίου/ μυθιστορήματος (που δεν θα αγοράσω) και πέστα σε ένα πολιτικό κείμενο γιατί τα γράφεις αυτά; τώρα λέω εγώ στον ευτο μου, μεριζιωτη γιατί τα γράφεις αυτά; μα έτσι για ψυχαγωγία.
Εμ πας περιπτώσει αντί να χαιρόμαστε την ποικιλία ιδιοσυγκρασιών τι κάνουμε; που πάμε; σε ένα ομοιογενή κόσμο με ομογενοποιημένη συμπεριφορά που των έχουν φτιάξει με τα μ.μ,ε αλλά τον ετοιμαζόμουν επίσης με την βιοϊατρική για μεγαλύτερο ελέγχο.
4. Στο θέμα μας τώρα, λες στην ίδια παράγραφο: “.. ο μεριζιωτης Δεν αντέχει στην αυτοπειθάρχιση της πολιτικής ομάδας, δεν διαθέτει το απόλυτο επαναστατικό εργαλείο,...” οκ ας μην μιλήσω για παλιά, ας μιλήσω για τις δυο πρόσφατες συμμετοχές μου σε συλλογικότητες, η πρώτη ήταν η διασυλλογική “Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιευθιση” αυτή η συνέλευση όταν δημιουργήθηκε λέγονταν αλλιώς και σκόπιμα δεν πήγαινα, μόλις άλλαξε ονομασία (και ξέρω ποιος έκανε την πρόταση) πήγα.
Σε αυτή την συνέλευση από τότε που πήγα δεν έχασα σχεδόν ούτε μια και πολλές φορές πήγαινα πρώτος, ξέρουν πολλοί σε πια περιοχή μένω και που γίνονταν οι συνελεύσεις, δηλαδή για να καταλάβουν και κάποιοι που δεν είναι από Αθήνα, η απόσταση από το σπίτι μου μέχρι την συνέλευση είναι 12.2 χλμ και όταν η συνέλευση τελείωνε αργά το βράδυ, τι γίνετε; και τι γίνετε που οι συνελεύσεις των αναρχικών όταν λένε ότι αρχίζουν 7η ώρα το απόγεμα,αρχίζουν 9 κε; περίμενε μαλάκα, (γιατί μπορεί να κατηγορηθείς για απειθαρχία) στης συνελεύσεις ήμουν ζωηρός και έκανα τις προτάσεις μου, επίσης δεν υπήρξε απόφαση και άσχετα αν διαφωνούσα να μην αυτοπειθαρχίσω και να μην την εκτελέσω, δεν έχασα σχεδόν καμία αφισοκόλληση, κανένα μοίρασμα, καμιά εκδήλωση, στης πορείες όλοι/ες ξέρανε ότι από δεξιά κρατάει πάντα το πάνω ο σύντροφος μεριζιωτης, με ήλιο, με βροχές, με δακρυγόνα, με ξύλο, παρόλο που έχωπρόβλημα υγείας,γιατί; μα για να δίνω το παράδειγμα.
Μετά την μεγάληπορεία των αναρχικών με περίπου 12,000 άτομαάρχισα να στηλιτεύω το γεγονόςότιείμαστε μόνο 300 αναρχικοίοργανωμένοι (προσέξτε έχω διαβάσει πολύ ιστορία και οι επαναστάσεις σαν δράση εννοώ ήταν πάντα μειοψηφικές) και όλοι οι άλλοι περιμένου ναπό τους τριακόσιους να κάνουν τα πάντα, αφίσες, προκηρύξεις,κλπ, τι έκανα λιπών για να μην είναι αντιφατικό αυτό που έλεγα; πήγα και εντάχθηκα σε μια ομάδα του κέντρου της Αθήνας γιατί μέχρι τότε ήμουν ως άτομο στην συνέλευση, έτσι ήθελα να αποτελέσωπαράδειγμα. Στην ομάδα αυτοπειθαρχούσα στις αποφάσεις που παίρνονταν, κάποιες φορές έβαζα και την δικιά μου ατομική πινελιά όταν εκπροσωπούσα την ομάδα στην συνέλευση της αυτοδιεύθισης, εννοείτε φυσικά ότι την συνέλευση της αυτοδιεύθισης δεν την διέλυσα εγώ, η απόφαση για τον τερματισμό της ήταν συλλογική.
Σε αυτά που λέω ας βγει κάποιος/α με ειλικρίνεια να τα διάψευση, είμαι τύπος που αυτοπειθαρχό και διαθέτω το απόλυτο επαναστατικό εργαλείο, ναι η όχι; ρε σεις δεν τον ξέρετε καλά το μεριζιωτη, ρε σεις συμμετείχε σε εγχειρήματα που για ευνόητους λογούς δεν μπορούν να ειπωθούν και εκεί απαιτείται η απόλυτη αυτοπειθάρχιση. ρε συ όλες οι μορφές αγώνα έχουν καεί από ανεπαρκείς και ηλίθιους/ες, στο μόνο που είμαι απείθαρχος είναι όταν αλλοιώνεται και συνθλίβεται η ατομικότητα μέσα στην συλλογικότητα και ξέρετε ότι δεν είμαι ατομικιστής αλλά κομμουνιστής.
5. Έχω (άντε πάλι περιαυτολογία και εγωπάθεια) κάνει την βλακεία να ξέρουν οι περισσότεροι εδώ ποιος είναι ο G (αυτό είναι το δεύτερο που έχωπάθει) και επειδή λένε ότι τα γραπτά μένουν απαντώ στον καθένα, είναι αλλιώς να δημοσιεύεις μια ανάλυση σου υπογεγραμμένη με το όνομα σου άλλα με νικ νειμ Χ. Θ. Ψ. κλπ όποτε επιλέγεις σε πιο σχόλιο θα απαντήσεις η δεν απαντάς καθόλου, αυτοπαγιδεύτηκα γιατί ο μαλάκας νόμιζα ότι θα αποτελέσω το παράδειγμα για να μην λέγονται ανευθυνότητες μέσο ανωνυμίας, πολλές φορές αεροβατώ όπως αεροβατούσα και έβλεπα στο ύπνο μου ένα συνέδριογια την οργάνωση που θα ήταν το γεγονός της χρονιάς και για τους αναρχικούς/ες και για τους εξουσιαστές και για την κοινωνία,ξέρετε ποια.
Τέλος έχω δηλώσει (λαμβάνοντας υπόψη ότι έχω παιδί) δημόσια και στις διωκτικές αρχές και στης μυστικές υπηρεσίες ντόπιες και αλλοδαπές, ότι στην ζωή μου δεν ξέρω τι θα πει φόβος, το μόνο που φοβάμαι και βλέπω καμιά φορά εφιάλτες,είναι η κοινωνική και ατομική οπισθοδρόμηση, ο G ψόφησε άντε για.
Υγ. Ερώτηση κρίσεως, αν εσένα old one σου έλεγαν ότι, εξ αντικειμένου κάνεις πλάτες σε έμπορα ναρκωτικών τι θα έκανες; θα μου πεις να μάθω;
Σύντροφοι/ες συγνώμη που κουράζω, άλλα θέλω να κάνω μια τελευταία παρέμβαση που θεωρώ σημαντική, αν θέλετε την διαβάζετε.
1. Ρε συ old one σε μια παράγραφο εδώ λες: Ψυχραιμία παλικάρια από old one 10/09/2015 1:36 πμ., 1571944
“... Καθένας μπορεί να υποθέσει ότι έπαιξε παρασκήνιο. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις το εμπαθές στοιχείο από κανέναν, όπως άλλωστε αποδυκνύει ο Γ.Μ. εδώ πέρα.
Αλλά το παρασκήνιο είναι εντελώς αδιάφορο: οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα σχήματα, θα φανούν πολύ περισσότερο στο πως θα πολιτευτούν, τι προτεραιότητες θα βάλουν στην συγκυρία,...”
Αυτό το πιστεύεις; “Αλλά το παρασκήνιο είναι εντελώς αδιάφορο:”μην πεις ότι πιάνομε από το συμφραζόμενο;αν είσαι αναρχικός θα σου πω να σηκωθείς εσύ και όλοι/ες που έχετε έρθει στην αναρχία και να φύγετε, έχετε εισαγάγει στην αναρχία μια άλλη σάπια πολιτική κουλτούρα που δεν συνάδει με το αξιακό της αναρχίας, και αν ακόμα αναφέρεσαι στην αποτελεσματικότητα δηλαδή δεν πειράζει αν υπήρξε παρασκήνιο αρκεί που υπάρχει αποτέλεσμα, θα σε ρωτήσω τέσσερα χρόνια συζητήσεων είναι αποτελεσματικότητα; και σου αφιερώνω αυτό: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή αναρχικά μέσα και σκοποί;
Σύντροφοι/ες μην νομίζετε ότι έχω μια απόλυτη θρησκευτικού τύπου αντίληψη καθαρότητας για την αναρχία, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν αδυναμίες και αντιφάσεις σε όλους μας, όμως αν δεν έχουμε το ιδανικό σαν σημείο που προσπαθούμε να το φτάσουμε, θα καταπλακωνόμαστε πάντα από το αδιανόητο ο σύντροφος Μάρραιη Μπούκτσιν έλεγε “να διεκδικήσουμε το αδύνατον για να μην βρεθούμε μπροστά στο αδιανόητο”
Γράφω και πιο πάνω, εδώ: Κάτι τελευταίο 1571692
“.... Οι οργανώσεις μας είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία. Οι οργανώσεις μας, δεν είναι μόνο λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία είτε με τις εκλογές είτε με έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα....” (Δείτε και εδώ: Δεν πειράζει.. 1571715)
2. Δείτε επίσης πως το παρασκήνιο καθόρισε μια κατάσταση σε μια ιστορική στιγμή με έναν τραγικό τρόπο, δείτε ότι η δεξιά (ρεφορμιστική) πτέρυγα στην CNT καθόρισε την κατάσταση με παρασκηνιακό τρόπο ώστε να μπουν “αναρχικοί” μέσα στην κυβέρνηση στα γεγονότα της Ισπανίας το 1936, με το δίλημμα της ισχυροποίησης του αντιφασιστικού μετώπου, τελικά και ο πόλεμος χάθηκε και η επανάσταση, και οι αναρχικοί έμειναν κηλιδωμένοι στην ιστορία ότι καταβαράθρωσαν τις αρχές τους.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Λαέ της Καταλωνίας ! Στα Όπλα ! Ας είσαι έτοιμος για πόλεμο! Η στιγμή για να ενεργήσεις έφτασε. Περάσαμε μήνες και μήνες με κριτικές εναντίον του φασισμού, με καταγγελίες των ελαττωμάτων του, με το ρίξιμο συνθημάτων για να ξεσηκωθεί ο λαός όταν έρθει η στιγμή εναντίον της ολέθριας ισπανικής αντίδρασης που θα προσπαθήσει να επιβάλλει τη μισητή της δικτατορία.
Λαέ της Καταλωνίας, αυτή η στιγμή ήρθε. Ή αντίδραση (στρατιωτικοί, πολίτες, παπάδες και μεγάλες τράπεζες) όλοι χέρι-χέρι έχει για σκοπό να εγκαθιδρύσει το φασισμό στην Ισπανία, με τη βοήθεια μιας στρατιωτικής δικτατορίας. Εμείς, αληθινοί εκπρόσωποι της Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών (CNT), στην Καταλωνία, συνεπείς με την αντιφασιστική και επαναστατική μας γραμμή, δεν μπορούμε να διστάζουμε αυτές τις σοβαρές στιγμές και παραγγέλλουμε σε όλους κατά τρόπο σταθερό ν' ακολουθήσουν το σύνθημα γενικής απεργίας.
Από τη στιγμή που κάποιος θα ξεσηκωθεί, σ' όποιο μέρος τής Ισπανίας, να στηρίζεται στις εντολές της Εθνικής Επιτροπής. Η θέση μας παραμένει σταθερή και προειδοποιούμε ότι το σύνθημά μας θα δοθεί πολύ σύντομα. Υπενθυμίζουμε ότι κανένας δεν πρέπει να ακολουθήσει ένα σύνθημα που δεν προέρχεται από την Επιτροπή. Είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε το ανεπανόρθωτο. Περνούμε σοβαρές στιγμές. Πρέπει να ενεργήσουμε με σταθερότητα, ενεργητικότητα και όλοι μαζί. Κανείς να μην απομονωθεί! Όλοι να κρατούν μεταξύ τους επαφή!
Είναι η ώρα να παραμείνουμε σε κατάσταση συναγερμού και να είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε. Ο φασισμός κατέλαβε την πόλη της Σεβίλης. Εκδηλώθηκε ένα ξεσήκωμα στην Κόρδοβα. Η Βόρεια Αφρική βρίσκεται στα χέρια του φασισμού. Εμείς, λαέ της Καταλωνίας, ας είμαστε έτοιμοι για τον πόλεμο, έτοιμοι να ενεργήσουμε' καθένας ας πιάσει τη θέση του στην μάχη, τώρα πού είμαστε απέναντι στον εχθρό.
Ας μην ξοδεύουμε άχρηστα ενέργειες ούτε να πλεχτούμε σε αδελφοκτόνος αγώνες ! Ας παλέψουμε με όλη την καρδιά μας κι ας κρατάμε το όπλο, έτοιμοι για τη μάχη ! Εκείνος που λείπει προδίνει την απελευθερωτική υπόθεση του λαού. Ζήτω η CNT! Ζήτω ο κομμουνισμός με τις πλήρεις ελευθερίες! Μπροστά στο φασισμό, γενική απεργία των επαναστατών.
Η περιφερειακή Επιτροπή της CNT
ΙΙ. ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ FAI
Στις 26 ’Ιούλη 1936 ηΕπιτροπή Χερσονήσου της FAI (Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία) έδωσε από το ραδιόφωνο της Βαρκελώνης αυτό το μανιφέστο:
“... Λαέ της Βαρκελώνης. Εργαζόμενοι όλων των εργατικών οργανώσεων, όλων των ενωμένων στην πάλη εναντίον του φασισμού κομμάτων της αριστεράς ! Σε αυτές τις αποφασιστικές στιγμές, σε αυτές τις ιστορικές ώρες πού ζουν η Βαρκελώνη και η Ισπανία ολόκληρη, Η Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία που έχει γενικά χύσει το αίμα της και που υπήρξε η κινητήρια δύναμη του υπεράνθρωπου ηρωισμού που αποφασίζει τη νίκη χάρη στη θυσία πολλών, έχει όμοια ανάγκη να ακουστεί η φωνή της από εκείνους που την ακούν στο ράδιο.
Σύντροφοι! ’Ακόμα μια προσπάθεια και η νίκη θα είναι δική μας. Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την ιστορική ένταση στην οποία ζούμε από επτά ήμερες. Από το θυμό και τον ενθουσιασμό που μάς κάνουν πιο δυνατούς, γινόμαστε ανίκητοι. Ή πρώτη αντιφασιστική φάλαγγα βαδίζει νικηφόρα εναντίον της Σαραγόσα. Την υποδέχονται με παραληρήματα ενθουσιασμού. Οι άντρες των απελευθερωμένων πόλεων ενώνονται με τούς γενναίους της Βαρκελώνης που θα καταλάβουν την Σαραγόσα. Ο νικημένος στη Σαραγόσα φασισμός θα δεχτεί θανατηφόρο χτύπημα!
Η κυρίαρχη θέληση των μαζών που όλα τα μπορούν όταν, θέλοντας να θριαμβεύσουν, βαδίζουν μαζί, πρέπει να είναι στα μάτια του κόσμου ένα μεγάλο παράδειγμα. Αυτή πρέπει να δείξει αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αυτό πού θέλουμε καινα κάνει γνωστή τηναπόφασή μας καιτην αντίστασή μας. Έτσι, αυτήθα έχει μια επιρροή στα πεπρωμένα τού κόσμου. Καταλαβαίνουμε την αποφασιστική στιγμή πού ζούμεκαιμαι διαύγεια και εντιμότητα πολεμάμε δίπλα στους συμμάχους μας από τούς όποιους απαιτούμετην ίδια εντιμότητα, την ίδια αίσθηση ευθύνης καιτην ίδια ηρωική θέληση θριάμβου. Θέληση που μάς υποστήριξε σε αυτές τις μεγάλες και αξέχαστες ήμερες της Βαρκελώνης.
Εσείς, άντρες και γυναίκες, που έχετε πάρει τα όπλα, εσείς λαϊκές πολιτοφυλακές που εμψυχώνεστε από τον πιο θερμό ενθουσιασμό και εσείς κρυμμένοι ήρωες που δουλεύετε στον ίσκιο για να εξασφαλίσετε το ψωμί καιτο πολεμικό υλικόστους πολεμιστές, εσείςδεν πρέπει να ξεχνάτε ότι, όπωςτο είπε ο Ναπολέων, μπροστά στις Πυραμίδες, στην περίφημη φράση του, «μας κοιτάζουν είκοσι αιώνες». Ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθεί προσεκτικά τις πράξεις μας. Ξέρουμε να είμαστε όλοιμια συντονισμένη, ανίκητη δύναμη. Ας είμαστε μαζί υπόδειγμα παλικαριάς χωρίς προηγούμενο και εντιμότητας σε όλατα πεδία. Σύντροφοι, στην πάλη! Ας κατατσακίσουμε τη φασιστική Λερναία Ύδρα ! Η 19 Ιούλη είναι το σημείο έναρξης μιας νέας εποχής' η ειρήνη του παρελθόντος δενυπάρχειπια. Μέσα σε λίμνες από αίμα θα οικοδομήσουμε μια νέα Ισπανία. Ζήτω ηFAI, σύμβολο της Επανάστασης και έμβλημα της βίαιης επιθυμίαςγιαελευθερία ! Ζήτω τοαντιφασιστικό μέτωπο πάλης ! ...”
Η Επιτροπή Χερσονήσου της FAI
ΙΙΙ. Η ΑΧΡΗΣΤΙΑΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
(Μανιφέστο ψηφισμένο από την ολομέλεια της CNT., δημοσιευμένο στη «Σολινταριντάτ Όμπρέρα, καλοκαίρι 1936)
«Οι πλούσιες χώρες είναι εκείνες που είναι κανείς συνήθως φτωχός». Αυτή η φράση ενός αστού οικονομολόγου εκφράζει καλά τις αντιθέσεις της κοινωνίας μας μέσα στην όποια ή δύναμη των εθνών γίνεται από τη φτώχεια και την αθλιότητα τού μεγαλύτερου αριθμού. Κατά τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε: οί αδύνατοι λαοί κάνουν τις ισχυρές κυβερνήσεις.
Ή ύπαρξη μιας κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου, χωρίς να είναι καθόλου απαραίτητο στοιχείο στην αντιφασιστική πάλη, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα σε έναν εθελοντικό περιορισμό αυτής τής ίδιας τής πάλης. Είναι άχρηστο να θυμίσουμε ότι απέναντι στις προπαρασκευές του φασιστικού πραξικοπήματος, οι κυβερνήσεις της Τζενεραλιτέ (σημ. Τοπική κυβέρνηση της Καταλωνίας) και της Μαδρίτης δεν έχουν κάνει απόλυτα τίποτα. Όλη την εξουσία τους την χρησιμοποιούν για να καλύψουν τούς ταραξίες, πού αργά ή γρήγορα θα γίνονταν, συνειδητά ή ασυνείδητα, όργανά τους.
Ο πόλεμος πού γίνεται στην Ισπανία είναι ένας κοινωνικός πόλεμος. Ο ρόλος ενός Κράτους ρυθμιστή, που βασίζεται στην ισορροπία καιστη διατήρηση των τάξεων, δενθα μπορούσε να είχε ένανενεργητικό ρόλο σε αυτή την πάλη όπουοιίδιεςοι βάσεις του κράτους υπονομεύονται κάθε ήμερα, θα ήταν ακριβές αν πούμε ότι ή ύπαρξη της κυβέρνησης τού Λαϊκού Μετώπου στηνΙσπανία δεν είναι τίποτα άλλο απότηναντανάκλαση ενός συμβιβασμού μεταξύ των λαϊκών μαζών και τού διεθνούς καπιταλισμού.
Από τήν ίδια τη δύναμη των πραγμάτων, αυτός ο συμβιβασμός έχει μόνο μεταβατική άξια, και θα παραχωρήσει τη θέση του στις διεκδικήσεις και στο πλήρες πρόγραμμα τής κοινωνικής επανάστασης. Τότε θα εξαφανιστεί ο ρόλος των μεσολαβητών και των συντηρητικών πού σήμερα έχει ανατεθεί τούς ρεπουμπλικάνους τής Βαρκελώνης, τής Βαλένθια και τής Μαδρίτης.
Ή ιδέα της αντικατάστασης αυτών των αδύνατων κυβερνήσεων, πού είναι φρουροί των ανταλλαγών και των ιδιοκτησιών των ξένων χρηματιστών στην Ισπανία, από μια κυβέρνηση γερά βασισμένη σε μια ιδεολογία και σε μια «επαναστατική» πολιτική οργάνωση, θα κατάληγε πραγματικά στο σταμάτημα και στη διάλυση της αυτόνομης δραστηριότητας των εργαζόμενων μαζών πού βρίσκουν με το όπλο στο χέρι, στο πάψιμο και τη διάλυση τής επανάστασης.
Αν ο μαρξισμός έπαιρνε την εξουσία, θα επρόκειτο για κάτι περισσότερο από έναν αυτοπεριορισμό τής λαϊκής δράσης πού θα προερχόταν από μια οπορτουνιστική φρόνηση. Το «εργατικό» κράτος, το δημιουργημένο για να διαρκέσει, βάζει στον εαυτό του σαν καθήκον άμεσο το κανάλιασμα και την απορρόφηση τού συνόλου των δυνάμεων πού βρίσκονται σήμερα ελεύθερες στο στρατόπεδο τού προλεταριάτου και της αγροτιάς. Το «εργατικό» κράτος βάζει τελεία και παύλα σαι κάθε επαναστατική πρόοδο, είναι ή αρχή μιας νέας πολιτικής σκλαβιάς.
Ο συντονισμός των δυνάμεων τού αντιφασιστικού μετώπου, ή οργάνωση του ανεφοδιασμού σε τροφές και εφόδια σε μια πολύ πλατεία κλίμακα, ή κολλεκτιβοποίηση για την εξυπηρέτηση αυτού τού σκοπού όλων των επιχειρήσεων πού έχουν ζωτικό ενδιαφέρων για το λαό, είναι ολοφάνερα τα καθήκοντα αυτής της ώρας. Μέχρις εδώ, πραγματοποιήθηκαν όχι από κυβερνητικό, συγκεντρωτικό, μιλιταριστικό δρόμο. Και πρέπει αυτός ο δρόμος να συνεχιστεί. Χρειάζεται πάρα πολλές βελτιώσεις αυτός ο δρόμος. Τα συνδικάτα της UGT. και CNT., εκεί χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους, εκεί βρίσκουν την καλύτερη χρησιμοποίηση των ικανοτήτων τους. Αντίθετα, ή εγκατάσταση μιας κυβέρνησης συνεργασίας, με τούς ύπουλους αγώνες πλειοψηφίας και μειοψηφίας, την γραφειοκρατικοποίηση των εκλεκτών, τον αδελφοκτόνο πόλεμο πού παρασύρει τις αντίπαλες τάσεις, όλο αυτό είναι περισσότερο από άχρηστο για την επιτυχία τού απελευθερωτικού μας καθήκοντος στην Ισπανία, θα είναι το γρήγορο γκρέμισμα της ικανότητάς μας για δράση, της ενωτικής μας θέλησης, η αρχή μιας μοιραίας ήττας απέναντι του εχθρού πού είναι πανταχού παρών.
Ελπίζουμε ότι οι Ισπανοί και ξένοι εργαζόμενοι θα καταλάβουν την ορθότητα των αποφάσεων των παρμένων σ’ αυτή την έννοια από την ’Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (CNT) και από την Ιβηρική Αναρχική 'Ομοσπονδία (FAI). Ο μαρασμός του κράτους είναι ο τελικός σκοπός τού σοσιαλισμού. Τα γεγονότα απόδειξαν ότι αυτός εκπληρώνεται πρακτικά με τη διάλυση τού αστικού κράτους, πού το κάνεις να χάνει την ανάσα του με την οικονομική απαλλοτρίωση και όχι με την αυθόρμητη φθορά μιας «σοσιαλιστικής» γραφειοκρατίας. Το ισπανικό παράδειγμα και το ρωσικό παράδειγμα είναι μάρτυρές του.
Η κατάσταση εξελίχθηκε ως εξής:
Συγκλήθηκε μια νέα ολομέλεια. Ο τότε γενικός γραμματέας της CNT Οράτσιο Μαρτινέζ Πριέτο, ευνοούσε την είσοδο στην κυβέρνηση. Όμως, δεν αποφασίστηκε τίποτα πριν συγκεντρωθεί η οργάνωση σε μια ολομέλεια περιφερειακών κλάδων. ’Αποφασίσαμε να επιμείνουμε να αρκεστούμε στη συμμετοχή μας στο Εθνικό Συμβούλιο Άμυνας. Αλλά ο Λάργκο Καμπαλλέρο επέμενε πεισματικά. Ο Οράτσιο Μαρτινέζ Πριέτο, που η ολομέλεια του είχε δώσει συντριπτικά ψήφο εμπιστοσύνης και πιστεύοντας πώς δεν υπήρχε άλλη λύση άρχισε συνομιλίες με τον Καμπαλλέρο για την είσοδο της CNT σε μια κυβέρνηση κιόλας συγκροτημένη.
Αναζητήθηκαν άνθρωποι πού θα εκπροσωπούσαν τις δύο τάσεις της CNT ο Λοπέζ και ο Πέιρο για τους μετριοπαθείς ο Γκάρτσια Ολιβέρ και η Φρεντερίκα Μοντσένυ, για τους ριζοσπάστες, η Φρεντερίκα Μοντσένυ λέει: Συζητήσαμε σταθερά πολλές ώρες , και καταλήξαμε να αποδεχτούμε την συμμετοχή μας στην κυβέρνηση.
V. Απόπειρες δικαιολόγησης
Αποσπάσματα άρθρων στην εφημερίδα «Σολινταριντάτ Ομπρέρα» επίσημο όργανο της CNT
1. {...} Από όταν η CNT διεκδίκησε τη συμμετοχή της στη διεύθυνσητων ισπανικών υποθέσεων, πέρασαν δύο μήνες, θεωρούμε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένας νέος οργανισμός και από αυτή την άποψη έχουμε υποδείξει τη φόρμουλα του εθνικού συμβουλίου άμυνας. Απαρνηθήκαμε την ιδέα μας, με την ειλικρινή επιθυμία να καθαρίσουμε το δρόμο από τα εμπόδια που προκαλούσαν την αντίθεσή μας. Γιαμια ακόμα φορά, υποχωρήσαμε, όχι από πολιτικό απολογισμό, αλλά για να πραγματοποιήσουμε την αναγκαία για τη νίκη ενότητα.
Δεν είναι ώρα για κερδοσκοπίες ούτε να σταθούμε σε μακρολογίες. Πρέπει ιδίως να παρατηρήσουμε ότι τα καθήκοντα της νέας κυβέρνησης δεν είναι τα ίδια με της χθεσινής και αν τα υπουργεία που κρατάει η CNT είναι χωρίς ενδιαφέρον και μόνο η παρουσία της στα υπουργεία θα τροποποιήσει τη στάση της κυβέρνησης και τη δράση της. Πρέπει να προσέξουμε τα δύο μεγάλα σημερινά προβλήματα: να νικήσουμε στον πόλεμο και να δυναμώσουμε την οικονομική ανοικοδόμηση, σε τρόπο που η νέα Ισπανία να διαθέτει, ότι χρειάζεται για να ζήσει. Καμιά κυβέρνηση δεν ζει αν η έγνοια της δεν είναι να πετύχει αυτούς τους δύο στόχους.
Λένε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είναι η κυβέρνηση της νίκης. Η πραγματικότητα αποδείχνει ότι δεν ήταν τίποτα. Αντίθετα: τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Δεν πρέπει, σήμερα, να επαναληφθεί το πείραμα. Εκεί όπου οι υπουργοί, που από τις 19 Ιούλη, ανέλαβαν την διεύθυνση, απέτυχαν, εκεί σήμερα πρέπει να πετύχουν. Και γι’ αυτό, πρέπει όλοι εκείνοι που είναι στη νέα κυβέρνηση να απαλλαγούν από τις προτιμήσεις τους και να ενεργούν μόνο κινούμενοι από μια και μόνο σκέψη: θα νικήσουμε. Εάν αυτή η ειλικρινής και αφιλοκερδής συνεργασία πραγματοποιηθεί, αν όλη η δράση καθενός υπαγορεύεται από τις ανάγκες και μόνο του πολέμου και την ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, τότε, γρήγορα, θα μας χαμογελάσει η νίκη.
Δύο προβλήματα μπαίνουν: να νικήσουμε το φασισμό και να αποφύγει τις στερήσεις η επαναστατική Ισπανία. Να, οι αντικειμενικοί στόχοι. Και για να τούς πετύχουμε, χρειάζεται να δουλέψουμε όλοι σε μια έντιμη και αφιλοκερδή συνεργασία.{...}
2. {...} Η είσοδο της CNT στην κυβέρνηση
Οι Ισπανοί συνδικαλιστές προσκλήθηκαν να πάρουν μέρος στην διεύθυνση της χώρας. Αυτή η νέα φάση της πάλης εναντίον του φασισμού και στην ανάπτυξη του ισπανικού συνδικαλιστικού και αναρχικού κινήματος, δεν πρέπει να εξεταστεί μόνο από τη δογματική σκοπιά. Οι αναρχικοί και οι συνδικαλιστές είναι που, στις 19 Ιούλη, βάδισαν, επικεφαλής του επαναστατικού κινήματος, για να αντιμετωπίσουν τους φασίστες στρατηγούς. Η δημιουργία των αντιφασιστικών πολιτοφυλακών και η κολλεκτιβοποίηση της βιομηχανίας στην Καταλωνία, είναι βασικά έργο των CNT-FAI
Για κάμποσο καιρό, υπήρξαν δύο ειδών κυβερνήσεις: από τη μια πλευρά, η Τζενεραλιτέ' από την άλλη η Επιτροπή των αντιφασιστικών πολιτοφυλάκων και το οικονομικό Συμβούλιο. Γρήγορα αντιληφθήκαμε πώς δεν μπορούσε να υπάρξει αυτός ο δυισμός. Τότε ξεπήδησε το Γενικό Συμβούλιο της Τζενεραλιτέ, που συγκροτήθηκε από όλες τις αντιφασιστικές οργανώσεις. Στην Καταλωνία, στο Λεβάντε και στην Αραγκόν, όπου οι συνδικαλιστές και οι αναρχικοί αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το μισό των αντιφασιστικών δυνάμεων, ο φασισμός εκμηδενίστηκε ολοκληρωτικά, ενώ μέσα στις περιοχές που κυριαρχούσαν οι σοσιαλδημοκράτες και άλλα κόμματα, η πάλη δεν υπήρξε τόσο πετυχημένη.
Στη Μαδρίτη, οι συνδικαλιστές είναι η μειοψηφία. Εν τούτοις, η επιρροή τους τον τελευταίο καιρό μεγάλωσε. Από δύο μήνες και περισσότερο, η CNT απαίτησε τη διάλυση της κυβέρνησης και τη δημιουργία ενός εθνικού συμβουλίου άμυνας, με όμοια συμμετοχή της CNT και UGT. Ο Λάργκο Καμπαλλέρο δεν ήθελε να του πάρουν τα λεβιέ της εξουσίας' ήθελε να είναι ο Λένιν της Ισπανίας. Ή πολιτική του έτεινε στην αποδυνάμωση του μετώπου της αντιφασιστικής πάλης. Η διανομή οπλών στα διάφορα κόμματα και οργανώσεις πραγματοποιούταν με μεροληψία και η ανάγκη ενότητας στη διεξαγωγή του πολέμου γινόταν όλο και πιο πιεστική.
Να είμαστε μόνο στρατιώτες της Επανάστασης και να αφήνουμε τους κομμουνιστές και σοσιαλιστές στρατηγούς να ενεργούν όπως θέλουν, μια τέτοια διαδικασία δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τους συνδικαλιστές και τους αναρχικούς. Είχαν και αυτοί το δικαίωμα να ακούγονται μέσα στις συσκέψεις εθνικού επιπέδου στο θέμα της διεξαγωγής του πολέμου. Αυτό σήμαινε ότι το έτυμα της CNT στο θέμα της δημιουργίας ενός Εθνικού Συμβουλίου άμυνας έπρεπε να ικανοποιηθεί. Ο Καμπαλλέρο δεν ήθελε να παραχωρήσει τίποτα από την εξουσία του. Όμως, ή στρατιωτική κατάσταση στη Μαδρίτη γινόταν κάθε ημέρα πιο κρίσιμη. Ή ενότητα στη διεύθυνση της πάλης είναι δυνατή μόνο εάν η CNT κληθεί να πάρει μέρος σε αυτή τη διεύθυνση.
3. H CNT η κυβέρνηση και το Κράτος
Ή είσοδος της CNT στην κεντρική κυβέρνηση είναι ένα από τα πιο υπέροχα γεγονότα που καταγράφει η πολιτική ιστορία της χώρας μας. Από πάντοτε, από ζήτημα αρχών και πεποίθησης, η CNT υπήρξε αντικρατική και εχθρός κάθε τύπου κυβέρνησης. Αλλά οι περιστάσεις, που είναι σχεδόν πάντοτε πιο δυνατές από την ανθρώπινη θέληση, (πού εν τούτοις αυτή καθορίζει) παραμόρφωσαν τη φύση της κυβέρνησης και του ισπανικού Κράτους.
Σήμερα, η κυβέρνηση, σαν ρυθμιστικό εργαλείο των οργάνων του κράτους, σταμάτησε να είναι μια δύναμη καταπίεσης εναντίον της εργατικής τάξης, το ίδιο όπως και το κράτος, πού κιόλας δεν αντιπροσωπεύει πια τον οργανισμό που χωρίζει την κοινωνία σε τάξεις. Και με την επέμβαση στην κυβέρνηση και στο Κράτος στοιχείων τής CNT αυτά θα σταματήσουν ακόμα περισσότερο να καταπιέζουν το λαό.
Οι λειτουργίες του Κράτους θα μειωθούν, σε συμφωνία με τις εργατικές οργανώσεις, στη ρύθμιση της πορείας της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Και η κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη απασχόληση από τη σωστή διεξαγωγή του πολέμου και απο το συντονισμό του επαναστατικού έργου σύμφωνα με ένα συνολικό σχέδιο.
Οι σύντροφοι μας θα φέρουν στην κυβέρνηση τη συλλογική θέληση, τη θέληση της πλειοψηφίας των εργαζόμενων μαζών, που από πριν έχουν συγκροτήσει μεγάλες γενικές συνελεύσεις. Δεν θα γίνονται οι δικηγόροι προσωπικών κριτηρίων, αλλά μόνον οι δικηγόροι αποφάσεων παρμένων ελεύθερα από εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες οργανωμένους στην CNT. Σε όλα τα πράγματα βαρύνει μια ιστορική μοίρα. Και η CNT την αποδέχεται για να υπηρετήσει τη χώρα, κερδίζοντας γρήγορα τον πόλεμο και εμποδίζοντας κάθε παρέκκλιση από τη λαϊκή Επανάσταση.
Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι οι σύντροφοί μας που εκλέχτηκαν για να εκπροσωπήσουν την CNT στην κυβέρνηση, θα ξέρουν να εκπληρώσουν το καθήκον τους και την αποστολή που τους δόθηκε. Σε αυτούς δεν πρέπει να βλέπει κανείς άτομα, αλλά την οργάνωση που εκπροσωπούν. Δεν είναι ούτε κυβερνήτες, ούτε άνθρωποι του κράτους, αλλά μαχητές και επαναστάτες στην υπηρεσία του αντιφασιστικού θριάμβου. Και αυτός ο θρίαμβος τόσο πιο γρήγορος και πλήρης θα είναι, όσο πιο μεγάλη θα είναι η υποστήριξη πού θα τούς δώσουμε. {...}
ΤΕΛΟΣ (G)
Ο μεριζιώτης απο την άλλη δεν μπορεί να συγκρατήσει τις ορμόνες του. Δεν αντέχει στην αυτοπειθάρχιση της πολιτικής ομάδας, δεν διαθέτει το απόλυτο επαναστατικό εργαλείο, την υπομονή και τον έμπρακτο σχεδιασμό. Εκρηκτικοί άνθρωποι, πάθη (όταν είναι για καλό τα λέμε πάθη όταν είναι στο κακό τα λέμε εμπάθειες), και φυσικά ο ζηλότυπος ατομικισμός των αναρχικών, όλων των τάσεων, που δίνει αυτή την πινελιά αυθεντικότητας στο πιο ειλικρινές και ανιδιοτελές κίνημα της ανθρώπινης ιστορίας.
Ο μεριζιώτης είναι ο τύπος του επαναστάτη που είναι ιδανικός για να σου προτείνει τον δρόμο αλλά αν θέλεις να τον περπατήσεις για καιρό μαζί του θα σε κάνει να θες να τον ρίξεις σε κάνα χαντάκι.
Η ανάρτησή του εδώ είναι μαλακία. Ρίχνει λάδι σε μια φωτιά έριδας που για την ώρα - και μακάρι να παραμείνει έτσι- ίσα που διακρίνεται. Χρησιμοποιεί με ανήθικο (ή μάλλον συνειδητά προβοκατόρικο) τρόπο αποσπασματικές γνώσεις και πληροφορίες απο το παρελθόν ατόμων και διαδικασιών, που και μόνο το γεγονός ότι τις χρησιμοποιεί την ώρα που θίγεται και κατόπιν εορτής τις καθιστά υποβολιμιαίες.
Και τα δύο σχήματα που φαίνεται να δημιουργούνται οφείλουν την ύπαρξη τους στο ωρίμασμα συνειδήσεων που ο Γ.Μ. πρώτος (και με μερικούς ακόμα εδώ και μια δεκαετία) προκάλεσαν στον χώρο γύρω από το θέμα της οργάνωσης. Κι όποιος δεν του το αναγνωρίζει είναι άδικος. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ο ίδιος φορέας μιας ανούσιας και ιμπεριαλιστικής εμπάθειας και παραφουσκωμένου "εγώ" που απειλεί αυτά τα εγχειρήματα.
Φυσικά και υπάρχουν περσόνες στον χώρο. Τις γεννάει ο βολονταρισμός και οι επενδύσεις ζωών στην Ιδέα.
Έχουν δικαίωμα να κρίνουν και δεν θα αποφύγουν να κρίνονται.
Το σημαντικό είναι ότι μέσα στο σκορποχώρι έχουμε δύο προσπάθειες που αν αποτύχουν, τουλάχιστον θα το έχουν κάνει με ένα εντελώς πρωτότυπο, για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο.
Καθένας μπορεί να υποθέσει ότι έπαιξε παρασκήνιο. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις το εμπαθές στοιχείο από κανέναν, όπως άλλωστε αποδυκνύει ο Γ.Μ. εδώ πέρα.
Αλλά το παρασκήνιο είναι εντελώς αδιάφορο: οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα σχήματα, θα φανούν πολύ περισσότερο στο πως θα πολιτευτούν, τι προτεραιότητες θα βάλουν στην συγκυρία, τι ποσότητα και ποιότητα δράσης θα παράγουν αν θα δοκιμάσουν να ηγεμονεύσουν στον χώρο ή αν θα σφαχτούν μεταξύ τους και λιγότερο στα θεωρητικά τους κείμενα (που παρεπιτόντως, διάβασα της ΑΠΟ και το βρίσκω εξαιρετικό, περιμένω να δω και της ομοσπονδίας).
Καλά θατανε να μην είχαν διασπαστεί. Αλλά καλύτερα δύο οργανώσεις παρά καμία.
Και μα την παναία δεν μου καίγεται καρφί τι ακριβώς έπαιξε και ποιος φταίει. Θα μου καεί καρφί και θα είναι πλήγμα αν δεν φανούν αντάξιες της Ιδέας και του Αγώνα στις κρισιμες εποχές που ζούμε.
Κι ακόμα κι αν τελικά προτιμήσω μια από τις δύο στην πόλη μου, αξίζει τιμή στους κόπους και στον ιδρώτα και των δύο να ανέβουν σκαλί.
Αυτά.
Υ. Γ. 1 Μεριζιώτη, αν ο χώρος μπαίνει στην εφηβική ηλικία μπορείς να τον βοηθήσεις ως ενήλικας κι όχι ως νήπιο.
Υ.Γ 2 Ούτε είμαστε 20 χρονών, ούτε η ΑΠΟ και η Ομοσπονδία είναι η "ενωση αναρχικών". Μην αναπαράγεις ως φάρσα την τραγωδία του 87. Και όχι, τίποτα δεν προστατεύεις με αυτό τον τρόπο.
Υ.Γ. 3 Αν δεν σου αρέσουν οι συναισθηματικές και ψυχολογίστικες ερμηνειές φρόντισε να δρας με τρόπους που να μην τις κάνουν τόσο πετυχημένες
Υ.Γ.4 ...και τώρα χώστα μου!
από @815 10/09/2015 4:27 πμ.
Κάπως έτσι... Και η ιστορική αναφορά στο λόγο περί αντιθεσμίσεων, τοπικότητας κλπ πραγματική. Κι εντοπίζεται χρονικά. καπου στο 1986-87. Κανενός όμως ο λόγος δεν δικαιολογεί την ιδιοποίηση της ιστορίας και όσων προηγήθηκαν σε βάθος χρόνου καθώς και την παραχάραξή τους λόγω της άγνοιας γι αυτά. Πώς να τα το κανουμε, κάποιοι τα έζησαν πραγματικά και θυμούνται. Αλλά δε βαριέσαι, το ψέμα έχει και την κώμικη πλευρά του, χώρια που χει και κοντά ποδάρια...
από @ 10/09/2015 6:44 πμ.
Ετσι πρόχειρα, για την ιστορία και μόνο, λόγος περί
αναρχοκομμουνισμού υπήρχε βέβαια και νωρίτερα, καθώς και
αναρχοκομμουνιστικές ομάδες που παρεμβαίναν με κέιμενα τους από τα τελη
του 70 περίπου (αν όχι και παλιότερα) Πχ η μαχητική Αναρχοκομμουνιστική
ομάδα, δεν χρειάζεται να ειπωθούν ονόματα και στον αντίποδα η Ομάδα
αναρχοκομμουνιστών Ν. Σμύρνης. Βλ και το περιοδικό «Άναρχος». Να μη
ξεχάσουμε και το «Διεθνιστή». Αλλά και περί τοπικότητας, κοινοτικής
αντιθέσμισης κλπ βλ στο περιοδικό «Μαύρος Ήλιος»,του Ν. Μπαλή (μένα
κοινοτικό παράδειγμα από το Σαρακήνικο Ιθάκης), μπορεί και στα «Κείμενα»
του μπαρμπαΓιάννη. Αργότερα με τα βιβλια του Μπούκτιν ο λόγος αυτός
εμβάθυνε κι απλώθηκε περισσότερο στον ελλαδικό χώρο. Τέλος πάντων θα
ήταν πιο χρήσιμο να ασχολούνταν κανείς με αυτά τα πραγματα, αντλωντας
και κατι, παρά με τη μπουρδολογία.
από @ 10/09/2015 3:31 μμ.
καλα, καταλαβαμε τι λες για την ΑΠΟ και ποια ειναι η ομαδα
των 2-3 ατομων απο τους αμπελοκηπους (φανταζομαι οτι λες για την ΑΣΠΑ).
Αλλα απο οτι φαινεται απο τα καλασμετα η ασμπα δεν ειναι σε κανενα απο
τα εγχειρηματα. Οποτε ακομα και εαν ητανε στην αρχη (που ηταν) εχει
αποχωρησει οποτε αυτα περι <<φιλων>> που λες δεν
πολυστεκουν. Και σε τελικη αναλυση ειναι κακο να καλουνται και αλλες
ομαδες η να δημιουργηθουν ομαδες για να συμετεχουνε σε ενα σημαντικο
εγχειρημα οργανωσης των αναρχικων? Οι αναρχοσταλινες ποιοι ειναι?
Υπαρχουν ακομα σε καποια απο τις 2 προσπαθειες και αν ναι σε ποια? Εαν
ειναι στο αλλο σχημα πως ειναι δυνατον να αποδεχονται το αποκεντρωμενο
μοντελο και να ειναι αναρχοσταλινικοι? Μηπως ρε γιωργο χανεις το δικιο
σου? Ποιο ειναι το σχημα <<αναρχικες συλογικοτητες>>? και τι
σχεση εχει με την υπαρχουσα συζητηση?
από @Κ 10/09/2015 3:43 μμ.
Υπάρχει καποιο βιβλίο για αυτά, την αναρχική ομοσπονδία και τα άλλα που λέτε; Υπάρχουν κάπου αυτά τα εντυπα;
από G 10/09/2015 5:23 μμ.
1. Ρε συ άθλιε Δώσε πόνο εδώ 1571921 λες:
“... Και όταν λέμε ψεύτης και περιαυτολόγος του κερατά κυριολεκτώ, Καλά παράτησε τα ιαματικά λουτρά του να πιάσει πόστο στο ιντιμίντια, καλά πονάει και οδύρεται για την διάσπαση της ενότητας με τις σατανικές γκρούπες και τους κρυφούς σχεδιασμούς τους, τα κουλά ότι αυτός είναι όντως ειδήμονας της οργάνωσης, ο παλαιός των παλαιών (μαζί με άλλους 4-5!), αυτός που συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά σχήματα του παρελθόντος κι ο παλιότερος που συμμετείχε στα προσυνεδριακά της Από, γιατι τα λέει. Τι ζόρι τραβάει και μας κοπανάει συνέχεια το βιογραφικό του.; Άσε που με λίγο ψάξιμο και ρώτημα όλα τούτα τα σπουδαία αποδεικνύονται φούσκες για εντυπωσιασμούς της πλάκας...” (G τα μπολτ δικά μου).
Σύντροφοι/σες εδώ έχω πάθει δυο πράγματα, θα σας πω το ένα (το άλλο αργότερα) προσπαθώ να αντιμετωπίσω τον ανορθολογισμό εδώ μέσα με ορθολογισμό αυτό είναι το ένα.
Αλλά για να σπάσω τα νευρά του και τα δικά σας και επειδή τραβάω ζόρι παρουσιάζω λίγα πάλι από το βιογραφικό μου.
Λιπών λέω ότι συμμετείχα και σε πολλές συνέβαλα (να τη πάλι η περιαυτολογία) σε σχεδόν όλες τις πανελλαδικές προσπάθειες του Α/Α χώρου
α) στην πρώτη πανελλαδική συνάντηση αναρχικών – αντιεξουσιαστηκών ομάδων και ατόμων που έγινε στην Πάτρα το 1986
β) στο πρώτο πανελλαδικό συνέδριο αναρχικών ομάδων και άτομο (μαζί με την ομάδα μου) που έγινε στην Αθήνα το 1987 και δημιουργήθηκε η πανελλαδική οργάνωση “Ένωση Αναρχικών”
γ) στο συνέδριο για την δημιουργία της ομοσπονδίας οικολογικών οργανώσεων (τονίζω για να μην υποθουν μαλακίες σαν παρατηρητής)
δ) στην διαδικασίες και στην πανελλαδική συνάντηση που έγινε στην Αθήνα και δημιουργήθηκε η πανελλήνια “Αντιεξουσιαστηκή Κίνηση” (δικό μου το όνομα μαζί με ένα παλιό σύντροφο το Θόδωρα τον δάσκαλο, πάλι περιαυτολογία) , ο Δώσε πόνο αν είναι αυτός που νομίζω τoν ξέρει από την Ένωση.
ε) Στη πανελλήνια σικροτηση του Συντονιστικού για τους μετανάστες που έγινε στην Αθήνα
ζ) και σε αρκετές συνδιασκέψεις με αντιεξουσιαστές οικολόγους.
Δεν βάζω σε τι κοινωνικές συσσωματώσεις συμμετείχα δηλ. Σωμάτια κλπ.
Εσείς τι λέτε σύντροφοι/ες έχω ή δεν έχω εμπειρία; και τιείναι αυτή η εμπειρία όταν δεν μεταβιβάζετε ώστε να αξιοποιηθεί; αέρας κοπανιστός, το ζώο μεταφέρει γνώση μέσω ενστίκτου και λίγο με μάθηση, ο άνθρωπός μεταφέρει γνώση στης επόμενες γενιές πρωτίστως μέσα από την μάθηση και την σωρευμένη εμπειρία του είδους του.
Τι λέειο Δώσε πόνο (το ξανά βάζω γιατί είναι χαρακτηριστικό της εποχής) “... ότι αυτός είναι όντως ειδήμονας της οργάνωσης, ο παλαιός των παλαιών (μαζί με άλλους 4-5!), αυτός που συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά σχήματα του παρελθόντος κι ο παλιότερος που συμμετείχε στα προσυνεδριακά της Από, γιατι τα λέει. Τι ζόρι τραβάει και μας κοπανάει συνέχεια το βιογραφικό του...”
ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ
2. Ο παλιός η ιστορία και άλλες αηδίες
Σε αυτή την δεκαπενταετία ήρθαν σύντροφο ιΈλληνες από το εξωτερικό μπας και συμβάλουν και ενωθούν οι ομάδες που υπήρχαν, ήρθε ο κομμουνάριος σύντροφος Ροδοκανάκης, απόειδε και πήγε στο Μεξικό (ευτυχώς) ήρθε ο κομμουνάριος σύντροφος Πολ Αργυριάδης απέτυχε και αυτός και έφυγε, ήρθε ο κομμουναριος σύντροφος Δαούδογλου απέτυχε και αυτός.
Ρε Δώσε πόνο είσαι/ είστε υπέρ του τέλους τις ιστορίας;
Κάθε εποχή εκτός του ότι μπορεί να ανοίγει νέους ορίζοντες παράλληλα θρέφει και θρέφεται από τις αυταπάτες της, αυτές τις αυταπάτες καλούμαστε να ανιχνεύσουμε ώστε να μην της επαναλαμβάνουμε στο τώρα και στο σήμερα. Να γιατί χρησιμοποίησα το παλιός σύντροφοι /ες.
Πολλά από τα ζητήματα που έθεσα πιο πάνω μας απασχολούν μέχρι σήμερα, έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια από την επανεμφάνιση των αναρχικών στην ελληνική κοινωνία και παρ” όλη την αδιάλειπτη και συνεχή παρουσία και δράση του, το αναρχικό κίνημα δεν μπορεί να περάσει στην “ενηλικίωση” του, δεν μπορεί να συγκρατήσει στις τάξεις του μια κρίσιμη μάζα αγωνιστών της παλιάς “γενιάς” ώστε να υπάρχει ένας συγκερασμός μεταξύ εμπειρίας των παλιών με τον ενθουσιασμό των νέων, ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη και παραλήψεις. Από τους παλιούς αγωνιστές άλλοι διαψεύστηκαν, κουράστηκαν (βλέποντας να επαναλαμβάνονται τα ίδια) απογοητεύτηκαν και έφυγαν, άλλοι είχαν έρθει να εκτονώσουν την εφηβική- μετεφηβική τους ονείρωξη και μετά αποχώρησαν και άλλοι ενσωματώθηκαν στο σύστημα ή άλλαξαν πολιτική κατεύθυνση .
