Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Αναρχική διαφάνεια (απαιτώ ενημέρωση) *

 
 
Αυτή η ανάρτηση είναι αντίγραφο - για ευνοήτους λόγους - από το https://athens.indymedia.org/post/1548519/



Αναρχική διαφάνεια (απαιτώ ενημέρωση) *
 Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος για δημόσια απεύθυνση εκτός από εδώ στο ΙΝΤΥ.
 Συμμετείχα σε όλες (από την αρχή) προπαρασκευαστικές διεργασίες για την δημιουργία πολιτικής αναρχικής οργάνωση και σε τέσσερις αρχικές πανελλαδικές συναντήσεις, μετά διαφώνησα και έφυγα.
 Παράλληλα και γα να μην αρχίσω να ποστάρω εδώ μέσα σε αυτό το νήμα κείμενα, η βιβλία μου για το ζήτημα της οργάνωσης, το ζήτημα της οργάνωσης με έχει απασχολήσει δεκαετίες και σχεδόν από τότε που εντάχτηκα στον αναρχικό χώρο το 1979.
Έχω συμμετέχει σχεδόν άλλες τις πανελλαδικές προσπάθειες, που η περισσότερες απέτυχαν, τουλάχιστον όσο αφορά την μακροβιότητα τους.
 Βλέπω εδώ στο ιντυ, τις ανακοινώσεις δυο σχημάτων που δημιουργήθηκαν μετά από τέσσερα χρονιά συζητήσεων που γινόντουσαν από κοινού.
 Η απαίτηση μου είναι να ενημερωθώ εγώ και οι υπόλοιποι σύντροφοι/ες σε πιο σημείο θέσεων και που υπήρξε διαφωνία ούτω σώστε να υπάρξει “διάσπαση” και να δημιουργηθούν δυο σχήματα.
 

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Η αστική δημοκρατία ως καθεστώς διαρκούς απειλής



1. Η σύγχρονη αστική δημοκρατία(*) είναι μια τυπική επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Οι πολιτικές κάστες εκφραστέςαυτής της δημοκρατίας στην πραγματικότητα από την μια προωθούν την λεγόμενη συμμετοχή στα κοινά που εξαντλείται στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος και από την άλλη προωθούν την παραίτηση από τα κοινά με την επαγγελματοποίηση, κομματικοποίηση της πολιτικής ζωής, ενώ το λεγόμενο πλειοψηφικό σύστημα που διατυμπανίζουν καταρρέει από την μη αθρόα προσέλευση των ψηφοφόρων στις εκλογές.

Αναρχισμός, οργάνωση και τάξη

Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθώ κείμενα στο διαδίκτυο άλλα και σε έντυπη μορφή και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι συγγραφείς τους δεν αναφέρουν ποτέ πήγες , βιβλιογραφία κλπ. Το κόμπλεξ πολλών νεοαναρχικών (δεν μιλάω μόνο ηλικιακά) είναι απερίγραπτο.


Αναρχισμός και οργάνωση

"... Δε φαντάζονται ότι μια κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αφέντες και υπηρέτες, χωρίς αρχηγούς και στρατιώτες  ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ..."  J. De jacques

Η Τυραννία της Έκλειψης Δομής

Της  Τζο Φρήμαν   

Οι ‘’ομάδες χωρίς φόρμα’’, οι ‘’ομάδες χωρίς δομή’’,(1) όπως ονομάζονται, άρχισαν να διαμορφώνονται όταν το Κίνημα Απελευθέρωσης Γυναικών (ΚΑΓ) παίρνει πια μορφή. Θεωρούνται σαν οι κύριες, αν όχι οι μοναδικές, οργανωτικές μορφές του κινήματος. Πηγή αυτής της ιδέας ήταν μια φυσική αντίδραση ενάντια στην υπερδομημένη κοινωνία, που μέσα της βρεθήκαμε. Αντίδραση ενάντια στη δυνατότητα ελέγχου που αναπόφευκτα αυτή η δομή έδωσε σε άλλους πάνω στις ζωές μας, στην τάση ελιτισμού που έχουν οι αριστερές και παρόμοιες ομάδες, που υποτίθεται ότι πολεμούν αυτή την υπέρ-δόμηση. Είναι βέβαιο ότι η ιδέα της ‘’ομάδας χωρίς δομή’’ ήταν μια υγιής αντίδραση σε αυτές τις τάσεις. Όμως κατάντησε να γίνει αυτοσκοπός.