Το κίνημα (που ηλικιακά αλλάζει περίπου κάθε πενταετία) είναι και παραμένει στην πλειοψηφία του ένα κίνημα νεολαίας, που δεν την ενδιαφέρει το πώς και με ποιους τρόπους από ένα κατακερματισμένο κίνημα διαμαρτυρίας και πολλές φορές περιχαρακωμένης ή σεχταριστικής δράσης, θα κατορθώσει να συγκροτηθεί μέσα από συνεκτικές δομές ώστε να καταφέρει σιγά- σιγά να θέσει το κοινωνικό και πολιτειακό μοντέλο του καπιταλισμού σε ιστορική αμφισβήτηση, θα πείτε δεν είναι η εποχή των ιστορικών ταξικών κινημάτων αλλά των κινημάτων ταυτότητας και το επαναστατικό ταξικό υποκείμενο ή είναι λειψό ή ανύπαρκτο…
Να γιατί χρησιμοποίησα το παλιός (πολλές φορές οκ με υπέρμετρο τρόπο) σύντροφοι /ες, επίσης οι παλιές ιδέες (μερικές όχι όλες), και οι παλιοί /ες (μερικοί/ες όχι όλοι) είναι σαν το κρασί όσο παλιώνει τόσο καλό γίνετε.
3. Περί εγώ, εγωπάθειας και άλλες αηδίες
Ντοκουμέντο Νο. 1 ( Μια από την πρώτες οικολογικές μελέτες από αναρχική ομάδα),
αν δεν βγαίνει εδώ δειτετη και εδώ
Ντοκουμέντο Νο. 1 ( Μια από την πρώτες οικολογικές μελέτες από αναρχική ομάδα)
Τώρα πως πνίγουν την ατομικότητα οι περισσότερες ομάδες στην Ελλάδα το έχω γράψει και πει πολλές φορές, για την ατομικότητα και την συλλογικότητα λέω και μερικά σε αυτό το νήμα, άλλα για δείτε και αυτά και πόσο πίσω είναι το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα ( σαν σκέψη πίσω και από τον 19ο αιώνα).
Διακηρύσσουμε:
1) Για να θέσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο του οικοδομήματος της δράσης μας πρέπει να προχωρήσουμε έχοντας επίγνωση της αρμονίας που υπάρχει ανάμεσα στα δύο επίπεδα, το ατομικό και το συλλογικό, δίνοντας όλα τα περιθώρια παράλληλης και ανεμπόδιστης ανάπτυξης και στα δύο.
2) Αποδεχόμαστε προς χάριν της αρμονικής σύνθεσης, την αναγνωρισμένη σημασία του ατομικού. Με αυτή την έννοια ‘’τοποθετούμε’’ την ελευθερία πάνω από κάθε επιβαλλόμενη πειθαρχία. Πρέπει να δημιουργήσουμε τους κατάλληλους θεσμούς, αυτούς που είναι αναγκαίοι από τη ζωή, στρέφοντας προς τα εκεί τις σχέσεις μας. Και αυτό μέσα από την κοινωνικοποίηση του κοινωνικού πλούτου, την κατάκτηση των μέσων παραγωγής, δίνοντας την δυνατότητα σε όλους να έχουν το δικαίωμα να πράττουν όπως οι φυσικοί νόμοι ορίζουν επιτακτικά για την επιβίωση, από όπου και ξεπηδά το δικαίωμα να πράττουν όπως οι φυσικοί νόμοι ορίζουν επιτακτικά για την επιβίωση, από όπου και ξεπηδά η αναρχική αρχή της ελεύθερης συμφωνίας για να υπάρξει μέσα στους ανθρώπους η διατήρηση, η συνέχεια της συμφωνίας αυτής.
Να σχεδιάσουμε όλα αυτά που θα υπάρχουν στη νέα κοινωνία, με μαθηματική ακρίβεια, θα είναι παράλογο, γιατί πολλές φορές υπάρχει ανάμεσα στην ‘’θεωρία’’ και στην πράξη πολλή μεγάλη διαφορά. Γι΄ αυτό δεν πρόκειται να κάνουμε το λάθος ορισμένων πολιτικών, που δήθεν έχουν και παρουσιάζουν έτοιμες λύσεις για όλα τα προβλήματα.
Λύσεις που στην πρακτική εφαρμογή σφάλλουν τραγικά, μια και ακολουθούν μια μέθοδο για όλες τις εποχές, χωρίς να λογαριάζουν την πραγματική εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής.
Δεν πρόκειται να κάνουμε αυτό το λάθος εμείς γιατί έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για τα κοινωνικά προβλήματα. Σύμφωνα με τις αρχές του Ελευθεριακού Κομμουνισμού, δεν παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα μοναδικό, που δεν επιδέχεται αλλαγές. Τέτοιες λογικά θα προκύψουν άμεσα από τις νέες αναγκαιότητες και εμπειρίες που θα τις υποδείξουν.
Οι Ελευθεριακές Κομμούνες και η λειτουργία τους
Βάθρο της πολιτικής μας έκφρασης είναι οι παρακάτω τρεις έννοιες :
α) Το άτομο, β) η κομμούνα, γ) η ομοσπονδία.
Μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων που θα δομούνται από το ένα άκρο της χερσονήσου ως το άλλο η διεύθυνση θα είναι καθολικού τύπου με κοινωνικό χαρακτήρα.
Η βάση αυτής της διεύθυνσης θα είναι ασφαλώς η κομμούνα. Αυτές οι κομμούνες θα είναι αυτόνομες και ομοσπονδιακές, εθνικά και τοπικά, για τη σύνδεση ανάμεσα στα γενικά αντικειμενικά χαρακτηριστικά τους.
Το δικαίωμα της αυτονομίας, δεν θα αποκλείει τα καθήκοντα που απορρέουν από τη συλλογική συμβίωση, όταν θα υπάρχουν εκτιμήσεις που θα γίνονται αποδεκτές στα γενικά τους σημεία. Με αυτό τον τρόπο και η κομμούνα των καταναλωτών – εθελοντική στη βάση της και χωρίς περιορισμό – θα αναγκαστεί να σεβαστεί εκείνα ακριβώς τα γενικά σημεία αναφοράς, που αργότερα θα συμφωνούνται από το σύνολο με το διάλογο.
Αντίθετα, άλλες κομμούνες που ακολουθούν άλλο τρόπο συμβίωσης, χωρίς να έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με την παραγωγή, όπως αυτές των φυσιολατρών ή των γυμνιστών θα απολαμβάνουν και αυτές το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης ( αποδεχόμενες μερικούς γενικούς συμβιβασμούς ).
Επειδή αυτού του τύπου οι κομμούνες δεν μπορούν μόνες τους να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους θα εκλέγουν αντιπροσώπους που θα παρευρίσκονται στα συνέδρια της Ιβηρικής Συνομοσπονδίας Ελευθεριακών Αυτόνομων Κοινοτήτων (κομμούνων) και θα μπορούν να κλείνουν συμφωνίες οικονομικού χαρακτήρα με τις υπόλοιπες κομμούνες αγροτικές ή εργοστασιακές.{..}
Οι αυτόνομες ελευθεριακές κομμούνες θα ορίζουν μέρες γενικής αναψυχής, που θα αποφασίζουν οι συνελεύσεις, επίσης θα καθορίζουν συμβολικές ημερομηνίες για τη φύση και την ιστορία. Επίσης θα διαθέτουν καθημερινά ώρες για θέατρο, σινεμά ή άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα προσφέρουν διασκέδαση και ψυχαγωγία στο λαό. {...}
{...} « … Εγώ έχω όλα τα πάθη, αν και δεν μπορώ βέβαια να τα
ικανοποιήσω: το πάθος της αγάπης και του μίσους, όπως επίσης και αυτό
της εκλεπτυσμένης πολυτέλειας και της εκλεπτυσμένης απλότητας. Εγώ
γνωρίζω κάθε όρεξη: αυτή της καρδιάς και του στομαχιού, της σάρκας και
του πνεύματος. Μου αρέσει το άσπρο ψωμί καθώς και το μαύρο, μ” αρέσουν
οι θυελλώδεις συζητήσεις και οι γλυκές κουβέντες. Κάθε φυσική και ηθική
δίψα είναι γνωστή σε μένα, κάθε μέθη μου είναι οικεία, κάθε τι στον
κόσμο που είναι ερεθιστικό πέρα από κάθε μέτρο, όπως και κάθε τι
καταπραϋντικό με δελεάζει: ο καφές και η ποίηση, η σαμπάνια και η τέχνη,
το κρασί και ο καπνός, το μέλι και το γάλα, το θέατρο, η οχλαγωγία, το
φως, η σκιά, η μοναξιά και το κρύο νερό. Εγώ, αγαπώ την εργασία και το
σκληρό μόχθο, όπως αγαπώ επίσης την σχόλη και την Καλόβουλη τεμπελιά. …
Δεν γνωρίζω κανέναν άνθρωπο που να έχει τόσες λίγες προκαταλήψεις και
τόσα πολλά πάθη όπως εγώ..»
Για την δικιά του ένωση σοσιαλισμού και ατομικισμού λέει τα εξής: «…Κάθε χειρωνακτικό και διανοητικό έργο, κάθε τι που είναι αντικείμενο της παραγωγής και της κατανάλωσης, τα κοινά κεφάλαια, η συλλογική ιδιοκτησία, ανήκουν σε όλους και στον καθένα. Κάθε έργο της καρδιάς, κάθε τι που έχει ιδιαίτερη ουσία, που είναι ίδιον της ψυχής και των συναισθημάτων του ατόμου, το ιδιωτικό κεφάλαιο, η ιδιοκτησία του σώματος, κάθε τι τελικά που είναι ο άνθρωπος με την πραγματική του σημασία και αυτό που αυτός επιθυμεί να είναι η ζωή του ή η γενιά του, ανήκει στον εαυτό του…» Συνεπής κατά τα άλλα στην πίστη του στην αδερφικότητα και τη σύνεση που πηγάζουν από τον εγωισμό, διατυπώνει την πρόταση, η οποία είναι ο ορισμός του κομμουνιστικού αναρχισμού με το δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης του: «… Ο καθένας να καταναλώνει και να παράγει σύμφωνα με τις ικανότητες του, σύμφωνα με τις ανάγκες του, διότι και η εργασία είναι μια ανάγκη η οποία είναι ακριβώς τόσο επιτακτική όσο και η ανάγκη να τρώμε. Η τεμπελιά δεν είναι η κόρη της ελευθερίας και της μεγαλοφυΐας της ανθρωπότητας, αλλά της σκλαβιάς και του πολιτισμού…». Ενώ στη θέση του καταναγκασμού και των νόμων εμφανίζει τα έθη και την ηθική συνείδηση.
Στην περιγραφή αυτής της μελλοντικής χώρας της ουτοπίας του ο Ντεζάκ είναι πρώιμος αντιντετερμινιστής. «… Οι αναζητητές της ιδανικής ευτυχίας, ακριβώς έτσι όπως οι αναζητητές της φιλοσοφικής λίθου, ίσως δεν πραγματοποιήσουν ποτέ απόλυτα την ουτοπία τους, όμως η ουτοπία τους θα είναι το αίτιο για τις προόδους της ανθρωπότητας …». {..}
Πότε τα είπε αυτά ο Ντεζάκ; περίπου το1854, πόσο πίσω από αυτά είναι οι αναρχικοί/ες που θέλουν να λέγονται κίνημα στην Ελλάδα, χιλιόμετρα μαλάκες /νες, είναι και επικίνδυνο να αναπαράγονται στο εσωτερικό του κινήματος ιδίως από της γκρουπες – σεχτες , αξιακές λογικές περί συλλογικού που έχουν ολοκληρωτικό χαρακτήρα , είμαι εγωπαθείς ε....
Όλα αυτά τα χορεία τα έχω δημοσιεύσει εδώ και καιρώ ποίος/πια διαβάζει και μελετάει τας αναρχικάς γραφάς;
Υγ 1. Ρε άθλιοι έβγαλα προσωπικά μου δεδομένα στο διαδίκτυο και εσείς συνεχίζετε περί του πότε ήρθα στην αναρχία; και μου μιλάτε έμενα για κατρακύλα;
Ρε αθλιε Δώσε πόνο η Θ. Και αν είσαι ο παλιός που νομίζω, γιατί δεν τα λες όλα; για τι δεν λες την αληθεια; , γιατί δεν λες πόσο έχω βοηθήσει το Μεγάλο Σπίτι που βρίσκεσαι, γιατί δεν λες ότι δεν υπήρξε κατασταλτική δίωξη που έχετε υποστεί που να μην ήμουν από τους πρώτους που έτρεξα για αλληλεγγύη, μένοντας μάλιστα αρκετά χιλιόμετρα μακριά, γιατί δεν λες ότι παλιότερα σας είχα σαν υποδειγματική ομάδας και σαν πρότεινα σε πολλούς συντρόφους ως παράδειγμα- υπόδειγμα, μέχρι που σεχτεριοποιηθίκατε.
Γιατί δεν λες ότι τα κοινωνικά σας εγχειρήματα – δράσεις τα έχω προβάλει, ακόμα και εδώ στο ιντυ, (να γεμίσω το νήμα με ποσταρισμοτα) γιατί δεν λες ότι παρόλο που παλιά εγώ και η ομάδα που ήμουν, διαφωνήσαμε φύγαμε και φύγαμε πρώτη από την Ένωση Αναρχικών αλλά υπερασπίζομαι την γενιά μου και κατά αντανάκλαση τον ευτο μου και την Ένωση Αναρχικό από του ελεεινούς συκοφάντες, δες ρε εδώ που έχω παρέβη Ερώτηση για την Ένωση Αναρχικών
και με αφορμή αυτά που λέγανε -λέγονται έγραψα το μικρο αυτό ιστορικό. 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα (πρώτο δημοσιεύτηκε στο ιντυ, αλλά επειδή το ιντυ, χάνει πολλές φορές τις φώτο που για το κείμενο είναι ντοκουμέντα βάζω το ποστ από το σετ μου)
Και ήρθατε και ύπατε ότι εξ αντεικημένου κάνουμε -κάνω, πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών και δεν το έχετε πάρει πίσω, φτου σου ρε.. εσένα και της ομάδας σου.. φτου σας... ρε ξεφτίλες.
Υγ2. old one θα τα πούμε, διακρίνω ένα χιούμορ ιδιαίτερα στης τέσσερις παραγράφους και μου αρέσει , αλλά επειδή είσαι και διαλεκτικός θα σου πω ότι λες διλεκτικες μαλακίες. (φόρα κράνος)
“... Και όταν λέμε ψεύτης και περιαυτολόγος του κερατά κυριολεκτώ, Καλά παράτησε τα ιαματικά λουτρά του να πιάσει πόστο στο ιντιμίντια, καλά πονάει και οδύρεται για την διάσπαση της ενότητας με τις σατανικές γκρούπες και τους κρυφούς σχεδιασμούς τους, τα κουλά ότι αυτός είναι όντως ειδήμονας της οργάνωσης, ο παλαιός των παλαιών (μαζί με άλλους 4-5!), αυτός που συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά σχήματα του παρελθόντος κι ο παλιότερος που συμμετείχε στα προσυνεδριακά της Από, γιατι τα λέει. Τι ζόρι τραβάει και μας κοπανάει συνέχεια το βιογραφικό του.; Άσε που με λίγο ψάξιμο και ρώτημα όλα τούτα τα σπουδαία αποδεικνύονται φούσκες για εντυπωσιασμούς της πλάκας...” (G τα μπολτ δικά μου).
Σύντροφοι/σες εδώ έχω πάθει δυο πράγματα, θα σας πω το ένα (το άλλο αργότερα) προσπαθώ να αντιμετωπίσω τον ανορθολογισμό εδώ μέσα με ορθολογισμό αυτό είναι το ένα.
Αλλά για να σπάσω τα νευρά του και τα δικά σας και επειδή τραβάω ζόρι παρουσιάζω λίγα πάλι από το βιογραφικό μου.
Λιπών λέω ότι συμμετείχα και σε πολλές συνέβαλα (να τη πάλι η περιαυτολογία) σε σχεδόν όλες τις πανελλαδικές προσπάθειες του Α/Α χώρου
α) στην πρώτη πανελλαδική συνάντηση αναρχικών – αντιεξουσιαστηκών ομάδων και ατόμων που έγινε στην Πάτρα το 1986
β) στο πρώτο πανελλαδικό συνέδριο αναρχικών ομάδων και άτομο (μαζί με την ομάδα μου) που έγινε στην Αθήνα το 1987 και δημιουργήθηκε η πανελλαδική οργάνωση “Ένωση Αναρχικών”
γ) στο συνέδριο για την δημιουργία της ομοσπονδίας οικολογικών οργανώσεων (τονίζω για να μην υποθουν μαλακίες σαν παρατηρητής)
δ) στην διαδικασίες και στην πανελλαδική συνάντηση που έγινε στην Αθήνα και δημιουργήθηκε η πανελλήνια “Αντιεξουσιαστηκή Κίνηση” (δικό μου το όνομα μαζί με ένα παλιό σύντροφο το Θόδωρα τον δάσκαλο, πάλι περιαυτολογία) , ο Δώσε πόνο αν είναι αυτός που νομίζω τoν ξέρει από την Ένωση.
ε) Στη πανελλήνια σικροτηση του Συντονιστικού για τους μετανάστες που έγινε στην Αθήνα
ζ) και σε αρκετές συνδιασκέψεις με αντιεξουσιαστές οικολόγους.
Δεν βάζω σε τι κοινωνικές συσσωματώσεις συμμετείχα δηλ. Σωμάτια κλπ.
Εσείς τι λέτε σύντροφοι/ες έχω ή δεν έχω εμπειρία; και τιείναι αυτή η εμπειρία όταν δεν μεταβιβάζετε ώστε να αξιοποιηθεί; αέρας κοπανιστός, το ζώο μεταφέρει γνώση μέσω ενστίκτου και λίγο με μάθηση, ο άνθρωπός μεταφέρει γνώση στης επόμενες γενιές πρωτίστως μέσα από την μάθηση και την σωρευμένη εμπειρία του είδους του.
Τι λέειο Δώσε πόνο (το ξανά βάζω γιατί είναι χαρακτηριστικό της εποχής) “... ότι αυτός είναι όντως ειδήμονας της οργάνωσης, ο παλαιός των παλαιών (μαζί με άλλους 4-5!), αυτός που συμμετείχε σε όλα τα οργανωτικά σχήματα του παρελθόντος κι ο παλιότερος που συμμετείχε στα προσυνεδριακά της Από, γιατι τα λέει. Τι ζόρι τραβάει και μας κοπανάει συνέχεια το βιογραφικό του...”
Ελεγα και λέω μαλάκα μου (για το παλιός
όχι γιατί είναι αλλιώς, ο παλιός μπορεί να είναι και μαλάκας) πως
αξιοποιήθηκε - χρησιμοποιήθηκε η εμπειρία μου όπερ να μην
επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια λάθη του παρελθόντος και σήμερα; (
μήπως είμαι κομπλεξικός πατερναλιστής; ρε μαλάκα Δώσε πόνο)
2. Ο παλιός η ιστορία και άλλες αηδίες
Κουίζ 1:
Οι αναρχικοί εμφανίζονται στην Ελλάδα περίπου γύρω στο 1874 και μετά
από 15 χρόνια εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται μετά από 70 χρόνια το
1972-73 και κύρια από το πολυτεχνείο και μετά. Τι έφταιξε και
εξαφανίστηκαν; τι έφταιξε και απουσίασαν για 70 χρόνια η ελευθεριακές
αναρχικές ιδέες από την Ελληνική κοινωνία; κάποια θέματα θίγω εδώ:
1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην ΕλλάδαΣε αυτή την δεκαπενταετία ήρθαν σύντροφο ιΈλληνες από το εξωτερικό μπας και συμβάλουν και ενωθούν οι ομάδες που υπήρχαν, ήρθε ο κομμουνάριος σύντροφος Ροδοκανάκης, απόειδε και πήγε στο Μεξικό (ευτυχώς) ήρθε ο κομμουνάριος σύντροφος Πολ Αργυριάδης απέτυχε και αυτός και έφυγε, ήρθε ο κομμουναριος σύντροφος Δαούδογλου απέτυχε και αυτός.
Κουίζ 2:
Ποιος σύντροφος του εξωτερικού δολοφονήθηκε σε συνέλευση για την
οργάνωση στην Αθήνα από άλλον “αναρχικό” που του φύτεψε σφαίρα στο
κεφάλι γιατί διαφωνούσε μαζί του, δεν το λέω βρείτε το .
Σύμφωνα με την ανορθολογία του Δώσε πόνο δεν
χρειάζεται η εμπειρία δεν χρειάζεται η κινηματική μνήμη = εμπειρία και
ιστορία, αυτά είναι μαλακίες, (στον καπιταλισμό του σήμερα όλα είναι ένα
διαρκές παρόν, λέω εγώ, να τη πάλι η περιαυτολογία) .
Ένας σύντροφος όταν τον ρώτησα γιατί χρησιμοποιεί το όρο
“το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων” δηλαδή είσαι υπέρ του λεγόμενου τέλους
της ιστορίας; μου απάντησε όχι βέβαια, του λέω ωραία όμως όταν λένε
μεγάλες αφηγήσεις εννοούν τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό ενδεχομένως
και την αναρχία , και σκέψου σύντροφε των αγώνα για μια άλλη κοινωνία
τον ονομάζουν αφήγηση.Ρε Δώσε πόνο είσαι/ είστε υπέρ του τέλους τις ιστορίας;
Κάθε εποχή εκτός του ότι μπορεί να ανοίγει νέους ορίζοντες παράλληλα θρέφει και θρέφεται από τις αυταπάτες της, αυτές τις αυταπάτες καλούμαστε να ανιχνεύσουμε ώστε να μην της επαναλαμβάνουμε στο τώρα και στο σήμερα. Να γιατί χρησιμοποίησα το παλιός σύντροφοι /ες.
Πολλά από τα ζητήματα που έθεσα πιο πάνω μας απασχολούν μέχρι σήμερα, έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια από την επανεμφάνιση των αναρχικών στην ελληνική κοινωνία και παρ” όλη την αδιάλειπτη και συνεχή παρουσία και δράση του, το αναρχικό κίνημα δεν μπορεί να περάσει στην “ενηλικίωση” του, δεν μπορεί να συγκρατήσει στις τάξεις του μια κρίσιμη μάζα αγωνιστών της παλιάς “γενιάς” ώστε να υπάρχει ένας συγκερασμός μεταξύ εμπειρίας των παλιών με τον ενθουσιασμό των νέων, ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη και παραλήψεις. Από τους παλιούς αγωνιστές άλλοι διαψεύστηκαν, κουράστηκαν (βλέποντας να επαναλαμβάνονται τα ίδια) απογοητεύτηκαν και έφυγαν, άλλοι είχαν έρθει να εκτονώσουν την εφηβική- μετεφηβική τους ονείρωξη και μετά αποχώρησαν και άλλοι ενσωματώθηκαν στο σύστημα ή άλλαξαν πολιτική κατεύθυνση .
Το κίνημα (που ηλικιακά αλλάζει περίπου κάθε πενταετία) είναι και παραμένει στην πλειοψηφία του ένα κίνημα νεολαίας, που δεν την ενδιαφέρει το πώς και με ποιους τρόπους από ένα κατακερματισμένο κίνημα διαμαρτυρίας και πολλές φορές περιχαρακωμένης ή σεχταριστικής δράσης, θα κατορθώσει να συγκροτηθεί μέσα από συνεκτικές δομές ώστε να καταφέρει σιγά- σιγά να θέσει το κοινωνικό και πολιτειακό μοντέλο του καπιταλισμού σε ιστορική αμφισβήτηση, θα πείτε δεν είναι η εποχή των ιστορικών ταξικών κινημάτων αλλά των κινημάτων ταυτότητας και το επαναστατικό ταξικό υποκείμενο ή είναι λειψό ή ανύπαρκτο…
Να γιατί χρησιμοποίησα το παλιός (πολλές φορές οκ με υπέρμετρο τρόπο) σύντροφοι /ες, επίσης οι παλιές ιδέες (μερικές όχι όλες), και οι παλιοί /ες (μερικοί/ες όχι όλοι) είναι σαν το κρασί όσο παλιώνει τόσο καλό γίνετε.
3. Περί εγώ, εγωπάθειας και άλλες αηδίες
Να αρχίσω από τη στοιχειώδη γραμματική, αφού δεν ξέρω άλλη το δημοτικό σχολείο μόνο έχω βγάλει,
δηλαδή συντοφοι/σες τι να λέω όταν τα
κείμενο τα έχω γράψει μόνος μου; να μην λέω έγραψα , αλλά γράψαμε, τι να
λέω όταν κάτι το λέω μόνο εγώ λέγαμε; μα αυτό θα είναι υποκρισία και
ψέμα, για δείτε και αυτό το φαινόμενο που έχω κριτικάρει αρκετές φορές,
ότι το 95% των κειμένων (οχι προκηρύξεων ) που γράφονται απο αναρχικούς
(οι αναρχικές δεν γράφουν σχεδόν καθόλου) δεν έχουν ούτε αναφορές ούτε
βιβλιογραφία, αρκετοί μάλιστα ενσωματώνουν παραγράφους άλλων στα κείμενα
τους χωρίς να τους αναφέρουν, (έχει συμβεί και με τα δικά μου κείμενα)
αντα φτου βρείτε ένα δικό μου (να τη πάλι η περιαυτολογία) που να μην
έχει αναφορές, βιβλιογραφία, και όταν ενσωματώνω παραγράφους μέσα στο
κείμενο μου να μην γράφω ποιου είναι.
Όταν γράφω και διηγουμε για συλλογικέςδιαδικασίεςλέωεμείς,
γράψαμε, κάναμε κλπ πρόσφατοπαράδειγμα (να μην γεμίσω το νήμα με ποστ)
είναιαυτή η δημοσίευση.Ντοκουμέντο Νο. 1 ( Μια από την πρώτες οικολογικές μελέτες από αναρχική ομάδα),
αν δεν βγαίνει εδώ δειτετη και εδώ
Ντοκουμέντο Νο. 1 ( Μια από την πρώτες οικολογικές μελέτες από αναρχική ομάδα)
Τώρα πως πνίγουν την ατομικότητα οι περισσότερες ομάδες στην Ελλάδα το έχω γράψει και πει πολλές φορές, για την ατομικότητα και την συλλογικότητα λέω και μερικά σε αυτό το νήμα, άλλα για δείτε και αυτά και πόσο πίσω είναι το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα ( σαν σκέψη πίσω και από τον 19ο αιώνα).
Διακηρύσσουμε:
1) Για να θέσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο του οικοδομήματος της δράσης μας πρέπει να προχωρήσουμε έχοντας επίγνωση της αρμονίας που υπάρχει ανάμεσα στα δύο επίπεδα, το ατομικό και το συλλογικό, δίνοντας όλα τα περιθώρια παράλληλης και ανεμπόδιστης ανάπτυξης και στα δύο.
2) Αποδεχόμαστε προς χάριν της αρμονικής σύνθεσης, την αναγνωρισμένη σημασία του ατομικού. Με αυτή την έννοια ‘’τοποθετούμε’’ την ελευθερία πάνω από κάθε επιβαλλόμενη πειθαρχία. Πρέπει να δημιουργήσουμε τους κατάλληλους θεσμούς, αυτούς που είναι αναγκαίοι από τη ζωή, στρέφοντας προς τα εκεί τις σχέσεις μας. Και αυτό μέσα από την κοινωνικοποίηση του κοινωνικού πλούτου, την κατάκτηση των μέσων παραγωγής, δίνοντας την δυνατότητα σε όλους να έχουν το δικαίωμα να πράττουν όπως οι φυσικοί νόμοι ορίζουν επιτακτικά για την επιβίωση, από όπου και ξεπηδά το δικαίωμα να πράττουν όπως οι φυσικοί νόμοι ορίζουν επιτακτικά για την επιβίωση, από όπου και ξεπηδά η αναρχική αρχή της ελεύθερης συμφωνίας για να υπάρξει μέσα στους ανθρώπους η διατήρηση, η συνέχεια της συμφωνίας αυτής.
Να σχεδιάσουμε όλα αυτά που θα υπάρχουν στη νέα κοινωνία, με μαθηματική ακρίβεια, θα είναι παράλογο, γιατί πολλές φορές υπάρχει ανάμεσα στην ‘’θεωρία’’ και στην πράξη πολλή μεγάλη διαφορά. Γι΄ αυτό δεν πρόκειται να κάνουμε το λάθος ορισμένων πολιτικών, που δήθεν έχουν και παρουσιάζουν έτοιμες λύσεις για όλα τα προβλήματα.
Λύσεις που στην πρακτική εφαρμογή σφάλλουν τραγικά, μια και ακολουθούν μια μέθοδο για όλες τις εποχές, χωρίς να λογαριάζουν την πραγματική εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής.
Δεν πρόκειται να κάνουμε αυτό το λάθος εμείς γιατί έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για τα κοινωνικά προβλήματα. Σύμφωνα με τις αρχές του Ελευθεριακού Κομμουνισμού, δεν παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα μοναδικό, που δεν επιδέχεται αλλαγές. Τέτοιες λογικά θα προκύψουν άμεσα από τις νέες αναγκαιότητες και εμπειρίες που θα τις υποδείξουν.
Οι Ελευθεριακές Κομμούνες και η λειτουργία τους
Βάθρο της πολιτικής μας έκφρασης είναι οι παρακάτω τρεις έννοιες :
α) Το άτομο, β) η κομμούνα, γ) η ομοσπονδία.
Μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων που θα δομούνται από το ένα άκρο της χερσονήσου ως το άλλο η διεύθυνση θα είναι καθολικού τύπου με κοινωνικό χαρακτήρα.
Η βάση αυτής της διεύθυνσης θα είναι ασφαλώς η κομμούνα. Αυτές οι κομμούνες θα είναι αυτόνομες και ομοσπονδιακές, εθνικά και τοπικά, για τη σύνδεση ανάμεσα στα γενικά αντικειμενικά χαρακτηριστικά τους.
Το δικαίωμα της αυτονομίας, δεν θα αποκλείει τα καθήκοντα που απορρέουν από τη συλλογική συμβίωση, όταν θα υπάρχουν εκτιμήσεις που θα γίνονται αποδεκτές στα γενικά τους σημεία. Με αυτό τον τρόπο και η κομμούνα των καταναλωτών – εθελοντική στη βάση της και χωρίς περιορισμό – θα αναγκαστεί να σεβαστεί εκείνα ακριβώς τα γενικά σημεία αναφοράς, που αργότερα θα συμφωνούνται από το σύνολο με το διάλογο.
Αντίθετα, άλλες κομμούνες που ακολουθούν άλλο τρόπο συμβίωσης, χωρίς να έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με την παραγωγή, όπως αυτές των φυσιολατρών ή των γυμνιστών θα απολαμβάνουν και αυτές το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης ( αποδεχόμενες μερικούς γενικούς συμβιβασμούς ).
Επειδή αυτού του τύπου οι κομμούνες δεν μπορούν μόνες τους να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους θα εκλέγουν αντιπροσώπους που θα παρευρίσκονται στα συνέδρια της Ιβηρικής Συνομοσπονδίας Ελευθεριακών Αυτόνομων Κοινοτήτων (κομμούνων) και θα μπορούν να κλείνουν συμφωνίες οικονομικού χαρακτήρα με τις υπόλοιπες κομμούνες αγροτικές ή εργοστασιακές.{..}
Επίσης (έχει την σημασία του για αυτό
που κριτικάρω ότι πολλές ομάδες περιγράφουν την μελλοντική κοινωνία που
θέλουν σαν κομμουνισμό τον στρατοπέδων, γιατί δεν έχουν μελετήσει η
επηρεαστεί από την αναρχία αλλά τον μαρξισμό και το λέω εδώ Ευθύνη 1571793
Δείτε οι ειδοι σύντροφοι/ες τι λένε:
{...} Οι παραγωγοί στην Ελευθεριακή
Κομμουνιστική κοινωνία δε θα διαχωρίζονται σε χειρώνακτες και σε
πνεύματος, γιατί οι μεν θα γίνονται ότι είναι και οι δε’ θα είναι
ελεύθερη η πρόσβαση στην επιστήμη και την τέχνη, γιατί ο χρόνος
απασχόλησης με αυτές θα ανήκει στο άτομο και όχι στην κοινωνία, που θα
είναι χειραφετημένο να κανονίζει και την άλλη του δραστηριότητα ως
παραγωγού. Υπάρχουν πνευματικές ανάγκες παράλληλα με τις υλικές που σε
μια κοινωνία που τις ικανοποιεί και επιτρέπει τη χειραφέτηση του ατόμου,
εκδηλώνονται εντονότερες.
Όπως η εξέλιξη είναι μια συνεχής γραμμή, αν και όχι πάντα ευθεία,
πρέπει πάντα να παίρνει πρωτοβουλίες που κάνουν τη ζωή του ευκολότερη
και μπορεί να συντηρήσει τους γονείς του, τους δικούς του και τον εαυτό
του. Οι ασχολίες με τη συντήρηση, τη δημιουργία (λογοτεχνία, επιστήμη
κ.ά.) την έκφραση σε μια κοινωνία που βασίζεται πάνω στην ελεύθερη
έκφραση των ανθρώπινων εκδηλώσεων της ζωής, δε μπορούν να πνίγονται προς
χάρη καμιάς υλικής σκοπιμότητας, δεν πρόκειται να τις χτυπήσει όπως
γίνεται τώρα, αν όχι αντίθετα θα τις ενισχύσει και θα τις καλλιεργήσει
πάνω στο σκεπτικό ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί και σιχαίνεται την
ανθρωπότητα που ζει μόνο μ΄ αυτό. Δεν είναι λογικό να πιστεύουμε ότι
στην δική μας κοινωνία οι άνθρωποι θα διακατέχονται από επιθυμίες
επεκτατισμού.Οι αυτόνομες ελευθεριακές κομμούνες θα ορίζουν μέρες γενικής αναψυχής, που θα αποφασίζουν οι συνελεύσεις, επίσης θα καθορίζουν συμβολικές ημερομηνίες για τη φύση και την ιστορία. Επίσης θα διαθέτουν καθημερινά ώρες για θέατρο, σινεμά ή άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα προσφέρουν διασκέδαση και ψυχαγωγία στο λαό. {...}
Πιο είναι αυτοί και πότε τα λένε βρείτε
το, και δείξτε μου ένα κείμενο ομάδας η οργάνωσης στην Ελλάδα που να
προσομοιάζει σε αυτά, λέω και θα ξανά πω ότι, η αντίληψη του συλλογικού
στην Ελλάδα είναι επηρεασμένη από τον αυταρχικό κομμουνισμό.
Βάζω και ένα απόσπασμα από έναν σύντροφο
μπογιατζής στο επάγγελμα που πρώτος αυτός όρισε τον αναρχικό
κομμουνισμό και είπε το ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του... δείτε
πόσο εγωπαθής είναι (σύμφωνα με την λογική σας) αφού αρχίζει με το Εγώ.
Για την δικιά του ένωση σοσιαλισμού και ατομικισμού λέει τα εξής: «…Κάθε χειρωνακτικό και διανοητικό έργο, κάθε τι που είναι αντικείμενο της παραγωγής και της κατανάλωσης, τα κοινά κεφάλαια, η συλλογική ιδιοκτησία, ανήκουν σε όλους και στον καθένα. Κάθε έργο της καρδιάς, κάθε τι που έχει ιδιαίτερη ουσία, που είναι ίδιον της ψυχής και των συναισθημάτων του ατόμου, το ιδιωτικό κεφάλαιο, η ιδιοκτησία του σώματος, κάθε τι τελικά που είναι ο άνθρωπος με την πραγματική του σημασία και αυτό που αυτός επιθυμεί να είναι η ζωή του ή η γενιά του, ανήκει στον εαυτό του…» Συνεπής κατά τα άλλα στην πίστη του στην αδερφικότητα και τη σύνεση που πηγάζουν από τον εγωισμό, διατυπώνει την πρόταση, η οποία είναι ο ορισμός του κομμουνιστικού αναρχισμού με το δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης του: «… Ο καθένας να καταναλώνει και να παράγει σύμφωνα με τις ικανότητες του, σύμφωνα με τις ανάγκες του, διότι και η εργασία είναι μια ανάγκη η οποία είναι ακριβώς τόσο επιτακτική όσο και η ανάγκη να τρώμε. Η τεμπελιά δεν είναι η κόρη της ελευθερίας και της μεγαλοφυΐας της ανθρωπότητας, αλλά της σκλαβιάς και του πολιτισμού…». Ενώ στη θέση του καταναγκασμού και των νόμων εμφανίζει τα έθη και την ηθική συνείδηση.
Στην περιγραφή αυτής της μελλοντικής χώρας της ουτοπίας του ο Ντεζάκ είναι πρώιμος αντιντετερμινιστής. «… Οι αναζητητές της ιδανικής ευτυχίας, ακριβώς έτσι όπως οι αναζητητές της φιλοσοφικής λίθου, ίσως δεν πραγματοποιήσουν ποτέ απόλυτα την ουτοπία τους, όμως η ουτοπία τους θα είναι το αίτιο για τις προόδους της ανθρωπότητας …». {..}
Πότε τα είπε αυτά ο Ντεζάκ; περίπου το1854, πόσο πίσω από αυτά είναι οι αναρχικοί/ες που θέλουν να λέγονται κίνημα στην Ελλάδα, χιλιόμετρα μαλάκες /νες, είναι και επικίνδυνο να αναπαράγονται στο εσωτερικό του κινήματος ιδίως από της γκρουπες – σεχτες , αξιακές λογικές περί συλλογικού που έχουν ολοκληρωτικό χαρακτήρα , είμαι εγωπαθείς ε....
Όλα αυτά τα χορεία τα έχω δημοσιεύσει εδώ και καιρώ ποίος/πια διαβάζει και μελετάει τας αναρχικάς γραφάς;
Υγ 1. Ρε άθλιοι έβγαλα προσωπικά μου δεδομένα στο διαδίκτυο και εσείς συνεχίζετε περί του πότε ήρθα στην αναρχία; και μου μιλάτε έμενα για κατρακύλα;
Ρε αθλιε Δώσε πόνο η Θ. Και αν είσαι ο παλιός που νομίζω, γιατί δεν τα λες όλα; για τι δεν λες την αληθεια; , γιατί δεν λες πόσο έχω βοηθήσει το Μεγάλο Σπίτι που βρίσκεσαι, γιατί δεν λες ότι δεν υπήρξε κατασταλτική δίωξη που έχετε υποστεί που να μην ήμουν από τους πρώτους που έτρεξα για αλληλεγγύη, μένοντας μάλιστα αρκετά χιλιόμετρα μακριά, γιατί δεν λες ότι παλιότερα σας είχα σαν υποδειγματική ομάδας και σαν πρότεινα σε πολλούς συντρόφους ως παράδειγμα- υπόδειγμα, μέχρι που σεχτεριοποιηθίκατε.
Γιατί δεν λες ότι τα κοινωνικά σας εγχειρήματα – δράσεις τα έχω προβάλει, ακόμα και εδώ στο ιντυ, (να γεμίσω το νήμα με ποσταρισμοτα) γιατί δεν λες ότι παρόλο που παλιά εγώ και η ομάδα που ήμουν, διαφωνήσαμε φύγαμε και φύγαμε πρώτη από την Ένωση Αναρχικών αλλά υπερασπίζομαι την γενιά μου και κατά αντανάκλαση τον ευτο μου και την Ένωση Αναρχικό από του ελεεινούς συκοφάντες, δες ρε εδώ που έχω παρέβη Ερώτηση για την Ένωση Αναρχικών
και με αφορμή αυτά που λέγανε -λέγονται έγραψα το μικρο αυτό ιστορικό. 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα (πρώτο δημοσιεύτηκε στο ιντυ, αλλά επειδή το ιντυ, χάνει πολλές φορές τις φώτο που για το κείμενο είναι ντοκουμέντα βάζω το ποστ από το σετ μου)
Και ήρθατε και ύπατε ότι εξ αντεικημένου κάνουμε -κάνω, πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών και δεν το έχετε πάρει πίσω, φτου σου ρε.. εσένα και της ομάδας σου.. φτου σας... ρε ξεφτίλες.
Υγ2. old one θα τα πούμε, διακρίνω ένα χιούμορ ιδιαίτερα στης τέσσερις παραγράφους και μου αρέσει , αλλά επειδή είσαι και διαλεκτικός θα σου πω ότι λες διλεκτικες μαλακίες. (φόρα κράνος)
από G 10/09/2015 7:12 μμ.
* μια από της πρώτες ομάδες και η μάλλον η πρώτη, ήταν η αναρχοκομμουνιστηκή ομάδα ΙΡΙΔΑ
δεύτερη της Σμύρνης, και η τρίτη
Αναρχοκομουνιστηκός Πυρήνας Άνω Λισίων που ήμουν και εγώ, με χρονολογική
σειρά μιλάω όχι μεγάλη αφού και η τρις ομάδες έχουν μια διαφορά
συγκρότησης δυο-τρία χρονιά και με την Ίριδα υπήρξαμε μαζί στην Ένωση.
* το σαρακινηκο ήταν αγρο κοινόβιο οι ανθρώπου ήταν χίπηδες (δεν το λέω υποτιμητικά)
* αν λες για την κίνηση για μια ομοσπονδία που έμεινε στα χαρτιά;,
αυτή η κίνηση τεσσάρων συντρόφων ξεκίνησε από την παλιά Αναρικη Ομάδα
του Πειραιά και είχαν φτιάξειστέκι στο Πειραιά από το 1982 δεν θυμάμαι
αν ήτανμέχρι το 1984, πάντως μπήκανε τα Ματ μέσα στο στέκι και το
κλείσανε. Τακείμενα (μανιφέστο κρητικής το αναρχικόχώρο περισσότερο ) θα
τα βρειςεδώ: 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα
στο μέρος πρώτο είναι σε pdf από το αρχείο μου.
* δε μίλησα για
σταλίνες ρε πονηρέ, άλλα για ομάδα με άναρχο μπολσεβίκικες τάσης, και
είσαι πονηρός που ρωτάς τάχα μου και δεν κατάλαβες , για πους λέω; μα
στα Εξάρχεια στην πλατιά έχουν κατάληψη.
από G 10/09/2015 7:43 μμ.
Τάδε έφη...SPI... συνέχεια... και λογοδοσία 1571966
μια συμπλήρωση εδώ στο Υγ 1 “... Γιατί δεν λες ότι τα κοινωνικά σας εγχειρήματα – δράσεις τα έχω προβάλει, ακόμα και εδώ στο ιντυ, (να γεμίσω το νήμα με ποσταρισμοτα)...”
ακόμα και τώρα έχω δημοσιεύσει δικά σας εγχειρήματα -δράσεις που θεωρώ σημαντικές. Εκδηλώσεις της «Αυτόνομης Συνάντησης Αγωνα» ενάντια στα φράγματα & την εκτροπή του Αχελώου
δείτε ημερομηνίες δημοσίευσης
από G 10/09/2015 8:38 μμ.
* μια από της πρώτες
ομάδες και η μάλλον η πρώτη, ήταν η αναρχοκομμουνιστηκή ομάδα ΙΡΙΔΑ
δεύτερη της Σμύρνης, και η τρίτη Αναρχοκομουνιστηκός Πυρήνας Άνω Λισίων
που ήμουν και εγώ, με χρονολογική σειρά μιλάω όχι μεγάλη αφού και η τρις
ομάδες έχουν μια διαφορά συγκρότησης δυο-τρία χρονιά και με την Ίριδα
υπήρξαμε μαζί στην Ένωση.
* το σαρακινηκο ήταν αγρο κοινόβιο οι ανθρώπου ήταν χίπηδες (δεν το λέω υποτιμητικά) και οι περισσότεροι αλλοδαποί
* αν λες για την κίνηση για μια
ομοσπονδία που έμεινε στα χαρτιά;, αυτή η κίνηση τεσσάρων συντρόφων
ξεκίνησεαπό την παλιά Αναρικη ΟμάδαΠειραιά και είχαν φτιάξει στέκι στο
Πειραιάαπό το 1982 δεν θυμάμαι αν ήτανμέχρι το 1984, πάντως μπήκανε τα
Ματ μέσα στο στέκι και το κλείσανε. Τα κείμενα τους (μανιφέστοκρητικής
το αναρχικό χώρο περισσότερο ) θα τα βρεις εδώ: 1986 – 87 Δυο ημερομηνίες σταθμός άλλα και καμπής για το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα στο μέρος πρώτο είναι σε pdf από το αρχείο μου.
* δε μίλησα για
σταλίνες ρε πονηρέ, άλλα για ομάδα με άναρχο μπολσεβίκικες τάσης, και
είσαι πονηρός που ρωτάς τάχα μου και δεν κατάλαβες , για πους λέω; μα
στα Εξάρχεια στην πλατιά έχουν κατάληψη, και μην με ρωτάς τι κάνουν στο
άλω σχήμα; που να ξέρω δεν είμαι σε κανένα σχήμα, ρώτα αυτούς που είναι.
από @ 11/09/2015 4:47 πμ.
χαλαρωσε λιγακι εαν ειναι να κανουμε κουβεντα αλλιως αστο,
δεν ειμαστε ολοι ο θ. Εχεις δικιο για το αναρχοσταλινες λαθος μου. Οι
ερωτησεις που σου κανω ειναι ειλικρινεστατες πραγματικα. Κατ αρχας σου
εκανα καμοια 10αρια ερωτησεις και απαντησες μονο σε 2. Θα σου κανω
μερικες ακομα ελπιζοντας οτι θα απαντησεις σε ολες αλλα και στις
προηγουμενες. Οταν λες αναρχομπολσεβικοι τι εννοεις? Υπαρχει τετοιο
ρευμα και εαν ναι πως εκφραζετε? Επισης ρε συ γιωργο ξερω (λεγοντας ξερω
εννοοω οτι γνωριζω και οτι αυτο που λεω ειναι γεγονος αδιαμφησβητιτο)
οτι η πολιτικη ομαδα στην οποια μαλλον αναφερεσαι ΔΕΝ ΕΧΕΙ καταληψη στην
πλατεια εξαρχειων αλλα οτι σε αυτην την καταληψη απλα σημετεχουν καποια
ατομα της εν λογο ομαδας (περιπου το 1/4 των μελων της) και οτι πολλα
μελη της καταληψης δεν συμετεχουν στην πολιτικη ομαδα (δεν γνωριζω την
ακριβη αναλογια και γιαυτο δεν την αναφερω). Και εχω μια ερωτηση καπως
προσωπικη, εσυ για ποιο λογο απωχωρησες απο την ομαδα που ησουν?
Και μια τελευταια που την κανω πραγματικα πολυ συντροφικα και πραγματικα ελπιζω να μην την παρεξηγησεις. Μηπως ρε γιωργο, ενω γνωριζεις πολλα, δεν ξερεις καποια συγκεκριμενα πραγματα και παρασυρεσαι απο την περιρεουσα ατμοσφαιρα και απο πραγματα που εχεις ηδη μεσα στο κεφαλι σου? Οπως ας πουμε για το νεολειστικο του χωρου η για τις συντροφισες που ενω ισχυουν ακομα. σε καμια περιπτωση δεν ισχυουν στον ιδιο βαθμο που ισχυε πριν απο 10-15 χροννια? Γιατι ας πουμε σημερα θα βρεις πολλους στην ηλικια των 30-35 ενω πριν απο 10 χρονια οχι. Και επισης μηπως εαν δεν κολανε αυτα που λες με αυτα που σημβαινουν απλα πρεπει να δεις μηπως εχεις αδικο εσυ και να αναθεωρησεις? Απο αυτα που ξερω για σενα πιστευω οτι εισαι ο τυπος του ανθρωπου και του αγωνιστη που βλεπουν τα λαθη τους και τα αναγνωριζουν.
Υ.Γ. 1Στην τελευταια παραγραφο δεν θελω ντε και καλα απαντησεις, οι ερωτησεις που εκανα ηχαν πιο πολυ την λογικη της τροφης για σκεψη (κατι που πιστευω οτι θα εκτιμησεις), στη πρωτη παραγραφο αλλα και σε αυτες που εκανα στο προηγουμενο post θα ηθελα απαντησεις σε παρακαλω.
Υ.Γ.2 Οσο για την ωρα που στελνω σορυ αλλα δουλευω βραδυ
Και μια τελευταια που την κανω πραγματικα πολυ συντροφικα και πραγματικα ελπιζω να μην την παρεξηγησεις. Μηπως ρε γιωργο, ενω γνωριζεις πολλα, δεν ξερεις καποια συγκεκριμενα πραγματα και παρασυρεσαι απο την περιρεουσα ατμοσφαιρα και απο πραγματα που εχεις ηδη μεσα στο κεφαλι σου? Οπως ας πουμε για το νεολειστικο του χωρου η για τις συντροφισες που ενω ισχυουν ακομα. σε καμια περιπτωση δεν ισχυουν στον ιδιο βαθμο που ισχυε πριν απο 10-15 χροννια? Γιατι ας πουμε σημερα θα βρεις πολλους στην ηλικια των 30-35 ενω πριν απο 10 χρονια οχι. Και επισης μηπως εαν δεν κολανε αυτα που λες με αυτα που σημβαινουν απλα πρεπει να δεις μηπως εχεις αδικο εσυ και να αναθεωρησεις? Απο αυτα που ξερω για σενα πιστευω οτι εισαι ο τυπος του ανθρωπου και του αγωνιστη που βλεπουν τα λαθη τους και τα αναγνωριζουν.
Υ.Γ. 1Στην τελευταια παραγραφο δεν θελω ντε και καλα απαντησεις, οι ερωτησεις που εκανα ηχαν πιο πολυ την λογικη της τροφης για σκεψη (κατι που πιστευω οτι θα εκτιμησεις), στη πρωτη παραγραφο αλλα και σε αυτες που εκανα στο προηγουμενο post θα ηθελα απαντησεις σε παρακαλω.
Υ.Γ.2 Οσο για την ωρα που στελνω σορυ αλλα δουλευω βραδυ
από G 11/09/2015 10:27 πμ.
Προς old one Ψυχραιμία παλικάρια 1571944
1. Διαβάζοντας το σχόλιο σου για το τι είναι ο Μεριζιώτης δεν χρησιμοποιείς ούτε μια φορά την λέξη σύντροφος, τώρα ή δεν χρησιμοποιείς καθόλου αυτή την λέξη (έννοια) ή δεν με θεωρείς σύντροφο, οκ κανένα πρόβλημα, επίσης χρησιμοποιείς την λέξει πρωτοπόρος , αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις, αυτή η λέξη (έννοια) μου προκαλεί απέχθεια όπερ αν με ξέρει από κοντά όπως υπονοείτε διαβάζοντας κάποιος/α το σχόλιο σου, δε θα χρησιμοποιούσες αυτή τι λέξη που την συχαίνομαι, αλλά αυτές που χρησιμοποιώ, δηλαδή αντί για πρωτοπόρος, πρωτεργάτης ή ωθητήρας, θα πεις, έχει σημασία; βεβαίας και έχει και δεν είναι η απλή αντικατάσταση των λέξεως άλλα αυτό που έχω ονομάσει και πριν από μένα άλλοι ως πόλεμο των εννοιών, εμπας περιπτώσει αν με έχεις ζήση από κοντά φαίνεται ότι απέτυχα να σε επηρεάσω για να αλλάξεις λεξιλόγιο.
Δεν θα βάλω χορεία από κείμενα σχετικά με τον πόλεμο των εννοιών άλλα μόνο αυτό από το Εγχειρίδιο του κοινωνικού αναρχισμού , σε ένα σημείο γράφω :
{...} Ο ρόλος των αναρχικών δεν είναι να δημιουργήσουν μια κοινωνία και ένα σύστημα που θα γίνει δόγμα και καθεστώς. Αγωνίζονται να απελευθερώσουν και να αναδείξουν τους διάχυτους αντιεξουσιαστικούς-εξισωτικούς πόθους των εκμεταλλευόμενων-καταπιεσμένων κοινωνικών τάξεων της σημερινής εποχής, που είναι σε ύπνωση ή σε λανθάνουσα μορφή.
Να τους ενώσουν, να τους συνθέσουν, να δημιουργήσουν συνοχή μέσα από διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης των κοινωνικών ταξικών αγώνων, λειτουργώντας καθημερινά σαν ωθητήρες αντίστασης και ανατροπής, εκεί που αναπαράγεται το ιεραρχικό-εκμεταλλευτικό σύστημα δηλαδή στην καθημερινότητα και στην βάση της κοινωνικής ζωής. Οι αναρχικοί δεν αποτελούν πρωτοπορία. Δε διαμεσολαβούν για κανέναν.{...} (τα μπολτ μόνο για εδώ)
2. Μπήκες στο νήμα και έγραψες και καλά σου, όμως εδώ λες “...Ο μεριζιώτης απο την άλλη δεν μπορεί να συγκρατήσει τις ορμόνες του...” δηλαδή εκτός από τη ψυχολογικοποίηση που χρησιμοποιούν οι “αντίδικοι” μου εδώ μέσα, εσύ χρησιμοποιείς την βιολογία με βιολογικοποιής; αντί να συζητήσουμε τα πολιτικά ζητήματα που θέτω εδώ, λάθος, ή σωστά, το έριξες στην ιδιοσυγκρασία του υποκείμενου;
Ένας από τους πρώτους αναρχικούς της νέας εποχής, από την γενιά του Μάη 68 και του Πολυτεχνείου73 (εκλιπών εδώ και πολλά χρονιά) σε μια μεγάλη συνέλευση του χώρου είπε κάποτε “δεν γίνετε τίποτα γιατί η εξουσία είναι στα γονίδια μας” ο σύντροφος από ότι έμαθα μετά είχε φύγει από την Αθήνα έμενε στην Κρήτη και είχε γίνει βουδιστής εκείνη την περίοδο, ερώτηση, να περιμένω να έρθει κάποιος να πει εδώ ότι φταίει το γονίδιο μου;
3. Αλλάζοντας λίγο την συζήτησε φέρνω ένα σχετικό άσχετο παράδειγμα, και παρακαλώ μην εκληφθεί ότι θέλω να είμαι ο Μπακούνιν στη θέση του Μπακούνιν, δεν τον φθάνω ούτε σε μια τρίχα του.
Όταν κοντραρίζομαι με μαρξιστές, προσέχεται και του χώρου Πολ...!! κλπ (μην ποσταρω άλλο έγινα βαρετός) ξέρω το κλισέ που έχουν όταν η συζήτηση πάει στους “κλασικούς” Μαρξ, Μπακούνιν, αυτοί έχουν ένα τρίπτυχο κλισέ, λένε: πες μας για τον Μπακούνιν που ήταν πανσλαβιστής, που ήταν νετσαγεφικός, που έστειλε φυλακισμένος επιστολή στο τσάρο και το εκλιπαρούσε, δηλωσίας δηλαδή, κοίτα, δείτε, τι απαντώ όχι στον αναρχομαρξιστή αλλά σε έναν καθαρόαιμο σταλινικό από την “Κόντρα”
{...} Κοίτα el quinto regimiento έχεις μείνει πολύ πίσω στην βιβλιογραφία για τον Μπακούνιν, έχεις μείνει στον 19ο αιώνα, η καινούργιες μελέτες- από αρχεία - λένε ότι ο Μπακούνιν ήταν αδερφή (προειδοποιώ ότι όχι μόνο είμαι υπέρ της σεξουαλικής διαφορετικότητας, αλλά έχω αγωνιστή για αυτήν όταν οι καιροί ήταν δύσκολη χωρίς να είμαι ομοφυλόφιλος) και ήταν ερωτευμένος με τον Νετσαγιεφ, ότι ήταν αλκοολικός και ακόλαστος, και συφιλητικος, ότι τα δόντια του δεν τα έχασε από σκορβούτο στην φυλακή του τσάρου άλλα από σύφιλη.
Ότι έφαγε τα λεφτά του Καφιερο τα καταχράστηκε, ενώ προορίζονταν για την επανάσταση. Ότι σε μια εξέγερση στην Μπολόνια έπαθε κατάθλιψη και πήγε να αυτοκτονήσει αλλά τον έσωσαν οι σύντροφοι του (κακός για μένα), με ένα τέτοιο σκοτεινό, συνωμοτικό με δέκα μυστικές εταιρίες και φράξιες, με ένα τέτοιο φραξιονιστικό υποκείμενο πως να βγάλεις άκρη; καλά έκαναν ο Μαρξ και ο Ενγκελς και πήγαν την έδρα της Πρώτης Διεθνούς από το Λονδίνο την Νέα Υόρκη για να την γλιτώσουν
Μου έχει έρθει μια ιδέα, να ψάξω να βρω με πόσα έχουν στολίσει αυτόν τον άνθρωπο Μπακούνιν, διάφοροι γραφιάδες από παλιά έως σήμερα.{...} ( το ψάχνω και έχω φρίξει, μπορεί να βγάλω βιβλίο )
Πρόσφατα διάβασα την μελέτη του Καρίτσα για τον Μπακούνιν και μέσα βλέπω να λέει ο Καρίτσας, ότι ο Μπακούνιν ήταν ανίκανος σεξουαλικά!!! κοίτα τώρα τι θα κάνω, θα πάρω το βιβλίο και θα πάω να των βρω σαν ελευθεριακός και διανοούμενος που είναι και θα του πω, ρε μάστορα τη με ενδιαφέρει αν ο Μπακούνιν δεν κατούραγε στην τουαλέτα αλά στο κήπο; αν θες να γράψεις για αυτά γράψε μια βιογραφία τύπου ανθολογίου/ μυθιστορήματος (που δεν θα αγοράσω) και πέστα σε ένα πολιτικό κείμενο γιατί τα γράφεις αυτά; τώρα λέω εγώ στον ευτο μου, μεριζιωτη γιατί τα γράφεις αυτά; μα έτσι για ψυχαγωγία.
Εμ πας περιπτώσει αντί να χαιρόμαστε την ποικιλία ιδιοσυγκρασιών τι κάνουμε; που πάμε; σε ένα ομοιογενή κόσμο με ομογενοποιημένη συμπεριφορά που των έχουν φτιάξει με τα μ.μ,ε αλλά τον ετοιμαζόμουν επίσης με την βιοϊατρική για μεγαλύτερο ελέγχο.
4. Στο θέμα μας τώρα, λες στην ίδια παράγραφο: “.. ο μεριζιωτης Δεν αντέχει στην αυτοπειθάρχιση της πολιτικής ομάδας, δεν διαθέτει το απόλυτο επαναστατικό εργαλείο,...” οκ ας μην μιλήσω για παλιά, ας μιλήσω για τις δυο πρόσφατες συμμετοχές μου σε συλλογικότητες, η πρώτη ήταν η διασυλλογική “Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιευθιση” αυτή η συνέλευση όταν δημιουργήθηκε λέγονταν αλλιώς και σκόπιμα δεν πήγαινα, μόλις άλλαξε ονομασία (και ξέρω ποιος έκανε την πρόταση) πήγα.
Σε αυτή την συνέλευση από τότε που πήγα δεν έχασα σχεδόν ούτε μια και πολλές φορές πήγαινα πρώτος, ξέρουν πολλοί σε πια περιοχή μένω και που γίνονταν οι συνελεύσεις, δηλαδή για να καταλάβουν και κάποιοι που δεν είναι από Αθήνα, η απόσταση από το σπίτι μου μέχρι την συνέλευση είναι 12.2 χλμ και όταν η συνέλευση τελείωνε αργά το βράδυ, τι γίνετε; και τι γίνετε που οι συνελεύσεις των αναρχικών όταν λένε ότι αρχίζουν 7η ώρα το απόγεμα,αρχίζουν 9 κε; περίμενε μαλάκα, (γιατί μπορεί να κατηγορηθείς για απειθαρχία) στης συνελεύσεις ήμουν ζωηρός και έκανα τις προτάσεις μου, επίσης δεν υπήρξε απόφαση και άσχετα αν διαφωνούσα να μην αυτοπειθαρχίσω και να μην την εκτελέσω, δεν έχασα σχεδόν καμία αφισοκόλληση, κανένα μοίρασμα, καμιά εκδήλωση, στης πορείες όλοι/ες ξέρανε ότι από δεξιά κρατάει πάντα το πάνω ο σύντροφος μεριζιωτης, με ήλιο, με βροχές, με δακρυγόνα, με ξύλο, παρόλο που έχωπρόβλημα υγείας,γιατί; μα για να δίνω το παράδειγμα.
Μετά την μεγάληπορεία των αναρχικών με περίπου 12,000 άτομαάρχισα να στηλιτεύω το γεγονόςότιείμαστε μόνο 300 αναρχικοίοργανωμένοι (προσέξτε έχω διαβάσει πολύ ιστορία και οι επαναστάσεις σαν δράση εννοώ ήταν πάντα μειοψηφικές) και όλοι οι άλλοι περιμένου ναπό τους τριακόσιους να κάνουν τα πάντα, αφίσες, προκηρύξεις,κλπ, τι έκανα λιπών για να μην είναι αντιφατικό αυτό που έλεγα; πήγα και εντάχθηκα σε μια ομάδα του κέντρου της Αθήνας γιατί μέχρι τότε ήμουν ως άτομο στην συνέλευση, έτσι ήθελα να αποτελέσωπαράδειγμα. Στην ομάδα αυτοπειθαρχούσα στις αποφάσεις που παίρνονταν, κάποιες φορές έβαζα και την δικιά μου ατομική πινελιά όταν εκπροσωπούσα την ομάδα στην συνέλευση της αυτοδιεύθισης, εννοείτε φυσικά ότι την συνέλευση της αυτοδιεύθισης δεν την διέλυσα εγώ, η απόφαση για τον τερματισμό της ήταν συλλογική.
Σε αυτά που λέω ας βγει κάποιος/α με ειλικρίνεια να τα διάψευση, είμαι τύπος που αυτοπειθαρχό και διαθέτω το απόλυτο επαναστατικό εργαλείο, ναι η όχι; ρε σεις δεν τον ξέρετε καλά το μεριζιωτη, ρε σεις συμμετείχε σε εγχειρήματα που για ευνόητους λογούς δεν μπορούν να ειπωθούν και εκεί απαιτείται η απόλυτη αυτοπειθάρχιση. ρε συ όλες οι μορφές αγώνα έχουν καεί από ανεπαρκείς και ηλίθιους/ες, στο μόνο που είμαι απείθαρχος είναι όταν αλλοιώνεται και συνθλίβεται η ατομικότητα μέσα στην συλλογικότητα και ξέρετε ότι δεν είμαι ατομικιστής αλλά κομμουνιστής.
5. Έχω (άντε πάλι περιαυτολογία και εγωπάθεια) κάνει την βλακεία να ξέρουν οι περισσότεροι εδώ ποιος είναι ο G (αυτό είναι το δεύτερο που έχωπάθει) και επειδή λένε ότι τα γραπτά μένουν απαντώ στον καθένα, είναι αλλιώς να δημοσιεύεις μια ανάλυση σου υπογεγραμμένη με το όνομα σου άλλα με νικ νειμ Χ. Θ. Ψ. κλπ όποτε επιλέγεις σε πιο σχόλιο θα απαντήσεις η δεν απαντάς καθόλου, αυτοπαγιδεύτηκα γιατί ο μαλάκας νόμιζα ότι θα αποτελέσω το παράδειγμα για να μην λέγονται ανευθυνότητες μέσο ανωνυμίας, πολλές φορές αεροβατώ όπως αεροβατούσα και έβλεπα στο ύπνο μου ένα συνέδριογια την οργάνωση που θα ήταν το γεγονός της χρονιάς και για τους αναρχικούς/ες και για τους εξουσιαστές και για την κοινωνία,ξέρετε ποια.
Τέλος έχω δηλώσει (λαμβάνοντας υπόψη ότι έχω παιδί) δημόσια και στις διωκτικές αρχές και στης μυστικές υπηρεσίες ντόπιες και αλλοδαπές, ότι στην ζωή μου δεν ξέρω τι θα πει φόβος, το μόνο που φοβάμαι και βλέπω καμιά φορά εφιάλτες,είναι η κοινωνική και ατομική οπισθοδρόμηση, ο G ψόφησε άντε για.
Υγ. Ερώτηση κρίσεως, αν εσένα old one σου έλεγαν ότι, εξ αντικειμένου κάνεις πλάτες σε έμπορα ναρκωτικών τι θα έκανες; θα μου πεις να μάθω;
από G 11/09/2015 3:35 μμ.
Σύντροφοι/ες συγνώμη που κουράζω, άλλα θέλω να κάνω μια τελευταία παρέμβαση που θεωρώ σημαντική, αν θέλετε την διαβάζετε.
1. Ρε συ old one σε μια παράγραφο εδώ λες: Ψυχραιμία παλικάρια από old one 10/09/2015 1:36 πμ., 1571944
“... Καθένας μπορεί να υποθέσει ότι έπαιξε παρασκήνιο. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις το εμπαθές στοιχείο από κανέναν, όπως άλλωστε αποδυκνύει ο Γ.Μ. εδώ πέρα.
Αλλά το παρασκήνιο είναι εντελώς αδιάφορο: οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα σχήματα, θα φανούν πολύ περισσότερο στο πως θα πολιτευτούν, τι προτεραιότητες θα βάλουν στην συγκυρία,...”
Αυτό το πιστεύεις; “Αλλά το παρασκήνιο είναι εντελώς αδιάφορο:”μην πεις ότι πιάνομε από το συμφραζόμενο;αν είσαι αναρχικός θα σου πω να σηκωθείς εσύ και όλοι/ες που έχετε έρθει στην αναρχία και να φύγετε, έχετε εισαγάγει στην αναρχία μια άλλη σάπια πολιτική κουλτούρα που δεν συνάδει με το αξιακό της αναρχίας, και αν ακόμα αναφέρεσαι στην αποτελεσματικότητα δηλαδή δεν πειράζει αν υπήρξε παρασκήνιο αρκεί που υπάρχει αποτέλεσμα, θα σε ρωτήσω τέσσερα χρόνια συζητήσεων είναι αποτελεσματικότητα; και σου αφιερώνω αυτό: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή αναρχικά μέσα και σκοποί;
Αν υπάρχει παρασκήνιο γιατί υπάρχει; τι
είναι το παρασκήνιο η πίσω μεριά του θεάτρου; παρασκήνιο χωρίς ίντριγκα
και διαγκωνισμό υπάρχει; το παρασκήνιο αναιρεί στην ουσία τις αποφάσεις
που παίρνονται στην σκηνή;
Αν υπάρχειπαρασκήνιο, τότε σε τι διαφέρει ρε μαλάκα (Το μαλάκας ως
προς την ηλικία και τις γνώσης, αν ήταν νεαρός σύντροφος θα μίλαγα
αλλιώς) old one μια αναρχική οργάνωση από ένα κόμμα,
όλα τα κόμματα, μα όλα,ακόμα ανεξάρτητα και αν έχουνένα μικρο δείγμα
οριζοντιότητας στο εσωτερικό τους είναι στην ουσία ολιγαρχικά,σε μια
αναρχική οργάνωση με παρασκήνιο στην πραγματικότητα ποιοι θα άρχονται ; (αποφασίζουν).Σύντροφοι/ες μην νομίζετε ότι έχω μια απόλυτη θρησκευτικού τύπου αντίληψη καθαρότητας για την αναρχία, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν αδυναμίες και αντιφάσεις σε όλους μας, όμως αν δεν έχουμε το ιδανικό σαν σημείο που προσπαθούμε να το φτάσουμε, θα καταπλακωνόμαστε πάντα από το αδιανόητο ο σύντροφος Μάρραιη Μπούκτσιν έλεγε “να διεκδικήσουμε το αδύνατον για να μην βρεθούμε μπροστά στο αδιανόητο”
Γράφω και πιο πάνω, εδώ: Κάτι τελευταίο 1571692
“.... Οι οργανώσεις μας είναι συλλογικές οντότητες - ζωτικότητες και προπάντων αντιθεσμίσεις, στις οποίες η αναρχία σαν κοινωνική δυνατότητα βιώνεται προς τα μέσα και επιβεβαιώνεται προς τα έξω (όσο γίνεται) σε μικρογραφία. Οι οργανώσεις μας, δεν είναι μόνο λειτουργικά εργαλεία σαν των εξουσιαστών όπου ένα πεφωτισμένο διευθυντήριο τις χρησιμοποιεί για να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία είτε με τις εκλογές είτε με έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα....” (Δείτε και εδώ: Δεν πειράζει.. 1571715)
2. Δείτε επίσης πως το παρασκήνιο καθόρισε μια κατάσταση σε μια ιστορική στιγμή με έναν τραγικό τρόπο, δείτε ότι η δεξιά (ρεφορμιστική) πτέρυγα στην CNT καθόρισε την κατάσταση με παρασκηνιακό τρόπο ώστε να μπουν “αναρχικοί” μέσα στην κυβέρνηση στα γεγονότα της Ισπανίας το 1936, με το δίλημμα της ισχυροποίησης του αντιφασιστικού μετώπου, τελικά και ο πόλεμος χάθηκε και η επανάσταση, και οι αναρχικοί έμειναν κηλιδωμένοι στην ιστορία ότι καταβαράθρωσαν τις αρχές τους.
Τα ντοκουμέντα που παρουσιάζω είναι από
ένα αφιέρωμα που ετοιμάζω για τη επανάσταση στην Ισπανία, δεν ταυτίζω
καταστάσεις αλίμονο, τα ιστορικά και μεγέθη δεν μπορούν μα συγκριθούν,
μιλάω για το παρασκήνιο ως τραγικό συμβάν σε μια ιστορική στιγμή.
Στην αρχή των γεγονότων
Ι. Ανακοίνωση κάλεσμα της CNT (19 ’Ιουλίου 1936)ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Λαέ της Καταλωνίας ! Στα Όπλα ! Ας είσαι έτοιμος για πόλεμο! Η στιγμή για να ενεργήσεις έφτασε. Περάσαμε μήνες και μήνες με κριτικές εναντίον του φασισμού, με καταγγελίες των ελαττωμάτων του, με το ρίξιμο συνθημάτων για να ξεσηκωθεί ο λαός όταν έρθει η στιγμή εναντίον της ολέθριας ισπανικής αντίδρασης που θα προσπαθήσει να επιβάλλει τη μισητή της δικτατορία.
Λαέ της Καταλωνίας, αυτή η στιγμή ήρθε. Ή αντίδραση (στρατιωτικοί, πολίτες, παπάδες και μεγάλες τράπεζες) όλοι χέρι-χέρι έχει για σκοπό να εγκαθιδρύσει το φασισμό στην Ισπανία, με τη βοήθεια μιας στρατιωτικής δικτατορίας. Εμείς, αληθινοί εκπρόσωποι της Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών (CNT), στην Καταλωνία, συνεπείς με την αντιφασιστική και επαναστατική μας γραμμή, δεν μπορούμε να διστάζουμε αυτές τις σοβαρές στιγμές και παραγγέλλουμε σε όλους κατά τρόπο σταθερό ν' ακολουθήσουν το σύνθημα γενικής απεργίας.
Από τη στιγμή που κάποιος θα ξεσηκωθεί, σ' όποιο μέρος τής Ισπανίας, να στηρίζεται στις εντολές της Εθνικής Επιτροπής. Η θέση μας παραμένει σταθερή και προειδοποιούμε ότι το σύνθημά μας θα δοθεί πολύ σύντομα. Υπενθυμίζουμε ότι κανένας δεν πρέπει να ακολουθήσει ένα σύνθημα που δεν προέρχεται από την Επιτροπή. Είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε το ανεπανόρθωτο. Περνούμε σοβαρές στιγμές. Πρέπει να ενεργήσουμε με σταθερότητα, ενεργητικότητα και όλοι μαζί. Κανείς να μην απομονωθεί! Όλοι να κρατούν μεταξύ τους επαφή!
Είναι η ώρα να παραμείνουμε σε κατάσταση συναγερμού και να είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε. Ο φασισμός κατέλαβε την πόλη της Σεβίλης. Εκδηλώθηκε ένα ξεσήκωμα στην Κόρδοβα. Η Βόρεια Αφρική βρίσκεται στα χέρια του φασισμού. Εμείς, λαέ της Καταλωνίας, ας είμαστε έτοιμοι για τον πόλεμο, έτοιμοι να ενεργήσουμε' καθένας ας πιάσει τη θέση του στην μάχη, τώρα πού είμαστε απέναντι στον εχθρό.
Ας μην ξοδεύουμε άχρηστα ενέργειες ούτε να πλεχτούμε σε αδελφοκτόνος αγώνες ! Ας παλέψουμε με όλη την καρδιά μας κι ας κρατάμε το όπλο, έτοιμοι για τη μάχη ! Εκείνος που λείπει προδίνει την απελευθερωτική υπόθεση του λαού. Ζήτω η CNT! Ζήτω ο κομμουνισμός με τις πλήρεις ελευθερίες! Μπροστά στο φασισμό, γενική απεργία των επαναστατών.
Η περιφερειακή Επιτροπή της CNT
ΙΙ. ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ FAI
Στις 26 ’Ιούλη 1936 ηΕπιτροπή Χερσονήσου της FAI (Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία) έδωσε από το ραδιόφωνο της Βαρκελώνης αυτό το μανιφέστο:
“... Λαέ της Βαρκελώνης. Εργαζόμενοι όλων των εργατικών οργανώσεων, όλων των ενωμένων στην πάλη εναντίον του φασισμού κομμάτων της αριστεράς ! Σε αυτές τις αποφασιστικές στιγμές, σε αυτές τις ιστορικές ώρες πού ζουν η Βαρκελώνη και η Ισπανία ολόκληρη, Η Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία που έχει γενικά χύσει το αίμα της και που υπήρξε η κινητήρια δύναμη του υπεράνθρωπου ηρωισμού που αποφασίζει τη νίκη χάρη στη θυσία πολλών, έχει όμοια ανάγκη να ακουστεί η φωνή της από εκείνους που την ακούν στο ράδιο.
Σύντροφοι! ’Ακόμα μια προσπάθεια και η νίκη θα είναι δική μας. Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την ιστορική ένταση στην οποία ζούμε από επτά ήμερες. Από το θυμό και τον ενθουσιασμό που μάς κάνουν πιο δυνατούς, γινόμαστε ανίκητοι. Ή πρώτη αντιφασιστική φάλαγγα βαδίζει νικηφόρα εναντίον της Σαραγόσα. Την υποδέχονται με παραληρήματα ενθουσιασμού. Οι άντρες των απελευθερωμένων πόλεων ενώνονται με τούς γενναίους της Βαρκελώνης που θα καταλάβουν την Σαραγόσα. Ο νικημένος στη Σαραγόσα φασισμός θα δεχτεί θανατηφόρο χτύπημα!
Η κυρίαρχη θέληση των μαζών που όλα τα μπορούν όταν, θέλοντας να θριαμβεύσουν, βαδίζουν μαζί, πρέπει να είναι στα μάτια του κόσμου ένα μεγάλο παράδειγμα. Αυτή πρέπει να δείξει αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αυτό πού θέλουμε καινα κάνει γνωστή τηναπόφασή μας καιτην αντίστασή μας. Έτσι, αυτήθα έχει μια επιρροή στα πεπρωμένα τού κόσμου. Καταλαβαίνουμε την αποφασιστική στιγμή πού ζούμεκαιμαι διαύγεια και εντιμότητα πολεμάμε δίπλα στους συμμάχους μας από τούς όποιους απαιτούμετην ίδια εντιμότητα, την ίδια αίσθηση ευθύνης καιτην ίδια ηρωική θέληση θριάμβου. Θέληση που μάς υποστήριξε σε αυτές τις μεγάλες και αξέχαστες ήμερες της Βαρκελώνης.
Εσείς, άντρες και γυναίκες, που έχετε πάρει τα όπλα, εσείς λαϊκές πολιτοφυλακές που εμψυχώνεστε από τον πιο θερμό ενθουσιασμό και εσείς κρυμμένοι ήρωες που δουλεύετε στον ίσκιο για να εξασφαλίσετε το ψωμί καιτο πολεμικό υλικόστους πολεμιστές, εσείςδεν πρέπει να ξεχνάτε ότι, όπωςτο είπε ο Ναπολέων, μπροστά στις Πυραμίδες, στην περίφημη φράση του, «μας κοιτάζουν είκοσι αιώνες». Ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθεί προσεκτικά τις πράξεις μας. Ξέρουμε να είμαστε όλοιμια συντονισμένη, ανίκητη δύναμη. Ας είμαστε μαζί υπόδειγμα παλικαριάς χωρίς προηγούμενο και εντιμότητας σε όλατα πεδία. Σύντροφοι, στην πάλη! Ας κατατσακίσουμε τη φασιστική Λερναία Ύδρα ! Η 19 Ιούλη είναι το σημείο έναρξης μιας νέας εποχής' η ειρήνη του παρελθόντος δενυπάρχειπια. Μέσα σε λίμνες από αίμα θα οικοδομήσουμε μια νέα Ισπανία. Ζήτω ηFAI, σύμβολο της Επανάστασης και έμβλημα της βίαιης επιθυμίαςγιαελευθερία ! Ζήτω τοαντιφασιστικό μέτωπο πάλης ! ...”
Η Επιτροπή Χερσονήσου της FAI
ΙΙΙ. Η ΑΧΡΗΣΤΙΑΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
(Μανιφέστο ψηφισμένο από την ολομέλεια της CNT., δημοσιευμένο στη «Σολινταριντάτ Όμπρέρα, καλοκαίρι 1936)
«Οι πλούσιες χώρες είναι εκείνες που είναι κανείς συνήθως φτωχός». Αυτή η φράση ενός αστού οικονομολόγου εκφράζει καλά τις αντιθέσεις της κοινωνίας μας μέσα στην όποια ή δύναμη των εθνών γίνεται από τη φτώχεια και την αθλιότητα τού μεγαλύτερου αριθμού. Κατά τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε: οί αδύνατοι λαοί κάνουν τις ισχυρές κυβερνήσεις.
Ή ύπαρξη μιας κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου, χωρίς να είναι καθόλου απαραίτητο στοιχείο στην αντιφασιστική πάλη, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα σε έναν εθελοντικό περιορισμό αυτής τής ίδιας τής πάλης. Είναι άχρηστο να θυμίσουμε ότι απέναντι στις προπαρασκευές του φασιστικού πραξικοπήματος, οι κυβερνήσεις της Τζενεραλιτέ (σημ. Τοπική κυβέρνηση της Καταλωνίας) και της Μαδρίτης δεν έχουν κάνει απόλυτα τίποτα. Όλη την εξουσία τους την χρησιμοποιούν για να καλύψουν τούς ταραξίες, πού αργά ή γρήγορα θα γίνονταν, συνειδητά ή ασυνείδητα, όργανά τους.
Ο πόλεμος πού γίνεται στην Ισπανία είναι ένας κοινωνικός πόλεμος. Ο ρόλος ενός Κράτους ρυθμιστή, που βασίζεται στην ισορροπία καιστη διατήρηση των τάξεων, δενθα μπορούσε να είχε ένανενεργητικό ρόλο σε αυτή την πάλη όπουοιίδιεςοι βάσεις του κράτους υπονομεύονται κάθε ήμερα, θα ήταν ακριβές αν πούμε ότι ή ύπαρξη της κυβέρνησης τού Λαϊκού Μετώπου στηνΙσπανία δεν είναι τίποτα άλλο απότηναντανάκλαση ενός συμβιβασμού μεταξύ των λαϊκών μαζών και τού διεθνούς καπιταλισμού.
Από τήν ίδια τη δύναμη των πραγμάτων, αυτός ο συμβιβασμός έχει μόνο μεταβατική άξια, και θα παραχωρήσει τη θέση του στις διεκδικήσεις και στο πλήρες πρόγραμμα τής κοινωνικής επανάστασης. Τότε θα εξαφανιστεί ο ρόλος των μεσολαβητών και των συντηρητικών πού σήμερα έχει ανατεθεί τούς ρεπουμπλικάνους τής Βαρκελώνης, τής Βαλένθια και τής Μαδρίτης.
Ή ιδέα της αντικατάστασης αυτών των αδύνατων κυβερνήσεων, πού είναι φρουροί των ανταλλαγών και των ιδιοκτησιών των ξένων χρηματιστών στην Ισπανία, από μια κυβέρνηση γερά βασισμένη σε μια ιδεολογία και σε μια «επαναστατική» πολιτική οργάνωση, θα κατάληγε πραγματικά στο σταμάτημα και στη διάλυση της αυτόνομης δραστηριότητας των εργαζόμενων μαζών πού βρίσκουν με το όπλο στο χέρι, στο πάψιμο και τη διάλυση τής επανάστασης.
Αν ο μαρξισμός έπαιρνε την εξουσία, θα επρόκειτο για κάτι περισσότερο από έναν αυτοπεριορισμό τής λαϊκής δράσης πού θα προερχόταν από μια οπορτουνιστική φρόνηση. Το «εργατικό» κράτος, το δημιουργημένο για να διαρκέσει, βάζει στον εαυτό του σαν καθήκον άμεσο το κανάλιασμα και την απορρόφηση τού συνόλου των δυνάμεων πού βρίσκονται σήμερα ελεύθερες στο στρατόπεδο τού προλεταριάτου και της αγροτιάς. Το «εργατικό» κράτος βάζει τελεία και παύλα σαι κάθε επαναστατική πρόοδο, είναι ή αρχή μιας νέας πολιτικής σκλαβιάς.
Ο συντονισμός των δυνάμεων τού αντιφασιστικού μετώπου, ή οργάνωση του ανεφοδιασμού σε τροφές και εφόδια σε μια πολύ πλατεία κλίμακα, ή κολλεκτιβοποίηση για την εξυπηρέτηση αυτού τού σκοπού όλων των επιχειρήσεων πού έχουν ζωτικό ενδιαφέρων για το λαό, είναι ολοφάνερα τα καθήκοντα αυτής της ώρας. Μέχρις εδώ, πραγματοποιήθηκαν όχι από κυβερνητικό, συγκεντρωτικό, μιλιταριστικό δρόμο. Και πρέπει αυτός ο δρόμος να συνεχιστεί. Χρειάζεται πάρα πολλές βελτιώσεις αυτός ο δρόμος. Τα συνδικάτα της UGT. και CNT., εκεί χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους, εκεί βρίσκουν την καλύτερη χρησιμοποίηση των ικανοτήτων τους. Αντίθετα, ή εγκατάσταση μιας κυβέρνησης συνεργασίας, με τούς ύπουλους αγώνες πλειοψηφίας και μειοψηφίας, την γραφειοκρατικοποίηση των εκλεκτών, τον αδελφοκτόνο πόλεμο πού παρασύρει τις αντίπαλες τάσεις, όλο αυτό είναι περισσότερο από άχρηστο για την επιτυχία τού απελευθερωτικού μας καθήκοντος στην Ισπανία, θα είναι το γρήγορο γκρέμισμα της ικανότητάς μας για δράση, της ενωτικής μας θέλησης, η αρχή μιας μοιραίας ήττας απέναντι του εχθρού πού είναι πανταχού παρών.
Ελπίζουμε ότι οι Ισπανοί και ξένοι εργαζόμενοι θα καταλάβουν την ορθότητα των αποφάσεων των παρμένων σ’ αυτή την έννοια από την ’Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (CNT) και από την Ιβηρική Αναρχική 'Ομοσπονδία (FAI). Ο μαρασμός του κράτους είναι ο τελικός σκοπός τού σοσιαλισμού. Τα γεγονότα απόδειξαν ότι αυτός εκπληρώνεται πρακτικά με τη διάλυση τού αστικού κράτους, πού το κάνεις να χάνει την ανάσα του με την οικονομική απαλλοτρίωση και όχι με την αυθόρμητη φθορά μιας «σοσιαλιστικής» γραφειοκρατίας. Το ισπανικό παράδειγμα και το ρωσικό παράδειγμα είναι μάρτυρές του.
IV. Η CNT στην κυβέρνηση
Παρά όλα αυτά, μερικές εβδομάδες αργότερα, στα μέσα του Σεπτέμβρη, η
CNT, ανέτρεπε τη θέση της. Στο άνομα της «αντιφασιστικής ενότητας»,
πίστευε ότι είχε καθήκον να απαιτήσει από τον πρωθυπουργό της κεντρικής
ισπανικής κυβέρνησης, Λάργκο Καμπαλλέρο (2) τη δημιουργία ενός «Εθνικού
Συμβουλίου Άμυνας» από 15 μέλη, με πέντε έδρες δοσμένες σ’ αυτήν. Από
εκεί ως το να μετάσχει στην κυβέρνηση ήταν μόνο ένα βήμα: οι
αναρχοσυνδικαλιστές το έκαναν. Δέχτηκαν τελικά να πάρουν μέρος σαν
υπουργοί στις δύο κυβερνήσεις: σε εκείνη της Τζενεραλιτέ της Καταλωνίας
(τοπική κυβέρνηση) αρχικά, και υστέρα στην κεντρική εξουσία. Θα δούμε
πώς η CNT επιχειρεί να δικαιολογήσει αυτή την αποκήρυξη (αρχών).Η κατάσταση εξελίχθηκε ως εξής:
Συγκλήθηκε μια νέα ολομέλεια. Ο τότε γενικός γραμματέας της CNT Οράτσιο Μαρτινέζ Πριέτο, ευνοούσε την είσοδο στην κυβέρνηση. Όμως, δεν αποφασίστηκε τίποτα πριν συγκεντρωθεί η οργάνωση σε μια ολομέλεια περιφερειακών κλάδων. ’Αποφασίσαμε να επιμείνουμε να αρκεστούμε στη συμμετοχή μας στο Εθνικό Συμβούλιο Άμυνας. Αλλά ο Λάργκο Καμπαλλέρο επέμενε πεισματικά. Ο Οράτσιο Μαρτινέζ Πριέτο, που η ολομέλεια του είχε δώσει συντριπτικά ψήφο εμπιστοσύνης και πιστεύοντας πώς δεν υπήρχε άλλη λύση άρχισε συνομιλίες με τον Καμπαλλέρο για την είσοδο της CNT σε μια κυβέρνηση κιόλας συγκροτημένη.
Αναζητήθηκαν άνθρωποι πού θα εκπροσωπούσαν τις δύο τάσεις της CNT ο Λοπέζ και ο Πέιρο για τους μετριοπαθείς ο Γκάρτσια Ολιβέρ και η Φρεντερίκα Μοντσένυ, για τους ριζοσπάστες, η Φρεντερίκα Μοντσένυ λέει: Συζητήσαμε σταθερά πολλές ώρες , και καταλήξαμε να αποδεχτούμε την συμμετοχή μας στην κυβέρνηση.
V. Απόπειρες δικαιολόγησης
Αποσπάσματα άρθρων στην εφημερίδα «Σολινταριντάτ Ομπρέρα» επίσημο όργανο της CNT
1. {...} Από όταν η CNT διεκδίκησε τη συμμετοχή της στη διεύθυνσητων ισπανικών υποθέσεων, πέρασαν δύο μήνες, θεωρούμε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένας νέος οργανισμός και από αυτή την άποψη έχουμε υποδείξει τη φόρμουλα του εθνικού συμβουλίου άμυνας. Απαρνηθήκαμε την ιδέα μας, με την ειλικρινή επιθυμία να καθαρίσουμε το δρόμο από τα εμπόδια που προκαλούσαν την αντίθεσή μας. Γιαμια ακόμα φορά, υποχωρήσαμε, όχι από πολιτικό απολογισμό, αλλά για να πραγματοποιήσουμε την αναγκαία για τη νίκη ενότητα.
Δεν είναι ώρα για κερδοσκοπίες ούτε να σταθούμε σε μακρολογίες. Πρέπει ιδίως να παρατηρήσουμε ότι τα καθήκοντα της νέας κυβέρνησης δεν είναι τα ίδια με της χθεσινής και αν τα υπουργεία που κρατάει η CNT είναι χωρίς ενδιαφέρον και μόνο η παρουσία της στα υπουργεία θα τροποποιήσει τη στάση της κυβέρνησης και τη δράση της. Πρέπει να προσέξουμε τα δύο μεγάλα σημερινά προβλήματα: να νικήσουμε στον πόλεμο και να δυναμώσουμε την οικονομική ανοικοδόμηση, σε τρόπο που η νέα Ισπανία να διαθέτει, ότι χρειάζεται για να ζήσει. Καμιά κυβέρνηση δεν ζει αν η έγνοια της δεν είναι να πετύχει αυτούς τους δύο στόχους.
Λένε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είναι η κυβέρνηση της νίκης. Η πραγματικότητα αποδείχνει ότι δεν ήταν τίποτα. Αντίθετα: τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Δεν πρέπει, σήμερα, να επαναληφθεί το πείραμα. Εκεί όπου οι υπουργοί, που από τις 19 Ιούλη, ανέλαβαν την διεύθυνση, απέτυχαν, εκεί σήμερα πρέπει να πετύχουν. Και γι’ αυτό, πρέπει όλοι εκείνοι που είναι στη νέα κυβέρνηση να απαλλαγούν από τις προτιμήσεις τους και να ενεργούν μόνο κινούμενοι από μια και μόνο σκέψη: θα νικήσουμε. Εάν αυτή η ειλικρινής και αφιλοκερδής συνεργασία πραγματοποιηθεί, αν όλη η δράση καθενός υπαγορεύεται από τις ανάγκες και μόνο του πολέμου και την ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, τότε, γρήγορα, θα μας χαμογελάσει η νίκη.
Δύο προβλήματα μπαίνουν: να νικήσουμε το φασισμό και να αποφύγει τις στερήσεις η επαναστατική Ισπανία. Να, οι αντικειμενικοί στόχοι. Και για να τούς πετύχουμε, χρειάζεται να δουλέψουμε όλοι σε μια έντιμη και αφιλοκερδή συνεργασία.{...}
2. {...} Η είσοδο της CNT στην κυβέρνηση
Οι Ισπανοί συνδικαλιστές προσκλήθηκαν να πάρουν μέρος στην διεύθυνση της χώρας. Αυτή η νέα φάση της πάλης εναντίον του φασισμού και στην ανάπτυξη του ισπανικού συνδικαλιστικού και αναρχικού κινήματος, δεν πρέπει να εξεταστεί μόνο από τη δογματική σκοπιά. Οι αναρχικοί και οι συνδικαλιστές είναι που, στις 19 Ιούλη, βάδισαν, επικεφαλής του επαναστατικού κινήματος, για να αντιμετωπίσουν τους φασίστες στρατηγούς. Η δημιουργία των αντιφασιστικών πολιτοφυλακών και η κολλεκτιβοποίηση της βιομηχανίας στην Καταλωνία, είναι βασικά έργο των CNT-FAI
Για κάμποσο καιρό, υπήρξαν δύο ειδών κυβερνήσεις: από τη μια πλευρά, η Τζενεραλιτέ' από την άλλη η Επιτροπή των αντιφασιστικών πολιτοφυλάκων και το οικονομικό Συμβούλιο. Γρήγορα αντιληφθήκαμε πώς δεν μπορούσε να υπάρξει αυτός ο δυισμός. Τότε ξεπήδησε το Γενικό Συμβούλιο της Τζενεραλιτέ, που συγκροτήθηκε από όλες τις αντιφασιστικές οργανώσεις. Στην Καταλωνία, στο Λεβάντε και στην Αραγκόν, όπου οι συνδικαλιστές και οι αναρχικοί αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το μισό των αντιφασιστικών δυνάμεων, ο φασισμός εκμηδενίστηκε ολοκληρωτικά, ενώ μέσα στις περιοχές που κυριαρχούσαν οι σοσιαλδημοκράτες και άλλα κόμματα, η πάλη δεν υπήρξε τόσο πετυχημένη.
Στη Μαδρίτη, οι συνδικαλιστές είναι η μειοψηφία. Εν τούτοις, η επιρροή τους τον τελευταίο καιρό μεγάλωσε. Από δύο μήνες και περισσότερο, η CNT απαίτησε τη διάλυση της κυβέρνησης και τη δημιουργία ενός εθνικού συμβουλίου άμυνας, με όμοια συμμετοχή της CNT και UGT. Ο Λάργκο Καμπαλλέρο δεν ήθελε να του πάρουν τα λεβιέ της εξουσίας' ήθελε να είναι ο Λένιν της Ισπανίας. Ή πολιτική του έτεινε στην αποδυνάμωση του μετώπου της αντιφασιστικής πάλης. Η διανομή οπλών στα διάφορα κόμματα και οργανώσεις πραγματοποιούταν με μεροληψία και η ανάγκη ενότητας στη διεξαγωγή του πολέμου γινόταν όλο και πιο πιεστική.
Να είμαστε μόνο στρατιώτες της Επανάστασης και να αφήνουμε τους κομμουνιστές και σοσιαλιστές στρατηγούς να ενεργούν όπως θέλουν, μια τέτοια διαδικασία δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τους συνδικαλιστές και τους αναρχικούς. Είχαν και αυτοί το δικαίωμα να ακούγονται μέσα στις συσκέψεις εθνικού επιπέδου στο θέμα της διεξαγωγής του πολέμου. Αυτό σήμαινε ότι το έτυμα της CNT στο θέμα της δημιουργίας ενός Εθνικού Συμβουλίου άμυνας έπρεπε να ικανοποιηθεί. Ο Καμπαλλέρο δεν ήθελε να παραχωρήσει τίποτα από την εξουσία του. Όμως, ή στρατιωτική κατάσταση στη Μαδρίτη γινόταν κάθε ημέρα πιο κρίσιμη. Ή ενότητα στη διεύθυνση της πάλης είναι δυνατή μόνο εάν η CNT κληθεί να πάρει μέρος σε αυτή τη διεύθυνση.
Στα πανό πού είχε κολλήσει η CNT σε όλη
την Ισπανία, διαβάζει κανείς: «Δύο εκατομμύρια εταίροι 50.000 στρατιώτες
στο μέτωπο- περισσότερο από 2.000 τοπικές οργανώσεις η Καταλωνία, το
Λεβάντε και η Αραγκόν στα χέρια της CNT. Αυτή η δυνατή οργάνωση ζητούσε
συμμετοχή στη διεύθυνση της αντιφασιστικής πάλης. Στην Αραγκόν
συστήθηκε ένα Περιφερειακό Συμβούλιο Άμυνας που τα περισσότερα μέλη του
είναι οπαδοί της CNT. Τότε, η κυβέρνηση της Μαδρίτης είδε ότι ήταν
υποχρεωμένη να ικανοποιήσει το αίτημα της CNT; τέσσερις συνδικαλιστές
μπήκαν στο υπουργικό συμβούλιο. Είναι μια αρχή. Η CNT έχει δικαίωμα σε
περισσότερους υπουργούς αλλά δεν είναι η ώρα για κομματικούς αγώνες.
{...}
3. H CNT η κυβέρνηση και το Κράτος
Ή είσοδος της CNT στην κεντρική κυβέρνηση είναι ένα από τα πιο υπέροχα γεγονότα που καταγράφει η πολιτική ιστορία της χώρας μας. Από πάντοτε, από ζήτημα αρχών και πεποίθησης, η CNT υπήρξε αντικρατική και εχθρός κάθε τύπου κυβέρνησης. Αλλά οι περιστάσεις, που είναι σχεδόν πάντοτε πιο δυνατές από την ανθρώπινη θέληση, (πού εν τούτοις αυτή καθορίζει) παραμόρφωσαν τη φύση της κυβέρνησης και του ισπανικού Κράτους.
Σήμερα, η κυβέρνηση, σαν ρυθμιστικό εργαλείο των οργάνων του κράτους, σταμάτησε να είναι μια δύναμη καταπίεσης εναντίον της εργατικής τάξης, το ίδιο όπως και το κράτος, πού κιόλας δεν αντιπροσωπεύει πια τον οργανισμό που χωρίζει την κοινωνία σε τάξεις. Και με την επέμβαση στην κυβέρνηση και στο Κράτος στοιχείων τής CNT αυτά θα σταματήσουν ακόμα περισσότερο να καταπιέζουν το λαό.
Οι λειτουργίες του Κράτους θα μειωθούν, σε συμφωνία με τις εργατικές οργανώσεις, στη ρύθμιση της πορείας της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Και η κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη απασχόληση από τη σωστή διεξαγωγή του πολέμου και απο το συντονισμό του επαναστατικού έργου σύμφωνα με ένα συνολικό σχέδιο.
Οι σύντροφοι μας θα φέρουν στην κυβέρνηση τη συλλογική θέληση, τη θέληση της πλειοψηφίας των εργαζόμενων μαζών, που από πριν έχουν συγκροτήσει μεγάλες γενικές συνελεύσεις. Δεν θα γίνονται οι δικηγόροι προσωπικών κριτηρίων, αλλά μόνον οι δικηγόροι αποφάσεων παρμένων ελεύθερα από εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες οργανωμένους στην CNT. Σε όλα τα πράγματα βαρύνει μια ιστορική μοίρα. Και η CNT την αποδέχεται για να υπηρετήσει τη χώρα, κερδίζοντας γρήγορα τον πόλεμο και εμποδίζοντας κάθε παρέκκλιση από τη λαϊκή Επανάσταση.
Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι οι σύντροφοί μας που εκλέχτηκαν για να εκπροσωπήσουν την CNT στην κυβέρνηση, θα ξέρουν να εκπληρώσουν το καθήκον τους και την αποστολή που τους δόθηκε. Σε αυτούς δεν πρέπει να βλέπει κανείς άτομα, αλλά την οργάνωση που εκπροσωπούν. Δεν είναι ούτε κυβερνήτες, ούτε άνθρωποι του κράτους, αλλά μαχητές και επαναστάτες στην υπηρεσία του αντιφασιστικού θριάμβου. Και αυτός ο θρίαμβος τόσο πιο γρήγορος και πλήρης θα είναι, όσο πιο μεγάλη θα είναι η υποστήριξη πού θα τούς δώσουμε. {...}
Μέτα τα γεγονότα των “Ημερών του Μάη” οι
αναρχοσυδικαλιστές αποχωρούν από την κυβέρνηση, παράλληλα συγκαλείτε
διεθνής συνδιάσκεψη στο Παρίσι των Ιούνιο του 1937....
από old one 11/09/2015 5:34 μμ.
Το έχεις ξεχειλώσει εντελώς.
Εφόσον ψάχνεις αφορμές, οκ, λάθος που δεν έγραψα τη λέξη "σύντροφε" μέα κούλπα και πλιζ μη αρχίσεις κάνα εξάψαλμο για το ειδικό νόημα που έχει να αναφέρεται παντού η λέξη σύντροφος με λινκ απο κάποιο μακροσκελές κείμενο του 19ου, 20, 21ου αιώνα.
Είπα ότι υποθέτω ότι υπάρχει παρασκήνιο, δεν είπα ότι το γνωρίζω, δεν είμαι στη φάση. Και που να χτυπιέσαι και να κοπανιέσαι, αφού οι σύντροφοι από τα 2 εγχειρήματα δεν έβγαλαν κάτι τέτοιο προς τα έξω, δεν με αφορά, δεν αφορά το κίνημα, τον χώρο, τους άλλους αναρχικους, αν αφορά εσένα τράβα ρώτα τους.
Μπράβο τους που δεν το έβγαλαν (ΑΝ βεβαίως υπάρχει)
Θέλεις με το ζόρι να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι σύντροφε κί όσα ωραία γράφουν οι κλασσικοί αναρχικοί που παραθέτεις τα γράφουν για σοβαρότερα ζητήματα
Και λες και μαλακίες ότι η ύπαρξη "παρασκηνίου" είναι αυτό που κάνει το κόμμα. Με λαμπρά γράμματα θα γραφτεί στην ιστορία των πολιτικών επιστημών αυτή η ερμηνεία του κόμματος.
Αλήθεια, παρασκήνιο στις αποχωρήσεις σου απο τόσες ομάδες δεν έπαιξε; Που τα πουλάς ρε φίλε αυτά;
Επίσης σε μιά παιδαριώδη ντρίπλα άρχισες και να λες για βιολογικές ερμηνείς. Δεν κατάλαβες σωστά, να στο εξηγήσω μικρέ: ορμόνες έχουμε όλοι μας. Είναι στοιχείο πολιτισμού ότι ελέγχουμε την επιροή τους στην συμπεριφορά μας. άρα το πρόβλημά σου δεν είναι βιολογικό, είναι ότι δεν θέλεις να αυτοπεριοριστείς. Άρα είναι προσωπική και όχι βιαλογική η βάση της κριτικής. Στο διευκρινίζω γιατί σε έχω ικανό να αρχίσεις να φωνάζεις μέχρι και για ρατσισμό.
Τέλος με ρωτάς για το τι θα έκανα αν μου τύχαινε να με κατηγορήσουν για προστάτη ναρκοεμπόρων. Θα σου πω. Πρώτα όμως να διευκρινήσω ότι μόνο ως υπόθεση εργασίας δέχομαι αυτό που λες. Δεν έχω ακούσει την άλλη πλευρα, απο την εμεπιρία μου παντού παίζουν παρασκήνια και απο τον τρόπο που γράφεις δεν μπορώ ακριβώς να σε εμπιστευτώ για αμεροληψία.
Ως υπόθεση εργασίας λοιπόν, μόλις το άκουγα θα προσπαθούσα να μαζέψω τις ορμόνες μου να μην τους ανοίξω το κεφάλι. Αν ήμουν ως άτομο δεν ξέρω ότι αν θα τα κατάφερνα. Αν ήμουν με ομάδα θα κρατιόμουνα και θα απαιτούσα η ομάδα μου να τους καταγγείλει και να μην ξανασυνεργαστεί ποτέ μαζί τους έως την δημόσια επανόρθωση. Με τίποτα δεν θα έμπαινα μαζί τους σε οργανωτική προσπάθεια σαν να μην τρέχει τίποτα. Αλλά ΑΝ λέω ΑΝ κάποιος με έπειθε ότι για το καλό του αγώνα θα έπρεπε να "συγχωρέσω" το ατόπημα τότε θα το έκανα τίμια και απο καρδιάς. Δεν θα το έπαιζα τραλαλα για κάτι μήνες και να το κράταγα καβάτζα να τους το τρίψω στη μούρη όταν στριμωχτώ σε ένα νήμα στο γάμο του καραγκιόζη στο ιντιμίντια. Με δύο λόγια, σε όλα τα στάδια, αυτό που θα έκανα δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ.