Καλύτερα να μην μιλάμε για αναρχικό κίνημα αλλά για χώρους.


Από παλιά δημόσια σε συνελεύσεις είχα υποστηρίξει ότι πρέπει να διαχωριστούμε σε εναντιακούς- μηδενιστές, στιρνεριστές και κοινωνικούς αναρχικούς, όπως και σε αναρχικούς ολοκληρωτιστές και αναρχικούς της άμεσης δημοκρατίας – της οποίας είμαι οπαδός- . Παραμένω αυτής της άποψης. Τώρα, πώς γίνονται πολλές από τις συνελεύσεις, τι είδους συνδιαμόρφωση υφίσταται κατά τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων και πώς υλοπιούνται αυτές οι αποφάσεις, είναι το ζητούμενο. Θα μου πείτε ότι οι “ανοιχτές” συνελεύσεις του χώρου αντανακλούν τη μορφή, το επίπεδο και το περιεχόμενο των ομάδων.

Ο αναρχικός χώρος το στίγμα του από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα

Αυτή η μελέτη κριτική γράφτηκε το χειμώνα του 2006 (1) από σύντροφο και αποτέλεσε πρόταση για εσωτερική συζήτηση και προβληματισμό της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Πειραιά. Το κείμενο δεν ολοκληρώθηκε στην εμβάθυνση του, δηλαδή τι φταίει και τι είναι χρήσιμο να γίνει. Έμεινε ως μια προσπάθεια προβληματισμού, εννοείται χωρίς διάθεση απαξίωσης και υποτίμησης συλλογικοτήτων και κινήσεων στο πλαίσιο της εποικοδομητικής κριτικής, γι’ αυτό δεν είχε δει το φώς της δημοσιότητας. Από τότε αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει στον αναρχικό χώρο, άλλα προς το καλύτερο και άλλα προς το χειρότερο.

Αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμού


Του Colin Ward

Ο μικρός αριθμός παιδιών σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα που είχε την ευκαιρία να μελετήσει την ιστορία της Ευρώπης καθώς και του δικού του έθνους, έμαθε ότι υπήρξαν δυο κορυφαία γεγονότα κατά τον 19ο αιώνα: η ενοποίηση της Γερμανίας που επιτεύχθηκε από τον Βίσμαρκ και τον αυτόκράτορα Γουλιέλμο Α”, και η ενοποίηση της Ιταλίας η οποία επιτεύχθηκε από τους Καβούρ, Ματσίνι, Γκαριμπάλντι και Βιττόριο Εμμανουέλε Β. Το σύνολο του κόσμου, που εκείνη την εποχή ταυτιζόταν με τον ευρωπαϊκό κόσμο, καλωσόρισε αυτούς τους θριάμβους.*

H κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα;

1. Πολλοί  σύντροφοι επηρεασμένοι από μια μαρξιστική λογική αναπαράγουν  το σκόπιμο  λάθος των μαρξιστών που λένε ότι η οικονομική – κοινωνική εκμετάλλευση προηγήθηκε της πολίτικης αλλοτρίωσης - καταπίεσης,   ανάγοντας την οικονομία σαν την βάση της κοινωνίας και την πολιτική εξουσία σαν το εποικοδόμημα. Για εμάς δεν υπάρχει διαχωρισμός και όταν ένα επαναστατικό ρεύμα επικαλείται μόνο την οικονομική και όχι και την θεσμική αλλαγή κάνη μισή επανάσταση. Αυτή η παραπλανητική θεώρηση ότι αλλάζοντας μετασχηματίζοντας  της παραγωγικές σχέσης στην κοινωνία αλλάζει και το εποικοδόμημα πολίτικη εξουσία – κράτος και μεταβάλλοντας την υπόθεση της πολιτικής και οικονομικής χειραφέτησης σε στάδια  είχε ολέθρια αποτελέσματα για την υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομουνισμού στην ανθρωπότητα και πήγε το κοινωνικό ζήτημα διακόσια χρόνια πίσω.