Εγραψα ήδη δύο φορές, ότι είχα να πω για τον Γ.Μ. και τα οργανωτικά εγχειρήματα το . Όσο και (αν) προκληθώ δεν θα ξαναγράψω. Και γιατί δεν βαριέμαι και γιατί (σημαντικότερο) δεν θα τροφοδοτήσω άλλο την αυτουποτίμηση του Γ.Μ. και (το εντελώς πιο σημαντικό) όσο κι αν αυτό το νήμα δεν επηρεάζει τα 2 σχήματα προτιμώ να αχοληθώ μαζί τους θετικά, όπως οφείλει να κάνει κάθε υγιώς σκεπτόμενος αναρχικός/ια παρά να κοκορομαχώ πάνω στην ανουσιότητα.
Αυτά και καλό βόλι σε όλους μας
Εφόσον ψάχνεις αφορμές, οκ, λάθος που δεν έγραψα τη λέξη "σύντροφε" μέα κούλπα και πλιζ μη αρχίσεις κάνα εξάψαλμο για το ειδικό νόημα που έχει να αναφέρεται παντού η λέξη σύντροφος με λινκ απο κάποιο μακροσκελές κείμενο του 19ου, 20, 21ου αιώνα.
Είπα ότι υποθέτω ότι υπάρχει παρασκήνιο, δεν είπα ότι το γνωρίζω, δεν είμαι στη φάση. Και που να χτυπιέσαι και να κοπανιέσαι, αφού οι σύντροφοι από τα 2 εγχειρήματα δεν έβγαλαν κάτι τέτοιο προς τα έξω, δεν με αφορά, δεν αφορά το κίνημα, τον χώρο, τους άλλους αναρχικους, αν αφορά εσένα τράβα ρώτα τους.
Μπράβο τους που δεν το έβγαλαν (ΑΝ βεβαίως υπάρχει)
Θέλεις με το ζόρι να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι σύντροφε κί όσα ωραία γράφουν οι κλασσικοί αναρχικοί που παραθέτεις τα γράφουν για σοβαρότερα ζητήματα
Και λες και μαλακίες ότι η ύπαρξη "παρασκηνίου" είναι αυτό που κάνει το κόμμα. Με λαμπρά γράμματα θα γραφτεί στην ιστορία των πολιτικών επιστημών αυτή η ερμηνεία του κόμματος.
Αλήθεια, παρασκήνιο στις αποχωρήσεις σου απο τόσες ομάδες δεν έπαιξε; Που τα πουλάς ρε φίλε αυτά;
Επίσης σε μιά παιδαριώδη ντρίπλα άρχισες και να λες για βιολογικές ερμηνείς. Δεν κατάλαβες σωστά, να στο εξηγήσω μικρέ: ορμόνες έχουμε όλοι μας. Είναι στοιχείο πολιτισμού ότι ελέγχουμε την επιροή τους στην συμπεριφορά μας. άρα το πρόβλημά σου δεν είναι βιολογικό, είναι ότι δεν θέλεις να αυτοπεριοριστείς. Άρα είναι προσωπική και όχι βιαλογική η βάση της κριτικής. Στο διευκρινίζω γιατί σε έχω ικανό να αρχίσεις να φωνάζεις μέχρι και για ρατσισμό.
Τέλος με ρωτάς για το τι θα έκανα αν μου τύχαινε να με κατηγορήσουν για προστάτη ναρκοεμπόρων. Θα σου πω. Πρώτα όμως να διευκρινήσω ότι μόνο ως υπόθεση εργασίας δέχομαι αυτό που λες. Δεν έχω ακούσει την άλλη πλευρα, απο την εμεπιρία μου παντού παίζουν παρασκήνια και απο τον τρόπο που γράφεις δεν μπορώ ακριβώς να σε εμπιστευτώ για αμεροληψία.
Ως υπόθεση εργασίας λοιπόν, μόλις το άκουγα θα προσπαθούσα να μαζέψω τις ορμόνες μου να μην τους ανοίξω το κεφάλι. Αν ήμουν ως άτομο δεν ξέρω ότι αν θα τα κατάφερνα. Αν ήμουν με ομάδα θα κρατιόμουνα και θα απαιτούσα η ομάδα μου να τους καταγγείλει και να μην ξανασυνεργαστεί ποτέ μαζί τους έως την δημόσια επανόρθωση. Με τίποτα δεν θα έμπαινα μαζί τους σε οργανωτική προσπάθεια σαν να μην τρέχει τίποτα. Αλλά ΑΝ λέω ΑΝ κάποιος με έπειθε ότι για το καλό του αγώνα θα έπρεπε να "συγχωρέσω" το ατόπημα τότε θα το έκανα τίμια και απο καρδιάς. Δεν θα το έπαιζα τραλαλα για κάτι μήνες και να το κράταγα καβάτζα να τους το τρίψω στη μούρη όταν στριμωχτώ σε ένα νήμα στο γάμο του καραγκιόζη στο ιντιμίντια. Με δύο λόγια, σε όλα τα στάδια, αυτό που θα έκανα δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ.
Εγραψα ήδη δύο φορές, ότι είχα να πω για τον Γ.Μ. και τα οργανωτικά εγχειρήματα το . Όσο και (αν) προκληθώ δεν θα ξαναγράψω. Και γιατί δεν βαριέμαι και γιατί (σημαντικότερο) δεν θα τροφοδοτήσω άλλο την αυτουποτίμηση του Γ.Μ. και (το εντελώς πιο σημαντικό) όσο κι αν αυτό το νήμα δεν επηρεάζει τα 2 σχήματα προτιμώ να αχοληθώ μαζί τους θετικά, όπως οφείλει να κάνει κάθε υγιώς σκεπτόμενος αναρχικός/ια παρά να κοκορομαχώ πάνω στην ανουσιότητα.
Αυτά και καλό βόλι σε όλους μας
από A. 11/09/2015 8:25 μμ.
Καλά θα μας τρελάνεις old one ,1572009
αυτό που λεςΕγραψα ήδη δύο φορές, ότι είχα να πω για τον Γ.Μ. και τα
οργανωτικά εγχειρήματα το . Όσο και (αν) προκληθώ δεν θα ξαναγράψω.
Προκληθείς δεν προκληθείς ανώνυμα γραφeίς δεν σε ξέρει κάνεις,παρά μόνο ο εσύ, αν θες απαντάς αν θες δεν απαντάς και φυσικά έστω και ανώνυμα δεν απαντάς σε αυτά που σου εξέθεσε ο G καλό κατευόδιο, την πέσατε όλοι στον G anonimoy toy ellinos.
Προκληθείς δεν προκληθείς ανώνυμα γραφeίς δεν σε ξέρει κάνεις,παρά μόνο ο εσύ, αν θες απαντάς αν θες δεν απαντάς και φυσικά έστω και ανώνυμα δεν απαντάς σε αυτά που σου εξέθεσε ο G καλό κατευόδιο, την πέσατε όλοι στον G anonimoy toy ellinos.
από @ 11/09/2015 11:40 μμ.
H προφανής σκοπιμότητα αυτής της αγχωμένης και βεβιασμένης
δημοσίευσης απογυμνώθηκε γρήγορα και πήγε άπατη μαζί με τον δημοσιευτή
της. Το μόνο που απέμεινε είναι η ενασχόληση με την προσωπική του
περίπτωση του μιας και ψοφάει γι αυτό και κάνει τα πάντα για να την
προκαλεί. Ευτυχώς πάντως υπάρχουν πολύ πιο ευχάριστα πράγματα στη ζωή
και απείρως δημιουργικότερα στον αγώνα από το να σπαταλιέται κανείς και
να φθείρεται ασχολούμενος με τα καμώματά του.
Ωστόσο επειδή υπήρξε και μια περίπτωση όπου μια συντρόφισσα ρώτησε αν ισχύουν τα περί ΝΟΠΟ θα πρέπει να ειπωθούν δυο τρία πράγματα. Στην απεγνωσμένη ανάγκη του να προκαλεί για να ασχολούνται μαζί του το υποκείμενο αυτό χρησιμοποιεί οτιδήποτε προκειμένου να εκτοξεύσει λάσπη και να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση εκτοξεύει τη λάσπη περί ΝΟΠΟ διαστρεβλώνοντας πολύ ύπουλα και βρώμικα ένα κομματάκι από όσα έχει πει ο ίδιος ο άνθρωπος που κατασυκοφαντείται σε πολλούς φίλους και συντρόφους του για το πώς εντάχθηκε στο αναρχικό κίνημα το 1979 όταν ήταν μαθητής στη Γκράβα. Ότι από παιδί διάβαζε πολύ,και μολονότι προέρχεται από αριστερή οικογένεια που ξεκληρίστηκε στον εμφύλιο διαβάζοντας ακροδεξιά βιβλία που έπεσαν στα χέρια του στα 14-15 χρόνια του είχε γοητευθεί από τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό, μέχρι που διαβάζοντας πρώτη φορά για την αναρχία, την ερωτεύθηκε και γνωρίζοντας τους αναρχικούς μαζί με φίλους και συμμαθητές του στα Εξάρχεια έγινε κι αυτός μαζί τους αναρχικός. Από 16 χρονών λοιπόν έφηβος και φθάνοντας χωρίς σταματημό μέχρι σήμερα είναι μάχιμος στις γραμμές του αναρχικού κινήματος. Δεν περισσεύει χρόνος αλλά ούτε κάποιος ιδιαίτερος λόγος για να αναφερθεί οτιδήποτε από αυτή τη μακρόχρονη γεμάτη περιπέτειες διαδρομή αγώνα, με όλες τις χαρές της και το κόστος της. Και θα ήταν ανάξιο για κάθε αξιοπρεπή αγωνιστή να ξεδίπλωνε τη ζωή του εδώ για οτιδήποτε άλλο εκτός από το να χρησιμεύσει σε κάτι στο αναρχικό κίνημα. Πόσο μάλλον για να αποδείξει οτιδήποτε απέναντι σε έναν απελπισμένο γυμνοσάλιαγκα που συκοφαντεί ασύστολα. Είναι πάντως αίσχος ακόμα και για αυτό το γλοιώδες υποκείμενο να ρίχνει από κόμπλεξ τέτοια λάσπη, για δήθεν συμμετοχή του σε μια ναζιστική οργάνωση, σε έναν άνθρωπο που δεν γνώρισε ποτέ στη ζωή του άλλη ένταξη από εκείνη στην αναρχία, παθιασμένη κι αναμφισβήτητη από οποιονδήποτε..
Τα περί Νοπο λοιπόν δεν είναι είναι παρα το τερατώδες αποκύημα της νοσηρής φαντασίας ενός άθλιου .Η λάσπη που πετάει για να σπιλώσει μια ζωη αγώνα ένα υποκείμενο που μέσα στην απελπισία του όλα επιτρέπονται και δεν υπάρχει πάτος στον κατήφορό του.
Ωστόσο επειδή υπήρξε και μια περίπτωση όπου μια συντρόφισσα ρώτησε αν ισχύουν τα περί ΝΟΠΟ θα πρέπει να ειπωθούν δυο τρία πράγματα. Στην απεγνωσμένη ανάγκη του να προκαλεί για να ασχολούνται μαζί του το υποκείμενο αυτό χρησιμοποιεί οτιδήποτε προκειμένου να εκτοξεύσει λάσπη και να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση εκτοξεύει τη λάσπη περί ΝΟΠΟ διαστρεβλώνοντας πολύ ύπουλα και βρώμικα ένα κομματάκι από όσα έχει πει ο ίδιος ο άνθρωπος που κατασυκοφαντείται σε πολλούς φίλους και συντρόφους του για το πώς εντάχθηκε στο αναρχικό κίνημα το 1979 όταν ήταν μαθητής στη Γκράβα. Ότι από παιδί διάβαζε πολύ,και μολονότι προέρχεται από αριστερή οικογένεια που ξεκληρίστηκε στον εμφύλιο διαβάζοντας ακροδεξιά βιβλία που έπεσαν στα χέρια του στα 14-15 χρόνια του είχε γοητευθεί από τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό, μέχρι που διαβάζοντας πρώτη φορά για την αναρχία, την ερωτεύθηκε και γνωρίζοντας τους αναρχικούς μαζί με φίλους και συμμαθητές του στα Εξάρχεια έγινε κι αυτός μαζί τους αναρχικός. Από 16 χρονών λοιπόν έφηβος και φθάνοντας χωρίς σταματημό μέχρι σήμερα είναι μάχιμος στις γραμμές του αναρχικού κινήματος. Δεν περισσεύει χρόνος αλλά ούτε κάποιος ιδιαίτερος λόγος για να αναφερθεί οτιδήποτε από αυτή τη μακρόχρονη γεμάτη περιπέτειες διαδρομή αγώνα, με όλες τις χαρές της και το κόστος της. Και θα ήταν ανάξιο για κάθε αξιοπρεπή αγωνιστή να ξεδίπλωνε τη ζωή του εδώ για οτιδήποτε άλλο εκτός από το να χρησιμεύσει σε κάτι στο αναρχικό κίνημα. Πόσο μάλλον για να αποδείξει οτιδήποτε απέναντι σε έναν απελπισμένο γυμνοσάλιαγκα που συκοφαντεί ασύστολα. Είναι πάντως αίσχος ακόμα και για αυτό το γλοιώδες υποκείμενο να ρίχνει από κόμπλεξ τέτοια λάσπη, για δήθεν συμμετοχή του σε μια ναζιστική οργάνωση, σε έναν άνθρωπο που δεν γνώρισε ποτέ στη ζωή του άλλη ένταξη από εκείνη στην αναρχία, παθιασμένη κι αναμφισβήτητη από οποιονδήποτε..
Τα περί Νοπο λοιπόν δεν είναι είναι παρα το τερατώδες αποκύημα της νοσηρής φαντασίας ενός άθλιου .Η λάσπη που πετάει για να σπιλώσει μια ζωη αγώνα ένα υποκείμενο που μέσα στην απελπισία του όλα επιτρέπονται και δεν υπάρχει πάτος στον κατήφορό του.
από @ 12/09/2015 12:10 πμ.
Φιλε old one, όντως όπως λέει και ο Α. Όχι
μόνο δεν απαντάς στα σοβαρά ζητήματα που θέτει ο G αλλά με μια πιρουέτα
που θα την ζήλευε και η καλύτερη μπαλαρίνα, τον συμβουλεύεις να μην
αυτοξεφτιλίζετε, τι σε ενδιαφέρει φιλαράκι αν ο G αυτοξεφτιλίζετε;
μπορεί να το θέλει.
Στο μόνο που απαντάς είναι στο μάλλον ρητορικό ερώτημα του G στο Υγ. του εδώ 1571989
Τι θα έκανες αν σε έμπλεκαν με πλάτες και ναρκοεμπορους..μπλα...μπλα.. και τι απαντάς εδώ:
Γιατί επιμένεις ρε Γ.Μ.; 1572009
από old one 11/09/2015 5:34 μμ.,
από G 09/09/2015 4:05 μμ.,
5. Έκανα τον μαλάκα δεν μίλησα (εδώ κάνω την αυτοκριτική μου) για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στις οργανωτικές διεργασίες όταν:..μπλα...μπλα...
επίσης αν δεις όλο το νήμα, ο G αρκετές φορές λέει μην με προκαλείτε, γιατί μιλάει επώνυμα και αναλαμβάνει ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ την ευθύνη.
Eπίσης δεν παίρνει θέση υπέρ κάποιου από τα δυο οργανωτικά σχήματα, κριτικάρει μόνο τον συγκεντρωτισμό και αυτή είναι μια θέση του χρόνια τώρα, για το ίδιο λόγο έφυγε και παλιά από την Ένωση Αναρχικών.
ld one με τη πολιτική κουλτούρα που έχεις εκφράσει τουλάχιστο εδώ, εσύ και κάποιοι άλλοι γιατί δεν πάτε σε κάποιο κόμμα να κάνετε και καριέρα;
+++++++++++++++++++++
σύντροφε Μεριζιωτη, δεν με ενδιαφέρει (μιλάω ρητορικά) αν ήρθες στην αναρχία το 1979, το 89, το 99, το 09, αυτό που με ενδιαφέρει είναι αυτά που λες και είναι πολύ σημαντικά, όπως και αυτά που θίγεις για τα πολιτικά ήθη στο κίνημα.
Εκεί που θα σε κάνω κριτική είναι ότι δεν έπρεπε να σκαναρεις προσωπικά σου δεδομένα εδώ με το χαρτί από το ΝΑΤ για να δείξεις ότι ήσουν ναυτικός , επίσης λες κάποια θέματα που πρέπει να προσέξεις την προσωπική και οικογενειακή σου ασφάλεια, και να μην πραγματοποιήσεις την απειλή σου να δημοσιεύσεις τα μειλ με την υπόθεση ΣΥΚΑΠΡΟ
Καλή δύναμη
Στο μόνο που απαντάς είναι στο μάλλον ρητορικό ερώτημα του G στο Υγ. του εδώ 1571989
Τι θα έκανες αν σε έμπλεκαν με πλάτες και ναρκοεμπορους..μπλα...μπλα.. και τι απαντάς εδώ:
Γιατί επιμένεις ρε Γ.Μ.; 1572009
από old one 11/09/2015 5:34 μμ.,
Τέλος με ρωτάς για το τι θα έκανα αν μου τύχαινε να με κατηγορήσουν για προστάτη ναρκοεμπόρων. Θα σου πω.....μπλα..μπλα...
φιλαράκι διάβασες όλο το νήμα; ο G με
άλλα λόγια λέει πιο πάνω από την δικιά σου παρέμβαση τα ίδια που λες ότι
θα έκανες !!!!!!!!!!!! πήγαινε εδώ και δες
Αν το πάθω δεν γίνετε μάθω τι γίνετε; 1571930από G 09/09/2015 4:05 μμ.,
5. Έκανα τον μαλάκα δεν μίλησα (εδώ κάνω την αυτοκριτική μου) για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στις οργανωτικές διεργασίες όταν:..μπλα...μπλα...
επίσης αν δεις όλο το νήμα, ο G αρκετές φορές λέει μην με προκαλείτε, γιατί μιλάει επώνυμα και αναλαμβάνει ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ την ευθύνη.
Eπίσης δεν παίρνει θέση υπέρ κάποιου από τα δυο οργανωτικά σχήματα, κριτικάρει μόνο τον συγκεντρωτισμό και αυτή είναι μια θέση του χρόνια τώρα, για το ίδιο λόγο έφυγε και παλιά από την Ένωση Αναρχικών.
ld one με τη πολιτική κουλτούρα που έχεις εκφράσει τουλάχιστο εδώ, εσύ και κάποιοι άλλοι γιατί δεν πάτε σε κάποιο κόμμα να κάνετε και καριέρα;
+++++++++++++++++++++
σύντροφε Μεριζιωτη, δεν με ενδιαφέρει (μιλάω ρητορικά) αν ήρθες στην αναρχία το 1979, το 89, το 99, το 09, αυτό που με ενδιαφέρει είναι αυτά που λες και είναι πολύ σημαντικά, όπως και αυτά που θίγεις για τα πολιτικά ήθη στο κίνημα.
Εκεί που θα σε κάνω κριτική είναι ότι δεν έπρεπε να σκαναρεις προσωπικά σου δεδομένα εδώ με το χαρτί από το ΝΑΤ για να δείξεις ότι ήσουν ναυτικός , επίσης λες κάποια θέματα που πρέπει να προσέξεις την προσωπική και οικογενειακή σου ασφάλεια, και να μην πραγματοποιήσεις την απειλή σου να δημοσιεύσεις τα μειλ με την υπόθεση ΣΥΚΑΠΡΟ
Καλή δύναμη
από κάποιος που ξέρει 12/09/2015 1:03 πμ.
Που είσε old one εδω Γιατί επιμένεις ρε Γ.Μ.; 1572009
γράφεις εκτός των άλλων και αυτά που έχω μπολτ
“Είπα ότι υποθέτω ότι υπάρχει παρασκήνιο, δεν είπα ότι το γνωρίζω, δεν είμαι στη φάση. Και που να χτυπιέσαι και να κοπανιέσαι, αφού οι σύντροφοι από τα 2 εγχειρήματα δεν έβγαλαν κάτι τέτοιο προς τα έξω, δεν με αφορά, δεν αφορά το κίνημα, τον χώρο, τους άλλους αναρχικους, αν αφορά εσένα τράβα ρώτα τους.”
Εσένα ποιος σε διόρισε να μιλάς εξ ονόματος του κινήματος και των αναρχικών;
γιατί δεν μιλάς εξ ονόματος του ευτου σου όπως κάνει ο G ; και εγώ στο κίνημα είμαι και δεν σε ξέρω , και δεν σου έδωσα εξουσιοδότηση να μιλάς για μένα, πρόσεχε τι γράφεις, θα αρχίσει μεγάλο λακριντί...
γράφεις εκτός των άλλων και αυτά που έχω μπολτ
“Είπα ότι υποθέτω ότι υπάρχει παρασκήνιο, δεν είπα ότι το γνωρίζω, δεν είμαι στη φάση. Και που να χτυπιέσαι και να κοπανιέσαι, αφού οι σύντροφοι από τα 2 εγχειρήματα δεν έβγαλαν κάτι τέτοιο προς τα έξω, δεν με αφορά, δεν αφορά το κίνημα, τον χώρο, τους άλλους αναρχικους, αν αφορά εσένα τράβα ρώτα τους.”
Εσένα ποιος σε διόρισε να μιλάς εξ ονόματος του κινήματος και των αναρχικών;
γιατί δεν μιλάς εξ ονόματος του ευτου σου όπως κάνει ο G ; και εγώ στο κίνημα είμαι και δεν σε ξέρω , και δεν σου έδωσα εξουσιοδότηση να μιλάς για μένα, πρόσεχε τι γράφεις, θα αρχίσει μεγάλο λακριντί...
από κάποιος που ξέρει 12/09/2015 1:18 πμ.
Που είσε old one εδω Γιατί επιμένεις ρε Γ.Μ.; 1572009
από old one 11/09/2015 5:34 μμ.,
Εσένα ποιος σε διόρισε να μιλάς εξ ονόματος του κινήματος και των αναρχικών;
γιατί δεν μιλάς εξ ονόματος του ευτου σου όπως κάνει ο G ; και εγώ στο κίνημα είμαι και δεν σε ξέρω , και δεν σου έδωσα εξουσιοδότηση να μιλάς για μένα, πρόσεχε τι γράφεις, θα αρχίσει μεγάλο λακριντί...
από old one 11/09/2015 5:34 μμ.,
γράφεις εκτός των άλλων και αυτά που έχω μπολτ
“Είπα ότι υποθέτω ότι υπάρχει παρασκήνιο, δεν είπα ότι το γνωρίζω,
δεν είμαι στη φάση. Και που να χτυπιέσαι και να κοπανιέσαι, αφού οι
σύντροφοι από τα 2 εγχειρήματα δεν έβγαλαν κάτι τέτοιο προς τα έξω, δεν
με αφορά, δεν αφορά το κίνημα, τον χώρο, τους άλλους αναρχικους, αν αφορά εσένα τράβα ρώτα τους.”Εσένα ποιος σε διόρισε να μιλάς εξ ονόματος του κινήματος και των αναρχικών;
γιατί δεν μιλάς εξ ονόματος του ευτου σου όπως κάνει ο G ; και εγώ στο κίνημα είμαι και δεν σε ξέρω , και δεν σου έδωσα εξουσιοδότηση να μιλάς για μένα, πρόσεχε τι γράφεις, θα αρχίσει μεγάλο λακριντί...
από @Ιστορία 12/09/2015 8:39 πμ.
ένα κείμενο από μπροσούρα για το 1821 και ενάντια στις εθνικές παρελάσεις που προσυπογράφουν αναρχικές ομάδες της εποχής
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ
Ή Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ;
(Οι Έλληνες αναμεταξύ των λέγουν, ότι τρεις είναι αι πληγαί του τόπου των, οι επίσκοποι (πρώτοι ούτοι), οι κοτζαμπάσηδες (δεύτεροι), και οι Τούρκοι τελευταίοι).
(WIL. GELL, “NARATIVE OF A JOURNEY IN THE MOREA”, LONDON 1823)
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ '21
Ντέρτι που τόχουν τα βουνά, παράπονο κι οι κάμποι
για δυό σουδενιωτόπουλα που σηκώθηκαν κλέφτες
τόνα το λένε Καγιαρτζή, τάλλο το λεν Μπακάλη
κι η μάνα του τού έλεγε κι η μάνα του τού λέει
- Δήμο μ' για κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης
για ν' αποχτήσεις πρόβατα, για ν' αποχτήσεις γίδια,
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.
- Μάννα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης…
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.
Από τους επίσημους ιστορικούς μας και αυτούς της παραδοσιακής και μη αριστεράς ο αγώνας του '21 παρουσιάζεται σαν αγώνας «υπέρ πίστεως και πατρίδος» (Παπαρηγόπουλος) μέχρι και «εθνικοανεξηρτησιακός» αγώνας, που, άντε να είχε και λίγο κοινωνικό χαρακτήρα ή σαν αστική επανάσταση.
Η 25η Μαρτίου έχει καταντήσει μια γιορτή, που χρησιμοποιείται από το κράτος σε μια προσπάθεια να οικειοποιηθεί και να εκμεταλευτεί το '21. Εξωραίζει γνωστές φιγούρες της εκμεταλεύτριας τάξης της εποχής, ακριβώς επειδή υπάρχουν τα σημερινά αντίστοιχά τους, κι έτσι έχουμε: το παπά πού υψώνει το λάβαρο, τον αγωνιστή καλαμαρά (Φαναριώτη), την ηρωική πλοιοκτήτρια Μπουμπουλίνα, τους οργανωμένους αγωνιστές έμπορους και γουναράδες Φιλικούς, τους τσιφλικάδες προύχοντες που έκαναν, λέει, Εθνοσυνέλευση για να μεθοδεύσουν τον αγώνα. Κατά παραχώρηση, κοντά σ' αυτά τα ιερά τέρατα αναφέρονται ο Μακρυγιάννης, ο Καραϊσκάκης, ο Διάκος κ.λ.π. Σαν φτωχός συγγενής δε παρουσιάζεται ο λαός.
Πέρα απ' αυτά και εξαιτίας όλων αυτών, αν μας έλεγαν ξαφνικά «25 Μαρτίου», το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόμασταν θα ήταν οι σημαίες κι οι σημαιούλες, παρελάσεις γυμνασίων και στρατού, τριήμερος αργία μετ' αποδοχών - κάθε άλλο παρά η επανάσταση του '21.
« ... άπας ο λαός, και ιερείς και στρατιωτικοί και πολιτικοί και ναυτικοί και έμποροι και λόγιοι και γεωργοί, πάντες ενί λόγω οι κάτοικοι, ώρμησαν ομοθυμαδόν εις τα όπλα, και ηγωνίσθησαν μετά θαυμαστής αφοσιώσεως και καρτερίας τον ιερόν υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα». (Κ. Παπαρηγόπουλος)
Οι γεωργοί του Παπαρηγόπουλου - που καταδέχτηκε να τους τσοντάρει στο τέλος - είναι οι εξαθλιωμένοι κολήγοι, είναι αυτοί που ξεκίνησαν και σήκωσαν όλο το βάρος του αγώνα. Ο υπόλοιπος «άπας λαός» του τα είχε κάνει πλακάκια με τους Τούρκους και έγδερνε μαζί τους τούς γεωργούς - του. Υπήρχαν λοιπόν κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλευση - καταπίεση κι όχι άσπρο - μαύρο, βάρβαροι και πολιτισμένοι, μωαμεθανοί και χριστιανοί. τσάμικος και τσιφτετέλι.
Ο ΚΛΗΡΟΣ
Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω δυό ποθώ, και μα τας εικόνας,
τρώγω, πίνω, ψάλλω μ' ευθυμία άσπρα πολλά και καλάς κοκώνας.
αυτή του τούρκου η τυραννία περί της Ελλάδος πού λέτε
εις εμέ είναι ζωή μακαρία, δεν με μέλει κι ας τυραννιέται
Αφού το ράσον τούτο φόρεσα μα αν βαστάζει χωρίς να στενάζει
πλέον τινά ζυγόν δεν εγνώρισα όλος τάς αμαρτίας εβγάζει.
Ο κλήρος στην τουρκοκρατία είχε μεγάλα προνόμια που τα είχε δώσει ο ίδιος ο Σουλτάνος, για να μπορεί μέσω του κλήρου να κυβερνάει (δηλαδή να ληστεύει), καλύτερα τους ραγιάδες. Είχε διοικητικές και δικαστικές αρμοδιότητες. Το πόσο περιζήτητη ήταν η θέση του πατριάρχη φαίνεται από το ότι ο Σουλτάνος έβγαζε σε πλειστηριασμό τον πατριαρχικό θρόνο, και οι υποψήφιοι πατριάρχες πλήρωναν πολλά λεφτά για να προτιμηθούν.
μερικά παραδείγματα
1476 - Ο Συμεών Τραπεζούντιος έδωσε 1.000 φλουριά πεσκέσι στον σουλτάνο.
1572 - Ο Ιερεμίας 2.000 φλουριά και άλλες 2.000 στον διάδοχο Μουράτ.
1584 - Ο Παχώμιος Πατέστας ανέβασε το πεσκέσι σε 10.000 δουκάτο και έστειλε στην φυλακή τον προηγούμενο πατριάρχη.
1604 - Ο Λεόντιος Λαρίσης 10.000 άσπρα.
1755 - Ο Χίου Διονύσιος 6.000 άσπρα.
(Αθ. Υψηλάντη, «Τα μετά την άλωσιν»)
Ας δούμε τι λέει για τον κλήρο ένας συγγραφέας της εποχής
«...η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον από τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλη ποσότητα χρημάτων. Έπειτα τον πωλεί ούτινος δώσει περισσότερον κέρδος και τον αγοραστήν τον ονομάζει Πατριάρχην. Αυτός λοιπόν δια να ξαναλάβει τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας ήτοι τας αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσι εις τους χριστιανούς, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν δια να εβγάλωσι τα όσα εξόδευσαν».
Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι οι αφορισμοί ιδιαίτερα στην Πάτρα και στα Γιάννενα ήσαν τόσο συχνοί που ένας ξένος θα νόμιζε ότι ο αφορισμός είναι στο τελετουργι- κό της λειτουργίας.
(Στις ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας, οι Επίσκοποι σε συνεννόηση με τον φαναριώτη ηγεμόνα επέβαλαν νηστεία επί ένα εξάμηνο για να εισπράτουν τα πρόστιμα από τους παραβάτες. «Σύγγραμα περί των Φαναριωτών Μάρκου, Φίλιππα Ζαλώνη», Παρίσι 1831).
Με το παραμικρό λοιπόν και ιδίως για χρηματικά ζητήματα, αφόριζαν τον κόσμο και τον τρομοκρατούσαν για να μη φέρνει αντίρρηση και να πληρώνει.
Και συνεχίζει «Οι Επίσκοποι πέρνουσιν τόσους ληστάς, δια να είπω έντζι, εις τα χωριά της επισκοπής των και τους δίνουσι τον τίτλον ή του πρωτοσυγγέλου ή του αρχιμανδρίτου ή άλλου τάγματος, οι οποίοι άλλο δεν ηξεύρουσι παρά να γράφουν τα ονόματα των χριστιανών με όλην την ανορθογραφίαν καί να προφέρωσι (να λένε) το "να είσαι κατηραμένος", "να έχεις την ευχήν, καί "δος μοι". Αυτοί έχουσι ένα κιβωτίδιον γεμάτο από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία τα οποία ασημώνουσι και έπειτα ονοματίζουν, άλλα μεν του αγίου Χαραλάμπους, άλλα δε του αγίου Γρηγορίου. Δεν αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν κόκκαλό του».
«Ελληνική Νομαρχία» υπό Ανωνύμου του Έλληνος, Παρίσι 1805.
--------------------------------------------------------
«Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεσμεύουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τω δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά».
(Ναζωραίος. 23,4, Κατά Ματθαίο)
------------------------------------------------------------------------------------------------
Η οικονομική κατάσταση της Εκκλησίας
Τα εκκλησιαστικά χτήματα ήσαν το 1/4 ή σχεδόν το 1/3 της Ελληνικής γης. (Αν φαίνεται απίστευτο, ας σκεφτεί κανείς ότι σήμερα στην Κύπρο η Εκκλησία έχει το 43% της καλλιεργήσιμης γης, δηλαδή, σχεδόν, τη μισή Κύπρο).
Από τα 68 χωριά της Χίου η Εκκλησία είχε τα 32 ιδιοκτησία της και συντηρούσε 300 μοναστήρια και 700 εκκλησίες και παρεκκλήσια και πολλά μοναστήρια.
Ο κάθε χριστιανός ήταν υποχρεωμένος να δίνει το 1/3 από τα εισοδήματά του στην Εκκλησία. Επί πλέον υπήρχε ειδική φορολογία για τον Πατριάρχη, 12 άσπρα ανά οικογένεια και ένα φλουρί ανά ιερέα, και άλλα τόσα για τον αρχιερέα.
(Ιστορία Πιπινέλη, σελ. 35)
Ο Κλήρος σε σχέση με τους Ραγιάδες
Οι κληρικοί όχι μόνο ανάγκασαν, σαν φοροειοπράκτορες, τους φτωχούς χωρικούς να ζητάνε βοήθεια από τους Τούρκους αλλά προκαλούσαν την αγανάχτηση ακόμα και των Τούρκων πασάδων για τη συμπεριφορά τους απέναντι στο φτωχό λαό. Ο γιος του Αλή Πασά, ο Βελής, πού ήταν αιμοχαρής, φάνηκε ευσπλαχνικώτερος από τον Θεοσεβέστατον και Παναγιώτατον Δεσπότη της Λάρισας Πολύκαρπο, γιατί κατήγγειλε στον Πατριάρχη τις αρπαγές του Δεσπότη σε βάρος της φτωχολογιάς. Μα το Μεγάλο Πατριαρχείο, όπως φαίνεται στην απάντησή του, δικαίωσε τον Δεσπότη. (Πατριάρχης ήταν ο Κύριλλος).
Σώθηκε εγκύκλιος του Μητροπολίτη Μονεμβασίας Χρύσανθου Παγώνη, στους παπάδες και τους χριστιανούς της ενορίας του που τους συνιστούσε υποταγή.
(έγγραφο της εθνολογικής εταιρείας 7231)
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ με εγκύκλιο του προς όλους τους Δεσποτάδες και τους Υδραίους συνιστούσε τυφλή υποταγή στο Σουλτάνο. Κυκλοφόρηοε ένα βιβλιαράκι με τον «Πατρική διδασκαλία εις ωφέλειαν των ορθοδόξων χριστιανών». Σ' αυτό τονίζεται αδιάκοπα το παραμύθι πως οι δυστυχισμένοι σ' ετούτη τη ζωή είναι οι τυχεροί γιατί θα είναι οι εκλεκτοί στην άλλη...
Ξέρετε γιατί ο θεός γκρέμισε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και έφερε τους τούρκους; Το έκανε για το καλό των χριστιανών! Να τι λέει:
«Ίδετε λαμπρότατα τι οικονόμησεν ο Άπειρος εν ελεεί και Πάνσοφος ημών Κύριος, ήγειρεν εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών αντί της των Ρωμαίων (Ελλήνων δεν μπορούσε να πει) και ύψωσεν την βασιλείαν αυτήν των Οθωμανών περισσότερον από κάθε άλλην, δια να πιστοποιήσει εις πάντας τους πιστούς ότι με αυτόν τον τρόπον ευδόκησε να οικονομίσει μέγα μυστήριον, την σωτηρίαν δηλαδή εις τους εκλεκτούς του λαούς».
Από κάτι τέτοια πρέπει να βγήκε κι η παροιμία «Σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω».
- Τώρα το αν κρεμάστηκε ο Γρηγόριος ο Ε’ είναι άλλη ιστορία. Οι Τούρκοι για να τρομοκρατήσουν τους ραγιάδες και να καταστείλουν την επανάσταση έπρεπε να κρεμάσουν κάποιον και ο Πατριάρχης ήταν το πιο ιδανικό θύμα.
Όσο για το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι ψέμα μαγειρεμένο από την μετά την επανάσταση άρχουσα τάξη. Στην Μονή Αγίας Λαύρας, όχι μόνο δεν υψώθηκε κανένα λάβαρο, αλλά εκεί εκδηλώθηκε η λυσσαλέα προσπάθεια των Επισκόπων και των προεστών να πνίξουν την επανάσταση. Γι' αυτό οι κλέφτες της περιοχής έστειλαν στο μοναστήρι επιτημητικό έγγραφο. Από έγγραφο του Γενικού Αρχείου του Κράτους, πού δημοσίευσε ο Πρωτοψάλτης, προκύπτει ότι το 1851 για πρώτη φορά γίνεται λόγος για λάβαρο, και αυτό μάλιστα δεν ήταν της Αγίας Λαύρας.
ΟΙ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ
Μ' είχε η Χώρα Προεστό Δέκα στους πλούσιους έριχνα
μ' είχε η Χώρα πρώτο στις χήρες δεκαπέντε
κι αντάριχνα το πρόστιμο στη δόλια τη φτωχολογιά
και το βαρύ τεφτέρι έριχνα τριανταπέντε.
Οι Κοτζαμπάσηδες ή Προεστοί ή Προύχοντες ή Πρόκριτοι ή Γέροντες ή Καλλικάντζαροι - όπως τους έλεγε ο λαός - ήσαν οι μεγαλοχτηματίες που μαζί με τον Ανώτερο Κλήρο αποτελούσαν την ηγετική τάξη στην Ελλάδα κατά την Τουρκοκρατία.
Είχαν διοικητικές, δικαστικές και αστυνομικές αρμοδιότητες. Επιπλέον μάζευαν τους φόρους. Έτσι κατάντησαν να είναι δυνάστες του λαού χειρότεροι από τους Τούρκους.
Ο Κοτζαμπάσης είχε το δικαίωμα να δικάζει όλες τις κοινωνικές υποθέσεις και ν’ αποφασίζει χωρίς να μπορεί να επέμβει καμμιά Τουρκική εξουσία. Η πιο συνηθισμένη ποινή ήταν ο φάλαγγας.
Από το Αρχείο της Κοινότητας Ύδρας.
Η οικονομική κατάσταση των Κοτζαμπάσηδων
Πριν την επανάσταση υπήρχαν Έλληνες τσιφλικάδες με περιουσίες μεγαλύτερες κι απ' αυτές των Τούρκων, όπως: Οι Δεληγιανναίοι πού είχαν τσιφλίκια στην Ηλεία, Γορτυνία και Ολυμπία. Οι Νοταραίοι στην Πελλήνη. Οι Λονταίοι στην Αγειάλεια. Ο Σύντυχος είχε 40 τσιφλίκια στη Γορτυνία, ο Κοίλος 30 τσιφλίκια στην Ηραία.
Ο ιστορικός Οικονόμου μας λέει: «Κατά τα τελευταία προ της Επαναστάσεως έτη εις την Πελοπόννησον, Στερεάν Ελλάδα, Ήπειρον και Θεσσαλίαν η καλλιεργημένη έκτασις η οποία ανήκε εις τους Τούρκους και εις το Τουρκικόν Δημόσιον μόλις έφθανε τα 6.368.720 στρέμματα έναντι 9.521.200 στρέμματα πού ανήκαν ατούς Έλληνες (διάβαζε τσιφλικάδες)».
Οι Κοτζαμπάσηδες σε σχέση με τους Ραγιάδες
Πολλές φορές η φτωχολογιά ζήταγε την βοήθεια των Τούρκων για να γλυτώσει από τους Κοτζαμπάσηδες.
Το 1816 οι κάτοικοι της Άνδρου ζητάνε την βοήθεια του Γιουσούφ Εφέντη:
«Ενδοξότατε και Μεγαλοπρεπέστατε Γιουσούφ Εφέντη, την Ενδοξότητά σου ταπεινώς προσκυνούμεν ημείς οι ταπεινοί σκλάβοι σου. Η χρεία και η ανάγκη μας παρακινούν ελπίζοντες στην ευσπλαχνία σου (...) στο να σου φανερώσωμεν και εγγράφως τα όσο αδίκως και παραλόγως μας έχει παρμένα ο Γραμματικός Αντωνάκης Καμπάνης στο τεφτέρι του Γραμματιλικίου του (...) επειδή δια να στρωθεί τεφτέρι, δεν κάνει σύναξην παρά την πάλαιαν συνήθειαν του χωριού μας αλλά συνάζει κάποιους λωλούς οι οποίοι όντας μεθυσμένοι απ' αυτόν, δεν μας αφήνουν να ομιλήσουμε εκείνο το οποίο ήτο παλαιά συνήθεια και τα δίκαιον και σου εφανερώσαμεν ότι είμεθα ευχαριστημένοι και δεόμεθα εις τον θεόν να σου χαρίζει χρόνους και να ευτυχήσει το ντοβλέτι σου».
Οι κάτοικοι της Σκύρου ζητάνε την βοήθεια του Καπουδάν Πασά:
«Βλέποντες την αθλίαν κατάστασιν της κοινότητας και δοκιμάζοντες τα μύρια κακά και ζουλούμια, όπου μας έχουν πουλημένους αυτοί οι διοικηταί κοτζαμπάσηδες και μας κατήντησαν από τα βαρύτατα δοσίματα και ζημίες δια να κατασκορπιστούμε από την νήσον μας ρίχνοντας μας τεφτέρι ανυπόφερτο έξω από τις δυνάμεις μας»...
(Δ. Παπαγεωργίου, ιστορία της Σκύρου, 1909)
Σε πολλές περιπτώσεις οι ραγιάδες είχαν ξεσηκωθεί και πήραν τις περιουσίες των κοτζαμπάσηδων. Οι καλικάντζαροι ζητούσαν την βοήθεια του Σουλτάνου.
Στη Σάμο μάλιστα οι αγρότες αγρίεψαν και έδιωξαν εντελώς τούρκους και κοτζαμπάσηδες από το νησί από το 1809 μέχρι το 1813.
Την εποχή εκείνη μετά το 1806, υπήρχαν δύο κόμματα (ταράφια) που συμμετείχαν και τούρκοι και κοτζαμπάσηδες - γιατί βέβαια τα συμφέροντά τους ήσαν ίδια. Υπόγραψαν μάλιστα επίσημο συμφωνητικό να αλληλοϋποστηρίζονται όταν ξεσηκώνεται ο λαός. (το συμφωνητικό υπάρχει στο αρχείο του Λόντου. τόμ. Α,91).
Όταν η επανάσταση ήταν στην αρχή της οι κοτζαμπάσηδες και οι επίσκοποι την χτύπησαν με κάθε μέσο. Βοήθησαν τους Τούρκους στον μεγάλο διωγμό των κλεφτών που έγινε εκείνα τα χρόνια και συνεργάστηκαν στην εξόντωση των Πετμεζαίων. Κουμανιωταίων, Κολοκοτρωναίων και των Πλαπουταίων.
«Μετά την εξόντωση των κλεφτών, έμειναν απόλυτοι κυρίαρχοι οι προύχοντες. Στον Μωριά οι Προεστοί και οι μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου, της Αγίας Τριάδος και Μονής Ταξίαρχων, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή εις τους Τούρκους».
«Οι Τούρκοι τους έδωσαν προνόμια με Φιρμάνια».
(Γ. Παπανδρέου, «Καλαβρυτινή Επετηρίς»)
Εμείς καλά καθόμαστεν εδώ στον ξένο τόπο
Κι αν μας πειράξουν τίποτα της Πάτρας οι γιαγάδες,
Τότε θα μας γνωρίσουνε, τότε θα μας ειδούνε.
Θα ειδούν το Γιάννη του παπά, το γιο του Παπαντρέα,
Πώς πιάνει σκλάβους ζωντανούς, σκλάβους Κοτσαμπασήδες,
Πιάνει και τον Αχμέτ Αγά, της Πάτρας τον βοϊβόντα.
«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».
Διονύσιος Σολωμός.
ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ
«Ευγενείς Βοϊάριδες (ηγεμόνες)
...Ας αφήσωμεν εις τους φιλοσόφους την φροντίδα να πείσουν τους πτωχούς ότι η ζωή των πλουσίων είναι δυστυχής, και ότι δεν μπορεί μήτε πρέπει να είναι επιθυμητή. Φίλοι η ηθική αύτη είναι καλή διά τον κοινόν λαόν, και όχι δι' ημάς. Ας σπεύσωμεν να πλουτίσωμεν. Είναι αληθές, ότι πρέπει να κουρεύσωμεν βαθέως τα μαλλία των προβάτων μας...».
(Παρμένο από το βιβλίο του Μάρκου Φιλίππου Ζαλώνη «"Σύγγραμα περί των φαναριωτών», Παρίσι 1831. Ο συγγραφέας ήταν παρών, όπως λέει, στην παραπάνω ομιλία φαναριώτη ηγεμόνα).
Οι Φαναριώτες ξεκίνησαν σαν διερμηνείς της Υψηλής Πύλης για να φτάσουν το 1731 στο αξίωμα του διοικητή των επαρχιών Βλαχίας και Μολδαβίας.
Όταν αναλάμβανε ο Φαναριώτης ηγεμόνας τα καθήκοντά του, οι ντόπιοι προύχοντες έσπευδαν να του κάνουν πανάκριβα πολυτελή δώρα, για τα δώρα του ηγεμόνα κρατούσαν ειδικές καταθέσεις στις; τράπεζες της Πόλης. Ο Φαναριώτης ηγεμόνας έπρεπε κι αυτός με τη σειρά του να δώσει πανάκριβα δώρα στο Σουλτάνο. Ο Σουλτάνος για να παίρνει πιο πολλά δώρα άλλαζε ταχτικά τους ηγεμόνες και από την άλλη μεριά, ο Φαναριώτης επειδή φοβόταν ότι θα τον διώξουν σύντομα, έγδυνε τους κατοίκους για να μαζέψει όσο μπορούσε μεγαλύτερη περιουσία. (Μόνο το ταξίδι του ηγεμόνα από την Πόλη στην Μολδοβλαχία κόστιζε κάπου ένα εκατομμύριο χρυσά φράγκα, δηλαδή πάνω από ένα δισεκατομμύριο σημερινές δραχμές). Όλες αυτές οι αβροφροσύνες των δώρων κατέληγαν φυσικά στη ληστεία του λαού πού πλήρωνε τα σπασμένα.
Ο Φαναριώτης ηγεμόνας τσέπωνε, εκτός από το χαράτσι πού ήταν κεφαλικός φόρος, και το 1/10 από το εισόδημα των προβάτων και των μελισιών, όλες τις εισπράξεις από το αλάτι και από τα τελωνεία και επίσης κληρονομούσε τους αρχιμανδρίτες πού άφηναν τεράστιες περιουσίες. Επειδή οι Φαναριώτες εμάζευαν αμέτρητο πλούτη, για να μην φαίνονται στον κόσμο έκαναν αγορές με άλλα ονόματα ή έκαναν καταθέσεις σε διάφορες τράπεζες στην Ευρώπη.
Κατά τα άλλα «Οι Φαναριώτες μεταλαμπαδεύουν τον ελληνικόν πολιτισμόν εις τας ηγεμονίας της Βαλκανικής». (Ιστορία Γ’ Λυκείου, σελ. 83) Ι
ΟΙ ΒΙΟΤΕΧΝΕΣ – ΕΜΠΟΡΟΙ – ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΑΙΟΙ
Γύρω στα 1800 υπήρχαν στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα πολλές βιοτεχνίες. Στην βιοτεχνία απασχολούνται 40 ώς 50 χιλιάδες άτομα. Τα κεφάλαια πού διακινούνται είναι πενήντα εκατομμύρια χρυσά φράγκα (το καθαρό εθνικό εισόδημα ήταν τότε 200 εκατομμύρια χρυσά φράγκα), με ετήσιο κέρδος 12 ως 30%.
Στη θάλασσα υπήρχαν 300 καράβια άνω των 100 τόνων με επενδυμένα κεφάλαια 50 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. (Οι Κουντουριωταίοι, από τους μεγαλύτερους καραβοκυραίους, είχαν μετρητά μόνο 10 εκατομμύρια χρυσές δραχμές που αντιστοιχούν περίπου σε 30 δισεκατομμύρια σημερινές δραχμές).
Η εμπορική δραστηριότητα των καραβοκυραίων εμπόρων και εμπόρων της ξηράς, φτάνει και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας και φτιάχνονται παροικίες στο εξωτερικό όπως στην Τεργέστη, Γερμανία, Παραδουνάβιες χώρες, Μικρασία, Σμύρνη, Οδυσσό.
(«Εθνική και Κοινωνική συνείδηση στην Ελλάδα», Κωστή Μοσκώφ, Θεσ/νίκη 1972)
ΚΟΛΛΗΓΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΑΓΡΟΤΕΣ
Ήλιε μ' και τι πολύ άργησες
κι αργείς να βασιλέψεις
σε βλαστημάει η εργατιά
κι οι ξενοδουλευτάδες.
Σε βλασφημούν και τα μωρά
στις νάκες κρεμασμένα.
Οι φτωχοί αγρότες ή ήσαν μικροϊδιοκτήτες ή κολλήγοι στους Τούρκους και Έλληνες τσιφλικάδες.
Οι μικροϊδιοκτήτες ήσαν μεν λίγοι στα ορεινά άγονα μέρη.
Οι περισσότεροι αγρότες δούλευαν κολλήγοι. Τα τσιφλίκια δουλευόντουσαν μ ι σ ά ρ ι κ α, δηλαδή ο κολλήγος έδινε τη μισή σοδειά στον τσιφλικά και τ ρ ι τ ά ρ ι κ α, δηλ. ο κολλήγος έδινε το ένα τρίτο στον τσιφλικά.
Εκτός από τον σπόρο που τον έβαζε ο τσιφλικάς, όλα τα άλλα έξοδα ήσαν μισά-μισά. Τα σπίτια που έμεναν οι κολλήγοι (αχυρένιες καλύβες) ήσαν του τσιφλικά. Οι κολλήγοι αγοράζονταν και πουλιόντουσαν μαζί με τη γη. Ο περιηγητής Μπουκεβίλ λέει ότι χρησιμοποιούσαν κολλήγους για να σέρνουν το αλέτρι γιατί κόστιζαν φθηνότερα από ένα γαϊδούρι.
Όσο μεγάλωνε η καταπίεση από τους Τουρκικούς διωγμούς και η άγρια εκμετάλευση των τσιφλικάδων οι αγρότες φεύγαν για τα πιο ορεινά μέρη. Έτσι γύρω στα 1800, στα πεδινά της Πελοποννήσου κατοικούν 215.000 άτομα ενώ στα ορεινά 290.000.
Τη φετεινή την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι,
Βουλιέμαι μια, βουλιέμαι δυό, βουλιέμαι τρεις και πέντε.
Βουλιέμαι κλέφτης να γενώ, κλέφτης να συριανήσω.
Θα πάρω το ντουφέκι μου, θα ζώσω το σπαθί μου.
Να πα να βρω τους φίλους μου και τους μπραζέρηδές μου.
Να βγω σιαπάνου στα βουνά, τι θα με φαν οι κάμποι…
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Όπως είδαμε οι Βιοτέχνες, οι Έμποροι και οι Καραβοκυραίοι (οι ισχυροί του χρήματος) και οι φτωχοί αγρότες είναι οι τάξεις που είχαν διαφορετικούς λόγους η κάθε μία να επαναστατήσουν.
Οι ισχυροί του χρήματος γιατί θέλαν δικό τους κράτος για να μπορούν να κάνουν ελεύθερα τις δοσοληψίες τους (οι νόμοι του Σουλτάνου ήταν απαρχαιωμένοι και εξυπηρετούσαν άλλες παραγωγικές σχέσεις) και γιατί είχαν συναίσθηση της δύναμής τους, είχαν χρήμα και καράβια να τα οπλίσουν με κανόνια.
Οι Κοτζαμπάσηδες. οι Φαναριώτες και ο Κλήρος δεν είχαν καθόλου λόγους να επαναστατήσουν, ίσα-ίσα χτύπησαν με λύσσα την Επανάσταση.
Όσο για τους φτωχούς αγρότες ήταν ζήτημα ζωής και ψωμιού και το μόνο όπλο ήταν το δίκιο τους.
Αυτοί λοιπόν που βγήκαν πρώτοι στο κλαρί ήσαν τα πιο καταπιεσμένα και κατατρεγμένα στρώματα πολύ πριν το 1800. Όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι το '21 τα βουνά μας είχαν γεμίσει κλεφτουριά σαν αντίδραση στον Τούρκο ή τον Έλληνα μεγαλοτσιφλικά. Έχουμε μαρτυρία από τον Μακρυγιάννη ότι με τους Έλληνες κλέφτες πολεμούσαν κι αρκετοί φτωχοί Τούρκοι και φυσικά το φαινόμενο θα ήταν γενικώτερο. Οι Τούρκοι αυτοί πολεμούσαν για εθνική ανεξαρτησία. Επίσημα από τους «σιδερωμένους» ιστορικούς μας φαίνεται ότι η Επανάσταση άρχισε ως δια μαγείας την 25η Μαρτίου, λες κι ο κόσμος παρέμενε αδρανής και περίμενε το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού ή την εντολή της Φιλικής. Συγγνώμη για το μάθημα: Μια κοινωνική επανάσταση δεν ξεσπά από την μια στιγμή στην άλλη με μια διαταγή κάποιου «φορέα» και δεν είναι μια ημερομηνία. Χρειάζονται βέβαια προεπαναστατικές συνθήκες πού ωριμάζουν σε μια πορεία χρόνου με μικροεξεγέρσεις. Δεν ελέγχεται κεντρικά γιατί αλλοιώς δεν είναι τέτοια και βάζει άμεσα το «στρατηγικό» στόχο. Το τσαρούχι δεν ήξερε από λαϊκοδημοκρατίες, εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και μετά βλέπουμε, όπως θέλουν να λένε οι κομματικοί εγκέφαλοι, γιατί έτσι μόνο μπορούν να έχουν τον έλεγχο κάθε στιγμή (βλέπε εξουσιάζουν) του λαϊκού κινήματος.
Δέστε παρακάτω πώς παίζουν στα δάχτυλα τους ταχτικούς και στρατηγικούς στόχους οι κολλήγοι της Άνδρου:
«Το έθνος μας επήρε τα όπλα κατά των τυρράνων του. Τετρακόσιους χρόνους είμεθα σκλάβοι των Οθωμανών και τώρα εγίναμεν ελεύθεροι, δώσαντες το αίμα μας δια την ελευθερίαν της πατρίδος. Εις όλα τα μέρη οι Γραικοί πολεμούν δια την ελευθερίαν των και μόνον εις τα νησιά οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την ανάστασιν του Γένους. Αυτοί είχαν πάντα το ένα τους και νιτερέσα με τους Οθωμανούς. Μαζί με τους μπέηδες και πασάδες μας καταπίεζαν, μας έπαιρναν το βιός μας, μας καταφρονούσαν, μας έγδυναν, μας ρουφούσαν το αίμα μας, τσερεμέτιζαν και επλούτιζαν από τον ίδρωτα μας. Αυτοί οι σκλιάδες θέλουν να μας σκλαβώσουν και πάλιν, καταλύοντες την ελληνικήν διοίκησιν και καλούντες τον Καπουδάν Πασά να καταλάβει την νήσον μας. Το τι μας περιμένει αν έλθουν οι Τούρκοι το καταλαβαίνετε. Όχι μόνον θα χάσωμεν την ελευθερίαν μας και θ' ατιμασθώμεν εις τα όμματα όλων των Ελλήνων και Ευρωπαίων, αλλά και θα γίνωμεν τρεις φορές σκλάβοι από την πριν κατάστασίν μας. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει. Έχομεν την δύναμιν να εμποδίσωμεν το κακόν, αλλά πρώτα πρέπει να βάλωμεν νέαν τάξιν και να ιδρύσωμεν νέον σύστημα εις τον τόπον μας. Η νήσος Άνδρος είναι και αυτή δημιούργημα της φύσεως, καθώς και όλος ο κόσμος. Αλλά όταν εδημιουργήθη ο κόσμος, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, μεγολοχτήμονες και κολλήγοι. Η ανισότης, η ανέχεια, η δυστυχία, είναι δημιουργήματα όχι του υπέρτατου όντος, αλλά των κρατούντων.
Εις την Αρχαίαν Ελλάδα και εις τον άλλον κόσμον και προ ολίγων χρόνων εις την Γαλλίαν, εχύθη πολύ αίμα δια να καταργηθούν τα προνόμια των αρχόντων και η ιεραρχική διατήρησις της κοινωνίας. Διατί και ημείς κατά την παρούσαν στιγμήν να μην αποτινάξωμεν όχι μόνον τον ζυγόν των Τούρκων αλλά και των αρχόντων;
Ομιλούν διαρκώς οι Τουρκοκοτζαμπάσηδες ότι έχουν δικαιώματα επί της ιδιοκτησίας μας και των εαυτών μας, τα οποία τάχα βγαίνουν από έγγραφα απαρασάλευτα. Αυτό δεν είναι σωστόν. Ο» προπάτορες των αρχόντων μας ήλθον εις το νησί μας από άλλα μέρη ως κατακτηταί και με την βίαν εξουσίασαν το καλύτερον μέρος της γης, χωρίς να έχουν προς τούτο κανένα δικαίωμα περισσότερον από τους άλλους, εκτός από το δικαίωμα του ισχυρότερου. Και άλλους μεν από τους εντοπίους ιδιοκτήτας και καλλιεργητάς εξόντωσαν και άλλους έκαμαν σκλάβους των. Οι σημερινοί λοιπόν άρχοντες, απόγονοι των κατακτητών και σφετεριστών της γης των πατέρων μας, κανέν δικαίωμα δεν έχουν να κρατούν αυτοί διά την ιδικήν των ωφέλεια και κατατυρράνευοιν και λήστευσιν ημών. Ο καιρός της ελευθερίας μας ήλθεν, ας αποτινάξωμεν λοιπόν τον ζυγόν και ας καταργήσωμεν τα προνόμια των αρχόντων μας. Όλοι οι Γραικοί θα επικροτήσουν την πράξιν μας και θα συντρέξουν εις την απόφασίν μας αυτήν. Ήλθεν η ώρα να καταργήσωμεν την αθλιότητα, να απαλλάξωμεν την κατάντια μας και να δώσωμεν το παράδειγμα και εις τους λοιπούς νησιώτας και τους άλλους γραικούς όπου στενάζουν από την αγροτικήν σκλαβιάν. Η γη ανήκει εις ημάς τους δουλευτάς της και όχι εις τους ολίγους τουρκάρχοντας που την νέμονται με το δικαίωμα του ισχυρότερου το οποίον απέκτησαν οπό τους Φράγκους και Οθωμανούς κατακτητάς. Ο εθνικός αγών μας δια να πάρη ουσιαστικήν σημασίαν πρέπει να ολοκληρωθεί με την κατάργηοιν κάθε προνομίου και κάθε δικαιώματος τα οποία υποβιβάζουν την πλειονότητα τ ων γεωργών εις την κατάστασιν του δούλου.
Η ένωσις φέρει την δύναμιν και θα μας δώση την εξουσίαν να εκτελέσωμεν την απόφασίν μας. Η κοινοκτημοσύνη δεν είναι ζορμπαλίκι, αλλά έργον δικαιοσύνης. Πρέπει να παύσωμεν να είμεθα κολλιγάδες. όπως επαύσαμεν να είμεθα ραγιάδες. Και αυτό είναι στο χέρι μας, αρκεί να μην δειλιάσωμεν. Θα δουλεύωμεν εις το εξής τα φέουδα όλοι μαζί και θα απολαβαίνει τον καρπόν των η κομμούνα μας και θα γίνεται δικαία μοιρασιά της σοδειάς εις όλους τους δουλευτάδες, ανάλογα με τον κόπον τους και την δούλευσίν τους. Δι' όλα αυτά θα γίνει σύναξις εις την Μεσαριάν, δια να λάβωμεν από κοινού αποφάσεις. Το φέρσιμο μας αυτό θα μας κάνει πρωτολάτας εις τον δίκαιον αγώνα όλων των κολλίγων και θα γίνει άκουσμα εις όλα τα μέρη της πατρίδος και εις όλον τον κόσμον και παντού θα μας επαινέσουν και θα μας δώσουν δίκαιον».
(Η προκήρυξη συντάχτηκε στις αρχές της επανάστασης από τον Δημ. Μπαλή λαϊκό ηγέτη της Άνδρου - Δημ. Πασχάλη «Κοτσαμπάσηδες» Αθήνα 1973).
Εγώ ραγιάς δε γένομαι.
Τούρκους δε προσκυνάω,
δεν προσκυνάω τους άρχοντες
και τους κοτζαμπασήδες.
«...Εκείνοι οι αυτόματοι και ουτιδανοί άρχοντες, οι φιλάργυροι και αμαθείς αρχιεπίσκοποι... Εκείνοι οι αυθάδεις και όντως βάρβαροι προεστοί... Τι λέγουσι, λοιπόν, αυτοί οι βρωμεροί και χυδαιότατοι άνθρωποι; Πώς είναι δυνατόν να νικηθή ένα τόσο μεγάλον βασίλειον; Ημείς δεν ημπορούμεν να κυβερνηθώμεν μόνοι μας. Πού να εύρωμεν έναν άλλον βασιλέα τόσο εύσπλαγχνον και τόσον καλόν;... μάλιστα εκείνοι οι βρωμοάρχοντες της Κων/λεως, όπου όσον τύφον και αλαζονείαν έχουσι, άλλην τόσην αμάθειαν ... Τι λοιπόν μπορώ να τους ειπώ δια να τους καταπείσω; Να τους κράξω, ίσως, άτιμους; Αλλ" αυτοί το έχουν δια προτέρημα».
«Ελληνική Νομαρχία» σελ. 201-204.
Το πρόβλημα για το χαρακτήρα της επανάστασης δεν είναι θεωρητικό, δεν είναι δηλ. πρόβλημα γραφείου του στυλ μπορούμε σο' εκείνη τη φάση να μιλάμε για κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα ενώ υπάρχει ο Τούρκος κατακτητής... Αυτό για έναν «κομματικής» ιδεολογίας δεν συζητιέται γιατί όταν σκέφτεται το κομπιουτεράκι πούχει στο κεφάλι του βγάζει αυτόματα υπόδουλη χώρα, άρα εθνικοανεξαρτησιακός αγώνας, μετά εγκαθίδρυση της αστικής δημοκρατίας, στη συνέχεια δημοκρατικές κατακτήσεις, διεύρυνση των κατακτήσεων, στη συνέχεια αγώνας για λαϊκή δημοκρατία και πάει λέγοντας. Τι να κάνουμε όμως που οι κολλήγοι δεν είχαν την υπομονή να περιμένουν να ολοκληρωθεί ο «πρώτος τακτικός στόχος» και οι αθεόφοβοι ζητούσαν κοινοχτημοσύνες και κομμούνες. Δεν περίμεναν τουλάχιστον να ενηλικιωθεί ο Μαρξ να μας τα πει πρώτα να μη μπερδευόμαστε; Οι κομμουνιστικές ιδέες λοιπόν φτιάξαν τον Μαρξ κι όχι ο Μαρξ τον κομμουνισμό. Οι κομμουνιστικές ιδέες είναι τόσο παλιές όσο παλιές είναι η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Ο άσχετος; από πολιτικές αναλύσεις λαός ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν βιάστηκε να λυντσάρει τρεις φορές τους προύχοντες που έκαναν Εθνοσυνέλευση - μετάφρασε πώς να πνίξουν την επανάσταση. Κι ήταν ο Κολοκοτρώνης πού τους έσωσε: «Έλληνες να συχάσετε. Να σκοτώσετε τους Άρχοντας θέλετε πάλι; Μη φοβάστε, κλεισμένους τους έχουμε στον Πύργο σαν πουλιά, μα δεν έχουν φτερά για να πετάξουν… Εδώ τους έχουμε. Έχετε λοιπόν υπομονή».
Τα δημοτικά τραγούδια γίνονται ταυτόχρονα με τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται και κατά συνέπεια τα καθρεφτίζουν. Σε όσα δημοτικά έχουν γραφτεί σ' αυτό το κείμενο και σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά βλέπουμε ότι Τούρκοι και κοτζαμπάσηδες μπαίνουν σ' ένα τσουβάλι, ότι μιλάνε για τουρκόφιλους κοτζαμπάσηδες, ότι ο κλήρος και οι Φαναριώτες αναφέρονται μόνο για να σατυριστούν. Κανένα δημοτικό δεν μιλάει για κάνα λάβαρο.
Ξέρουμε πως δεν υπάρχει η δυνατότητα σ' αυτό το κείμενο να ειπωθούν όλα όσα θάπρεπε για να πείσουν για τον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης. Δεν μπαίνει βέβαια θέμα συζήτησης για τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης πού είναι δοσμένος αa priori. Θ’ αναφέρουμε παρακάτω μερικά ντοκουμέντα που τουλάχιστον θα πρέπει να μας κάνουν καχύποπτους απέναντι σ' αυτούς τους υπερτονίζοντας τα εθνικά χαρακτηριστικά κουκουλώνουν τον κύριο χαρακτήρα της επανάστασης του '21, τον κοινωνικό.
«...πλανάται οικτρώς εκείνος πού νομίζει ότι ο πόλεμος αυτός των Ελλήνων είναι εθνικός. Τέτοιο πράγμα δεν συμβαίνει. Οι ανώτερες τάξεις δεν έλαβαν καθόλου μέρος μέχρι τώρα… Οι πιο ευκατάστατοι κι οι πιο πλούσιοι Έλληνες δεν υπεστήριξαν τον πόλεμον αυτόν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα... Εκτός απ' αυτήν την αναξιοπρεπή αποχή από τον αγώνα υπάρχει ακόμα και το μεγάλο μειονέκτημα ότι ο' αυτά τα ασύνταχτα πλήθη λείπουν εντελώς τα χρηματικά μέσα... Τίποτα δεν είχαν προετοιμάσει, τίποτα δεν είχαν προνοήσει...».
Ανταπόκριση της μεγαλύτερης εφημερίδας στη Γερμανία «AILGEMEINE ZEITUNG», 17/8/1821.
«Βεβαιότατα, κανένα πράγμα δεν ημπορούσε να ήτον τόσον αρμόδιον εις το ιντερέσον μου, παρά ένας ιερός πόλεμος με την Τουρκίαν, όμως εστοχάσθηκα ότι είδα εις τα ανακατώματα της Πελοποννήσου την μάρκαν της αναρχίας. Από εκείνην την στιγμήν ετράβηξα χέρι».
Λόγια του Τσάρου, «Εφημερίς Αθηνών», 26 Σεπτεμβρίου 1824, Σύρα.
Και συνεχίζει η εφημερίδα: «Ποιο είναι αυτή η μάρκα της αναρχίας; (...) Είναι δυνατόν και καρβονάροι (σοσιαλίζουσα οργάνωση) να εζήτησαν να σχηματίσουν την υπόθεσίν μας Καρβονάρικην, και άλλοι άλλων ιδεών άνθρωποι να επάσχησαν να βάλουν εις έργον τες υποχονδρίες των;»
«Δεν συμφέρει η εγκαθίδρυσις εις τα ανατολικά της Ευρώπης μιας λαϊκής κυβερνήσεως».
Σατωβριάνδος
Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος, μυστικοσύμβουλος του Αλή Πασά και βενζεβούλ της εποχής του γράφει στον Παλαιών Πατρών Γερμανό ότι πρέπει να ιδρυθή κράτος για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των μεγάλων δυνάμεων οι οποίες «διαβάλλουν το σύστημά μας ως Καρβονάρικον»".
«Ευθύς εξ αρχής, από δυναστικής ή πολιτικής (η Επανάσταση), έγινε κοινωνική».
Ιω. Σπηλιωτάκης, «Η Κρίσις», Αθήνα 1874 (τότε δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το κομμουνιστοσυμοριλίκι).
«Εις τας ταραχάς της Πελοποννήσου διαφαίνεται το εναντίον της κοινωνικής τάξεως ανατρεπτικόν στοιχείον».
Τσάρος Νικόλαος Α'
Ο πιο επικίνδυνος εχθρός του λαού είναι αυτός που μιλάει τη γλώσσα του
Τύφλα νάχουν οι Παπαρηγόπουλοι και οι εθνικοπαράφρονες αστοί πλαστογράφοι του ‘21 μπροστά στον Ριζοσπάστη.
Διαβάζουμε στον (παλιώτερο 25ομαρτιάτικο) «Ο Ελληνικός λαός... τιμά τους οργανωτές της Επανάστασης, τους Φιλικούς» (σελ. 1) και παρακάτω «στεναχωριέται» που, «εξαιτίας της επικράτησης των κοτζαμπάσηδων και των τότε αφεντάδων του χρήματος, όλη η κατοπινή πορεία του αστικού εκσυγχρονισμού της Ελλάδας στάθηκε στρεβλή και οδυνηρή για τον Ελληνικό λαό. Χρειάστηκαν κόποι για να αποσπά τις δημοκρατικές του ελευθερίες»".
Για τον Ριζοσπάστη, πέρα από την επικράτηση των κοτζαμπάσηδων που σημαίνει. λέει. οδυνηρό αστικό εκσυγχρονισμό, οι Φιλικοί ξεχωρίζονται από τους «αφεντάδες του χρήματος».
Ξέρουν οι ιστορικάτζες του Ριζοσπάστη ότι: Οι κολλήγοι στα 1910 δούλευαν - στο εκσυγχρονισμένο τους καθεστώς - με όρους χειρότερους απ' αυτούς του καθεστώτος του Σουλτάνου (Σοφοκλή Τριανταφυλλίδη «Οι κολλήγοι της Θεσσαλίας»). Η Φιλική Εταιρεία έγινε από εμπόρους και «"αφεντάδες του χρήματος»", ότι (ένεκα πολλοί μασόνοι) είχε οργανωθεί με πρότυπο τη «Στοά», ότι οργάνωσε κοτζαμπάσηδες, παπαδαριό και μόνο στους Φαναριώτες έκανε εξαίρεση γιατί δεν τους εμπιστευόταν (Φίνλεϋ, τ. 1, 165).
Ότι ήταν μ' άλλα λόγια οι εκφραστές των συμφερόντων της ανερχόμενης αστικής τάξης (έμποροι, καραβοκυραίοι. βιοτέχνες). Ότι η Φιλική στο φούντωμα της Επανάστασης, εν πλήρει ‘21, διαλύθηκε - ακριβώς γιατί δεν μπόρεσε να την κάνει αστική όπως την ήθελε. Ότι τα στελέχη της αστικής τάξης βάλθηκαν μετά να πάρουν την αρχηγία του αγώνα βάζοντας σπιουνιές μεταξύ των οπλαρχηγών και προσπαθώντας να πείσουν τον λαό ότι οι κοτζαμπάσηδες έχουν πείρο ατά πολιτικά ενώ οι καπεταναίοι είναι αγράμματοι. Πού οργάνωσε - έστω - η Φιλική τον αγώνα; Ας ξεφυλλήσουν οποιαδήποτε ιστορία να δουν ότι δεν αναφέρεται τίποτα από το ‘22 και μετά για Φιλική Εταιρεία.
Οι μικροαστοί - κι αυτοί είναι λαός,
αλλά λαός «υγιώς - μόνο – σκεπτόμενων»"...
Έτσι, εγγυητές στη διαιώνιση ιού έθνους
μνέσκουμε μόνο... οι προδότες!!
Γιάννης Σκαρίμπας
Εδώ λοιπόν θέλει βάθαιμα το πράγμα.
Το ΚΚΕ. επειδή δεν μπορεί να διανοηθεί τίποτα που να μην είναι σχεδιασμένο με τον διαβήτη από τα πριν, βγάζει λάδι την Φιλική και από την άλλη στην Φιλική έχει βρει το αντίστοιχό του για εκείνα τα χρόνια, όπως οι αστοί βρήκαν τον Μαυροκορδάτο και «εθνοσυνέλευση» των τουρκοκοτζαμπάσηδων.
Έχει και συνέχεια: Προκειμένου να λιβανίσουν την Ρωσία μπερδεύουν τον Τσάρο με... τον Μπρέζνιεφ (Ρώσικο νάναι κι ό,τι νάναι).
Έτσι διαβάζουμε: «Ακόμα τούτη η άνοιξη / τούτο το καλοκαίρι / ώσπου ναρθεί ο Μόσκοβος / να φέρει το σεφέρι ... Το τραγούδι τούτο από τα βάθη των χρόνων έρχεται να μας θυμίσει πάντα την πατροπαράδοτη φιλία των δυο λαών - του ρώσικου και του ελληνικού»... αλλά πολλές είναι οι ρίζες και οι διασυνδέσεις. Ακολουθεί επιστολή στον Τσάρο και στην Αυτοκράτειρα από τους οπλαρχηγούς που «προσπαθεί να θίξει τις ευαίσθητες χορδές της αυτοκράτειρας».
Διό και ημείς συν αυτώ
τω Μπρέζνιεφ υμνήσωμεν
χαίρε Κεχαριτωμένε Πάσχα πλησιάζει για.
ο Φλωράκης μετά Σου.
Απ' την άλλη μεριά, δυνάμεις και ομάδες της λεγόμενης άκρας αριστεράς χαρακτηρίζουν την επανάσταση του ‘21 σαν αστική. Κι έχουν δίκιο. Αλλά δεν θέλουν να δουν ότι υπήρχαν δύο ‘21, ένα των κολλήγων που ξεκίνησε πολύ πριν από το λάβαρο του παπά, και το δεύτερο των καλαμαράδων, των κοτζαμπάσηδων και της Μπουμπουλίνας. Η επανάσταση του ‘21 ξεκίνησε σαν κοινωνική και λόγω των συνθηκών είχε και εθνικό χαρακτήρα. Μόλις η κλεφτουριά έδιωχνε τον Τούρκο από μια περιοχή, η πρώτη δουλειά ήταν να ξεμπερδεύουν με τους κοτζαμπάσηδες. Αυτό το ‘21 απέτυχε. Η αριστερά μας αρχίζει να μιλάει για επανάσταση του ‘21 από τη φάση που η αντεπανάσταση είχε κυριαρχήσει, ο εμφύλιος είχε λήξει δηλ. με την ήττα του λαού.
Δεν θέλουμε να μιλήσουμε για πολιτικά λάθη γιατί δεν υπάρχουν τέτοια. Απλά, οι συγκεκριμένες δυνάμεις της Αριστεράς λειτουργούν σαν κέντρα εξουσίας που, για να χωρέσουν την πολυπλοκότητα μιας εξέγερσης στα στενά κομματικο-ιδεολογικά τους πλαίσια κάνουν χιλιάδες αφαιρέσεις ώστε να καταλήξουν σε αφορισμούς εναρμονισμένους με τους εαυτούς τους, όπως αστική επανάσταση.
ορισμένα αντεθνικά στοιχεία
Συμβουλιακοί Αναρχικοί
Αναρχικοί Καλλιθέας
Αναρχικοί Κολωνού
Αναρχικοί Αιγάλεω
Αυτόνομοι Πατησίων
Αντιεξουσιαστές Κυψέλης
Το ακριβές θα ήταν να πει «όσο ήσουν εσύ στη Νοπο άλλο τόσο ήμουν κι εγώ στην αναρχία» αλλά είπε να το μπερδέψει κάπως. κι έρριξε ένα πυροτέχνημα.που σκασε στα μούτρα του. Τα περί «φήμης» είναι παραμύθια της χαλιμάς και μοναδική πηγή της "πληροφορίας" του είναι η φαντασία του. Διαφορετικά θα είχε πάει να βρει τον ενδιαφερόμενο να τον ενημερώσει για αυτή τη βρωμιά σε βάρος του. Αλλά πως να πάει αφού αυτός ο ίδιος είναι που τα λέει.
Ανοιξε εδώ μια δημοσίευση, για να φερει στο φως το «παρασκηνιο» λέει της οργάνωσης, και να πει τι; «Ελεγα και λέω μαλάκα μου (…) πως αξιοποιήθηκε - χρησιμοποιήθηκε η εμπειρία μου όπερ να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια λάθη του παρελθόντος και σήμερα; (… μήπως είμαι κομπλεξικός πατερναλιστής;)» Αναμφίβολα ναι. Ψευτράκος και κοινός συκοφάντης επίσης.
Όποιος σύντροφος θέλει καλοπροαίρετα να ενημερωθεί και όχι να βλάψει την οργανωτική προσπάθεια τόσων χρόνων και τόσων αγωνιστών δεν ανοίγει ιντερνετικό καφενείο των φιλάθλων για να πει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, δεν στήνει αρένα για να χυθεί αίμα μεταξύ συντρόφων, ομάδων και σχημάτων, δεν ψάχνει υποτιθέμενα παρασκήνια σαν τον Στεφανο Χίο, δεν ξεβρακώνεται στην προσπάθεια του να προκαλέσει γενική ανακατωσούρα, καταλήγοντας να καλεί απεγνωσμένα κι άλλους να μοιραστούν μαζί του και σε κοινή θέα το χαντάκι που πήγε κι έπεσε με τα μούτρα μέσα. Δεν σφάξανε… Χάρισμά του.
Όσον αφορά ένα τελευταίο, άσχετο κι ετεροχρονισμένο ζήτημα που το έκανε καραμέλα ο G παριστάνοντας το θύμα και τον μεγάλο αδικημένο, μη έχοντας τι να πει μέσα στο γενικότερο ρεζιλίκι του, αλλά και για να προκαλέσει νέα ανακατωσούρα μεταξύ συντρόφων κι ομάδων, να αναφερθούν μερικά μόνο στοιχειώδη. Η εμπειρία των καταλήψεων από τις πρώτες κιόλας το 81-82 (όπως Βαλτετσίου, Β. Στελλα, Κτήμα Δρακοπουλου μιλώντας για Αθήνα) μέχρι και σήμερα, είναι πολύ πλούσια επάνω στο ζήτημα των ναρκωτικών και της ενδεδειγμένης στασης τους, για την αυτοπροστασία τους από την κρατική προπάγάνδα και την καταστολή καθώς και για την περιφρούρηση των σχέσεων μέσα και γύρω από αυτές. Δεν νοείται δομή του κινήματος όπως είναι μια κατάληψη που να διαμένει ή να έχει ασυλία άτομο που διακινεί ναρκωτικά. Κατά συνέπεια καλώς απομακρύνθηκε πριν από 2-3 χρόνια από τα προσφυγικά ένας έμπορος ναρκωτικών, αντιθέτως θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα για την ίδια την κατάληψη και τη σχέση της με άλλους συντρόφους αν δεν απομακρυνόταν. Όσοι λοιπόν επιτεθηκαν βίαια στα προσφυγικά για να παρεμποδίσουν την απομάκρυνση αυτού του τύπου που διακινούσε ναρκωτικά έκαναν λάθος διότι ανεξαρτήτων των όποιων προθέσεων του του έκαναν πλάτες στην μάτταιη προσπάθεια του να μείνει εκεί. Ο καθένας το καταλαβαίνει ότι περίπτωση να παραμείνει σε κατάληψη του κινήματος άτομο που διακινεί ναρκωτικά δεν υπήρχε._
*******************************************
Πρώτη δημοσίευση εδώ:
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ
Ή Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ;
(Οι Έλληνες αναμεταξύ των λέγουν, ότι τρεις είναι αι πληγαί του τόπου των, οι επίσκοποι (πρώτοι ούτοι), οι κοτζαμπάσηδες (δεύτεροι), και οι Τούρκοι τελευταίοι).
(WIL. GELL, “NARATIVE OF A JOURNEY IN THE MOREA”, LONDON 1823)
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ '21
Ντέρτι που τόχουν τα βουνά, παράπονο κι οι κάμποι
για δυό σουδενιωτόπουλα που σηκώθηκαν κλέφτες
τόνα το λένε Καγιαρτζή, τάλλο το λεν Μπακάλη
κι η μάνα του τού έλεγε κι η μάνα του τού λέει
- Δήμο μ' για κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης
για ν' αποχτήσεις πρόβατα, για ν' αποχτήσεις γίδια,
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.
- Μάννα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης…
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.
Από τους επίσημους ιστορικούς μας και αυτούς της παραδοσιακής και μη αριστεράς ο αγώνας του '21 παρουσιάζεται σαν αγώνας «υπέρ πίστεως και πατρίδος» (Παπαρηγόπουλος) μέχρι και «εθνικοανεξηρτησιακός» αγώνας, που, άντε να είχε και λίγο κοινωνικό χαρακτήρα ή σαν αστική επανάσταση.
Η 25η Μαρτίου έχει καταντήσει μια γιορτή, που χρησιμοποιείται από το κράτος σε μια προσπάθεια να οικειοποιηθεί και να εκμεταλευτεί το '21. Εξωραίζει γνωστές φιγούρες της εκμεταλεύτριας τάξης της εποχής, ακριβώς επειδή υπάρχουν τα σημερινά αντίστοιχά τους, κι έτσι έχουμε: το παπά πού υψώνει το λάβαρο, τον αγωνιστή καλαμαρά (Φαναριώτη), την ηρωική πλοιοκτήτρια Μπουμπουλίνα, τους οργανωμένους αγωνιστές έμπορους και γουναράδες Φιλικούς, τους τσιφλικάδες προύχοντες που έκαναν, λέει, Εθνοσυνέλευση για να μεθοδεύσουν τον αγώνα. Κατά παραχώρηση, κοντά σ' αυτά τα ιερά τέρατα αναφέρονται ο Μακρυγιάννης, ο Καραϊσκάκης, ο Διάκος κ.λ.π. Σαν φτωχός συγγενής δε παρουσιάζεται ο λαός.
Πέρα απ' αυτά και εξαιτίας όλων αυτών, αν μας έλεγαν ξαφνικά «25 Μαρτίου», το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόμασταν θα ήταν οι σημαίες κι οι σημαιούλες, παρελάσεις γυμνασίων και στρατού, τριήμερος αργία μετ' αποδοχών - κάθε άλλο παρά η επανάσταση του '21.
« ... άπας ο λαός, και ιερείς και στρατιωτικοί και πολιτικοί και ναυτικοί και έμποροι και λόγιοι και γεωργοί, πάντες ενί λόγω οι κάτοικοι, ώρμησαν ομοθυμαδόν εις τα όπλα, και ηγωνίσθησαν μετά θαυμαστής αφοσιώσεως και καρτερίας τον ιερόν υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα». (Κ. Παπαρηγόπουλος)
Οι γεωργοί του Παπαρηγόπουλου - που καταδέχτηκε να τους τσοντάρει στο τέλος - είναι οι εξαθλιωμένοι κολήγοι, είναι αυτοί που ξεκίνησαν και σήκωσαν όλο το βάρος του αγώνα. Ο υπόλοιπος «άπας λαός» του τα είχε κάνει πλακάκια με τους Τούρκους και έγδερνε μαζί τους τούς γεωργούς - του. Υπήρχαν λοιπόν κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλευση - καταπίεση κι όχι άσπρο - μαύρο, βάρβαροι και πολιτισμένοι, μωαμεθανοί και χριστιανοί. τσάμικος και τσιφτετέλι.
Ο ΚΛΗΡΟΣ
Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω δυό ποθώ, και μα τας εικόνας,
τρώγω, πίνω, ψάλλω μ' ευθυμία άσπρα πολλά και καλάς κοκώνας.
αυτή του τούρκου η τυραννία περί της Ελλάδος πού λέτε
εις εμέ είναι ζωή μακαρία, δεν με μέλει κι ας τυραννιέται
Αφού το ράσον τούτο φόρεσα μα αν βαστάζει χωρίς να στενάζει
πλέον τινά ζυγόν δεν εγνώρισα όλος τάς αμαρτίας εβγάζει.
Ο κλήρος στην τουρκοκρατία είχε μεγάλα προνόμια που τα είχε δώσει ο ίδιος ο Σουλτάνος, για να μπορεί μέσω του κλήρου να κυβερνάει (δηλαδή να ληστεύει), καλύτερα τους ραγιάδες. Είχε διοικητικές και δικαστικές αρμοδιότητες. Το πόσο περιζήτητη ήταν η θέση του πατριάρχη φαίνεται από το ότι ο Σουλτάνος έβγαζε σε πλειστηριασμό τον πατριαρχικό θρόνο, και οι υποψήφιοι πατριάρχες πλήρωναν πολλά λεφτά για να προτιμηθούν.
μερικά παραδείγματα
1476 - Ο Συμεών Τραπεζούντιος έδωσε 1.000 φλουριά πεσκέσι στον σουλτάνο.
1572 - Ο Ιερεμίας 2.000 φλουριά και άλλες 2.000 στον διάδοχο Μουράτ.
1584 - Ο Παχώμιος Πατέστας ανέβασε το πεσκέσι σε 10.000 δουκάτο και έστειλε στην φυλακή τον προηγούμενο πατριάρχη.
1604 - Ο Λεόντιος Λαρίσης 10.000 άσπρα.
1755 - Ο Χίου Διονύσιος 6.000 άσπρα.
(Αθ. Υψηλάντη, «Τα μετά την άλωσιν»)
Ας δούμε τι λέει για τον κλήρο ένας συγγραφέας της εποχής
«...η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον από τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλη ποσότητα χρημάτων. Έπειτα τον πωλεί ούτινος δώσει περισσότερον κέρδος και τον αγοραστήν τον ονομάζει Πατριάρχην. Αυτός λοιπόν δια να ξαναλάβει τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας ήτοι τας αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσι εις τους χριστιανούς, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν δια να εβγάλωσι τα όσα εξόδευσαν».
Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι οι αφορισμοί ιδιαίτερα στην Πάτρα και στα Γιάννενα ήσαν τόσο συχνοί που ένας ξένος θα νόμιζε ότι ο αφορισμός είναι στο τελετουργι- κό της λειτουργίας.
(Στις ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας, οι Επίσκοποι σε συνεννόηση με τον φαναριώτη ηγεμόνα επέβαλαν νηστεία επί ένα εξάμηνο για να εισπράτουν τα πρόστιμα από τους παραβάτες. «Σύγγραμα περί των Φαναριωτών Μάρκου, Φίλιππα Ζαλώνη», Παρίσι 1831).
Με το παραμικρό λοιπόν και ιδίως για χρηματικά ζητήματα, αφόριζαν τον κόσμο και τον τρομοκρατούσαν για να μη φέρνει αντίρρηση και να πληρώνει.
Και συνεχίζει «Οι Επίσκοποι πέρνουσιν τόσους ληστάς, δια να είπω έντζι, εις τα χωριά της επισκοπής των και τους δίνουσι τον τίτλον ή του πρωτοσυγγέλου ή του αρχιμανδρίτου ή άλλου τάγματος, οι οποίοι άλλο δεν ηξεύρουσι παρά να γράφουν τα ονόματα των χριστιανών με όλην την ανορθογραφίαν καί να προφέρωσι (να λένε) το "να είσαι κατηραμένος", "να έχεις την ευχήν, καί "δος μοι". Αυτοί έχουσι ένα κιβωτίδιον γεμάτο από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία τα οποία ασημώνουσι και έπειτα ονοματίζουν, άλλα μεν του αγίου Χαραλάμπους, άλλα δε του αγίου Γρηγορίου. Δεν αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν κόκκαλό του».
«Ελληνική Νομαρχία» υπό Ανωνύμου του Έλληνος, Παρίσι 1805.
--------------------------------------------------------
«Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεσμεύουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τω δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά».
(Ναζωραίος. 23,4, Κατά Ματθαίο)
------------------------------------------------------------------------------------------------
Η οικονομική κατάσταση της Εκκλησίας
Τα εκκλησιαστικά χτήματα ήσαν το 1/4 ή σχεδόν το 1/3 της Ελληνικής γης. (Αν φαίνεται απίστευτο, ας σκεφτεί κανείς ότι σήμερα στην Κύπρο η Εκκλησία έχει το 43% της καλλιεργήσιμης γης, δηλαδή, σχεδόν, τη μισή Κύπρο).
Από τα 68 χωριά της Χίου η Εκκλησία είχε τα 32 ιδιοκτησία της και συντηρούσε 300 μοναστήρια και 700 εκκλησίες και παρεκκλήσια και πολλά μοναστήρια.
Ο κάθε χριστιανός ήταν υποχρεωμένος να δίνει το 1/3 από τα εισοδήματά του στην Εκκλησία. Επί πλέον υπήρχε ειδική φορολογία για τον Πατριάρχη, 12 άσπρα ανά οικογένεια και ένα φλουρί ανά ιερέα, και άλλα τόσα για τον αρχιερέα.
(Ιστορία Πιπινέλη, σελ. 35)
Ο Κλήρος σε σχέση με τους Ραγιάδες
Οι κληρικοί όχι μόνο ανάγκασαν, σαν φοροειοπράκτορες, τους φτωχούς χωρικούς να ζητάνε βοήθεια από τους Τούρκους αλλά προκαλούσαν την αγανάχτηση ακόμα και των Τούρκων πασάδων για τη συμπεριφορά τους απέναντι στο φτωχό λαό. Ο γιος του Αλή Πασά, ο Βελής, πού ήταν αιμοχαρής, φάνηκε ευσπλαχνικώτερος από τον Θεοσεβέστατον και Παναγιώτατον Δεσπότη της Λάρισας Πολύκαρπο, γιατί κατήγγειλε στον Πατριάρχη τις αρπαγές του Δεσπότη σε βάρος της φτωχολογιάς. Μα το Μεγάλο Πατριαρχείο, όπως φαίνεται στην απάντησή του, δικαίωσε τον Δεσπότη. (Πατριάρχης ήταν ο Κύριλλος).
Σώθηκε εγκύκλιος του Μητροπολίτη Μονεμβασίας Χρύσανθου Παγώνη, στους παπάδες και τους χριστιανούς της ενορίας του που τους συνιστούσε υποταγή.
(έγγραφο της εθνολογικής εταιρείας 7231)
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ με εγκύκλιο του προς όλους τους Δεσποτάδες και τους Υδραίους συνιστούσε τυφλή υποταγή στο Σουλτάνο. Κυκλοφόρηοε ένα βιβλιαράκι με τον «Πατρική διδασκαλία εις ωφέλειαν των ορθοδόξων χριστιανών». Σ' αυτό τονίζεται αδιάκοπα το παραμύθι πως οι δυστυχισμένοι σ' ετούτη τη ζωή είναι οι τυχεροί γιατί θα είναι οι εκλεκτοί στην άλλη...
Ξέρετε γιατί ο θεός γκρέμισε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και έφερε τους τούρκους; Το έκανε για το καλό των χριστιανών! Να τι λέει:
«Ίδετε λαμπρότατα τι οικονόμησεν ο Άπειρος εν ελεεί και Πάνσοφος ημών Κύριος, ήγειρεν εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών αντί της των Ρωμαίων (Ελλήνων δεν μπορούσε να πει) και ύψωσεν την βασιλείαν αυτήν των Οθωμανών περισσότερον από κάθε άλλην, δια να πιστοποιήσει εις πάντας τους πιστούς ότι με αυτόν τον τρόπον ευδόκησε να οικονομίσει μέγα μυστήριον, την σωτηρίαν δηλαδή εις τους εκλεκτούς του λαούς».
Από κάτι τέτοια πρέπει να βγήκε κι η παροιμία «Σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω».
- Τώρα το αν κρεμάστηκε ο Γρηγόριος ο Ε’ είναι άλλη ιστορία. Οι Τούρκοι για να τρομοκρατήσουν τους ραγιάδες και να καταστείλουν την επανάσταση έπρεπε να κρεμάσουν κάποιον και ο Πατριάρχης ήταν το πιο ιδανικό θύμα.
Όσο για το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι ψέμα μαγειρεμένο από την μετά την επανάσταση άρχουσα τάξη. Στην Μονή Αγίας Λαύρας, όχι μόνο δεν υψώθηκε κανένα λάβαρο, αλλά εκεί εκδηλώθηκε η λυσσαλέα προσπάθεια των Επισκόπων και των προεστών να πνίξουν την επανάσταση. Γι' αυτό οι κλέφτες της περιοχής έστειλαν στο μοναστήρι επιτημητικό έγγραφο. Από έγγραφο του Γενικού Αρχείου του Κράτους, πού δημοσίευσε ο Πρωτοψάλτης, προκύπτει ότι το 1851 για πρώτη φορά γίνεται λόγος για λάβαρο, και αυτό μάλιστα δεν ήταν της Αγίας Λαύρας.
ΟΙ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ
Μ' είχε η Χώρα Προεστό Δέκα στους πλούσιους έριχνα
μ' είχε η Χώρα πρώτο στις χήρες δεκαπέντε
κι αντάριχνα το πρόστιμο στη δόλια τη φτωχολογιά
και το βαρύ τεφτέρι έριχνα τριανταπέντε.
Οι Κοτζαμπάσηδες ή Προεστοί ή Προύχοντες ή Πρόκριτοι ή Γέροντες ή Καλλικάντζαροι - όπως τους έλεγε ο λαός - ήσαν οι μεγαλοχτηματίες που μαζί με τον Ανώτερο Κλήρο αποτελούσαν την ηγετική τάξη στην Ελλάδα κατά την Τουρκοκρατία.
Είχαν διοικητικές, δικαστικές και αστυνομικές αρμοδιότητες. Επιπλέον μάζευαν τους φόρους. Έτσι κατάντησαν να είναι δυνάστες του λαού χειρότεροι από τους Τούρκους.
Ο Κοτζαμπάσης είχε το δικαίωμα να δικάζει όλες τις κοινωνικές υποθέσεις και ν’ αποφασίζει χωρίς να μπορεί να επέμβει καμμιά Τουρκική εξουσία. Η πιο συνηθισμένη ποινή ήταν ο φάλαγγας.
Από το Αρχείο της Κοινότητας Ύδρας.
Η οικονομική κατάσταση των Κοτζαμπάσηδων
Πριν την επανάσταση υπήρχαν Έλληνες τσιφλικάδες με περιουσίες μεγαλύτερες κι απ' αυτές των Τούρκων, όπως: Οι Δεληγιανναίοι πού είχαν τσιφλίκια στην Ηλεία, Γορτυνία και Ολυμπία. Οι Νοταραίοι στην Πελλήνη. Οι Λονταίοι στην Αγειάλεια. Ο Σύντυχος είχε 40 τσιφλίκια στη Γορτυνία, ο Κοίλος 30 τσιφλίκια στην Ηραία.
Ο ιστορικός Οικονόμου μας λέει: «Κατά τα τελευταία προ της Επαναστάσεως έτη εις την Πελοπόννησον, Στερεάν Ελλάδα, Ήπειρον και Θεσσαλίαν η καλλιεργημένη έκτασις η οποία ανήκε εις τους Τούρκους και εις το Τουρκικόν Δημόσιον μόλις έφθανε τα 6.368.720 στρέμματα έναντι 9.521.200 στρέμματα πού ανήκαν ατούς Έλληνες (διάβαζε τσιφλικάδες)».
Οι Κοτζαμπάσηδες σε σχέση με τους Ραγιάδες
Πολλές φορές η φτωχολογιά ζήταγε την βοήθεια των Τούρκων για να γλυτώσει από τους Κοτζαμπάσηδες.
Το 1816 οι κάτοικοι της Άνδρου ζητάνε την βοήθεια του Γιουσούφ Εφέντη:
«Ενδοξότατε και Μεγαλοπρεπέστατε Γιουσούφ Εφέντη, την Ενδοξότητά σου ταπεινώς προσκυνούμεν ημείς οι ταπεινοί σκλάβοι σου. Η χρεία και η ανάγκη μας παρακινούν ελπίζοντες στην ευσπλαχνία σου (...) στο να σου φανερώσωμεν και εγγράφως τα όσο αδίκως και παραλόγως μας έχει παρμένα ο Γραμματικός Αντωνάκης Καμπάνης στο τεφτέρι του Γραμματιλικίου του (...) επειδή δια να στρωθεί τεφτέρι, δεν κάνει σύναξην παρά την πάλαιαν συνήθειαν του χωριού μας αλλά συνάζει κάποιους λωλούς οι οποίοι όντας μεθυσμένοι απ' αυτόν, δεν μας αφήνουν να ομιλήσουμε εκείνο το οποίο ήτο παλαιά συνήθεια και τα δίκαιον και σου εφανερώσαμεν ότι είμεθα ευχαριστημένοι και δεόμεθα εις τον θεόν να σου χαρίζει χρόνους και να ευτυχήσει το ντοβλέτι σου».
Οι κάτοικοι της Σκύρου ζητάνε την βοήθεια του Καπουδάν Πασά:
«Βλέποντες την αθλίαν κατάστασιν της κοινότητας και δοκιμάζοντες τα μύρια κακά και ζουλούμια, όπου μας έχουν πουλημένους αυτοί οι διοικηταί κοτζαμπάσηδες και μας κατήντησαν από τα βαρύτατα δοσίματα και ζημίες δια να κατασκορπιστούμε από την νήσον μας ρίχνοντας μας τεφτέρι ανυπόφερτο έξω από τις δυνάμεις μας»...
(Δ. Παπαγεωργίου, ιστορία της Σκύρου, 1909)
Σε πολλές περιπτώσεις οι ραγιάδες είχαν ξεσηκωθεί και πήραν τις περιουσίες των κοτζαμπάσηδων. Οι καλικάντζαροι ζητούσαν την βοήθεια του Σουλτάνου.
Στη Σάμο μάλιστα οι αγρότες αγρίεψαν και έδιωξαν εντελώς τούρκους και κοτζαμπάσηδες από το νησί από το 1809 μέχρι το 1813.
Την εποχή εκείνη μετά το 1806, υπήρχαν δύο κόμματα (ταράφια) που συμμετείχαν και τούρκοι και κοτζαμπάσηδες - γιατί βέβαια τα συμφέροντά τους ήσαν ίδια. Υπόγραψαν μάλιστα επίσημο συμφωνητικό να αλληλοϋποστηρίζονται όταν ξεσηκώνεται ο λαός. (το συμφωνητικό υπάρχει στο αρχείο του Λόντου. τόμ. Α,91).
Όταν η επανάσταση ήταν στην αρχή της οι κοτζαμπάσηδες και οι επίσκοποι την χτύπησαν με κάθε μέσο. Βοήθησαν τους Τούρκους στον μεγάλο διωγμό των κλεφτών που έγινε εκείνα τα χρόνια και συνεργάστηκαν στην εξόντωση των Πετμεζαίων. Κουμανιωταίων, Κολοκοτρωναίων και των Πλαπουταίων.
«Μετά την εξόντωση των κλεφτών, έμειναν απόλυτοι κυρίαρχοι οι προύχοντες. Στον Μωριά οι Προεστοί και οι μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου, της Αγίας Τριάδος και Μονής Ταξίαρχων, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή εις τους Τούρκους».
«Οι Τούρκοι τους έδωσαν προνόμια με Φιρμάνια».
(Γ. Παπανδρέου, «Καλαβρυτινή Επετηρίς»)
Εμείς καλά καθόμαστεν εδώ στον ξένο τόπο
Κι αν μας πειράξουν τίποτα της Πάτρας οι γιαγάδες,
Τότε θα μας γνωρίσουνε, τότε θα μας ειδούνε.
Θα ειδούν το Γιάννη του παπά, το γιο του Παπαντρέα,
Πώς πιάνει σκλάβους ζωντανούς, σκλάβους Κοτσαμπασήδες,
Πιάνει και τον Αχμέτ Αγά, της Πάτρας τον βοϊβόντα.
«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».
Διονύσιος Σολωμός.
ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ
«Ευγενείς Βοϊάριδες (ηγεμόνες)
...Ας αφήσωμεν εις τους φιλοσόφους την φροντίδα να πείσουν τους πτωχούς ότι η ζωή των πλουσίων είναι δυστυχής, και ότι δεν μπορεί μήτε πρέπει να είναι επιθυμητή. Φίλοι η ηθική αύτη είναι καλή διά τον κοινόν λαόν, και όχι δι' ημάς. Ας σπεύσωμεν να πλουτίσωμεν. Είναι αληθές, ότι πρέπει να κουρεύσωμεν βαθέως τα μαλλία των προβάτων μας...».
(Παρμένο από το βιβλίο του Μάρκου Φιλίππου Ζαλώνη «"Σύγγραμα περί των φαναριωτών», Παρίσι 1831. Ο συγγραφέας ήταν παρών, όπως λέει, στην παραπάνω ομιλία φαναριώτη ηγεμόνα).
Οι Φαναριώτες ξεκίνησαν σαν διερμηνείς της Υψηλής Πύλης για να φτάσουν το 1731 στο αξίωμα του διοικητή των επαρχιών Βλαχίας και Μολδαβίας.
Όταν αναλάμβανε ο Φαναριώτης ηγεμόνας τα καθήκοντά του, οι ντόπιοι προύχοντες έσπευδαν να του κάνουν πανάκριβα πολυτελή δώρα, για τα δώρα του ηγεμόνα κρατούσαν ειδικές καταθέσεις στις; τράπεζες της Πόλης. Ο Φαναριώτης ηγεμόνας έπρεπε κι αυτός με τη σειρά του να δώσει πανάκριβα δώρα στο Σουλτάνο. Ο Σουλτάνος για να παίρνει πιο πολλά δώρα άλλαζε ταχτικά τους ηγεμόνες και από την άλλη μεριά, ο Φαναριώτης επειδή φοβόταν ότι θα τον διώξουν σύντομα, έγδυνε τους κατοίκους για να μαζέψει όσο μπορούσε μεγαλύτερη περιουσία. (Μόνο το ταξίδι του ηγεμόνα από την Πόλη στην Μολδοβλαχία κόστιζε κάπου ένα εκατομμύριο χρυσά φράγκα, δηλαδή πάνω από ένα δισεκατομμύριο σημερινές δραχμές). Όλες αυτές οι αβροφροσύνες των δώρων κατέληγαν φυσικά στη ληστεία του λαού πού πλήρωνε τα σπασμένα.
Ο Φαναριώτης ηγεμόνας τσέπωνε, εκτός από το χαράτσι πού ήταν κεφαλικός φόρος, και το 1/10 από το εισόδημα των προβάτων και των μελισιών, όλες τις εισπράξεις από το αλάτι και από τα τελωνεία και επίσης κληρονομούσε τους αρχιμανδρίτες πού άφηναν τεράστιες περιουσίες. Επειδή οι Φαναριώτες εμάζευαν αμέτρητο πλούτη, για να μην φαίνονται στον κόσμο έκαναν αγορές με άλλα ονόματα ή έκαναν καταθέσεις σε διάφορες τράπεζες στην Ευρώπη.
Κατά τα άλλα «Οι Φαναριώτες μεταλαμπαδεύουν τον ελληνικόν πολιτισμόν εις τας ηγεμονίας της Βαλκανικής». (Ιστορία Γ’ Λυκείου, σελ. 83) Ι
ΟΙ ΒΙΟΤΕΧΝΕΣ – ΕΜΠΟΡΟΙ – ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΑΙΟΙ
Γύρω στα 1800 υπήρχαν στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα πολλές βιοτεχνίες. Στην βιοτεχνία απασχολούνται 40 ώς 50 χιλιάδες άτομα. Τα κεφάλαια πού διακινούνται είναι πενήντα εκατομμύρια χρυσά φράγκα (το καθαρό εθνικό εισόδημα ήταν τότε 200 εκατομμύρια χρυσά φράγκα), με ετήσιο κέρδος 12 ως 30%.
Στη θάλασσα υπήρχαν 300 καράβια άνω των 100 τόνων με επενδυμένα κεφάλαια 50 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. (Οι Κουντουριωταίοι, από τους μεγαλύτερους καραβοκυραίους, είχαν μετρητά μόνο 10 εκατομμύρια χρυσές δραχμές που αντιστοιχούν περίπου σε 30 δισεκατομμύρια σημερινές δραχμές).
Η εμπορική δραστηριότητα των καραβοκυραίων εμπόρων και εμπόρων της ξηράς, φτάνει και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας και φτιάχνονται παροικίες στο εξωτερικό όπως στην Τεργέστη, Γερμανία, Παραδουνάβιες χώρες, Μικρασία, Σμύρνη, Οδυσσό.
(«Εθνική και Κοινωνική συνείδηση στην Ελλάδα», Κωστή Μοσκώφ, Θεσ/νίκη 1972)
ΚΟΛΛΗΓΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΑΓΡΟΤΕΣ
Ήλιε μ' και τι πολύ άργησες
κι αργείς να βασιλέψεις
σε βλαστημάει η εργατιά
κι οι ξενοδουλευτάδες.
Σε βλασφημούν και τα μωρά
στις νάκες κρεμασμένα.
Οι φτωχοί αγρότες ή ήσαν μικροϊδιοκτήτες ή κολλήγοι στους Τούρκους και Έλληνες τσιφλικάδες.
Οι μικροϊδιοκτήτες ήσαν μεν λίγοι στα ορεινά άγονα μέρη.
Οι περισσότεροι αγρότες δούλευαν κολλήγοι. Τα τσιφλίκια δουλευόντουσαν μ ι σ ά ρ ι κ α, δηλαδή ο κολλήγος έδινε τη μισή σοδειά στον τσιφλικά και τ ρ ι τ ά ρ ι κ α, δηλ. ο κολλήγος έδινε το ένα τρίτο στον τσιφλικά.
Εκτός από τον σπόρο που τον έβαζε ο τσιφλικάς, όλα τα άλλα έξοδα ήσαν μισά-μισά. Τα σπίτια που έμεναν οι κολλήγοι (αχυρένιες καλύβες) ήσαν του τσιφλικά. Οι κολλήγοι αγοράζονταν και πουλιόντουσαν μαζί με τη γη. Ο περιηγητής Μπουκεβίλ λέει ότι χρησιμοποιούσαν κολλήγους για να σέρνουν το αλέτρι γιατί κόστιζαν φθηνότερα από ένα γαϊδούρι.
Όσο μεγάλωνε η καταπίεση από τους Τουρκικούς διωγμούς και η άγρια εκμετάλευση των τσιφλικάδων οι αγρότες φεύγαν για τα πιο ορεινά μέρη. Έτσι γύρω στα 1800, στα πεδινά της Πελοποννήσου κατοικούν 215.000 άτομα ενώ στα ορεινά 290.000.
Τη φετεινή την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι,
Βουλιέμαι μια, βουλιέμαι δυό, βουλιέμαι τρεις και πέντε.
Βουλιέμαι κλέφτης να γενώ, κλέφτης να συριανήσω.
Θα πάρω το ντουφέκι μου, θα ζώσω το σπαθί μου.
Να πα να βρω τους φίλους μου και τους μπραζέρηδές μου.
Να βγω σιαπάνου στα βουνά, τι θα με φαν οι κάμποι…
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Όπως είδαμε οι Βιοτέχνες, οι Έμποροι και οι Καραβοκυραίοι (οι ισχυροί του χρήματος) και οι φτωχοί αγρότες είναι οι τάξεις που είχαν διαφορετικούς λόγους η κάθε μία να επαναστατήσουν.
Οι ισχυροί του χρήματος γιατί θέλαν δικό τους κράτος για να μπορούν να κάνουν ελεύθερα τις δοσοληψίες τους (οι νόμοι του Σουλτάνου ήταν απαρχαιωμένοι και εξυπηρετούσαν άλλες παραγωγικές σχέσεις) και γιατί είχαν συναίσθηση της δύναμής τους, είχαν χρήμα και καράβια να τα οπλίσουν με κανόνια.
Οι Κοτζαμπάσηδες. οι Φαναριώτες και ο Κλήρος δεν είχαν καθόλου λόγους να επαναστατήσουν, ίσα-ίσα χτύπησαν με λύσσα την Επανάσταση.
Όσο για τους φτωχούς αγρότες ήταν ζήτημα ζωής και ψωμιού και το μόνο όπλο ήταν το δίκιο τους.
Αυτοί λοιπόν που βγήκαν πρώτοι στο κλαρί ήσαν τα πιο καταπιεσμένα και κατατρεγμένα στρώματα πολύ πριν το 1800. Όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι το '21 τα βουνά μας είχαν γεμίσει κλεφτουριά σαν αντίδραση στον Τούρκο ή τον Έλληνα μεγαλοτσιφλικά. Έχουμε μαρτυρία από τον Μακρυγιάννη ότι με τους Έλληνες κλέφτες πολεμούσαν κι αρκετοί φτωχοί Τούρκοι και φυσικά το φαινόμενο θα ήταν γενικώτερο. Οι Τούρκοι αυτοί πολεμούσαν για εθνική ανεξαρτησία. Επίσημα από τους «σιδερωμένους» ιστορικούς μας φαίνεται ότι η Επανάσταση άρχισε ως δια μαγείας την 25η Μαρτίου, λες κι ο κόσμος παρέμενε αδρανής και περίμενε το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού ή την εντολή της Φιλικής. Συγγνώμη για το μάθημα: Μια κοινωνική επανάσταση δεν ξεσπά από την μια στιγμή στην άλλη με μια διαταγή κάποιου «φορέα» και δεν είναι μια ημερομηνία. Χρειάζονται βέβαια προεπαναστατικές συνθήκες πού ωριμάζουν σε μια πορεία χρόνου με μικροεξεγέρσεις. Δεν ελέγχεται κεντρικά γιατί αλλοιώς δεν είναι τέτοια και βάζει άμεσα το «στρατηγικό» στόχο. Το τσαρούχι δεν ήξερε από λαϊκοδημοκρατίες, εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και μετά βλέπουμε, όπως θέλουν να λένε οι κομματικοί εγκέφαλοι, γιατί έτσι μόνο μπορούν να έχουν τον έλεγχο κάθε στιγμή (βλέπε εξουσιάζουν) του λαϊκού κινήματος.
Δέστε παρακάτω πώς παίζουν στα δάχτυλα τους ταχτικούς και στρατηγικούς στόχους οι κολλήγοι της Άνδρου:
«Το έθνος μας επήρε τα όπλα κατά των τυρράνων του. Τετρακόσιους χρόνους είμεθα σκλάβοι των Οθωμανών και τώρα εγίναμεν ελεύθεροι, δώσαντες το αίμα μας δια την ελευθερίαν της πατρίδος. Εις όλα τα μέρη οι Γραικοί πολεμούν δια την ελευθερίαν των και μόνον εις τα νησιά οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την ανάστασιν του Γένους. Αυτοί είχαν πάντα το ένα τους και νιτερέσα με τους Οθωμανούς. Μαζί με τους μπέηδες και πασάδες μας καταπίεζαν, μας έπαιρναν το βιός μας, μας καταφρονούσαν, μας έγδυναν, μας ρουφούσαν το αίμα μας, τσερεμέτιζαν και επλούτιζαν από τον ίδρωτα μας. Αυτοί οι σκλιάδες θέλουν να μας σκλαβώσουν και πάλιν, καταλύοντες την ελληνικήν διοίκησιν και καλούντες τον Καπουδάν Πασά να καταλάβει την νήσον μας. Το τι μας περιμένει αν έλθουν οι Τούρκοι το καταλαβαίνετε. Όχι μόνον θα χάσωμεν την ελευθερίαν μας και θ' ατιμασθώμεν εις τα όμματα όλων των Ελλήνων και Ευρωπαίων, αλλά και θα γίνωμεν τρεις φορές σκλάβοι από την πριν κατάστασίν μας. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει. Έχομεν την δύναμιν να εμποδίσωμεν το κακόν, αλλά πρώτα πρέπει να βάλωμεν νέαν τάξιν και να ιδρύσωμεν νέον σύστημα εις τον τόπον μας. Η νήσος Άνδρος είναι και αυτή δημιούργημα της φύσεως, καθώς και όλος ο κόσμος. Αλλά όταν εδημιουργήθη ο κόσμος, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, μεγολοχτήμονες και κολλήγοι. Η ανισότης, η ανέχεια, η δυστυχία, είναι δημιουργήματα όχι του υπέρτατου όντος, αλλά των κρατούντων.
Εις την Αρχαίαν Ελλάδα και εις τον άλλον κόσμον και προ ολίγων χρόνων εις την Γαλλίαν, εχύθη πολύ αίμα δια να καταργηθούν τα προνόμια των αρχόντων και η ιεραρχική διατήρησις της κοινωνίας. Διατί και ημείς κατά την παρούσαν στιγμήν να μην αποτινάξωμεν όχι μόνον τον ζυγόν των Τούρκων αλλά και των αρχόντων;
Ομιλούν διαρκώς οι Τουρκοκοτζαμπάσηδες ότι έχουν δικαιώματα επί της ιδιοκτησίας μας και των εαυτών μας, τα οποία τάχα βγαίνουν από έγγραφα απαρασάλευτα. Αυτό δεν είναι σωστόν. Ο» προπάτορες των αρχόντων μας ήλθον εις το νησί μας από άλλα μέρη ως κατακτηταί και με την βίαν εξουσίασαν το καλύτερον μέρος της γης, χωρίς να έχουν προς τούτο κανένα δικαίωμα περισσότερον από τους άλλους, εκτός από το δικαίωμα του ισχυρότερου. Και άλλους μεν από τους εντοπίους ιδιοκτήτας και καλλιεργητάς εξόντωσαν και άλλους έκαμαν σκλάβους των. Οι σημερινοί λοιπόν άρχοντες, απόγονοι των κατακτητών και σφετεριστών της γης των πατέρων μας, κανέν δικαίωμα δεν έχουν να κρατούν αυτοί διά την ιδικήν των ωφέλεια και κατατυρράνευοιν και λήστευσιν ημών. Ο καιρός της ελευθερίας μας ήλθεν, ας αποτινάξωμεν λοιπόν τον ζυγόν και ας καταργήσωμεν τα προνόμια των αρχόντων μας. Όλοι οι Γραικοί θα επικροτήσουν την πράξιν μας και θα συντρέξουν εις την απόφασίν μας αυτήν. Ήλθεν η ώρα να καταργήσωμεν την αθλιότητα, να απαλλάξωμεν την κατάντια μας και να δώσωμεν το παράδειγμα και εις τους λοιπούς νησιώτας και τους άλλους γραικούς όπου στενάζουν από την αγροτικήν σκλαβιάν. Η γη ανήκει εις ημάς τους δουλευτάς της και όχι εις τους ολίγους τουρκάρχοντας που την νέμονται με το δικαίωμα του ισχυρότερου το οποίον απέκτησαν οπό τους Φράγκους και Οθωμανούς κατακτητάς. Ο εθνικός αγών μας δια να πάρη ουσιαστικήν σημασίαν πρέπει να ολοκληρωθεί με την κατάργηοιν κάθε προνομίου και κάθε δικαιώματος τα οποία υποβιβάζουν την πλειονότητα τ ων γεωργών εις την κατάστασιν του δούλου.
Η ένωσις φέρει την δύναμιν και θα μας δώση την εξουσίαν να εκτελέσωμεν την απόφασίν μας. Η κοινοκτημοσύνη δεν είναι ζορμπαλίκι, αλλά έργον δικαιοσύνης. Πρέπει να παύσωμεν να είμεθα κολλιγάδες. όπως επαύσαμεν να είμεθα ραγιάδες. Και αυτό είναι στο χέρι μας, αρκεί να μην δειλιάσωμεν. Θα δουλεύωμεν εις το εξής τα φέουδα όλοι μαζί και θα απολαβαίνει τον καρπόν των η κομμούνα μας και θα γίνεται δικαία μοιρασιά της σοδειάς εις όλους τους δουλευτάδες, ανάλογα με τον κόπον τους και την δούλευσίν τους. Δι' όλα αυτά θα γίνει σύναξις εις την Μεσαριάν, δια να λάβωμεν από κοινού αποφάσεις. Το φέρσιμο μας αυτό θα μας κάνει πρωτολάτας εις τον δίκαιον αγώνα όλων των κολλίγων και θα γίνει άκουσμα εις όλα τα μέρη της πατρίδος και εις όλον τον κόσμον και παντού θα μας επαινέσουν και θα μας δώσουν δίκαιον».
(Η προκήρυξη συντάχτηκε στις αρχές της επανάστασης από τον Δημ. Μπαλή λαϊκό ηγέτη της Άνδρου - Δημ. Πασχάλη «Κοτσαμπάσηδες» Αθήνα 1973).
Εγώ ραγιάς δε γένομαι.
Τούρκους δε προσκυνάω,
δεν προσκυνάω τους άρχοντες
και τους κοτζαμπασήδες.
«...Εκείνοι οι αυτόματοι και ουτιδανοί άρχοντες, οι φιλάργυροι και αμαθείς αρχιεπίσκοποι... Εκείνοι οι αυθάδεις και όντως βάρβαροι προεστοί... Τι λέγουσι, λοιπόν, αυτοί οι βρωμεροί και χυδαιότατοι άνθρωποι; Πώς είναι δυνατόν να νικηθή ένα τόσο μεγάλον βασίλειον; Ημείς δεν ημπορούμεν να κυβερνηθώμεν μόνοι μας. Πού να εύρωμεν έναν άλλον βασιλέα τόσο εύσπλαγχνον και τόσον καλόν;... μάλιστα εκείνοι οι βρωμοάρχοντες της Κων/λεως, όπου όσον τύφον και αλαζονείαν έχουσι, άλλην τόσην αμάθειαν ... Τι λοιπόν μπορώ να τους ειπώ δια να τους καταπείσω; Να τους κράξω, ίσως, άτιμους; Αλλ" αυτοί το έχουν δια προτέρημα».
«Ελληνική Νομαρχία» σελ. 201-204.
Το πρόβλημα για το χαρακτήρα της επανάστασης δεν είναι θεωρητικό, δεν είναι δηλ. πρόβλημα γραφείου του στυλ μπορούμε σο' εκείνη τη φάση να μιλάμε για κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα ενώ υπάρχει ο Τούρκος κατακτητής... Αυτό για έναν «κομματικής» ιδεολογίας δεν συζητιέται γιατί όταν σκέφτεται το κομπιουτεράκι πούχει στο κεφάλι του βγάζει αυτόματα υπόδουλη χώρα, άρα εθνικοανεξαρτησιακός αγώνας, μετά εγκαθίδρυση της αστικής δημοκρατίας, στη συνέχεια δημοκρατικές κατακτήσεις, διεύρυνση των κατακτήσεων, στη συνέχεια αγώνας για λαϊκή δημοκρατία και πάει λέγοντας. Τι να κάνουμε όμως που οι κολλήγοι δεν είχαν την υπομονή να περιμένουν να ολοκληρωθεί ο «πρώτος τακτικός στόχος» και οι αθεόφοβοι ζητούσαν κοινοχτημοσύνες και κομμούνες. Δεν περίμεναν τουλάχιστον να ενηλικιωθεί ο Μαρξ να μας τα πει πρώτα να μη μπερδευόμαστε; Οι κομμουνιστικές ιδέες λοιπόν φτιάξαν τον Μαρξ κι όχι ο Μαρξ τον κομμουνισμό. Οι κομμουνιστικές ιδέες είναι τόσο παλιές όσο παλιές είναι η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Ο άσχετος; από πολιτικές αναλύσεις λαός ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν βιάστηκε να λυντσάρει τρεις φορές τους προύχοντες που έκαναν Εθνοσυνέλευση - μετάφρασε πώς να πνίξουν την επανάσταση. Κι ήταν ο Κολοκοτρώνης πού τους έσωσε: «Έλληνες να συχάσετε. Να σκοτώσετε τους Άρχοντας θέλετε πάλι; Μη φοβάστε, κλεισμένους τους έχουμε στον Πύργο σαν πουλιά, μα δεν έχουν φτερά για να πετάξουν… Εδώ τους έχουμε. Έχετε λοιπόν υπομονή».
Τα δημοτικά τραγούδια γίνονται ταυτόχρονα με τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται και κατά συνέπεια τα καθρεφτίζουν. Σε όσα δημοτικά έχουν γραφτεί σ' αυτό το κείμενο και σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά βλέπουμε ότι Τούρκοι και κοτζαμπάσηδες μπαίνουν σ' ένα τσουβάλι, ότι μιλάνε για τουρκόφιλους κοτζαμπάσηδες, ότι ο κλήρος και οι Φαναριώτες αναφέρονται μόνο για να σατυριστούν. Κανένα δημοτικό δεν μιλάει για κάνα λάβαρο.
Ξέρουμε πως δεν υπάρχει η δυνατότητα σ' αυτό το κείμενο να ειπωθούν όλα όσα θάπρεπε για να πείσουν για τον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης. Δεν μπαίνει βέβαια θέμα συζήτησης για τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης πού είναι δοσμένος αa priori. Θ’ αναφέρουμε παρακάτω μερικά ντοκουμέντα που τουλάχιστον θα πρέπει να μας κάνουν καχύποπτους απέναντι σ' αυτούς τους υπερτονίζοντας τα εθνικά χαρακτηριστικά κουκουλώνουν τον κύριο χαρακτήρα της επανάστασης του '21, τον κοινωνικό.
«...πλανάται οικτρώς εκείνος πού νομίζει ότι ο πόλεμος αυτός των Ελλήνων είναι εθνικός. Τέτοιο πράγμα δεν συμβαίνει. Οι ανώτερες τάξεις δεν έλαβαν καθόλου μέρος μέχρι τώρα… Οι πιο ευκατάστατοι κι οι πιο πλούσιοι Έλληνες δεν υπεστήριξαν τον πόλεμον αυτόν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα... Εκτός απ' αυτήν την αναξιοπρεπή αποχή από τον αγώνα υπάρχει ακόμα και το μεγάλο μειονέκτημα ότι ο' αυτά τα ασύνταχτα πλήθη λείπουν εντελώς τα χρηματικά μέσα... Τίποτα δεν είχαν προετοιμάσει, τίποτα δεν είχαν προνοήσει...».
Ανταπόκριση της μεγαλύτερης εφημερίδας στη Γερμανία «AILGEMEINE ZEITUNG», 17/8/1821.
«Βεβαιότατα, κανένα πράγμα δεν ημπορούσε να ήτον τόσον αρμόδιον εις το ιντερέσον μου, παρά ένας ιερός πόλεμος με την Τουρκίαν, όμως εστοχάσθηκα ότι είδα εις τα ανακατώματα της Πελοποννήσου την μάρκαν της αναρχίας. Από εκείνην την στιγμήν ετράβηξα χέρι».
Λόγια του Τσάρου, «Εφημερίς Αθηνών», 26 Σεπτεμβρίου 1824, Σύρα.
Και συνεχίζει η εφημερίδα: «Ποιο είναι αυτή η μάρκα της αναρχίας; (...) Είναι δυνατόν και καρβονάροι (σοσιαλίζουσα οργάνωση) να εζήτησαν να σχηματίσουν την υπόθεσίν μας Καρβονάρικην, και άλλοι άλλων ιδεών άνθρωποι να επάσχησαν να βάλουν εις έργον τες υποχονδρίες των;»
«Δεν συμφέρει η εγκαθίδρυσις εις τα ανατολικά της Ευρώπης μιας λαϊκής κυβερνήσεως».
Σατωβριάνδος
Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος, μυστικοσύμβουλος του Αλή Πασά και βενζεβούλ της εποχής του γράφει στον Παλαιών Πατρών Γερμανό ότι πρέπει να ιδρυθή κράτος για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των μεγάλων δυνάμεων οι οποίες «διαβάλλουν το σύστημά μας ως Καρβονάρικον»".
«Ευθύς εξ αρχής, από δυναστικής ή πολιτικής (η Επανάσταση), έγινε κοινωνική».
Ιω. Σπηλιωτάκης, «Η Κρίσις», Αθήνα 1874 (τότε δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το κομμουνιστοσυμοριλίκι).
«Εις τας ταραχάς της Πελοποννήσου διαφαίνεται το εναντίον της κοινωνικής τάξεως ανατρεπτικόν στοιχείον».
Τσάρος Νικόλαος Α'
Ο πιο επικίνδυνος εχθρός του λαού είναι αυτός που μιλάει τη γλώσσα του
Τύφλα νάχουν οι Παπαρηγόπουλοι και οι εθνικοπαράφρονες αστοί πλαστογράφοι του ‘21 μπροστά στον Ριζοσπάστη.
Διαβάζουμε στον (παλιώτερο 25ομαρτιάτικο) «Ο Ελληνικός λαός... τιμά τους οργανωτές της Επανάστασης, τους Φιλικούς» (σελ. 1) και παρακάτω «στεναχωριέται» που, «εξαιτίας της επικράτησης των κοτζαμπάσηδων και των τότε αφεντάδων του χρήματος, όλη η κατοπινή πορεία του αστικού εκσυγχρονισμού της Ελλάδας στάθηκε στρεβλή και οδυνηρή για τον Ελληνικό λαό. Χρειάστηκαν κόποι για να αποσπά τις δημοκρατικές του ελευθερίες»".
Για τον Ριζοσπάστη, πέρα από την επικράτηση των κοτζαμπάσηδων που σημαίνει. λέει. οδυνηρό αστικό εκσυγχρονισμό, οι Φιλικοί ξεχωρίζονται από τους «αφεντάδες του χρήματος».
Ξέρουν οι ιστορικάτζες του Ριζοσπάστη ότι: Οι κολλήγοι στα 1910 δούλευαν - στο εκσυγχρονισμένο τους καθεστώς - με όρους χειρότερους απ' αυτούς του καθεστώτος του Σουλτάνου (Σοφοκλή Τριανταφυλλίδη «Οι κολλήγοι της Θεσσαλίας»). Η Φιλική Εταιρεία έγινε από εμπόρους και «"αφεντάδες του χρήματος»", ότι (ένεκα πολλοί μασόνοι) είχε οργανωθεί με πρότυπο τη «Στοά», ότι οργάνωσε κοτζαμπάσηδες, παπαδαριό και μόνο στους Φαναριώτες έκανε εξαίρεση γιατί δεν τους εμπιστευόταν (Φίνλεϋ, τ. 1, 165).
Ότι ήταν μ' άλλα λόγια οι εκφραστές των συμφερόντων της ανερχόμενης αστικής τάξης (έμποροι, καραβοκυραίοι. βιοτέχνες). Ότι η Φιλική στο φούντωμα της Επανάστασης, εν πλήρει ‘21, διαλύθηκε - ακριβώς γιατί δεν μπόρεσε να την κάνει αστική όπως την ήθελε. Ότι τα στελέχη της αστικής τάξης βάλθηκαν μετά να πάρουν την αρχηγία του αγώνα βάζοντας σπιουνιές μεταξύ των οπλαρχηγών και προσπαθώντας να πείσουν τον λαό ότι οι κοτζαμπάσηδες έχουν πείρο ατά πολιτικά ενώ οι καπεταναίοι είναι αγράμματοι. Πού οργάνωσε - έστω - η Φιλική τον αγώνα; Ας ξεφυλλήσουν οποιαδήποτε ιστορία να δουν ότι δεν αναφέρεται τίποτα από το ‘22 και μετά για Φιλική Εταιρεία.
Οι μικροαστοί - κι αυτοί είναι λαός,
αλλά λαός «υγιώς - μόνο – σκεπτόμενων»"...
Έτσι, εγγυητές στη διαιώνιση ιού έθνους
μνέσκουμε μόνο... οι προδότες!!
Γιάννης Σκαρίμπας
Εδώ λοιπόν θέλει βάθαιμα το πράγμα.
Το ΚΚΕ. επειδή δεν μπορεί να διανοηθεί τίποτα που να μην είναι σχεδιασμένο με τον διαβήτη από τα πριν, βγάζει λάδι την Φιλική και από την άλλη στην Φιλική έχει βρει το αντίστοιχό του για εκείνα τα χρόνια, όπως οι αστοί βρήκαν τον Μαυροκορδάτο και «εθνοσυνέλευση» των τουρκοκοτζαμπάσηδων.
Έχει και συνέχεια: Προκειμένου να λιβανίσουν την Ρωσία μπερδεύουν τον Τσάρο με... τον Μπρέζνιεφ (Ρώσικο νάναι κι ό,τι νάναι).
Έτσι διαβάζουμε: «Ακόμα τούτη η άνοιξη / τούτο το καλοκαίρι / ώσπου ναρθεί ο Μόσκοβος / να φέρει το σεφέρι ... Το τραγούδι τούτο από τα βάθη των χρόνων έρχεται να μας θυμίσει πάντα την πατροπαράδοτη φιλία των δυο λαών - του ρώσικου και του ελληνικού»... αλλά πολλές είναι οι ρίζες και οι διασυνδέσεις. Ακολουθεί επιστολή στον Τσάρο και στην Αυτοκράτειρα από τους οπλαρχηγούς που «προσπαθεί να θίξει τις ευαίσθητες χορδές της αυτοκράτειρας».
Διό και ημείς συν αυτώ
τω Μπρέζνιεφ υμνήσωμεν
χαίρε Κεχαριτωμένε Πάσχα πλησιάζει για.
ο Φλωράκης μετά Σου.
Απ' την άλλη μεριά, δυνάμεις και ομάδες της λεγόμενης άκρας αριστεράς χαρακτηρίζουν την επανάσταση του ‘21 σαν αστική. Κι έχουν δίκιο. Αλλά δεν θέλουν να δουν ότι υπήρχαν δύο ‘21, ένα των κολλήγων που ξεκίνησε πολύ πριν από το λάβαρο του παπά, και το δεύτερο των καλαμαράδων, των κοτζαμπάσηδων και της Μπουμπουλίνας. Η επανάσταση του ‘21 ξεκίνησε σαν κοινωνική και λόγω των συνθηκών είχε και εθνικό χαρακτήρα. Μόλις η κλεφτουριά έδιωχνε τον Τούρκο από μια περιοχή, η πρώτη δουλειά ήταν να ξεμπερδεύουν με τους κοτζαμπάσηδες. Αυτό το ‘21 απέτυχε. Η αριστερά μας αρχίζει να μιλάει για επανάσταση του ‘21 από τη φάση που η αντεπανάσταση είχε κυριαρχήσει, ο εμφύλιος είχε λήξει δηλ. με την ήττα του λαού.
Δεν θέλουμε να μιλήσουμε για πολιτικά λάθη γιατί δεν υπάρχουν τέτοια. Απλά, οι συγκεκριμένες δυνάμεις της Αριστεράς λειτουργούν σαν κέντρα εξουσίας που, για να χωρέσουν την πολυπλοκότητα μιας εξέγερσης στα στενά κομματικο-ιδεολογικά τους πλαίσια κάνουν χιλιάδες αφαιρέσεις ώστε να καταλήξουν σε αφορισμούς εναρμονισμένους με τους εαυτούς τους, όπως αστική επανάσταση.
ορισμένα αντεθνικά στοιχεία
Συμβουλιακοί Αναρχικοί
Αναρχικοί Καλλιθέας
Αναρχικοί Κολωνού
Αναρχικοί Αιγάλεω
Αυτόνομοι Πατησίων
Αντιεξουσιαστές Κυψέλης
από γιαννης 12/09/2015 1:38 μμ.
Κακός G που δεν πήγες αυτό το νήμα στης Συζητήσεις/ερωτήσεις/απόψεις να το δουν και άλλοι και να γίνει συζήτηση
Δεν ήμουν σε αυτές της διαδικασίες γιατί αυτή την περίοδο δεν είμαι σε κάποια συλλογικότητα και η συζήτησεις για την οργάνωση γίνονταν μόνο από ομάδες.
Από ότι έχω συμπεράνει στην αρχή οι ομάδες Καθοδόν και Κύκλος της Φωτιάς είχαν καπελώσε της άλλες ομάδες, μετα τα σπάσανε και η ομάδα Κύκλος της Φωτιάς έφτιαξε το ένα γκρουπ και η Καθοδόν το άλλο. Δεν έχουν κυκλοφορήσει κείμενο γιατί διασπάστηκαν, το μόνο κείμενο που κυκλοφόρησε είναι αυτό και αυτή η ομάδα ΑΣΜΠΑ τα λέει όλα, φαίνεται ότι την πέταξαν έξω από της διαδικασίες, διάβασε – διαβάστε .
Κείμενο αποχώρησης της ΑΣΜΠΑ από την ΑΠΟ
Επισήμανση: Η ΑΣΜΠΑ αποχώρηση από την ΑΠΟ στην έναρξη της δεύτερης μέρας της συνάντησης του Νοέμβρη του ’14. Το κείμενο κοινοποιήθηκε τον Γενάρη του ’15.
Προς τις πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις διαδικασίες συγκρότησης αναρχικής πολιτικής οργάνωσης:
Κοινοποίηση αποχώρησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση από τις διαδικασίες της Α.Π.Ο.
– Από το ξεκίνημα της συλλογικότητάς μας το καλοκαίρι του ’13 αντιλαμβανόμασταν την αντικειμενική αναγκαιότητα πολιτικής συγκρότησης του αναρχικού κινήματος με ομοσπονδιακούς όρους και κρίναμε το εγχείρημα της ΑΠΟ ως ένα καινοτομικό ποιοτικό άλμα. Η αρχική πολιτική πρόταση των τεσσάρων συλλογικοτήτων για την ΑΠΟ ήταν μια σοβαρή και ικανή βάση εκκίνησης στην σωστή κατεύθυνση. Ο οργανωμένος διάλογος που ακολούθησε κι εξελίχθηκε είχε ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τόσο στις διαδικασίες του, όσο και στα πολιτικά προτάγματα και τις συμφωνίες που παρήγαγε. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει επιτευχθεί ένας τέτοιος πλούτος δεσμευτικών συμφωνιών από ένα τόσο ευρύ συλλογικό σώμα. Σ’ αυτήν την δομημένα ανοιχτή πολιτική διεργασία συμμετείχαμε με όλο το κατάλληλο δυναμικό μας. Το καταγεγραμμένο προϊόν της συλλογικής πολιτικής ζύμωσης στα πλαίσια της ΑΠΟ, το θεωρούμε κοινό κτήμα στην διάθεση του αναρχικού κινήματος και παρακαταθήκη για την συνέχεια των οργανωτικών προσπαθειών μας, με όποιες μορφές εκδηλωθούν από εδώ και πέρα.
– Στην εκκίνηση της πολιτικής ζύμωσης είχαν θέση όλα τα συλλογικά υποκείμενα που συμφωνούσαν με τις αρχικές θέσεις, όπως αρμόζει σε μια ελευθεριακή πολιτική συγκρότηση που θέλει να ενώσει τις κοινωνικές δυνάμεις σε μια επαναστατική κατεύθυνση. Ωστόσο, μεταξύ των πολιτικών συλλογικοτήτων της ΑΠΟ υπήρχαν χάσματα αντίληψης της ποιοτικής αλλαγής που επιχειρήσαμε από κοινού. Θα τα παραθέσουμε επιγραμματικά αφού τα έχουμε θίξει εκτενώς στις γραπτές τοποθετήσεις μας κατά την διάρκεια της συμμετοχής μας στον διάλογο της ΑΠΟ. Ένας απολογισμός με συνολικό πρίσμα είναι απαραίτητος για να γίνει κατανοητό μέσα σε ποιές συνθήκες ήρθε η καθοριστική συνεδρίαση του Νοέμβρη του ’14 μέσα στην οποία κρίναμε εκτάκτως ότι η πολιτική διεργασία της ΑΠΟ έγινε πλεόν αδιέξοδη για έναν αγωνιστικό προσανατολισμό και αποφασίσαμε την αποχώρησή μας. Επιπλέον, θεωρούμε την σφαιρική-εξελικτική αποτίμηση της εμπειρίας της ΑΠΟ από τις συμμετέχουσες συλλογικότητες ως αναπόφευκτη βάση για κάθε μέλλουσα οργανωτική προσπάθεια, ακόμα και για την συνέχεια της ΑΠΟ, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από την απουσία της ΑΣΜΠΑ.
– Εντοπίζουμε το ριζικότερο χάσμα στις αντίθετες αντιλήψεις γύρω από την ενότητα και την δεσμευτικότητα. Μετά από αρκετό καιρό δόθηκε μια συνθετική απάντηση μέσα από την εν’ μέρει τυπική κι εν’ μέρει αφηρημένη διάκριση στρατηγικής και τακτικής. Θα μπορούσαμε να πορευτούμε με αυτήν την μέθοδο επί μακρόν, αλλά στην σχέση της ΑΠΟ με τους πραγματικούς αγώνες τα χάσματα θα ήταν αποδομητικά, ακριβώς όπως συνέβη στις λίγες απόπειρες κοινής δράσης κατά την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου (πρόταση συντονιστικής διαδικασίας από ΑΣΜΠΑ, πρόταση κινητοποίησης για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από ΝoΜansLand, πορεία Ν.Φιλαδέλφειας, κινητοποιήσεις για Παύλο Φύσσα). Παρόλαυτα, τοποθετηθήκαμε σταθερά και παραμένουμε σε μια θέση προώθησης της κινηματικής ισχύος με όρους ισοτιμίας, ανοιχτότητας, συντροφικότητας.
– Πίσω από τις αντιθέσεις στο θέμα της σχέσης ενότητας και δεσμευτικότητας βρίσκονται οι ασύμπτωτες προοπτικές μιας στάσης που θέλει να οικοδομήσει ένα κίνημα άμεσα ικανό να ανταποκριθεί στις επαναστατικές ευθύνες του αφενός και μιας στάσης που θέλει να κατοχυρώσει για τους φορείς της ότι θα αγωνίζονται μόνο για τις δικές τους θέσεις. Η πρώτη αντίληψη βάζει σε προτεραιότητα την ενίσχυση των αγώνων, ενώ η δεύτερη δεν αναγνωρίζει ότι οι αγώνες μπορεί να αναπτύσσονται και με διαφορετικές θέσεις από τις δικές της. Η δεύτερη στάση λειτουργεί κομματικά-σεχταριστικά κι έτσι εκδηλωνόταν στην πολιτική ζύμωση της ΑΠΟ με τους ιδιαίτερους τρόπους της μικροπολιτικής του «χώρου» είτε σε επιμέρους σημεία είτε και συνολικά.
Ο εγγενής αμοραλισμός αυτής της στάσης έφτασε στην έσχατη οπισθοδρόμηση όταν κορυφώθηκε με την απαξίωση των συμφωνημένων διαδικασιών. Οι κατηγορίες περί «γραφειοκρατίας» θα ήταν μια κωμική αναπαραγωγή των δογματικών κι επιδερμικών επιχειρημάτων του αφορμαλισμού, αν δεν ήταν ενταγμένες σε μια προσπάθεια να γίνουν οι διαδικασίες της ΑΠΟ εργαλεία καιροσκοπικής μικροπολιτικής. Οι φράσεις «εμείς ορίζουμε τους κανόνες ανάλογα με τις ανάγκες μας» και «οι διεργασίες πρέπει να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα» εξέφρασαν όλη την υποκρισία του σεχταριστικού καιροσκοπισμού, διότι ευθαρσώς προέταξαν ένα «εμείς» διάφορο του κοινού σώματος της ΑΠΟ, το οποίο εκφράζεται μέσα από τις συλλογικές συμφωνίες και με τις συμφωνημένες διαδικασίες, ένα «εμείς» που ορίζει την «πραγματικότητα» πάνω σε συσχετισμούς μικροπολιτικής ισχύος. Η ανακάλυψη του «λάθους του πρακτικογράφου» αποτελεί μια γκροτέσκο νεκρανάσταση των κομματικών μεθόδων του προηγούμενου αιώνα.
Ένα παρεπόμενο της εστίασης στην μικροπολιτική πολεμική ήταν ο ταχύς μαρασμός των αναγκαίων πρακτικών οργανωτικών διαδικασιών. Το Forum, το βασικό εργαλείο του έγγραφου διασυλλογικού διαλόγου εγκαταλήφθηκε στο χάος του. Η δημιουργία ταμείου, τουλάχιστον για τα ταξιδιωτικά έξοδα, μετατέθηκε στην μετά το συνέδριο δευτέρα παρουσία και υποκαταστάθηκε από την πρωτοβουλία της κάθε συλλογικότητας. Η τεχνική υποδομή και η ίδια η προετοιμασία των πανελλαδικών συναντήσεων επίσης έφτασαν στο ναδίρ και αφέθηκαν στις υποκείμενες διαθέσεις. Για όλα αυτά έγιναν αρκετές συναντήσεις και καλέστηκαν ακόμα περισσότερες, αλλά η συμμετοχή ήταν πλειστάκις πενιχρή. Ο ανταγωνισμός για τα πολιτικά σημεία, υποτιμώντας την υλική βάση της οργάνωσης και αποφεύγοντας την ισότιμη ευθύνη τρέφει τον αφορμαλισμό στην οργανωτική πρακτική.
– Κατά τον διάλογο για τον τρόπο λήψης αποφάσεων είχαμε επισημάνει αναλυτικά πως η εισαγωγή της ψηφοφορίας με καταγεγραμμένη την απαξίωση των συναινετικών δαδικασιών εκ’ μέρους ορισμένων συλλογικοτήτων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην υπονόμευση της πολιτικής ζύμωσης και στην επικράτηση λογιστικών τακτικών σύνθεσης. Ο τρόπος λήψης αποφάσεων που θεσπίστηκε για την τακτική εισήγαγε την μικροπολιτική στην «ημερήσια διάταξη» της ΑΠΟ. Ωστόσο, αποδεχτήκαμε την δοκιμή αυτής της παμπάλαιας μεθόδου εξαγωγής αποφάσεων που χρησιμοποιεί η εξουσία. Στην εφαρμογή της ψηφοφορίας για τα ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ επιβεβαιώθηκαν οι κίνδυνοι που είχαμε επισημάνει, όπως το εξηγήσαμε στο τελευταίο κείμενο μεταβατικού απολογισμού που κοινοποιήσαμε στο Forum πριν την συνάντηση του Νοέμβρη. Η πλειάδα των αντικειμενικών ζητημάτων γύρω από την σχέση Μέσων και Σκοπών και από την σχέση Πολιτικού και Κοινωνικού δεν συζητήθηκαν ποτέ, ακριβώς επειδή θεσπίστηκε η ψηφοφορία ως μέτρο εκτάκτου ανάγκης για την κατάληξη των βασικών εκκρεμοτήτων του προσυνεδριακού διαλόγου. Στην θέση της συλλογικής ζύμωσης έμεινε ο ασύνδετος και γι’ αυτό φτωχός και αμφίσημος υποκειμενισμός της πλειοψηφίας. Το πείραμα απέτυχε παράγοντας τα χειρότερα αποτελέσματα. Εκ’ των υστέρων συμπεραίνουμε ότι στις δεδομένες παθογενείς συνθήκες, μάλλον ήταν θνησιγενές.
– Κατόπιν των παραπάνω, η αναγκαία κρίση ήρθε επειδή είχαμε θίξει ευθέως ορισμένες αμοραλιστικές-αντικοινωνικές, καιροσκοπικές-αντικινηματικές και βαθυά αντεπαναστατικές θέσεις όπως είχαν εκφραστεί στο παρελθόν από την συλλογικότητα ΚΑΘΟΔΟΝ. Καταθέσαμε τα συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα στα πλαίσια της ατζέντας του προσυνεδριακού διαλόγου και ειδικά στα θέματα Σκοποί-Μέσα και Πολιτικό-Κοινωνικό ακριβώς διότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πολιτική συμφωνία σ’ αυτά τα θεμελιακά ζητήματα αν δεν ήταν διαυγέστατες οι θέσεις της κάθε συλλογικότητας. Η στιγμή για να αποσαφηνιστούν οι θέσεις του κάθε συμμετέχοντος πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα ήταν ακριβώς τότε που άνοιξαν μέσα στην διαδικασία της ΑΠΟ.
Η αναφορά στις θέσεις που είχε εκφράσει η ΚΑΘΟΔΟΝ θα ήταν άκαιρη αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη φάση του πολιτικού διαλόγου. Η κατάθεση ερωτήματος προς τις συλλογικότητες της ΑΠΟ σχετικά με τις θέσεις της ΚΑΘΟΔΟΝ και η ενδεχόμενη ένσταση για την συμμετοχή της ΚΑΘΟΔΟΝ στην ΑΠΟ, πριν την δική μας συμμετοχή ήταν μια επιλογή που είχαμε εξετάσει, αλλά κρίναμε ότι με δεδομένη την απουσία πολιτικών συμφωνιών πάνω στα επίδικα ζητήματα, μια τέτοια κίνηση ή θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά και υπονομευτικά για την ΑΠΟ στο ξεκίνημά της ή θα εκλαμβανόταν ως σεχταριστική εμμονή και θα προσέφερε προσχηματικά επιχειρήματα σε όποιους πιθανώς μετέφραζαν τα θιγόμενα καίρια πολιτικά ζητήματα σαν αντιδικία μεταξύ ομάδων.
Όπως φάνηκε στην συνάντηση του Νοέμβρη υπήρχαν αρκετές συλλογικότητες που επιχείρησαν να προσπεράσουν το βαθύ πολιτικό πρόβλημα με αυτό το πρόσχημα.
Το σαφές πλαίσιο της ατζέντας μέσα στο οποίο έγιναν οι τοποθετήσεις μας προσδιορίζει την αμεσότητα ή το άκαιρο της κάθε κριτικής. Δεν θέσαμε ζήτημα ΚΑΘΟΔΟΝ, αλλά ζήτημα πολιτικών θέσεων και συνέπειας προς αυτές. Αυτό σημαίνει ευθύτητα πάνω σε μια εξελικτική προοπτική συγκρότησης ομοσπονδιακής οργάνωσης. Και αντιμετωπίσαμε την θρασύτητα μιας απόπειρας κουκουλώματος του ριζικών αντιθέσεων μέσα στην ΑΠΟ. Τα όσα καταγράφηκαν στην συνάντηση του Νοέμβρη αποδεικνύουν ότι η επιλογή μας να θίξουμε θέσεις μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα που αφορούσαν μια συλλογικότητα της ΑΠΟ και που καθορίζουν τις πολιτικές συμφωνίες μας με βάση την ατζέντα, ήταν πολιτικά και ηθικά ορθή, αναγκαία και επίκαιρη.
Οι αναρχικοί οφείλουν να μην διστάζουν να απαντούν στην κριτική, ακόμα και στην κακεντρεχή. Όποτε κληθούμε έχουμε ευθύνη να εξηγήσουμε και να υπερασπιστούμε ή να αποχωριστούμε το παρελθόν μας με σαφήνεια. Ακόμα περισσότερο αν από την αποσαφήνιση της σχέσης μας με τα πεπραγμένα εξαρτάται το προχώρημα του κοινού αγώνα. Ως ΑΣΜΠΑ είμαστε διαρκώς έτοιμοι να το πράξουμε όχι μόνο για ότι αφορά την συλλογικότητά μας, αλλά και για τις πράξεις του κάθε μέλους της. Το ίδιο απαιτούμε από τους συντρόφους μας, γιατί θέλουμε να σταθούμε μαζί στον δρόμο.
Η ΚΑΘΟΔΟΝ απαίτησε την λήθη χωρίς να αναιρεί τις θέσεις που είχε εκφράσει στο παρελθόν, επικαλέστηκε υποκριτικά την ολομέλεια ως μπαμπούλα ενώ επιδίωκε την αποφυγή κάθε σχετικού διαλόγου και τελικά πυροδότησε ένα πλήθος συντηρητικών αντανακλαστικών, που ξεπέρασαν σε παραλογισμό και υποκρισία το αίτημά της.
– Τα τρια ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ που εκκρεμούσαν από την πρώτη Δεσμευτική συνάντηση και που δεν συζητήθηκαν ποτέ σε βάθος, θεωρούμε ότι αποτελούν βασικότατα και αναπόσπαστα σημεία μιας πολιτικής συμφωνίας ικανής να θεμελιώσει ένα κοινό οργανωτικό εγχείρημα για το προχώρημα του επαναστατικού αναρχικού κινήματος. Σχέση Μέσων και Σκοπών, διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού και η έννοια Πρωτοπορία. Το πρώτο μπήκε στην θεματική ΑΡΧΕΣ από την ΚΑΘΟΔΟΝ. Το δεύτερο προτάθηκε κι από άλλες συλλογικότητες, όμως είχε την σαφή υποστήριξη της ΚΑΘΟΔΟΝ ως αναγκαιότητα. Η θεματική στην οποία τελικά θα συζητιόντουσαν τα συγκεκριμένα ζητήματα είχε δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την εργαλειακή χρήση τους και την παράλληλη μεθοδική υποτίμησή τους. Η σχέση Σκοπών-Μέσων έμεινε στις ΑΡΧΕΣ, αλλά κατέληξε σε μια υποτυπώδη διατύπωση που αφήνει ανοιχτή μια γκάμα ανταγωνιστικών ερμηνειών. Όπως φάνηκε το Νοέμβρη, αυτή η κατάληξη ικανοποιούσε την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσδοκούσε την συγκάλυψη των πεπραγμένων της πίσω από μια τυχοδιωκτική ηθικολογία. Ειδικότερα, έχουμε ήδη γράψει αρκετά σε προηγούμενες τοποθετήσεις μας. Αντιθέτως, οι συλλογικότητες που αντιλαμβάνονταν ότι από την πολιτική συμφωνία στο ζήτημα της σχέσης Σκοπών-Μέσων θα κρινόταν η στρατηγική της ΑΠΟ και εκείνες που αντιλαμβάνονταν ότι από αυτές τις συμφωνίες θα κρινόταν η επιβίωση της ΑΠΟ, έχουμε την πεποίθηση ότι κρίνουν το αποτέλεσμα ως ανεπαρκές, όπως κι εμείς.
Η διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού, που σίγουρα δεν αποτελεί φιλολογικό επίδικο, αλλά την βάση προσδιορισμού της σχέσης τους με βάση την αυτονομία τους και την αλληλοσυμπλήρωσή τους, ξέπεσε στα θέματα Τακτικής ώστε να προσπεραστούν οι κρίσιμες αντιθέσεις που καταδείχτηκαν από την ΑΣΜΠΑ. Το «λάθος» της καταγραφής του ζητήματος Πολιτικό-Κοινωνικό στις ΑΡΧΕΣ προτάχθηκε ξαφνικά από την ΚΑΘΟΔΟΝ όταν κοινοποιήθηκαν οι θέσεις της συλλογικότητάς μας. Το δεύτερο σημείο στο οποίο είχε επενδύσει η ΚΑΘΟΔΟΝ για να κατοχυρώσει τις απαράδεκτες θέσεις της, μετά τον αγιασμό των σκοπών της, έγινε κι αυτό πεδίο αποκάλυψης των ριζικών αντιθέσεων που έπρεπε να λυθούν για να προχωρήσει η ΑΠΟ.
Οι συμφωνημένες θέσεις της ΑΠΟ για τα τρια συγκεκριμένα ζητήματα παρήγαγαν ένα έδαφος απόλυτα ρευστό, μεταθέτοντας τις αναπόδραστες ρήξεις στους κρισιμότερους χωροχρόνους, στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες.
– Όλα τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά για να αποφασίσουμε ότι η ΑΠΟ δεν αποτελεί πλέον μια οργανωτική διαδικασία μέσα στην οποία να μπορούμε να δούμε τον αγώνα μας. Η αποχώρησή μας ήταν μια πολιτική συνέπεια ορισμένων στάσεων που εκφράστηκαν από ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών συλλογικοτήτων από την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη. Η καιροσκοπική συγκάλυψη των θέσεων της ΚΑΘΟΔΟΝ τις οποίες είχαμε θίξει με τον πιο πολιτικά άμεσο τρόπο, αποτέλεσε την κατακλείδα.
Το διήμερο του Νοέμβρη άφησε μελανότατα στίγματα στην κοινή εμπειρία της ΑΠΟ.
Αφενός, με την υποκριτική αποπολιτικοποίηση των επίδικων ζητημάτων με διάφορους τρόπους:
~Χείριστος συμπεριφορισμός, όπως η μετάφραση του αντικειμενικού ερωτήματος του ποιός καλύπτει χασισεμπόρους, ποιός κάνει εμπόριο (!) και ποιός συκοφαντεί πάνω σε μια τέτοια πραγματικότητα ή η μετάφραση της πολιτικής κριτικής πάνω σε καταγεγραμμένες θέσεις, ως υποθέσεις χαρακτηρισμών.
~Αντισυντροφική, αντικινηματική και κατά βάθος αυτιστική αδιαφορία για τις ριζικές αντιθέσεις που εκφράστηκαν μέσα στην ΑΠΟ. Η επίφαση μιας έριδας μεταξύ συλλογικοτήτων, όχι μόνο δεν μπορούσε να προστατεύσει την διαδικασία, αλλά επιβεβαίωσε εντελώς αμοραλιστικά ότι ο βαθμός πολιτικής ωριμότητας πολλών συναγωνιστών φτάνει μέχρι την αντίληψη ότι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ξεκαθαρίζονται στην από πίσω γωνία. Αφού λοιπόν οι συλλογικές διαδικασίες δεν μπορούν να αποφανθούν, ας επιστρέψουμε εκεί που επιβιώνει ο πιο αποφασιστικός.
~Παρελκυστικός, αυθαίρετος και άστοχος φορμαλισμός που θέτοντας ζήτημα διακανονισμού σχετικά με το τι μπορεί να γράφεται στο Forum, παραδεχόταν έμμεσα ότι οι πολιτικές θέσεις που εκφράστηκαν με πραγματικά παραδείγματα ακριβώς στα σημεία της ατζέντας στα οποία είχαν νόημα, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν βρεθεί εκεί.
Αφετέρου, με τον κυνισμό της καιροσκοπικής μεθόδευσης:
~Υποστήριξη ενός αιτήματος λογοκρισίας πολιτικών θέσεων εκεί που κάνουν κριτική σε θέσεις άλλης συλλογικότητας, επειδή σύμφωνα με την κριτική οι τελευταίες αντιβαίνουν στις συμφωνημένες πολιτικές θέσεις της ΑΠΟ.
~Υπερθεματισμός ενός αιτήματος ακρισίας και αμνησίας.
~Επιμονή της συλλογικότητας με το απαράδεκτο ιστορικό, στον αμοραλισμό με ηθικολογική προβιά.
~Επίθεση στην συμμετοχή της ΑΣΜΠΑ στην ΑΠΟ την ίδια στιγμή που η ΑΣΜΠΑ υπερασπιζόταν τις ξεκάθαρες πολιτικές συμφωνίες, την αποσαφήνιση της ηθικοπολιτικής βάσης της οργάνωσης και της στρατηγικής της και την ισχύ της αυτοοργανωμένης αντίστασης απέναντι στον κανιβαλισμό της μικροπολιτικής. Η συλλογικότητα Κύκλος της Φωτιάς είχε δηλώσει και το επιβεβαίωσε κατόπιν ερωτήματός μας ότι η ΑΣΜΠΑ θα «έπρεπε να μην είναι στην ΑΠΟ» διότι η συμμετοχή της «δεν είναι εποικοδομητική», ακριβώς για την στάση που κράτησε στα ζητήματα των Σκοπών-Μέσων και του Πολιτικού-Κοινωνικού. Πέρα από το πραγματικό διακύβευμα της συγκεκριμένης επίθεσης, πρόκειται για έναν υποκειμενικό αφορισμό έξω από κάθε συμφωνημένο πολιτικό και διαδικαστικό πλαίσιο, ο οποίος επισφραγίζει την διάχυτη επιστροφή στα γνώριμα «συντροφικά» μαχαιρώματα μεταξύ φατριών.
Οι θέσεις που εκφράστηκαν από πολλές συλλογικότητες την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη και τις οποίες αναλύουμε παραπάνω, αφήνουν έκθετη την ΑΠΟ απέναντι στο ταξικό-κοινωνικό κίνημα, αφού υποθάλπτουν όχι μόνο την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσπαθεί να κρυφτεί αντί να εξηγήσει τις θέσεις της, αλλά υποθάλπτουν και τις ίδιες τις θέσεις που έχουν ήδη στραφεί ενάντια στον ταξικό-κοινωνικό αγώνα. Το κουκούλωμα μιας ριζικής πολιτικής σύγκρουσης πάνω στα επίμαχα σημεία του πολιτικού αμοραλισμού και της σχέσης των αναρχικών με το κοινωνικό μέτωπο, με ή χωρίς ψαλίδισμα, καταγράφεται ως σημείο θεμελιακής πολιτικής κρίσης για όποιους θέλουν να στέκονται στην μεθοριακή γραμμή της αντικρατικής-αντικαπιταλιστικής πάλης από την προλεταριακή-κοινωνική πλευρά.
– Αποτιμούμε την εμπειρία της ΑΠΟ ως ένα μεγάλο άλμα μπροστά, το οποίο όμως κατέληξε σε έναν ραγδαίο βηματισμό προς τα πίσω. Τα στοιχήματα βρίσκονται πλέον διατυπωμένα και διαθέσιμα για όλο το κίνημα.
Η ΑΣΜΠΑ θα συνεχίσει να δίνει τις δυνάμεις της για την ομοσπονδιακή πολιτική συγκρότητηση των αναρχικών στον δρόμο της ταξικής πάλης και των επαναστατικών κοινωνικών διεργασιών. Δεν ξέρουμε πότε θα συναντηθούμε οι τόσοι πολλοί που έχουν ανάγκη την επανάσταση ήδη σήμερα, αλλά ξέρουμε ότι πάντα θα είμαστε μαζί με όποιους αγωνίζονται.
Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
Γενάρης 2015
Υποσημείωση:
Το κείμενο είχε ολοκληρωθεί λίγο πριν την συνάντηση του Γενάρη και αποφύγαμε να συμπεριλάβουμε στην αποτίμησή μας ό,τι αναρτήθηκε στο Forum μετά την συνάντηση του Νοέμβρη (’14).
Κατόπιν αιτήματός μας θα λάβετε και τα σχετικά ντοκουμέντα από την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών.
Κείμενο αποχώρησης της ΑΣΜΠΑ από την ΑΠΟ
Δεν ήμουν σε αυτές της διαδικασίες γιατί αυτή την περίοδο δεν είμαι σε κάποια συλλογικότητα και η συζήτησεις για την οργάνωση γίνονταν μόνο από ομάδες.
Από ότι έχω συμπεράνει στην αρχή οι ομάδες Καθοδόν και Κύκλος της Φωτιάς είχαν καπελώσε της άλλες ομάδες, μετα τα σπάσανε και η ομάδα Κύκλος της Φωτιάς έφτιαξε το ένα γκρουπ και η Καθοδόν το άλλο. Δεν έχουν κυκλοφορήσει κείμενο γιατί διασπάστηκαν, το μόνο κείμενο που κυκλοφόρησε είναι αυτό και αυτή η ομάδα ΑΣΜΠΑ τα λέει όλα, φαίνεται ότι την πέταξαν έξω από της διαδικασίες, διάβασε – διαβάστε .
Κείμενο αποχώρησης της ΑΣΜΠΑ από την ΑΠΟ
Επισήμανση: Η ΑΣΜΠΑ αποχώρηση από την ΑΠΟ στην έναρξη της δεύτερης μέρας της συνάντησης του Νοέμβρη του ’14. Το κείμενο κοινοποιήθηκε τον Γενάρη του ’15.
Προς τις πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις διαδικασίες συγκρότησης αναρχικής πολιτικής οργάνωσης:
Κοινοποίηση αποχώρησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση από τις διαδικασίες της Α.Π.Ο.
– Από το ξεκίνημα της συλλογικότητάς μας το καλοκαίρι του ’13 αντιλαμβανόμασταν την αντικειμενική αναγκαιότητα πολιτικής συγκρότησης του αναρχικού κινήματος με ομοσπονδιακούς όρους και κρίναμε το εγχείρημα της ΑΠΟ ως ένα καινοτομικό ποιοτικό άλμα. Η αρχική πολιτική πρόταση των τεσσάρων συλλογικοτήτων για την ΑΠΟ ήταν μια σοβαρή και ικανή βάση εκκίνησης στην σωστή κατεύθυνση. Ο οργανωμένος διάλογος που ακολούθησε κι εξελίχθηκε είχε ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τόσο στις διαδικασίες του, όσο και στα πολιτικά προτάγματα και τις συμφωνίες που παρήγαγε. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει επιτευχθεί ένας τέτοιος πλούτος δεσμευτικών συμφωνιών από ένα τόσο ευρύ συλλογικό σώμα. Σ’ αυτήν την δομημένα ανοιχτή πολιτική διεργασία συμμετείχαμε με όλο το κατάλληλο δυναμικό μας. Το καταγεγραμμένο προϊόν της συλλογικής πολιτικής ζύμωσης στα πλαίσια της ΑΠΟ, το θεωρούμε κοινό κτήμα στην διάθεση του αναρχικού κινήματος και παρακαταθήκη για την συνέχεια των οργανωτικών προσπαθειών μας, με όποιες μορφές εκδηλωθούν από εδώ και πέρα.
– Στην εκκίνηση της πολιτικής ζύμωσης είχαν θέση όλα τα συλλογικά υποκείμενα που συμφωνούσαν με τις αρχικές θέσεις, όπως αρμόζει σε μια ελευθεριακή πολιτική συγκρότηση που θέλει να ενώσει τις κοινωνικές δυνάμεις σε μια επαναστατική κατεύθυνση. Ωστόσο, μεταξύ των πολιτικών συλλογικοτήτων της ΑΠΟ υπήρχαν χάσματα αντίληψης της ποιοτικής αλλαγής που επιχειρήσαμε από κοινού. Θα τα παραθέσουμε επιγραμματικά αφού τα έχουμε θίξει εκτενώς στις γραπτές τοποθετήσεις μας κατά την διάρκεια της συμμετοχής μας στον διάλογο της ΑΠΟ. Ένας απολογισμός με συνολικό πρίσμα είναι απαραίτητος για να γίνει κατανοητό μέσα σε ποιές συνθήκες ήρθε η καθοριστική συνεδρίαση του Νοέμβρη του ’14 μέσα στην οποία κρίναμε εκτάκτως ότι η πολιτική διεργασία της ΑΠΟ έγινε πλεόν αδιέξοδη για έναν αγωνιστικό προσανατολισμό και αποφασίσαμε την αποχώρησή μας. Επιπλέον, θεωρούμε την σφαιρική-εξελικτική αποτίμηση της εμπειρίας της ΑΠΟ από τις συμμετέχουσες συλλογικότητες ως αναπόφευκτη βάση για κάθε μέλλουσα οργανωτική προσπάθεια, ακόμα και για την συνέχεια της ΑΠΟ, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από την απουσία της ΑΣΜΠΑ.
– Εντοπίζουμε το ριζικότερο χάσμα στις αντίθετες αντιλήψεις γύρω από την ενότητα και την δεσμευτικότητα. Μετά από αρκετό καιρό δόθηκε μια συνθετική απάντηση μέσα από την εν’ μέρει τυπική κι εν’ μέρει αφηρημένη διάκριση στρατηγικής και τακτικής. Θα μπορούσαμε να πορευτούμε με αυτήν την μέθοδο επί μακρόν, αλλά στην σχέση της ΑΠΟ με τους πραγματικούς αγώνες τα χάσματα θα ήταν αποδομητικά, ακριβώς όπως συνέβη στις λίγες απόπειρες κοινής δράσης κατά την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου (πρόταση συντονιστικής διαδικασίας από ΑΣΜΠΑ, πρόταση κινητοποίησης για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από ΝoΜansLand, πορεία Ν.Φιλαδέλφειας, κινητοποιήσεις για Παύλο Φύσσα). Παρόλαυτα, τοποθετηθήκαμε σταθερά και παραμένουμε σε μια θέση προώθησης της κινηματικής ισχύος με όρους ισοτιμίας, ανοιχτότητας, συντροφικότητας.
– Πίσω από τις αντιθέσεις στο θέμα της σχέσης ενότητας και δεσμευτικότητας βρίσκονται οι ασύμπτωτες προοπτικές μιας στάσης που θέλει να οικοδομήσει ένα κίνημα άμεσα ικανό να ανταποκριθεί στις επαναστατικές ευθύνες του αφενός και μιας στάσης που θέλει να κατοχυρώσει για τους φορείς της ότι θα αγωνίζονται μόνο για τις δικές τους θέσεις. Η πρώτη αντίληψη βάζει σε προτεραιότητα την ενίσχυση των αγώνων, ενώ η δεύτερη δεν αναγνωρίζει ότι οι αγώνες μπορεί να αναπτύσσονται και με διαφορετικές θέσεις από τις δικές της. Η δεύτερη στάση λειτουργεί κομματικά-σεχταριστικά κι έτσι εκδηλωνόταν στην πολιτική ζύμωση της ΑΠΟ με τους ιδιαίτερους τρόπους της μικροπολιτικής του «χώρου» είτε σε επιμέρους σημεία είτε και συνολικά.
Ο εγγενής αμοραλισμός αυτής της στάσης έφτασε στην έσχατη οπισθοδρόμηση όταν κορυφώθηκε με την απαξίωση των συμφωνημένων διαδικασιών. Οι κατηγορίες περί «γραφειοκρατίας» θα ήταν μια κωμική αναπαραγωγή των δογματικών κι επιδερμικών επιχειρημάτων του αφορμαλισμού, αν δεν ήταν ενταγμένες σε μια προσπάθεια να γίνουν οι διαδικασίες της ΑΠΟ εργαλεία καιροσκοπικής μικροπολιτικής. Οι φράσεις «εμείς ορίζουμε τους κανόνες ανάλογα με τις ανάγκες μας» και «οι διεργασίες πρέπει να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα» εξέφρασαν όλη την υποκρισία του σεχταριστικού καιροσκοπισμού, διότι ευθαρσώς προέταξαν ένα «εμείς» διάφορο του κοινού σώματος της ΑΠΟ, το οποίο εκφράζεται μέσα από τις συλλογικές συμφωνίες και με τις συμφωνημένες διαδικασίες, ένα «εμείς» που ορίζει την «πραγματικότητα» πάνω σε συσχετισμούς μικροπολιτικής ισχύος. Η ανακάλυψη του «λάθους του πρακτικογράφου» αποτελεί μια γκροτέσκο νεκρανάσταση των κομματικών μεθόδων του προηγούμενου αιώνα.
Ένα παρεπόμενο της εστίασης στην μικροπολιτική πολεμική ήταν ο ταχύς μαρασμός των αναγκαίων πρακτικών οργανωτικών διαδικασιών. Το Forum, το βασικό εργαλείο του έγγραφου διασυλλογικού διαλόγου εγκαταλήφθηκε στο χάος του. Η δημιουργία ταμείου, τουλάχιστον για τα ταξιδιωτικά έξοδα, μετατέθηκε στην μετά το συνέδριο δευτέρα παρουσία και υποκαταστάθηκε από την πρωτοβουλία της κάθε συλλογικότητας. Η τεχνική υποδομή και η ίδια η προετοιμασία των πανελλαδικών συναντήσεων επίσης έφτασαν στο ναδίρ και αφέθηκαν στις υποκείμενες διαθέσεις. Για όλα αυτά έγιναν αρκετές συναντήσεις και καλέστηκαν ακόμα περισσότερες, αλλά η συμμετοχή ήταν πλειστάκις πενιχρή. Ο ανταγωνισμός για τα πολιτικά σημεία, υποτιμώντας την υλική βάση της οργάνωσης και αποφεύγοντας την ισότιμη ευθύνη τρέφει τον αφορμαλισμό στην οργανωτική πρακτική.
– Κατά τον διάλογο για τον τρόπο λήψης αποφάσεων είχαμε επισημάνει αναλυτικά πως η εισαγωγή της ψηφοφορίας με καταγεγραμμένη την απαξίωση των συναινετικών δαδικασιών εκ’ μέρους ορισμένων συλλογικοτήτων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην υπονόμευση της πολιτικής ζύμωσης και στην επικράτηση λογιστικών τακτικών σύνθεσης. Ο τρόπος λήψης αποφάσεων που θεσπίστηκε για την τακτική εισήγαγε την μικροπολιτική στην «ημερήσια διάταξη» της ΑΠΟ. Ωστόσο, αποδεχτήκαμε την δοκιμή αυτής της παμπάλαιας μεθόδου εξαγωγής αποφάσεων που χρησιμοποιεί η εξουσία. Στην εφαρμογή της ψηφοφορίας για τα ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ επιβεβαιώθηκαν οι κίνδυνοι που είχαμε επισημάνει, όπως το εξηγήσαμε στο τελευταίο κείμενο μεταβατικού απολογισμού που κοινοποιήσαμε στο Forum πριν την συνάντηση του Νοέμβρη. Η πλειάδα των αντικειμενικών ζητημάτων γύρω από την σχέση Μέσων και Σκοπών και από την σχέση Πολιτικού και Κοινωνικού δεν συζητήθηκαν ποτέ, ακριβώς επειδή θεσπίστηκε η ψηφοφορία ως μέτρο εκτάκτου ανάγκης για την κατάληξη των βασικών εκκρεμοτήτων του προσυνεδριακού διαλόγου. Στην θέση της συλλογικής ζύμωσης έμεινε ο ασύνδετος και γι’ αυτό φτωχός και αμφίσημος υποκειμενισμός της πλειοψηφίας. Το πείραμα απέτυχε παράγοντας τα χειρότερα αποτελέσματα. Εκ’ των υστέρων συμπεραίνουμε ότι στις δεδομένες παθογενείς συνθήκες, μάλλον ήταν θνησιγενές.
– Κατόπιν των παραπάνω, η αναγκαία κρίση ήρθε επειδή είχαμε θίξει ευθέως ορισμένες αμοραλιστικές-αντικοινωνικές, καιροσκοπικές-αντικινηματικές και βαθυά αντεπαναστατικές θέσεις όπως είχαν εκφραστεί στο παρελθόν από την συλλογικότητα ΚΑΘΟΔΟΝ. Καταθέσαμε τα συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα στα πλαίσια της ατζέντας του προσυνεδριακού διαλόγου και ειδικά στα θέματα Σκοποί-Μέσα και Πολιτικό-Κοινωνικό ακριβώς διότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πολιτική συμφωνία σ’ αυτά τα θεμελιακά ζητήματα αν δεν ήταν διαυγέστατες οι θέσεις της κάθε συλλογικότητας. Η στιγμή για να αποσαφηνιστούν οι θέσεις του κάθε συμμετέχοντος πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα ήταν ακριβώς τότε που άνοιξαν μέσα στην διαδικασία της ΑΠΟ.
Η αναφορά στις θέσεις που είχε εκφράσει η ΚΑΘΟΔΟΝ θα ήταν άκαιρη αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη φάση του πολιτικού διαλόγου. Η κατάθεση ερωτήματος προς τις συλλογικότητες της ΑΠΟ σχετικά με τις θέσεις της ΚΑΘΟΔΟΝ και η ενδεχόμενη ένσταση για την συμμετοχή της ΚΑΘΟΔΟΝ στην ΑΠΟ, πριν την δική μας συμμετοχή ήταν μια επιλογή που είχαμε εξετάσει, αλλά κρίναμε ότι με δεδομένη την απουσία πολιτικών συμφωνιών πάνω στα επίδικα ζητήματα, μια τέτοια κίνηση ή θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά και υπονομευτικά για την ΑΠΟ στο ξεκίνημά της ή θα εκλαμβανόταν ως σεχταριστική εμμονή και θα προσέφερε προσχηματικά επιχειρήματα σε όποιους πιθανώς μετέφραζαν τα θιγόμενα καίρια πολιτικά ζητήματα σαν αντιδικία μεταξύ ομάδων.
Όπως φάνηκε στην συνάντηση του Νοέμβρη υπήρχαν αρκετές συλλογικότητες που επιχείρησαν να προσπεράσουν το βαθύ πολιτικό πρόβλημα με αυτό το πρόσχημα.
Το σαφές πλαίσιο της ατζέντας μέσα στο οποίο έγιναν οι τοποθετήσεις μας προσδιορίζει την αμεσότητα ή το άκαιρο της κάθε κριτικής. Δεν θέσαμε ζήτημα ΚΑΘΟΔΟΝ, αλλά ζήτημα πολιτικών θέσεων και συνέπειας προς αυτές. Αυτό σημαίνει ευθύτητα πάνω σε μια εξελικτική προοπτική συγκρότησης ομοσπονδιακής οργάνωσης. Και αντιμετωπίσαμε την θρασύτητα μιας απόπειρας κουκουλώματος του ριζικών αντιθέσεων μέσα στην ΑΠΟ. Τα όσα καταγράφηκαν στην συνάντηση του Νοέμβρη αποδεικνύουν ότι η επιλογή μας να θίξουμε θέσεις μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα που αφορούσαν μια συλλογικότητα της ΑΠΟ και που καθορίζουν τις πολιτικές συμφωνίες μας με βάση την ατζέντα, ήταν πολιτικά και ηθικά ορθή, αναγκαία και επίκαιρη.
Οι αναρχικοί οφείλουν να μην διστάζουν να απαντούν στην κριτική, ακόμα και στην κακεντρεχή. Όποτε κληθούμε έχουμε ευθύνη να εξηγήσουμε και να υπερασπιστούμε ή να αποχωριστούμε το παρελθόν μας με σαφήνεια. Ακόμα περισσότερο αν από την αποσαφήνιση της σχέσης μας με τα πεπραγμένα εξαρτάται το προχώρημα του κοινού αγώνα. Ως ΑΣΜΠΑ είμαστε διαρκώς έτοιμοι να το πράξουμε όχι μόνο για ότι αφορά την συλλογικότητά μας, αλλά και για τις πράξεις του κάθε μέλους της. Το ίδιο απαιτούμε από τους συντρόφους μας, γιατί θέλουμε να σταθούμε μαζί στον δρόμο.
Η ΚΑΘΟΔΟΝ απαίτησε την λήθη χωρίς να αναιρεί τις θέσεις που είχε εκφράσει στο παρελθόν, επικαλέστηκε υποκριτικά την ολομέλεια ως μπαμπούλα ενώ επιδίωκε την αποφυγή κάθε σχετικού διαλόγου και τελικά πυροδότησε ένα πλήθος συντηρητικών αντανακλαστικών, που ξεπέρασαν σε παραλογισμό και υποκρισία το αίτημά της.
– Τα τρια ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ που εκκρεμούσαν από την πρώτη Δεσμευτική συνάντηση και που δεν συζητήθηκαν ποτέ σε βάθος, θεωρούμε ότι αποτελούν βασικότατα και αναπόσπαστα σημεία μιας πολιτικής συμφωνίας ικανής να θεμελιώσει ένα κοινό οργανωτικό εγχείρημα για το προχώρημα του επαναστατικού αναρχικού κινήματος. Σχέση Μέσων και Σκοπών, διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού και η έννοια Πρωτοπορία. Το πρώτο μπήκε στην θεματική ΑΡΧΕΣ από την ΚΑΘΟΔΟΝ. Το δεύτερο προτάθηκε κι από άλλες συλλογικότητες, όμως είχε την σαφή υποστήριξη της ΚΑΘΟΔΟΝ ως αναγκαιότητα. Η θεματική στην οποία τελικά θα συζητιόντουσαν τα συγκεκριμένα ζητήματα είχε δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την εργαλειακή χρήση τους και την παράλληλη μεθοδική υποτίμησή τους. Η σχέση Σκοπών-Μέσων έμεινε στις ΑΡΧΕΣ, αλλά κατέληξε σε μια υποτυπώδη διατύπωση που αφήνει ανοιχτή μια γκάμα ανταγωνιστικών ερμηνειών. Όπως φάνηκε το Νοέμβρη, αυτή η κατάληξη ικανοποιούσε την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσδοκούσε την συγκάλυψη των πεπραγμένων της πίσω από μια τυχοδιωκτική ηθικολογία. Ειδικότερα, έχουμε ήδη γράψει αρκετά σε προηγούμενες τοποθετήσεις μας. Αντιθέτως, οι συλλογικότητες που αντιλαμβάνονταν ότι από την πολιτική συμφωνία στο ζήτημα της σχέσης Σκοπών-Μέσων θα κρινόταν η στρατηγική της ΑΠΟ και εκείνες που αντιλαμβάνονταν ότι από αυτές τις συμφωνίες θα κρινόταν η επιβίωση της ΑΠΟ, έχουμε την πεποίθηση ότι κρίνουν το αποτέλεσμα ως ανεπαρκές, όπως κι εμείς.
Η διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού, που σίγουρα δεν αποτελεί φιλολογικό επίδικο, αλλά την βάση προσδιορισμού της σχέσης τους με βάση την αυτονομία τους και την αλληλοσυμπλήρωσή τους, ξέπεσε στα θέματα Τακτικής ώστε να προσπεραστούν οι κρίσιμες αντιθέσεις που καταδείχτηκαν από την ΑΣΜΠΑ. Το «λάθος» της καταγραφής του ζητήματος Πολιτικό-Κοινωνικό στις ΑΡΧΕΣ προτάχθηκε ξαφνικά από την ΚΑΘΟΔΟΝ όταν κοινοποιήθηκαν οι θέσεις της συλλογικότητάς μας. Το δεύτερο σημείο στο οποίο είχε επενδύσει η ΚΑΘΟΔΟΝ για να κατοχυρώσει τις απαράδεκτες θέσεις της, μετά τον αγιασμό των σκοπών της, έγινε κι αυτό πεδίο αποκάλυψης των ριζικών αντιθέσεων που έπρεπε να λυθούν για να προχωρήσει η ΑΠΟ.
Οι συμφωνημένες θέσεις της ΑΠΟ για τα τρια συγκεκριμένα ζητήματα παρήγαγαν ένα έδαφος απόλυτα ρευστό, μεταθέτοντας τις αναπόδραστες ρήξεις στους κρισιμότερους χωροχρόνους, στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες.
– Όλα τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά για να αποφασίσουμε ότι η ΑΠΟ δεν αποτελεί πλέον μια οργανωτική διαδικασία μέσα στην οποία να μπορούμε να δούμε τον αγώνα μας. Η αποχώρησή μας ήταν μια πολιτική συνέπεια ορισμένων στάσεων που εκφράστηκαν από ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών συλλογικοτήτων από την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη. Η καιροσκοπική συγκάλυψη των θέσεων της ΚΑΘΟΔΟΝ τις οποίες είχαμε θίξει με τον πιο πολιτικά άμεσο τρόπο, αποτέλεσε την κατακλείδα.
Το διήμερο του Νοέμβρη άφησε μελανότατα στίγματα στην κοινή εμπειρία της ΑΠΟ.
Αφενός, με την υποκριτική αποπολιτικοποίηση των επίδικων ζητημάτων με διάφορους τρόπους:
~Χείριστος συμπεριφορισμός, όπως η μετάφραση του αντικειμενικού ερωτήματος του ποιός καλύπτει χασισεμπόρους, ποιός κάνει εμπόριο (!) και ποιός συκοφαντεί πάνω σε μια τέτοια πραγματικότητα ή η μετάφραση της πολιτικής κριτικής πάνω σε καταγεγραμμένες θέσεις, ως υποθέσεις χαρακτηρισμών.
~Αντισυντροφική, αντικινηματική και κατά βάθος αυτιστική αδιαφορία για τις ριζικές αντιθέσεις που εκφράστηκαν μέσα στην ΑΠΟ. Η επίφαση μιας έριδας μεταξύ συλλογικοτήτων, όχι μόνο δεν μπορούσε να προστατεύσει την διαδικασία, αλλά επιβεβαίωσε εντελώς αμοραλιστικά ότι ο βαθμός πολιτικής ωριμότητας πολλών συναγωνιστών φτάνει μέχρι την αντίληψη ότι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ξεκαθαρίζονται στην από πίσω γωνία. Αφού λοιπόν οι συλλογικές διαδικασίες δεν μπορούν να αποφανθούν, ας επιστρέψουμε εκεί που επιβιώνει ο πιο αποφασιστικός.
~Παρελκυστικός, αυθαίρετος και άστοχος φορμαλισμός που θέτοντας ζήτημα διακανονισμού σχετικά με το τι μπορεί να γράφεται στο Forum, παραδεχόταν έμμεσα ότι οι πολιτικές θέσεις που εκφράστηκαν με πραγματικά παραδείγματα ακριβώς στα σημεία της ατζέντας στα οποία είχαν νόημα, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν βρεθεί εκεί.
Αφετέρου, με τον κυνισμό της καιροσκοπικής μεθόδευσης:
~Υποστήριξη ενός αιτήματος λογοκρισίας πολιτικών θέσεων εκεί που κάνουν κριτική σε θέσεις άλλης συλλογικότητας, επειδή σύμφωνα με την κριτική οι τελευταίες αντιβαίνουν στις συμφωνημένες πολιτικές θέσεις της ΑΠΟ.
~Υπερθεματισμός ενός αιτήματος ακρισίας και αμνησίας.
~Επιμονή της συλλογικότητας με το απαράδεκτο ιστορικό, στον αμοραλισμό με ηθικολογική προβιά.
~Επίθεση στην συμμετοχή της ΑΣΜΠΑ στην ΑΠΟ την ίδια στιγμή που η ΑΣΜΠΑ υπερασπιζόταν τις ξεκάθαρες πολιτικές συμφωνίες, την αποσαφήνιση της ηθικοπολιτικής βάσης της οργάνωσης και της στρατηγικής της και την ισχύ της αυτοοργανωμένης αντίστασης απέναντι στον κανιβαλισμό της μικροπολιτικής. Η συλλογικότητα Κύκλος της Φωτιάς είχε δηλώσει και το επιβεβαίωσε κατόπιν ερωτήματός μας ότι η ΑΣΜΠΑ θα «έπρεπε να μην είναι στην ΑΠΟ» διότι η συμμετοχή της «δεν είναι εποικοδομητική», ακριβώς για την στάση που κράτησε στα ζητήματα των Σκοπών-Μέσων και του Πολιτικού-Κοινωνικού. Πέρα από το πραγματικό διακύβευμα της συγκεκριμένης επίθεσης, πρόκειται για έναν υποκειμενικό αφορισμό έξω από κάθε συμφωνημένο πολιτικό και διαδικαστικό πλαίσιο, ο οποίος επισφραγίζει την διάχυτη επιστροφή στα γνώριμα «συντροφικά» μαχαιρώματα μεταξύ φατριών.
Οι θέσεις που εκφράστηκαν από πολλές συλλογικότητες την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη και τις οποίες αναλύουμε παραπάνω, αφήνουν έκθετη την ΑΠΟ απέναντι στο ταξικό-κοινωνικό κίνημα, αφού υποθάλπτουν όχι μόνο την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσπαθεί να κρυφτεί αντί να εξηγήσει τις θέσεις της, αλλά υποθάλπτουν και τις ίδιες τις θέσεις που έχουν ήδη στραφεί ενάντια στον ταξικό-κοινωνικό αγώνα. Το κουκούλωμα μιας ριζικής πολιτικής σύγκρουσης πάνω στα επίμαχα σημεία του πολιτικού αμοραλισμού και της σχέσης των αναρχικών με το κοινωνικό μέτωπο, με ή χωρίς ψαλίδισμα, καταγράφεται ως σημείο θεμελιακής πολιτικής κρίσης για όποιους θέλουν να στέκονται στην μεθοριακή γραμμή της αντικρατικής-αντικαπιταλιστικής πάλης από την προλεταριακή-κοινωνική πλευρά.
– Αποτιμούμε την εμπειρία της ΑΠΟ ως ένα μεγάλο άλμα μπροστά, το οποίο όμως κατέληξε σε έναν ραγδαίο βηματισμό προς τα πίσω. Τα στοιχήματα βρίσκονται πλέον διατυπωμένα και διαθέσιμα για όλο το κίνημα.
Η ΑΣΜΠΑ θα συνεχίσει να δίνει τις δυνάμεις της για την ομοσπονδιακή πολιτική συγκρότητηση των αναρχικών στον δρόμο της ταξικής πάλης και των επαναστατικών κοινωνικών διεργασιών. Δεν ξέρουμε πότε θα συναντηθούμε οι τόσοι πολλοί που έχουν ανάγκη την επανάσταση ήδη σήμερα, αλλά ξέρουμε ότι πάντα θα είμαστε μαζί με όποιους αγωνίζονται.
Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
Γενάρης 2015
Υποσημείωση:
Το κείμενο είχε ολοκληρωθεί λίγο πριν την συνάντηση του Γενάρη και αποφύγαμε να συμπεριλάβουμε στην αποτίμησή μας ό,τι αναρτήθηκε στο Forum μετά την συνάντηση του Νοέμβρη (’14).
Κατόπιν αιτήματός μας θα λάβετε και τα σχετικά ντοκουμέντα από την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών.
Κείμενο αποχώρησης της ΑΣΜΠΑ από την ΑΠΟ
από @ 12/09/2015 4:32 μμ.
Και εσένα ποιος σε διόρισε εκπρόσωπο του Μεριζιώτη; Το
άλτερ έγκο του είσαι και συνεχίζεις το ριάλιτι; Και από κι ως που
αναφέρεσαι στα προσφυγικά και τη ΣΥΚΑΠΡΟ κι απειλείς ότι θα γίνει μεγάλο
λακριντί;
από :q 12/09/2015 6:45 μμ.
Ούτε και μένα με ενδιάφέρει (κυριολεκτώ) πότε ήρθε ο G στην
αναρχία, αυτό που με ενδιαφέρει είναι γιατί λέει ψέματα και συκοφαντεί:
"όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση
φιλάθλων παναθηναϊκού".
από @ 12/09/2015 7:51 μμ.
1) Ο Θ. και o Δώσε πόνο λέει ο απ οτι βλεπω από @ 09/09/2015 3:33 1571928
ότι είναι το ίδιο πρόσωπο.
2) Ο G εδω λεει για τον Δώσε πόνο
Τάδε έφη...SPI...από G 09/09/2015 9:41 μμ., 1571942
“.Ρε συ αν κατάλαβα καλά ποίος είσαι, όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση φιλάθλων παναθηναϊκού. (βέβαια μικρός τότε)
Το ότι οι αναρχία έχει τραβήξει κόσμο από κόμματα, ακόμα και δεξιά και από φασίστες αυτό είναι θετικό, όπως θετικό και ότι εσύ έφυγες από εκεί και μπήκες στην αναρχία.”
3) ο Για τη λάσπη περί ΝΟΠΟ από @ 11/09/2015 11:40 μμ., 1572024
απανταει περι νοπο εκ μερους του Δώσε πόνο που εινα ο Θ. ;
πιο κάτω δημοσιεύετε μια προκήρυξη; δεν κατάλαβα, κριτική στην ελληνική ιστορία που την υπογράφουν κάποιες αναρχικές ομάδες εδώ
Ορισμένα αντεθνικά στοιχεία από εκείνα τα άγουρα χρόνια από @Ιστορία 12/09/2015 8:39 πμ., 1572037
το εροτημα: δεν θέλω να μάθω για ποιον λέει ο G περί νοπο, ούτε θα μάθουμε ποιος είναι ο Δώσε πόνο και αν είναι το ίδιοπρόσωπο με τον Θ. Την προσωπικήεπίθεση στον G την άρχισανκάποιοιεδώμέσα και όχι ο G όποιοςέχειμάτιαβλέπει .
Για την ταμπακιέρα θα πείτεκάτι, τηνομάδαΑΣΜΠΑγιατί την φάγατε όπως λέει εδώ;
Μην ψάχνεις G δες και αυτό από γιαννης 12/09/2015 1:38 μμ., 1572040
ότι είναι το ίδιο πρόσωπο.
2) Ο G εδω λεει για τον Δώσε πόνο
Τάδε έφη...SPI...από G 09/09/2015 9:41 μμ., 1571942
“.Ρε συ αν κατάλαβα καλά ποίος είσαι, όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση φιλάθλων παναθηναϊκού. (βέβαια μικρός τότε)
Το ότι οι αναρχία έχει τραβήξει κόσμο από κόμματα, ακόμα και δεξιά και από φασίστες αυτό είναι θετικό, όπως θετικό και ότι εσύ έφυγες από εκεί και μπήκες στην αναρχία.”
3) ο Για τη λάσπη περί ΝΟΠΟ από @ 11/09/2015 11:40 μμ., 1572024
απανταει περι νοπο εκ μερους του Δώσε πόνο που εινα ο Θ. ;
πιο κάτω δημοσιεύετε μια προκήρυξη; δεν κατάλαβα, κριτική στην ελληνική ιστορία που την υπογράφουν κάποιες αναρχικές ομάδες εδώ
Ορισμένα αντεθνικά στοιχεία από εκείνα τα άγουρα χρόνια από @Ιστορία 12/09/2015 8:39 πμ., 1572037
το εροτημα: δεν θέλω να μάθω για ποιον λέει ο G περί νοπο, ούτε θα μάθουμε ποιος είναι ο Δώσε πόνο και αν είναι το ίδιοπρόσωπο με τον Θ. Την προσωπικήεπίθεση στον G την άρχισανκάποιοιεδώμέσα και όχι ο G όποιοςέχειμάτιαβλέπει .
Για την ταμπακιέρα θα πείτεκάτι, τηνομάδαΑΣΜΠΑγιατί την φάγατε όπως λέει εδώ;
Μην ψάχνεις G δες και αυτό από γιαννης 12/09/2015 1:38 μμ., 1572040
από G 13/09/2015 4:32 πμ.
σε αυτή μου την παρέμβαση
Τάδε έφη...SPI... από G 09/09/2015 9:41 μμ., 1571942
και ιδιαίτερα στο σημείο που λέω:
“... Ρε συ αν κατάλαβα καλά ποίος είσαι, όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση φιλάθλων παναθηναϊκού. (βέβαια μικρός τότε)
Το ότι οι αναρχία έχει τραβήξει κόσμο από κόμματα, ακόμα και δεξιά και από φασίστες αυτό είναι θετικό, όπως θετικό και ότι εσύ έφυγες από εκεί και μπήκες στην αναρχία....”
αυτό με την ΝΟΠΟ είναι μια πληροφορία-φιμη που έχω, όμως προχώρησα σε δημοσίευση της χωρίς να τεκμηριώσω αν ευσταθή, δηλαδή αν είναι αληθινή.
Αυτό είναι λάθος μου το αναγνωρίζω και περνώ πίσω περί ΝΟΠΟ ζητώ συγνώμη που έθιξα την υπόληψη ενός ανθρώπου που αν και δεν κατονόμασα όμως δεν παύει πίσω απο την ανωνυμία του Δώσε πόνο που απευθύνθηκα να βρίσκετε ένα πρόσωπο, επίσης ζητώ συγνώμη και από τους επισκέπτες αυτού του νήματος γιατί αναπαρήγαγα μια ατεκμηρίωτη πληροφορία άρα ψεύτικη.
Δεκτή κάθε κριτική.
Γιώργος Ν. Μεριζιώτης
Τάδε έφη...SPI... από G 09/09/2015 9:41 μμ., 1571942
και ιδιαίτερα στο σημείο που λέω:
“... Ρε συ αν κατάλαβα καλά ποίος είσαι, όταν ήμουν στην αναρχία εσύ ήσουν στην ΝΟΠΟ νεοφασιστική οργάνωση φιλάθλων παναθηναϊκού. (βέβαια μικρός τότε)
Το ότι οι αναρχία έχει τραβήξει κόσμο από κόμματα, ακόμα και δεξιά και από φασίστες αυτό είναι θετικό, όπως θετικό και ότι εσύ έφυγες από εκεί και μπήκες στην αναρχία....”
αυτό με την ΝΟΠΟ είναι μια πληροφορία-φιμη που έχω, όμως προχώρησα σε δημοσίευση της χωρίς να τεκμηριώσω αν ευσταθή, δηλαδή αν είναι αληθινή.
Αυτό είναι λάθος μου το αναγνωρίζω και περνώ πίσω περί ΝΟΠΟ ζητώ συγνώμη που έθιξα την υπόληψη ενός ανθρώπου που αν και δεν κατονόμασα όμως δεν παύει πίσω απο την ανωνυμία του Δώσε πόνο που απευθύνθηκα να βρίσκετε ένα πρόσωπο, επίσης ζητώ συγνώμη και από τους επισκέπτες αυτού του νήματος γιατί αναπαρήγαγα μια ατεκμηρίωτη πληροφορία άρα ψεύτικη.
Δεκτή κάθε κριτική.
Γιώργος Ν. Μεριζιώτης
από @ 13/09/2015 9:28 πμ.
Το ακριβές θα ήταν να πει «όσο ήσουν εσύ στη Νοπο άλλο τόσο ήμουν κι εγώ στην αναρχία» αλλά είπε να το μπερδέψει κάπως. κι έρριξε ένα πυροτέχνημα.που σκασε στα μούτρα του. Τα περί «φήμης» είναι παραμύθια της χαλιμάς και μοναδική πηγή της "πληροφορίας" του είναι η φαντασία του. Διαφορετικά θα είχε πάει να βρει τον ενδιαφερόμενο να τον ενημερώσει για αυτή τη βρωμιά σε βάρος του. Αλλά πως να πάει αφού αυτός ο ίδιος είναι που τα λέει.
Ανοιξε εδώ μια δημοσίευση, για να φερει στο φως το «παρασκηνιο» λέει της οργάνωσης, και να πει τι; «Ελεγα και λέω μαλάκα μου (…) πως αξιοποιήθηκε - χρησιμοποιήθηκε η εμπειρία μου όπερ να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια λάθη του παρελθόντος και σήμερα; (… μήπως είμαι κομπλεξικός πατερναλιστής;)» Αναμφίβολα ναι. Ψευτράκος και κοινός συκοφάντης επίσης.
Όποιος σύντροφος θέλει καλοπροαίρετα να ενημερωθεί και όχι να βλάψει την οργανωτική προσπάθεια τόσων χρόνων και τόσων αγωνιστών δεν ανοίγει ιντερνετικό καφενείο των φιλάθλων για να πει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, δεν στήνει αρένα για να χυθεί αίμα μεταξύ συντρόφων, ομάδων και σχημάτων, δεν ψάχνει υποτιθέμενα παρασκήνια σαν τον Στεφανο Χίο, δεν ξεβρακώνεται στην προσπάθεια του να προκαλέσει γενική ανακατωσούρα, καταλήγοντας να καλεί απεγνωσμένα κι άλλους να μοιραστούν μαζί του και σε κοινή θέα το χαντάκι που πήγε κι έπεσε με τα μούτρα μέσα. Δεν σφάξανε… Χάρισμά του.
Όσον αφορά ένα τελευταίο, άσχετο κι ετεροχρονισμένο ζήτημα που το έκανε καραμέλα ο G παριστάνοντας το θύμα και τον μεγάλο αδικημένο, μη έχοντας τι να πει μέσα στο γενικότερο ρεζιλίκι του, αλλά και για να προκαλέσει νέα ανακατωσούρα μεταξύ συντρόφων κι ομάδων, να αναφερθούν μερικά μόνο στοιχειώδη. Η εμπειρία των καταλήψεων από τις πρώτες κιόλας το 81-82 (όπως Βαλτετσίου, Β. Στελλα, Κτήμα Δρακοπουλου μιλώντας για Αθήνα) μέχρι και σήμερα, είναι πολύ πλούσια επάνω στο ζήτημα των ναρκωτικών και της ενδεδειγμένης στασης τους, για την αυτοπροστασία τους από την κρατική προπάγάνδα και την καταστολή καθώς και για την περιφρούρηση των σχέσεων μέσα και γύρω από αυτές. Δεν νοείται δομή του κινήματος όπως είναι μια κατάληψη που να διαμένει ή να έχει ασυλία άτομο που διακινεί ναρκωτικά. Κατά συνέπεια καλώς απομακρύνθηκε πριν από 2-3 χρόνια από τα προσφυγικά ένας έμπορος ναρκωτικών, αντιθέτως θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα για την ίδια την κατάληψη και τη σχέση της με άλλους συντρόφους αν δεν απομακρυνόταν. Όσοι λοιπόν επιτεθηκαν βίαια στα προσφυγικά για να παρεμποδίσουν την απομάκρυνση αυτού του τύπου που διακινούσε ναρκωτικά έκαναν λάθος διότι ανεξαρτήτων των όποιων προθέσεων του του έκαναν πλάτες στην μάτταιη προσπάθεια του να μείνει εκεί. Ο καθένας το καταλαβαίνει ότι περίπτωση να παραμείνει σε κατάληψη του κινήματος άτομο που διακινεί ναρκωτικά δεν υπήρχε._
από @ 13/09/2015 9:53 πμ.
Όταν έγινε η κατάληψη στου Δρακόπουλου από συντρόφους/ισσες
των Αυτόνομων Πατησίων και των Αντιεξουσιαστών Κυψέλης από τα πρώτα
πράγματα που έκαναν, χάρη και σε σ΄ορισμένες αρνητικές εικόνες που είχαν
από την Βαλτετσίου όπου συμμετείχαν προηγουμένως (και στις οποίες
πάτησε η κρατική προπαγάνδα για να στιγματίσει τις καταλήψεις), ήταν να
απομακρύνουν εκείνους που έσπευσαν για να διακινήσουν την πραμάτεια
τους. Και τότε η διάκριση μεταξύ των μεν και των δε στο "χώρο" δεν ήταν
και τόσο ξεκάκαθαρη. Την επομένη πήγαν οι διακινητές κι άλλοι φίλοι τους
και επιτέθηκαν στους καταληψίες. Οι σύντροφοι έχασαν στο ξύλο αλλά
καταφεραν να κρατήσουν την κατάληψη όπως την ήθελαν. Την μεθεπομένη την
έσπασαν οι μπάτσοι άλλα δεν έχει σημασία, το πρώτο βήμα είχε γίνει…
από @ 13/09/2015 10:59 πμ.
Κι ένα τελευταίο, για το γαμώτο της υπόθεσης, αν κι είναι
ντροπή να μιλά κανείς για τέτοια πράγματα, την ίδια εποχή που υποτίθεται
πως ήταν στη Νοπο αυτός με κάτι άλλους νεολαίους έσπαγε τα γραφεία της
ΕΠΕΝ και των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη στην κεντρική πλατεία της
γειτονιάς του, μπουκάριζε τις νύχτες σε κομματικά γραφεία για να
απαλλοτροιώσει τεχνικό εξοπλισμό και μοίραζε ντουντούκες, μικροφωνικές
και ηλεκτρονικές γραφομηχανές IBM, σε συντρόφους, ομάδες κι εντυπα της
εποχής. Ετρεχε στις αλάνες διπλα στα τείχη των φυλακών Κορυδαλλού
παιζοντας ξύλο με τα Ματ κι εβλεπε μπροστα του τους καπελάκηδες να
βγαζουν τα όπλα και να ρίχνουν στον αέρα για να σταματήσουν τους ανάρχες
στη νησίδα της λεωφόρου Αθηνών δίπλα στις γυναικείες. Ακουγε τους
πυροβολισμούς που έπφταν γύρω από το κατειλημμένο πολυτεχνείο τη νύχτα
μετα τη δολοφονία του Κουμή και της Κανελοπούλου κι έβλεπε το σύντροφο
δίπλα του να πέφτει χτυπημένος από σφαίρα στο στήθος. Είπανε τότε πως
ρώταγε στο ασθενοφόρο να του το πουν αν είναι να πεθάνει για να προλάβει
να φωνάξει Ζήτω η Αναρχία!...
Αυτή τη μνήμη θα ήθελε να αφήσει στους οικείους του κι όχι τις ρετσινιές που του κολλάει ο ένας κι ο άλλος για τους δικούς του λόγους.
Αυτή τη μνήμη θα ήθελε να αφήσει στους οικείους του κι όχι τις ρετσινιές που του κολλάει ο ένας κι ο άλλος για τους δικούς του λόγους.
από @ 13/09/2015 11:19 πμ.
Kι αυτό ακόμα που είπε ο G και ξανάπε, ότι δεν τον είδε στο
Αιγάλεω ψέμα είναι και άλλα που έγραψε. Τον είδε και τον παραείδε ο G
(αν έχει θέμα με τη μνήμη του δικό του πρόβλημα) γιατί εκει ήταν o
άνθρωπος τις 2 από τις 3 φορές, μαζί πάντα με ένα πολύ οικείο κι
αγαπημένο του πρόσωπο... Σιωπηλός στο κόκκινο αμφιθέατρο να παρακολουθεί
με συγκίνηση εκείνο το πρώτο βήμα για το όνειρο της οργάνωσης,
ομιλητικότερος, υπέρ του δέοντος ίσως, στις ομάδες σύνθεσης.
από G 13/09/2015 11:50 πμ.
μαζί με το SPI (Δώσε πόνο) η
τέλος πάντων με το πρόσωπο αυτό που του ζήτησα συγνώμη και άλλους
συντρόφους κάναμε κομμάτια τα κεντρικά γραφεία της ΕΠΕΝ στην Ακαδημίας
το 1985, και τον τσεκουράτο ψευτόμαγκα Βορίδη δεν τον είδαμε πουθενά.
ΔΕΙΤΕ: Η ιστορία μιας φωτογραφίας
ΔΕΙΤΕ: Η ιστορία μιας φωτογραφίας
από @ 13/09/2015 4:44 μμ.
Σίγουρα δεν έχει θέση σε δομή του κινήματος άτομο που
διακινεί ναρκωτικά. Το συγκεκριμένο άτομο όμως ( για χρόνια μέλος της
συκαπρο) δεν ήταν το μόνο που εκδιώχθηκε από την κατάληψη. Προηγήθηκαν
σύντροφοι και συντρόφισσες που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους γιατί
έφεραν αντιρρήσεις στη συκαπρο. Αλλά αυτά υποθέτω πως δε σε απασχολούν,
είναι δευτερεύοντα...
από G 15/09/2015 11:21 μμ.
( προς: Ναι καλά... 1572064, ... 1572065, ΤΕΙ 1572068 και λοιπούς )
Λες :
“... Το ακριβές θα ήταν να πει «όσο ήσουν εσύ στη Νοπο άλλο τόσο ήμουν κι εγώ στην αναρχία» αλλά είπε να το μπερδέψει κάπως. κι έρριξε ένα πυροτέχνημα. που σκασε στα μούτρα του. Τα περί «φήμης» είναι παραμύθια της χαλιμάς και μοναδική πηγή της "πληροφορίας" του είναι η φαντασία του. Διαφορετικά θα είχε πάει να βρει τον ενδιαφερόμενο να τον ενημερώσει για αυτή τη βρωμιά σε βάρος του. Αλλά πως να πάει αφού αυτός ο ίδιος είναι που τα λέει...”
***********************
Απάντηση:
ΟΚ πες πως αυτό με την ΝΟΠΟ το έκανα από σκοπιμότητα ή βλακεία (βλέπεις ουδείς αλάνθαστος, μόνο εσείς δεν κάνετε λάθη) αλλά εγώ λέω ότι το έκανα από σκοπιμότητα, όμως έκανα την αυτοκριτική μου δημόσια και επώνυμα, αν δε σου/σας αρκεί αυτό, μήπως χρειάζεται να σας βρω, να έρθω να μου κόψετε δυο δάκτυλα;
Εσύ /εσείς, σαν ομάδα Κύκλος της Φωτιάς έχετε πάρει πίσω το περί εξ αντικείμενου κάνω/ κάνετε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών, που κατηγορήσατε έμενα και την ομάδα που συμμετείχα ΚΑΘΟΔΟΝ; παράλληλα λες/λέτε γιατί δεν σε/σας βρήκα για της φήμες περί ΝΟΠΟ, εσύ/εσείς εν ονόματι την μακροχρόνιας κινηματικής πολιτικής σχέσης με εμένα, προτού βγάλεις / βάλετε την “φεφτά” που μας καταδικάζατε και το εξ αντικείμενου, με βρήκες/τε να με ρωτήσεις; όχι βέβαια, γιατί; μα είναι απλό, φίλε/ φίλοι μου έχετε δυο μέτρα και τρία σταθμά, γιατί είστε πλέων όχι ομάδα παράδειγμα προς μίμηση, άλλα μια σέκτα, τώρα το ότι έχετε σεκταριοποιηθεί και αν δεν θέλετε να το δείτε ενώ σας το λένε και άλλοι είναι δικό σας θέμα.
Φέρατε στο οργανωτικό την ψευτο ομάδα (των δυο ατόμων τότε, τώρα δεν ξέρω ούτε με ενδιαφέρει πόσοι είναι) ΑΣΜΠΑ παρακλάδι της ΣΥΚΑΠΡΟ ενώ ξέρατε ότι υπάρχει διένεξη με την ΚΑΘΟΔΟΝ που ήταν μαζί με εσάς και τις άλλες ομάδες οι δημιουργοί της κίνησης για το οργανωτικό, ενώ η ψευτο ομαδα ΑΣΜΠΑ δεν ήταν, γατί δεν περιμένατε να λυθεί η διένεξη ούτω σώστε να μην μεταφερθεί εξ αντικειμένου στην συζήτηση για το οργανωτικό αυτή η διένεξη; γιατί το κάνατε; απάντηση δεν έχω πάρει, και τελικά τι έγινε; βγήκε η ψευτο ομαδα ΑΣΜΠΑ και εκτός από την ΚΑΘΟΔΟΝ καταγγέλλει και εσάς εδώ:
Μην ψάχνεις G δες και αυτό από γιαννης 12/09/2015 1:38 μμ., 1572040
2. Τότε κατά την διάρκεια των προσυνεδριακών συζητήσεων στην ομάδα ΚΑΘΟΔΟΝ που ήμουν, έβαλα ζήτημα είτε να θέσουμε θέμα να φύγει η ψευτο ομάδα ΑΣΜΠΑ από τα προσυνεδριακά και αν δεν περάσει να φύγουμε εμείς, δεν πέρασε ούτε το ένα αυτέ το άλλο. Και ήταν ένας (όχι ο μοναδικός) από τους λόγους που έφυγα από την ομάδα, γιατί στην μακροχρόνια κινηματική μου ζωή που είναι ακηλίδωτη δεν θα ανεχόμουν μερικά κωλόπαιδα να με ταυτίσουν με το εξ αντικειμένου κάνω πλάτες σε ναρκο-εμπόρους .
3. προς: ... 1572065, ΤΕΙ 1572068 και λοιπούς
Κοιτάτε έκανα δημόσια την αυτοκριτική μου σε αυτά που λέτε δεν θα απαντήσω γιατί ξέρω την πολιτική κουλτούρα που έχετε γαλουχηθεί, αν νομίζετε ότι δεν ήξερα ανοίγοντας αυτό το νήμα τι θα αντιμετωπίσω είστε νυχτωμένοι.
Όσο για τα εγχειρήματα οργάνωσις εδώ είμαστε και θα τα δούμε. Και στην τελική στα αρχίδια μου τι νομίζετε για μένα, δεν άνοιξα αυτό το νήμα για κάνω προτάσεις σε θετική κινηματική κατεύθυνση το έκανα τόσα χρόνια, το άνοιξα για να πω ψέματα, να αυτο-προβληθώ και να προβοκάρω, είμαι της άποψης ότι αυτό που ονομάζετε αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα πρέπει να διαλυθεί και να δημιουργηθεί ένα άλλο απαλλαγμένο από όλη αυτή την σκατίλα την σήψη και την παρακμή, αυτό το “κίνημα” αυτή την περίοδο δεν είναι η λύση στο πρόβλημα, γιατί είναι μέρος του προβλήματος, γιαυτό Αποχαιρέτησα την χιμαιρική αναρχία.
Λέτε ότι αυτό νήμα έχει πάει άπατο και κανέναν δεν ενδιαφέρει, όμως μπαίνετε και γράφετε και με μια γελοία επιμονή λέτε ξανά και ξανά πότε μπήκα στην αναρχία, οκ κόβω οχτώ χρόνια από το 79 μέχρι το 1987, και μετράω από την δημιουργία της Ένωση Αναρχικών που συμμετείχα μέσα από την ομάδα Αναρχοκομμουνιστηκός Πυρήνας Άνω Λιοσίων και μετά, έτσι και αλλιώς ήταν χρόνια μαύρα χωρείς αναρχο-ένσημα και δεν θα μετρήσουν στην σύνταξη μου, σύμφωνα με την αρρωστημένη σας λογική ένας σήμερα (από αυτούς που λέμε περιφερειακούς) που έρχεται σε εκδηλώσεις, κατεβαίνει σε πορείες κλπ και οργανωθεί μετά από πέντε χρόνια σε ομάδα, από πότε θα λέει ότι ήρθε στην αναρχία; από την ημέρα που οργανώθηκε σε ομάδα; η από την ημέρα που άλλαξε ή διαμόρφωσε πολιτική άποψη και συνείδηση; τι λέω εδώ ρε κομπλεξικοί;
“... Ήρθα σε επαφή με την αναρχία το 1979, μέσα από μια ροκ συναυλία αλληλεγγύης στον φυλακισμένο εργάτη, επαναστάτη, Γιάννη Σερίφη, που έγινε στο γήπεδο μπάσκετ «Σπόρτινγκ». Εκεί κάποιοι αναρχικοί μου έδωσαν φυλλάδια και προκηρύξεις οι οποίες με επηρέασαν. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα ήμουν αυτό που λένε περιφερειακός και το 1981-82 μπήκα κανονικά στον λεγόμενο χώρο. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, παραμένω κινηματικά ενεργός και είμαστε μετρημένοι στην μισή παλάμη του ενός χεριού οι κινηματικά ενεργοί της παλιάς γενιάς...”
Δείτε εδώ: Ανοικτή επιστολή προς το αναρχικό «κίνημα»
Και προσέξτε έμενα στο πατρικό μου στα Άνω Λιώσα και για να κατέβεις εκείνη την εποχή κέντρο Αθήνα ήταν ολόκληρο ταξίδι με το λεωφορείο, άσε που το τελευταίο λεωφορείο για επιστροφή έφευγε 11+10 το βράδυ, βέβαια σύμφωνα με την συγκεντρωτική σας λογική αναρχία ήταν/είναι ότι κινείται στα Εξάρχεια άντε και μέχρι Πατήσια, Κυψέλη – Κολιάτσου.
4. Το οργανωτικό κατασκεύασμα σας με το Γ3. Διαρκές όργανο ( σαν κεντρική επιτροπή) εκτός από την δυσκαμψία που εμπεριέχειπροσομοιάζει και με την οργάνωση πλατφόρμα του Μαχνό και το μπολσεβίκικο “κόμμα νέου τύπου”, όμως το ΚΚΕ σαν ο κλασικός κορμός εκφραστής του μπολσεβικισμού δίνει περισσότερη αυτονομία στης τοπικές οργανώσεις του (ΚΟΒ. ΟΒ).
Εδώ να πω ότι οι περισσότεροι/ες νέο αναρχικοί χωρίς να έχουν διαβάσει παπαγαλίζουν για τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό του (το κόμμα νέου τύπου ) Λένιν νομίζουν ή εστιάζουν ότι είναι μόνο το πλειοψηφικό σύστημα αποφάσεων και όχι οι άκρος συγκεντρωτικές δομές του κόμματος, αν η προσομοίωση που κάνω με το μπολσεβικισμό όσο αφορά την οργάνωση σας πέφτει λίγο βαριά αυτή είναι η άποψη μου, τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή, και την τελική φυσικά δεν έχει σημασία τι λέει ένας ειδήμων της οργάνωσης, μια περσόνα.
Άντε πηγαίνετε τώρα να ψηφίσετε, όπως με το δημοψήφισμα (όχι με διγλωσσία και μουλωχτά), αλλά μην ξεχάσετε να πείτε και σε μας τους “αναποφάσιστους” “ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ” γιατί εσείς θα κάνετε κάτι άλλο στα μουλωχτά.
5. Όλα στο φως (κάρφωμα) *
Για να μην αδικήσω την ομάδα Κύκλος της Φωτιάς κάνανε και άλλοι πολίτικες παρτούζες όμως ατομικά, στην διάρκεια του προσυνεδριακού, άτομο από την ομάδα ΚΑΘΟΔΟΝ (χωρίς να ενημερώσει την ομάδα του) και άτομο από την ομάδα ΑΚΑ (δεν ξέρω αν είχε ενημερώσει την ομάδα του) φώναξαν στο προσυνεδριακό την μόλις σχηματισθείσα ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ, (με της γνωστές αργότερα αναρχο-μπολσεβίκικες θέσης περί επαναστατικού μιλιταρισμού κλπ) σε ερώτηση μου πως είναι δυνατών να καλείτε ομάδα που μόλις έχει συγκροτηθεί και δεν έχει ακόμα αποκτήσει συλλογικό πολιτικό περιεχόμενο στο εσωτερικό της, πάλι δεν πείρα απάντηση. (φυσικά ήταν και άλλος ένας λόγος που έφυγα από την ΚΑΘΟΔΟΝ)
Γιατί αυτό που έλεγα/λέω : “... Όπως υπάρχει ο κίνδυνος ξεπεράσματος του αφορμαλισμού, να φετιχοποιήσουμε την οργάνωση και να προτείνουμε οργανωτικά σχήματα εργαλειακα δύσκαμπτα και στο τέλος ή γραφειοκρατικά ή «σφραγίδες». Το ζήτημα της οργάνωσης για εμάς δεν είναι ένα ζήτημα εφάπαξ και προπάντων, δεν είναι στατικό . Η οργάνωση κτίζεται λιθαράκι – λιθαράκι, είναι ένα οργανικό δυναμικό φαινόμενο που εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της συνεχούς βελτίωσης, τόσο τη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο....”
Και συμπλήρωνα, ας ξεκινήσουμε βάζοντας μια γερή βάση όσες ομάδες είμαστε τώρα, και εξηγούσα ότι εκεί που λέω για το ότι η οργάνωση για εμάς είναι ένα “οργανικό δυναμικό φαινόμενο” εκτός από την μορφή και το περιεχόμενο εννοούσα και το πρακτικό. Δηλαδή ας δημιουργηθεί η ομοσπονδία με εμάς και μετά όπως γίνετε και στην ζωή άλλες ομάδες θα έρθουν, άλλες θα φύγουν και μπορεί ακόμα και να διασπαστούμε, φυσικά δεν εισακούστηκαν.
6. Μερικά προσυνεδριακά παραλειπόμενα
Όταν ξεκίνησαν τα προσυνεδριακά στα ΤΕΙ Πειραιά συμφωνηθήκαν η εξής διαδικασίες:
ότι θα χωριστούν οι συζητήσεις σε τέσσερις βασικές θεματικές α) αρχές β) θέσεις γ) στόχοι δ) μορφή/ οργάνωσης, πρότεινα και μια άλλη υπο – θεματική με δυο ενότητες, την πολιτικο- κοινωνική συγκυρία εγχώρια και διεθνή αλλά δεν πέρασε με το σκεπτικό ότι αυτά τα θέματα εμπεριέχονται στην βασική θεματική, τις θέσεις.
Για οικονομία χρόνου! ( ήταν τέτοια η οικονομία χρόνου που τελικά διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια) επιλέχτηκε η εξής διαδικασία, οι ομάδες στο κεντρικό αμφιθέατρο θα αναγνώσουν- παρουσιάσουν τις θέσεις τους με βάση την ενότητα που έχει επιλεγεί, και στης τυχών διευκρινίσεις η μικρές τοποθετήσεις από τους υπόλοιπους θα γίνονται στο τέλος της διαδικασίας από άτομα που έχουν οριστεί από της ομάδες, μεμονωμένα κάποιος/κάποια δεν μπορούσε να θέση ερωτήματα, επίσης δημιουργήθηκε ομάδα εργασίας που η κάθε συλλογικότητα -ομάδα έστελνε ένα η δυο άτομα για την σύνθεση, συμπύκνωση, σύνταξη με βάση τις εισηγήσεις των ομάδων για τις αρχές και τις υπόλοιπες ενότητες.
Όταν ξεκίνησαν οι διαδικασίες έπρεπε στην αρχή να διευθετηθεί το ζήτημα με ποιο τρόπο παίρνουμε αποφάσεις (ομοφωνία, συναίνεση κλπ) είναι ένα ζήτημα που πάντα έρχεται και επανέρχεται για τους αναρχικούς ιδιαίτερα σε μαζικές διαδικασίες , υπήρξε μια αρχική συζήτηση αλλά δεν κατέληξε και έτσι το θέμα παραπέμφθηκε σε επόμενη χρονική συνεδρία, δηλαδή σε επόμενη συναντήσεις τους επόμενους μήνες.
Σε επόμενη συνεδρία επειδή οι περισσότερες ομάδες δεν ήταν έτυμες να συζητηθούν αρχές και στόχοι άρχισαν να συζητούνται οι θέσεις, εκεί ένα μεγάλο μέρος των ομάδων παρουσίασαν θέσεις μαρξίζουσας επιρροής, το ζήτημα που έθεσα τότε σε πηγαδάκια (αφού δεν μπορούσα να μιλήσω ως άτομο) ήταν ότι σε αναλύσεις της πραγματικότητας και του καπιταλισμού μπορεί να συμπέσουν κάποιες αναλύσεις με μαρξιστικές και αυτό δεν είναι κατά ανάγκη κακό.
Εκεί που έφερα ένσταση είναι το επέκεινα, δηλαδή τη σκιαγράφηση της μελλοντικής κοινωνίας που θέλουμε και αυτό μας διαφοροποιεί με τους μαρξιστές οι περισσότερες σκιαγραφήσεις που έγιναν προσομοίαζαν τον κομμουνισμό ως ένα παραγωγίστικο, ανεγκαιοκρατικό μοντέλο και όχι σαν το “βασίλειο της ελευθερίας” που έλεγαν οι παλιοί, ασφαλώς οι παραγωγή για την ικανοποίηση των αναγκών είναι ουσιώδης σημασίας, όμως ούτε έμπαινε το τρετράπτυχο: τι παράγουμε , πως το παράγουμε, γιατί το παράγουμε και πως το διανέμουμε, και δεν εννοώ λεπτομερειακά κάτι που είναι αδύνατων άλλα σαν αισθαντικότητα. Παράλληλα δεν γίνονταν αναφορά ούτε στης πνευματικές ανάγκες που πρέπει να εκπληρώνονται σε παραλληλία με της υλικές, και σε αντίθεση με την μαρξιστική λογική που λέει ότι πρώτα εκπληρώνονται οι υλικές και μετά οι πνευματικές.
Επίσης το άτομο δεν είχε καμιά θέση σε αυτό το επέκεινα προσομοιάζοντας των αναρχικό κομμουνισμό με την κομουνιστική αυταρχική ουτοπία του Ετιέν Καμπέ “η ουτοπία της Ικαρίας” τέλος πάντων είπα κάποια πράματα στα πηγαδάκια και επειδή δεν μπορούσα σαν άτομο να δημοσιεύσω σχετικό κείμενο στο φόρουμ του συνεδρίου, ούτε το κείμενο προλαβαίναμε να συζητηθεί στην ομάδα που ήμουν το ανέβασα σαν άτομο στο indymedia με τον τίτλο “η κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα”, τώρα το ότι πολλοί αναρχικοί/ες δεν έχουν διάβαση και αφομοίωση την αναρχική πολιτική-φιλοσοφικη γραμματεία είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Σε έτερη συνεδρία άρχισε να συζητείται το ζήτημα των αρχών και να συνεδριάζει παράλληλα η ομάδα εργασίας πάνω σε αυτό το θέμα, όταν έφτασε η συζήτηση στο θέμα ποια είναι το μέσα που συνάδουν με το αναρχικό αξιακό ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό λχ αν “ο σκοπός αγιάζι τα μέσα” κλπ, η ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ (δεν θυμάμαι αν ήταν και η ψευτο ομάδα ΑΣΜΠΑ ) έθεσε το ζήτημα ότι το αν ο σκοπός αγιάζι τα μέσα δεν έχει σχέση με την αναρχική οργάνωση και εναντιώθηκε στο να συζητηθεί.
Έγινε ένας μικρο χαμός η ομάδα εργασίας έκανε διάλυμα, σε πηγαδάκι της ομάδα μου άκουγα να λέγετε ότι ας αφήσουμε το θέμα για να μην διαλυθούμε, παρενέβη και είπα, οκ καταλαβαίνω ότι πρέπει το θέμα να πάει και σε μια άλλη συνεδρία τους επόμενους μήνες, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην συζητηθεί γιατί βασικό συστατικό της αναρχικής οργάνωσης είναι τα μέσα και οι σκοποί, αν δεν συζητηθεί καθόλου και αυτό περάσει, εγώ φεύγω από την διαδικασία και από την ομάδα και βγάζω σχετικό κείμενο καταγγελία στην δημοσιότητα, κάποιοι νέοι/ες σύντροφοι δεν καταλαβαίνανε την επιμονή μου και για να πίσω παρέπεμψα σε ένα χορείο που το είχα στο παλιό μου σαιτ μου και είναι και οδηγός μου.
“Καμιά επανάσταση δε μπορεί να γίνει μέσο απελευθέρωσης για τον άνθρωπο, αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να την προωθήσουν δεν είναι ταυτόσημα στο πνεύμα και στην προοπτική με τους σκοπούς που θέλουν να επιτύχουν. Η επανάσταση... είναι πρώτα και πάνω απ' όλα τ' άλλα η επανεκτίμηση και ο φορέας νέων αξιών. Είναι ο μεγάλος δάσκαλος της νέας ηθικής, που εμπνέει τους ανθρώπους μ' ένα καινούργιο νόημα για τη ζωή και τις εκδηλώσεις της, ενώ στις κοινωνικές σχέσεις, είναι ο διανοητικός και πνευματικός αναπλάστης”. Έμμα Γκόλντμαν
Τελικά το ζήτημα πέρασε να συζητηθεί σε επόμενη συνεδρία και με αφορμή δημοσίευσα πάλι στο indymedia το κείμενο Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή αναρχικά μέσα και σκοποί;
Στην συνέχεια έφυγα απο το προσυνεδριακό και την ομάδα και δεν ξέρω τι ακολούθησε και φυσικά για να μην παρεξηγηθώ αυτές μου τις ενστάσεις με δικό τους τρόπο και λόγο την υποστήριξα και κάποιοι άλλοι/ες.
7. Πολιτικά ήθη
Για τα σάπια πολιτικά ήθη στον αναρχικό χώρο “κίνημα” ανταγωνισμοί, διαγκωνισμοί, παραγκωνισμοί μέχρι και ξυλοδαρμοί, περίεργες και ανήθικες σχέσης διαφόρων, αλαζονικές συμπεριφορές κλπ ( δεν γενικεύω, υπάρχουν βέβαια και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις) ποιος μιλάει για αυτά δημόσια όχι ιδιωτικά σε μπαράκια και καφέ και δεν τα κρύβει κάτω από το χαλί; είναι όλο αυτό που ονόμασα χιμαιρική αναρχία, και σε αυτούς/ες που έχουν την αντίληψη, σώπαινε μη μιλάς, τους αφιερώνω ένα μικρό χορείο σαν ονειροπόλος και αιθεροβάμων που είμαι κυνηγώντας σαν τον δον Κιχώτη το ιδανικό, την ιδέα, γράφοντας από πιο παλιά:
“... Αυτές οι αυτοθεσμίσεις χρειάζεται να δημιουργούν το δικό τους πρότυπο ζωής, τη δική τους «εσωτερική» ζωή με τις δικές τους ανθρώπινες σχέσεις που είναι ενάντια στην αλλοτρίωση και ενάντια στην αποξένωση, όπου ο κάθε αγωνιστής, αλλά και ο καθένας καταπιεσμένος άνθρωπος, θα πρέπει να βρίσκει ζεστασιά, κατανόηση, αγάπη, θαλπωρή και αλληλεγγύη. Αυτές οι αυτοθεσμίσεις, αυτοί οι συλλογικοί οργανισμοί μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την «αντι- κοινωνία» μας, το πρόπλασμα για την μετάβαση στην νέα κοινωνική ζωή...”
“οργάνωση και αγώνας για την αναρχία”
Επίσης ούτε ονειρευόμουν έτσι όπως περιγράφω το αναρχικό “κίνημα” ούτε διαπαιδαγώγησα κανένα από τους σημερινούς αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς/ες που πρατουν αυτά τα αίσχη, και φαίνεται ότι η Μαρφν ενώ αποτέλεσε εκτός από την τραγικότητα της και σημείο για προβληματισμό μετά ξεχάστηκε, το ποιοι και πότε είπαν ότι το επαναστατικό υποκείμενο είναι οι χουλιγκανις και φέρανε τον πολιτικό χουλιγκανισμό στον χώρο της αναρχίας δεν είναι του παρόντος, θα μιλήσω για αυτά και για άλλα μια άλλη φορά.
Τέλος περιμένω και την οργανωτική φόρμουλα του άλλου οργανωτικού μπλοκ που δημιουργήθηκε μετα την διάσπαση και θα τοποθετηθώ συνολικά για τα υπέρ και τα κατά, σύμφωνα με την (το τονίζω) αντίληψη μου για την οργάνωση των αναρχικών, αυτό το κείμενο είναι μια πολύ πρόχειρη εκτίμηση και όχι ανάλυση των τεκταινόμενων γιατί δεν έχω πλήρη εικόνα, γιαυτό σε αυτό το νήμα ζήτησα ενημέρωση συγκεκριμενοποιώντας και εξιδανικεύοντας εδώ: Κάτι ακόμα από G 08/09/2015 6:15 μμ., 1571892
“... Υπήρχε- υπάρχει ένα φόρουμ που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του συνεδριακού διαλόγου, εκεί μέσα δημοσιεύονται άλλες οι εισηγήσεις των ομάδων και η διαφωνίες, φυσικά και ένας διάλογος σύνθεσης, αφού αποχώρησα μου αφαιρέθηκαν οι κωδικοί ,(λογικό) αυτό που είπα και λέω είναι να δημοσιευθεί όλο αυτό το υλικό και οι διαφωνίες και οι συμφωνίες σε μια μπροσούρα ή αν τα έξοδα πιέζουν σε ένα PDF εδώ στο ιντυ, αυτό ζήτησα ρε σεις, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο...”
Υγ.1. Εδώ να προσθέσω την προσωπική μου μαρτυρία ότι, οι αρχικές διαδικασίες για την προετοιμασία των προσυνεδριακών και μέχρι την πανελλαδική διασυλλογική συνάντηση που έγινε στην ΑΣΟΕΕ, όπου εκεί ήρθαν σχεδόν όλες οι συλλογικότητες ανταποκρινόμενες όχι μόνο σε κάλεσμα μέσο μειλ αλλά και μέσα από πρόσωπο με πρόσωπο πανελλαδικό κάλεσμα – πρόσκληση ήταν άψογες και μέσα στην αναρχική δεοντολογία.
Στην ΑΣΟΕΕ τοποθετήθηκαν όλες οι ομάδες πάνω στο αρχικό κάλεσμα – πλαίσιο, επίσης ποιες συνεχίζουν και ποιες διαφωνούν και γιατί, όλες αυτές η διαδικασίες έγινα με έναν αναρχικό υποδειγματικό τρόπο , δεν υπήρξε καπέλωμα ομάδας από ομάδα, και ήταν όλες οι πολιτικές σχέσης και διαδικασίες ισότιμες και άμεσο δημοκρατικές (με την αναρχική έννοια), ήταν τόσο ανοικτές και μη χειραγωγημένες οι διαδικασίες που τέτοιες δεν είχα ξανά βίωση στην κινηματική μου ζωή.
Υγ.2. Για αυτά που λέει το κείμενο της ΑΣΜΠΑ με την αποχώρηση της από των προσυνεδριακό διάλογο και επειδή τα γραπτά μένουν, ας απαντήσουν άλλοι και ιδίως τα μέλη της ΚΑΘΟΔΟΝ ότι είχα να πω το είπα σαν πρεμούρας που λέει κάποιος πιο πάνω, τώρα πως συνδυάζετε η βιασύνη (πρεμούρα) με τα τέσσερα χρονιά που περίμενα να πω δημόσια κάποια πράγματα αυτό θα το απαντήσει το μέλλον, πάντως το ότι το δεύτερο σχήμα με τη προσωρινή ονομασία “Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας” επιμένει στην ομοσπονδία των 150/200 ατόμων δεν θα κάνουν τίποτα περισσότερο από το κάψουν για μια ακόμα πολιτική γενιά το θέμα της ομοσπονδοποίησης, θα ήταν προτιμότερο να δημιουργήσουν ένα δίκτυο ή ένα συντονιστικό ομάδων.
Υγ.3. Το δημοψήφισμα έγραψα ότι ήταν μια μούφα μέσα στα πλαίσια της θεωρίας των παιγνίων του δοκτορ Βαρουφακης και πόσοι αναρχικοί/ες τσίμπησαν; αυτό αγαπητή μου είναι μια άλλη συζήτηση.
Η χαμένη τιμή της αριστεράς
http://eleftheriakos.gr
Σημείωση:
* είμαι κάθετα αντίθετος στο “ιδιωτικά βίτσια δημόσιες αρετές” και για να μην ανεβάσω εδώ σεντόνι, δείτε την εισαγωγή με τίτλο “ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΑ ΗΘΗ” από την μπροσούρα μου “οργάνωση και αγώνας για την αναρχία”
Υπάρχει και εδώ:
1. προς: Ναι καλά...από @ 13/09/2015 9:28 πμ., 1572064
Λες :
“... Το ακριβές θα ήταν να πει «όσο ήσουν εσύ στη Νοπο άλλο τόσο ήμουν κι εγώ στην αναρχία» αλλά είπε να το μπερδέψει κάπως. κι έρριξε ένα πυροτέχνημα. που σκασε στα μούτρα του. Τα περί «φήμης» είναι παραμύθια της χαλιμάς και μοναδική πηγή της "πληροφορίας" του είναι η φαντασία του. Διαφορετικά θα είχε πάει να βρει τον ενδιαφερόμενο να τον ενημερώσει για αυτή τη βρωμιά σε βάρος του. Αλλά πως να πάει αφού αυτός ο ίδιος είναι που τα λέει...”
***********************
Απάντηση:
ΟΚ πες πως αυτό με την ΝΟΠΟ το έκανα από σκοπιμότητα ή βλακεία (βλέπεις ουδείς αλάνθαστος, μόνο εσείς δεν κάνετε λάθη) αλλά εγώ λέω ότι το έκανα από σκοπιμότητα, όμως έκανα την αυτοκριτική μου δημόσια και επώνυμα, αν δε σου/σας αρκεί αυτό, μήπως χρειάζεται να σας βρω, να έρθω να μου κόψετε δυο δάκτυλα;
Εσύ /εσείς, σαν ομάδα Κύκλος της Φωτιάς έχετε πάρει πίσω το περί εξ αντικείμενου κάνω/ κάνετε πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών, που κατηγορήσατε έμενα και την ομάδα που συμμετείχα ΚΑΘΟΔΟΝ; παράλληλα λες/λέτε γιατί δεν σε/σας βρήκα για της φήμες περί ΝΟΠΟ, εσύ/εσείς εν ονόματι την μακροχρόνιας κινηματικής πολιτικής σχέσης με εμένα, προτού βγάλεις / βάλετε την “φεφτά” που μας καταδικάζατε και το εξ αντικείμενου, με βρήκες/τε να με ρωτήσεις; όχι βέβαια, γιατί; μα είναι απλό, φίλε/ φίλοι μου έχετε δυο μέτρα και τρία σταθμά, γιατί είστε πλέων όχι ομάδα παράδειγμα προς μίμηση, άλλα μια σέκτα, τώρα το ότι έχετε σεκταριοποιηθεί και αν δεν θέλετε να το δείτε ενώ σας το λένε και άλλοι είναι δικό σας θέμα.
Φέρατε στο οργανωτικό την ψευτο ομάδα (των δυο ατόμων τότε, τώρα δεν ξέρω ούτε με ενδιαφέρει πόσοι είναι) ΑΣΜΠΑ παρακλάδι της ΣΥΚΑΠΡΟ ενώ ξέρατε ότι υπάρχει διένεξη με την ΚΑΘΟΔΟΝ που ήταν μαζί με εσάς και τις άλλες ομάδες οι δημιουργοί της κίνησης για το οργανωτικό, ενώ η ψευτο ομαδα ΑΣΜΠΑ δεν ήταν, γατί δεν περιμένατε να λυθεί η διένεξη ούτω σώστε να μην μεταφερθεί εξ αντικειμένου στην συζήτηση για το οργανωτικό αυτή η διένεξη; γιατί το κάνατε; απάντηση δεν έχω πάρει, και τελικά τι έγινε; βγήκε η ψευτο ομαδα ΑΣΜΠΑ και εκτός από την ΚΑΘΟΔΟΝ καταγγέλλει και εσάς εδώ:
Μην ψάχνεις G δες και αυτό από γιαννης 12/09/2015 1:38 μμ., 1572040
Αν αυτό εσείς το ονομάζετε επαναστατική πολιτική, εγώ το ονομάζω πολιτική παρτούζα.
2. Τότε κατά την διάρκεια των προσυνεδριακών συζητήσεων στην ομάδα ΚΑΘΟΔΟΝ που ήμουν, έβαλα ζήτημα είτε να θέσουμε θέμα να φύγει η ψευτο ομάδα ΑΣΜΠΑ από τα προσυνεδριακά και αν δεν περάσει να φύγουμε εμείς, δεν πέρασε ούτε το ένα αυτέ το άλλο. Και ήταν ένας (όχι ο μοναδικός) από τους λόγους που έφυγα από την ομάδα, γιατί στην μακροχρόνια κινηματική μου ζωή που είναι ακηλίδωτη δεν θα ανεχόμουν μερικά κωλόπαιδα να με ταυτίσουν με το εξ αντικειμένου κάνω πλάτες σε ναρκο-εμπόρους .
3. προς: ... 1572065, ΤΕΙ 1572068 και λοιπούς
Κοιτάτε έκανα δημόσια την αυτοκριτική μου σε αυτά που λέτε δεν θα απαντήσω γιατί ξέρω την πολιτική κουλτούρα που έχετε γαλουχηθεί, αν νομίζετε ότι δεν ήξερα ανοίγοντας αυτό το νήμα τι θα αντιμετωπίσω είστε νυχτωμένοι.
Όσο για τα εγχειρήματα οργάνωσις εδώ είμαστε και θα τα δούμε. Και στην τελική στα αρχίδια μου τι νομίζετε για μένα, δεν άνοιξα αυτό το νήμα για κάνω προτάσεις σε θετική κινηματική κατεύθυνση το έκανα τόσα χρόνια, το άνοιξα για να πω ψέματα, να αυτο-προβληθώ και να προβοκάρω, είμαι της άποψης ότι αυτό που ονομάζετε αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα πρέπει να διαλυθεί και να δημιουργηθεί ένα άλλο απαλλαγμένο από όλη αυτή την σκατίλα την σήψη και την παρακμή, αυτό το “κίνημα” αυτή την περίοδο δεν είναι η λύση στο πρόβλημα, γιατί είναι μέρος του προβλήματος, γιαυτό Αποχαιρέτησα την χιμαιρική αναρχία.
Λέτε ότι αυτό νήμα έχει πάει άπατο και κανέναν δεν ενδιαφέρει, όμως μπαίνετε και γράφετε και με μια γελοία επιμονή λέτε ξανά και ξανά πότε μπήκα στην αναρχία, οκ κόβω οχτώ χρόνια από το 79 μέχρι το 1987, και μετράω από την δημιουργία της Ένωση Αναρχικών που συμμετείχα μέσα από την ομάδα Αναρχοκομμουνιστηκός Πυρήνας Άνω Λιοσίων και μετά, έτσι και αλλιώς ήταν χρόνια μαύρα χωρείς αναρχο-ένσημα και δεν θα μετρήσουν στην σύνταξη μου, σύμφωνα με την αρρωστημένη σας λογική ένας σήμερα (από αυτούς που λέμε περιφερειακούς) που έρχεται σε εκδηλώσεις, κατεβαίνει σε πορείες κλπ και οργανωθεί μετά από πέντε χρόνια σε ομάδα, από πότε θα λέει ότι ήρθε στην αναρχία; από την ημέρα που οργανώθηκε σε ομάδα; η από την ημέρα που άλλαξε ή διαμόρφωσε πολιτική άποψη και συνείδηση; τι λέω εδώ ρε κομπλεξικοί;
“... Ήρθα σε επαφή με την αναρχία το 1979, μέσα από μια ροκ συναυλία αλληλεγγύης στον φυλακισμένο εργάτη, επαναστάτη, Γιάννη Σερίφη, που έγινε στο γήπεδο μπάσκετ «Σπόρτινγκ». Εκεί κάποιοι αναρχικοί μου έδωσαν φυλλάδια και προκηρύξεις οι οποίες με επηρέασαν. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα ήμουν αυτό που λένε περιφερειακός και το 1981-82 μπήκα κανονικά στον λεγόμενο χώρο. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, παραμένω κινηματικά ενεργός και είμαστε μετρημένοι στην μισή παλάμη του ενός χεριού οι κινηματικά ενεργοί της παλιάς γενιάς...”
Δείτε εδώ: Ανοικτή επιστολή προς το αναρχικό «κίνημα»
Και προσέξτε έμενα στο πατρικό μου στα Άνω Λιώσα και για να κατέβεις εκείνη την εποχή κέντρο Αθήνα ήταν ολόκληρο ταξίδι με το λεωφορείο, άσε που το τελευταίο λεωφορείο για επιστροφή έφευγε 11+10 το βράδυ, βέβαια σύμφωνα με την συγκεντρωτική σας λογική αναρχία ήταν/είναι ότι κινείται στα Εξάρχεια άντε και μέχρι Πατήσια, Κυψέλη – Κολιάτσου.
4. Το οργανωτικό κατασκεύασμα σας με το Γ3. Διαρκές όργανο ( σαν κεντρική επιτροπή) εκτός από την δυσκαμψία που εμπεριέχειπροσομοιάζει και με την οργάνωση πλατφόρμα του Μαχνό και το μπολσεβίκικο “κόμμα νέου τύπου”, όμως το ΚΚΕ σαν ο κλασικός κορμός εκφραστής του μπολσεβικισμού δίνει περισσότερη αυτονομία στης τοπικές οργανώσεις του (ΚΟΒ. ΟΒ).
Εδώ να πω ότι οι περισσότεροι/ες νέο αναρχικοί χωρίς να έχουν διαβάσει παπαγαλίζουν για τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό του (το κόμμα νέου τύπου ) Λένιν νομίζουν ή εστιάζουν ότι είναι μόνο το πλειοψηφικό σύστημα αποφάσεων και όχι οι άκρος συγκεντρωτικές δομές του κόμματος, αν η προσομοίωση που κάνω με το μπολσεβικισμό όσο αφορά την οργάνωση σας πέφτει λίγο βαριά αυτή είναι η άποψη μου, τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή, και την τελική φυσικά δεν έχει σημασία τι λέει ένας ειδήμων της οργάνωσης, μια περσόνα.
Άντε πηγαίνετε τώρα να ψηφίσετε, όπως με το δημοψήφισμα (όχι με διγλωσσία και μουλωχτά), αλλά μην ξεχάσετε να πείτε και σε μας τους “αναποφάσιστους” “ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ” γιατί εσείς θα κάνετε κάτι άλλο στα μουλωχτά.
5. Όλα στο φως (κάρφωμα) *
Για να μην αδικήσω την ομάδα Κύκλος της Φωτιάς κάνανε και άλλοι πολίτικες παρτούζες όμως ατομικά, στην διάρκεια του προσυνεδριακού, άτομο από την ομάδα ΚΑΘΟΔΟΝ (χωρίς να ενημερώσει την ομάδα του) και άτομο από την ομάδα ΑΚΑ (δεν ξέρω αν είχε ενημερώσει την ομάδα του) φώναξαν στο προσυνεδριακό την μόλις σχηματισθείσα ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ, (με της γνωστές αργότερα αναρχο-μπολσεβίκικες θέσης περί επαναστατικού μιλιταρισμού κλπ) σε ερώτηση μου πως είναι δυνατών να καλείτε ομάδα που μόλις έχει συγκροτηθεί και δεν έχει ακόμα αποκτήσει συλλογικό πολιτικό περιεχόμενο στο εσωτερικό της, πάλι δεν πείρα απάντηση. (φυσικά ήταν και άλλος ένας λόγος που έφυγα από την ΚΑΘΟΔΟΝ)
Γιατί αυτό που έλεγα/λέω : “... Όπως υπάρχει ο κίνδυνος ξεπεράσματος του αφορμαλισμού, να φετιχοποιήσουμε την οργάνωση και να προτείνουμε οργανωτικά σχήματα εργαλειακα δύσκαμπτα και στο τέλος ή γραφειοκρατικά ή «σφραγίδες». Το ζήτημα της οργάνωσης για εμάς δεν είναι ένα ζήτημα εφάπαξ και προπάντων, δεν είναι στατικό . Η οργάνωση κτίζεται λιθαράκι – λιθαράκι, είναι ένα οργανικό δυναμικό φαινόμενο που εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της συνεχούς βελτίωσης, τόσο τη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο....”
Και συμπλήρωνα, ας ξεκινήσουμε βάζοντας μια γερή βάση όσες ομάδες είμαστε τώρα, και εξηγούσα ότι εκεί που λέω για το ότι η οργάνωση για εμάς είναι ένα “οργανικό δυναμικό φαινόμενο” εκτός από την μορφή και το περιεχόμενο εννοούσα και το πρακτικό. Δηλαδή ας δημιουργηθεί η ομοσπονδία με εμάς και μετά όπως γίνετε και στην ζωή άλλες ομάδες θα έρθουν, άλλες θα φύγουν και μπορεί ακόμα και να διασπαστούμε, φυσικά δεν εισακούστηκαν.
6. Μερικά προσυνεδριακά παραλειπόμενα
Όταν ξεκίνησαν τα προσυνεδριακά στα ΤΕΙ Πειραιά συμφωνηθήκαν η εξής διαδικασίες:
ότι θα χωριστούν οι συζητήσεις σε τέσσερις βασικές θεματικές α) αρχές β) θέσεις γ) στόχοι δ) μορφή/ οργάνωσης, πρότεινα και μια άλλη υπο – θεματική με δυο ενότητες, την πολιτικο- κοινωνική συγκυρία εγχώρια και διεθνή αλλά δεν πέρασε με το σκεπτικό ότι αυτά τα θέματα εμπεριέχονται στην βασική θεματική, τις θέσεις.
Για οικονομία χρόνου! ( ήταν τέτοια η οικονομία χρόνου που τελικά διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια) επιλέχτηκε η εξής διαδικασία, οι ομάδες στο κεντρικό αμφιθέατρο θα αναγνώσουν- παρουσιάσουν τις θέσεις τους με βάση την ενότητα που έχει επιλεγεί, και στης τυχών διευκρινίσεις η μικρές τοποθετήσεις από τους υπόλοιπους θα γίνονται στο τέλος της διαδικασίας από άτομα που έχουν οριστεί από της ομάδες, μεμονωμένα κάποιος/κάποια δεν μπορούσε να θέση ερωτήματα, επίσης δημιουργήθηκε ομάδα εργασίας που η κάθε συλλογικότητα -ομάδα έστελνε ένα η δυο άτομα για την σύνθεση, συμπύκνωση, σύνταξη με βάση τις εισηγήσεις των ομάδων για τις αρχές και τις υπόλοιπες ενότητες.
Όταν ξεκίνησαν οι διαδικασίες έπρεπε στην αρχή να διευθετηθεί το ζήτημα με ποιο τρόπο παίρνουμε αποφάσεις (ομοφωνία, συναίνεση κλπ) είναι ένα ζήτημα που πάντα έρχεται και επανέρχεται για τους αναρχικούς ιδιαίτερα σε μαζικές διαδικασίες , υπήρξε μια αρχική συζήτηση αλλά δεν κατέληξε και έτσι το θέμα παραπέμφθηκε σε επόμενη χρονική συνεδρία, δηλαδή σε επόμενη συναντήσεις τους επόμενους μήνες.
Σε επόμενη συνεδρία επειδή οι περισσότερες ομάδες δεν ήταν έτυμες να συζητηθούν αρχές και στόχοι άρχισαν να συζητούνται οι θέσεις, εκεί ένα μεγάλο μέρος των ομάδων παρουσίασαν θέσεις μαρξίζουσας επιρροής, το ζήτημα που έθεσα τότε σε πηγαδάκια (αφού δεν μπορούσα να μιλήσω ως άτομο) ήταν ότι σε αναλύσεις της πραγματικότητας και του καπιταλισμού μπορεί να συμπέσουν κάποιες αναλύσεις με μαρξιστικές και αυτό δεν είναι κατά ανάγκη κακό.
Εκεί που έφερα ένσταση είναι το επέκεινα, δηλαδή τη σκιαγράφηση της μελλοντικής κοινωνίας που θέλουμε και αυτό μας διαφοροποιεί με τους μαρξιστές οι περισσότερες σκιαγραφήσεις που έγιναν προσομοίαζαν τον κομμουνισμό ως ένα παραγωγίστικο, ανεγκαιοκρατικό μοντέλο και όχι σαν το “βασίλειο της ελευθερίας” που έλεγαν οι παλιοί, ασφαλώς οι παραγωγή για την ικανοποίηση των αναγκών είναι ουσιώδης σημασίας, όμως ούτε έμπαινε το τρετράπτυχο: τι παράγουμε , πως το παράγουμε, γιατί το παράγουμε και πως το διανέμουμε, και δεν εννοώ λεπτομερειακά κάτι που είναι αδύνατων άλλα σαν αισθαντικότητα. Παράλληλα δεν γίνονταν αναφορά ούτε στης πνευματικές ανάγκες που πρέπει να εκπληρώνονται σε παραλληλία με της υλικές, και σε αντίθεση με την μαρξιστική λογική που λέει ότι πρώτα εκπληρώνονται οι υλικές και μετά οι πνευματικές.
Επίσης το άτομο δεν είχε καμιά θέση σε αυτό το επέκεινα προσομοιάζοντας των αναρχικό κομμουνισμό με την κομουνιστική αυταρχική ουτοπία του Ετιέν Καμπέ “η ουτοπία της Ικαρίας” τέλος πάντων είπα κάποια πράματα στα πηγαδάκια και επειδή δεν μπορούσα σαν άτομο να δημοσιεύσω σχετικό κείμενο στο φόρουμ του συνεδρίου, ούτε το κείμενο προλαβαίναμε να συζητηθεί στην ομάδα που ήμουν το ανέβασα σαν άτομο στο indymedia με τον τίτλο “η κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα”, τώρα το ότι πολλοί αναρχικοί/ες δεν έχουν διάβαση και αφομοίωση την αναρχική πολιτική-φιλοσοφικη γραμματεία είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Σε έτερη συνεδρία άρχισε να συζητείται το ζήτημα των αρχών και να συνεδριάζει παράλληλα η ομάδα εργασίας πάνω σε αυτό το θέμα, όταν έφτασε η συζήτηση στο θέμα ποια είναι το μέσα που συνάδουν με το αναρχικό αξιακό ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό λχ αν “ο σκοπός αγιάζι τα μέσα” κλπ, η ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ (δεν θυμάμαι αν ήταν και η ψευτο ομάδα ΑΣΜΠΑ ) έθεσε το ζήτημα ότι το αν ο σκοπός αγιάζι τα μέσα δεν έχει σχέση με την αναρχική οργάνωση και εναντιώθηκε στο να συζητηθεί.
Έγινε ένας μικρο χαμός η ομάδα εργασίας έκανε διάλυμα, σε πηγαδάκι της ομάδα μου άκουγα να λέγετε ότι ας αφήσουμε το θέμα για να μην διαλυθούμε, παρενέβη και είπα, οκ καταλαβαίνω ότι πρέπει το θέμα να πάει και σε μια άλλη συνεδρία τους επόμενους μήνες, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην συζητηθεί γιατί βασικό συστατικό της αναρχικής οργάνωσης είναι τα μέσα και οι σκοποί, αν δεν συζητηθεί καθόλου και αυτό περάσει, εγώ φεύγω από την διαδικασία και από την ομάδα και βγάζω σχετικό κείμενο καταγγελία στην δημοσιότητα, κάποιοι νέοι/ες σύντροφοι δεν καταλαβαίνανε την επιμονή μου και για να πίσω παρέπεμψα σε ένα χορείο που το είχα στο παλιό μου σαιτ μου και είναι και οδηγός μου.
“Καμιά επανάσταση δε μπορεί να γίνει μέσο απελευθέρωσης για τον άνθρωπο, αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να την προωθήσουν δεν είναι ταυτόσημα στο πνεύμα και στην προοπτική με τους σκοπούς που θέλουν να επιτύχουν. Η επανάσταση... είναι πρώτα και πάνω απ' όλα τ' άλλα η επανεκτίμηση και ο φορέας νέων αξιών. Είναι ο μεγάλος δάσκαλος της νέας ηθικής, που εμπνέει τους ανθρώπους μ' ένα καινούργιο νόημα για τη ζωή και τις εκδηλώσεις της, ενώ στις κοινωνικές σχέσεις, είναι ο διανοητικός και πνευματικός αναπλάστης”. Έμμα Γκόλντμαν
Τελικά το ζήτημα πέρασε να συζητηθεί σε επόμενη συνεδρία και με αφορμή δημοσίευσα πάλι στο indymedia το κείμενο Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή αναρχικά μέσα και σκοποί;
Στην συνέχεια έφυγα απο το προσυνεδριακό και την ομάδα και δεν ξέρω τι ακολούθησε και φυσικά για να μην παρεξηγηθώ αυτές μου τις ενστάσεις με δικό τους τρόπο και λόγο την υποστήριξα και κάποιοι άλλοι/ες.
7. Πολιτικά ήθη
Για τα σάπια πολιτικά ήθη στον αναρχικό χώρο “κίνημα” ανταγωνισμοί, διαγκωνισμοί, παραγκωνισμοί μέχρι και ξυλοδαρμοί, περίεργες και ανήθικες σχέσης διαφόρων, αλαζονικές συμπεριφορές κλπ ( δεν γενικεύω, υπάρχουν βέβαια και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις) ποιος μιλάει για αυτά δημόσια όχι ιδιωτικά σε μπαράκια και καφέ και δεν τα κρύβει κάτω από το χαλί; είναι όλο αυτό που ονόμασα χιμαιρική αναρχία, και σε αυτούς/ες που έχουν την αντίληψη, σώπαινε μη μιλάς, τους αφιερώνω ένα μικρό χορείο σαν ονειροπόλος και αιθεροβάμων που είμαι κυνηγώντας σαν τον δον Κιχώτη το ιδανικό, την ιδέα, γράφοντας από πιο παλιά:
“... Αυτές οι αυτοθεσμίσεις χρειάζεται να δημιουργούν το δικό τους πρότυπο ζωής, τη δική τους «εσωτερική» ζωή με τις δικές τους ανθρώπινες σχέσεις που είναι ενάντια στην αλλοτρίωση και ενάντια στην αποξένωση, όπου ο κάθε αγωνιστής, αλλά και ο καθένας καταπιεσμένος άνθρωπος, θα πρέπει να βρίσκει ζεστασιά, κατανόηση, αγάπη, θαλπωρή και αλληλεγγύη. Αυτές οι αυτοθεσμίσεις, αυτοί οι συλλογικοί οργανισμοί μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την «αντι- κοινωνία» μας, το πρόπλασμα για την μετάβαση στην νέα κοινωνική ζωή...”
“οργάνωση και αγώνας για την αναρχία”
Επίσης ούτε ονειρευόμουν έτσι όπως περιγράφω το αναρχικό “κίνημα” ούτε διαπαιδαγώγησα κανένα από τους σημερινούς αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς/ες που πρατουν αυτά τα αίσχη, και φαίνεται ότι η Μαρφν ενώ αποτέλεσε εκτός από την τραγικότητα της και σημείο για προβληματισμό μετά ξεχάστηκε, το ποιοι και πότε είπαν ότι το επαναστατικό υποκείμενο είναι οι χουλιγκανις και φέρανε τον πολιτικό χουλιγκανισμό στον χώρο της αναρχίας δεν είναι του παρόντος, θα μιλήσω για αυτά και για άλλα μια άλλη φορά.
Τέλος περιμένω και την οργανωτική φόρμουλα του άλλου οργανωτικού μπλοκ που δημιουργήθηκε μετα την διάσπαση και θα τοποθετηθώ συνολικά για τα υπέρ και τα κατά, σύμφωνα με την (το τονίζω) αντίληψη μου για την οργάνωση των αναρχικών, αυτό το κείμενο είναι μια πολύ πρόχειρη εκτίμηση και όχι ανάλυση των τεκταινόμενων γιατί δεν έχω πλήρη εικόνα, γιαυτό σε αυτό το νήμα ζήτησα ενημέρωση συγκεκριμενοποιώντας και εξιδανικεύοντας εδώ: Κάτι ακόμα από G 08/09/2015 6:15 μμ., 1571892
“... Υπήρχε- υπάρχει ένα φόρουμ που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του συνεδριακού διαλόγου, εκεί μέσα δημοσιεύονται άλλες οι εισηγήσεις των ομάδων και η διαφωνίες, φυσικά και ένας διάλογος σύνθεσης, αφού αποχώρησα μου αφαιρέθηκαν οι κωδικοί ,(λογικό) αυτό που είπα και λέω είναι να δημοσιευθεί όλο αυτό το υλικό και οι διαφωνίες και οι συμφωνίες σε μια μπροσούρα ή αν τα έξοδα πιέζουν σε ένα PDF εδώ στο ιντυ, αυτό ζήτησα ρε σεις, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο...”
Υγ.1. Εδώ να προσθέσω την προσωπική μου μαρτυρία ότι, οι αρχικές διαδικασίες για την προετοιμασία των προσυνεδριακών και μέχρι την πανελλαδική διασυλλογική συνάντηση που έγινε στην ΑΣΟΕΕ, όπου εκεί ήρθαν σχεδόν όλες οι συλλογικότητες ανταποκρινόμενες όχι μόνο σε κάλεσμα μέσο μειλ αλλά και μέσα από πρόσωπο με πρόσωπο πανελλαδικό κάλεσμα – πρόσκληση ήταν άψογες και μέσα στην αναρχική δεοντολογία.
Στην ΑΣΟΕΕ τοποθετήθηκαν όλες οι ομάδες πάνω στο αρχικό κάλεσμα – πλαίσιο, επίσης ποιες συνεχίζουν και ποιες διαφωνούν και γιατί, όλες αυτές η διαδικασίες έγινα με έναν αναρχικό υποδειγματικό τρόπο , δεν υπήρξε καπέλωμα ομάδας από ομάδα, και ήταν όλες οι πολιτικές σχέσης και διαδικασίες ισότιμες και άμεσο δημοκρατικές (με την αναρχική έννοια), ήταν τόσο ανοικτές και μη χειραγωγημένες οι διαδικασίες που τέτοιες δεν είχα ξανά βίωση στην κινηματική μου ζωή.
Υγ.2. Για αυτά που λέει το κείμενο της ΑΣΜΠΑ με την αποχώρηση της από των προσυνεδριακό διάλογο και επειδή τα γραπτά μένουν, ας απαντήσουν άλλοι και ιδίως τα μέλη της ΚΑΘΟΔΟΝ ότι είχα να πω το είπα σαν πρεμούρας που λέει κάποιος πιο πάνω, τώρα πως συνδυάζετε η βιασύνη (πρεμούρα) με τα τέσσερα χρονιά που περίμενα να πω δημόσια κάποια πράγματα αυτό θα το απαντήσει το μέλλον, πάντως το ότι το δεύτερο σχήμα με τη προσωρινή ονομασία “Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας” επιμένει στην ομοσπονδία των 150/200 ατόμων δεν θα κάνουν τίποτα περισσότερο από το κάψουν για μια ακόμα πολιτική γενιά το θέμα της ομοσπονδοποίησης, θα ήταν προτιμότερο να δημιουργήσουν ένα δίκτυο ή ένα συντονιστικό ομάδων.
Υγ.3. Το δημοψήφισμα έγραψα ότι ήταν μια μούφα μέσα στα πλαίσια της θεωρίας των παιγνίων του δοκτορ Βαρουφακης και πόσοι αναρχικοί/ες τσίμπησαν; αυτό αγαπητή μου είναι μια άλλη συζήτηση.
Η χαμένη τιμή της αριστεράς
http://eleftheriakos.gr
Σημείωση:
* είμαι κάθετα αντίθετος στο “ιδιωτικά βίτσια δημόσιες αρετές” και για να μην ανεβάσω εδώ σεντόνι, δείτε την εισαγωγή με τίτλο “ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΑ ΗΘΗ” από την μπροσούρα μου “οργάνωση και αγώνας για την αναρχία”
Υπάρχει και εδώ:
I. ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΑ ΗΘΗ από G 09/07/2012 10:20 μμ., 1411954
https://athens.indymedia.org/post/1411879/
από ρε σεις τι κάνετε; 16/09/2015 5:12 μμ.
Με ποιο δικαίωμα περιγράφει ο G στο ιντιμύντια ποιος και
ποιος ήταν σε μια επίθεση σε φασιστες, για να πει ότι ήταν κι αυτός
εκεί; Ας γραφει για τον εαυτό του ότι θέλει, για έναν αλλο όμως πως
γραφει;;; Ο Βορίδης αυριο μπορεί να είναι υπουργός και εδώ περιγραφεται
άτομο και που βρίσκεται σήμερα, που έσπασε τα γραφεία και έδειρε τους
δικούς του το 85; μόνο το τηλ του δεν γραφτηκε.... τόση ανευθυνότητα;
*******************************************
Πρώτη δημοσίευση εδώ:
Βιαζόμαστε